Αστέρια

 

Πήρα αυτή τη φωτογραφία 11 το βράδυ 13 Αυγούστου από ένα λιβάδι 1 χιλιόμετρο έξω από το χωριό όπου είχαμε πάει με φίλους να ξαπλώσουμε στο γρασίδι και να τα πούμε καθώς βλέπαμε τα άστρα.

Αυτή είναι με την Nikon Z9 και υπερ-ευρυγώνιο φακό 14 mm, ευαισθησία ISO 800, διάφραγμα f4 και ταχύτητα 8 δευτερόλεπτα. Μετά, στο Adobe Photoshop, στο αρχείο RAW, στο ιδιαίτερο πρόγραμμα επεξεργασίας του RAW έδωσα την απαραίτητη έμφαση για να φανούν όσα καταγράφηκαν που το ανθρώπινο μάτι δεν βλέπει.

Έβαλα εδώ στο μπλογκ φωτογραφίες πολύ μεγάλης ανάλυσης για να την κατεβάσετε αν θέλετε σε μια μεγάλη οθόνη και να μπείτε μέσα της. Η φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω, εδώ στο μπλογκ, αν την κατεβάσετε, έχει διαστάσεις 1600 x 1067 px, 72 dpi, 951 KB, αλλά, αν θέλετε 8256 x 5504 px, 300 dpi, 33,5 ΜB, χρησιμοποιείστε αυτό το λινκ. Θα πάρει κάμποση ώρα να "γεμίσει" γιατί είναι πολύ μεγάλη :-)

Στο βάθος, σαν «σύννεφο», μέρος του Γαλαξία μας που απέχει κάπου μεταξύ 10.000 με 26.000 έτη φωτός από εμάς. Δηλαδή το φως που κατέγραψε η φωτογραφία μου έφυγε από εκείνα τα αστέρια πριν 10.000 με 26.000 χρόνια. Πολύ κοντύτερα σε εμάς, πολλά άλλα φωτεινότερα λόγω κοντινότερης απόστασης άστρα μεταξύ των οποίων κοντά στο κέντρο της φωτογραφίας ο πολύ φωτεινός γείτονάς μας στον αστερισμό Lyra, το άστρο Vega, μόνο 27 έτη φωτός από εμάς, δηλαδή το φως που κατέγραψα προχτές έφυγε από το Vega το 1996.

Ξέρουμε ότι αυτό το φωτεινό άστρο είναι το Vega γιατί είπα στην Μαργαρίτα ότι αναρωτιέμαι ποιο άστρο να είναι αυτό το φωτεινό, στη μέση της φωτογραφίεας, και τότε η Μαργαρίτα έφερε τα βιβλία της από την λέσχη των Αστρόφιλων, βρήκε τους αστερισμούς οταν χαμήλωσα την ένταση στην φωτογραφία για να μείνουν μόνο τα κυρίως άστρα, έκανε τους υπολογισμούς της και μου είπε ότι το αστέρι που μου αρέσει, στην φωτογραφία, είναι το Vega (που έμαθα ότι στα Ρωμαίικα το λένε Βέγας, από το αραβικό Waki, που στους Αλφόνσειους Πίνακες πήρε τη μορφή Wega. Η πλήρης αραβική ονομασία ήταν Al Nasr al Waki, δηλαδή «ο αετός που πέφτει ή εφορμά»).

Δίπλα στο Vega, η αχνή γραμμούλα είναι ένας διάτων αστήρ, ένας μετεωρίτης που καίγεται στην ατμόσφαιρά μας, περίπου 70 με 100 χιλιόμετρα από πάνω μας. Στη φωτογραφία υπάρχουν συνολικά τέσσερεις διάττοντες αστέρες που και οι τέσσερεις κάηκαν στην ατμόσφαιρα μέσα στα 8 δευτερόλεπτα κατά τα οποία κατέγραφε η μηχανή. Κανένα όμως από αυτά δεν φαινόταν στο γυμνό μάτι.

Αυτό είναι ένα πολύ-πολύ μικρό κομμάτι του γαλαξία μας και ότι άστρα φαίνονται εδώ είναι στα μέχρι 26.000 έτη φωτός περίπου από τα 100.000 έτη φωτός της διαμέτρου του γαλαξία.

Κάθε κουκκίδα είναι ένα άστρο και το κάθε ένα από αυτά τα άστρα μπορεί να έχει πλανήτες (τα περισσότερα έχουν) σαν αυτούς που έχει το δικό μας άστρο που το λέμε Ήλιο. Με τα σημερινά μας διαστημόπλοια θα χρειάζονταν χιλιάδες χρόνια για να πάμε από την μία κουκκίδα που βλέπουμε στην φωτογραφία, στην άλλη κουκκίδα δίπλα της.

Και, κοιτώντας δυό κουκκίδες (άστρα) δίπλα-δίπλα στη φωτογραφία, ας πούμε την φωτεινή κουκκίδα το άστρο Vega και την αμέσως δίπλα του, δεξιά, πολύ πιο αχνή, αυτό το αχνό άστρο που φαίνεται δίπλα στο Vega μπορεί μάλιστα να είναι πολύ, πολύ κοντύτερα σε εμάς αλλά απλά μικρότερο και λιγότερο φωτεινό από το Vega. Κάθε κουκκίδα, άστρο, που βλέπετε στην φωτογραφία μπορεί να είναι δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες χρόνια κοντύτερα ή μακρύτερα από εμάς, η μία από την άλλη. Η φωτογραφία, μην ξεχνάτε, δείχνει τρεις διαστάσεις.

Και εμείς που τα κοιτάμε αυτά τα άστρα, και ο πλανήτης από τον οποίο τα κοιτάμε, και όλα αυτά τα ίδια τα άστρα, αποτελούνται από άτομα, που αποτελούνται από υποσωματείδια. Όλο το σύμπαν είναι Ένα… Τα άτομα που μας αποτελούν, τον καθένα μας, δημιουργήθηκαν στα σωθικά αστεριών, εκεί έξω, πριν δισεκατομμύρια χρόνια, πριν τα αστέρια εκείνα εκραγούν και σκορπίσουν τα άτομα στο σύμπαν... έφτασαν στην Γη και για μια στιγμή, τώρα, αποτελούν τον καθένα μας. Είμαστε αστρο-ύλη που συλλογίζεται τα αστρα. Είμαστε ο καθένας μας, οργανωμένα σε αίσθηση αυτοσυνείδησης συγκροτήματα εφτά δισεκατομμυρίων δισεκατομμυρίων δισεκατομμυρίων ατόμων (7.000.000.000.000.000.000.000.000.000) που αναλύουν την φύση και εξέλιξη των ατόμων.

Κοιτάζω πολύ ώρα την φωτογραφία αυτή στις οθόνες μου 25 ιντσών μπροστά μου, βλέπω άστρα τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά, το κάθε ένα σε διαφορετικούς χρόνους του παρελθόντος... βλέπω χιλιάδες χρόνια του παρελθόντος σε μια φωτογραφία, κάθε κουκκίδα και διαφορετικό σημείο του παρελθόντος, και βρίσκω μια υπέροχη γαλήνη και ένα δέος που με κάνει να αναρωτιέμαι... πως είναι δυνατόν να είμαστε ομοούσια μέρη αυτού του σύμπαντος και να μην το βλέπουμε… να ενδιαφερόμαστε για τις καθημερινές ανούσιες ανθρώπινες μπούρδες, και να μας ανησυχούν, να τσακωνόμαστε για την ψευδαίσθηση σύμπαν-ζωή-νόμοι φυσικής και εξέλιξης, ή την παραμυθένια και εγωκεντρική αφήγηση του «πατήρ-υιός και άγιο πνεύμα»... που δεν είναι ούτε τό 'να ούτε τ' άλλο μιά και τα δύο είναι τα μόνα που το μυαλό μας μπορεί να συλλάβει... χωρίς να αισθανόμαστε την απλούστατη και άπειρη πραγματικότητα στο μεγαλείο την ύπαρξης. Τι αξία έχουν τα προς το ζειν αν δεν βιώνουμε την ουσία του ζειν και το μεγαλείο της συνειδητής ύπαρξης. ...συγκροτήματα τρισεκατομμυρίων ατόμων που αναλύουν την φύση και εξέλιξη των ατόμων.

Vega and falling star
(Λεπτομέρεια σε μεγέθυνση 100% της παραπάνω φωτογραφίας)
Falling star: 70-100 km
Vega: 255,441,600,000,000 km
Other stars: 38,000,000,000,000 km - 250,000,000,000,000,000 km

ΥΓ. Καθώς η Γη περιστρέφεται, τα άστρα που βλέπουμε στον ουρανό «κινούνται» από ανατολικά προς δυτικά, με σταθερό κέντρο τον πολικό αστέρα. Δεν κινούνται τα άστρα σε σχέση με εμάς, εμείς κινούμαστε, αλλά μας φαίνεται σαν να κινούνται εκείνα. Η φωτογραφία της ανάρτησης έχει ευαισθησία ISO 800, και έκθεση 8 δευτερόλεπτα. Με τον υπερ-ευρυγώνιο φακό των 14 mm τα 8 δευτερόλεπτα δεν είναι αρκετά για να καταγράψουν την κίνηση των άστρων και στην φωτογραφία μας, μας φαίνονται σταθερά (κουκκίδες αντί γραμμές). Όμως για να έχουμε καλύτερη ανάλυση στην φωτογραφία θα χρειαζόμασταν ISO 100 ή και ISO 64 ή και λιγότερο, και έκθεση κοντά στα 2 έως 4 λεπτά --ίσως και περισσότερα. Για να μείνουν όμως τα άστρα σταθερά στην φωτογραφία χρειάζομαι ένα μηχανηματάκι (αστρονομικού τηλεσκοπίου) για την κεφαλή του τριπόδου, να ακολουθεί η μηχανή τα άστρα, το οποίο κοστίζει καμιά τρακοσοπενηνταριά δολάρια. Θα το αγοράσω κάποια στιγμή και τότε θα δούμε πολύ καλύτερη φωτογραφία :-) Για να μην πώ και πόσο θεαματική θα είναι μια έκθεση 10-15 λεπτών με τον υπερ-τηλεφακό 800 mm στα f16 (αντί τον υπερ-ευρυγώνιο  των 14 mm στα f4) που να βλέπει λεπτομέρεια στα 20.000 έτη φωτός...

~~~

ΥΓ2. Μια μέρα αφού δημοσίευσα την ανάρτηση αυτή, με συνειδητή προσπάθεια, όπως πάντα, ότι αναφέρω να είναι επιστημονικά ακριβές, και οι φωτογραφίες ατόφιες και αληθινές, είδα στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Τα Νέα» ένα υπέροχο παράδειγμα του βαθύτατου και εκστατικού αυνανισμού (μαλακίας) που δέρνει το Ελλαδιστάν όπου «δώσαμε, ρε, πολιτισμό όταν αυτοί κρεμόντουσαν από τα δέντρα».
https://www.tanea.gr/2023/08/16/world/pagkosmios-polemos-gia-tin-evdomi-ipeiro-tis-gis/?utm_source=taneagr&utm_medium=hp_mustread_widget&utm_campaign=NetworkWidget

Το άρθρο προτείνει ότι το φεγγάρι είναι η έβδομη ήπειρος του πλανήτη Γη και οι υπερδυνάμεις κάνουν παγκόσμιο πόλεμο λέει να κατακτήσουν την έβδομη αυτή ήπειρο. Και καλά, τζάμπα είναι, δώστε στο παιδί μια πετσέτα να σκουπιστεί. Και ας μην του πούμε καν ότι η Γη έχει ήδη εφτά ηπείρους, Ασία, Αφρική, Βόρειος Αμερική, Νότιος Αμερική, Ανταρκτική, Ευρώπη, Ωκεανία (Μόνο στην Ελλάδα λένε τις δύο Αμερικανικές ηπείρους μία, γιατί εμείς ξέρουμε καλύτερα, ρε)... τες παν.

Το καταπληκτικό είναι στην ψηφιακά επεξεργασμένη φαντασιακή εικόνα που δημοσιεύει! Εδώ παρακάτω βάζω την εικόνα που δημοσίευσε ο μαλάκας, που ούτε καν ο ίδιος την έφτιαξε στο Φώτοσοπ αλλά στο ίντερνετ την βρήκε έτοιμη από άλλον μαλάκα, και από κάτω, για πληροφόρησή σας, βάζω την πραγματική και πρώτη ατόφια φωτογραφία της ανατολής της Γης από την Σελήνη που πάρθηκε από το Απόλλων 8 στις 24 Δεκεμβρίου του 1968.

Malakia, Ta Nea, 2023

Earthrise, Apollo 8, 24 December, 1968.
original photo, Hasselblad 500 EL, 250 mm lens.

Κοιτάξτε την ψηφιακά αυνανισμένη φωτογραφία που σας σερβίρει ο μαλάκας: Ας μην ενδιαφερθούμε για τα άστρα τα οποία η έκθεση της φωτεινότητας της Γης και της Σελήνης δεν μπορεί στην πραγματικότητα να τα καταγράψει στην ίδια φωτογραφία, --περι κωλοτεχνίας και φαντασίωσης κολοκυθόπιτα. Κοιτάχτε την επιφάνεια της Σελήνης: αριστερά ένας κρατήρας (διαμέτρου πολλών χιλιομέτρων), και δεξιά οι πατημασιές των αστροναυτών, συνέχεια του κρατήρα, μεγαλύτερες από τον κρατήρα. Α! και η σκιά στον κρατήρα μας λέει ότι το φως έρχεται από τα αριστερά ενώ το φως στην Γη έρχεται από πάνω. Πόσους Ήλιους έχουμε; Ποιητική άδεια όλο, θα μου πείτε. Τέχνη, θα μου πείτε. Like! Heart! Wow! Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την λέξη άγνια, αλλά δεν αισθάνομαι στην λέξη αυτή τόσο βάθος όσο στην λέξη ignorane --ομως δεν μ' αρέσει να μπλέκω ξένες λέξεις στην Ελληνική γλώσσα, απότε θα αφήσω την κριτική μου με την λέξη Μαλακία. Έ, κι’ εγώ κάθομαι και παρουσιάζω φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Μόνο η προβιά γκαμήλας μου λείπει και ακρίδες για μπρέκφαστ.

~~~