Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2020

Ταξιδεύοντας

 


Με τον ελεύθερο χρόνο που είχαν λόγω κοβιντ, ο Κώστας και η Λίντσι αποφάσισαν να μπουν στο ιδιωτικό του αεροπλάνο στις 30 Ιουνίου, ένα Μπήτσκραφτ Μπονάνζα 35 του 1964, αεροπλάνο συλλέκτη, να απογειωθούν από την ιδιωτική τους κοινότητα του Σπρους Κρηκ στο Πορτ Όραντζ της Φλώριδας, νοτια της Ντεητόνα, και να κάνουν τον γύρο των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής. Το πρόγραμμα που ακολούθησαν είχε σταθμούς στην Μασαχουσέτη όπου μεγάλωσε ο Κώστας, στο Μίσιγκαν όπου είχε μεγαλώσει η Λίντσι, στο Κολοράντο που το αγαπούσαν και οι δύο, στα αξιοθέατα της Δύσης, και να φτάσουν ως το νησί Καταλίνα, δυτικά του Λος Άντζελες, στον Ειρηνικό. Το ταξίδι κράτησε σχεδόν τρεις εβδομάδες, ως τις 18 Ιουλίου, 2020.



Περίπου 8.500 μίλια, ή  13.600 χιλιόμετρα, περίπου 62 ώρες πτήσης με 34 στάσεις.
Οι πιο μακρές πτήσεις φτάσαν λίγο περισσότερο από τρεις ώρες η κάθε μία.





Πριν φύγουν, ο Κώστας έκανε μια δοκιμαστική πτήση πετώντας δίπλα στο αεροπλάνο ενός φίλου του
για ένα τελευταίο έλεγχο ότι όλα πάνε καλά.
Τα περισσότερα μονοκινητήρια ιδιωτικά αεροπλάνα, όπως το Σέσνα 182 του φίλου του Κώστα, πετάν με μία
μέγιστη ταχύτητα 120 κόμβων (220 χλμ την ώρα).
Το Μπήτσκραφτ Μπονάνζα 35 του Κώστα έφτανε τους 170 κόμβους (310 χλμ την ώρα).






Κίτι Χωκ, Βόρεια Καρολίνα,
Εκεί όπου πέταξαν ο Όρβιλ και ο Γουίλμπουρ Ράιτ για πρώτη φορά
στις 17 Δεκεμβρίου του 1903













 Μόντωκ, Λονγκ Άιλαντ, Νέα Υόρκη


Σε αυτό τον μικρό οικισμό, στο Νόρτον της Μασαχουσέτης, αγόρασα ένα σπίτι το 1994,
ενώ το νοίκιαζα από το 1992. Ο Κώστας έζησε και μεγάλωσε εκεί από ενός έτους και τριών μηνών
έως 18 ετών και 10 μηνών όταν έφυγε για το Πανεπιστήμιο.
Το 2001 όταν χώρισα την μητέρα του μετά από 18 χρόνια γάμου, τους χάρισα το σπίτι για να μην χρειαστεί να φύγει από το σπίτι όπου μεγάλωνε ο Κώστας. 




Το Νιούπορτ του Ρώουντ Άισλαντ όπου οι μεγαλοβιομήχανοι του 19ου αιώνα είχαν τις επαύλεις τους.
Επάνω αριστερά το πάρκο όπου πηγαίναμε με τον Κώστα να πετάξουμε αετό.







Μάρθα'ς Βίνιαρντ, Μασαχουσέτη










 

Νιαγάρας, Νέα Υόρκη


Από εδώ, κοιτάμε προς τα νότια. Οι καταρράκτες πέφτουν προς τον βορά.
Ο ποταμός Νιαγάρας φέρνει νερό από την Λίμνη Ήρη στα νότια, στην λίμνη Οντάριο στα βόρεια.
Το νερό πέφτει προς τα βόρεια στους καταρράκτες. Τα σύνορα μεταξύ Ενωμένων Κρατών και Καναδά είναι στην μέση του ποταμού και στην μέση των καταρρακτών. Στην φωτογραφία, δεξιά μας είναι ο Καναδάς και αριστερά τα Ενωμένα Κράτη. Το μεγάλο νησί στο βάθος, γύρω από το οποίο ρέει ο ποταμός, ανήκει στα Ενωμένα Κράτη, ενώ το μικρότερο νησί αμέσως δίπλα του προς εμάς ανήκει στον Καναδά. Το νησάκι εκατέρωθεν του οποίου είναι οι καταρράκτες, ανήκει επίσης στα Ενωμένα κράτη. Ο δεξιός και μεγαλύτερος καταρράκτης ανήκει ολόκληρος στον Καναδά ενώ ο αριστερός ολόκληρος στα Ενωμένα Κράτη, μαζί με το νησάκι. Η γέφρυρα στα αριστερά συνδέει με σύνορα τα Ενωμένα Κράτη και τον Καναδά.





Εδώ, το κάγκελο στο οποίο ακουμπάει ο Κώστας είναι Ενωμένα Κράτη της Αμερικής.
Το νερό πίσω του είναι Καναδάς.
Η καλύτερη γωνία για να δει κανείς τους καταρράκτες είναι από την άλλη μεριά, από τον Καναδά.


 

Χάρμπορ Σπρηνγκς, Μίσιγκαν







 

Μακίνακ Άιλαντ, Μίσιγκαν











 

Μπόουλντερ, Κολοράντο







 

Άσπεν, Κολοράντο

















 

Τέλιουράιντ, Κολοράντο

Εδώ παντρεύτηκαν μετά από 81 μέρες,
και έκαναν την τελευταία τους πτήση τέσσερεις μέρες αργότερα


















 

Μοάμπ, Γιούτα














 

Λέηκ Πάουελ, Μονιουμεντ Βάλη, Γκραν Κάνυον, Βισάλια
Γιούτα, Αριζόνα, Καλιφόρνια

















































 

Εθνικό Πάρκο Σεκόια, Καλιφόρνια




Έφτιαξαν ένα «Μ» με ξύλα κάτω από αυτό το δέντρο, αφιερώνοντάς το στην Μαργαρίτα. 





 

Βίκτωρβιλ και Καταλίνα, Καλιφόρνια










 

Σηντόνα, Αριζόνα













 

Ντωφέν, Αλαμπάμα και Πενσακόλα, Φλώριδα












 

Στις 29 Σεπτεμβρίου επέστρεψαν στο Τέλιουράιντ να παντρευτούν.












 

A Life well-lived,
is long enough.




 


8 σχόλια:

  1. Τι φοβερό ταξίδι! Τι υπέροχες φωτογραφίες! Πόσο έμπειρος πιλότος ήταν! Βλέποντας το πόσο χαρούμενοι ήταν εκείνες τις μέρες, πόσο ζούσαν την κάθε τους στιγμή, μας έδωσες πολύ χαρά! Και τι συγκινητικό το "Μ" για την Μαργαρίτα. :)

    Τι απίστευτα, μεγαλειώδη τοπία που έχει η Αμερική. Μαγεία που έχει αυτή η γη. Παντού δηλαδή σε κάθε σημείο της. Ευχαριστούμε για την αφορμή για σκέψη και ανάταση, Δημήτρη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παντού, σε κάθε σημείο της είναι υπέροχη αυτή η Γη, το κάθε τοπίο μεγαλειώδες, πουθενά περισσότερο από αλλού, κάθε μέρος διαφορετικό από το άλλο, αλλά και το ίδιο :-)

      Ήταν πράγματι πάντα χαρούμενοι, μέχρι την τελευταία στιγμή. Και αυτό έχει σημασία στην ύπαρξη, ή έμφυτη χαρά που πηγάζει από μέσα μας.

      Νά 'σαι καλά, πάντα αγαπητή μου, Roadartist :-)

      Διαγραφή
  2. Δεν θα πω για τις φωτογραφίες, που είναι συγκλονιστικές. Συγκλονιστικά ήταν τα παιδιά. Αυτά ήταν που έδωσαν το φως στην ανάρτηση. Λυπάμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηταν πραγματικά ξεχωριστοί, ιδιέταιροι άνθρωποι, μαζί... Όχι μόνο το χαμόγελό τους και η αγάπη τους για την ζωή αλλά η συμμετοχή και συμβολή τους σε όλα. Ο Κώστας άφησε πίσω του σημαντικό έργο και στην Γιουνάιτεντ και στην Διεθνή ένωση πιλότων που θα το αισθάνονται οι επόμενες γενεές πιλότων. Αλλά και αυτό που έγραψες, akrat, είναι η απλή αλήθεια... Σ' ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  3. Όλες οι φωτογραφίες του γιου σου είναι μοναδικές, Δημήτρη. Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Θα διαφωνήσω λίγο με τον επίλογό σου. Πιστεύω πως η ζωή δε χορταίνεται ποτέ όσο είμαστε καλά κι ότι είχε πολλά πράγματα ακόμη να ζήσει, να κάνει, τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τους άλλους.
    Ας είναι όμως καλά όπου και να είναι, ήταν ευτυχισμένος και αυτό ίσως να είναι το πιο σημαντικό και εύχομαι από την καρδιά μου να περάσετε όμορφα αυτές τις γιορτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Scarlett μου, τον επίλογο, «A Life well-lived, is long enough», η Μαργαρίτα κι’ εγώ το ακούσαμε να λέγεται σε μια ταινία που είδαμε τις προάλλες, την ταινία Astronaut (2019), με τον Ρίτσαρντ Ντρέυφους. Την στιγμή που την ακούσαμε κλάψαμε και οι δύο. Επειδή, η σκέψη του πόσα είχε κάνει στην ζωή του ο Κώστας και το πόσο ευτυχισμένη ζωή έζησε, εξουδετέρωσε την σημασία του μήκους της. Και αυτό μας δίνει ειρήνη, όχι πόνο. Αυτό το αίσθημα και η σκέψη ήταν αυθόρμητα και ευεργετικά. Μας αρέσει να το λέμε για τον Κώστα, εξουδετερώνοντας έτσι την έννοια του χρόνου. Φυσικά ποτέ κανείς δεν θα θεωρούσε για τον εαυτό του ότι έζησε αρκετά, και φυσικά όχι μόνο θέλουμε πάντα περισσότερο, αλλά όλο και περισσότερα θα φτιάξουμε όσο περισσότερο ζήσουμε. Απλά μας βοηθά να σκεφτόμαστε και να βλέπουμε πόσα έχτισε ήδη ο Κώστας. Υπάρχουν μεγάλης ηλικίας Κυβερνήτες στην εταιρία του που ήταν πεπεισμένοι ότι μια μέρα ο Κώστας θα ήταν διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, και συνδικαλιστές που τον έβλεπαν σαν το μέλλον της Ένωσης. Εγώ λέω, πολύ σοβαρά, ότι δεν θα με εξέπληττε αν είχε γίνει πρόεδρος στην Αμερική. Δεν του δόθηκε ο χρόνος για να δούμε τι άλλο θα έκανε. Όμως έκανε περισσότερα σε 30 χρόνια από όσα άλλοι κάνουν σε 90.

      Και μας άφησε στις φωτογραφίες του το τι έβλεπαν τα μάτια του και πως τον έβλεπαν οι άλλοι…

      Καλά κι’ ευτυχισμένα Χριστούγεννα, Scarlett μου, να ‘σαι καλά.

      Διαγραφή
  4. a life well lived is long enough... πράγματι, τόσο λίγος χρόνος και έκανε τόσα πολλά πράγματα. έζησε μια ζωή γεμάτη από επιτυχίες, αγάπη, εμπειρίες... είναι και αυτό μια μεγάλη παρηγοριά.
    ήταν είναι και θα παραμείνει, πηγή υπερηφάνειας για σένα και τη μαργαρίτα. και πόνου βέβαια. αλλά να θυμάσαι πως άνθρωποι με τέσσερις φορές μεγαλύτερη ζωή δεν πετυχαίνουν ούτε το ένα δέκατο από ότι πέτυχε ο κώστας. τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο τέλος, μόνο η αγάπη παραμένει... Ο Κώστας είχε βρει μόνο ευτυχία, αγάπη και επιτυχία σε μια ζωή που έχτισε εκπληρώνοντας στο πολλαπλάσιο όλα του τα όνειρα. Τί άλλο να ήθελε κανείς για έναν άνθρωπο που αγαπά. Ο Κώστας μας έκλεισε αυτόν τον υπέροχο κύκλο. Σ’ εμάς απομένει να μας λείπει, όμως η χαρά του τι υπήρξε πρέπει να επισκιάζει τον πόνο και λύπη του ότι εμείς συνεχίζουμε… όμως αυτό θέλει και εκείνος, να ζούμε με την αγάπη για την ζωή που είχε και πάντα θα έχει εκείνος…
      Φιλιά κι’ από εμάς, πάντα, Ρία μας.

      Διαγραφή