Τι Άθεος είμαι;

Η ανάρτηση αυτή είναι η πρώτη από έξι αναρτήσεις που πραγματεύονται την ανθρώπινη Φιλοσοφία, Θρησκείες και Κοινωνική Εξέλιξη.
Η ενότητα αποτελείται από τις παρακάτω αναρτήσεις:

- Τι Άθεος είμαι;
- Τι Ξέρουμε;
- Πως φθάσαμε εδώ;
- Μέγας Διαγωνισμός #2
- Στην Αρχή
- Η Μαρία της Ντροπής

Επίσης μπορείτε να διαβάσετε και ένα μικρό παραμυθάκι σε τρία μέρη:

- Από τους τρεις, ο δυσκολότερος

Αυτή η πρώτη ανάρτηση  αφιερώθηκε στον Δείμο του Πολίτη και τον Τελευταίο,
και σε όσους φίλους ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους συζήτηση.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Μέρες που είναι λοιπόν διάβαζα αναρτήσεις και σχόλια φίλων καλών και σεβαστών, αναρωτώμενος πως ταίριαζαν σε 'μένα αυτά που διάβαζα.

Ως εκ των πραγμάτων και βάση ορισμών και φόρμουλας ήταν πλέον φως-φανάρι ότι το μόνο επίθετο που μου ταιριάζει είναι η λέξη "Άθεος". Ιδίως από τότε που έγραψα αυτό εδώ.

Όμως δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να δεχτώ την τιμή του να αυτοαποκαλούμαι "Άθεος", ή του να με λένε "Άθεο", διότι, όπως είπα κατ' επανάληψη, κατά την προσωπική μου αντίληψη και γνώμη, η λέξη "Άθεος", από μόνη της, είναι μια αρνητική λέξη  με μηδέν περιεχόμενο, που δεν λέει τίποτα για το τι πιστεύω.

... απλώς θα μου έδινε την ευκαιρία, η λέξη "Άθεος",  να πω  ότι υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν σε κάποιο θεό και εγώ θα δήλωνα με αυτή την Α-ρνητική λέξη ότι ο θεός τους, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει!

Έμενα όμως αυτό που με ενδιαφέρει είναι να πω τι πιστεύω.

Να μάθω τι πιστεύουν άλλοι. Να συζητήσω. Να καταλάβω. Να μοιραστώ σκέψεις, χωρίς να μειώσω τις σκέψεις ή τα Πιστεύω των άλλων, ή τα δικά μου. Να προωθήσω και τα Πιστεύω μου αλλά και να είμαι επίσης ένα μέρος της συλλογικής πνευματικής ανάβασης της κοινωνίας στην οποία ανήκω. Οι αρνητικές κόντρες μέσα στην κοινωνία, και στην συζήτηση, με αφήνουν αδιάφορο, και ως εκ τούτου αδιάφορο με αφήνει και η στείρα λέξη "Άθεος".

"Αθεόφοβος" μάλιστα! μια λέξη τσαχπίνα και με προσωπικότητα! Ο Καραγάτσης φερ' ειπείν ήταν μέγας Αθεόφοβος, και μας άφησε κληρονομιά άξια των παραδόσεων που καυτηρίαζε, όχι με σαρκασμό ή άρνηση, αλλά με σάτιρα και ποιητική έμπνευση. Αλλά "Άθεος"... είναι μια λέξη τόσο λυπημένη, κρύα, μοναχική και σοβαρή, με ένα κωλαράκι τόσο σφιχτό...

Και, μια που το σκέτο "Άθεος" δεν μ' αρέσει, πως να το κάνω, αποφάσισα να κάνω μια έρευνα, με την ελπίδα να βρω κάτι που να μου πει επί τέλους ικανοποιητικά τι διάολο είμαι!!!

Όπως θα δείτε παρακάτω, η έρευνα καρποφόρησε!

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν ότι διάφορες -όχι όλες φυσικά, επιστημονικές λίστες που ανέφεραν καμιά εικοσαριά από τις πιο διαδεδομένες θρησκείες του κόσμου, αλφαβητικά, έβαζαν πρώτο-πρώτο τον Αθεϊσμό ως άλλη μια θρησκεία!

Αυτό, επειδή, φυσικά, μια θρησκεία  είναι το τι πιστεύει μια ομάδα ανθρώπων μέσα από ένα δόγμα. Και ο πιστός του Αθεϊσμού πιστεύει ότι δεν υπάρχει Θεός, και το δόγμα του είναι ...ότι δεν υπάρχει θεός. Και μειδίασα ελαφρώς γιατί κατά την εμπειρία μου, όταν πεις σε "Άθεο" ότι πιστεύει στην ανυπαρξία Θεού, και ότι αυτή είναι η πίστη του, κατά κανόνα τσαντίζεται (εντάξει-εντάξει, κάθε κανόνας έχει και εξαιρέσεις).

Και σύντομα ανακάλυψα ότι υπάρχει καθαρή δομή, έτοιμη να την βρει ο καθένας, η οποία προσθέτει μεγάλο πλούτο στους όρους και την συζήτηση.

Μεταφράζω στα Ελληνικά, μια που έρευνα κάνω πάντα στα Αγγλικά. Αυτό διότι η φιλοσοφίες αυτές έχουν εξελιχθεί στην Δυτική Ευρώπη, και τα 80% των κειμένων που βρίσκει κανείς στα Ελληνικά είναι ήδη μεταφρασμένα από κάποιον Έλληνα με δυσανάλογα ποσοστά αντικειμενικότητας και γνώση της Αγγλικής, ή της συγκεκριμένης ξένης κοινωνίας που δημιούργησε τις έννοιες πίσω από τις Αγγλόφωνες σκέψεις, ή Γαλλόφωνες...

Κατ' αρχάς, πολύ ενδιαφέρον: Η λέξη "Άθεος", που δεν μου πάει καθόλου, μπορεί να αντικατασταθεί με την λέξη "Αθεϊστής", η οποία, αμέσως-αμέσως δίνει ένα τόνο όχι κόντρας ή άρνησης, αλλά έρευνας και λογικής.

Αθεϊσμός με μια ματιά:

Ο αθεϊσμός είναι η απουσία πίστης σε οποιουσδήποτε Θεούς ή πνευματικά όντα.

• Οι αθεϊστές δεν χρησιμοποιούν τον Θεό για να εξηγήσουν την ύπαρξη του σύμπαντος.

• Οι αθεϊστές πιστεύουν ότι μπορούν να θεσμοθετήσουν ηθικούς κώδικες για να ζουν, χωρίς την βοήθεια Θεών ή ιερών γραφών.

Λόγοι για μη-πίστη:

Οι άνθρωποι ασπάζονται τον Αθεϊσμό για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων:

• Δεν βρίσκουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία για να υποστηρίξουν οποιαδήποτε θρησκεία.
• Πιστεύουν ότι η θρησκεία είναι παράλογη (στερείται λογικής).
• Βρίσκουν περισσότερη λογική σε κάποια φιλοσοφία η οποία δεν στηρίζεται  σε υπέρτατα όντα.
• Πίστευαν  σε κάποια θρησκεία αλλά για κάποιο λόγο έχασαν την πίστη τους.
• Ζουν σε κάποια μη θρησκευόμενη κοινωνία ή ομάδα.
• Η θρησκεία δεν τους ενδιαφέρει.
• Η θρησκεία δεν προσφέρει τίποτα στην ζωή τους.
• Θρησκεία ή θρησκευόμενοι τους έχουν κάνει κακό υλικό ή ψυχικό.
• Πιστεύουν ότι οι Θρησκείες  έχουν κάνει πολύ κακό στον κόσμο.
• Ο κόσμος και η ζωή είναι τόσο απαίσια που δεν μπορεί να υπάρχει Θεός. 

Είναι δυνατόν να είναι κανείς συγχρόνως και Αθεϊστής και Θρησκευόμενος. Σχεδόν όλοι οι Βουδιστές το καταφέρνουν αυτό, όπως επίσης και  οπαδοί άλλων θρησκειών, όπως ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός.
 
Οι Αθεϊστές μπορούν να είναι τόσο ηθικοί ή ανήθικοι όσο οι θρησκευόμενοι άνθρωποι.

Στην πράξη, άθεοι συχνά ακολουθούν τον ίδιο ηθικό κώδικα όπως οι θρησκευόμενοι.

Οι Αθεϊστές βρίσκουν τις δικές τους απαντήσεις στο ερώτημα του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Βρήκα ότι υπάρχουν διάφοροι "τύποι" Αθεϊσμού!

Τύποι Αθεϊσμού:

Ουμανισμός -Humanism (Ανθρωπισμός):

Ο Ανθρωπισμός είναι μια προσέγγιση της ζωής που βασίζεται στη λογική και την κοινή ανθρωπιά μας, αναγνωρίζοντας ότι οι ηθικές αξίες σωστά βασίζονται στην ανθρώπινη φύση και την εμπειρία και μόνο.

Αν και ο αθεϊσμός είναι απλώς η απουσία της πίστης, ανθρωπισμός είναι μια θετική στάση προς τον κόσμο, με επίκεντρο την ανθρώπινη εμπειρία, την σκέψη, και την ελπίδα.

Οι ανθρωπιστές πιστεύουν ότι η ανθρώπινη εμπειρία και ορθολογιστική σκέψη παρέχουν τη μόνη πηγή τόσο των γνώσεων και ένα ηθικό κώδικα για την ζωή.

Απορρίπτουν την ιδέα της «αποκάλυψης» της γνώσης στον άνθρωπο από τους θεούς, ή σε ειδικά βιβλία.

Ανθρωπισμός είναι μια δημοκρατική και ηθική στάση ζωής, η οποία επιβεβαιώνει ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν το δικαίωμα και την ευθύνη να δώσουν νόημα και σχήμα στην ζωή τους.

Πρεσβεύει την οικοδόμηση μιας πιο ανθρώπινης κοινωνίας μέσα από μια ηθική βασισμένη στις ανθρώπινες και φυσικές αξίες, στο πνεύμα της λογικής και της ελεύθερης έρευνας μέσα από τις ικανότητες του ανθρώπου.

Ο Ανθρωπισμός δεν είναι θεϊστικός, και δεν δέχεται υπερφυσικές εκδοχές της πραγματικότητας.

Οι περισσότεροι ανθρωπιστές θα συμφωνούν με τις εξής ιδέες:

• Δεν υπάρχουν υπερφυσικά όντα.

• Το υλικό σύμπαν είναι το μόνο πράγμα που υπάρχει.

• Επιστήμη παρέχει τη μόνη αξιόπιστη πηγή γνώσεων σχετικά με το σύμπαν.

• Ζούμε μόνο αυτή τη ζωή - δεν υπάρχει μετά-ζωή, και δεν υπάρχει μετεμψύχωση.

• Τα Ανθρώπινα όντα μπορούν να ζήσουν ηθική και ικανοποιητική ζωή χωρίς θρησκευτικές πεποιθήσεις.

• Τα Ανθρώπινα όντα αντλούν τον κώδικα της ηθικής τους από τα διδάγματα της ιστορίας, προσωπική εμπειρία, και την σκέψη.

Ρασιοναλισμός -Rationalism (Ορθολογισμός):

Ο Ορθολογισμός είναι μια προσέγγιση στη ζωή που βασίζεται στη λογική και σε αποδεικτικά στοιχεία.

Ο Ορθολογισμός ενθαρρύνει ηθικές και φιλοσοφικές ιδέες που μπορούν να δοκιμάζονται από την εμπειρία, και απορρίπτει οποιαδήποτε αρχή η οποία δεν μπορεί να αποδειχθεί από την εμπειρία.

Επειδή ο ορθολογισμός ενθαρρύνει τους ανθρώπους να σκέφτονται για τους εαυτούς τους, ορθολογιστές έχουν πολλές διαφορετικές και ποικίλες ιδέες και διαιωνίζεται από τον δέκατο ένατο αιώνα με μια παράδοση γνωστή ως Freethought.

Οι περισσότεροι ορθολογιστές θα συμφωνούσαν ότι:

• Δεν υπάρχουν ενδείξεις για τυχόν αυθαίρετες υπερφυσικές αρχές, π.χ. Θεός ή Θεοί.

• Η καλύτερη εξήγηση μέχρι στιγμής για τον λόγο για τον οποίο ο φυσικός κόσμος έχει την όψη που έχει είναι η θεωρία της εξέλιξης όπως προτάθηκε από τον Κάρολο Δαρβίνο.

• Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν θεμελιώδη δικαιώματα. Μερικοί ορθολογιστές και ανθρωπιστές προχωρούν πέρα από αυτή τη θέση και υποστηρίζουν ότι τα ζώα θα πρέπει επίσης να έχουν δικαιώματα γιατί είναι ζωντανά, όντα με την ικανότητα να αισθάνονται.

• Η κοινωνία πρέπει να είναι μια «ανοιχτή κοινωνία», όπου κάθε άτομο μπορεί να ζήσει ελεύθερα, ισότιμα και να επιλέγει την τοποθέτηση της ύπαρξής του

Σχεδόν όλοι οι ορθολογιστές είναι άθεοι ή αγνωστικοί. Υπήρξε μια μακρά σχέση μεταξύ του ορθολογισμού και τηςς επιστημονικής μεθόδου.

Υπάρχει επίσης μια μακρόχρονη παράδοση όπου φιλόσοφοι προσεγγίζουν φιλοσοφικά και ηθικά ερωτήματα από τη σκοπιά του ορθολογισμού.

"Η πίστη του ορθολογιστή", του Bertrand Russell, είναι ένα παράδειγμα μιας ορθολογιστής προσέγγισης στη θρησκευτική πίστη.

Ορθολογισμός, τέχνη και λογοτεχνία:

Πέρα από την προσέγγιση της ζωής μέσα από τη λογική, οι ορθολογιστές απολαμβάνουν εκείνα τα πράγματα στη ζωή, όπου το συναίσθημα και η φαντασία βρίσκονται στο προσκήνιο.

Υπήρξε μια μακρά παράδοση καλλιτεχνών και συγγραφέων που συσχέτισαν την δουλειά τους με τον ορθολογισμό και τον ανθρωπισμό, ή προκαθόρισαν ιδέες του διαφωτισμού στα γραπτά τους, όπως οι George Eliot, EM Forster και ο Emile Zola.

Ο Στοχαστής:

Ορθολογισμός ενθαρρύνει τους ανθρώπους να σκέφτονται για τους εαυτούς τους, για να εξετάζουν τα αποδεικτικά στοιχεία ενώπιόν τους και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Για το λόγο αυτό, το λογότυπο του ορθολογιστή Press Association βασίζεται στο έργο του Ροντέν "Ο στοχαστής".

Εκκοσμικισμός -Secularism (Λαϊκισμός/υλισμός/αντικληρικισμός):

Ο Εκκοσμικισμός τοποθετείτε εναντίων της ειδικής μεταχείρησης της οποιασδήποτε θρησκείας και τα προνόμια των θρησκευόμενων, τα οποία θα τοποθετούσαν τους μη θρησκευόμενους σε μειονεκτική θέση.

Πιστεύουν ότι η μείωση του αριθμού των εκκλησιαζομένων αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να σταματήσουν να πιστεύουν σε κάποια θρησκεία.

Πιστεύουν ότι στα σχολεία δεν πρέπει να διδάσκεται ή να ακολουθείται οποιαδήποτε θρησκεία γιατί αυτό φαίρνει τον διχασμό και δεν βοηθά στην δημιουργία μιας αρμονικής, πολύμορφης κοινωνίας με διαφορετικές ιδέες.

Ο Εκκοσμικισμός δεν τίθεται κατά του δικαιώματος των ατόμων να έχουν μια θρησκευτική πίστη. Αυτό στο οποίο αντιτίθεται είναι η ειδική μεταχείριση για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τις οργανώσεις, όπως χαμηλότερη φορολογία σε θρησκευτικά ιδρύματα.

Πιστεύουν, δηλαδή, ότι η προστασία που ήδη παρέχεται από τη νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της νομοθεσίας περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πρέπει να αρκεί για να προστατεύσει τους πιστούς από επίθεση ή διακρίσεις.

Μπορεί να εκπλαγείτε αν μάθετε ότι ενώ οι περισσότεροι εκκοσμικιστές είναι άθεοι, μερικοί είναι πιστοί κάποιας θρησκείας, αλλά δεν πιστεύουν ότι η πίστη τους σε μια θρησκεία είναι λόγος για ειδική μεταχείριση.

Ο Charles Bradlaugh ήταν ένας από τους ιδρυτές της Εθνικής Κοσμικής Κοινωνίας της Βρετανίας. Ο πολιτικός ακτιβισμός του διατήρησε τον άθεϊσμό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κατά τη βικτοριανή εποχή.

"Ενισχυμένος" Εκκοσμικισμός:

Μερικοί εκκοσμικιστές προχωρούν πιό μακριά και υποστηρίζουν ότι η οποιαδήποτε θρησκεία πρέπει να θεωρείται ως ιδιωτική υπόθεση για το σπίτι και τον τόπο λατρείας - και ότι το κράτος πρέπει να είναι τυφλό όσον αφορά την θρησκεία.

Επιδιώκουν επίσης να διαχωρίσουν τα μέρη του σημερινού πολιτισμού που προέρχεται από τη θρησκεία, από τις θρησκείες που τα ενέπνευσε.

Τι υποστηρίζει ο Εκκοσμικισμός:

• Ο πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους.

• Η αποβάθρωση της Εκκλησίας.

• Η κατάργηση του νόμου του διακανονισμού.

• Δεν πρέπει να υπάρχει επίσημη εκπροσώπηση των θρησκειών σε ένα Κοινοβούλιο.

• Η απαγόρευση των προσευχών σε κρατικές/κυβερνητικές εκδηλώσεις.

• Η κατάργηση των θρησκευτικών όρκων ως προϋπόθεση για την εκμετάλλευση θέσεις εργασίας του δημοσίου τομέα.

• Χρήματα που δίνονται σε θρησκευτικές οργανώσεις από δημόσια κονδύλια δεν θα πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ιεραποστολικό έργο.

• Η κατάργηση των ειδικών προνομίων που χορηγούνται σε θρησκευτικές οργανώσεις.

• Η κατάργηση κάθε ειδικής προστασίας που παρέχεται σε ομάδες πίστης.

• Η μετατροπή των σχολείων που εστιάζουν σε κάποια συγκεκριμένη πίστη σε κοινωτικά σχολεία ανεξάρτητα οποιασδήποτε θρησκείας.

• Θρησκευτική εκπαίδευση πρέπει να είναι πολυθρησκευτική.

• Καμία θρησκεία δεν θα πρέπει να διδάσκεται ως γεγονός και καμία θρησκεία δεν περιγράφεται ως ανώτερη από την άλλη.

• Η εκπαίδευση πρέπει να καλύπτει και μη-θρησκευτικούς τρόπους θεώρησης του κόσμου

• Μερικοί εκκοσμικοί θα προτιμούσαν η θρησκευτική εκπαίδευση να αντικατασταθεί από μαθήματα ιθαγένειας, συμπεριλαμβανομένης μόνο σύντομη κάλυψης για τις βασικές αρχές των θρησκειών του κόσμου.

• Αυτό δεν αποκλείει, θρησκευτικές αναφορές σε άλλα θέματα, όπως η ιστορία, την τέχνη κλπ.

• Η κατάργηση των νόμων σχετικά με την «βλασφημία».

• Οι εκκοσμικοί υποστηρίζουν την προστασία των πιστών σε οποιαδήποτε θρησκεία, αλλά όχι την προστασία των πεποιθήσεών τους.

• Οι εκκοσμικοί είναι εντελώς αντίθετοι με οποιεσδήποτε διακρίσεις εις βάρος ανθρώπων λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.

• Ο νόμος δεν πρέπει να περιορίζει την εύλογη και έντονη κριτική της θρησκείας.

• Ο νόμος δεν πρέπει να εμποδίζει κριτική που να θίγει τα συναισθήματα των θρησκευόμενων.

• Ο νόμος δεν θα πρέπει να επιτρέπει την υποκίνηση του θρησκευτικού μίσους.

• Να τεθούν εκτός νόμου οι διακρίσεις στην απασχόληση λόγω θρησκείας (ή την έλλειψή της).

• Να σταματήσουν οι απαλλαγές που δίνονται σε θρησκευτικές οργανώσεις με τις οποίες οι οργανώσεις αυτές διαιωνίζουν τη δυνατότητα να κάνουν διακρίσεις.

• Κατάργηση του ειδικού καθεστώτος που δίνεται στις θρησκευτικές εκπομπές.

Μεταμοντερνισμός -Postmodernism

Ο μεταμοντερνισμός καταργεί πολλά από τα πράγματα τα οποία οι θρησκευόμενοι άνθρωποι θεωρούν ως απαραίτητα.

Πιστεύουν ότι κάθε κοινωνία βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς αλλαγής. Δεν υπάρχουν απόλυτες τιμές, μόνο σχετικές, ούτε υπάρχουν απόλυτες αλήθειες.

Αυτό προωθεί την αξία των ατομικών θρησκευτικών παρορμήσεων, αλλά αποδυναμώνει την ισχύ των θρησκειών του να ισχυρίζονται ότι παρουσιάζουν αντικειμενικές αλήθειες και πραγματικότητα.

Σε ένα μεταμοντέρνο κόσμο δεν υπάρχουν καθολικά θρησκευτικοί ή ηθικοί νόμοι. Όλα διαμορφώνονται από το πολιτισμικό πλαίσιο για τη συγκεκριμένη ώρα και τον τόπο και την κοινότητα.

Σε ένα μεταμοντέρνο κόσμο τα άτομα τρέφουν τις θρησκευτικές παρορμήσεις τους, επιλέγοντας τα κομμάτια διαφόρων πνευματικών αρχών που σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο σε αυτούς για να δημιουργήσουν το δικό τους εσωτερικό πνευματικό κόσμο. Η θεολογία του δρόμου αποκτά την ίδια εγκυρότητα με την θεολογία οποιασδήποτε καθιερωμένης θρησκείας.

Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι η θρησκεία είναι ένα εντελώς ανθρωπογενές φαινόμενο.

Ιστορική αναφορά:
Τα πιστεύω του μεταμοντερνισμού δεν ανήκουν σε κάποια πολύ πρόσφατη εξέλιξη. Στην Ιαπωνία, πολλοί άνθρωποι έχουν υιοθετήσει τόσο ιδέες Σίντο και Βουδιστές διδαχές από πολύ καιρό. Σε ορισμένες περιοχές της Ινδίας, ο βουδισμός συνυπάρχει με τις τοπικές φυλετικές θρησκείες. Ο Ινδουισμός, επίσης, είναι σε θέση να ενσωματώσει πολλές διαφορετικές ιδέες.

Δρόμοι προς τον Θεό:
Σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει αντικειμενικά ένας ανεξάρτητος Θεός-οντότητα, και όπου οι περίτεχνες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές θεωρίες της θρησκείας δεν ικανοποιούν, έχει απήχηση η ιδέα του να θεωρείτε η θρησκεία ως η συνολική εμπειρία των θρησκευτικών εμπειριών.

Η θρησκεία, σε αυτή τη θεωρία, δημιουργείται, μεταλλάζει και ανανεώνεται με τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Οι εικόνες και οι ιδέες του Θεού κατασκευάζονται δια μέσου της ανθρώπινης δραστηριότητας, και χρησιμοποιούνται για να δώσουν ιδιαιτερότητα («αγιότητα»;) σε συγκεκριμένες σχέσεις ή πολιτικές, οι οποίες αποτιμώνται σύμφωνα με την ηθική βάση μιας συγκεκριμένης ομάδας.

Δεν υπάρχει «σωστή» ή «λάθος» θρησκεία - ή θεϊκή θεωρία. Υπάρχουν τόσες όσες είναι οι ομάδες και οι αλληλεπιδράσεις, και συγχωνεύονται για να ενταχθούν, να διαιρεθούν και ξεχωρίσουν ξανά και ξανά. Μερικές είναι ομαδοποιημένες με τις εμπορικές ονομασίες των μεγάλων θρησκειών, και έχουν συνοχή με διαφορετικό βαθμό συνέπειας. Άλλες, αν και σαφώς θρησκευτικές με τον ιδιάζοντα τρόπο τους, απορρίπτουν την όποια τέτοια ετικέτα.

Μερικά παραδείγματα:
Ορισμένες από αυτές τις αλληλεπιδράσεις είναι χαρακτηρισμένες ως «θρησκευτικές» τελετουργίες, όπως γάμοι και κηδείες, οι τακτικές λειτουργίες λατρείας, συναντήσεις προσευχής, συνεδρίες διαλογισμού, υποχωρήσεις.

Μερικά από αυτά είναι απλά τα τελετουργικά της καθημερινής ζωής. Αυτά περιλαμβάνουν και την μαγειρική, τον καθαρισμό, και την εργασία. (Πολλές παλαιές θρησκείες είχαν εμπεδώσει αυτή η ιδέα πριν από πολύ καιρό - αν και απαιτείται ότι οι ενέργειες που πρέπει να διενεργούνται, γίνονται μέσα από μια συγκεκριμένη τάση του νου για να μετρήσουν ως θρησκευτικές.)

Ωστόσο, άλλες τελετουργικές ενέργειες είναι αρχιτεκτονημένες για τον στόχο της «υλοποίηση του Βασιλείου του Θεού» στη γη. Αυτές είναι συχνά πρωτοβουλίες για κοινωνική αλλαγή, ή φιλανθρωπικό έργο, ή αγωνίζονται για τα ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτά αφαιρούν από την θρησκεία την αποκλειστικότητα των αφηγήσεων και απόδοσης των γραφών, και φέρνουν την θρησκεία μέσα στην καθημερινή ζωή, απομακρύνοντας την από τους κανόνες για τρόπο ζωής των διαφόρων κοινοτήτων πίστεως.

Ο μεταμοντερνισμός επιτρέπει σε ανθρώπους από διαφορετικές θρησκείες, ή καμία θρησκεία, να συνεργάζονται σε θρησκευτικές πράξεις όταν πραγματοποιούν κοινωνική δράση - εργάζονται για την επίτευξη της Βασιλείας του Θεού στη γη, χωρίς να ανησυχούν για το ποιός είναι ο θεός και για το αν υπάρχει.

Ενωτική Παγκοσμιοποίηση -Unitarian Universalism

Η Ενωτική Παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια κίνηση αθεΐας, αλλά ένα θρησκευτικό κίνημα μέσα στο οποίο ορισμένοι αθεϊστές μπορούν να αισθανθούν άνετα. Είναι μια θρησκεία χωρίς Πιστεύω και Δόγμα η οποία επιβεβαιώνει την ελευθερία πίστης του ατόμου.

Η κίνηση αυτή τονίζει τη σημασία της ατομικής ελευθερίας της πίστης, και περιλαμβάνει μέλη που προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα πεποιθήσεων.

Ενωτισμός και Παγκοσμιοποίηση ξεκίνησαν τον 18ο αιώνα ως αντίδραση κατά ορισμένων χριστιανικών δογμάτων. Οι κινήσεις αυτές ενώθηκαν  το 1961.

Είναι άθεϊσμός;
Το κίνημα δεν έχει επίσημο ορισμό του Θεού, αλλά επιτρέπει στα μέλη να "αναπτύξουν επιμέρους έννοιες του Θεού, που έχουν νόημα για αυτούς." Τα μέλη είναι εντελώς ελεύθερα να «απορρίψουν τον όρο και την έννοια εντελώς."

Ωστόσο, η λογοτεχνία του κινήματος λέει:
Οι περισσότεροι από εμάς δεν πιστεύουν σε ένα υπερφυσικό, υπέρτατο ον που μπορεί να παρέμβει άμεσα και να τροποποιήσει την ανθρώπινη ζωή ή το μηχανισμό του φυσικού κόσμου. Πολλοί πιστεύουν στο πνεύμα της ζωής ή μια δύναμη μέσα τους, που ορισμένοι επιλέγουν να αποκαλούν Θεό. Οι περισσότεροι οπαδοί των καθιερωμένων θρησκειών θα το θεωρούσαν αυτό ως άθεϊστική θέση.

Εκδηλώσεις και τελετές στις εκκλησίες του κινήματος δεν κάνουν (αν υπάρχει) μνεία του Θεού. Τονίζουν τα ανθρώπινα, ηθικά και κοινωνικά ζητήματα, και δεν δεσμεύουν την πίστη στο Θεό.

Αν και η κίνηση είναι τόσο θρησκευτική όσο και πνευματική, δεν έχει καμία θέση για πνευματικά όντα που έχουν ύπαρξη έξω από αυτό τον κόσμο. Πνευματικότητα θεωρείται να είναι μια διάσταση της καθημερινότητας, με τον ίδιο τρόπο όπως και η ανθρώπινη ζωή έχει σωματική, ψυχική και συναισθηματική διάσταση.

Μετά θάνατον ζωή:
Οι περισσότεροι οπαδοί της Ενωτικής Παγκοσμιοποίησης πιστεύουν ότι αυτή είναι η μόνη ζωή που έχουμε.

Στάση έναντι της θρησκείας:
Υπάρχει σοφία στις περισσότερες, αν όχι όλες, τις θρησκείες του κόσμου. Κάθε μια είναι πολύτιμη για το τι μπορεί να μας πει για την ανθρωπότητα και τον κόσμο, και πώς οι άνθρωποι μπορούν να βρουν έννοια και κατεύθυνση.

Μια δήλωση της πίστης:
Είναι μια φιλελεύθερη θρησκεία που γεννήθηκε από την εβραϊκή και χριστιανική παράδοση. Κρατά τον νου ανοιχτό στα θρησκευτικά ερωτήματα των ανθρώπων που έχουν αγωνιστεί σε όλους τους χρόνους και τόπους.

Η προσωπική εμπειρία, η ευσυνειδησία και η λογική θα πρέπει να είναι το τελικό ζητούμενο στη θρησκεία. Στο τέλος, η θρησκευτική αρχή δεν έγκειται σε ένα βιβλίο, πρόσωπο ή φορέα, αλλά σε εμάς. Οι θρησκευτικές ιδέες μπαίνουν έτσι στη δοκιμασία της καρδιάς και του νου.

Υποστηρίζεται η ελεύθερη αναζήτηση της αλήθειας. Δεν δεσμεύεται κανείς από μια δήλωση πίστης. Δεν ζητείται από κανέναν να προσυπογράψει σε μια θρησκεία. Η πίστη είναι ελεύθερη χωρίς δόγμα.

Η θρησκευτική σοφία είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη. Η κατανόηση της ζωής και του θανάτου, του κόσμου και των μυστηρίων του, δεν είναι ποτέ οριστική. Η αποκάλυψη είναι συνεχής. Εορτάζονται αλήθειες που έγιναν γνωστές ανά τους αιώνες από διδασκάλους, προφήτες και σοφούς.

Διακηρύσσετε η ίση αξία όλων των γυναικών και των ανδρών. Οι άνθρωποι πρέπει να ενθαρρύνονται να σκέφτονται για τους εαυτούς τους. Οι άνθρωποι διαφέρουν ως προς τις γνώμες και τον τρόπο ζωής τους, και αυτές οι διαφορές πρέπει  να τηρούνται.

 

 

Μάλιστα! σκέφτηκα. Ιδού λέξεις που μου δίνουν θετικές πληροφορίες, και την ίδια στιγμή δεν προϋποθέτουν την πίστη σε ένα δημιουργό/θεό-οντότητα! Αντί να πω ότι είμαι "Άθεος" ή Αθεϊστής, θα μπορούσα να πω ότι είμαι Ουμανιστής. Ή Ρασιοναλιστής! ίσως Εκκοσμικιστής, Μεταμοντερνιστής ή υποστηρικτής της Ενωτικής Παγκοσμιοποίησης!

Αλλά, βρίσκω τον εαυτό μου πάλι στην αρχή  της αναζήτησης γιατί καμία από τις παραπάνω λέξεις δεν με αντιπροσωπεύει πλήρως. Αντιπροσωπεύομαι από διάφορα σημεία, λίγα από κάθε "τύπο" Αθεϊσμού, μα όχι όλα ενός "τύπου", και μάλιστα υπάρχουν μερικά σημεία στον κάθε "τύπο" με τα οποία διαφωνώ. Και άλλα σημεία που θα ήθελα να δω αλλά δεν βρίσκω σε κανένα "τύπο".

Τελικά ίσως θα πρέπει να εφεύρω μια λέξη  καινούργια που να με αντιπροσωπεύει μια που οι κοινωνίες και οι φιλόσοφοι των εποχών με απογοήτευσαν ως προς την ετικέτα μου. Μια λέξη που θα καλύπτει τις επιλογές μου από τα Atheism's Greatest Hits κατά εμέ, και θα συμπεριλαμβάνει και ορισμένες καινοτομίες που τις θεωρώ απαραίτητες.

Πρώτα, η ακόλουθη επιλογή των φράσεων από  όλα τα παραπάνω που με αντιπροσωπεύουν. Ότι δεν αντιγράφω παρακάτω είτε με βρίσκει αδιάφορο είτε διαφωνώ. Ιδού λοιπόν:

Δημητρισμός -dimitristhinks: (Μια άποψη απόλυτα σωστή για το 1/7.000.000.000 των ανθρώπων σήμερα)

Ο Δημητρισμός είναι μια προσέγγιση στη ζωή που βασίζεται στην ανεκτικότητα και σεβασμό για όλες τις απόψεις, την ποιητική φιλοσόφηση της ζωής, και του ηθικού κώδικα της ισότητας, της αναζήτησης της ευτυχίας μέσα από την λογική και τα αποδεικτικά στοιχεία σύγκρισης και νοηματικής μεταφοράς, όπως και στην πρόταση του ότι οι θρησκείες που προτάθηκαν ανά τους αιώνες περικλείουν την σοφία της εποχής τους άσχετα με το αν άρχοντες τις χρησιμοποίησαν σαν εργαλεία εκμετάλλευσης.

• Δεν υπάρχει «σωστή» ή «λάθος» θρησκεία - ή θεϊκή θεωρία. Υπάρχουν τόσες όσες είναι οι ομάδες και οι αλληλεπιδράσεις, και συγχωνεύονται για να ενταχθούν, να διαιρεθούν και ξεχωρίσουν ξανά και ξανά.

• Η θρησκεία δημιουργείται, μεταλλάζει και ανανεώνεται με τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων.

• Οι εικόνες και οι ιδέες του Θεού κατασκευάζονται δια μέσου της ανθρώπινης δραστηριότητας, και χρησιμοποιούνται για να δώσουν ιδιαιτερότητα σε συγκεκριμένες σχέσεις ή πολιτικές, οι οποίες αποτιμώνται σύμφωνα με την ηθική βάση μιας συγκεκριμένης ομάδας.

• Υπάρχει σοφία στις περισσότερες, αν όχι όλες, τις θρησκείες του κόσμου. Κάθε μια είναι πολύτιμη για το τι μπορεί να μας πει για την ανθρωπότητα και τον κόσμο, και πώς οι άνθρωποι μπορούν να βρουν έννοια και κατεύθυνση.

• Η θρησκευτική σοφία είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη. Η κατανόηση της ζωής και του θανάτου, του κόσμου και των μυστηρίων του, δεν είναι ποτέ οριστική. Η αποκάλυψη είναι συνεχής.

• Κάθε κοινωνία βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς αλλαγής. Δεν υπάρχουν απόλυτες τιμές, μόνο σχετικές, ούτε υπάρχουν απόλυτες αλήθειες.

• Τα άτομα τρέφουν τις θρησκευτικές παρορμήσεις τους, επιλέγοντας τα κομμάτια διαφόρων πνευματικών αρχών που σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο σε αυτούς για να δημιουργήσουν το δικό τους εσωτερικό πνευματικό κόσμο.

• Δεν υπάρχουν υπερφυσικά όντα.

• Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν θεμελιώδη δικαιώματα.

• Ζούμε μόνο αυτή τη ζωή - δεν υπάρχει μετά-ζωή, και δεν υπάρχει μετεμψύχωση.

• Η προσωπική εμπειρία, η ευσυνειδησία και η λογική θα πρέπει να είναι το τελικό ζητούμενο.

• Θετική στάση προς τον κόσμο, με επίκεντρο την ανθρώπινη εμπειρία, την σκέψη, και την ελπίδα.

• Η ανθρώπινη εμπειρία και ορθολογιστική σκέψη παρέχουν τη μόνη πηγή τόσο των γνώσεων και ένα ηθικό κώδικα για την ζωή.

• Τα ανθρώπινα όντα έχουν το δικαίωμα και την ευθύνη να δώσουν νόημα και σχήμα στην ζωή τους.

• Ηθική βασισμένη στις ανθρώπινες και φυσικές αξίες, στο πνεύμα της λογικής και της ελεύθερης έρευνας μέσα από τις ικανότητες του ανθρώπου.

• Η καλύτερη εξήγηση μέχρι στιγμής για τον λόγο για τον οποίο ο φυσικός κόσμος έχει την όψη που έχει είναι η θεωρία της εξέλιξης όπως προτάθηκε από τον Κάρολο Δαρβίνο.

• Η κοινωνία πρέπει να είναι μια «ανοιχτή κοινωνία», όπου κάθε άτομο μπορεί να ζήσει ελεύθερα, ισότιμα και να επιλέγει την τοποθέτηση της ύπαρξής του.

• Πέρα από την προσέγγιση της ζωής μέσα από τη λογική, το συναίσθημα και η φαντασία βρίσκονται στο προσκήνιο.

• Όχι ειδική μεταχείριση της οποιασδήποτε θρησκείας.

• Το κράτος πρέπει να είναι τυφλό όσον αφορά την θρησκεία: πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους.

• Η Θρησκευτική εκπαίδευση πρέπει να είναι πολυθρησκευτική. Η εκπαίδευση πρέπει να καλύπτει και μη-θρησκευτικούς τρόπους θεώρησης του κόσμου και θρησκευτικές αναφορές σε άλλα θέματα, όπως η ιστορία, την τέχνη κλπ.

• Καμία θρησκεία, συμπεριλαμβανομένου του Αθεϊσμού, δεν θα πρέπει να διδάσκεται ως γεγονός και καμία θρησκεία δεν πρέπει να περιγράφεται ως ανώτερη από την άλλη.

Δυστυχώς, αν και τα παραπάνω σημεία του Δημητρισμού είναι αυτά από τα λεγόμενα των πέντε τύπων Αθεϊσμού που αντιπροσωπεύουν ένα Δημήτρη σαν κι εμένα, δεν δίνουν καθόλου ολοκληρωμένη εικόνα του τι πιστεύω.

Λείπουν δύο πολύ βασικά στοιχεία.

Το ένα είναι ότι είμαι Έλληνας, και, έχοντας ζήσει αρμονικά με άλλες εθνικότητες και πολιτισμούς, είμαι... συγχωρέστε με, αλλά είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας, για την καταγωγή μου και τις παραδόσεις μου. Δεν βρίσκω την ανάγκη να τις πετάξω στα σκουπίδια εις χάριν του Ευρωπαϊσμού ή κάποιας πολιτικής ιδεολογίας, ή απλά γιατί μου την δίνει κατακούτελα το σημερινό παπαδαριό μέσα στα σύνορα της δύστυχης Ελλάδας. Τουναντίον, η καταγωγή μου και οι παραδόσεις μου είναι για μένα τόσο σημαντικό μέρος της ταυτότητάς μου όσο για τους επί 25 χρόνια συμπολίτες μου ήταν το να είσαι Άγγλος, Σκωτσέζος, Ιρλανδός, Κινέζος, Αμερικανός, Αφρικανός, Εβραίος...  εγώ είμαι Έλληνας, και οι παραδόσεις μου σιγοβράζουν στο καζάνι για πάνω από 3.000 χρόνια. Κάτι αξίζουν, και θέλω να αποτελέσουν μέρος της ταυτότητάς μου, μαζί με τα πιστεύω μου.

Το άλλο είναι λίγο πιο περίπλοκο. Πιστεύω, έχω την περίεργη ιδέα, παραδόξως, ότι, αν και οι θρησκείες χρησιμοποιήθηκαν ανά τους αιώνες ως επί το πλείστον σαν εργαλεία δυνάστευσης των μαζών από έξυπνους άρχοντες, οι θρησκειοποιοί, οι φιλόσοφοι που τις δημιούργησαν δεν ήταν χαζοί ούτε καθυστερημένοι. Ακόμα και πριν 2.000 χρόνια είχαν κάτι να πουν που είναι πολύ κοντύτερα στην επιστήμη και τη φιλοσοφία από όσο θα νομίζαμε. Στο τέλος, το να πάρουμε από τα χέρια ενός παιδιού την εικονογραφημένη, απλουστευμένη Ιλιάδα, και να ρίξουμε το βιβλίο στη φωτιά κουνώντας το δάχτυλό μας στο παιδάκι και λέγοντάς του ότι πρέπει να διαβάσει Ιλιάδα μόνο στο πλήρες Ομηρικό μέτρο και κείμενο όταν μεγαλώσει...


 

Αυτά τα δύο στοιχεία είναι για μένα πολύ βασικά και θέλω να τα κάνω μέρος της ταυτότητας μου και του Πιστεύω μου. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει σε άλλη ανάρτηση.

Εάν καταφέρατε να διαβάσετε ίσα με δω κάτω, εκτός από συγχαρητήρια και ευχαριστίες, σας οφείλω και ορισμένες εξηγήσεις:

 

Γιατί τόσο μεγάλη ανάρτηση;

 
Επειδή όλα τα παραπάνω τα θεωρώ μια ενότητα και θα προτιμούσα ο αναγνώστης να τα διάβαζε σταδιακά όποτε έχει καιρό, αν όχι μονορούφι, παρά να τα έκοβα σε ανεξάρτητα κομμάτια που θα απείχαν το ένα από το άλλο και σε χρόνο και σε πρόσβαση. Έτσι τουλάχιστον μπορείτε να πηγαίνετε πάνω και κάτω για να ξαναδιαβάσετε ή να συγκρίνετε κάτι.

 

Γιατί δεν υπάρχει βιβλιογραφία και αναφορές στο ποιός/ποιοί υποστηρίζουν το κάθε τι που αναφέρω;

 
Διότι, για κάθε μελέτη που λέει άσπρο, υπάρχει άλλη μία που λέει μαύρο, και, για κάθε φιλόσοφο που είπε ροζ με πράσινα πουά υπάρχει άλλος φιλόσοφος που προτιμά πράσινο με ροζ πουά. Ως εκ τούτου, δεν με ενδιαφέρει να μεταλλάξω τη συζήτηση στο ποιός φιλόσοφος ή ιστορικός είναι ο μακρύτερος, και παραθέτω απλά αυτές τις σκέψεις προς συζήτηση άσχετα με το αν τα έβγαλα από το νιονιό μου ή τα είπε κάποιος μέγας ή τρανός.

Στο κάτω-κάτω ο καθένας μας σκέφτεται για τον εαυτό του, και, πάντα κατά την γνώμη μου, η πιο εποικοδομητική συζήτηση γίνεται προσθετικά και με συγκρίσεις, αντί αφαιρετικά και με αυθαίρετα θέσφατα. Μην ξεχνάμε κιόλας την άποψη ότι η χρησιμότητα του "Θεού" είναι το να βοηθήσει την ανθρωπότητα να καταλάβει επί τέλους ότι αυτό που υπάρχει δεν είναι ένας θεός, αλλά η ζωή στο σύμπαν με τα τρισεκατομμύρια των εκφράσεών της σε κάθε του γωνιά, και τι σημαίνει αυτό και για εμάς και για το ίδιο το σύμπαν.