Μετά από 21 χρόνια και 8 μήνες εκ των οποίων τα τελευταία 2 χρόνια και 7 μήνες τον βρήκαν να κατακτά ένα τετραετές πτυχίο πανεπιστημίου στην Αεροναυτική Επιστήμη, και όλα τα certifications που υπάρχουν σ' αυτόν τον πλανήτη για έναν πιλότο, ο Κώστας περπάτησε την Κυριακή 13 Μαΐου για να ξεκινήσει την πρώτη μέρα της ζωής που έχτισε.Και εμείς ήμασταν εκεί να τον χορτάσουμε -αν είναι ποτέ δυνατόν αυτό...Όταν γεννιέσαι σ' αυτόν τον πλανήτη πρέπει εσύ να διαλέξεις πως θέλεις να ζήσεις και να το κάνεις πραγματικότητα.
Χωρίς να το περιμένω συγκινήθηκα από την μεγαλόπρεπη περηφάνια σας για το γιό σας! Αν ζήσατε με τον τρόπο που σκέφτεστε εδώ και φτιάξατε αυτή την όμορφη ζωή για τον εαυτό σας και τους δικούς σας, μου δίνετε μεγάλη χαρά και ελπίδα για το μέλλον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια σε όλους σας!
Αγαπητή Γεωργίτσα, σ' ευχαριστούμε. Κι εμείς, από την ώρα που σηκωθήκαμε για τον Εθνικό ύμνο, και μέχρι που περπάτησε ο Κώστας να πάρει το πτυχίο του, είμαστε δακρυσμένοι, σε μια υπέροχη τελετή, στο αποκορύφωμα μιας εκπληκτικής εβδομάδας χαράς. Τον τρόπο μου του σκέπτεσθαι, στον οποίον αναφέρεσαι, τον είχα από μικρός, και τον μετέδωσα και στον Κώστα -και μέχρι σήμερα μας έχει σταθεί καλός οδηγός, αλλά, δεν μπορώ να πω ότι ζήσαμε με αυτόν τον τρόπο "εδώ", αν με το ¨εδώ" εννοείς την Ελλάδα από την οποία έφυγα όταν ήμουν 17... Ο Κώστας γεννήθηκε στην Βοστώνη και τον μεγάλωσα στην Μασαχουσέτη. Ίσως θα μπορούσα να πω ότι ο τρόπος μου του σκέπτεσθαι με βοήθησε να φύγω από την Ελλάδα. Είμαι 53 και από τα ενήλικά μου χρόνια μόνο 7 πέρασα στην Ελλάδα. Και τούτες τις ίδιες μέρες της χαράς της αποφοίτησης του παιδιού, τις μοιράστηκα και τις μοιράζομαι με την λύπη του θανάτου της χώρας που με γέννησε. Πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα για το μέλλον για αρκετούς Έλληνες. Είναι δύσκολο όμως να την βρω την ελπίδα για την Ελλάδα. Καλή σου μέρα, κι ευχαριστούμε...
ΔιαγραφήΑγαπητέ Δημήτρη, εννοούσα τον τρόπο του σκέπτεσθαι που διαβάζω εδώ! Πολλές φορές υπάρχει μεγάλη ασυνέπεια μεταξύ λόγου και πράξης, γιατί το καλό καγαθό, είναι ευκολότερο να το καταγράψεις, να το ξεστομίσεις, να το οραματιστείς. Να το πράξεις όμως είναι δύσκολο πολύ.
ΔιαγραφήΗ Ελλάδα, είναι τέτοια που είναι, γιατί έφυγαν οι πιο θαρραλέοι και πρωτοπόροι της. Φύγανε και πολλοί τυχοδιώκτες φυσικά και όπου πήγαν γέρασαν τον τόπο και δυστυχώς ξαναγύρισαν με μια ψωροσύνταξη να πεθάνουν στο πατρικό τους. Και κάτι φουκαράδες φύγανε, που ζουν εκεί σαν πολίτες 6ης κατηγορίας και εδώ έχουν αγοράσει τη μισή Λάρισα για να έρθουν να πεθάνουν κι αυτή στο πατρικό τους, που το δώσανε αντιπαροχή και πήραν 8 μεζονέτες παραθαλάσσιες για να πείσουν τα παιδιά τους να τους ακολουθήσουν, που ο Υπουργός που είναι μπατζανάκης του κουμπάρου και θα τους φτιάξει θέση πυρηνικού φυσικού στο Αστεροσκοπείο ή έστω ένα δικό τους πλανητάριο. Μετά είμαστε κι εμείς οι υπόλοιποι η φύρα, η παράπλευρη απώλεια του εαυτού μας, οι σαμποτέρ!
Είμαστε μια κοινωνία καταστολής. Όποιος λέει κάτι σωστό δαιμονοποιείται με συνοπτικές διαδικασίας και εγκλείεται σε τρελάδικα. Εκεί ζει φιμωμένος και αιχμάλωτος των νοσηλευτών του, που δεν τον κάνουν καλά για να μη χάσουν το μισθό τους. Τους νοιάζει μόνο να ζει κι αν υποφέρει είναι λεπτομέρεια και ψηλά γράμματα. Αν του πέφτουν τα δόντια έχει καρδιακά επεισόδια, δερματίτιδες ηπατίτιδες και άλλα νοσήματα είναι αδιάφορο. Το θέμα είναι ο πολίτης να είναι σε καταστολή και τα κονδύλια για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση να εισρέουν στη χώρα και να γίνονται βίλες για τους νοήμονες.
Τον τρελό τον αρνείται το σύμπαν. Ούτε η οικογένειά του δεν τον θέλει. Είναι δύσκολος άρρωστος ο τρελός. Δεν είναι καρκινοπαθής, που είναι σβέλτος και προσοδοφόρος ο θάνατος του. Ο τρελός δεν παθαίνει καρκίνο. Είναι άτρωτος και ασύμφορος. Πως να κάνουμε χαΐρι λοιπόν?
Έτσι που καταστελλουμε οτιδήποτε καλό καγαθό τι χαϊρι να έχουμε?
Σε όλα τα μαθητικά μου χρόνια έκλαιγα σε κάθε Εθνική επέτειο. Με συγκινούσαν βαθειά οι ηρωισμοί και με το παιδικό μυαλό μου ονειρευόμουν τη μέρα που θα θυσιαστώ για κάτι μεγάλο. Να είναι άξιος ο θάνατός μου ονειρευόμουν, όπως όλων αυτών των αγωνιστών. Τώρα πια φοβάμαι να στείλω το παιδί μου στο ίδιο σχολείο. Δεν ξέρω πως θα καταφέρω να του διδάξω σύγχρονη ελληνική ιστορία παράλληλα με το αναλυτικό πρόγραμμα και τα σχολικά εγχειρίδια (που γράφονται με ανάθεση και όχι με διαγωνισμό) του απαράδεκτου σχολειού μας και να του εμπνεύσω πατριωτισμό. Ευτυχώς υπήρξε ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός και έχω από κάπου να πιαστώ.
Έτσι νιώθω συγγένεια μαζί σου, γιατί από όσα γράφεις φαίνεται να πονάς τον τόπο που σε γέννησε. Πρώτα από όλα γράφεις στα ελληνικά. Γράφεις στη γλώσσα που σκέφτεσαι. Γράφεις στη γλώσσα του μυαλού σου με την καρδιά σου.
Συγνώμη που μακρηγόρησα. Να είστε καλά και πάλι συγχαρητήρια.
Ευχές!
Αγαπητή Γεωργίτσα, πράγματι είναι πρωτότυπο να υπάρχει συνέπεια μεταξύ λόγου και πράξης -γι αυτό και διασκεδάζω με το να το τηρώ αυτό όταν κανείς δεν το περιμένει. Είναι κάτι όπως το ότι η αλήθεια είναι το ισχυρότερο όπλο γιατί κανείς δεν το περιμένει και ελάχιστοι έχουν τα κότσια να την παραδεχτούν.
ΔιαγραφήΛες ότι "η Ελλάδα είναι τέτοια που είναι γιατί έφυγαν οι θαρραλέοι και οι πρωτοπόροι της". Αλλά εγώ θα σου αντιπαραθέσω ότι οι θαρραλέοι και οι πρωτοπόροι έφυγαν επειδή ακριβώς η Ελλάδα είναι αυτό που είναι. Αυτό δεν είναι καθόλου κότα και αυγό. Είναι τα αυγά και τα πασχάλια: γιατί να φύγει κανείς αν δεν τον έδιωχνε η πραγματικότητα της πατρίδας του;
Ήταν "γεγονός" για μένα να ξανα-ανακαλύψω στο μπλογκ αυτό την γλώσσα που μίλαγα μέχρι 17 ετών. Μπήκα στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα με χαρά και αισιοδοξία, σαν μια κάποια επιστροφή. Και στάθηκα τυχερός να γνωρίσω αξιόλογους ανθρώπους και φίλους, αλλά επίσης, από άλλες μεριές, η παρουσία μου στην μπλογκόσφαιρα μου θύμισε τους τελευταίους μήνες τον λόγο για τον οποίον είχα φύγει στα 17. Από δεκαετίες σκέφτομαι στα Αγγλικά, μετράω στα Αγγλικά και όταν μιλάω στον ύπνο μου μιλάω Αγγλικά και ονειρεύομαι στα Αγγλικά. Πολλές φορές χρησιμοποιώ λεξικό για να βρω στα Ελληνικά την λέξη που θέλω να γράψω στο μπλογκ ή σε ένα σχόλιο.
Την Ελλάδα την πονάω πάρα πολύ. Την ζωή μου όμως, και την ζωή του γιού μου την έχτισα αλλού, εκεί που ήταν δυνατόν να ζήσω την ζωή που ήθελα και να φτιάξω ότι μπορούσα. Τον τελευταίο χρόνο μέσα από τα μπλογκ συνειδητοποίησα ότι, όπως είπα και πριν, υπάρχουν Έλληνες που έχουν ελπίδα -δεν βλέπω όμως καμία ελπίδα για την Ελλάδα: όχι ότι την κατατρέχει κανείς άλλος από τους ίδιους τους κατοίκους της, ανάμεσα στους οποίους δεν έχει μείνει ούτε μονόφθαλμος να οδηγήσει τους τυφλούς.
Σ' ευχαριστώ και πάλι για τις ευχές σου και για τα καλά σου λόγια, και καλό σου Σαββατοκύριακο.
Αγαπητέ Δημήτρη δε διαφωνούμε. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε! Πραγματικά όμως η ουσία βρίσκεται στα σχόλια στο παρόν ιστολόγιο! Ποτέ μια προσωπική γιορτή δεν έχει δώσει τροφή για διάλογο στο blogging που έχω δει ως τώρα όσο αυτή εδώ!
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια και για τη φροντίδα του blog λοιπόν! Ευχές!
Σωστά τα λες Γεωργίτσα, και σ' ευχαριστώ! Αυτό που κρατάω πάντα από το μπλογκ είναι τα σχόλια και οι συζητήσεις...
ΔιαγραφήΕσύ πάντως δεν κάνεις για πιλότος! Στις φωτογραφίες "φαίνεσαι" τουλάχιστον 2 μέτρα !!! :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα συγχαρητήριά μου! Ό,τι καλύτερο για το μέλλον του!
Σ' ευχαριστούμε αγαπητέ μου Λάκωνα! Αμ που να χωρέσω εγώ σε πηλοτήριο -άλλωστε δεν το χρειάζομαι: από 'δώ πάνω μοιάζει η Γη με ζωγραφιά! :-)
ΔιαγραφήΆντε, ρε, και είπα μας ξέχασες. Επιτέλους. Συγχαρητήρια πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήσ.σ. Εσύ είσαι κοντός ή ο μικρός είναι πολύ ψηλός (και σου ρίνει ολόκληρο κεφάλι);
Ευχαριστούμε Δήμο. Όπως βλέπεις του έδωσα ότι μπορούσα! Ακόμα και ύψος
Διαγραφή:-)
συγχαρητήρια! συγχαρητήρια! συγχαρητήρια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο του κώστα, μπράβο και σε σένα!
σα να ψήλωσες μου φανηκε!
Ρία μου σ' ευχαριστούμε! και στα δικά σου σε λίγα χρόνια!
ΔιαγραφήΝαι πράγματι, τώρα σκύβω για να περάσω από πόρτα...
Αγαπημένοι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχωρήστε μου την απουσία τις τελευταίες εβδομάδες. Είναι απουσία λεκτική μόνο μια και σας παρακολουθώ και σας καμαρώνω ανελλιπώς.
Βιώνω ζοφερές προσωπικές μέρες... αλλά η επιτυχία του πανάξιου Κώστα και η ευτυχία στα πρόσωπά σας είναι αχτίδα ελπίδας για μένα. Σας ευχαριστώ που τη μοιράζεστε.
Στο πανέμορφο και χαρισματικό παλληκάρι σας θερμά συγχαρητήρια και κάθε επιτυχία στη ζωή του.
Σε σας, Μαργαρίτα και Δημήτρη, εύχομαι πάντα να τον καμαρώνετε, και τα δάκρυα που λαμπυρίζουν στα μάτια σας να είναι πάντα δάκρυα χαράς και οικογενειακής περηφάνειας.
Να ΄στε πάντα καλά, φίλοι μου.
Σας αγαπώ.
Λευκή
Αγαπητή Λευκή, πάντα είναι χαρά να λαβαίνω σχόλιό σου και σ' ευχαριστώ! Σ' ευχαριστώ και για τις ευχές, και τα καλά σου λόγια, και πάντα μεταβιβάζω συγχαρητήρια στον Κώστα.
ΔιαγραφήΕλπίζω και εύχομαι ότι δυσκολίες περνάς να εξαφανιστούν σύντομα και σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο.
Νάσαι καλά.
Δώσε τα συγχαρητήρια μου Δημήτρη στο γιό σου. Του εύχομαι ολόψυχα καλή σταδιοδρομία στον επαγγελματικό στίβο και αμέτρητες απολαυστικές πτήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου Epanechnikov, σ' ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. Διαβίβασα τα συγχαρητήρια στο νέο μέλος του ενήλικου, εργαζόμενου κόσμου, ο οποίος ευχαριστεί αλλά και ήδη έχει αρχίσει επαφές με αεροπορικές εταιρείες που θέλουν να τον προσλάβουν "χτές". Στην χειρότερη περίπτωση θα πρέπει να υποστεί την μοίρα να περιμένει δουλειά σε αεροπορική εταιρεία καθώς θα εργάζεται σαν εκπαιδευτής καταταγμένος στο κορυφαίο 15% των 130 εκπαιδευτών της καλύτερης σχολής στον πλανήτη. Δεν βλέπω πρόβλημα με αυτό :-) και θα αναρτήσω νεώτερα καθώς τα λαμβάνω!
ΔιαγραφήΧίλια ευχαριστούμε, και καλό σου απόγευμα!
Καθε παιδι που κατακτα το ονειρο του δινει χαρα σε ολους τους γονεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρομαι για τον Κωστα σαν να ηταν ενας απο τους γιους μου,ειμαι αλλωστε σε ηλικια να ειναι ολα τα παιδια του κοσμου παιδια μου.
Χαρηκα και για σας που εισπραξατε ολη αυτη την ευτυχια και το καμαρι.
Τωρα ομως ανησυχω για τον σεισμο.Γραψε μας κατι οταν μπορεις.
Μαρια
Αγαπητή Μαρία, σ' ευχαριστούμε απ' την καρδιά και πράγματι η χαρά και η περηφάνια μας είναι μεγάλη!
ΔιαγραφήΓια τον σεισμό μάθαμε αφού ξυπνήσαμε. Ούτε που τον νοιώσαμε στον ύπνο μας. Αν και το επίκεντρο ήταν κάπου 130 χιλιόμετρα από εμάς, και ήταν καταστρεπτικός, εμείς εδώ στο βουνό, στο χωριό γλυτώσαμε φαίνεται φτηνά. Η Μαργαρίτα έχει πάει τώρα στην δουλειά της (αστυνομία/δασοφυλακή) και θα μου πει λεπτομέρειες το βράδυ...
Καλό σου απόγευμα, και σ' ευχαριστώ και πάλι...
Για αλλη μια φορα συγχαρητηρια, Δημητρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι σιγουρη οτι ηταν ανεπαναληπτη εμπειρια.
Χρονια Πολλά και για σημερα, να ειναι παντα γερος με πολλες επιτυχιες και να τον χαιροσαστε!
Σ' ευχαριστώ αγαπητή μου Scarlett, για τις ευχές σου, και για την αποφοίτηση και για την γιορτή του! Ήταν πράγματι μια εμπειρία που δεν θα ξεχαστεί ποτέ και έχουμε και κάπου 3.705 φωτογραφίες και βίντεο να την ξαναζούμε! Αλλά δεν θα τις βάλω και τις 3.705 στο μπλογκ :-) καμιά-δυό αναρτησούλες ακόμα ! Καλό σου βράδυ και νάσαι πάντα καλά.
Διαγραφή