Τεχνολογία;

Λογισμός ~ Παραλογισμός

Λόγος μπορεί να σημαίνει ομιλία, ή αιτία, ή θεώρηση.

Πως χρησιμοποιείται; Με πολλούς νοηματικούς τρόπους, ένα από τα γνωστότερα παραδείγματα των οποίων είναι το Θεολογικό Ευαγγέλιο του Ιωάννη στο οποίο ο συγγραφέας (ή, οι συγγραφείς) ξεκινάν προσδιορίζοντας ότι στην αρχή υπήρχε ο Λόγος, και μετά εξομοιώνει τον Λόγο με τον Θεό, δεν παύει όμως να αναφέρει τον Λόγο ΠΡΙΝ από τον Θεό, και να το βρίσκει απαραίτητο να δημιουργήσει μια «ομοούσια» σχέση μεταξύ Λόγου και Θεού. Αυτό είναι κάτι που ενοχλεί την εκκλησία σε τόσο θεμελιώδη βαθμό που για να αφοπλίσουν την «βόμβα» που κρύβεται εκεί αποφάνθηκαν ότι το Δόγμα επιτάσσει πως ο Λόγος είναι ο Υιός του Θεού (ο Ιησούς Χριστός) –χωρίς όμως να προβαίνουν στο επόμενο βήμα όπου η τρισυπόστατη φύση του Θεού μπορεί και να σημαίνει Πατήρ-Σύμπαν, Υιός-Ζωή και Άγιο Πνεύμα-Νόμοι της Φυσικής και Εξέλιξης, έννοια στην οποία πιθανώς να δείχνει η αξιοπρόσεκτη τακτική του «Ιωάννη» του να προσπαθεί με τόσο σθένος να εννοήσει την ταυτοποίηση μεταξύ του Θεού και του Λογου, αναφέροντας πρώτα τον Λόγο.

Λογική είναι η θεώρηση συμπεράσματος εκφρασμένη με σειρά αιτιολογικών επιχειρημάτων.

Εφ’ όσον τα επιχειρήματα και η θεώρηση της σημασίας τους είναι υποκειμενική, τότε, η λογική είναι υποκειμενική.

Όμως η λογική μιας κοινωνικής ενότητας καθιστά την θέση της εκάστοτε κοινωνίας που την ασπάζεται υποκειμενική σε σύγκριση με άλλες κοινωνίες οι οποίες πιθανόν φτάνουν σε διαφορετικά λογικά συμπεράσματα.

Διαφορετικές γλώσσες αποδίδουν διαφορετικά νοήματα στις λέξεις που χρησιμοποιούν, όπου ορισμένα νοήματα αποδίδονται σε μία γλώσσα διαφορετικά από όπως αποδίδονται σε άλλη. Και οι γλώσσες παίρνουν λέξεις η μία από την άλλη, όμως αλλάζουν το νόημα με την εξέλιξη της καθομιλουμένης.

Λογική = Logic

Δεν υπάρχει η λέξη «παραλογική» στα Ελληνικά, αλλά υπάρχει η λέξη «παράλογο».

Ενώ το αντίθετο της λέξης «παράλογο» αποδίδεται από την λέξη «λογικό», δεν υπάρχει απ’ ευθείας αντίθετο την λέξης «λογική». Ίσως επειδή η «λογική» δεν εννοεί κάτι το «σωστό» αλλά κάτι το αποδεκτό βάση της συνέχειας επιχειρημάτων που το αποδεικνύουν. Και εφ’ όσον υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί συνειρμοί επιλογής επιχειρημάτων η «λογική» μπορεί να οδηγεί διαφορετικούς ανθρώπους σε διαφορετικά συμπεράσματα, άρα δεν χρειάζεται αντίθετη λέξη της λέξης «λογική». Χρειάζεται όμως λέξη που να εννοεί ένα συμπέρασμα το οποίο δεν βασίζεται σε συνειρμό επιχειρημάτων, και η λέξη αυτή είναι το «παράλογο».

Λογισμός και παραλογισμός: Λογισμός είναι το συμπέρασμα υπολογισμών και παραλογισμός το αποτέλεσμα έλλειψης υπολογισμού, όπου «υπολογισμός» είναι ο συνειρμός σκέψεων που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε ένα μόνο πιθανό συμπέρασμα. 

Αυτά, στα Ελληνικά.

Σε άλλες γλώσσες, άλλες λέξεις επιτρέπουν διαφορετικά νοήματα.

Ενώ στα Αγγλικά παραδείγματος χάριν logic σημαίνει, ακριβώς, λογική, το παράλογο είναι το illogical, ή το irrational. Το illogical είναι το αντίθετο του logical, και το irrational είναι το αντίθετο του rational όπου rational σημαίνει ορθολογιστικό.

Στα Αγγλικά υπάρχει διαφορά μεταξύ του λογικού και του ορθολογιστικού, στα Ελληνικά όμως και το «illogical» και το «irrational» μεταφράζονται πρόχειρα ως «παράλογο».

Στα Αγγλικά υπάρχει (από τα Λατινικά) η λέξη «absurd» την οποία λανθασμένα αποδίδουμε σαν «παράλογο» ενώ η έννοιά της είναι κοντύτερα στην έννοια του «αφηρημένου» και του συνδυασμού των νοημάτων άτοπο/ασυνάρτητο/μη-πιθανόν.

Η ανθρώπινη σκέψη είναι κλειδωμένη στην φυλακή των λέξεων και η ανικανότητα να βρει ο κάθε άνθρωπος την δική του δύναμη σκέψης καλεί στο να κρύβεται κανείς πίσω από ρητά άλλων, των οποίων η αντιληπτή θέση («καθηγητές», «φιλόσοφοι», θρησκειοποιοί, κλπ.) προτείνει το ότι πρέπει να τους θεωρούμε ιθύνοντες.

Μπορεί κανείς να ακολουθεί την λογική του λογικού ή του λογισμού, ή μπορεί να ακολουθεί την λογική του αφηρημένου ή του παραλογισμού, ή του παράλογου. Εφ’ όσον όμως ο οποιοσδήποτε φτάνει να προτείνει το οτιδήποτε, έστω και την παράδοση των όπλων επαφιέμενος στα ρήσεις άλλων, λογική ακολουθεί. Την δική του λογική.

Όμως, η εξέταση πιθανής εγκυρότητας οποιασδήποτε λογικής, έστω και παράλογης λογικής, εστιάζει στο κατά πόσον ο σκεπτόμενος συνεχίζει να προτείνει δικές του σκέψεις και επιχειρήματα, αντί να παραδίδει τα όπλα ζητώντας ασφάλεια και επικύρωση πίσω από τις ρήσεις άλλων χωρίς να δύναται να τις εξηγήσει είτε χρησιμοποιώντας λογισμό είτε παραλογισμό. Εκεί που σταματά η σκέψη κάθε μυαλού, ξεκινά η θρησκεία… όπως και να συγκαλύπτεται. 

Μία συνέχεια συνειρμών σκέψης δεν μπορεί να φτάσει ποτέ σε τελική μορφή όσο ορθολογιστική και να είναι. Παράδειγμα η Ευκλείδειος Γεωμετρία η οποία μετά την γένεσή της τον τέταρτο αιώνα Προ Κοινής Εποχής, συμπληρώθηκε περεταίρω από τον Ομάρ Καγιάμ τον ενδέκατο αιώνα της Κοινής εποχής στο Ισφαχάν. Αργότερα, τον εικοστό αιώνα, η πρόταση πρόσθεσης υπερβολικών και ελλειπτικών υπολογισμών ανέπτυξαν τα μέρη της γεωμετρίας που ξεπερνά με αφηρημένες έννοιες την Ευκλείδειο γεωμετρία αναπτύσσοντας τις υποθέσεις και υπολογισμούς που από την φύση τους την καθιστούν μη-Ευκλείδειο. 

~

Υποθέτουμε ότι η τεχνολογία είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της νοημοσύνης. Τεχνολογία είναι ακόμα και το να ανάψεις φωτιά, ή να εφεύρεις τον τροχό. Ή, να σπάσεις μια πέτρα ώστε να έχει μια πλευρά αιχμηρή με την οποία να μπορέσεις να σπάσεις τον σκληρό φλοιό ενός φρούτου για να το φας, ή να σκοτώσεις ένα ζώο, για να το φας. Τεχνολογία είναι επίσης εκείνη που σου επιτρέπει να χτίζεις σπίτια, να τα ηλεκτροδοτείς, να ταξιδεύεις στο σύμπαν με σκάφη, και να κατασκευάζεις πυρηνικές βόμβες.

Όμως, γιατί πρέπει η τεχνολογία να είναι η αναπόφευκτη οδός της εξέλιξης της νοημοσύνης. Η τεχνολογία ξεκινά από την ανάγκη να φάμε. Αν δεν χρειάζεται τεχνολογία για να βρίσκουμε άπλετη τροφή του κορμιού, δεν θα χρειαστεί να την εφεύρουμε, αλλά θα μπορούμε να οξύνουμε και να αναπτύσσουμε την νοημοσύνη μας ανεξάρτητα από την τεχνολογία για άλλους σκοπούς. Τα δελφίνια φερ’ ειπείν, δεν χρειάζονται τεχνολογία, αλλά εφ’ όσον δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό αυτοσυνείδησης έχουν φτάσει και σε ποιον βαθμό κατανόησης του περιβάλλοντός τους.

Από την άλλη πλευρά, η δική μας ανθρώπινη τεχνολογία αναπτύχθηκε μόνο για να τρώμε, για να κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη, και για να εφεύρουμε όπλα με τα οποία να σκοτώνουμε άλλους ανθρώπους όταν τους θεωρούμε εχθρούς μας, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι θέτουν σε κίνδυνο την διαθεσιμότητα τροφής, την επιβίωσή μας και την ακεραιότητα του χώρου μας.

Όταν ένα είδος ζωής σαν το δελφίνι, ή τα γουρούνια, μπορούν να υπάρχουν για εκατομμύρια χρόνια χωρίς την ανάγκη τεχνολογίας, αυτό σημαίνει ότι σαν είδη ζωής είναι πολύ περισσότερο προσαρμόσιμα στην φύση από όσο είναι ένα είδος που χρειάζεται τεχνολογία, όπως ο άνθρωπος για να επιζήσει. Θα μπορούσε δηλαδή να πει κανείς ότι ο άνθρωπος είναι λιγότερο επιτυχημένος οργανισμός από έναν άλλον που δεν χρειάζεται να εφεύρει τεχνολογία αλλά αναπτύσσει νοημοσύνη.

Το κλειδί είναι να σκεφτούμε το αν η τεχνολογία είναι απαραίτητη για κάθε είδος ζωής ή μόνο για συγκεκριμένα είδη ζωής όπως εμείς.

Η νοημοσύνη υπάρχει στον εγκέφαλο ενός οργανισμού.

Ο εγκέφαλος χρειάζεται το κορμί για να υπάρχει.

Το πρώτο βήμα νοημοσύνης είναι η αυτοσυνείδηση, ότι «είμαι» μια ενότητα, και ότι ως εκ τούτου «Υπάρχω».

Η γένεση της νοημοσύνης δημιουργείται και δημιουργεί, σαν κότα και αυγό, την ενότητα σκέψης: «Τι είμαι,-Που είμαι-Γιατί είμαι».

Τα επόμενα βήματα εξαρτώνται από τις αντιληπτές ανάγκες. Αν η πρώτη αντιληπτή ανάγκη είναι η επιβίωση του κορμιού, πιθανότατα η νόηση θα οδηγήσει σε τεχνολογία. Αν η επιβίωση είναι εύκολη και φυσική, όπως για τα δελφίνια και τις φάλαινες, τότε η νόηση θα οδηγήσει σε περισσότερο και περισσότερο πολύπλοκη σκέψη χωρίς την ανάγκη τεχνολογίας.

Η τεχνολογία δεν χρησιμεύει μόνο για επιβίωση και την συναρτώμενη καλυτέρευση των όρων ζωής και επιβίωσης. Μπορεί επίσης να χρησιμεύσει και για να αποδειχθούν θεωρητικές σκέψεις. Παραδείγματος χάριν, η θεωρία ότι το μικρότερο κομμάτι ύλης είναι το Άτομο (η απαρχή της πυρηνικής φυσικής) ξεκίνησε από ανθρώπινη σκέψη γύρω στο 470 Πριν την Κοινή Εποχή, αλλά αποδείχθηκε 100 γενεές αργότερα με την τεχνολογία του Εικοστού Αιώνα. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα είδος ζωής του οποίου ο εγκέφαλος-συνείδηση-σκέψη να μπορούσε να αποδείξει την θεωρία χωρίς ανάγκη τεχνολογίας. Η φαντασιακή υπόθεση ενός τέτοιου είδους ζωής θα ήταν για μας αναπόδεικτη επιστημονική, ή λογοτεχνική, ή ρομαντική φαντασία –όμως, δεν κατανοούμε ούτε στο ελάχιστο τι είδους σκέψεις, αν είναι σκέψεις, δημιουργούνται στην αυτοσυνείδηση μιας φάλαινας με τα τραγούδια των φαλαινών που μπορούν να γίνουν αντιληπτά μεταξύ οργανισμών χιλιάδες χιλιόμετρα η μία φάλαινα από την άλλη.

Φανταστείτε, ας πούμε, όντα κάπου, οπουδήποτε στο απέραντο σύμπαν, τα οποία να έχουν πνευματικές δυνατότητες πολύ περισσότερο ανεπτυγμένες από τις ανθρώπινες (ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο γύρω στο 2% του εγκεφάλου του), επίσης ηλεκτρομαγνητικές ικανότητες επικοινωνίας και ανάλυσης του περιβάλλοντος, που να μη χρειάζονται τεχνολογία περισσότερο από όσο την χρειάζονται τα δελφίνια. Και ευαισθησία με ερεθισμό σε κβαντικό επίπεδο... Όπως υπάρχουν στην Γη όντα που ακούν υπερήχους ή βλέπουν στο υπεριώδες ή το υπέρυθρο, φανταστείτε όντα με τέτοιες ικανότητες και ηλεκτρομαγνητική επικοινωνία που να μην δεσμεύονται από πλανητικά όρια, όπως οι φάλαινες δεν δεσμεύονται από αποστάσεις στον ωκεανό… Όλα αυτά εντελώς πιθανά, και ίσως διαδεδομένα στο σύμπαν ανάμεσα σε όντα θετικά προσαρμοσμένα στην φύση του σύμπαντος αντί, σαν εμάς, κοινωνικά αποτυχημένοι καταστροφείς.

Στην περίπτωση του ανθρώπου, η νοημοσύνη οδήγησε στην εφεύρεση όπλων και στην εφεύρεση της έννοιας του χρήματος.

Τα όπλα εφευρέθηκαν πριν εκατομμύρια χρόνια. Ήταν τα πρώτα εργαλεία.

Το χρήμα εφευρέθηκε με την απαρχή του πολιτισμού πριν 6.000 χρόνια περίπου.

Αυτό που εννοούμε «πολιτισμός», τελικά, είναι η ικανότητα του να έχει ένας άνθρωπος κυριότητα πάνω από άλλο άνθρωπο, και να μπορεί να σκοτώσει άλλον άνθρωπο, καθώς κάνει την δική του ζωή όσο πιο εύκολη όσο επιτρέπει η τεχνολογία, αδιαφορώντας για το περιβάλλον του. Η δε ένοια της ιδιοκτησίας, σκεφτείτε το, είναι απλά το δικαίωμα καταστροφής.

Ο πολιτισμός μας βασίζεται στο να εργαζόμαστε για έναν άλλον άνθρωπο που έχει κυριαρχία πάνω στην εργασία μας, ώστε να μας αποδώσει έναν αριθμό μονάδων, τις οποίες μονάδες θα χρησιμοποιήσουμε για να μας παρέχουν άλλοι άνθρωποι τροφή και τεχνολογία, την οποία τροφή και την οποία τεχνολογία την παρήγαγαν άλλοι άνθρωποι σαν κι εμάς για να αποδοθούν και σε εκείνους μονάδες που να αντιπροσωπεύουν την αυθαίρετη αξία της εργασίας τους, βασισμένη στο πόσες μονάδες πόσοι από εμάς μπορούμε να δώσουμε για να αποκτήσουμε. Και όσο περισσότερο υποανάπτικτη είναι μια κοινωνία σε σχέση με άλλες, τόσο περισσότερο είναι πεπεισμένοι ότι τα ξέρουν όλα καλύτερα απ' όλους τους άλλους. Η δε επιβίωση του πολιτισμού μας, εξαρτάται από το να πολεμάμε και να σκοτώνουμε όσους θα διατάρασσαν το κατεστημένο μας.

Οι σκέψεις μας κατευθύνονται από τις πληροφορίες και παιδεία που λαμβάνουμε από άλλους οι οποίοι αποφασίζουν τι πληροφορίες και παιδεία θα μας δώσουν, τις οποίες για να λάβουμε χρειάζεται να έχουμε μονάδες που αντιπροσωπεύουν την εργασία που κάναμε για κάποιον άλλον –και οι αξίες των πληροφοριών και συναρτόμενων σκέψεων αξιολογούνται από άλλους σκεπτόμενους τους οποίους ονομάζουμε «φιλόσοφους».

Ο φιλόσοφος, δε, ο οποίος θεωρείται ανώτερος όλων των φιλοσόφων στην Ιστορία, για να τηρήσει σταθερές τις αρχές των πιστεύω του, αποφάσισε ότι πρέπει να αυτοκτονήσει –και αυτοκτόνησε.

Αναρωτιέται κανείς, αν τροφή, αγαθά και σκέψεις, στην κτήση του καθενός, προέρχονται από τον κάθε ένα τον ίδιο.

Οι εξι αναρτήσεις αυτής της ενότητας:

Υπάρχειν

 Ζωή

Παν

> Τεχνολογία; <

Γνώση;

Γιατί;