Ascent

Στις 18 Οκτωβρίου, 2012, στις 6:26 το απόγευμα, ώρα Ανατολικών ΗΠΑ, μία μετά τα μεσάνυκτα και 26 λεπτά, 19 Οκτωβρίου ώρα Ελλάδας, ένα αεροπλάνο Canadair Regional Jet 200, με δύο τουρμπίνες στην ουρά και 50 επιβάτες έτοιμους για απογείωση, πήρε την θέση του στην αρχή του διαδρόμου 5R στο αεροδρόμιο της πόλης Νόξβιλ του Τεννεσί, με το προσδιορισμό "πτήση 2358", προς το Εθνικό Αεροδρόμιο Ρόναλντ Ρέγκαν της Ουάσινγκτον DC.

Στην δεξιά θέση του χειριστηρίου καθόταν ο Κώστας, με την καινούργια του στολή, με τα τρία σιρίτια στον ώμο, έτοιμος για την πρώτη του πτήση τζετ, και συνάμα την πρώτη πτήση με επιβάτες, σαν Πρώτος Αξιωματικός της εταιρίας US Airways Express.

Με φλαπς στο "20", και πορεία στο κομπιούτερ του αεροπλάνου με αρχική κατεύθυνση 083 προς στα 31.000 πόδια, και με αρκετά καύσιμα για 95 λεπτά πτήσης, μετά το "flight 2358, cleared for take off" του πύργου ελέγχου, ο Κώστας ακούμπησε με το αριστερό του χέρι τους δύο λεβιέδες στο μέσο της κονσόλας ανάμεσα σε εκείνον και τον κυβερνήτη, και τους έσπρωξε μπροστά, στο φουλ, νοιώθοντας δύο-τρία δευτερόλεπτα αργότερα την ώθηση από τις τουρμπίνες για πρώτη φορά στην ζωή του. Το αεροπλάνο άρχισε να αυξάνει ταχύτητα καθώς οι γραμμές της διαγράμμισης στην μέση του διαδρόμου μπροστά του άρχισαν να φεύγουν κάτω από το αεροπλάνο όλο και γρηγορότερα.

80 κόμβοι...

120 κόμβοι... "V1"...

142 κόμβοι: "v2, rotate"

Τράβηξε ελαφρά το πηδάλιο προς το στήθος του και η μύτη του αεροπλάνου σηκώθηκε, μετά ολόκληρο το αεροπλάνο άφησε την γη από κάτω του ανεβαίνοντας με γωνία 15 μοιρών, 1,800 πόδια το λεπτό. Μόλις ο δείκτης έδειξε την θετική άνοδο, "Positive climb, gear up"... σήκωσε τις ρόδες, και το αεροπλάνο συνέχισε την άνοδό του, προς το μέλλον του, έχοντας ήδη κατακτήσει το όνειρό του σε ηλικία 22 ετών, ενός μηνός και έντεκα ημερών. Και δύο ωρών.

Τον παρακολουθούσα από τον εξομοιωτή MSFS-X, με πραγματικό ζωντανό καιρό από το ίντερνετ, παραλληλίζοντας την πτήση του επακριβώς... συνδεδεμένος με ζωντανά στοιχεία της πραγματικής του πτήσης στο ίντερνετ. Παρακάτω θα δείτε και μερικές φωτογραφίες που πήρε με το iPhone και μου έστειλε από την πραγματική πτήση.

Το αεροδρόμιο Ρόναλντ Ρέγκαν βρίσκεται πάνω στον ποταμό Ποτόμακ, στο κέντρο της Ουάσινγκτον. Είναι γνωστό για το ότι τα αεροπλάνα πρέπει να στρίβουν απότομα, πάνω από τον ποταμό γιατί δεν μπορούν να πλησιάσουν πάνω από το Καπιτώλιο ή τον Λευκό Οίκο.

Το Καπιτώλιο, ο Λευκός οίκος και ο οβελίσκος του μνημείου του Ουάσινγκτον στα αριστερά, ο διάδρομος προσγείωσης επάνω δεξιά.

Αυτή ήταν η πρώτη προσγείωση του Κώστα...

".....yup, I just died and went to heaven. Amazing. And had a smooth landing in Memphis!!! Flight attendant said it was real nice :) 

Obviously so much to say, but I have a quick overnight here in Memphis. If I have time in the morning ill let you know and you can call :) 

Attached a few of the photos from my phone that turned out. 

Btw, that sim photo- we had IDENTICAL photos almost- captain and I both were talking about the crisp moon as we chased it headed westbound at FL340. Ill never forget going full throttle...that's no joke. I think this all really hit me when we landed in DC and pulled into the gate. The jetbridge attached, and I walked out to go do my walk around. Alone. Walked out the jet bridge door I had looked out so many times as a kid, but now trotted down those metal stairs and walked around MY airplane. Boy, it's big. Even if its a CRJ my head is still up to look at everything. Being out on the ramp surrounded by the hissing noises of the jets definitely was a wake up call."

Πενήντα πέντε λεπτά αργότερα, απογειώθηκε για το αεροδρόμιο της πόλης Μέμφις, στο Τενεσί, από τον Λευκό Οίκο, στο σπίτι του Έλβις, την Γκρέησλαντ... Διανυκτέρευσε στο Μάριοτ της Μέμφις. Στις 19 Οκτωβρίου και στις 20 Οκτωβρίου, άλλες εφτά πτήσεις, στην Ουάσινγκτον, την Μέμφις, την Τζάκσονβιλ και την Νέα Υόρκη...

...θετική ανάβαση... σηκώνουμε τις ρόδες.

----------------------

...και ένας άλλος Κώστας, ο παππούς του, ο πατέρας μου,
εκείνος μηχανικός αεροσκαφών στην θητεία του, στον Άραξο το 1954...