Αγγελιοφόροι

Από μικρό παιδί έβλεπα από το Simca 1000 των γονιών μου, από την πίσω θέση, τον περίεργο θόλο πάνω από το μεγαλοπρεπές κτήριο δίπλα στο Παλιό Φάληρο, καθώς γυρίζαμε από την γιαγιά μου. Ήταν κρίμα που ποτέ δεν είχα πάει, και ποτέ δεν είχα μάθει για το σύμπαν που κρυβόταν κάτω από εκείνο τον θόλο. Μέχρι που το 1975, μόνος μου στο Λονδίνο 16 χρονών, πήγα, την δεύτερή μου μέρα στο Λονδίνο, στο πλανητάριο της Μαντάμ Τισώ, και για πρώτη φορά πέταξα προς τα άστρα έκθαμβος και θορυβημένος από την πρωτόγνωρη εμπειρία, χωρίς να χρειαστεί ποτέ να επιστρέψω στην Γη.

Από τότε βρέθηκα σε διάφορα πλανητάρια, όποτε έβρισκα ένα μπροστά μου. Το περασμένο Σάββατο, με την Μαργαρίτα, αφού είχαμε πάει μαζί στο πλανητάριο Χέηντεν του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης το 2009, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε επί τέλους το τι υπάρχει κάτω από τον θόλο του επιβλητικού κτηρίου δίπλα στο Φάληρο.

Η πρώτη εντύπωση ήταν μεγάλης χαράς, γιατί γνώρισα το μαγαζί στο φουαγιέ σαν αντάξιο όλων των μαγαζιών διδακτικών και επιστημονικών παιγνιδιών και αντικειμένων για παιδιά, από τα οποία έχω αγοράσει τόσα πράγματα, από το Λονδίνο και την Νέα Υόρκη ως το ακρωτήριο Κανάβεραλ και το Ορλάντο... Είναι τρομερά σημαντικό να υπάρχουν αυτά τα μαγαζιά και αυτή η πραμάτεια για τα παιδιά!

Το μόνο που έλειπε από αυτό το μαγαζί, ήταν τα παιδιά.

Και όλη η εμπειρία, η αρχιτεκτονική, οι άνθρωποι του ιδρύματος, η αίθουσα προβολής, τα πάντα, με γέμισαν ικανοποίηση γιατί άξιζε να περιμένω 56 χρόνια για να ανακαλύψω τι υπήρχε δίπλα στο σπίτι μου.

Οι πρωινές παραστάσεις ενός Σαββατοκύριακου, στο Λονδίνο, την Νέα Υόρκη, λέγονται "Ματινέ". Στις Ματινέ επικρατεί το αδιαχώρητο γιατί τότε πηγαίνουν όλα τα μικρά παιδιά με τους γονείς τους... το θυμάμαι καλά ;-) και από το πλανητάριο και Μουσείο Επιστημών την Βοστώνης, με ένα μικρό που επρόκειτο να γίνει κυβερνήτης στα 24 του :-) Αλλά, αυτή η Ματινέ στο Φάληρο ήταν άδεια. Με βία δέκα άνθρωποι. Ήμασταν μόνοι μας.

Η παράσταση, η ταινία "Ο Αγγελιοφόρος του Σύμπαντος" ήταν μια πραγματικά καταπληκτική, προσεγμένη και καλοφτιαγμένη παραγωγή. Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται, που θέλουν να δουν τα παιδιά για να ανοίξουν τις πόρτες και τα παράθυρα της ζωής τους.

Η ταινία δεν έδινε πληροφορίες για συγκεκριμένες ανακαλύψεις ή επιστημονικές θεωρίες, αλλά, όπως πρότεινε και ο τίτλος της, πληροφορούσε για το τι υπάρχει "εκεί έξω" και τι μεθόδους έχει προωθήσει η ανθρωπότητα δια μέσου των οποίων να ανακαλύπτει και να αποκαλύπτει τα μυστικά της φύσης γύρω μας. Μιας φύσης που δεν περιορίζεται στην επιφάνεια ενός μικρού πλανήτη αλλά συμπεριλαμβάνει τα δισεκατομμύρια έτη φωτός του απέραντου σύμπαντος του οποίου ήμαστε ένα ομοούσιο μέρος. Ήταν μια εισαγωγή στις μεθόδους τις οποίες χρησιμοποιούμε για να κοιτάξουμε το σύμπαν και τα μηχανήματα, επιστήμη και κατασκευές που το επιτρέπουν.

Ήταν η τέλεια παρουσίαση που θα έπρεπε να δουν όλα τα παιδιά ώστε να ενδιαφερθούν, αν αυτά που είδαν ήταν κάτι που θα τους γεννούσε την περιέργεια, και να συμπεριλάβουν την επιστήμη, και την χαρά της γνώσης και της ανακάλυψης, στην διαμόρφωση της ζωής τους αν μπορούσαν, αν έβρισκαν την δύναμη να ξεφύγουν την βαρύτητα της μαύρης τρύπας που λέγεται "Γονεύς που Θέλει το Παιδί του να γίνει Γιατρός ή Δικηγόρος για να γίνει Πλούσιος και Σεβαστός".

Εγώ, προσωπικά, ξέρω πως είναι δυνατόν να το κάνει αυτό ακόμα και ένα Ελληνόπουλο. Η καλύτερή μου παιδική φίλη που μεγαλώσαμε μαζί στο Φάληρο, ζει τώρα στο Παρίσι και είναι αστρονόμος, πλανητολόγος... δικά της πειράματα μετέφερε, μεταξύ άλλων, το εργαστήριο Κασίνι που τώρα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο και εκτοξεύτηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ... Είναι χαρά και τιμή μου να διατηρώ το μπλογκ της Αθηνάς.

Βέβαια η ταινία δεν είναι μόνο για παιδιά. Λειτουργεί εξ' ίσου καλά και για μεγάλους, όσους θέλουν να μάθουν, όσους μαγεύονται από το μεγαλείο του σύμπαντος και της ανθρώπινης επιστήμης.

Όταν τέλειωσε η παράσταση ήμουνα τόσο ενθουσιασμένος που έπιασα κουβέντα και τους είπα συγχαρητήρια και μιλήσαμε λίγο για την δουλειά του Ευγενίδειου. Είπα μερικά από αυτά που έγραψα και παραπάνω.

Μου είπαν ότι πράγματι η παρουσίαση στοχεύει σε παιδιά από 10 ετών και πάνω, αλλά, πρότεινα ότι θα έφερνε καλύτερο αποτέλεσμα σε παιδιά 5-10 ετών γιατί στις ηλικίες 5-10 ο νους έχει αναπτυχθεί αρκετά για να έχει συγκεκριμένη περιέργεια και να συλλαμβάνει γενικές έννοιες που να προκαλούν ενδιαφέρον, μια στιγμή έξαρσης/έκρηξης στην γέννηση και ανάπτυξη του νου που δεν έχουν ακόμα προλάβει οι περισσότεροι γονείς, η "παιδεία" και η κοινωνία να την καταστρέψουν...

Επίσης, τους ρώτησα γιατί το λένε "Πλανητάριο" εφ' όσον δεν είναι Πλανητάριο αλλά είναι αίθουσα προβολής ταινιών Super Imax. Η απάντηση ήταν ότι ναι, πράγματι είναι Super Imax, αλλά ο κόσμος δεν ξέρει "Imax" και ξέρει "Πλανητάριο". (Το Imax είναι μία καινούργια τεχνική προβολής ταινιών φιλμ 70 mm ή ψηφιακών, πολύ εξελιγμένη από την γιαγιά της: το Σινεράμα των '50 και '60). Η τεχνική πλευρά της ψηφιακής προβολής είναι τέλεια στημένη στο Ευγενίδειο, χωρίς παραμορφώσεις σε μία σωστά και προσεγμένα τοποθετημένη οθώνη. Η ένταση της φωτεινότητας δεν είχε καλή ισχύ, αλλά αυτό μπορεί να είναι επίτηδες από επιλογή, ή λόγω των περιορισμών του συγκεκριμένου ψηφιακού προβολέα --δεν ρώτησα γιατί δεν είχε τόση σημασία. Η εμπειρία ήταν υπέροχη, θαυμαστή και η γνώση ότι υπάρχει κάτι τέτοιο και για τα Ελληνόπουλα μου έδωσε μεγάλη χαρά και περηφάνια!

Ο κεντρικός προβολέας του πραγματικού πλανητάριου που αποσύρθηκε προς χάριν του Imax είναι εκτεθειμένος στο δεύτερο φουαγιέ.

Ευχαριστούμε πολύ-πολύ-πολύ την Roadartist
γιατί χωρίς εκείνη δεν θα ξέραμε τίποτα για την προβολή και δεν θα είχαμε πάει :-)