Σούπα

Ήταν μάλλον λάθος η χρονική στιγμή της συνάντησης Βαρουφάκη με τον χερ Σόιμπλε. Ίσως το πρώτο λάθος που έκανε η Ελληνική πλευρά. Το βάρος της συζήτησης ήταν στην δική μας πλευρά, να αναπτύξουμε τις θέσεις μας ενώ θα έπρεπε να είναι στην πλευρά του Σόιπλε με το να δώσει την συγκατάβαση ότι είναι πιθανόν να αλλάξει θέση αν αυτά που ακούσει δεν είναι λανθασμένα, τεχνικά. Ποτέ δεν θα είχε δώσει τέτοια συγκατάβαση, επομένως το αδιέξοδο στο να γίνει συνάντηση θα είχε βαρύνει εκείνον.

Η στρατηγική θα έπρεπε να είναι στο μέτωπο του charm offensive όπου είχε αρχίσει να επιτυχαίνει πρωτοφανώς, από την μία, και από την άλλη στο να υποχρεώσει την Γερμανία να δίνει εντύπωση όλο και περισσότερο νευρική και αδικαιολόγητα αρνητική. 

Η νευρικότητα (θυμός) και άρνηση της Γερμανίας αποκλιμακώθηκε με το "συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε" από τον Σόιμπλε, και το "ούτε ότι διαφωνούμε δεν συμφωνήσαμε" του Βαρουφάκη. Τελματώθηκε... και οι δύο τραβήχτηκαν πίσω στις γωνίες τους χωρίς ξεκάθαρα σχέδια για το ποιός είναι να κάνει το επόμενο, τι βήμα.

Θα μπορούσε να είχε πάει πολύ χειρότερα. Αλλά δεν πήγε καλά με την έννοια ότι θα έπρεπε να είχε ανοίξει καινούργιες πιθανότητες συζήτησης.

Το μεγάλο μας χαρτί είναι η αδικία και εξευτελισμός κατά των Ελλήνων κι η γνώμη του Βαρουφάκη ότι η λιτότητα δεν είναι λύση μακράς πνοής. Για να παίξουν όμως αυτά πρέπει να υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι οι στόχοι δεν έχουν πιαστεί με το υπάρχον πρόγραμμα. Λίγο δύσκολο να λεχθεί αφού περάσαμε ένα χρόνο ακούγοντας το σαξές στόρυ. Αντ' αυτού θα έπρεπε να αποδειχθεί αδιαμφισβήτητα ότι αυτές οι επιτυχίες ήταν πολύ μικρές και λίγες και δεν είναι δυνατόν να φέρουν μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα. Αυτό όμως θα ήταν θέμα γνώμης. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειροπιαστή απόδειξη.

Το μόνο χαρτί που μένει να πεχτεί είναι ο εξευτελισμός και η δυστυχία του λαού. Και αυτό το χαρτί, δυστυχώς είναι πολύ μικρό και ασήμαντο μπροστά στους αριθμούς και τις πραγματικότητες της Ευρώπης.

Συναντώντας τον Σόιπλε, ο Βαρουφάκης δεν είχε τίποτα να προσφέρει, και τίποτα με το οποίο να απειλήσει. Ο Σόιμπλε είχε ήδη πει όχι σε όλα. Το ήξερε ο Βαρουφάκης. Όμως προχώρησε με την συνάντηση. Γιατί; Λάθος; Εξαναγκασμός; Μέσα στο σχέδιο για λόγους που δε είναι άμεσα φανεροί;

Θέλω να ευελπιστώ, κυρίως επειδή δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας ολόκληρος λαός και μία χώρα στήριξαν τις ελπίδες τους στο να ξέρει καλή σφεντόνα ο Δαβίδ, ή/και στο να μας λυπηθούνε οι άλλοι. Όταν ο μικρός Όλιβερ πάει δειλά-δειλά και ρωτάει, παρακαλώ, κύριε, μπορώ να έχω λίγη σούπα ακόμα; ...ποτέ δεν του δόθηκε περισσότερη σούπα όσες φορές και να είδα την ταινία.

Ίσως για την επόμενη πράξη ο Βαρουφάκης να πρέπει να ντυθεί  Θωρ αντί για σπουδασμένος και γνώστης των καλεσμάτων της μόδας μεγάλος ξάδελφος του Όλιβερ Τουίστ... Εδώ δεν μιλάμε για το ανατολικό Λονδίνο του 19ου αιώνα αλλά για το Μαύρο Δάσος τηςΓερμανίας, με φρικιά, λύκους και μάγισσες, και παραμύθια των αδελφών Γκριμ --τα οποία ποτέ δεν τελειώνουν ευχάριστα...