Αποδράσεις

Η μεγαλοφυΐα απέχει ελάχιστα από την τρέλα:

Ο Τόμας Έντισον είχε αποτύχει 2.000 φορές να κατασκευάσει την ηλεκτρική λάμπα, και όταν στο τέλος την εφηύρε, είχε πει: "δεν είχα αποτύχει: απλά ανακάλυψα 2.000 τρόπους του πως να μην φτιάξω ηλεκτρική λάμπα. Χρειαζόταν να βρω μόνο ένα τρόπο, του πως να την φτιάξω".

Τον Ιανουάριο του 1945, με τα Ρωσικά και τα Αμερικανικά στρατεύματα να πλησιάζουν το Βερολίνο από δύο κατευθύνσεις, ο Χίτλερ ακόμα ετοίμαζε την πολύπλοκη και λεπτομερή μακέτα του πως θα ξανάχτιζε την πόλη όπου μεγάλωσε, πως θα έχτιζε το τεράστιο Μουσείο Αδόλφου Χίτλερ και πως θα ξέθαβε τους γονείς του για να τους ξαναθάψει κάτω από ένα μεγαλοπρεπές μνημείο.

Πότε άραγε μία παράλογη αναζήτηση φτάνει στον σκοπό της και πότε όχι;

Ο Αλέξης Τσίπρας φυσικά δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τον Τόμας Έντισον ούτε με τον Αδόλφο Χίτλερ. Ακόμα δεν είναι πολύ καθαρό με ποιόν πρόκειται να τον συγκρίνουμε στο μέλλον. Αυτή την στιγμή ένα υποψήφιο μοντέλο για σύγκριση είναι ο Χάρυ Χουντίνι (1874-1926), ο μεγάλος καλλιτέχνης της απίθανης δραπέτευσης.

Η γραμμή αυτή τη στιγμή είναι ότι είναι δεσμευμένος από την βούληση του Ελληνικού λαού, αλλά... μιά μικρή λεπτομέρεια είναι ότι την "βούληση" του Ελληνικού λαού, την ιδέα δηλαδή, εκείνος του την έδωσε. Του Ελληνικού λαού. Δηλαδή θα είναι πιο ακριβές να λέει ότι είναι δεσμευμένος από την βούληση που είπε στον Ελληνικό λαό ότι μπορεί να έχει.

Είμαστε όλοι κολλημένοι στις οθόνες μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ταινία κάποια στιγμή θα τελειώσει αλλά δεν έχουμε πλέον ιδέα πως.

Είχα άραγε πέσει έξω τόσα χρόνια για τον φίλτατο Αλέξη; Αυτό στο οποίο σίγουρα είχα πέσει έξω ήταν το τι θρίλερ θα διαπλέξει μέχρι να τελειώσει η παράσταση, και το κατά πόσο θα έδινε ελπίδα και αξιοπρέπεια σε τόσο μεγάλο ποσοστό αυτού του δύστυχου λαού. Πως λοιπόν ο Χαρυ Χουντίνι της Ελλάδας θα δραπετεύσει μαζί με την χώρα από την αδύνατη και αδύναμη θέση στην οποία μας έβαλε όλους;

Ένας τρόπος είναι να έχει προκατασκευασμένο ένα εκπληκτικά εντυπωσιακό σχέδιο το οποίο θα αποκαλύψει μελλοντικά και το οποίο θα ακολουθήσει όλος  κόσμος.

Άλλος τρόπος είναι να παρέμβουν η Αγγλία ή/και ΗΠΑ και να συμμορφώσουν την Γερμανία.

Ή πάλι μπορεί να κάνει ακριβώς ότι του λέει ο Σόιμπλε στο τέλος, αλλά, κάπως, να μας πείσει πως δεν είναι έτσι και να μας κρατήσει στα σύννεφα τα οποία τόσο έχουμε ανάγκη.

Ή, να μας κάνει όλους να τσαντιστούμε τόσο πολύ με την απρεπή και εξευτελιστική συμπεριφορά των παλιοευρωπαίων που να απαιτήσουμε επιστροφή στην δραχμή τραγουδώντας περήφανα τον Εθνικό Ύμνο.

Στο τέλος όμως του τούνελ έχει αρχίσει να διαφαίνεται ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα σαν πιθανότητα: το χαμογελαστό προσωπάκι του Αντώνη Σαμαρά, και, για τους πιο ρισκέ, η Χρυσή Αυγή μιά και δεν θα σας έχει μείνει και τίποτα άλλο να δοκιμάσετε αν πάνε έτσι τα πράματα. Αντ' αυτών, ας αποδεχτούμε, ίσως,  εκείνην την επιλογή μεταξύ της μεγαλοφυΐας και της τρέλας που είναι η πιο βολική. 

Αν και μπορεί ακόμα να έχει στροφές και εκπλήξεις η πλοκή... Δεν μπορώ να περιμένω το επόμενο επεισόδιο!!!