Στα τέλη της δεκαετίας των '90 όλοι ανέλυαν τα προβλήματα μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων. Στην πραγματικότητα μια Ενωμένη Ευρώπη θα είχε τόσες ταχύτητες όσες οι χώρες και νοοτροπίες που θα την αποτελούσαν, αλλά οι ειδήμονες περιοριζόντουσαν να την χωρίσουν σε δύο ταχύτητες, και να μην φτάσουν σε μία λειτουργική Ένωση τύπου Ομοσπονδίας ...και να σταματήσουν σε ένα επίπεδο Ένωσης που απέτυχε 15 χρόνια αργότερα.
Ανάμεσα σε ανεύθυνη παροχή δανείων και στρουθοκαμηλική, αν όχι εθνικά εγκληματική αίτηση και αποδοχή δανείων η αλήθεια έλαμψε: η Ευρώπη θα κατευθύνεται από την νοοτροπία και κουλτούρα το ισχυρότερου ή θα είναι καταδικασμένη σε αποικιοκρατεία και αποτυχία.
Ο κλήρος έπεσε στον ασθενέστερο, την Ελλάδα να φέρει την εποχή αυτού του πειράματος σε ένα τέλος, καθώς τώρα οποιαδήποτε καινούργια αρχή θα συνεπάγεται την ηθική, πολιτική και ίσως οικονομική ήτα της Γερμανίας, κάτι το οποίο η Γερμανία δεν θα επιτρέψει.
Αυτό που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να τοποθετήσει την Ελλάδα στο μέρος της Ιστορίας που θα της δίνει τα δίκαια. Όμως με τι κόστος; Κατά την γνώμη μου, το οποιοδήποτε κόστος αξίζει εφ' όσον μείνουμε ενωμένοι και σταθεροί αργότερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε αυτά να τα είχε υπολογίσει σαν πιθανές συνέπειες, αλλιώς να μην είχε ξεκινήσει την "επανάσταση". Ελπίζω να τα είχε υπολογίσει και ελπίζω να μείνει η Ελληνική κυβέρνηση σταθερή στην θέση της, όποιες και να είναι οι συνέπειες.
Δεν είναι ώρα τώρα να πει κανείς ότι "δεν περιμένανε τέτοια αντίδραση". Αν δεν την περιμένανε δεν έπρεπε να βρίσκονται στην πολιτική. Είμαι ευγνώμων που επέλεξαν να είναι στην πολιτική και θέλω με όλη μου την καρδιά να πω ότι έσφαλα τόσα χρόνια που έγραφα γι' αυτούς όσα έγραφα. Ελπίζω να μπορώ να το παραδεχτώ έξι μήνες από σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου