Το Μάτερχορν είναι μια ψηλή κορφή των Άλπεων με ένα πολύ ιδιαίτερο σχήμα. Τα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας περνάνε ακριβώς από εκεί και μπορείς να κάνεις σκι ανάμεσα σε δύο χώρες. Στην Ελβετική πλευρά, το χωριό κάτω λέγεται Τσέρματ και το χωριό και η περιοχή από την άλλη μεριά στην Ιταλία λέγεται Τσερβίνια. Την κορυφή οι Ιταλοί την λένε Τσερβίνο αλλά στον υπόλοιπο κόσμο είναι γνωστή με το Ελβετικό και πιο φοβερό όνομα: The Matterhorn.
Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες σκι στην Βόρειο Αμερική η ζωή και οι μοίρες μας έστειλαν στην Ευρώπη. Έτσι, τον χειμώνα του 2008 μετατοπιστήκαμε από τα Βραχώδη όρη στις Άλπεις. Ευτυχώς είχα δουλειά στην Στοκχόλμη για πελάτη οπότε το ταξείδι ήταν πιο εύκολο οικονομικά. Ήρθε ο Κώστας στην Αθήνα στις χειμερινές διακοπές από το Λύκειο, μπήκαμε στο τζιπ στο οποίο μέσα πήγαινε νηπιαγωγείο (και ήταν ήδη 14 ετών αλλά σαν καινούργιο), πήγαμε Πάτρα-Βενετία -εκείνος οδήγησε το τζιπ να με ξεκουράσει Μιλάνο-Ελβετία, κάτσαμε τρεις μέρες στην πανσιόν μιας μεσήλικης φροϋλάιν, κάναμε το σκι μας, και μετά συνεχίσαμε προς την Στοκχόλμη...
Το τοπίο και η φύση είναι κάτι το απερίγραπτο. Επιβλητικό, άγριο και μεγαλύτερο από την ζωή, η Γη φαίνεται σαν νέα στην ηλικία, που μόλις διαμορφώθηκε πριν ο καιρός να στιλβώσει τις επιφάνειες και να λειάνει τις καμπύλες της. Τα χωριά και οι πόλεις βρίσκονται μέσα σε χαράδρες και για να φτάσεις από την μία στην άλλη πρέπει να κυκλώσεις ολόκληρες οροσειρές. Το Τσέρματ βρίσκεται στην χαράδρα χαμηλά κάτω από την κορυφή του Μάτερχορν και έχει μια μεγάλη διαφορά συγκρινόμενο με τα χωριά και τις πόλεις στα Βραχώδη Όρη της Αμερικής: Οι κάτοικοι έχουν, με τα χρόνια, δουλέψει σκληρά και βάλαν κάτω τα κεφάλια τους και τα χέρια τους στο να επιτύχουν να κάνουν την ζωή του σκιέρ-τουρίστα όσο πιο δύσκολη είναι δυνατόν να γίνει.
Η Γερμανική νοοτροπία της οργάνωσης, συνδυασμένη με την Ελβετική νοοτροπία του "αν δεν σ' αρέσει πήγαινε αλλού", συνεργάστηκαν για να επιτύχουν μια τουριστική πόλη-χωριό χωρίς αυτοκίνητα όπου κάνεις τρία τέταρτα της ώρας (αν είσαι τυχερός) να πας κουβαλώντας τα σκι με τα πόδια και με λεωφορεία από το αυτοκίνητό σου στο αναβατόρια, πριν περιμένεις άλλη μισή ώρα στην ουρά για να ανέβεις εξουθενωμένος, καθώς ονειρεύεσαι τα Βραχώδη Όρη όπου παρκάρεις δίπλα στο αναβατόριο και σε πολύ-πολύ συνωστισμό σε βάζουν στην καρέκλα με το πολύ 8 λεπτά αναμονή. Αλλιώς, αν είναι νορμάλ η κίνηση μπαίνεις κατ' ευθείαν. Στην Αμερική βέβαια τα συστήματα γίνανε μαθαίνοντας από τις ψυχώσεις της άλλης εκείνης ηπείρου την οποίαν άφησαν πίσω για να χτίσουν τον νέο κόσμο.
Ένα άλλο Ελβετικό εύρημα είναι ο τρόπος που είναι χτισμένοι οι κόμβοι των αναβατορίων με ένα μπετονένιο σκαλοπάτι στον κόμβο, του οποίου η μοναδική χρησιμότητα είναι να πιαστούν και να σπάσουν οι μαγκούρες σου ώστε να αναγκαστείς να καταίβεις τις πλαγιές χωρίς μαγκούρες, που δίνουν ισορροπεία, και να αγοράσεις καινούργιες στο χωριό!
Τα πάμπολλα μαγαζιά, εστιατόρια και μπαρ είναι όλα μπροστά σου σαν σε μια τέλεια αποστειρωμένη καρτ ποστάλ, συμπεριλαμβανομένων των πωλητών που περιμένουν μέσα στην καρτ ποστάλ. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν αποφασίσεις να μπεις στην καρτ ποστάλ και να αγοράσεις κάτι, οπότε τα τέλεια αυτά μανεκέν βρίσκονται στην ενοχλητική θέση να πρέπει να εξυπηρετήσουν κάποιον, ο οποίος συν το ότι παίρνει την ώρα τους δεν είναι και Ελβετός, ούτε καν Γερμανός, άρα σίγουρα υποδεέστερος και άκρως ενοχλητικός ως εκ τούτου.
Η μόνη πωλήτρια που έτυχε φαίνεται να μην ήταν ούτε Ελβετίδα ούτε Γερμανίδα και συμπεριφερόταν σαν άνθρωπος γλυκός και χαμογελαστός έτυχε να πουλάει ρολόγια Τισό ένα εκ των οποίων φοράω τώρα!
Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες σκι στην Βόρειο Αμερική η ζωή και οι μοίρες μας έστειλαν στην Ευρώπη. Έτσι, τον χειμώνα του 2008 μετατοπιστήκαμε από τα Βραχώδη όρη στις Άλπεις. Ευτυχώς είχα δουλειά στην Στοκχόλμη για πελάτη οπότε το ταξείδι ήταν πιο εύκολο οικονομικά. Ήρθε ο Κώστας στην Αθήνα στις χειμερινές διακοπές από το Λύκειο, μπήκαμε στο τζιπ στο οποίο μέσα πήγαινε νηπιαγωγείο (και ήταν ήδη 14 ετών αλλά σαν καινούργιο), πήγαμε Πάτρα-Βενετία -εκείνος οδήγησε το τζιπ να με ξεκουράσει Μιλάνο-Ελβετία, κάτσαμε τρεις μέρες στην πανσιόν μιας μεσήλικης φροϋλάιν, κάναμε το σκι μας, και μετά συνεχίσαμε προς την Στοκχόλμη...
Το τοπίο και η φύση είναι κάτι το απερίγραπτο. Επιβλητικό, άγριο και μεγαλύτερο από την ζωή, η Γη φαίνεται σαν νέα στην ηλικία, που μόλις διαμορφώθηκε πριν ο καιρός να στιλβώσει τις επιφάνειες και να λειάνει τις καμπύλες της. Τα χωριά και οι πόλεις βρίσκονται μέσα σε χαράδρες και για να φτάσεις από την μία στην άλλη πρέπει να κυκλώσεις ολόκληρες οροσειρές. Το Τσέρματ βρίσκεται στην χαράδρα χαμηλά κάτω από την κορυφή του Μάτερχορν και έχει μια μεγάλη διαφορά συγκρινόμενο με τα χωριά και τις πόλεις στα Βραχώδη Όρη της Αμερικής: Οι κάτοικοι έχουν, με τα χρόνια, δουλέψει σκληρά και βάλαν κάτω τα κεφάλια τους και τα χέρια τους στο να επιτύχουν να κάνουν την ζωή του σκιέρ-τουρίστα όσο πιο δύσκολη είναι δυνατόν να γίνει.
Η Γερμανική νοοτροπία της οργάνωσης, συνδυασμένη με την Ελβετική νοοτροπία του "αν δεν σ' αρέσει πήγαινε αλλού", συνεργάστηκαν για να επιτύχουν μια τουριστική πόλη-χωριό χωρίς αυτοκίνητα όπου κάνεις τρία τέταρτα της ώρας (αν είσαι τυχερός) να πας κουβαλώντας τα σκι με τα πόδια και με λεωφορεία από το αυτοκίνητό σου στο αναβατόρια, πριν περιμένεις άλλη μισή ώρα στην ουρά για να ανέβεις εξουθενωμένος, καθώς ονειρεύεσαι τα Βραχώδη Όρη όπου παρκάρεις δίπλα στο αναβατόριο και σε πολύ-πολύ συνωστισμό σε βάζουν στην καρέκλα με το πολύ 8 λεπτά αναμονή. Αλλιώς, αν είναι νορμάλ η κίνηση μπαίνεις κατ' ευθείαν. Στην Αμερική βέβαια τα συστήματα γίνανε μαθαίνοντας από τις ψυχώσεις της άλλης εκείνης ηπείρου την οποίαν άφησαν πίσω για να χτίσουν τον νέο κόσμο.
Ένα άλλο Ελβετικό εύρημα είναι ο τρόπος που είναι χτισμένοι οι κόμβοι των αναβατορίων με ένα μπετονένιο σκαλοπάτι στον κόμβο, του οποίου η μοναδική χρησιμότητα είναι να πιαστούν και να σπάσουν οι μαγκούρες σου ώστε να αναγκαστείς να καταίβεις τις πλαγιές χωρίς μαγκούρες, που δίνουν ισορροπεία, και να αγοράσεις καινούργιες στο χωριό!
Τα πάμπολλα μαγαζιά, εστιατόρια και μπαρ είναι όλα μπροστά σου σαν σε μια τέλεια αποστειρωμένη καρτ ποστάλ, συμπεριλαμβανομένων των πωλητών που περιμένουν μέσα στην καρτ ποστάλ. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν αποφασίσεις να μπεις στην καρτ ποστάλ και να αγοράσεις κάτι, οπότε τα τέλεια αυτά μανεκέν βρίσκονται στην ενοχλητική θέση να πρέπει να εξυπηρετήσουν κάποιον, ο οποίος συν το ότι παίρνει την ώρα τους δεν είναι και Ελβετός, ούτε καν Γερμανός, άρα σίγουρα υποδεέστερος και άκρως ενοχλητικός ως εκ τούτου.
Η μόνη πωλήτρια που έτυχε φαίνεται να μην ήταν ούτε Ελβετίδα ούτε Γερμανίδα και συμπεριφερόταν σαν άνθρωπος γλυκός και χαμογελαστός έτυχε να πουλάει ρολόγια Τισό ένα εκ των οποίων φοράω τώρα!
Όλες οι φωτογραφίες © thinkworks.com / All photos © thinkworks.com / All rights reserved
Ιταλία, και στο βάθος Γαλλία.
Κάτω κει είναι το Τσέρματ.
Εδώ, στο κάτω μέρος, φαίνεται λίγο το μονοπάτι που ακολουθούν οι σκιέρ προς το Τσέρματ.
Αυτό είναι ένα πανόραμα 180 μoιρών με το Matterhorn δεξιά, και την Ιταλία μπροστά αριστερά.
Στο βάθος-βάθος φαίνεται το Mont Blanc και η Γαλλία.
Το έφτιαξα στο Adobe Photoshop από 10 ξεχωριστές φωτογραφίες.
Για να δείτε το πανόραμα μεγάλο, High Definition, σε όλη σας την οθόνη, 1920 pixels, κάντε κλικ εδώ.
Οι φωτογραφίες είναι το κάτι άλλο. Ειδικά βέβαια η πανοραμική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πράγματι ένα εκπληκτικό τοπίο Δήμο. Την πανοραμική σκέφτηκα να την φτιάξω όταν κατάλαβα ότι δεν ήταν δυνατόν να συλλάβει η μηχανή τι έβλεπα...
ΔιαγραφήΠραγματικά, οι εικόνες κόβουν την ανάσα. Η πανοραμική όμως είναι το κάτι άλλο! Πως κατάφερες και τις ένωσες 10 εικόνες; Προσπαθώ να εντοπίσω ατέλειες αλλά δε βρίσκω τίποτα! Μπράβο σου... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα μου, οι φωτογραφίες 7 και 8 κάτω από την πρώτη πάνω-πάνω είναι δύο από τις 10 :-) Πού να βρεθεί κανείς εκεί πάνω δια ζώσης...
Διαγραφήεκπληκτικές φωτογραφίες. η δε πανοραμική σε κάνει και αισθάνεσαι ότι είσαι εκεί!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡία μου, σ' ευχαριστώ! και, το να ενώνεις τέσσερεις ή παραπάνω απλές φωτογραφίες αλλάζει εντελώς την προοπτική και την εστίαση που μιλάν καλύτερα στην ανθρώπινη οπτική αντίληψη. Στην προκειμένη περίπτωση είναι πολύ παραλληλόγραμμο πανόραμα, αλλά αρκετές φορές το κάνω με 4 ή 6 για κτήρια χωρίς να φαίνεται.
ΔιαγραφήΕκπληκτικής ομορφιάς οι φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεος σε πιάνει κοιτάζοντας τις κορυφές!
Πρέπει αν πω, Καρυάτιδα, ότι οι Άλπεις είναι τα πιο μεγαλειώδη βουνά που έχω δει -τα Βραχώδη είναι εντελώς διαφορετικά γιατί έχουν πολύ μεγαλύτερη έκταση και δεν είναι τόσο "καινούργια": μπορείς να περπατήσεις και στα ψηλά. Ενώ στις Άλπεις μόνο Αλπινιστές και ορειβάτες φτάνουν ψηλά. Και σκιέρ :-)
Διαγραφήκριμα που δεν κανω σκι. διαφορετικα τα ρεπορταζ σου για τα χιονοδρομικα δυτικα και ανατολικα του Ατλαντικου θα μου παρειχαν πολυτιμες πληροφοριες ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα απλα τα απολαμβανω ως κειμενα
οι φωτο πάντα εκπληκτικες!
Αγαπητή μου Scarlett, στηριζόμενος στην καλή σκέψη ότι απολαμβάνεις τα κείμενα, μπορώ να σου αποκαλύψω, μεταξύ μας βέβαια ότι η μεθεπόμενη ανάρτηση θα έχει τίτλο Τσεκ Πόιντ Τσάρλη! Και μια φωτογραφία του υπογράφοντος ως Σων Κόννερυ στο Κυνήγι γιατον Κόκκινο Οκτώβρη!
Διαγραφήαπίστευτες φωτογραφίες από απίστευτα τοπία!Πολύ θέλω να βρεθώ στο Μatterhorn!
ΑπάντησηΔιαγραφή(αν και μάλλον πρέπει να φτιάξω το γόνατο για να αρχίσω μαθήματα σκι...)
Αλλά και μόνο για βόλτα και φωτογραφίες πήγαινα...το μόνο που μου το χάλασε,είναι η ξυνίλα που περιγράφεις απολαυστικά των Ελβετών-Γερμανών.
Εμείς εδώ ασχολούμαστε με άλλες "κορυφές",αυτές που ξαφνικά μας λένε "οτι δεν διάβασαν το Μνημόνιο"!!!Γμώ την τύχη μας!
Φίλε Squarelogic, πάντα ήθελα να δω τις Άλπεις στην πιο ατόφια τους μορφή, έτσι όταν βρέθηκε η ευκαιρία να πάω για δουλειά στη Σουηδία οδηγώντας και να είναι μαζί μου ο Κώστας, η επιλογή ήταν αυτονόητη: The Matterhorn! Και άξιζε κάθε δευτερόλεπτο! Σκι πραγματικό σε τέτοια βουνά (αντί για τα ήρεμα της Νέας Αγγλίας) άρχισα όταν ήμουν 38-40, άρα ποτέ δεν είναι αργά! (Για το γόνατο εσύ ξέρεις καλύτερα) Ήταν βέβαια για τον Κώστα, αλλά το αγαπώ κι εγώ πάρα πολύ. Το περίεργο ήταν ότι κάθε χρόνο, την πρώτη φορά που πηγαίναμε για σκι ήμουν σοβαρά καλύτερος από την τελευταία φορά της περασμένης σαιζόν, σαν να έκανα μαθήματα το καλοκαίρι... είναι να το αγαπάς κάτι πραγματικά... Τους Γερμανοελβετούς τους συγχωρείς μετά από ένα φοντύ. Στην πανσιόν ενθουσιάστηκα με το φοντύ τους και τους το είπα. "Είναι συνταγή της οικογένειας!" μου απήντησαν χαρούμενα! "Μπράβο! Μπράβο!" τους λέω! "Τι έχει μέσα;" -"Είναι συνταγή της οικογένειας", μου απήντησαν με νόημα. Πάντως, τις κορυφές του μνημονίου μπορείτε να τους πείτε να κατέβουν το Μάτερχορν χωρίς ούτε σκι, ούτε αλεξίπτωτο!
ΔιαγραφήΔημήτρη, όπως ξέρεις ζήσαμε 3 χρόνια στη Ζυρίχη. Προσωπικά δεν κάνω σκι, είμαι του νερού και το windsurf που κουβάλησα από τη ΝΥ έμεινε 3 χρόνια αμπαρωμένο στο υπόγειο. Οι λίμνες με το "δροσερό" νερό των παγετώνων των Άλπεων δε με τράβηξαν ιδιαίτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελβετία έχει πολύ ωραία και δραματική φύση. Τα βουνά και το σκι ή ό,τι άλλο έρχεται με αυτά είναι μέρος της καθημερινότητας και όχι βέβαια τόσο εξωτικό όσο για τους κατοίκους της νοτιότερης χώρας των Βαλκανίων. Μάλιστα ο καλύτερος τρόπος για να σε δει ο ήλιος όλο το χρόνο αλλά και το χειμώνα στην Ελβετία είναι να πάρεις τα βουνά στην κυριολεξία και να ανέβεις πάνω από τα 2000 μέτρα. Μάτερχορν και ζερμάτ δεν πήγαμε. Φυσικά πήγαμε σε πολλά άλλα μέρη συμπεριλαμβανομένου του Νταβός που ήταν ίσως το καλύτερο από όλα αλλά όχι τόσο δραματικό όσο το Μάτερχορν. Η Λάουρα έκανε σοβαρά σκι μέχρι που έσπασε το πόδι της στην εφηβεία. Η οικογένεια από Ιταλία είναι πολύ της ορειβασίας. Ο μπαμπας έχει ανέβει στο Ματερχορν (φυσικά οι Δολομίτες είναι για "πρωϊνό") και αν έχεις περισσότερο απο γαϊδουρινή υπομονή θα τον ακούσεις να τα εξιστορεί με μεγάλο πάθος. Νομίζω ότι έχασα την εκτίμησή του όταν τον ρώτησα μέχρι ποιό ύψος μπορείς να πας με αμάξι και να παρκάρεις. Και μετά όταν του μιλούσα για Scuba. Γυρνώντας πίσω πάντως στην ανατολική ακτή μου λείπουν τα ψηλά βουνά με τις χιονισμένες κορυφές στον ορίζοντα. Πήγαμε τις γιορτές στο Κίλινκτον στο Βερμόντ. Είναι "λόφος" σε σχέση και με τις άλπεις αλλά και με τα Rockies :)
Για τους Γερμανοελβετούς θα συμφωνήσω φυσικά. Αν μου συγχωρεθεί η αναπόφευκτη γενίκευση θα έλεγα παράξενοι χαρακτήρες. Εξάλου όπως επιλέξαμε να δοκιμάσουμε Ελβετία έτσι επιλέξαμε, μετά την εμπειρία, και να ξαναγυρίσουμε στον πολιτισμό :)
Χαιρετισμούς
Φίλε Μάνο καλησπέρα! Βέβαια σας σκεφτόμουνα όταν το έγραφα(και χαίρομαι που με θεωρείς ακριβή σχετικά με τους ντόπιους εκεί!). Στην Ζυρίχη πήγα μόνο για 20 ώρες αλλάζοντας πτήση για Βοστώνη, έμεινα σε ένα ξενοδοχείο και γύρισα βράδυ και πρωί. Όμορφα ήταν, τα λίγα που είδα... αλλά και για διακοπές να πήγαινα, μετά από μια δυό μέρες θα έφευγα για τα βουνά! Με ή χωρίς σκι!
ΔιαγραφήΔεν το ήξερα ότι η Λάουρα ήταν καλή σκιέρ! Αν ρίξει κανένα καλό χιόνι ελάτε να πάμε εδώ στα Απέννινα κάπου απλά, έτσι για να χρησιμοποιήσουμε τα σκι μας και λίγο! Έχω δεύτερο ζευγάρι για την Λάουρα! Ή και να σε μάθω λίγο εσένα! Στο Κίλινγκτον δεν έχω πάει αλλά έχει πάει ο Κώστας. Όλο το Vermont και New Hampshire έχουν ωραία μέρη, για μας 2-3 ώρες μακριά ήτανε, αλλά βέβαια είναι "λόφοι" μπροστά στα Rockies.
Για πρωινό οι Δολομίτες, φυσικά! Το ότι βέβαια δεν είμαστε εμείς της λέσχης σημαίνει ότι δεν θα φορέσουμε ποτέ στο πέτο μας Έντελβάις!
Στο Μάτερχορν επάνω στην ίδια την κορφή βέβαια μόνο ορειβάτες πάνε και είναι και στενό σαν μαχαίρι, αλλά έχουν βάλει κει πάνω ένα τεράστιο βαρύ μεταλλικό σταυρό. Εδώ στο χωριό έχουμε και σύλλογο βετεράνων Αλπινιστών (του στρατού) που κάνουν γιορτή κάθε καλοκαίρι.
Φιλιά και στους τρεις σας και ελπίζουμε να σας ξαναδούμε φέτος εδώ, γιατί για Ελλάδα δεν μας βλέπω σύντομα, και Αμερική θα πάω γραμμή για Florida τον Μάιο για την αποφοίτηση!
Καλό βράδυ.