Παγκοσμιοποίηση

 

Λέμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έδωσαν πολιτισμό στον δυτικό κόσμο. Αλλά, μια που «Έλληνες» είναι μια συλλογική ονομασία βασισμένη σε ένα μύθο, οτι κατάγωνται από τον Έλληνα, τον εγγονό του θεού Δία, είναι πιο ακριβές να λέμε την πραγματικότητα, ότι από τις τέσσερεις φυλές που κατέβηκαν από τα νοτιοανατολικά του Καύκασου ξεκινώντας πριν από 4.000 χρόνια, τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες και Αιολείς, ήταν οι Ίωνες, που βρέθηκαν στην ακτή της Ιωνίας, τα νησιά και την Αττική και την Αθήνα, των οποίων η Φιλοσοφία, Επιστήμη και Δημοκρατία ξεκίνησαν τον πολιτισμό που διαδόθηκε, αφομοιώθηκε από τους Ρωμαίους, και από την Ρώμη διαδόθηκε, μέχρι που οι Άραβες, κατά τον χρυσό αιώνα του Ισλάμ, συλλέξανε την γνώση, την πήραν αργότερα τα μοναστήρια της Ευρώπης, και η κληρονομιά των Ιώνων έλαμψε πάλι από την Φλωρεντία ξεκινώντας την Αναγέννηση που αργότερα έφερε την Εποχή του Διαφωτισμού.

Η Ευρώπη, βέβαια, οφείλει την Ιστορία της σε τριακόσιους Δωριείς από την Σπάρτη, που κράτησαν τους Πέρσες στις Θερμοπύλες για μερικές μέρες πριν σκοτωθούν όλοι, δίνοντας έτσι τον χρόνο στους Ίωνες της Αθήνας να προετοιμαστούν και να περιμένουν τον Περσικό στόλο με τις μικρές και ευέλικτες τριήρεις τους στο στενό της Σαλαμίνας. 

Αν οι Πέρσες είχαν νικήσει, θα είχαν προχωρήσει τελικά προς την Ευρώπη, όπου το 480 Προ Κοινής Εποχής δεν υπήρχε κανείς αρκετά δυνατός ώστε να τους σταματήσει. Αν δεν ήταν για τους 300 στις Θερμοπύλες και εκείνες τις τρεις πιο σημαντικές μέρες στην ιστορία της Ευρωπης, και αν δεν ήταν για τα «ξύλινα τοίχη» και την Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η Ευρώπη θα είχε γίνει Περσική κτήση μέσα σε λιγότερο από αιώνα. Δεν θα είχε υπάρξει ποτέ Ρώμη, ποτέ Αυτοκρατορία άλλη από την Περσική, δεν θα είχαν υπάρξει Χριστιανισμός, Κωνσταντινούπολη ή Ισλάμ.

~~~

Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο, ίσως πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω, ανάλογα με τι κριτήρια μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς. Δεκατρία χρόνια που άλλαξαν την πορεία του δυτικού πολιτισμού. Η Ευρώπη οφείλει στην Αρχαία Ελλάδα όχι μόνο την φιλοσοφία, επιστήμη και δημοκρατία των Ιώνων, και τις Θερμοπύλες και Σαλαμίνα, αλλά επίσης την πολιτιστική μίξη και τριβή του τέλους του τέταρτου Προ Κοινής Εποχής Αιώνα η οποία άλλαξε τα πάντα. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μακεδών, 356-323 ΠΚΕ, βασιλεία 336-323 ΠΚΕ, γιός του βασιλιά των Μακεδόνων Φιλίππου Β’ και μαθητής του φιλόσοφου Αριστοτέλη, ένωσε τον τότε γνωστό κόσμο, πάνω από δύο εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τα Βαλκάνια, στην Μικρά Ασία, το Λεβάν, την Αίγυπτο και την Βαβυλώνα και Μεσοποταμία, Περσία και Αφγανιστάν μέχρι τον Ινδό ποταμό, στο σημερινό Πακιστάν.

Ο Μέγας Αλέξανδρος το κατάφερε αυτό σε 13 χρόνια, με τον στρατό του και την ανίκητη ιδιοφυία της στρατηγικής του, όπως και τις ιδιαίτερα μοναδικές πολύ μακρύς λόγχες των στρατιωτών του, από 20 ως 33 χρονών, αλλά δεν κατέκτησε καταπιέζοντας τους κατακτημένους, ή προσπαθώντας να αλλάξει την κουλτούρα τους και την θρησκεία τους ή τα έθιμά τους. Ένωσε. Άφησε τις διάφορες κουλτούρες και πολιτισμούς ανέπαφες και τις σεβάστηκε, προωθώντας την μίξη τους αντί την υπεροχή της δικής του κουλτούρας.

Ο Κόσμος του Αλέξανδρου

Ο ίδιος παντρεύτηκε την Ρωξάνη (324-323 ΠΚΕ), κόρη του Οξυάρτη ενός από τους υπαρχηγούς του βασιλιά της Περσίας Δαρίου III η οποία καταγόταν από το βόρειο Αφγανιστάν (Hindu Kush, ανατολικά των Ιμαλάιων). Δεύτερη σύζυγος του Αλέξανδρου ήταν η Στάτειρα (324-323 ΠΚΕ) κόρη του Δαρίου III και τρίτη σύζυγος ήταν η Παρυσάτιδα II (324-323 ΠΚΕ) κόρη του Αρταξέρξη III. Ο γάμος με την Παρυσάτιδα έγινε στο παλάτι της Σούσα, 250 χιλιόμετρα ανατολικά του ποταμού Τίγρη.  Είναι πιθανόν η Παρυσάτιδα να δολοφονήθηκε από την πρώτη σύζυγο, Ρωξάνη. Η δεύτερη σύζυγος, Στατειρα, και η αδελφή της Δρυπέτις, επίσης δολοφονήθηκαν από την Ρωξάνη. Η Ρωξάνη, και ο γιός της Αλέξανδρος IV δολοφονήθηκαν το 310 ΠΚΕ.

Εκατοντάδες Μακεδόνες στρατιώτες, πιστοί στον Αλέξανδρο επίσης παντρευτηκαν Περσίδες, Αυγανές και άλλων εθνικοτήτων συζύγους. Όμως, αρκετοί Μακεδόνες στρατιώτες είχαν δυσφορήσει με το πως ο Αλέξανδρος έδειχνε τόση ανοχή και δεχόταν κουλτούρες και πολιτισμούς που ήταν ξένοι προς την Μακεδονική.

Ο Αλέξανδρος ήταν ένας μοναδικός στην Ιστορία στρατηγός, διπλωμάτης και ηγέτης. Ο σημερινός κόσμος οφείλει εκείνο στο οποίο εξελίχθηκε όχι μόνο στους Ίωνες και στις Θερμοπύλες, αλλά την οφείλει και σε ισάξιο μέτρο στον Αλέξανδρο και την ένωση πολιτισμών η οποία άλλαξε το πρόσωπο του τότε γνωστού κόσμου.

Ο λεγόμενος «Ελληνικός Πολιτισμός» θεωρείται ότι αρχίζει το 1200 Προ Κοινής Εποχής και τελειώνει το 323 ΠΚΕ με τον θάνατο του Αλέξανδρου.

 

Λέμε ότι η Παγκοσμιοποίηση είναι κάτι που κάνουν οι μεγάλες καπιταλιστικές διεθνείς εταιρείες σήμερα. Αλλά δεν σκεφτόμαστε ότι πραγματική και θετική Παγκοσμιοποίηση μας έδωσε πρώτος ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας, γιός του Φιλίππου Β', μαθητής του Αριστοτέλη, και την έκανε σωστά, καθώς ένωνε τον τότε γνωστό κόσμο. Ναι, ο Αλέξανδρος με τον χαρακτήρα του, γαλουχημένο από τις διδαχές του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και του Σωκράτη, δεν κατέκτησε λαούς, κουλτούρες και πολιτισμούς, αλλά τους ένωσε. Ή τουλάχιστον προσπάθησε αλλά πέθανε 33 μόνο χρονών πριν εδραιώσει το πολιτιστικό θαύμα, το επίτευγμα που είχε δημιουργήσει. 

Μετά τον θάνατό του, οι διάδοχοι χώρισαν τον κόσμο που είχε ενώσει και φαγώθηκαν μεταξύ τους. Ο μόνος που επέτυχε ήταν ο Πτολεμαίος που ίδρυσε την δυναστεία του ως Φαραώ στην Αίγυπτο.

Ποιοι ήταν όμως οι Μακεδόνες; Δεν γινόντουσαν δεκτοί στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μόνο την εποχή του Φιλίππου Β’ και του Αλέξανδρου υπήρξε απ’ ευθείας επαφή με τα νοτιότερα Βαλκάνια. Μόνο κατά τον αιώνα πριν τον Αλέξανδρο διαδόθηκε η μυθολογία των Θεών του Ολύμπου ανάμεσα στους Μακεδόνες. Θεωρείται, ακαδημαϊκά και ιστορικά ότι οι Μακεδόνες είχαν μερική καταγωγή από Δωρικά, Ελληνικά,  και άλλα τοπικά, μη-«Ελληνικά» φύλα.

Η ερώτηση και έρευνα είναι: Ποιοι ήταν οι Μακεδόνες.
(σίγουρα δεν ήταν οι της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας οι οποίοι δεν έφτασαν στην περιοχή παρά 1000 χρόνια μετά τους Μακεδονες του Αλέξανδρου)

Το ίντερνετ είναι η πηγή για έρευνα, αν έχει κανείς την μόρφωση και την σημασία στην λεπτομέρεια για να ερευνά σωστά. Ενώ κανείς μπορεί να ξεκινήσει από την Γουικιπέδια (Wikipedia), πρέπει να γνωρίζει ότι η Γουικιπέδια δεν θεωρείται απόλυτα φερέγγυα πηγή.

Έχω γράψει άρθρα και στην αγγλόφωνη και στην ελληνόφωνη Wikipedia. Η αγγλόφωνη Wikipedia έχει πολύ αυστηρούς κανόνες και συνεχείς ελέγχους εγκυρότητας των στοιχείων που αναφέρονται. Η ελληνόφωνη Wikipedia είναι μπέστε σκύλοι αλέστε (ώ, τι έκπληξη!) όπου ο καθένας γράφει σχεδόν ανεξέλενγκτα ότι του κατέβει, με όποια απόχρωση προτιμάει.

Βρήκα άρθρα για το ποιοι ήταν οι Μακεδόνες και στην αγγλόφωνη και στην ελληνόφωνη Wikipedia.

Το αγγλόφωνο άρθρο
(https://en.wikipedia.org/wiki/Ancient_Macedonians)
είναι 12.339 λέξεις, δηλαδή 34 (τυπωμένες) σελίδες και προσφέρει 339 παραπομπές σε ακαδημαϊκά και ιστορικά έγγραφα και βιβλία.

Το ελληνόφωνο άρθρο
(https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82)
είναι 1.649 λέξεις, δηλαδή 7 (τυπωμένες) σελίδες και προσφέρει 47 παραπομπές σε ακαδημαϊκά και ιστορικά έγγραφα και βιβλία.

Ντροπή.

Έναν Μέγαλέξανδρο τον έχουν οι Έλληνες και γράψανε 13% από όσα γράψανε οι αγγλόφωνοι, με 47 αντί 339 παραπομπές.

Τες-παν. Τί ‘χες Γιάννη, τί ‘χα πάντα. Μην αλλάξτε τίποτα προσπαθώντας να το κάνετε σωστά. Απλά πείτε δε βαριέσαι έτσι είναι, και αφήστε τα όλα όπως έχουν. Όπως είπε και ο Σωκράτης, «Γιατί να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε εφ’ όσον μπορούμε κάλλιστα να μείνουμε όπως είμαστε βρίσκοντας περισσότερο χρόνο για να παραπονιόμαστε». 

~~~

Μια άλλη ερώτηση είναι το που βρίσκεται σήμερα η σωρός του Αλέξανδρου, η οποία έχει χαθεί στον χρόνο. 

Η πιθανότερη απάντηση θα σας εκπλήξει. 

Πριν 2.347 χρόνια, μια επίσημη και σοβαρή πομπή πήρε τον δρόμο από την Βαβυλώνα για την Μακεδονία. Μετέφερε την σωρό του βασιλιά των Μακεδόνων, φαραώ της Αιγύπτου και βασιλιά της Περσίας, Αλέξανδρου. Όταν έφτασε στην Φοινίκη, κοντά στην Μεσόγειο, ο στρατηγός του Αλέξανδρου Πτολεμαίος, ερχόμενος από την Αλεξάνδρεια, σταμάτησε την πομπή απέσπασε την σωρό του Αλέξανδρου και την πήγε στην Αίγυπτο σαν βεβαίωση ότι η βασιλεία του Πτολεμαίου στην Αίγυπτο ήταν μια συνέχεια του Αλέξανδρου.

Γνωρίζουμε ότι η σωρός βρισκόταν μέσα σε μια σαρκοφάγο σε ένα ειδικά χτισμένο μνημείο στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μετά τον πέμπτο αιώνα, σιγά-σιγά χάθηκε. Σήμερα δεν γνωρίζουμε ούτε καν που στην αρχαία Αλεξάνδρεια, κάτω από την σημερινή Αλεξάνδρεια των περισσότερων από πέντε εκατομμύρια κατοίκων, βρισκόταν το μνημείο με την σαρκοφάγο και τα λείψανα του Αλέξανδρου, ο οποίος είχε μουμιοποιηθεί.

Την σωρό του Αλέξανδρου την επισκέφτηκαν ο Ιουλιος Καίσαρ, η Κλεοπάτρα, η οποία πήρε χρυσό από το μνημείο για να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο με τον Οκτάβιο (μετέπειτα Αύγουστος Καίσαρ), ο οποίος μετά την νίκη του επισκέφτηκε και εκείνος τον Αλέξανδρο και άφησε λουλούδια. Ο Καλιγούλας πήρε για τον εαυτό του μέρος της χρυσής επένδυσης της σωρού.

Όταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια το 400 μ.Χ., ζήτησε να δει τον τάφο του Αλέξανδρου και παρατήρησε, «τον τάφο του δεν τον γνωρίζουν ούτε οι δικοί του άνθρωποι». Αντίθετα, περίπου την ίδια εποχή, ο Κύριλλος Αλεξανδρείας σημειώνει ότι ο τάφος ανοίχτηκε με διαταγές του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α' και λεηλατήθηκε. (Ο Θεοδόσιος Α', αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 379 ως το 395 ΚΕ κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του έκλεισε τον Κλασσικό Πολιτισμό και έτσι άνοιξε την πόρτα για τους σκοτεινούς αιώνες, οι οποίοι μπορεί να θεωρηθεί ότι ξεκίνησαν από την Αλεξάνδρεια το 415 ΚΕ όταν ένας Χριστιανικός όχλος έκαψε την Βιβλιοθήκη όπου φυλάσσονταν γνώσεις χιλιετηρίδων και δολοφόνησε την επιστήμονα Υπατία). Μεταγενέστεροι συγγραφείς, όπως ο Ibn 'Abd al-Hakam (γ. 803), ο Al-Masudi (γ. 896) και ο Λέων ο Αφρικανός (γεν. 1494), αναφέρουν ότι είδαν τον τάφο του Αλέξανδρου. στην Αλεξάνδρεια.

Γνωρίζουμε επίσης ότι η σαρκοφάγος του Αλέξανδρου βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο (που αλλού;) αριθμός εκθέματος: ΕΑ10. Είναι η σαρκοφάγος του τελευταίου Αιγύπτιου Φαραώ, Νεκτανέμπο II, επίσης γνωστος ως Νακχθορχεμπ, ο οποίος δεν την χρησιμοποίησε για τον εαυτό του, και ο Πτολεμαίος (367-282 ΠΚΕ, βασίλευσε ως Πτολεμαίος Σωτήρ, 305-282 ΠΚΕ), στρατηγός του Αλέξανδρου και ιδρυτής της δυναστείας των Ελλήνων Φαραώ στην Αίγυπτο (με τελευταία την Κλεοπάτρα VII, 69-31 ΠΚΕ, βασιλεία 51-30 ΠΚΕ) χρησιμοποίησε την σαρκοφάγο του Νακχθορχεμπ για την μουμιοποιημένη σωρό του Αλέξανδρου. Ο Πτολεμαίος έχτισε ένα περίλαμπρο και περιτοιχισμένο μνημείο στον Αλέξανδρο στην βασιλική συνοικία της Αλεξάνδρειας και μέσα στο μνημείο τοποθέτησε την σαρκοφάγο με την σωρό του Αλέξανδρου. 

Η σαρκοφάγος έφτασε στο Βρετανικό μουσείο από το Τζαμί Αταρίν στην Αλεξάνδρεια το οποίο ήταν χτισμένο στην τοποθεσία της παλιάς εκκλησίας του Αγίου Αθανάσιου. Στο Τζαμί χρησιμοποιείτο σαν τελετουργικό λουτρό. Αυτό το αντικείμενο πιστεύεται ότι συνδέθηκε με τον Μέγα Αλέξανδρο όταν μπήκε στη συλλογή το 1803.

Και, γνωρίζουμε ότι το 828 ΚΕ, περίπου 400 χρόνια αφού το μνημείο του Αλέξανδρου και η σαρκοφάγος του είχαν χαθεί και ξεχαστεί στην συνεχώς αναπτυσσόμενη Αλεξάνδρεια, που άλλαζε και πολεοδομικά και λόγω σεισμών και τσουνάμι, καθώς στην Βενετία χτιζόταν τον ένατο αιώνα ο καθεδρικός του Αγίου Μάρκου, δύο Βενετσιάνοι έμποροι, o Buono da Malamocco και ο Rustico da Torcello, έφτασαν στην Αλεξάνδρεια και έψαξαν να βρουν τα λείψανα του Αγίου Μάρκου, του Ευαγγελιστή, μαθητή του Ιησού από την Ναζαρέθ, ο οποίος ίδρυσε την Εκκλησία της Αλεξάνδριας πάνω στις διδαχές του Ιησού, μια από τις πέντε πιο σημαντικές αρχικές εκκλησίες, πάνω στην λατρεία του οποίου, Μάρκου, χτίστηκε η δύναμη της Βενετίας η οποία ήταν μεγάλη δύναμη στην Μεσόγειο από τον όγδοο αιώνα έως το 1797, το τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνα.

Οι δύο Βενετσιάνοι έμποροι βρήκαν το 828 ΚΕ λείψανα που πίστευαν ότι ήταν του Αγίου Μάρκου, επειδή βρέθηκαν στην Αλεξάνδρεια σε ερίπεια τα οποία πρόδιδαν σημαντικό άνθρωπο. Τα έκλεψαν και τα αντικατέστησαν με την σωρό της Αγίας Κλαύδιας για να μην υποψιαστούν οι Οθομανοί την κλοπή.

Επέστρεψαν στην Βενετία με λείψανα που θεωρήθηκαν ότι ήταν του Αγίου Μάρκου, και τα λείψανα του «Αγίου Μάρκου» βρίσκονται μέχρι σήμερα στον Ναό του Αγίου Μάρκου στην πλατεία Αγίου Μάρκου, στην Βενετία (ναι, εκεί που βρίσκονται και τα τέσσερα άλογα από τον Ιππόδρομο της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινούπολης). 

Ανάμεσα στους αρχαιολογικούς θησαυρούς στην Βενετία βρίσκεται και ένα μεγάλο μαρμάρινο κομμάτι, αριστερό μέρος αρχικά μεγαλύτερης μαρμάρινης πλάκας, που έχει σκαλισμένο τον ήλιο της Βεργίνας πάνω σε ασπίδα, και μια ιδιαίτερα επιμήκη και χαρακτηριστική λόγχη του στρατού του Αλέξανδρου.

Μετρήσεις και τρισδιάστατες ψηφιακές αποτυπώσεις απέδειξαν ότι το μαρμάρινο κομμάτι στην Βενετία ταιριάζει ακριβώς, κολλητά, στο εξωτερικό της σαρκοφάγου του Αλέξανδρου στο Βρετανικό Μουσείο, ξεκινώντας από μια από τις γωνίες της.

Εδώ, η τριών διαστάσεων αναπαράσταση του πως το μαρμάρινο έυρημα που βρίσκεται τώρα στην Βενετία κοντά στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, ταιριάζει απόλυτα με την σαρκοφάγο του Αλέξανδρου στο Βρετανικό Μουσείο, και πως η ψηφιακή υποθετική παρεκβολή παρουσιάζει σε προέκταση το πως η σαρκοφάγος ήταν κάποτε καλυμένη με μάρμαρο, μερος της οποίας επικάλυψης σώζεται στην Βενετία σήμερα.

Ο Πτολεμαίος είχε καλύψει την μουμιοποιημένη σωρό του Αλέξανδρου με χρυσό.
(Αναπαράσταση)
Και γνωρίζουμε ότι ο χρυσός αφαιρέθηκε από την Κλεοπάτρα, τον Καλιγούλα και τον Θεοδόσιο Α'.

Σύνδεσμος σε έναν από τους χώρους που παρουσιάζουν την υπόθεση.
(χρησιμοιείστε μετάφραση του Google)

___________________________________________________________________________________

Αλλά, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και οι αρχές της Βενετίας δεν επιτρέπουν ένα απλό τεστ DNA
και τέστ χρονολόγησης των λειψάνων, για να δούμε
αν στον Άγιο Μάρκο κοιμάται ενας ψαράς από την Γαλιλαία ή ένας βασιλιάς από την Μακεδονία:
ο Μάρκος, ή,
ο Αλέξανδρος.
___________________________________________________________________________________

Ψηφιδωτό του θανάτου του Αγίου Μάρκου

Ο θάνατος του Μεγάλου Αλέξανδρου, πίνακας του Καρλ Θέοντορ Φον Πίλοτι, 1885-1886

Αλέξανδρος, ο Μέγας
356-323 ΠΚΕ

Βασιλιάς των Μακεδόνων, 336-323 ΠΚΕ

Ηγεμόνας του Ελληνικού Σύνδεσμου, 336-323 ΠΚΕ

Φαραώ της Αιγύπτου, 332-323 ΠΚΕ

Βασιλιάς της Περσίας, 330-323 ΠΚΕ

Γιός του Φιλίππου Β’, βασιλιά των Μακεδόνων (382-336 PKE) και της Ολυμπιάδας της Ηπείρου (375-316 ΠΚΕ).

Μαθητής του φιλόσοφου Αριστοτέλη (384-322 ΠΚΕ) από τα Στάγειρα, μεταξύ 346-334 ΠΚΕ.
Ο Αριστοτέλης ήταν μαθητής του Πλάτωνα (427-347 ΠΚΕ), στην Αθήνα 366-347 ΠΚΕ και 335-323 ΠΚΕ

Μία «ευθεία γραμμή» από τον Σωκράτη, στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη, στον Αλέξανδρο,
που προτείνει ότι ο δυτικός κόσμος οφείλει πολλά περισσότερα στον Σωκράτη από όσο είναι αντιληπτό.

Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών ένωσε πολιτιστικά τον τότε γνωστό κόσμο,
και άλλαξε την πορεία εξέλιξης του δυτικού πολιτισμού.

~~~