Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Άνθρωποι





Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να παίρνω φωτογραφίες, όταν ήμουν 11 χρονών, και αργότερα που το έκανα μέρος της ζωής μου από τα 17, είχα μια ιδιαίτερη ανάγκη να δημιουργώ φωτογραφίες από φευγάτες, ανθρώπινες στιγμές. 

Πάντα θαύμαζα τους γνωστούς φωτογράφους η δουλειά των οποίων και σήμερα με συνεπαίρνει όπως την πρώτη φορά που την είδα. Ο καλός μου φίλος, που μου λείπει κάθε μέρα, εδώ και τρία χρόνια από τότε που έφυγε, την ημέρα, κατά σύμπτωση, που είχα αγοράσει την καινούργια μου Nikon και θα πήγαινα να του τη δείξω αλλά δεν πρόλαβα, έλεγε ότι, "κάθε άνθρωπος έχει την δική του ιδιαίτερη ομορφιά, και εναπόκειται στον φωτογράφο να την βρει και να την αναδείξει." Η ιστοσελίδα που του είχα φτιάξει, και την οποία κρατώ τώρα ζωντανή στη μνήμη του, βρίσκεται στα "Links", κάτω από τη φωτογραφία του φτερού, στην αριστερή κολόνα.

Οι 80 φωτογραφίες σε αυτή την ανάρτηση είναι ένα περιληπτικό δείγμα των στιγμών που έχω κρατήσει μαζί μου από τα μέρη που πέρασα και τους ανθρώπους που γνώρισα, ή που είδα στον κόσμο γύρω μου.

Οι φωτογραφίες αυτές δεν πάρθηκαν σαν μέρος της επαγγελματικής μου απασχόλησης με την φωτογραφία, αλλά τις παίρνω μια ζωή μόνο για μένα, χωρίς σκοπό κέρδους, και γι' αυτό είναι πάντα αφιερωμένες στον φίλο μου τον Ντίνο, που όλοι αγαπήσαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια, στους γονείς μου, και φυσικά, στην Μαργαρίτα μου και στον γιό μου.




όλες οι φωτογραφίες © 1975-2011 Αποθήκη Σκέψης/thinkworks.com
Απαγορεύεται η αντιγραφή

All photographs, © 1975-2011 Thoughts Warehouse/thinkworks.com
Copying prohibited, All rights reserved




Amsterdam, 1982

San Benedetto in Alpe, tired at the end of the Folk Festival, 2009

Lady of a village on Corfu, Pantokratoras, 1988

Swanage Railway, Dorset, 2008

Discussion #1, Jerusalem, 1987

Indecision, Florence, 2008

The entertainer, Swanage, Dorset, 2008

Bethlehem, Palestine, 1987

Teatime, London, 1977

Emma and Alice and Nick and Isabelle, Hampstead Heath, London, 2008

Annette and Paolo, Eremo feast, 2009

Leicester Square girls, London, 1977

Old man of the port, Mykonos, 1988

Construction man by the Nat west building, London, 1982

Wondering about the wedding, Romagna, Italy, 2009

Palestinian man, Jerusalem, 1987

Younger and older, Paris, 2008

Espresso and cigarette, Bologna, 2011

Per Rialto, Venice, 1979

A third man, Vienna, 2008

Questions, Bologna, 2011

Anti-Apartheit demonstration, Trafalgar Square, London, 1982

Actor and tourist, Checkpoint Charlie, Berlin, 2008

Banker, City of London, 1978

Relatives at a hospital, Forli, Romagna, Italy, 2009

Afternoon at the hospital cafeteria, Forli, Romagna, Italy, 2009

Greeting, Forli, Romagna, Italy, 2009

Don't forget, Bologna, 2011

Intermezzo, Bologna, 2011

Divides, Bologna, 2011

Gum sellers, Cozumel, Mexico, 1989

Waiting at Heathrow Airport, 1978

A Muslem woman, set in her culture of Islam, Jerusalem, 1987

Home from work, Highgate, london, 1977

Father of the bride, Romagna, Italy, 2009

Street games, Venice, 1979

Isabelle and Alice, at home in London, 2008

Good advice, Romagna, Italy, 2010

Cigarette break from family luncheon, Romagna, Italy, 2009

Late for work, Vienna, 2008

Lena at her studio, Forli, 2008

Skipping stones, Scarborough, Yorkshire, 1983

Prayer, Romagna, Italy, 2010

Mine, Romagna, Italy, 2009

Signor Nanneti Primo, Romagna, Italy, 2010

Making a snowman, private island in the Stockholm archipelago, 2008

Teacher at school outing to a museum, Negev Desert, Israel, 1987

Newspaper vendor, London, 1978

Walking alone, Romagna, Italy, 2009

On the bridge, Stockholm, 1979

The tube, London, 1976

At the Camaldoli Inn, Tuscany, 2009

The bride's make-up, Romagna, Italy, 2009

Waiting for the bride, Romagna, Italy, 2009

Giulianna bringing the fresh eggs, Romagna, Italy, 2008

Olympic runners #1, Athens, 2004

Fallafel, Jerusalem, 1987

Bar women, Romagna, Italy, 2008

Hide and seek, Stockholm, 1979

Fiddler, San Benedetto in Alpe Folk Festival, 2009

Impromptu singing, Eremo, Romagna, Italy, 2009

Waiting for a date, Montmartre, Paris, 2008

Confessions, Romagna, Italy, 2010

Grilling kebabs, Jerusalem, 1987

An afternoon walk in the square, Montmartre, Paris, 2008

Making a living, Forli, Romagna, Italy, 2008

Discussion #2, Jerusalem, 1987

Low season, Piazza San Marco, Venice, 2008

Cellphone, Piazza San Marco, Venice, 2008

Striking a pose, Piazza San Marco, Venice, 2008

Best boy, Romagna, Italy, 2009

Best offers, Romagna, Italy, 2009

Best efforts, Romagna, Italy, 2009

Afternoon coffee at the bazaar, Jerusalem, 1987

Making other plans, Romagna, Italy, 2008

Olympic runners #2, Athens, 2004

Dancers, New Year's Ball, San Benedetto in Alpe, 2010

Funeral, Jerusalem, 1987

Strangers on a bus, Amsterdam, 1982

People, New York, 2004






Film:
1975-2001: Ektachrome Professional, Kodak Plus-X & Tri-X, Ilford FP4 & HP5
2001-today: Digital, and Adobe Photoshop 5 through CS3

Cameras:
1975-1977: Zenith SLR, lenses: 50, 135 and 400mm
1977-1979: Fujica 605 SLR lenses: 28, 50, 135 mm
1979-1986: Canon A1 & AV1 SLR, lenses: 28, 35-70, 70-210 mm
1982-2003: Hasselblad C500, lenses: 50, 85, 105 mm
1986-2001: Canon T90, A1 and AV1, lenses: 28, 35-70, 70-210 mm
2001-today: Olympus, Sony Cybershot pocket Digital
2008-today: Nikon D300 DSLR, lenses: 12-24, 24-85, 80-200 mm

Black and white photos:
1975-2001: Digital scans from handmade darkroom prints on Ilford Gallery paper.
2001-today: Digital files (color) manipulated in Adobe Photoshop





16 σχόλια:

  1. Νόμιζα, πριν διαβάσω το ποστ, ότι ήταν επαγγελματικές φωτογραφίες.

    Συγχαρητήρια, φαίνεται ότι αγαπάς την φωτογραφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Elf at Bay, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο αλλά και για το κομπλιμάν. Αν και είμαι πράγματι επαγγελματίας φωτογράφος από το 1980, και εκτός από εμπορική, διαφημιστική και θεατρική φωτογραφία έχω διδάξει και 16 χρόνια στην Αμερική, αυτές τις φωτογραφίες σε τούτη την ανάρτηση δεν τις θεώρησα ποτέ σαν μέρος της επαγγελματικής δουλειάς μου γιατί το να φωτογραφίζω ανθρώπους και στιγμές της ζωής ειναι κάτι που το κάνω μόνο για μένα, και σε αυτό δεν θεωρώ τον εαυτό μου διαφορετικό από οποιονδήποτε ερασιτέχνη φωτογράφο. Όπως έλεγα και στο μάθημα, η μόνη διαφορά μεταξύ του επαγγελματία φωτογράφου και του ερασιτέχνη, είναι ότι ο επαγγελματίας ξέρει, λόγω πείρας και γνώσεων, ποιές φωτογραφίες να ΜΗΝ πάρει. Τις καλές όμως τις παίρνει όχι η γνώση αλλά το μάτι, ενστικτωδώς. Στην επαγγελματική φωτογραφία, η γνώση του επαγγελματία μπορεί πάντα να παίρνει σωστές φωτογραφίες αλλά όχι απαραίτητα καλές. Το δεύτερο βγαίνει από την ψυχή όχι μόνο του φωτογράφου, αλλά και εκείνου που τις βλέπει.

    Αν θέλεις να δεις έχω κι άλλες αναρτήσεις με φωτογραφίες και τα λινκ είναι επάνω αριστερά, "PHOTOGRAPHY", στο κίτρινο πλαίσιο. Από εκείνες, οι μόνες επαγγελματικές είναι της σκηνής (The Stage)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δημήτρη, όλες αυτές παραπάνω νομίζω δεν είναι φωτογραφίες, αλλά εικόνες από τη Ζωή! Τις κοιτάζω και νιώθω ότι είναι κομμάτια από τη συνείδησή μου, ότι πίσω από τον προσοφθάλμιο φακό ήταν το δικό μου μάτι, τόσο οικείες είναι.

    Το να πεις μπράβο είναι λίγο...

    Υ.Γ. Μου κάνει εντύπωση ότι την περίοδο 1975-1977 είχες Zenith SLR. Θα μου πεις εκείνη την περίοδο οι άλλες μηχανές πρέπει να ήταν πανάκριβες. Πάντως με μια Zenith SLR ξεκίνησα κι εγώ να φωτογραφίζω και να μπαίνω στον κόσμο της φωτογραφίας. Απλώς όμως, εγώ είμαι ακόμα στον προθάλαμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είναι κομπλιμέντο, την αλήθεια σου λέω. Θα δω και τις άλλες αναρτήσεις.

    Μπράβο πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε μια φωτογραφία αυτό που με κερδίζει δεν είναι τόσο η τεχνική, όσο είναι η οπτική, η ματιά του φωτογράφου. Η αποτύπωση της στιγμής. Εκτός από ταλαντούχος, είσαι και πολυταξιδεμένος. Το κυρίαρχο συναίσθημα που μου μετέφερες ήταν μεγάλη αγάπη για τη ζωή, μια υπενθύμιση για το πόσο όμορφη είναι. Λένε πως οι πιο δύσκολες φωτογραφίες είναι τα πορτρέτα δρόμου, εσύ είσαι είσαι άριστος σε αυτά. Υπέροχες μπράβο.

    ΥΓ υπάρχει κάτι ομορφότερο από το να παρατηρείς, χαζεύεις τον κόσμο; Δε ξέρω ποια να ξεχωρίσω. Όλες μου άρεσαν. Ίσως περισσότερο αυτές από τους καλλιτέχνες του δρόμου, και τα ερωτευμένα ζευγάρια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συγγνώμη, Δημήτρη, είχες κάνει την ιστοσελίδα του Διαμαντόπουλου ?
    Respect και στους δυο σας!!!

    Αν ήθελα μια όμορφη επαγγελματική φωτογραφιση θα ήταν από κεινον φυσικα (αν μιλάμε για Ελληνες)
    Γυναικεια ματαιοδοξια ειναι αυτή ;)

    Εννοείται ότι και οι δικές σου φωτογραφίες είναι καταπληκτικές, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο το γεγονος της συνεργασιας σου με το Διαμαντόπουλο !
    Νομίζω πως αν έβαζες αρίθμηση στις φωτογραφίες θα ήταν πιο ευκολος ο σχολιασμος (μια ιδεα ειναι :) δεν οφειλεις και να το κάνεις )
    Προσωπικά μαγεύτηκα πολύ με τη γέφυρα της Στοκχόλμης και με τη πλατεία του Σαν Μάρκο με τα περιστερια. Τις θεωρώ εκπληκτικές λήψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κώστα,Zenith ήταν η φτηνότερη που βρήκα στο Λονδίνο από το χαρτζιλίκι για να φάω. Λίγες οικονομίες ακόμα και έγινε Fujica και η κουζινούλα μου εμφανιστήριο. Την Α1 μου την έκανε δώρο ο πατέρας μου στο τέλος του πρώτου χρόνου στην σχολή κινηματογράφου. Όπως και την Hasselblad τρία χρόνια αργότερα... Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου και χαίρομαι όποτε οι φωτογραφίες μου δίνουν μερικές στιγμές ειρήνης σε κάποιον -άλλωστε, η φωτογραφία είναι μια μορφή επικοινωνίας σαν την ζωγραφική, ή την γλυπτική, ήτο γράψιμο... Σ' ευχαριστώ.



    Elf at Bay ευχαριστώ!



    Αγαπητή Roadartist χαμογέλασα γιατί είδες στις φωτογραφίες μου κάτι που είναι πολύ συνειδητό για μένα. Αγαπώ τη ζωή με όλο μου το είναι, και δεν φοβάμαι, γιατί όταν αγαπάς κάτι ή κάποιον πραγματικά δεν σε κάνει αυτό να κυνηγάς αγχωμένος και φοβισμένος, αλλά να δέχεσαι, κάθε στιγμή, γιατί κάθε στιγμή είναι μια ολόκληρη ζωή... να είναι κανείς εντελώς ανοικτός στο παρών, ευγνώμων για το παρελθόν, και χωρίς φόβο για το μέλλον, το οποίο, όταν γίνεται παρών, δεν είναι παρά αυτό το οποίο βλέπουν τα μάτια της ψυχής. Η σφιχτότερη φυλακή δεν είναι από μπετό και ατσάλι, αλλά το να μην μοιράζεται κανείς, πρώτα τον εαυτό του, και όλα τα άλλα. Και, οι φωτογραφίες είναι ένας από τους δρόμους που με συνδέουν με τον κόσμο και την ζωή, και μου επιτρέπουν να αφήνω και τον εαυτό μου ανοικτό σε όλους. Οι φωτογραφίες του δρόμου είναι ο μόνος τρόπος για μένα να το κάνω αυτό. Και τα πορτραίτα, είτε στημένα είτε όχι.



    Scarlett, ο Ντίνος ήταν από το '84 από τους ελάχιστους πιο κοντινούς και καλούς φίλους. Εργάστηκα για αυτόν στο στούντιό του, κάνοντας εκτυπώσεις στο χέρι και νεκρές φύσεις, και αργότερα συνεργαστήκαμε, και πριν φύγει σχεδίαζε ένα καινούργιο βιβλίο για το οποίο θα έκανα εγώ το editing. Την ιστοσελίδα του την έκανα δώρο το 2004, και τώρα θα την κρατάω ανοικτή όσο ζω εγώ. Μου κόστισε πολύ όταν έφυγε. Είχαμε αρχίσει να βλεπόμαστε και συχνά τότε γιατί είχα γυρίσει στην Αθήνα.

    Οι φωτογραφίες δεν έχουν νούμερα επίτηδες :-) Είναι ο τρόπος μου να τις αφήσω σαν γενική εντύπωση, μόνο με ένα όνομα από κάτω, χωρίς αέρα αρχειοθέτησης. Τελείως ενστικτώδης και υποκειμενική σκέψη. Τα παιδιά στη γέφυρα κι εμένα πάντα μου άρεσε, σαν ονειρική... όλα τα φύλα... τα παιδιά, και τα τέσσερα ποδαράκια που αντανακλώνται στο νερό αριστερά αλλά το μάτι δεν πιάνει αμέσως σε ποιόν ανήκουν. Και τα περιστέρια στο Σαν Μάρκο, σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά του φακού που χρησιμοποίησα και το φως μ' αρέσουνε και μένα! Υπάρχουν τόσες φωτογραφίες... αυτές ήταν δειγματοληπτικά διαλεγμένες... Υπάρχει ένα κενό σ' αυτή την προσωπική δουλειά την δεκαετία του 90 και τα πρώτα χρόνια του 2000. Κάποια μέρα θα γράψω μια ανάρτηση για τον λόγο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εντυπωσιακό υλικό Δημήτρη. Λοιπόν απ'ότι φαίνεται η μηχανή που αναφέρεις Zenith είναι η ίδια που είχα και γω. Η μάρκα εννοώ. Τη θυμάμαι ως Zenit άλλά φαίνεται ότι στον αγγλόφωνο κόσμο αναφερόταν ως Zentith. Ακόμα την έχω δηλαδή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ξέρω τι να πω. Είναι όλες εκπληκτικές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δημήτρη πανέμορφες!Ευχαριστούμε που τις μοιράστηκες μαζί μας!
    Η Younger & Older θυμίζει Doisneau,η divides κρύβει πολύ συμβολισμό,η on the bridge θυμίζει πίνακες του Monet,o 3rd Man θυμίζει πολύ μια φωτογραφία που είχα πάρει τον πατέρα μου με ιδιαίτερη συμβολική σημασία(ίσως γράψω για αυτό...),striking a pose δείχνει την μαγεία του ευρυγώνιου και το ένστικτο του φωτογράφου με το ζευγάρι να σηματίζει μια διαγώνιο που δίνει δυναμική στην φωτογραφία κλπ,κλπ....
    Ηθελα να ζητήσω την άδεια σου,μήπως και χρησιμοποιήσω κάποιες απ τις φωτογραφίες σου για να φτιάξω(όταν βρω καιρό και διάθεση) ενα βιντεάκι με μουσική(πχ. αυτές που είχες ανεβάσει από ΝΥ)
    ΕΔΏ η καλύτερη στγμή μου...
    http://www.youtube.com/watch?v=uysILHJppSE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ManBolgg said... (while Google was down, a couple a days ago)

    Thursday, May 12, 03:19 AM GMT+02:00


    Εντυπωσιακό υλικό Δημήτρη. Λοιπόν απ'ότι φαίνεται η μηχανή που αναφέρεις Zenith είναι η ίδια που είχα και γω. Η μάρκα εννοώ. Τη θυμάμαι ως Zenit άλλά φαίνεται ότι στον αγγλόφωνο κόσμο αναφερόταν ως Zentith. Ακόμα την έχω δηλαδή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μάνο, σ' ευχαριστώ! δυό τρεις από αυτές ήσουνα μαζί μου όταν φωτογραφίζαμε :-) Την δική μου την Zentith την έδωσα σαν συμπλήρωμα για να πάρω την Fujica to '77, αλλά ήταν καλούλα η καημενούλα. Ήταν η πρώτη μου SLR, με βιδωτούς φακούς. Τότε είχα και μια Leica IIIC που μου την είχε δώσει ο πατέρας μου, που του την είχε δώσει ο αδελφός του, που την είχε βρει σε ένα καράβι, όπου την είχε ξεχάσει ένας τουρίστας :-) Μου την κλέψανε από το mini μου στο Λονδίνο το '80, όπου το είχα αφήσει έξω από τη σχολή για 5 λεπτά :-( Εκείνη η Leica είχε το πεπρωμένο να αλλάζει χέρια φαίνεται...



    Ellinaki μου, πραγματικά σ' ευχαριστώ. Η χαρά είναι όταν όποια δουλειά κάνει κανείς, γεμίζει ευχάριστες στιγμές για όσους την βλέπουν.



    Squarelogic, οι συγκρίσεις σου μου δίνουν χαμόγελο χαράς πρωί-πρωί, και, αν και ποτέ δεν φαντάζομαι ότι η δουλειά μου μπορεί να είναι στο ίδιο γήπεδο, ή καν την ίδια πόλη με τους masters, θα ήταν ματαιόδοξο ψέμα να μην πει κανείς πόσο περήφανος είναι όταν άλλοι (όχι ο ίδιος) λένε ότι τους αρέσει η δουλειά του. Αν δεν το έχεις δει θα σε στείλω εδώ: http://dimitristhinks.blogspot.com/2010/03/am.html όπου ένας από τους ήρωές μου είδε μια φωτογραφία που είχα τραβήξει σαν homage για την δουλειά του όταν ήμουν 24 χρονών. Τα; σχόλιά του τα έστελνε στον 50χρονο Δημήτρη, αλλά αφορούσαν ένα παιδί 24 ετών.

    Θα είναι χαρά μου και τιμή μου να χρησιμοποιήσεις όποιες φωτογραφίες θέλεις από το μπλογκ (εκτός από τις φωτογραφίες στην ανάρτηση "Η Σκηνή", 17 Ιανουαρίου 2011 για οφθαλμοφανείς λόγους). Όταν τελειώσεις, δείξε μου που τις έβαλες να δω κι εγώ την δουλειά σου. Το λινκ που μου έστειλες θα το δω όταν κατέβουμε στην πόλη μια κι ακόμα γρήγορο ιντερνετ γιοκ...

    Φυσικά πάει χωρίς να λέγεται ότι οι διεθνείς κανόνες για τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι αν φωτογραφίες χρησιμοποιηθούν από τρίτο, και την δουλειά που τις συμπεριλαμβάνει την δουν άνθρωποι πέρα από τον άμεσο οικογενειακό και φιλικό κύκλο εκείνου που τις χρησιμοποιεί, το όνομα του φωτογράφου πρέπει να αναφέρεται σαν κόπυράιτ -και πρέπει να πληροφορείται ο φωτογράφος αν υπάρξουν οτιδήποτε έσοδα από οποιαδήποτε εργασία συμπεριλαμβάνει φωτογραφίες του. Τα γνωστά.

    Σ' ευχαριστώ squarelogic, και περιμένω εκείνο το ταξίδι προς την Φλωρεντία! καλό Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εννοείται οτι θα αναφέρεται το όνομα του φωτογράφου αλλά κέρδη μην περιμένεις!!!
    Το μισό του μηδενός παραμένει 0!
    Από μεράκι το κάνω ενίοτε,να ταιριάζω εικόνες και μουσικές που με εμπνεουν...
    Το λινκ που σου έδωσα ήταν όντως στιγμή έμπνευσης!
    Δεστο όταν βρεις γρήγορο ιντερνετ,και να προσθέσω οτι είναι καταπληκτικό που κάνεις τέτοια δουλειά με αργό dial up!
    Είναι το μόνο,ίσως,πράγμα που θα έλειπε αν αποσυρόμουν σε ένα σχετικά απομακρυσμένο μέρος
    όπως η εστία της τωρινής σου ευτυχίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΥΓ.Γράψε αν μπορείς το λινκ του φωτογραφ.αφιερώματος στην ΝΥ γιατί το ψάξιμο στο μπλογκ σου δεν είναι κι ότι πιο εύκολο...Να επισημάνω οτι πατώντας στην αριστερή στήλη(κατά θεματική ενότητα) Manhatan με βγάζει στο ποστ...των γλάρων!
    (σημαδιακό?Μανχάταν?μην φας,έχουμε γλαρόσουπα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πανέμορφες οι φωτογραφίες σου Δημήτρη. Η σκέψη που έκανα παρακολουθώντας τες είναι πως λαμβάνοντας τις σωστές αποφάσεις ο φωτογράφος μπορεί να εσωκλείσει στα έργα του ασύλληπτο όγκο πληροφορίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητέ squarelogic, κατ' αρχάς είδα σήμερα το βίντεο κάτω στην πόλη και θέλω να σου πω ότι είναι καλοφτιαγμένο, έχει σωστό τέμπο στο editing με την κίνηση και timing της εικόνας με την μουσική, και δίνει από αρχής μέχρι τέλους χωρίς διαλλείματα την ίδια σταθερή ατμόσφαιρα. Πέρα από το ότι τεχνικά είσαι στο σωστό δρόμο, υποκειμενικά μου άρεσε και το θέμα σου και η απόδοση που χρησιμοποίησες για τον ήχο με τις συγκεκριμένες εικόνες που διάλεξες. Πολύ καλή δουλειά, και εμένα προσωπικά με μετέφερε εκεί που υποθέτω ήθελες να μεταφέρεις τον θεατή -μια που έχω προσωπική πείρα από στιγμές της ζωής (και στα μέρη από όπου είναι εμπνευσμένες οι εικόνες) των συναισθημάτων που ήθελες υποθέτω να μεταφέρεις, και της γενικής ατμόσφαιρας. Το αν η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα του βίντεο βγαίνει από μέσα σου αποδίδοντας προσωπική εμπειρία, ή αν είναι μια δουλειά που είναι καλοφτιαγμένη χωρίς να είναι απαραιτήτως προσωπική statement είναι κότα και αυγό, και όχι απαραίτητα ασυμβίβαστα. πάντως έχεις την ικανότητα να φτιάξεις κάτι τέτοιο και μπράβο σου!

    Όσον αφορά το ότι στο Μανχάτταν βρίσκεις τα πάντα, ακόμη και γλαρόσουπα: δεν φταίει ο Γούγλης. Φταίει το προσωπικό της εταιρείας μου που έγραψε στο χέρι το html των πινάκων με τα χρώματα για τα προτεινόμενα επιλεγμένα άρθρα! Από τότε μάλιστα που πριν μερικά χρόνια έκλεισα το γραφείο στην Αμερική και εργάζομαι μόνος μου από το σπίτι, είναι πολύ εύκολο να βρω τον υπεύθυνο! Τώρα το Μανχάτταν θα σε πάει σίγουρα στην Νέα Υόρκη μετά από πρόσφατη επέμβαση βάση των πληροφοριών σου!! Α! και αν έχεις καμία πρόταση για το πως να είναι ευκολότερη η πλοήγηση, μη ντρέπεσαι, είμαι όλος αυτιά!

    Αν δεν έκανα Photoshop επαγγελματικά 20 χρόνια ποτέ δεν θα μπορούσα να ανεβάσω 80 φωτογραφίες τέτοιου μεγέθους για ένα άρθρο! Σκέψου ότι η κάθε μία είναι 627x416 pixels, 72 dpi, και την έχω κάνει να ζυγίζει μόνο περίπου 16-70Κ. Ναι: ούτε καν 100kb η μία. Και σε τέτοιες αναρτήσεις μάλιστα τις σερβίρω από το σέρβερ μου στην thinkworks και δεν τις ανεβάζω καν στον Γούγλη. Και οι 80 φωτογραφίες μαζί ζυγίζουν 3 ΜΒ.

    Τέλος πάντων, μάλλον θα έχουμε wireless fast internet μέχρι το Φθινόπωρο, και τότε η ευτυχία θα είναι πλήρης!




    Αγαπητέ μου Epanechnikov, η σκέψη που είχες, που μου δίνει μεγάλη χαρά, είναι το κλειδί, ή ο πυρήνας, του πως βλέπω τα πάντα όσα φτιάχνω: Επικοινωνία. Μόνο που αντί για χαρτί και μολύβι, η μπογιές και καμβά, χρησιμοποιώ το φως, τη σκιά, και γωνίες και καδραρίσματα από και με τα οποία να δείξω μια στιγμή της πραγματικότητας, μια στιγμή ανθρώπινη, που αν κάνω τη δουλειά μου καλά θα μεταφέρει όσα θα μπορούσα να γράψω αν ήμουν συγγραφέας. Αυτός είναι ο στόχος μου, και ενστικτωδώς αλλά και συνειδητά. Το ότι το βλέπεις και το εκφράζεις απλά μου δίνει χαρά και ικανοποίηση, και τη θέληση να προσπαθήσω να το κάνω καλύτερα. Αν και η προσπάθεια σε τέτοια θέματα δενφέρνει πάντα αποτελέσματα, γιατί η ικανότητα της Επικοινωνίας είναι κάτι που μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε μόνο κατά την έκταση που επιτρέπουν οι περιορισμοί του καθενός. Όπως έγραψε και ο Θερβάντες, "θα ήθελα το έργο αυτό να είναι ότι καλύτερο μπορεί να αποδοθεί και να δημιουργηθεί, πέφτω όμως θύμα της αλήθειας του ότι μπορούμε να γεννήσουμε μόνο καθ΄ ομοίωσή μας και όχι περισσότερο ή καλύτερο" (και το απέδωσα αυτό από μνήμης περιφραστικά). Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου, που έχουν σημασία για μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή