Και τώρα, όσοι θυμούνται την ανάρτησή μου Απ' το φόρουμ, δεξιά! , ίσως να περιμένατε εναγωνίως την σελίδα πού έφτιαχνα για την Ελληνική Εκκλησία της Ρώμης. Μετά λοιπόν από την website για την Ελληνική Εκκλησία της Φλωρεντίας πέρσι, ιδού τώρα η website για την Ελληνική Εκκλησία της Ρώμης!
Και αργότερα πάμε για τρίτη και τέταρτη Ελληνικής Εκκλησίας ιστοσελίδα, με ιδία χαρά και περηφάνια υπό την αιγίδα του Πατριάρχη της Νέας Ρώμης, εδώ στα χωράφια του Ποντίφικα της παλαιάς Ρώμης.
Σ' αυτό το σημείο της ανάρτησης τούτης βέβαια, κινδυνεύω να θεωρηθώ Θρησκόπληκτος, ή ακόμα χειρότερα, βλάξ. Μια διευκρίνηση λοιπόν, που επί τακτά διαστήματα, γίνεται από αυτό το μπλογκ: μην μπερδεύουμε την πίστη του καθενός με της παραδώσεις ενός λαού με τους κληρικούς κάθε κοινωνίας. Τέτοιου είδους τριπλό μπέρδεμα βγάζει τουρλού ντολμάδες.
Τα πράματα είναι απλούστατα. Το σύμπαν έκανε μπαμ και γεννήθηκε, και 12.5 δισεκατομμύρια χρόνια μετά έφτασε μέσω της εξέλιξης, βασισμένης στους νόμους της φυσικής, σε μάς που αποτελούμαστε από άτομα, από τις πρώτες ύλες του σύμπαντος, αδιαίρετα του σύμπαντος, "γεννηθέντες" και όχι ποιηθέντες, οι οποίες πρώτες ύλες υπήρχαν προ πάντων των αιώνων. Είμαστε γαλαξίες ατόμων που σπουδάζουν την εξέλιξη του ατόμου.
Και από όλες της βουνοκορφές που έφτασε το ανθρώπινο πνεύμα του Αριστοτέλη, του Βούδα, του Κομφούκιου, του Δημόκριτου, του Μωυσή, του Μαρξ, του Λέννον (αλλά όχι τόσο του Λένιν), η κορφή με την απλούστερη αλλά πιό μεγαλειώδη θέα του γύρω κόσμου είναι αυτή της Νίκαιας, της "Αγίας Τριάδας", όπου ο Πατήρ είναι το σύμπαν, ο Υιός είναι ο άνθρωπος και το Άγιο πνεύμα είναι οι νόμοι της Φυσικής και η εξέλιξη. Οι γνώσεις των αιώνων κρυμμένες καλά μέσα στο παραμύθι του Ορθόδοξου Χριστιανισμού.
Βέβαια, στα παιδάκια λένε πως τα έφερε ο πελαργός. Και αργότερα τους μιλάμε για τα λουλούδια, τις μέλισσες και τα πουλάκια. Και ακόμα αργότερα τα παιδάκια μεγαλώνουν και βλέπουν τσόντες.
Και στην πρώτη δημοτικού κάνουμε Ιστορία και στην τρίτη Λυκείου κάνουμε Ιστορία. Η Ιστορία βέβαια περιγράφεται διαφορετικά στα παιδάκια των 6 ετών και στους μαντράχαλους των 18 ετών.
Εντάξει, το παραμύθι της Θρησκείας μπορεί να είναι Νηπιαγωγείο. Αλλά το να γκρεμίσουμε όλα τα νηπιαγωγεία, επειδή αργότερα φτάνουμε στην 5η Δημοτικού, ή 2α Γυμνασίου, ή 3η Λυκείου, ή ακόμη και Πανεπιστήμιο, και βλέπουμε πόσο διαφορετική είναι η αλήθεια όσο μπορεί ο καθένας να την φτάσει, το να τα γκρεμίσουμε θα ήταν αστείο, μια και όπου και να έφτασε κανείς σε εκπαίδευση ο δρόμος του ξεκίνησε από το Νηπιαγωγείο.
Όσο για τους παπάδες, πάρε φερ' ειπείν τους γιατρούς, ή οποιοδήποτε επάγγελμα, όπου υπάρχουν λειτουργοί και χαραμοφάηδες, έξυπνοι και ηλίθιοι, προικισμένοι και εγκληματίες. Όλα τα επαγγέλματα το ίδιο είναι. Να τα κάψουμε όλα; Το επάγγελμα των παπάδων τουλάχιστον, κουτσά στραβά, βοηθά κατά κάποιον τρόπο να διατηρηθούν οι παραδώσεις του λαού μας και των προγόνων μας...
Γιατί, η Θρησκεία είναι η παράδοση μας, άσχετα με το τι πιστεύει κανείς στην προσωπική του πίστη. Έζησα και είδα κάμποσους λαούς τα τελευταία 51 χρόνια, και ο Ελληνικός λαός είναι ο μοναδικός λαός που είδα ποτέ, που με χαρά και έκσταση, σε πλήρη ηλιθιότητα, γδέρνει τις σάρκες της ταυτότητας και των παραδόσεων του παριστάνοντας τον διανοούμενο.
Από την δική μου πλευρά, απλοϊκός όπως είμαι, και βλέποντας τα πράματα σαν να ήταν απλά, χαίρομαι που ανάμεσα στην "Μακεδονία", την Κύπρο και το Αιγαίο, μπορώ να σηκώσω μια μικρή φωνούλα που να λέει στον υπόλοιπο κόσμο ότι υπάρχουμε, εμείς οι Έλληνες, μέσω των παραδόσεων μας που είναι τα θεμέλια των παραδόσεων όλης της Δύσης...
ΥΓ. Εμένα που μ' αρέσει η δροσιά και το κρύο, οι πάγοι, τα χιόνια και το σκι, λέγεται ότι ο πελαργός με πήγαινε στην Ισλανδία, αλλά πετώντας πάνω από την Αθήνα χασμουρήθηκε και του έπεσα από το ράμφος στην ταράτσα ενός μαιευτηρίου δίπλα στην Ακρόπολη. Τι να κάνω και εγώ, προσπαθώ ο κακομοίρης να αντιπροσωπεύσω όσο καλύτερα μπορώ την κοινωνία που με υιοθέτησε...
Γκρεμίζοντας και αποδομώντας και κερδίζει κανείς τίποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρευνώντας και κρίνοντας, πολλά.
Τα παραμύθια είναι όμορφα, αν περιέχουν και αλήθειες ζωής, ακόμη καλύτερα. Το αν πιστεύει κάποιος στα παραμύθια, είναι μια άλλη υπόθεση.
Η πίστη όμως είναι προσωπική και εσωτερική, και δεν ταιράζει οπωσδήποτε με τα παραμύθια.
Οι παραδόσεις από την άλλη, είναι κομμάτια ενός ιστού, που αν χαθούν, διασπούν την ενότητα του όλου.
Και φυσικά, πάντα, ανάμεσα στους εκπροσώπους οποιουδήποτε ρεύματος, θρησκείας, κλπ, υπάρχει
"ήρα" και "στάρι".
Καλημέρα Δημήτρη
καλή εβδομάδα :-)
Βάσσια, σ' ευχαριστώ, ναι, το γκρέμισμα αφήνει μόνο ερείπια... και το τι εικόνες, αλήθειες και διαστάσεις βρίσκει κανείς στα παραμύθια εξαρτάται από το πνεύμα του καθενός... και το μόνο που προσπαθώ να πω κι εγώ είναι ότι αν χαθούν οι παραδόσεις διασπούν την ενότητα και την συνέχεια, και την ομορφιά του ιστού καθώς τρεμοπαίζει στο αεράκι πίσω από το φως του ήλιου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου βδομάδα :-)
Θεωρητικά, θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σου, αρκεί να υπάρχει μια απάντηση στην απορία "γιατί τώρα που η ανθρωπότητα αξιώθηκε να πάει στην 1η γυμνασίου, εξακολουθούμε να αναμασάμε το παραμύθι του νηπιαγωγείου;" Ίσως μια αναπροσαρμογή του, ένα update ή ακόμη και η αποκάλυψη του πραγματικού νοήματος του να είναι επιβεβλημένη για να αποφευχθούν παλιμπαιδισμοί προς το νηπιαγωγείο από τους μαντράχαλους του γυμνασίου...
ΑπάντησηΔιαγραφήESKARINA καλώς ήρθες και σ’ ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόλυτα συμφωνώ μαζί σου ότι χρειάζονται αναπροσαρμογές και updates ώστε από τα παιδιά μας μέχρι την κοινωνία μας να περνάμε όλοι τις τάξεις κανονικά. Μάλιστα, οι κληρικοί που έχω γνωρίσει σε εκκλησίες μας στο εξωτερικό είναι πολύ διαφορετικοί από τους περισσότερους που έχω δει στην Ελλάδα, κι έτσι θα είμαι ο πρώτος που θα πω ότι ο κλήρος στην Ελλάδα φέρει αρκετά μεγάλη ευθύνη για το ποσοστό των μετεξεταστέων και εκείνων που μένουν στην ίδια τάξη.
Η σκέψη μου όμως πέρα από αυτά είναι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που για οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν την δυνατότητα να περάσουν τις τάξεις… και οι περισσότεροι δεν φταίνε οι ίδιοι γι’ αυτό. Είτε πάει κανείς νηπιαγωγείο είτε Πανεπιστήμιο, το να ζει κανείς αφήνοντας και τους άλλους να ζήσουν (live and let live) είναι καλή ιδέα, και, απλά, όταν ακούω το πολεμικό κατά του νηπιαγωγείου, λέω, άσε, χρειάζεται κι αυτό, για κάμποσο κόσμο –από ‘κει ξεκινήσαμε κι εμείς. Ας κάνουμε ο καθένας το καλύτερο που μπορεί αρχίζοντας με τα παιδιά μας, και θα πέσουν τα πράγματα στη θέση τους αργά ή γρήγορα…
Καλώς σε βρήκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου στο live and let die. Αλλά όπως πολλά άλλα πράγματα, έτσι και αυτό τελεί υπό τον όρο της αμοιβαιότητας. Το νηπιαγωγείο δεν πρέπει να ανακατεύεται με το γυμνάσιο και αντίστοιχα το γυμνάσιο δεν πρέπει να ανακατεύεται με το νηπιαγωγείο.
Επίσης, νομίζω ότι τα πράγματα θα έμπαιναν στη θέση τους πολύ καλύτερα και πολύ γρηγορότερα, αν αφήναμε ήσυχα τα παιδιά. Δεν χρειάζεται να παίζουμε διελκυνστίδα με το μυαλό τους, διότι έχω παρατηρήσει ότι είναι σε θέση να αντιληφθούν με διαύγεια και ακρίβεια ζητήματα που εμεις ίσως να είμαστε ακόμη στην προσπάθεια. Μην τους παραφουσκώνουμε λοιπόν το μυαλό με παραμύθια και θα βρουν μόνα τους την άκρη.
ESKARINA, συμφωνώ, επικροτώ και συμπληρώνω: Οι δάσκαλοι του νηπιαγωγείου δεν πρέπει να ανακατεύονται με τα παιδιά του γυμνάσιου και αντίστοιχα το γυμνάσιο, μαθητές και καθηγητές δεν πρέπει να ανακατεύονται με τα παιδιά του νηπιαγωγείου –να τα αφήσουνε τα παιδιά να τους έρθουν από μόνα τους στην ώρα τους –γιατί θα έρθουνε! Όπως ακριβώς λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασε αν θέλεις λίγο εδώ. Το μάθημα της ανάλυσης του Πιστεύω σε τηνέητζερς, Κυριακή πρωί, το έκανα με βιβλία της ΝΑΣΑ και του Καρλ Σέηγκαν… Και μια που θα διαβάσεις εκεί κάτι για τον γιό μου, συμπλήρωμα εδώ.
Θα σε λυπήσω, αλλά διαφωνώ καθέτως με τον κοινωνικό ρόλο των παπάδων. Γιατί εν τοιαύτη περιπτώσει, αν το θέτεις έτσι και οι νταβατζήδες κοινωνικό έργο παράγουν προστατεύοντας τις πουτάνες. Δεν είναι έτσι, όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κλήρος παίζει καταλυτικό ρόλο στο δογματισμό και τον ατομισμό της θρησκείας, ειδικά της χριστιανικής. Εξάλλου, η θρησκεία -σε αντίθεση με τη λατρεία- είναι φορέας μαζοποίησης και εξουσίας. Ως εκ τούτου οι λειτουργοί της, μόνο προοδευτικό κοινωνικό ρόλο δε διαδραματίζουν.
Αν θέλουμε να βλέπουμε τους καλούς ιερείς, μπορούμε να το κάνουμε. Αλλά γιατί να τους εξετάζουμε μέσα από το κοινωνικό πρίσμα της προσφοράς σε φανατισμένους και ανθρώπους που ζουν στο σκοτάδι και όχι υπό το πρίσμα ακριβώς του σκοταδισμού που ενισχύουν;
Κλείνοντας, μιλάς για το ρόλο τους στην παράδοση. Διαφωνώ. Παράδοση παράγουν και οι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι και μπορεί να παράγει ακόμα και μία προοδευτική παιδεία κτλ. Γιατί -με όλο το προηγούμενο σχόλιο- να χρειαζόμαστε τον κλήρο, το φανατισμένο που συμμετέχει στην εξουσία κτλ;
Δήμο, δεν με λυπείς, απλά γιατί εγώ δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου. Η δική μου θέση είναι ότι οι παππάδες καλοί ή κακοί, καλώς ή κακώς, είναι οι φορείς των παραδόσεών μας, των μόνων παραδόσεων που έχουμε, μας αρέσουν δε μας αρέσουν, και ένας λαός χωρίς παραδόσεις δεν έχει ρίζες και είναι φτερό στον άνεμο. Καταλαβαίνω τη θέση σου ότι παραδώσεις μπορεί να παράγουν και πολιτιστικοί σύλλογοι -αλλά εδώ θέλω πιο πολύ σκέψη γιατί στο δικό μου λεξιλόγιο παράδοση είναι κάτι δοκιμασμένο από τους αιώνες, και στην προκειμένη περίπτωση, καλώς ή κακώς αυτό είναι η θρησκεία μας... Τώρα βέβαια είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τις παραδόσεις, από τη θρησκεία, από τον προσωπικό Θεό του καθενός. Τρία ανεξάρτητα πράγματα που ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Και βλέπω πως το κείμενό μου οπωσδήποτε αφήνει το τι προσπαθεί να αντιπροσωπεύσει ανοιχτό στην κριτική που σωστά κάνεις -και δεν είχα σκεφτεί την άποψη περί νοητής ταυτίσεως των αντιπροσώπων του αρχαιότερου "όντος" με τους αντιπροσώπους του αρχαιότερου επαγγέλματος! Τουσέ! Καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε thinks, εμένα δε με ενοχλούν καθόλου οι ιερείς ως οντότητες. Ούτε καν οι θρησκείες που αντιπροσωπεύουν. Εκείνο που με ενοχλεί είναι το γεγονός ότι έχουν ακόρεστη δίψα για εξουσία και παραβλέποντας ακόμα κι αυτά που διδάσκουν στο ποίμνιό τους προβαίνουν σε ενέργειες που δεν αρμόζουν στα καθήκοντά και την ιδιότητά τους. Για τα χρονικά της Ελλάδας υπάρχουν πολλά παραδείγματα και θεωρώ ανούσιο να τα αναφέρω. Το γεγονός επίσης ότι η εξουσία που διαθέτουν χρησιμοποιείται σχεδόν εξολοκλήρου για τη διατήρηση του status quo των θεσμών που έχουν δημιουργήσει και όχι για την εξέλιξη του ανθρώπου είναι κάτι το οποίο δεν ταιριάζει στη φύση και το χαρακτήρα των Ελλήνων και απορώ πως κατάφερε να εγκαθιδρυθεί και να διατηρηθεί αυτή η θρησκεία σε τούτον εδώ τον τόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μη μακρηγορώ, νομίζω ότι η σχεδόν όλες οι θρησκείες, ανάμεσά τους κι η ορθόδοξη χριστιανική, στηρίζονται σε κάποιο δόγμα. Κι όπου υπάρχει δόγμα δεν μπορεί ο πιστός να ακολουθήσει μονοπάτι άλλο παρά μόνο αυτό του δόγματος. Αυτό και μόνο με βρίσκει αντίθετο, γιατί αν μη τι άλλο, η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντα ορισμένη και για να την προσεγγίσεις απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αμφισβήτηση.
Φίλε μου teleytaios, σ' ευχαριστώ, και θα αρχίσω από το τέλος του σχολίου σου: Για μένα το "δόγμα" δεν πρέπει να είναι παρά μια αφετηρία και πρέπει μάλιστα να είναι δομημένο έτσι που να επιτρέπει στο πνεύμα να το χρησιμοποιήσει για να αναρριχηθεί προς φιλοσοφικές, αν όχι και επιστημονικές, εξερευνήσεις και ανακαλύψεις χωρίς καν οροφή, τσιμεντένια ή γυάλινη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάζοντας τις θρησκείες ρωτάω ποιά είναι εκείνη που επιτρέπει ευκολότερα και για τους περισσότερους την ανάβαση προς τα λεγόμενα της επιστήμης και φιλοσοφίας.
Δηλαδή, αν έρθουν οι θρησκείες και μου πουν , όχι, πρέπει να ακολουθήσεις κατά γράμμα και λέξη μόνο το δόγμα και να μένεις μέσα σε αυτό, τότε, με λύπη θα τους κουνήσω το μαντήλι καθώς θα φεύγω πάραυτα όσο γίνεται μακρύτερά τους.
Μα και σημαντικοί αντιπρόσωποι θρησκειών, συμπεριλαμβανομένης της Ορθόδοξης Ρωμιοσύνης, έχουν πει τα ίδια εμμέσως ή αμέσως. Άλλωστε κι εγώ θυμάμαι μια από τις συζητήσεις μου με φίλο Ορθόδοξο Αρχιμανδρίτη όπου αναλύαμε Γενική Σχετικότητα, και μου έδειχνε προς μεγάλη μου έκπληξη τις "θρησκευτικές" αλληγορίες που δέχονται, μέσα στην Ορθοδοξία, φερ' ειπείν την σχετικότητα του χρόνου.
Έχοντας πει αυτό, να πάω και στην αρχή του σχολίου σου και να συμφωνήσω ότι δυστυχώς για κάποιο Ρωμαίικο λόγο, η εκκλησία μέσα στ σύνορα της Ελλάδας, και οι αντιπρόσωποί της είναι ακριβώς όπως τα περιγράφεις. Δυστυχώς. Το έχω δει, το έχω ζήσει και με έχει λυπήσει. Αν και έχω γνωρίσει παππάδες φωτισμένους μέσα στην Ελλάδα, είναι ελάχιστοι. Πάντως έχω γνωρίσει ιερωμένους διαφόρων θρησκειών που αντιφάσκουν μεταξύ τους γιατί άλλοι είναι φωτεινά μυαλά, και άλλοι σαν τους δικούς μας μέσα στην Ελλάδα. Και έχω βρεθεί και συζητήσει και με άλλες εκδόσεις του Χριστιανισμού, και με Ραβίνους και Ιμάμηδες.
Το περίεργο είναι ότι οι Ορθόδοξοι παππάδες εκτός Ελλάδος είναι μέρα με την νύχτα με τους εν Ελλάδι. Το βλέπω αυτό καθαρά, και με λυπεί που είναι όπως είναι τα πράγματα μέσα στην χώρα μας, και λέω μπράβο στους έξω που μπόρεσαν και έδωσαν στον γιό μου την ευκαιρία να μεγαλώσει, όπως λέει τώρα ο ίδιος, Αμερικανός με ρίζες Ελληνικές.
Τέλος, νομίζω ότι είναι κρίμα, και οπισθοδρομικό και για την κοινωνία και για τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο, να μπερδεύουμε τους παππάδες και την θρησκεία/δόγμα, και τον Θεό του καθενός στο ίδιο καζάνι.