(Ήρθα, είδα, και τα υπόλοιπα σε ιστοσελίδα)
Ότι και να απαντούσα, η απάντηση θα περνούσε τον Άγιο Θεόδωρο και θα μας έφτανε μέχρι το Σίρκους Μάξιμους, και έτσι αρκέστηκα σε ένα «Μμμ-Χμμ!!»
Άλλωστε ήμουν απασχολημένος –στα μάτια της φαντασίας μου, μέσ’ τα μεγαλοπρεπή ερείπια του παλατιού του Οκτάβιου, μετέπειτα Αύγουστου, έβλεπα τους καλούς μου φίλους από την καταπληκτική σειρά του BBC2, του 1976, «Εγώ, ο Κλαύδιος» (I, Claudius). Πίσω από τα παράθυρα, τις καμάρες και τις επάλξεις του τεράστιου παλατιού, ανάμεσα στο φόρουμ, το Κολοσσαίο, και το Σίρκους Μάξιμους, με παρακολουθούσαν όλοι και παίζανε κρυφτό καθώς περπατούσα: Ο Αύγουστος, ο Τιβέριος, ο Καλιγούλας, ο Κλαύδιος …ο Νέρων –οι Αυγουστίνοι. Η πάντοτε δολιοπλοκούσα Λύβια… και που και που ο Κλαύδιος, που όλοι τον είχαν για χαζό, σιγομουρμούριζε τις σκέψεις του, όπως μας τις είχε πει στο πρώτο και στο τελευταίο από τα επεισόδια της σειράς: «Αφήστε τα όλα τα δηλητήρια που σέρνονται στην λάσπη, να ξεπεταχτούν και να μας ζώσουν» (Let all the poisons that lurk in the mud, hatch out!)
Η επίσκεψή μου στην αιώνια πόλη έγινε για να φωτογραφήσω την εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου Μεγαλομάρτυρος. Μετά από την ιστοσελίδα που έφτιαξα για την Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Ιακώβου στην Φλορεντία, όπου και είχαμε παντρευτεί, θα φτιάξω τώρα με μεγάλη χαρά και ιστοσελίδα για την Ορθόδοξη εκκλησία της Ρώμης. Η εκκλησία είναι του τέταρτου αιώνα, στρογγυλή, θολωτή, μας την έδωσαν το 2000 και την εγκαινίασε ο Πατριάρχης το 2004. Βρίσκεται μέσα στα τοίχη της Αρχαίας Ρώμης, κολλημένη στον λόφο του παλατιού, ανάμεσα στο Φόρουμ και το Σίρκους Μάξιμους. Έχει και κατοικία προσκολλημένη στην εκκλησία. Ο Παππάς μας είναι ο μόνος άνθρωπος που κατοικεί σήμερα στην Αρχαία Ρώμη, δίπλα στο Παλάτι των Αυγουστίνων!
Έχοντας επιζήσει στο Μανχάταν και τη Βοστώνη 17 χρόνια, η μύτη μου έχει μάθει να μυρίζεται μπίζνες από ένα μίλι μακριά. Όταν συναντηθήκαμε με τον Ρωμαιοκαθολικό Επίσκοπο της περιοχής μας και τον σύμβουλό του για να παρακαλέσουμε να μας δώσουνε το Αβαείο του 9ου αιώνα στο χωριουδάκι μας να μας παντρέψει εκεί ο Ορθόδοξος παππάς από την Φλωρεντία, στο γραφείο η μύτη μου με προειδοποιούσε ότι μπίζνες και όχι Θεός μύριζε. Και πράγματι, μου το σκάσανε το παραμύθι ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν υπέγραφα μια αίτηση στο Βατικανό να μου ακυρώσει ο Άγιος Πατέρας τον πρώτο μου γάμο για τον οποίο η Ορθόδοξη εκκλησία μου είχε ήδη δώσει διαζύγιο. Σκέφτηκα να τους εξηγήσω ότι το να υπογράψω ανωτερότητα του Βατικανού έναντι του Φαναριού ήταν δύσκολο γιατί είχα μόλις φάει ένα θαυμάσιο πιάτο ταλιατέλες με αγριογούρουνο γιαχνί και θα ήθελα να το κρατήσω στο στομάχι μου. Κι έτσι απλώς άρχισα να φτιάχνω ιστοσελίδες :-)
Απαγορεύεται η υποκλοπή και χρησιμοποίηση χωρίς γραπτή άδεια.
All photographs are the property and copyright of the writer and photographer.
Copy and usage of these photographs without written permission is prohibited by international laws.
Eίσαι φοβερός!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι..... ζηλεύω με αυτά που βλέπω.
Δεν έχω επισκεφθεί την Ιταλία.
Καλησπέρα
:-)
Καλησπέρα σου Βάσσια :-) Παρ' όλες τις περιοδείες μου, και εκτός από ολίγη Βενετία και Πομπηία, η Ιταλία δεν ήταν ποτέ στο ραντάρ μου. Και να ξαφνικά που ζω εδώ! Είναι πραγματικά πανέμορφη και αυτό που την κάνει ακόμα πιο όμορφη είναι ότι οι άνθρωποι ζουν και δουλεύουν στα χωριά τους. Όσο για μας, το ούνα-φάτσα-ούνα-ράτσα το έβγαλαν εκείνοι και είναι σε πολλά σημεία αληθινό. Θα κάνω κάποιο ποστ περιοδευτικό/φωτογραφικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ζείς μόνο σε μια ωραία χώρα αλλά και στην ωραιότερη περιοχή της Ιταλίας γιατί από τα μέρη της που έχω επισκευτεί η Ουμπρια και η Τοσκάνη είναι από τα ωραιότερα( δεν έχω πάει ακόμα προς τις λίμνες ,Κόμο κτλ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια η Βενετία είναι Η ΠΟΛΗ!
Η Βενετία Αθεόφοβε, ήταν η πρώτη μου φορά στην Ιταλία το '76. Μπήκα με πλοίο χαράματα. Το '81 επιστρέφοντας στην Αγγλία πήγα από την Ανκόνα έχοντας υπολογίσει τον χρόνο να φτάσω στη Βενετία πολύ πρωί ακούγοντας την 4η κίνηση από την 5η συμφωνία του Μάλερ μπαίνοντας. Τώρα, στα βουνά μας είμαστε στην Emilia-Romagna τρία χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τοσκάνη. Αυτοί οι Τοσκανοί πήραν τα κλίματα μας του San Giovese και τα είπανε Κιάντι, και να μην πω για το προσούτο τους -δεν ήξερα βλέπεις ότι οι διαφορές μεταξύ επαρχιών στην Ιταλία είναι σαν διαφορές μεταξύ εθνών! Και μιλώντας για προσούτο, μην ξεχνάμε ότι στον δρόμο από Ανκόνα για Κόμο, μερικοί-μερικοί μπορούν να σταματήσουν και για σπιτικά ζυμαρικά!
ΑπάντησηΔιαγραφή