Απ' το φόρουμ, δεξιά!

Και ίσα μέχρι το Σίρκους Μάξιμους!
(Ήρθα, είδα, και τα υπόλοιπα σε ιστοσελίδα)

Αστείο πράγμα μου συνέβη χθες στο δρόμο για το φόρουμ. Είχα μόλις αφήσει πίσω μου την περιοχή της συγκλήτου, έτοιμος να διασχίσω το φόρουμ, με το Κολοσσαίο ευθεία μπροστά στο τέλος του δρόμου, μα εγώ, για τον προορισμό μου, έπρεπε να κάνω δεξιά στη μέση του φόρουμ πριν από το παλάτι των Αυγουστίνων, και με το λόφο του Παλατίνο στα αριστερά μου να προχωρήσω μέχρι την θολωτή εκκλησιά του τετάρτου αιώνα αφιερωμένη στον Άγιο Θεόδωρο. Ο φίλος και συνπερπατητής, ανιψιός ενός γνωστού Καρδινάλιου που πριν πολλές, πολλές δεκαετίες είχε προταθεί για πάπας, μου λέει: "ξέρεις, ο Άγιος Πατέρας αυτή τη φορά ενδιαφέρεται πραγματικά να ενωθούν και πάλι οι εκκλησίες γιατί βλέπει ότι Ρωμαιοκαθολική εκκλησία έχει ανάγκη την Ορθόδοξη". Και, αν δεν ήμουν είδη προσεκτικός στο καλντερίμι και βότσαλο του δισχιλιετούς δρόμου, θα είχα σκοντάψει και θα είχα πέσει, Νίκον και τρίποδο και όλα.

Ότι και να απαντούσα, η απάντηση θα περνούσε τον Άγιο Θεόδωρο και θα μας έφτανε μέχρι το Σίρκους Μάξιμους, και έτσι αρκέστηκα σε ένα «Μμμ-Χμμ!!»

Άλλωστε ήμουν απασχολημένος –στα μάτια της φαντασίας μου, μέσ’ τα μεγαλοπρεπή ερείπια του παλατιού του Οκτάβιου, μετέπειτα Αύγουστου, έβλεπα τους καλούς μου φίλους από την καταπληκτική σειρά του BBC2, του 1976, «Εγώ, ο Κλαύδιος» (I, Claudius). Πίσω από τα παράθυρα, τις καμάρες και τις επάλξεις του τεράστιου παλατιού, ανάμεσα στο φόρουμ, το Κολοσσαίο, και το Σίρκους Μάξιμους, με παρακολουθούσαν όλοι και παίζανε κρυφτό καθώς περπατούσα: Ο Αύγουστος, ο Τιβέριος, ο Καλιγούλας, ο Κλαύδιος …ο Νέρων –οι Αυγουστίνοι. Η πάντοτε δολιοπλοκούσα Λύβια… και που και που ο Κλαύδιος, που όλοι τον είχαν για χαζό, σιγομουρμούριζε τις σκέψεις του, όπως μας τις είχε πει στο πρώτο και στο τελευταίο από τα επεισόδια της σειράς: «Αφήστε τα όλα τα δηλητήρια που σέρνονται στην λάσπη, να ξεπεταχτούν και να μας ζώσουν» (Let all the poisons that lurk in the mud, hatch out!)

Η επίσκεψή μου στην αιώνια πόλη έγινε για να φωτογραφήσω την εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου Μεγαλομάρτυρος. Μετά από την ιστοσελίδα που έφτιαξα για την Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Ιακώβου στην Φλορεντία, όπου και είχαμε παντρευτεί, θα φτιάξω τώρα με μεγάλη χαρά και ιστοσελίδα για την Ορθόδοξη εκκλησία της Ρώμης. Η εκκλησία είναι του τέταρτου αιώνα, στρογγυλή, θολωτή, μας την έδωσαν το 2000 και την εγκαινίασε ο Πατριάρχης το 2004. Βρίσκεται μέσα στα τοίχη της Αρχαίας Ρώμης, κολλημένη στον λόφο του παλατιού, ανάμεσα στο Φόρουμ και το Σίρκους Μάξιμους. Έχει και κατοικία προσκολλημένη στην εκκλησία. Ο Παππάς μας είναι ο μόνος άνθρωπος που κατοικεί σήμερα στην Αρχαία Ρώμη, δίπλα στο Παλάτι των Αυγουστίνων!

Πρίν από το 2000 η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία στη Ρώμη ήταν του Αγίου Ανδρέα, και πριν από εκείνη τίποτα. Του Αγίου Ανδρέα είχε χτιστεί στη δεκαετία του 1950 σε ένα οικόπεδο στο οποίο Έλληνες μπορούσαν να χτίσουν ότι ήθελαν. Και αποφάσισαν να χτίσουν ένα ξενοδοχείο και μια μικρούλα-μικρούλα (μα πάρα πολύ μικρή) εκκλησούλα. Ναι, τούτη εδώ:

Τελικά είναι οι παραδώσεις που μας χωρίζουν και ενώνουν με τους γείτονες και τους κοντινούς και τους μακρινούς, και θα έχετε διαβάσει μια-δυό φορές σε τούτες τις σελίδες μου ότι τη θρησκεία τη βλέπω σαν παράδοση -και όταν είσαι στο εξωτερικό γίνεται κάτι σαν ταυτότητα. Όταν θέλαμε να παντρευτούμε, και η γυναίκα μου ήταν τότε Ρωμαιοκαθολική, το Βατικανό δεν το επέτρεπε διότι απαγορεύουνε το διαζύγιο και εγώ θεωρούμουνα από τον Ρωμαιοκαθολικισμό ακόμη παντρεμένος. Παντρευτήκαμε Ορθόδοξα. Και επειδή το Βατικανό και η Ορθοδοξία χορεύουν εύθυμα στους αγρούς μαζί από το 1963 (Όταν ακύρωσαν τα ανάθεμα του 1054), το Βατικανό αναγνωρίζει τα πράττοντα της Ορθοδοξίας άρα και τώρα αναγνωρίζει τον γάμο που δεν αναγνώριζε πριν γίνει... Αμ-πώς! Πολύ αργά! μετά από τον γάμο μας η γυναίκα μου αποφάσισε να γίνει Ορθόδοξη. Βατικανό, 0 - Φανάρι, 1. Σημειώσατε "1".

Έχοντας επιζήσει στο Μανχάταν και τη Βοστώνη 17 χρόνια, η μύτη μου έχει μάθει να μυρίζεται μπίζνες από ένα μίλι μακριά. Όταν συναντηθήκαμε με τον Ρωμαιοκαθολικό Επίσκοπο της περιοχής μας και τον σύμβουλό του για να παρακαλέσουμε να μας δώσουνε το Αβαείο του 9ου αιώνα στο χωριουδάκι μας να μας παντρέψει εκεί ο Ορθόδοξος παππάς από την Φλωρεντία, στο γραφείο η μύτη μου με προειδοποιούσε ότι μπίζνες και όχι Θεός μύριζε. Και πράγματι, μου το σκάσανε το παραμύθι ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν υπέγραφα μια αίτηση στο Βατικανό να μου ακυρώσει ο Άγιος Πατέρας τον πρώτο μου γάμο για τον οποίο η Ορθόδοξη εκκλησία μου είχε ήδη δώσει διαζύγιο. Σκέφτηκα να τους εξηγήσω ότι το να υπογράψω ανωτερότητα του Βατικανού έναντι του Φαναριού ήταν δύσκολο γιατί είχα μόλις φάει ένα θαυμάσιο πιάτο ταλιατέλες με αγριογούρουνο γιαχνί και θα ήθελα να το κρατήσω στο στομάχι μου. Κι έτσι απλώς άρχισα να φτιάχνω ιστοσελίδες :-)

Οι φωτογραφίες είναι πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα και φωτογράφου.
Απαγορεύεται η υποκλοπή και χρησιμοποίηση χωρίς γραπτή άδεια.
All photographs are the property and copyright of the writer and photographer.
Copy and usage of these photographs without written permission is prohibited by international laws.