Η Εκκλησία του Ελβις

Πτώση από την Γκρέησλαντ

(Μπορεί ο Χριστός να επιστρέψει παριστάνοντας τον Έλβις;)

Είναι δυνατόν το καλαμπούρι να χρησιμοποιηθεί ασεβώς αλλά χωρίς να θίγει; Πολύ σπάνιο, και γι αυτό το χιούμορ θεωρείται πολύ δυσκολότερη και υψηλότερη τέχνη από την σοβαροφανή πρόζα ...σαν αυτή την εισαγωγή. Την απάντηση ας την προτείνει η τέχνη άλλων πολύ καλύτερων από εμένα:

Καλή Μεγάλη Βδομάδα!

Τέτοιες μέρες πού 'ρχονται πάντα θυμάμαι την νοβελέτα Fall from Graceland -The 24-hour Church of Elvis. Ο τίτλος είναι ελαφρώς λογοπαίγνιο μεταξύ του Fall from Grace (Προπατορικό αμάρτημα) και Graceland, το όνομα της έπαυλης του Elvis, 3734 Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee.

Αφορά τις τρείς, μέχρι τώρα, προσπάθειες του Χριστού να κάνει την Δευτέρα Παρουσία.

Το σημαντικό αυτό ντοκουμέντο έγραψε (ή μάλλον, γράφει) ο καλός μου φίλος Τομ Γκλάσμαν, συγγραφέας, φωτογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής, ο οποίος μετά από δεκαετίες στη Ανατολική Ακτή και τη Βοστώνη αποφάσισε να βρει ακόμα περισσότερη έμπνευση στις (σχετικά) παρθένες εκτάσεις του Όρεγκον, μακριά, στα βορειοδυτικά σύνορα... Κάπου εκεί θα πρέπει να πήρε και την φωτογραφία των δύο μεγάλων με την οποία ξεκινά αυτή η ανάρτηση!

~

Η παράθεση των γεγονότων ξεκινά με τα αποτελέσματα της εξαντλητικής έρευνας που έκανε ο φίλος μου ο οποίος κατέληξε ότι η πρώτη αποτυχής Δευτέρα Παρουσία ξεκίνησε από την περιοχή Κόγκα της επαρχίας Ομι της Ιαπωνίας το 1248.

Ένας άντρας και μια καλόγρια σταμάτησαν σε ένα πανδοχείο και ζήτησαν δωμάτιο. Ο πανδοχέας είπε μάλιστα, κανένα πρόβλημα, μια και ήταν νεκρή σαιζόν. "Δόξα στον Βούδα", σκέφθηκε η καλόγρια. "Αυτή τη φορά ο γιός μου θα γεννηθεί σε κρεβάτι". Χρόνια αργότερα, όταν ο Ιησούς είχε γίνει πλέον άνδρας, και είχε μάθει να απαγγέλλει το Sutra απ' έξω, η φήμη του έφερε πολλούς να τον ακούσουν. Όταν όμως αντί να απαγγείλει αυτά που περίμενε ο κόσμος τους ανακοίνωσε ότι ήταν ο Ιησούς και είχε έρθει να τους σώσει, οι άνθρωποι ρώτησαν "ποιός;" και τότε ο Ιησούς αποφάσισε ότι δεν θα έβγαινε πουθενά έτσι. Ξύρισε το κεφάλι, έγινε μοναχός και πήγε να ζήσει στο Νυοχόϊ σε ένα μοναστήρι στην επαρχία Σινάνο. Έγινε πολύ άγιος αν και συχνά οι άλλοι μοναχοί συζητούσαν με ανησυχία τις εκκεντρικές του απόψεις περί της καταγωγής του.

~

Η δεύτερη φορά ήταν στο Λονδίνο της Αγγλίας το 1862. Ήταν μια νύχτα σκοτεινή και βροχερή. Και ο ξενοδόχος δεν είχε διαθέσιμο δωμάτιο. Εξήγησε: "Εκλιπαρώ να με συγχωρέσετε, είμαστε πλήρεις, ξέρετε... άλλωστε δεν επιτρέπονται νέγροι στα δωμάτια. Τι θα λέγατε για τον στάβλο; Είναι αρκετά καθαρός, όσο θα περίμενε κανείς από ένα στάβλο."

"Μέχρι τώρα καλά πάμε, ακολουθείται το σενάριο", σκέφτηκε η γυναίκα. "Είναι όμως έτσι; έχω ένα περίεργο προαίσθημα...". Και, σε έξι ώρες έφερε στον κόσμο ένα γλυκύτατο κοριτσάκι.

Τριάντα χρόνια αργότερα ο Γλάδστων έγινε πρωθυπουργός. Ένα απόγευμα έπρεπε να περάσει μέσα από μια μεγάλη διαδήλωση γυναικών σουφραζέτ για να φτάσει στην καθιερωμένη του συνάντηση με την βασίλισσα Βικτωρία.

"Ειλικρινά," είπε η βασίλισσα. "Δεν μπορεί να γίνει κάτι με αυτές τις τρομερές γυναίκες; Δεν μπορούμε να τις πυροβολήσουμε;"

"Κάθε πράγμα στην σωστή στιγμή, μεγαλειοτάτη" εξήγησε ο Γλάδστων.

"Μα, οι υπερβολές τους! Είναι χειρότερες από δημόσια ενόχληση. Έχουν καταστρέψει ήδη μερικούς από τους πιο ιστορικά πολύτιμους θησαυρούς μας. Μήπως πραγματικά νομίζουν ότι είναι η θέση μιας γυναίκας να βοηθά στη λήψη αποφάσεων και τη διαχείριση των νόμων, όταν η ίδια τους η συμπεριφορά αποτελεί καταπάτηση των νόμων και καταστροφής πέρα από κάθε αρχή; Δεν μας διασκεδάζει αυτό!"

"Ξέρετε", είπε ο Γλάδστων, "ότι μια από αυτές... μια μαύρη γυναίκα, πραγματικά, αλυσόδεσε τον εαυτό της στο μόνιππο μου στο δρόμο ερχόμενος να επισκεφθώ την μεγαλειότητά σας; Αναγκάστηκα να αλλάξω άμαξες. Φυσικά συνελήφθη και θα περιμένει δίκη. Όπως φαίνεται η αρχηγός της ακολουθίας της την εγκατέλειψε. Αλλά με τις καθυστερήσεις στο δικαστικό σύστημα, είμαι βέβαιος ότι θα είναι πολλά έτη πριν φτάσει η περίπτωση σε ακρόαση."

"Λοιπόν, κοιτάξτε να μένει εκεί. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι να τους προσφερθεί οποιουδήποτε είδους μάρτυρας ή φόρουμ για τις γελοίες απαιτήσεις τους. Νίπτουμε τας χείρας μας από την όλη υπόθεση."

~

Η τρίτη απόπειρα για Δευτέρα Παρουσία είναι η ουσία του βιβλίου του φίλου μου του Γκλάσμαν. Το οποίο μόνο θαυματουργά θα χωρούσε σε μια ανάρτηση μπλογκ...

Αρκεί να αναφερθεί ότι η τρίτη αυτή απόπειρα έλαβε χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες και ενορχηστρώθηκε από τον ευφυή, αλλά κατά τα άλλα άγνωστο επαγγελματία Δημοσίων Σχέσεων Κλόβις Μπον-Τον, ο οποίος είχε γεννηθεί με ένα περίεργο σημάδι στο δέρμα του, σε σχήμα ψαριού, στο κέντρο της παλάμης και των δύο του χεριών!

Πριν ο Χριστός γνωρίσει τον Κλόβις είχε κάνει αρκετές όχι τόσο επιτυχείς απόπειρες να ανακοινώσει την παρουσία του. Όπως τη φορά που με τον φίλο του τον Πέτρο πήγαν σε μια μεγάλη διεθνή έκθεση σκαφών αναψυχής να μοιράσουν τζάμπα φωτοαντίγραφα του εντύπου τους "Ο Μεγάλος Ψαράς", όταν έμαθαν πως οι προμηθευτές των εστιατορίων και μεζέδων είχαν κάνει λάθος τη μέρα και δεν είχαν έρθει.

"Τέλεια!" αναφώνησε ο Πέτρος. "Μπορείς να κάνεις το κόλπο με τα ψάρια και τα ψωμιά!"

"Αυτό ήταν πριν 2000 χρόνια!"

"Ναι, αλλά δούλεψε περίφημα! Ακόμα το θυμούνται!"

"Κατ' αρχάς," απήντησε ο Ιησούς, "οι περισσότεροι αυτές τις μέρες αποφεύγουν τα τηγανιτά. Έπειτα, που θα βρω τόση σως ταρτάρ;"

Εν τω μεταξύ, ένα τεράστιο πλαστικό ψάρι κατέβηκε με τροχαλίες από την οροφή της τεράστιας αίθουσας και έφαγε, με την δεύτερη μόνο απόπειρα λειτουργίας του μηχανικού του στόματος, ένα τεράστιο πλαστικό δόλωμα. Η διαφήμιση της εταιρίας "Δολώματα Πειρασμός" ήταν σε όλες τις εφημερίδες το επόμενο πρωί. Ο κόσμος είχε ξεχάσει την πείνα του μέσα στον ενθουσιασμό της παράστασης.

Ο Χριστός και ο Πέτρος έμαθαν ότι υπεύθυνος των Δημοσίων Σχέσεων της εταιρίας που πουλούσε τα δολώματα ήταν κάποιος ονόματι Κλόβις Μπον-Τον, Κρεόλ την καταγωγή με λίγο Γαλλικό αίμα, και ίσως λίγο Εβραϊκό από τον πρώτο ξάδελφο του άντρα της μάνας του.

Λίγες μέρες μετά την έκθεση χτύπησε το τηλέφωνο του Κλόβις. Ήταν η Μαρία η ρεσεπσιονίστρια:

"Κλόβις δύο τύποι θέλουν να σε δουν"

"Έχω δουλειά. Πες τους να έρθουν αύριο"

"Μου φαίνεται ότι θέλεις να τους δεις αμέσως αυτούς. Λένε ότι ο ένας είναι ο Χριστός και ο άλλος ο Πέτρος"

Τα έργα που οδήγησαν τον Κλόβις στην θαυμαστή ιδέα του πως ακριβώς θα έκανε τον κόσμο να ενδιαφερθεί επί τέλους για τον καινούργιο του πελάτη αναφέρονται λεπτομερώς στα επόμενα κεφάλαια.

Αρκεί μόνο να σημειώσουμε σαν παράδειγμα την μέρα που σε ένα χωριό στην Αλαμπάμα ο Ιησούς έκανε το θαύμα να πάρει μπρός ένα τρακτέρ με χαλασμένο καρμπυρατέρ. Αλλά ο ιδιοκτήτης του γκαράζ, που ήταν επίσης γιατρός και Δήμαρχος είχε τρία ξαδέλφια στην Κου Κλουξ Κλαν και δεν του άρεσε να του μπαίνει κανείς στη μπίζνα του γκαράζ.

Μετά, ήταν τα πάμπολλα τηλεφωνήματα...

"Εμπρός; Τάϊμς Νέας Υόρκης;"

"Μάλιστα. Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;"

"Κάθομαι εδώ με τον Χριστό και..."

"κλικ"

Μέχρι που μιά μέρα...

"Εθνικός Κήρυκας;"

"Μάλιστα. Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;"

"Κάθομαι εδώ με τον Χριστό και..."

"Θέλετε το τμήμα θρησκειών. Μια στιγμή να σας συνδέσω..."

Ο Κλόβις, αγανακτισμένος:

"Και τον Έλβις!"

"Γιατί δεν το είπατε από την αρχή! Καθίστε εκεί που είσαστε! Ερχόμαστε αμέσως μόλις επιστρέψει ο δημοσιογράφος μας από την επίσκεψη εξωγήινων στο Κάνσας!"

Ο Ιησούς ήταν ενθουσιασμένος! "Αν τα καταφέρεις Κλόβις, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ! Είναι περίεργο... όποτε μπαίναμε μόνοι μας σε εφημερίδα ή ραδιοφωνικό σταθμό δεν με πιστεύανε ποτέ!"
"Δεν με εκπλήττει... και τα ίδια και χειρότερα θα έβρισκες σε Εκκλησίες!"
"Θέλεις να πεις σε Συναγωγές."
"Α, ναι. Συνέχεια ξεχνάω ότι δεν είσαι Χριστιανός -είσαι Εβραίος."
Μετά πολύ συζήτηση ο Κλόβις κατέληξε:
"Ας πούμε τα σύκα, σύκα. Πρέπει να επιστρέψεις σαν κάποιος ο οποίος ενδιαφέρει τον κοσμάκη και θέλουν να τον δουν να επιστρέφει. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Θα είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι ο Έλβις παρά να είσαι εσύ."
"Έχει δίκιο ξέρεις..." πρόσθεσε ο Πέτρος.

Το υπόλοιπο κείμενο του αγαπητού Γκλάσμαν περιγράφει τις δυσκολίες και επιτυχίες που συνάντησαν στο δρόμο τους. Δεν ήταν πάντα ανθόσπαρτος. Όπως εκείνη τη φορά, σε ραδιοφωνικό πρόγραμμα, όπου μια γυναίκα από το ακροατήριο τηλεφώνησε στο σταθμό, ανακοίνωσε ότι ήταν το προϊόν μιας τρελής βραδιάς που πέρασε ο Έλβις με την μητέρα της την Μαίριλυν Μονρό και απαίτησε από τον Χριστό διατροφή.

Όταν μια μέρα τελειώσει και δημοσιεύσει το βιβλίο ο Τομ, το οποίο είναι ήδη 20.000 λέξεις (αναλογία κάπου 1.000 λέξεις τον χρόνο), θα μάθετε αν καταλήγει στο Λας Βέγκας, ή σε μια εκδήλωση Κου Κλουξ Κλαν στον βαθύ νότο. Ή σε κανένα από τα δύο...

Η παραπάνω εικόνα του Ιησού ανακαλύφθηκε θαυματουργά, κατά τους τοπικούς μύθους, ένα ομιχλώδες πρωινό στις 16 Αυγούστου, 1978, ανήμερα στην επέτειο ενός έτους από την εξαφάνιση του Έλβις από προσώπου Γης, στην τοποθεσία Εθνικού Πάρκου Τζέφερσον στην Βορειοδυτική Βόρεια Καρολίνα του παλιού Νότου. Κατά την μυθολογία ο Σερίφης του χωριού είχε συλλάβει έναν μεθυσμένο αγρότη ο οποίος στις 02:34 πμ είχε οδηγήσει το 23ετές GMC ημιφορτηγό του καταστρέφοντας τον ξύλινο φράχτη του Ντουέην Ανταμς και στη συνέχεια είχε συγκρουσθεί με το 12ετές πορτοκαλί Πόντιακ Τρανς Αμ του ιδιοκτήτη, ρίχνοντάς το από τα τούβλα που στήριζαν τους άξονες στα σημεία που παλαιότερα υπήρχαν τροχοί, γεγονός που προκάλεσε το στραπατσάρισμα της οροφής του αυτοκινήτου στο σημείο όπου ήταν ζωγραφισμένη η σημαία της Συνομοσπονδίας του Αμερικανικού Νότου. Ο κρατούμενος στο κελί είχε περάσει δύσκολη νύχτα με όνειρα και εφιάλτες από τα οποία τον ξύπνησε βίαια ο κουνιάδος της κομμώτριας με τις φωνές: "Πού είναι!;! JESUS! Που είναι!!!" Ο αγουροξυπνημένος και ακόμα μεθυσμένος κρατούμενος ψέλλισε κάτι μετά από το δεύτερο χαστούκι και ο επισκέπτης έφυγε. Κάπως αργότερα, όταν ο Σερίφης τελείωσε το πρωινό του με τα πατροπαράδωτα γκριτς (χοντροαλεσμένο καλαμπόκι βραστό με λίγη ζάχαρι) ακολούθησε τα αποτυπώματα στο χώμα που είχαν αφήσει οι ρόδες του ημιφορτηγού του επισκέπτη, τα οποία ήταν εύκολο να αναγνωριστούν λόγω του ότι τα λάστιχα ήταν φαλακρά. Ανάμεσα στα χόρτα ενός κοντινού έλους ο Σερίφης ανακάλυψε ένα χαρτονένιο κουτί από μπύρα Μπαντβάϊζερ με μερικές άδειες και σκισμένες πλαστικές σακούλες, λίγη άσπρη πούδρα, ένα τσαλακωμένο εικοσαδόλαρο, το παραπάνω εικόνισμα, και ένα μικρό, παλιό κασετόφωνο με σχεδόν εξαντλημένες μπαταρίες που έπαιζε το τραγούδι "Love me Tender" του Έλβις. Η εικόνα τοποθετήθηκε με κατάνυξη στον τοίχο του μπαρ του χωριού, όπου μέχρι τις μέρες μας οι προσκυνητές μπορούν να βρουν, μεταξύ 5 και 7 το απόγευμα, μισοτιμής μπύρα Μπαντβάϊζερ (γδαρμένο τραγανό πάχος ψητού χοιρινού κοστίζει έξτρα).

(Το τραγικό είναι ότι νομίζετε πως κάνω πλάκα)

~

Πάντως, δεν μπορώ να μην θυμηθώ αυτές τις μέρες και εκείνο το άλλο βιβλίο, το οποίο εξέδωσε ο Κρίστοφερ Μούρ το 2002, Το Ευαγγέλιο του Μπιφ, όπου ο Μπιφ, παιδικός φίλος του Ιησού όταν μεγάλωναν μαζί στη Ναζαρέθ, ρίχνει φως σ' αυτή την άγνωστη περίοδο της ζωής του. Και, μεταξύ άλλων, θυμάται πως του την έδινε ο Ιησούς όταν κυνηγούσανε μαζί σαύρες, τους κόβανε το κεφάλι για να τις δουν να σπαρταράνε, και ο Ιησούς τις ανάσταινε γιατί βαριότανε να κυνηγάει καινούργιες...

~