Ρεβολουσιόν!

Viva la Revolución!
(Πως ανατρέπεται το κατεστημένο)

Ένα εμπορικό σήμα είναι ένα όνομα, σήμα, σύμβολο, σύνθημα ή οτιδήποτε που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει και να διακρίνει ένα συγκεκριμένο προϊόν, υπηρεσία, ή επιχείρηση (βλ. wikipedia). Ένα εμπορικό σήμα, ή λογότυπο, μιας εταιρικής ταυτότητας (brand), όσο πιο διαδεδομένο είναι, με άμεση οπτική αναγνώριση, τόσο πιο δυνατή η εμπορική του απήχηση, και κατά συνέπεια, η δύναμη επιβολής στο καταναλωτικό κοινό της υπηρεσίας, ή της επιχείρησης, ή του οτιδήποτε αντιπροσωπεύεται από αυτό.

Παραθέτω τα δύο πλέον αναγνωρίσιμα λογότυπα στον κόσμο, από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα:

            

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι το μαυρόασπρο λογότυπο στα δεξιά θεωρείται από αρκετές εταιρείες μάρκετινγκ ως περισσότερο και πιο άμεσα αναγνωρίσιμο στον κόσμο από το κόκκινο-άσπρο λογότυπο στα αριστερά.

Επίσης είναι γενικά παραδεκτή στους εταιρικούς κύκλους η άποψη ότι ενώ το λογότυπο στα αριστερά αναγνωρίζεται μόνο σαν αντιπροσωπευτικό ενός αεριούχου ποτού, και συχνά κατ' επέκταση θεωρείται αντιπροσωπευτικό των Ηνωμένων Πολιτειών ή και του συστήματος του Καπιταλισμού, το μαυρόασπρο λογότυπο στα δεξιά επικαλείται όχι μόνο (και πολλές φορές, καθόλου) τον άνθρωπο που απεικονίζει, ή την συγκεκριμένη του ιστορία, προσωπικά ιδανικά και πεπραγμένα, αλλά, για πάρα πολύ κόσμο αντιπροσωπεύει τις αφηρημένες ιδέες της επανάστασης, την ανατροπής του κατεστημένου, τη λαχτάρα του να σπαστούν δεσμά, να ακουστή μια φωνή.

Και γι αυτό, το λογότυπο στα δεξιά, θεωρείται ότι έχει, στο καταναλωτικό κοινό, μεγαλύτερη δύναμη και απήχηση από το κόκκινο-άσπρο λογότυπο πάνω αριστερά. Καταναλωτές αγοράζουν πολλών ειδών προϊόντα: πουκάμισα, αφίσες, βιβλία, πόστερ, φωτογραφίες, βίντεο, καρφίτσες, και, οι καταναλωτές προϊόντων και οι καταναλωτές ιδεών (οι οποίοι εμμέσως διακινούν περισσότερα λεφτά από τους καταναλωτές προϊόντων) διατίθενται ευμενώς σε οποιονδήποτε οργανισμό ή ιδέα που υιοθετεί το λογότυπο αυτό, το υιοθετούν δε και οι ίδιοι σαν αντιπροσωπευτικό του χαρακτήρα τους -έχει αναδειχτεί σαν ταυτότητα. Έγινε αυτό, στην δεκαετία του '60 για το συγκεκριμένο λογότυπο, όχι επειδή κάποια διαφημιστική καμπάνια το πλάσαρε, αλλά, διότι το "κατεστημένο" μιλούσε εναντίων του τι αντιπροσώπευε η εικόνα.

Η απήχηση που έχουν τα δύο αυτά λογότυπα ξεπερνά την σφαίρα ενός προϊόντος και το γεγονός αυτό τα ανεβάζει σκαλοπάτια επάνω από άλλα γνωστά λογότυπα των οποίων η επιτυχία περιορίζεται στην σφαίρα του προϊόντος που αντιπροσωπεύουν.

Αυτό το λογότυπο, παραδείγματος χάριν, στα αριστερά, είναι το κουτί του προϊόντος με τις περισσότερες πωλήσεις στον κλάδο του ανά τον κόσμο, και αυτή του η επιτυχία, λέγεται από εταιρίες μάρκετινγκ και πανεπιστημιακά τμήματα οικονομικών σπουδών, ότι οφείλεται στο ότι το άσπρο χρώμα μπαίνει στο κόκκινο επικαλούμενο υποσυνείδητα το σχήμα της πυραμίδας. Και, το σχήμα της πυραμίδας λειτουργεί στο υποσυνείδητο του ανθρώπου πάρα πολύ βαθειά και έντονα. Επίσης, τα γράμματα "l" και "b" είναι ψηλότερα από τα άλλα, ενεργώντας φαλλικά, "σπρώχνοντας" προς τα επάνω την μύτη της πυραμίδας, και το αγγλοφανές οικόσημο με το απόφθεγμα του Καίσαρα προσθέτει ευγένεια και ανωτερότητα. Αυτή η μάρκα τσιγάρων είχε ξεκινήσει στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αγγλία απευθυνόμενη σε γυναίκες, αλλά, λόγω χαμηλών πωλήσεων, η στρατηγική του μάρκετινγκ άλλαξε αργότερα, απευθύνθηκε στους άνδρες, και το σχέδιο απέκτησε την σημερινή του μορφή.

Από την άλλη μεριά, το μαυρόασπρο λογότυπο του πρώτου παραδείγματος λειτουργεί πέρα από συγκεκριμένα προϊόντα, και ώς εκ τούτου μπορεί να είναι και ευέλικτο.

Όπως είδη ξέρετε (μιά που και εσείς είστε μέλη του παραπάνω αναφερθέντος καταναλωτικού κοινού) το λογότυπο αυτό απεικονίζει τον Αργεντινό Μαρξιστή επαναστάτη Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα, El Che, ή, απλά, Che, ο οποίος ήταν γιατρός, φιλόσοφος, διπλωμάτης, θεωρητικός πολεμικής στρατηγικής, ηγέτης ανταρτών, και είχε κεντρική θέση στην Επανάσταση της Κούβας σαν δεύτερος στο πλευρό του Φιντέλ Κάστρο. Η εικόνα του κατέληξε στο γνωστό λογότυπο από μια φωτογραφία που είχε πάρει ο φωτογράφος Αλμπέρτο Κόρντα.

Η φωτογραφία πάρθηκε στις 5 Μαρτίου του 1960, στην Αβάνα της Κούβας, σε μια εκδήλωση για την μνήμη των θυμάτων της έκρηξης στο La Coubre και, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '60, η φωτογραφία αυτή ανέβασε την φυσιογνωμία του χαρισματικού και επίκαιρου ηγέτη σε εικόνισμα. Ο Κόρντα έχει πει ότι κατά τη στιγμή που πήρε την φωτογραφία τον είχε ελκύσει η έκφραση του προσώπου του Γκεβάρα η οποία έδειχνε "απόλυτη αδιαλλαξία", καθώς και θυμό και πόνο. Χρόνια αργότερα, ο Κόρντα είπε ότι η φωτογραφία απέδωσε τον στωικό και δυνατό χαρακτήρα του Τσε. Ο Γκεβάρα ήταν τότε 31 ετών. Ο Κόρτνα ονόμασε την φωτογραφία: "Αντάρτης Ήρωας" (Guerrillero Heroico).

Υπογραμμίζοντας την ευρεία έκκληση της φωτογραφίας, το Maryland Institute College of Art απεκάλεσε την εικόνα σύμβολο του 20ου αιώνα και την πιο γνωστή φωτογραφία του κόσμου. Το Μουσείο Βικτώριας και Άλμπερτ του Λονδίνου έχει δηλώσει ότι η φωτογραφία έχει αναπαραχθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εικόνα. Ο Jonathan Green, διευθυντής του UCR/California Museum of Photography, έχει προτείνει ότι η εικόνα διείσδυσε σε γλώσσες και κουλτούρες σε όλο τον κόσμο. "Έχει γίνει ένα αλφαριθμητικό σύμβολο, ένα ιερογλυφικό, ένα αυτόματο σύμβολο. Επανεμφανίζεται μυστηριωδώς κάθε φορά που υπάρχει μια σύγκρουση. Δεν υπάρχει κάτι άλλο στην ιστορία που να εξυπηρετεί με αυτόν τον τρόπο". Η ιστορία και η επίδραση της εικόνας στην σύγχρονη παγκόσμια Ιστορία είναι η βάση για το ντοκιμαντέρ του 2008 "Chevolution" σε σκηνοθεσία Trisha Ziff, μαζί με το βιβλείο του 2009 "Che's Afterlife: The Legacy of an Image" γραμμένο από τον Michael Casey.

Ο Τσε δολοφονήθηκε (ή, "εκτελέστηκε") στις 9 Οκτωβρίου του 1967.

Στα τέλη του 1966 η επανάσταση τον είχε στείλει από την Κούβα στην Βολιβία όπου δημιούργησε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης στην μακρινή και απομονωμένη τοποθεσία Νανκουαχουαζού προετοιμάζοντας μια επανάσταση στη Βολιβία. Η πλήρης έλλειψη οργάνωσης από την μεριά των ανταρτών της Βολιβίας έφεραν σαν αποτέλεσμα την πείνα, αρρώστια και εξουθένωση στο στρατόπεδο.

Στις 7 Οκτωβρίου ένας καταδότης οδήγησε 1,800 στρατιώτες των Ειδικών Δυνάμεων της Βολιβίας στους αντάρτες, στο φαράγγι Γούρο. Ο Γκεβάρα τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε. Ο Βιογράφος του Τσε, Τζών Λή Άντερσον αναφέρει τον ισχυρισμό του Βολιβιανού λοχία Μπερναντίνο Χουάκα πως ο Τσε, τραυματισμένος δύο φορές και με το όπλο του άχρηστο φώναξε: "Μην πυροβολείτε! Είμαι ο Τσε Γκεβάρα και αξίζω περισσότερα σε σας ζωντανός παρά πεθαμένος".

Έδεσαν τον Γκεβάρα και τον πήγαν σε ένα ερειπωμένο σχολείο στο κοντινό χωριό Λα Χιγκουέρα το βράδυ της 7ης Οκτωβρίου. Για την επόμενη μιαμιση μέρα ο Γκεβάρα αρνήθηκε να απαντήσει στις ανακρίσεις που τον υπέβαλαν παρά μιλούσε μόνο με απλούς Βολιβιανούς στρατιώτες. Ο πιλότος Τζέημη Νίνο ντε Γκάζμαν περιγράφει ότι ο Τσε ήταν λαβωμένος, λασπωμένος, τα ρούχα του κουρελιασμένα και καταβεβλημένος. Παρά την εμφάνισή του, ο Γκάσμαν είπε ότι ο Τσε κρατούσε το κεφάλι του ψηλά. Ζήτησε μόνο καπνό για την πίπα του και ο Γκάζμαν του έδωσε λίγο καπνό σε μια μικρή σακούλα. Ο Γκεβάρα, χαμογελαστός τον ευχαρίστησε. Αργά τη νύχτα της 8ης Οκτωβρίου ο Γκεβάρα, παρά το γεγονός ότι τα χέρια του ήταν δεμένα, κλώτσησε τον Βολιβιανό αξιωματικό Εσπινόζα στον τοίχο, όταν ο αξιωματικός προσπάθησε να πάρει την πίπα από το στόμα του σαν σουβενίρ. Μια άλλη στιγμή ο Γκεβάρα έφτυσε στο πρόσωπο τον υποναύαρχο Ουγκαρτλετσε λίγο πριν από την εκτέλεσή του.

Το επόμενο πρωί στις 9 Οκτωβρίου, ο Γκεβάρα ζήτησε να δει την δασκάλα του χωριού Τζούλια Κορτέζ, 22 ετών. Η Κορτέζ αργότερα δήλωσε ότι βρήκε τον Γκεβάρα να είναι ένας άντρας ελκυστικός με απλή και ειρωνική ματιά. Κατά την συνομιλία τους, είπε μετά η Κορτέζ, δεν έβρισκε το θάρρος να τον κοιτάξει στα μάτια γιατί "το βλέμμα του ήταν διαπεραστικό και ήρεμο". Κατά την σύντομη συνομιλία τους, ο Γκεβάρα επέστησε την προσοχή της Κορτέζ στην άθλια κατάσταση του σχολείου λέγοντας ότι δεν μπορούν να περιμένουν από παιδιά να μαθητεύουν σε τέτοιες συνθήκες όταν τα αφεντικά γυρίζουν με Μερσεντές, και της είπε ότι "εναντίων τέτοιων καταστάσεων πολεμάμε".

Αργότερα εκείνο το πρωί, στις 9 Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος της Βολιβίας Ρεβνέ Μπαριέντος διέταξε την εκτέλεση του Γκεβάρα. Ο δήμιος ήταν ο Μάριο Τεράν, ένας μισομεθυσμένος λοχίας ο οποίος είχε ζητήσει να του επιτραπεί να πυροβολήσει εκείνος τον Τσε επειδή, όπως είπε, τρεις από τους φίλους του από τον λόχο "Β", και οι τρείς με το όνομά "Μάριο", είχαν σκοτωθεί σε προηγούμενη μάχη με τους αντάρτες του Γκεβάρα. Για να παρουσιάσει τα θανατηφόρα τραύματα πιστευτά μέσα από τα ψέματα που σχεδίαζαν να ανακοινώσουν μετά στο κοινό, ο Φελίξ Ροντρίγκεζ διέταξε τον Τεράν να στοχεύσει προσεκτικά για να φανεί ότι ο Γκεβάρα είχε σκοτωθεί κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης με τον Βολιβιανό στρατό. Ο Γκάρυ Πράντο, ένας στρατιώτης της Βολιβίας που ήταν με την ομάδα που αιχμαλώτισε τον Γκεβάρα, είπε ότι ο λόγος για τον οποίον ο Μπαριέντος διέταξε την άμεση εκτέλεση του Γκεβάρα ήταν για να μην υπάρξει πιθανότητα να δραπετεύσει, και να μην ενοχληθεί η Βολιβία από το διεθνές δράμα μιας δίκης.

Στιγμές πριν δολοφονηθεί ο Τσε ρωτήθηκε αν σκεφτόταν την αθανασία του. "Όχι", είπε, "σκέφτομαι την αθανασία της Επανάστασης". Όταν ο λοχίας Τεράν μπήκε στην καλύβα ο Τσε του είπε: "Ξέρω ότι ήρθες να με σκοτώσεις. Πυροβόλησε, δειλέ! Θα σκοτώσεις έναν άντρα". Ο Τεράν δίστασε, μετά άνοιξε πυρ με το ημιαυτόματό του και πλήγωσε τον Τσε στα χέρια και τα πόδια. Διπλώθηκε στον πόνο και δάγκωσε το χέρι του για να μην φωνάξει. Ο Τεράν πυροβόλησε ξανά λαβώνοντας τον Τσε θανάσιμα στο στήθος στις 1:10 μ.μ. Σύμφωνα με τον Ροντρίγκεζ, ο Τσε πυροβολήθηκε εννέα φορές. Πέντε φορές στα πόδια, μία φορά το δεξιό ώμο και βραχίονα, μια στο στήθος, και, τέλος, στο λαιμό.

Η Ιστορία δεν αφήνει ποτέ κάτι να μένει στην θύμηση χωρίς να υπάρχει κάποια ειρωνεία, μια λίγο γνωστή λεπτομέρεια που τα αναποδογυρίζει όλα...

Η Κούβα, 150 χιλιόμετρα νότια των ακτών της Αμερικής, δυναστευόταν επί δεκαετίες από τον δικτάτορα Μπατίστα, ένα πιόνι των Αμερικανικών ιδιωτικών συμφερόντων και της Ιταλικής μαφίας. Όταν η επανάσταση έφτασε στην Αβάνα, και στις πρωινές ώρες την 1ης Ιανουαρίου 1959 ο Μπατίστα δραπέτευσε από το νησί, η πρώτη φροντίδα του Κάστρο ήταν να δείξει στους γείτονές του και τον κόσμο ότι δεν ήταν πιόνι κανενός και ότι η επανάσταση είχε γίνει για τους πολίτες της Κούβας.

Ο Κάστρο πήγε πρώτα στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εξηγήσει την επανάσταση και δήλωσε ότι "Ξέρω τι νομίζει ο κόσμος για μας, ότι είμαστε κομμουνιστές, και φυσικά έχω πει πολύ καθαρά ότι δεν είμαστε κομμουνιστές. Πολύ καθαρά!". Επανειλημμένα δήλωσε ότι δεν ήταν κομμουνιστές. Στη Νέα Υόρκη στις 25 Απριλίου 1959 είπε: "Η κομμουνιστική επιρροή επάνω μας δεν είναι τίποτα. Δεν συμφωνώ με τον κομμουνισμό. Είμαστε Δημοκρατία. Είμαστε εναντίων δικτατόρων κάθε είδους... Για αυτό είμαστε ενάντια στον κομμουνισμό". Ο Κάστρο προσέλαβε μια από τις πιο γνωστές εταιρίες δημοσίων σχέσεων στην Αμερική για να στερεώσει μια ευμενή εντύπωση. Απάντησε υβριστικές ερωτήσεις με χιούμορ και έτρωγε χοτ ντόγκς και χάμπουργκερς.

Αλλά η Αμερική το 1959 ακόμα αγκομαχούσε από την υστερία του Μακαρθισμού. Ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ δεν δέχτηκε να συναντηθεί με τον Κάστρο. Η Κούβα, απομονωμένη από τις ΗΠΑ αναγκάστηκε να ψάξει αλλού για συμμαχίες και στήριξη.

Μέχρι το τέλος του 1960 η Κούβα είχε 20.000 πολιτικούς κρατουμένους. Το 1961 ο Κάστρο την ανακήρυξε Σοσιαλιστικό κράτος και συμμάχησε με τον Νικήτα Κρουτσώφ και την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.

Η Αμερική δεν είχε κατανοήσει τον Φιντέλ επειδή δεν τον είχε δημιουργήσει η ίδια, όπως αργότερα δημιούργησε τον Σαντάμ Χουσσέϊν και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Παρά όμως του γεγονότος ότι τα πούρα Αβάνας απαγορεύονται μέχρι σήμερα στην Αμερική, ο Τσε ζει, και ο Φιντέλ είναι ζωντανός, και έχει επιβιώσει απέναντι σε δέκα (10) Αμερικανούς Προέδρους. Τους Αϊζενχάουερ, Κέννεντυ, Τζόνσον, Νίξον, Φορντ, Κάρτερ, Ρέγκαν, Μπούς (πατέρα), Κλίντον και τον Πινόκιο.