Γορίλας στην ομίχλη!

Κατόπιν εκδηλώσεως ακράτητου ενδιαφέροντος από τους ευγενικούς αναγνώστες, το παρόν μπλογκ βρίσκεται στην πλέον ευχάριστη θέση να παρουσιάσει στην πληρότητα της, και άνευ περικοπών ή λογοκρισίας, μια πραγματική ιστορία τρόμου, φρίκης, διαφθοράς, εγκλήματος, συνομωσίας, δικαστηρίου, βαρβαρότητας, και γενικά όλων των χαρακτηριστικών της καθημερινότητας για μια τοπική αστυνομική δύναμη της Μασαχουσέτης.


Στην ακόλουθη εικόνα βλέπουμε ένα τυπικό αστυνομικό όργανο μικρής κωμόπολης.

Και εδώ τον ίδιο αστυνομικό εν ώρα υπηρεσίας.

Ιδού ένα περιπολικό του Άτλεμπορο της Μασαχουσέτης

Και αυτό το υπέροχο και λίαν cool Κράϊσλερ Σήμπρηνγκ, φωτογραφημένο εδώ το 2005, ήταν ολοκαίνουργιο τον Δεκέμβριο του 1995 -το προσωπικό αυτοκίνητο του υπογράφοντος, το οποίο κληρονόμησε ο γιός του μόλις έφτασε την νόμιμη ηλικία των δεκαεξίμησι ετών το 2006. Το πανμπλογκικής φήμης κόκκινο Τζηπ Τσεροκή, εκτελούσε, το 1995, χρέη ταξί πρός και από την 1η Δημοτικού ως πρωτεύον μεταφορικό μέσο.

Παρακάτω, ένα πιο ρηλάξ πορτραίτο ενός τυπικού αστυνομικού οργάνου μικρής κωμόπολης της Μασαχουσέτης. Και αριστερά άλλη μία, μπροστά στο περιπολικό του.

Όλα άρχισαν πριν 15 Χριστούγεννα, καμιά βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα του 1995, στα μέσα Δεκεμβρίου του 1995, ένα κρύο και βροχερό βράδυ Παρασκευής του Δεκεμβρίου του 1995, τότε που ο υπογράφων απείχε ακόμη κάμποσους μήνες από την ίδρυση της μικρής εταιριούλας του, και ακόμη εκτελούσε χρέη δουλοπάροικου στο επιχειρησιακό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών, στην καρδιά της κόρπορετ Αμέρικα, εργαζόμενος ως μάνατζερ παραγωγής μιας διαφημιστικής εταιρίας στο κέντρο της Βοστώνης. Η οικογενειακή εστία βρισκόταν 50 χιλιόμετρα νότια της Βοστώνης σε μια κολεγιακή κωμόπολη με τ' όνομα Νόρτον.

Εκείνο το μοιραίο βράδυ, η συγκεκριμένη διαφημιστική εταιρία εόρταζε την γέννηση του Θεανθρώπου με την τιμημένη από τον χρόνο παράδοση του εξαιρέτως Αμερικανικού πάρτι του γραφείου -όπου, και πάλι κατά παράδοση, την επομένη το πρωί υπάρχουν πολλά κόκκινα πρόσωπα που αναρωτιούνται τι κάνανε, σε ποιόν η ποιά, την προηγούμενη νύχτα, μέσα σε πια ντουλάπα.

Είχα πιεί σιγά-σιγά δυό μπύρες και σταμάτησα να πίνω κατά τις εφτά και μισή μια που θεώρησα περισσότερο ενδιαφέρον να παρακολουθώ τους άλλους να γίνονται φέσι και να διατηρήσω την νηφαλιότητά μου για περίπτωση ανάγκης, και για την οδήγηση της επιστροφής στην εστία. Έφυγα κατά τις δέκα χωρίς να έχω πιεί οινοπνευματώδες για δυόμιση ώρες.

Πήρα τον εξπρέσγουαίη προς το Μπρέηντρη, μετά τον 93, και μετά από το Ράντολφ τον 95, νότια, προς το Νόρτον. Στο ύψος του Φόξμπορο χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η μητέρα του γιού μου (με την οποία έμεινα παντρεμένος συνολικά 17 χρόνια, τα τελευταία 9 εκ των οποίων για να έχει πατέρα μέσα στο σπίτι ο γιός μου μέχρι να γίνει τουλάχιστον δέκα, οπότε και θα χρειαζόταν τις εμπειρίες της οικογενειακής θαλπωρής, αγάπης, νορμαλοσύνης και ελευθερίας που θα μπορούσα να του δώσω σε δικό μου σπίτι). Μου τηλεφώνησε λοιπόν να μου πει ότι ο διάδοχος είχε αρπάξει πούντα και χρειαζόμασταν φάρμακα από το μόνο φαρμακείο που λειτουργούσε 24 ώρες, στην πόλη δίπλα στο Νόρτον, το Νορθ Άτλεμπορο. Έβαλα κι εγώ πλώρη λοιπόν για μια έξοδο από τον αυτοκινητόδρομο παρακάτω από το Νόρτον, στο Νορθ Άτλεμπορο.

Το Νορθ Άτλεμπορο δεν είναι από τις καλύτερες περιοχές της Μασαχουσέτης. Δίπλα στην πολιτεία του Ρόντ Άϊλαντ, έχει αρκετό μερτικό ανομίας και η αστυνομία του έχει φήμη την οποία κάθε θεοφοβούμενος πολίτης θα έπρεπε να σέβεται. Ιδίως αν ο πολίτης τύγχανε ποντίκι και είχε βγει νόμος που απαγόρευε τους ελέφαντες. Η έξοδος από τον αυτοκινητόδρομο 95-Νότια έβγαινε από δεξιά, έστριβε αριστερά παράλληλα πάλι με τον αυτοκινητόδρομο, ανέβαινε λίγο και τελείωνε σε πινακίδα Στοπ, σε διασταύρωση "Ταφ" με τον δρόμο 152 που έπρεπε να στρίψει κανείς δεξιά για να μπει στο Νορθ Άτλεμπορο.

Α. Ο Αυτοκινητόδρομος 95
Β. Έξοδος από 95-Νότια για Νορθ Άτλεμπορο
Γ. Τέλος της εξόδου σε πινακίδα Στοπ, διασταύρωση "Ταφ" με τον δρόμο 152
Δ. Θυμηθείτε αυτό το σημείο.
Ε. Πρατήριο Βενζίνης.
-Απόσταση Β-Γ: 450 μέτρα
-Απόσταση Γ-Δ: 55 μέτρα
-Απόσταση Γ-Ε: 120 μέτρα
-Γωνία στροφής δεξιά στο σημείο "Γ": 90 μοίρες

Έκοψα ταχύτητα και έκανα δεξιά να βγώ από τον 95 ("Β" στο χάρτη), ανέβηκα σιγά στην έξοδο και σταμάτησα στο Στοπ ("Γ" στο χάρτη) μια που περνούσαν δεξιά και αριστερά αυτοκίνητα στον πολυσύχναστο 152 -πιο πολυσύχναστος τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο, πράγμα περί του οποίου είχα πλήρη συνείδηση και γνώση της φήμης της τοπικής αστυνομίας. Μόλις βρήκα κενό έστριψα δεξιά και άρχισα να προχορώ προς το κέντρο του Νορθ Άτλεμπορο. Κάπου 120 μέτρα μετά την έξοδο, πάνω στον 152, ήταν ένα βενζινάδικο, και στην πέρα γωνία του βενζινάδικου, σκοτεινό, ένα περιπολικό.

Καλώς τους, σκέφτηκα, και συνέχισα να προχωρώ ως παναγίτσα σκεφτόμενος το κρυολογημένο βρέφος. Μόλις πέρασα μπροστά από το βενζινάδικο το περιπολικό άναψε τα φώτα πορείας βγήκε από το βενζινάδικο και άρχισε να με ακολουθεί.

Αλοιθώρησα με το ένα μάτι να κοιτάει το κοντέρ ότι κάνω 32 μίλια σ' αυτή τη ζώνη των 35, και το άλλο να βλέπει πότε τον δρόμο μπροστά και πότε το περιπολικό στον καθρέφτη.

Μισό μίλι (800 μέτρα περίπου) παρακάτω το "χριστουγεννιάτικο δέντρο" με τα μπλε-κόκκινα περιστρεφόμενα φώτα και άσπρα φλας άναψε μεγαλειώδες στη σκεπή του περιπολικού.

Έβγαλα τόξο και σταμάτησα δεξιά έξω από τον δρόμο. Κοίταξα στον καθρέφτη τον μπάτσο που έβγαινε από το περιπολικό.

Πάτησα το κουμπί και κατέβασα το παράθυρό μου καθώς ο μπάτσος έφτασε έξω από την πόρτα μου του οδηγού λάμποντας ένα δυνατό φακό στα μάτια μου.
-Έχεις πιεί;

Πρώτη παρανομία του μπάτσου. Ο νόμος της Μασαχουσέτης επιβάλει στην αστυνομία να πληροφορούν όσους σταματούν για τον λόγο για τον οποίον τους σταμάτησαν, πριν πούνε οτιδήποτε άλλο.
- Παρακαλώ μου λέτε τον λόγο για τον οποίο με σταματήσατε;
- Έχεις πιεί αλκοολικό ποτό;
- Ήπια δύο ατομικά μπουκάλια Κουρς Ορίτζιναλ πριν τρεισήμισι ώρες.
- Βγές από το αυτοκίνητο.
- Παρακαλώ πείτε μου τον λόγο για τον οποίο με σταματήσατε. Ο μπάτσος κορδώνεται.
- Βγές από το αυτοκίνητο. Βγαίνω.
- Περπάτα αυτή την ίσια γραμμη. Και δείχνει την διαγράμιση στην άκρη του δρόμου. Την περπατάω ίσια σαν βέλος μέχρι που με σταματάει.
- Άπλωσε τα χέρια σου σε διάσταση κλείσε τα μάτια σου και άγγιξε την μύτη σου με τα μεσαία δάχτυλα και των δύο χεριών. Το κάνω, σωστότατα.
- Απάγγειλε την αλφάβητο. Και αρχίζω: ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTU...

Και εκείνη την στιγμή, ξαφνικά, σαν αστραπή, καρφώθηκε στο μυαλό μου μια σκέψη: Την είχα βαμμένη. Δεν τον ενδιέφερε αν είμαι μεθυσμένος 'η όχι. Η μοίρα μου ήταν ήδη προσδιορισμένη. Και αυτό μου κόστισε ένα γερό κόμπιασμα στα VWXYZ.

Βγάζει τις χειροπέδες από τη ζώνη του και με προστάζει να κάνω στροφή και να βάλω τα χέρια πίσω από την πλάτη.
- Συλλαμβάνεσαι λόγω υποψίας ότι οδηγείς υπό την επήρεια αλκοόλ. Άσε το αυτοκίνητο σου παρκαρισμένο εδώ και μπες στο περιπολικό.

Μου ανοίγει και, με τις χειροπέδες, μπαίνω στο πίσω κάθισμα το οποίο χωρίζεται από τις μπροστινές θέσεις με μια κλούβα. Ο μπάτσος μπαίνει μόνος του στην θέση του οδηγού και χωρίς άλλο μπάτσο στο περιπολικό ξεκινάει να πάμε οι δυό μας στο τμήμα. Δεύτερη παρανομία. Ο Νόμος απαγορεύει ρητά να είναι μόνο ένας αστυνομικός σε περιπολικό με κρατούμενο χωρίς συνοδεία δεύτερου αστυνομικού.

Καθώς πηγαίνουμε του λέω:
- Όφισερ, δεν σας μίλησα πεντακάθαρα και ευγενικά; Δεν έδειξα σεβασμό και συμπεριφέρθηκα άψογα και όχι σα μεθυσμένος;
- Ναι, μου λέει. Υπέρμετρα σωστός και ευγενικός. Γι αυτό είμαι σίγουρος ότι τα έχεις πιεί.
Και σκέφτηκα τότε: Δημήτρη, βγάλε το σκασμό!

Στο τμήμα με έδωσε σε έναν άλλο μπάτσο ο οποίος με πήγε σ' ένα δωματιάκι με μια μηχανή σ' ένα τραπέζι. Μού δίνει μια φυσούνα.
- Βαθειά εισπνοή και εκπνοή μέσα σε αυτό το σωλήνα.

Εισπνέω και εκπνέω. Ξέρω ότι το νόμιμο όριο αλκοόλ για οδήγηση είναι 0,8. Ο αστυνομικός διαβάζει το αποτέλεσμα: 0,2.
- Ξανά.

Το ξανακάνω. Ο αστυνομικός περιμένει να κατασταλάξει πάλι η μηχανή και μετά διαβάζει: 0,18

- Αααα'αχ! Ουφ! Δόξα τω θεώ, λέω εγώ γελώντας νευρικά. Ο αστυνομικός μου βγάζει τις χειροπέδες.
- Γιατί τόση έκπληξη;
- Ω, του απαντώ, όφισερ έχω δει τόσες ταινίες που ήμουνα σίγουρος ότι μου την είχατε στημένη μια που ήξερα ότι δεν ήμουν μεθυσμένος!
- Μπορείτε να φύγετε, μου λέει.
- Ευχαριστώ! Μα πού είναι ο γορίλας που με συνέλαβε; (where is the ape who arrested me?)
- Μια στιγμή.

Φεύγει, ξανάρχεται αμέσως, ανοίγει την πόρτα και μου δείχνει να βγώ. Βγαίνω στον κεντρικό θάλαμο του τμήματος και βρίσκομαι μπροστα σε εφτά μπάτσους να με κοιτάνε και στη μέση ανάμεσά τους, όγδοος, ο γορίλας που με συνέλαβε, ο οποίος, μου συνέστησαν, ήταν ο Σάρτζεντ Μακένα, αρχηγός της βάρδιας.

- Με αποκάλεσες γορίλα;

Μπορούσα να σκεφτώ μόνο δύο ενδεχόμενα απάντησης. Το ένα ήταν να λιποθυμήσω, και το άλλο να αρχίσω να τραγουδάω την μπαλάντα των Σάκο και Βανσέτι. Τελικά, τελείως αυθόρμητα, χωρίς σκέψη ή πρόγραμμα, όρθωσα την σπονδυλική μου στήλη τον κοίταξα στα μάτια και με ευγενική αλλά σταθερή φωνή του είπα:

- Ναι, σάρτζεντ, σας απεκάλεσα γορίλα, για τον τρόπο με τον οποίο με συλλάβατε χωρίς νόμιμες διαδικασίες και τον τρομοκρατικό τρόπο με τον οποίον φερθήκατε.

Ο Γορίλας κοιτάει τους μπάτσους του και με ήρεμα βήματα πάει προς το ψηλό τραπεζάκι στην άκρη με το βιβλίο συμβάντων. Γράφει κάτι και μου το δίνει. Ήταν κλήση. Καθώς άρχισα να διαβάζω μου λέει:
- Δεν μπορώ να σε κάνω για μέθη αλλά δεν φεύγεις από εδώ με άδεια χέρια.

Υποστήριζε, ο γορίλας, ότι δύο άλλοι αστυνομικοί με κατέγραψαν, με ραντάρ, να κάνω 58 μίλια την ώρα σε ζώνη των 35, ευρισκόμενοι στο σημείο "Δ" στον παραπάνω χάρτη, 55 μέτρα απέναντι από την πινακίδα Στοπ. Κοντολογίς ο γορίλας με κατηγορούσε ότι πήρα την στροφή 90 μοιρών με σχεδόν 95 χιλιόμετρα την ώρα. Πράγμα που θα ήταν αδύνατο να κάνει το αυτοκίνητό μου με το βάρος του και την εμβέλεια της στιγμής χωρίς να ντεραπάρω ή να βγώ από τον δρόμο. Η κατηγορία ήταν αδύνατη κάτω από τους νόμους της φυσικής. Και ήταν αυτό αμέσως προφανές.

- Σαρτζεντ! του είπα. 58 μίλια την ώρα; τουλάχιστον κάντε το πιστευτό!

Παίρνει το χαρτί από τα χέρια μου και γράφει κάτι άλλο. Μου το ξαναδίνει.

"... και οδηγώντας επικινδύνως". Τώρα, η υπερβολική ταχύτητα είναι παράβαση τροχαία. Αλλά το οδήγημα θέτοντας σε κίνδυνο, αυτό είναι έγκλημα. Σου φτιάχνει μητρώο με καταδίκη για εγκληματική ενέργεια.

- Είναι 1 το πρωί και βρέχει. Χρειάζομαι βοήθεια να επιστρέψω στο αυτοκίνητό μου.
- Ένα χιλιόμετρο. Περπάτα.

Βγαίνω από την γυάλινη πόρτα, την κλείνω, καθώς με κοιτάζει περπατώ έξω από το τμήμα, γυρίζω πίσω, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα.

- Δεν ξέρω που βρίσκομαι ή που είναι το αυτοκίνητό μου, και σαν πολίτης ζητώ την βοήθεια της Αστυνομίας για να γυρίσω στο αυτοκίνητό μου.

Καλέσανε ταξί και του είπανε που να με πάει. Έφυγα.

Την επομένη εργάσιμη πήγα πουρνό-πουρνό στο δημαρχείο το Νορθ Άτλεμπορο και, μια που τότε δεν υπήρχε γκούγκλ έρθ, πήρα από το τμήμα σχεδίων την κάτοψη της διαστάυρωσης και όλες της σχετικές τοπογραφικές πληροφορίες. Αργότερα μίλησα με ένα φίλο μου που ήταν στο ΜΙΤ και δεχόταν να καταθέσει ότι με τους νόμους της φυσικής δεν ήταν δυνατόν να είμαι ένοχος της κατηγορίας.

Περίμενα.

Σε μερικούς μήνες ήρθε η πρόσκληση να παρουσιαστώ στο γραμματέα του δικαστηρίου να πω αν είμαι αθώος ή ένοχος. Πήγα κουστουμαρισμένος με τα σχέδια, τα τοπογραφικά, τα βιβλία φυσικής και κατάθεση στο χέρι, τα έδειξα αναλυτικά και εξήγησα στον γραμματέα ότι θέλω την ημέρα μου στο δικαστήριο για να παρουσιάσω την υπόθεσή μου. Δίπλα του στεκόταν ένας αστυνομικός από το τμήμα. Μου λέει ο γραμματέας ότι θα λάβω πρόσκληση εν καιρώ. Έφυγα.

Πέρασαν δυόμιση χρόνια.

Είχα αποφασίσει ότι μάλλον τα είπανε εκεί στο τμήμα και την θάψαν την υπόθεση, όπως και θα έπρεπε.

Το καλοκαίρι του 1998 δεν έλαβα την διετή ανανέωση του στίκερ της πινακίδας μου στο ταχυδρομείο. Τηλεφωνάω στη Βοστώνη:
- Δεν έλαβα το στίκερ μου. Πως μπορώ να το πάρω;
- Μια στιγμή παρακαλώ... Α! Είναι μπλοκαρισμένο.
- Γιατί;
- Μια στιγμή παρακαλώ... Α! Υπάρχει ένταλμα για σύλληψη σας στο Νορθ Άτλεμπορο
...
- Εμπρός, Νορθ Άτλεμπορο Σίτυ Χωλ; Αυτο κι αυτό. Τι τρέχει;
- Μια στιγμή παρακαλώ... Α! Δεν παρουσιαστήκατε στη δίκη σας πέρσι στο Νορθ Άτλεμπορο για υπερβολική ταχύτητα και επικίνδυνη οδήγηση και ο δικαστής εξέδωσε ένταλμα για τη σύλληψή σας.
- Μα εγώ περίμενα πως και πως τη δίκη! Τοπογραφικά σχέδια, νόμοι φυσικής, μάρτυρας! Δεν έλαβα ποτέ ειδοποίηση.
- Εμείς την στείλαμε.
- Μα εγώ δεν την έλαβα! Δεν την στείλατε συστημένη ή εγεγραμμένη;
- Όχι, ...αλλά... μια στιγμή παρακαλώ... Α! Αυτό είναι περίεργο!
- Εμένα μου λέτε!
- Ναι... έχω εδώ μια υπογραφή... δεν σας την στείλαμε ταχυδρομικώς την ειδοποίηση για το δικαστήριο. Την παρέλαβε το Αστυνομικό Τμήμα του Νορθ Άτλεμπορο να σας την παραδώσουν οι ίδιοι.

Την επομένη καθόμουνα μπροστά σε ένα δικηγόρο, στο γραφείο του.

- Μην ανησυχείς για τίποτα. Τα παιδιά εκεί είναι γνωστά μου. Θα συμβιβαστούμε. Η αμοιβή μου είναι χίλια δολάρια.

Στο δικαστήριο την άλλη μέρα ο δικηγόρος μου έκανε μερικά μου-σου-ξου με ένα μπάτσο. Έρχεται και μου λέει. Τέλεια. Θα αποσύρουν το επικίνδυνο οδήγημα και θα δηλώσεις ένοχος στην υπερβολική ταχύτητα. 1000 δολάρια πρόστιμο και πας σπίτι σου καθαρός.
- Δεν είμαι ένοχος και μπορώ να το αποδείξω. Το ξέρεις ότι μπορώ να το αποδείξω. Τον Μακένα τον έχουμε για παράνομη σύλληψη, δύο ψευδείς καταγγελίες, και τώρα συνομωσία και παρενόχληση δικαιοσύνης.
- Χίλια δολάρια για την υπερβολική ταχύτητα συν τα χίλια τα δικά μου, ή 15.000 και, συν τρία τέσσερα χρόνια και, με εφέσεις, για να αποδείξεις ότι είσαι αθώος.

Τα γυαλιά του δικαστή έπεσαν από το κούτελο στην άκρη της μύτης του.
- Αποσύρετε κατηγορία εγκληματικής πράξης για παραδοχή ενοχής σε τροχαίο;!
- Ναι, γιορ όνορ, είναι συμφωνημένο με την αστυνομία.
- Ναι, γιορ όνορ, συμφωνούμε. Λέει ο μπάτσος.

Και έτσι αγαπητοί μου φίλοι, την επόμενη φορά που θα είσαστε στη Μασαχουσέτη, να θυμάστε, ότι, μπορείτε να πάρετε ένα ωραίο σουβενίρ πουκαμισάκι για δώδεκα δολάρια, ή ένα πολύ πιο ικανοποιητικό σουβενίρ, σαν το δικό μου, με δύο χιλιάδες δολάρια, με τις ευχές των Ιρλανδών μπάτσων της Μασαχουσέτης, οι οποίοι αποτελούν κράτος μέσα σε κράτος, η διαφθορά των οποίων είναι άξια, και έχει γίνει η έμπνευση πολλών τραγουδιών της Αμερικανικής φολκ... Έτσι δεν είναι Locus;

Σημ. Τα Αγγλικά ονόματα έχουν γραφτεί φωνητικά στα Ελληνικά για να προστατευθούν οι αθώοι από το σπάϊντερ του γκούγκλ.