Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Κάρμεν








Είναι έξι χρόνια τώρα που έχω ξεκινήσει μια εργασία η οποία έχει αποκτήσει κεντρική θέση στην ζωή μου και το μέλλον. Όταν η Μαργαρίτα κι’ εγώ γνωριστήκαμε και παντρευτήκαμε το 2008, γνώρισα την θεία της, την Κάρμεν Σιλβεστρόνι η οποία είχε πεθάνει από καρκίνο το 1997. Όπως όλοι οι άνθρωποι που έχουν κάτι να μοιραστούν με τους άλλους, έτσι και η Κάρμεν άφησε πίσω της ένα μεγάλο έργο. Όλη η οικογένεια, οι φίλοι και οι κάτοικοι του Φορλί και της Εμίλια-Ρομάνια την γνώρισαν και την αγάπησαν όταν ζούσε –εγώ όμως την γνώρισα μέσω του έργου της. Η γενέτειρα πόλη της, της αφιέρωσε ένα πάρκο ονομάζοντάς το για εκείνη, και σε ένα άλλο πάρκο τοποθέτησαν, σε μπρούτζο, ένα από τα πιο γνωστά έργα της. Όμως η Ιταλική αρσενικοκρατούμενη κουλτούρα, η άγνοια, της οποίας την έκταση δεν συνειδητοποιεί κανείς παρά αφού αρχίσει να ζει εδώ, και η εγωκεντρική απόδοση όλων των θεμάτων «απαγόρευσε» στην Κάρμεν να γίνει γνωστή σε ευρύτερο κύκλο πέρα από την γενέτειρα και την γενιά της –ένα κρίμα, κατά την γνώμη μου, γιατί το έργο της είναι, πιστεύω, επιπέδου παγκοσμίου.

Έτσι ξεκίνησα το 2011 μια ιστοσελίδα για να έχει επί τέλους η Κάρμεν ένα μέρος στο οποίο να συγκεντρώνεται οργανωμένο όλο το έργο της και από το οποίο να μπορεί να την γνωρίσει όποιος ενδιαφέρεται.

Στις 14 Μαρτίου του 2017 γιορτάσαμε είκοσι χρόνια από την ημέρα που η Κάρμεν μας παρέδωσε το ολοκληρωμένο έργο της. Για τα είκοσι χρόνια εργάστηκα κάπου πενήντα μέρες και πενήντα νύχτες, κάπου 400 ώρες για να συμπληρώσω και να μεγαλώσω την ιστοσελίδα, δεκαπλάσια από ότι ήταν. Είχα την πρώτη «παράδοση» έτοιμη για τις 14 Μαρτίου, αλλά στο σύνολό της η δουλειά τέλειωσε εχτές, 30 Μαρτίου.

Μία από τις έξι αδελφές και δύο αδελφούς της Κάρμεν, η Ροζίτα, επί δέκα χρόνια μέχρι το 2006-2007, είχε φτιάξει μια λίστα κάπου 2.039 έργων της Κάρμεν. Από την μία μεριά η λίστα και οι φωτογραφίες των έργων, ήταν ανεκτίμητης αξίας γιατί παρουσίαζε τον όγκο του έργου –αλλά από την άλλη μεριά η λίστα ήταν μια απλή λίστα, ανοργάνωτη χωρίς δομή, χωρίς τρόπο έρευνας, ταξινόμησης και κατανόησης του έργου, και, οι φωτογραφίες ήταν παρμένες από στραβές γωνίες με κακό φωτισμό και χρώματα… Έπρεπε η λίστα να προωθηθεί μερικά σκαλοπάτια, να οργανωθεί, να γίνει αρχείο και database (βάση στοιχείων) και οι φωτογραφίες να διορθωθούν στο φώτοσοπ μία-μία. Η βάση στοιχείων μου πήρε κάπου 120 ώρες και οι 2,200 περίπου φωτογραφίες κάπου 160 ώρες. Καμιά σαρανταριά φωτογραφίες τις ξαναπήρα εγώ. Τις υπόλοιπες τις έφτιαξα όσο γινόταν. Και μετά έπρεπε όλα αυτά να μεταφερθούν στην ιστοσελίδα που να αποδίδει το συνολικό έργο της Κάρμεν από το 1956 στο 1997. Και η ιστοσελίδα να είναι γραμμένη στα Ιταλικά και τα Αγγλικά.

Και μετά ήταν και οι δύο ώρες δέκα έξι ταινιών οκτώ χιλιοστών που είχε τραβήξει η Κάρμεν μεταξύ 1966 και 1974.

Ήταν μια υπέροχη σύμπτωση το ότι ο σύζυγος της ανιψιάς της είχε επαγγελματική πείρα φωτογραφίας, κινηματογράφου, ηλεκτρονικής πληροφορικής, σχεδιασμού ιστοσελίδων και καταλόγων συλλογών τέχνης από τις ΗΠΑ. Για πρώτη φορά χρησιμοποίησα όλη την επαγγελματική μου τεχνική όχι για πελάτες αλλά για την Κάρμεν --ό'τι έκανα δεν το έκανα ούτε για την οικογένεια ούτε καν για την Μαργαρίτα, αλλά, προσωπικά, για την Κάρμεν.

Η ιστοσελίδα βρίσκεται εδώ:







Όπως είπε ένας φίλος μου από την Αγγλία όταν την είδε: «Φτιάξτε ένα τσάι και αφιερώστε ώρα να την απολαύσετε» --και όπως είπε άλλος φίλος μου από τις ΗΠΑ, «είναι έργο χωής».

Η φιλοδοξία μου, με αυτή την προσπάθεια, είναι να μπορέσω να επιτρέψω στην Κάρμεν να περάσει τον Ατλαντικό και να γίνει γνωστή πέρα από την γενέτειρά της, από όποιον συμφωνεί πως το έργο της είναι πράγματι παγκοσμίου βεληνεκούς και αξίας. Ίσως μια μέρα κάτι από το έργο της να βρεθεί σε κάποιο Μουσείο στο Μανχάταν.





Σκακιέρα, 1975

Σκακιέρα, 2002





Μαργαρίτα

Αυτοπροσωπογραφία

Αυτοπροσωπογραφία











Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Ομορφιά;





Εδώ στην πόλη του Φορλί, στην επαρχία Εμίλια-Ρομανια της Ιταλίας έχουν γνώμη περί του τι πρέπει να θεωρείται «ομορφιά» (μπελέτσα).

Ανάθεσαν σε έναν νέο καλλιτέχνη να ζωγραφίσει κάτι στην πλευρά ενός κτηρίου. Το έργο της τέχνης του νεαρού Γκομέζ είναι πράγματι υπέροχο όσο είναι και εύκολο να παρεξηγήσει κανείς το τι ακριβώς δείχνει. Μπορεί κανείς να «μείνει» στην όμορφη κοπέλα και να μην δώσει ιδιαίτερη προσοχή στους επιδέσμους στον καρπό του αριστερού της χεριού (μέχρι στιγμής δεν μίλησα με κανέναν που να το είχε ήδη προσέξει πριν το αναφέρω).

Τέλος πάντων, λίγο αφού το έργο παραδόθηκε έτοιμο στον δήμο, παιδιά το βράδυ, εκείνα τα παιδιά που κυκλοφορούν με σπρέυ μπογιάς αρνούμενα να παραδοθούν στην κατεστημένη ψυχική εξαθλίωση της νεολαίας, πήγαν στον τοίχο εκείνο και έγραψαν, με το σπρέυ τους, κάτω σπό το έργο, στα Αγγλικά, «CULTURE IS SHIT» (η κουλτούρα είναι σκατά).

Αν εξαρτάτο από εμένα, μπορεί να έπαιρνα το δικό μου σπρέυ και να έγραφα δίπλα κατί σαν… «SHIT IS CULTURE» (τα σκατά είναι κουλτούρα). Όμως δεν είχα ιδέα περί τούτου.

Μου το έδειξε αυτό όλο ένα άτομο που διδάσκει τέχνη και λοιπά και μου εξήγησε, με περισσή περηφάνια πως αντέδρασαν εκείνοι στο γκραφίτι των παιδιών: Το έσβησαν, και από πάνω από το σβήσιμο έγραψαν (στα Ιταλικά): «Ο ΤΟΙΧΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΠΩΣ Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ Ομορφιά» (η λέξη «ομορφιά» καλλιγραφικά, τα άλλα κεφαλαία)

Δεν απάντησα στο τι σκεφτόμουν όταν μου τα είπαν αυτά και όταν τα είδα, αλλά θα το πω σε ‘σας, εδώ. Καλά το σβήσιμο. Καλά το γράψιμο περί τοίχου που ανήκει σε όλους και ξερωγώ. Αλλά αυτό με την «ομορφιά» τι το θέλανε; Δηλαδή, το «κατεστημένο» θα υπαγορεύσει το τι πρέπει να θεωρείται «ομορφιά»; Δεν χαμπάριασαν οι δύστυχοι κατεστημένοι ότι με τον τρόπο που έγραψαν, και που υπαγόρευσαν την δική τους ομορφιά, ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ότι τα παιδιά είχαν δίκιο και ότι η κουλτούρα του κατεστημένου τούτου που «υπαγορεύει» είναι πράγματι SHIT;











 













Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Σελοτέηπ!




Μια φωτογραφία του Τραμπ στην Ουάσιγκτον Ποστ το Σαββατοκύριακο έδειχνε τον Τραπ να πηγαίνει προς το ελικόπτερο που θα τον πετούσε στην βάση Άντριους να πάρει το Μπόινγκ 747 Αιρ Φορς Ουάν, να πάει Σαββατοκύριακο με τα παιδιά του και τα εγγόνια του στο Μαρ-α-Λάγκο του στην Φλώριδα (με καύσιμα από τους φόρους μας).
Είχε αέρα και η γραβάτα του αποθανατίστηκε την κατάλληλη στιγμή, ώστε... πρόσεξα ότι από πίσω από την γραβάτα του ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής κολλάει την ουρά της με δύο κομμάτια σελοτέηπ.
Έφτιαξα λοιπόν αυτό το κολάζ στο φώτοσοπ από την αρχική φωτογραφία.
Και το έκανα τουήτ με την φράση "And that's how he does that! What a man @ (και την διεύθυνσή του στο Τουίτερ)", συνδέοντάς την έτσι στον λογαριασμό του στο Τουίτερ.
Αν δεν ξανακούσετε από εμένα, θα ξέρετε γιατί.