Αποτελέσματα

Έλαβον:

	Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς	281.713		4,56%
	Απομεινάρια Ηλία Ηλιού	15.000		0,24%
	Απομεινάρια Λεωνίδα Κύρκου	95.000		1,54%
	Ανδρέας Παπανδρέου	410.000		6,64%
	Τώρα θα γαμάμε και θα δέρνουμε	220.000		3,56%
	Διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, σύμφωνα συμβίωσης LGBT, βοήθεια για πρόσφυγες	175.000		2,83%
	Πρώην ιντελεκτουέλ που μείνανε στο παλιό ανέκδοτο	375.000		6,07%
	Κερδίσαμε τον εμφύλιο, ρέεεε!	146.500		2,37%
	Να πάει στο διάολο ο Σαμαράς	185.000		3,03%
	Να τον δοκιμάσουμε κι' αυτόν	340.000		5,50%
	ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ - ΣΥΝΟΛΟ:	2.243.213		36,34%

Τα νούμερα δεν είναι ακριβή, αλλά, τι σημασία έχει;

Είχαμε ετοιμάσει αυτό... αλλά μάλλον πρέπει να τυπώσουμε το άλλο.

Ψηφίσαμε ότι υπάρχουνε λεφτα!

Θεέ μου! Βγαίνουμε από τα μνημόνια!!
και κάθε φορά που χτυπάει ένα κουδουνάκι,
ένας καινούργιος άγγελος αποκτά τα φτερά του...

Λέγεται στην Αμερική, "όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε λεμονάδα". Όπου "λεμόνια" εννοείται κάποια κακοτυχία ή αναποδιά, και "λεμονάδα" σημαίνει ότι δεν κάθεσαι να μοιρολογείς αλλά σηκώνεσαι όρθιος αμέσως, προχωράς μπροστά, εφευρετικά και δημιουργικά, με τα διαθέσιμα εργαλεία.

Η Ελλάδα δεν έφτιαξε λεμονάδα το 2009, ούτε το 2010, και, το 2012 όχι λεμονάδα δεν έφτιαξε αλλά επέλεξε κλύσμα.

Το 2015 άλλαξε νοσοκομείο από ιδιωτική κλινική σε εφημερέυον του ΕΣΥ, με γιατρό που έχει ξεχάσει σε πιο συρτάρι βρίσκονται τα πτυχία του, υποθέτουμε ότι τα έχει για να φοράει ρούχα γιατρού, και, μπορεί να είναι γιατρός, ή μπορεί να είναι ο μάγος της φυλής των Μάο-Μάο.

Αυτό το μπλογκ τέσσερα χρόνια το μόνο που υποστήριξε ήταν η επιστροφή στην δραχμή όπου ανήκουμε, και αν θέλανε να μας κρατήσουνε στην Ευρώπη δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μας. Να διαγράφανε το χρέος να μας κρατήσουνε --κίνηση που από μέρους μας χρειαζότανε αρχίδια τα οποία στην Βουλή κανείς δεν τά 'χε: δραχμή, υποτιμήσεις, πληθωρισμός, αλλά τουλάχιστον το κεφάλι ψηλά. Έστω και σαν μπλόφα που το 2009-2010 είχε αντίκρυσμα στο ότι ήταν απροετοίμαστοι στις Βρυξέλες. Τα περί συλλογικής ευθύνης και τα περί προσωπικής ευθύνης, και υπευθυνότητας, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Αυτά ίσχυαν το 2009 και το 2010. Το 2012 ήταν αργά. Το 2015 φέξε μου και γλίστρησα.

Το περίφημο δημοψήφισμα του Γιωργάκη ήταν μέγιστη μαλακία γιατί, στο κάτω-κάτω αδελφέ Γιωργάκη, οι βουλευτικές εκλογές οι ίδιες ένα δημοψήφισμα είναι. Τι θες να πει ο λαός σε ειδικό "δημοψήφισμα"; σταθείτε να ψηφίσουμε αν μας αρέσουν το χρέος μας και οι ευθύνες μας ή όχι; Και το δύστυχο παιδάκι επέστρεψε τώρα κι άρχισε να επιμένει πάλι. Η ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ θα μπορούσε να ήταν ευφυέστατη κίνηση, αλλά δεν το είχε. Με το που άνοιξε το στόμα του πάλι μαλακίες άρχισε να λέει.

Καλώς ή κακώς, σωστά ή λάθος (κακώς και λάθος κατά με), φτάσαμε εκεί που φτάσαμε στο τέλος του 2014, και οι Μεγάλες Δυνάμεις λέγανε ότι είχαμε φάει τον γάιδαρο και σχεδόν όλη την ουρά, και μας είχε μείνει η φούντα της ουράς. Μπούρδες βέβαια, αλλά το λέγανε για πρώτη φορά επισήμως, και αυτό που ΄χει σημασία είναι τα φαινόμενα, τα λεγόμενα και όχι η πραγματικότητα. Κανέναν δεν ενδιαφέρει η πραγματικότητα στον Οικονομικό Κόσμο του κοπανιστού αέρα των αυθαίρετων αριθμών και της πολιτικής. Μας δίνανε το αυτοκόλλητο χρυσό αστεράκι να φορέσουμε. Αυτό τους είχαμε ζητήσει πέντε χρόνια, αυτό μας έδωσαν, στην ώρα του...

Ο Σαμαράς επρόκειτο να ξεκουμπιστεί μέσα στο 2015 είτε έτσι είτε αλλιώς. 

Επιλέξαμε όμως να αλλάξουμε τα πράγματα σκοντάφτοντας δύο με πέντε μήνες νωρίτερα από τότε που θα είχαν αλλάξει από μόνα τους. Εντάξει, κι αυτό λάθος κατά με, αλλά έγινε.

Το πιο σημαντικό τώρα είναι πως, ότι και να κάνουμε, πρέπει να σταματήσουμε να βαυκαλιζόμαστε στο παρελθόν και να κοιτάξουμε άμεσα το σήμερα και το αύριο. Εξ' ίσου σημαντικό, να υποστηρίξουμε όλοι την νόμιμη κυβέρνησή μας. Αν δεν υποστηρίξουμε όλοι εδώ και τώρα την μόνη κυβέρνηση που έχουμε, τότε είμαστε άξιοι ενός ολόκληρου περιβολιού με λεμονιές (ως συνήθως).

Από την δική μου πλευρά αυτό που θα κάνω αμέσως είναι να αρχίσω να γράφω με κεφαλαία, και όχι μικρά, τα πρώτα γράμματα του ονόματος και του επιθέτου του Αλέξη Τσίπρα. Δεν έκανε τίποτα για να αλλάξω γνώμη ως προς το τι είναι, ο Τσίπρας, ότι δηλαδή είναι ένα κωλόπαιδο του τσαμπουκά που εκμεταλλεύεται τον πόνο των άλλων ξεκινώντας από όποιο μπουλούκι του ήταν ευκολότερο να κουμαντάρει, αλλά τώρα η πλειοψηφία, σε μία δημοκρατία, του έδωσε μία θέση η οποία πάντα πρέπει να τυγχάνει σεβασμού όποιος και να κάθεται εκεί. Ακόμα και ο Σαμαράς να είναι. Όποιος Έλληνας σέβεται την Δημοκρατία πρέπει τώρα να σεβαστεί τον Αλέξη Τσίπρα.

Έτσι λοιπόν ο Αλέξης παίρνει λευκό πίνακα και πρέπει τώρα να αποδεικνύει καθημερινά ότι αξίζει τον σεβασμό που απαιτεί η καρέκλα την οποία του έδωσε η δημοκρατία. Καρέκλα που ομολογουμένως έχει καρφιά αντί για μαξιλάρι στο κάθισμα.

Καλή σου επιτυχία Αλέξη, για το καλό των ανθρώπων της χώρας, κι αν βγει ότι είχα δίκιο να σου γράφω το όνομα με μικρά γράμματα, εδώ θά 'μαστε να τα ξαναπούμε. Ούτως ή άλλως, εγώ δεν ψηφίζω στην Ελλάδα πια, κι αν ψήφιζα, ΚΚΕ θά 'χα ψηφίσει σαν αβλαβή ψήφο διαμαρτυρίας. Μόνο φιλικές συμβουλές στα Ελληνικά :-) να λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα.