Κουδουνάκια

Ακούω κουδουνάκια να χτυπάνε.

Δραγασάκης: «Το Μνημόνιο έχει λήξει - Θα προτείνουμε νέο πρόγραμμα»

Το μνημόνιο δεν το βάλαμε εμείς, το βάλανε άλλοι. Μόνο οι άλλοι μπορούν να αποφανθούν αν έληξε ή όχι. Διότι, αν το αποφανθούμε εμείς και δεν το αποφανθούνε εκείνοι, τότε, αυτός είναι ο προσδιορισμός της ρήξης, της μονομερούς ενέργειας και της στάσης πληρωμών --επειδή εκείνοι τις περιμένουνε και εμείς δεν τις δίνουμε, γιατί αποφασίσαμε εμείς ότι το δικό τους το μνημόνιο έχει λήξει.

Το να ανακοινώνεις ότι χωρίς να έχεις μιλήσει με κανέναν το μνημόνιο άλλων επί εσού έχει λήξει και πρόκειται να διαπραγματευτείς άλλο πρόγραμμα, ποντάροντας ότι θα διαπραγματευτούνε εκείνοι μαζί σου επειδή έτσι είπες, αυτό, είναι ο προσδιορισμός του τσαμπουκά.

Δραγασάκης: «η κυβέρνηση θα ασκήσει τα μετοχικά δικαιώματα των τραπεζών, δίχως να επηρεαστούν τα δικαιώματα των ιδιωτών»

Δηλαδή θα βγάλεις μερικά χαρτιά από το οικοδόμημα της τράπουλας χωρίς να πέσουν άλλα. Μήπως είναι λιγότερο ρισκέ να χρησιμοποιήσουμε την τράπουλα για να παίξουμε παπά; ο παπατζής που είναι;

Όπως είπα και παραπάνω: Ακούω κουδουνάκια να χτυπάνε. Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι πένθιμες καμπάνες...

Και, όπως είπα και στην προηγούμενη, η Αριστερά είναι πάντα καλή στα λόγια, και τώρα χρειαζόμαστε λόγια και ανάλογα έργα για την ελπίδα μεριά. ΑΠΟ ΛΕΦΤΑ στο πορτοφόλι του κράτους ΠΩΣ ΠΑΜΕ ρε παλληκάρια;

Έτσι, μπας και υπάρχει αμφιβολία σε κανέναν, να το πούμε λίγο πιο καθαρά. Αυτή είναι μάχη μέχρι πολιτικού θανάτου: ή του δικού μας ομαδικά, ή της Μέρκελ μόνης της. Πριν παραδόσει το πολιτικό της πνεύμα η Μέρκελ, κάτι τέτοιες κοτσάνες περιμένει για να μας δώσει το Γερμανικό αντίστοιχο της μούντζας, γελώντας μάλιστα.

 Όλα πήγαιναν τόσο καλά... αυτό τώρα τι το θέλανε;