Ένα υπερθέαμα, σε ένα σινεμά κοντά σας,
αυτή την Κυριακή!
Ας κοιτάξουν μερικοί στον καθρέφτη. Το μέλλον φαίνεται στο παρελθόν.
Αν ο Γιωργάκης ενήργησε παιδαριωδώς, κάνοντας καινούργιο κόμμα, θυμίζοντας το παιδάκι που όλη του τη ζωή προσπαθεί να πείσει τον πατέρα του ότι δεν είναι μαλακισμένο, ο Βαγγέλης πήγε ακόμα πιο πέρα: ξεβρακώθηκε πια ο ξετσίπωτος τέσσερεις μέρες πριν τις εκλογές, και κάθισε στον τσίπρα προσφέροντάς του κώλο.
Αλλά ποιοι είναι ο Γιωργάκης και ο Βαγγέλης; Τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ. Και ποιό είναι το "ΠΑΣΟΚ"; Οι ψηφοφόροι που τώρα θα βγάλουν τον αλέξη/Ανδρέα μπας κι' αναστήσουνε το φαγοπότι.
Οι ψηφοφόροι του τσίπρα είναι το ΠΑΣΟΚ, και, ποιοί είναι αυτοί του "ΠΑΣΟΚ" φαίνεται όταν βλέπουμε τα καμώματα των τέως ευνοούμενων "αρχηγών" τους.
Και ποιά ήταν η άλλη επιλογή; ο τυχοδιώκτης που έφερε την πολιτική άνοιξη.
Το μέλλον το επιλέγουν οι ίδιοι ψηφοφόροι τους οποίους γνωρίζουμε στα πρόσωπα των τέως τους. Αυτός που πνίγεται από τα μαλλιά του πιάνεται.
Η πλάκα είναι ότι τα 4% του ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά βρέθηκαν να νομίζουν ότι άλλαξε η πολιτική συνείδηση της Ελλάδας λόγω... ανθρωπιστικής κρίσης από την οποία θα μας σώσουνε. Από δαύτους κάποιοι φαντασιώνονται ότι η ριζοσπαστική αριστερά των συνιστωσών ξαφνικά έπιασε δυό εκατομμύρια κόσμο, και άλλοι ξέρουν ότι πιάσανε χάνους και το διασκεδάζουνε... Η πραγματικότητα παραμένει ότι το 4% θα κυβερνήσει φορώντας μανδύα του 30%, και, γι' αυτούς που κουνάνε τα νήματα η παράσταση συνεχίζεται.
Όσο πληρώνουμε εισιτήριο για να αποφύγουμε τις δικές μας ευθύνες.
Αγαπητέ Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πωςπαραβλέπεις κάπως μια βασική ψυχολογική άμυνα του μέσου ανθρώπου, δυλαδή:
1) ότι ο άνθρωπος δεν τη γουστάρει τη σκληρή πραγματικότητα, ειδικά όταν ζει μια σκληρή πραγματικότητα και
2) ότι αντιθέτως ο άνθρωπος γουστάρει παραμύθι, όνειρο, το πες το «ναι» κι ας είναι ψέμα.
Έτσι είναι δυστυχώς. Από την άλλη εγώ τον συναισθάνομαι αυτόν τον απελπισμένο, που τραβά τη σκανδάλη και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Είτε άμεσα με Σύριζα, είτε πιο αργά με Σαμαραϊχ, το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Γιατί παίζουμε οι 'Ελληνες σε ένα πολιτισμικό γήπεδο που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΟ με το συλλογικό ασυνείδητό μας ως λαού.
Δεν φαίνεται όμως φως από κάπου στον "αναπτυγμένο" κόσμο, αν καθίσεις και δεις το παγκόσμιο γίγνεσθαι λογικά. Παραδόξως, η απληστία και ο καιροσκοπισμός έχει αποδειχτεί μέχρι στιγμής πιο αποτελεσματικό μοντέλο παραγωγής από τον ορθολογισμό και τη κοινωνική δικαιοσύνη! Η αιτία μάλλον βρίσκεται μέσα μας και για αυτό ίσως χρειαστούν περισσότεροι αιώνες εξέλιξης, πολιτισμού και αυτοβελτίωσης για να αντισταθμίσουμε την ίδια μας τη φύση που πρέπει να αρνηθούμε, ώστε η ανθρωπότητα να ενηλικιωθεί. Πολιτισμός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η Σισύφεια προσπάθεια κυριαρχίας του ιδανικού μίγματος ορθού λόγου/συναισθήματος πάνω στα ένστικτα.
Αν προλάβουμε πάντα τον πλανήτη ζωντανό…
Καλό απόγευμα.
Καλησπέρα αγαπητέ spacefreak :-)
ΔιαγραφήΔεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακριβώς όπως τα λες είναι. Είναι ανθρώπινο, κυριολεκτικά. Γι' αυτό και δημιουργήσαμε λογοτεχνία... θρησκείες... κινηματογράφο... Λειτουργούμε έτσι.
Πιστεύω, σαν κανόνα ζωής, ότι δεν έχει σημασία τόσο το τι λέει κανείς, αλλά το πως το λέει. Όχι τι κάνει αλλά πως το κάνει... Όπως και η διαχωριστική γραμμή, νεφελώδης όπως είναι, του που αρχίζει κανείς να πιστεύει το φαντασιακό σαν να είναι πραγματικότητα... Στην τελική: τα κίνητρα και οι αιτιολογίες που συχνά είναι δικαιολογίες...
Και σίγουρα, θέλουμε να παίζουμε σε ένα γήπεδο που δεν είναι συμβατό με το τι είμαστε σαν λαός. Αυτό, θα μας καταστρέψει, αργά ή γρήγορα.
Ως ανθρωπότητα χάσαμε το παιγνίδι και ο πλανήτης μας δεν θα είναι φιλόξενος για το δικό μας είδος ζωής αρκετά σύντομα. Ως είδος δεν μπορέσαμε να συνυπάρξουμε και να συνεργαστούμε, παρά εφηύραμε ένα οικονομικό/κοινωνικό σύστημα βασισμένο στην υπερίσχυση του ισχυρότερου.
Στην συγκεκριμένη κατάσταση στην Ελλάδα, πολιτικά και οικονομικά, σήμερα, δεν έχουμε επιλογές --ούτε καν επιλογές ψήφου. Και σωστά αιτιολογείς ότι αυτά που καυτηριάζω έχουν να κάνουν με την βασική ψυχολογική άμυνα του μέσου ανθρώπου --οπότε, Δημήτρη, τέηκ ιτ ήζι.
Ίσως αυτό που θα προτιμούσα είναι να ακούσω κάποιον να μιλάει όπως μίλησες τώρα εσύ, αντί να ακούω από άλλους ότι τα "θα" έχουν αντίκρισμα στην πραγματικότητα --όπου η άμυνα φτάνει στο σημείο να χτίσει μια εναλλακτική, φαντασιακή πραγματικότητα. Από εκείνους τους άλλους, πιο πολύ θα σεβαστώ έναν θυμωμένο τουμπανιάρη που θέλει να σπάσει το τούμπανό του εν γνώση του τι κάνει, παρά κάποιον που νομίζει ότι το τούμπανό του είναι πιάνο με ουρά...
Κουράγιο!
"Ας κοιτάξουν μερικοί στον καθρέφτη. Το μέλλον φαίνεται στο παρελθόν."
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στην συγκεκριμένη κατάσταση στην Ελλάδα, πολιτικά και οικονομικά, σήμερα, δεν έχουμε επιλογές --ούτε καν επιλογές ψήφου."
Έτσι είναι ακριβώς. Αν ήσουν Ελλάδα τι θα ψήφιζες Δημήτρη; Το πιστεύεις ότι δεν βρίσκω τίποτα; :( Κοίταγα τις επιλογές τώρα, έψαχνα και δεν έβρισκα κάποιον που να με εμπνεύσει, δεν υπάρχει χειρότερο να μην έχεις επιλογές. Σε μια τόσο κρίσιμη εποχή, μαύρη. Όχι βέβαια ότι δε θα ήθελα να ξεκουμπιστούν και να φύγουν από το προσκήνιο συγκεκριμένα πρόσωπα, περισσότερο να τα δω στη φυλακή. Τι να πρωτοθυμηθούμε από όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια...
Αγαπητή μου Roadartist, πάντα αισθανόμουνα σαν μέλος κοινωνίας και γι' αυτό επέβαλα στον εαυτό μου την ερώτηση αυτή: του τι πρέπει να κάνω, τι είναι ηθικά και ρεαλιστικά σωστό για μένα. Αποφάσισα να μην ανανεώσω το ληγμένο μου διαβατήριο (ληγμένο σε περισσότερες από μία έννοιες). Ήταν το πιο έντιμο από μέρους μου.
ΔιαγραφήΑν όχι αυτό, και ήμουνα εκεί, και δεν είχα πάρει την παραπάνω απόφαση, τι θα έκανα... Κατά συνείδηση δεν πιστεύω στην αποχή, το λευκό ή το άκυρο. Επειδή οποιουδήποτε είδους "διαμαρτυρία" απλά ενισχύει το πρώτο κόμμα (συνήθως).
Όμως στην προκειμένη περίπτωση, όποιος και να βγει πρώτος, το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει: είτε μεγάλη λιτότητα από υπακοή στην ΕΕ, είτε φτώχια από κάποιου είδους grexit (είναι δημιουργικοί και οι μεν και οι δε και θα βρούνε κάποιον τρόπο και είδος grexit), η ερώτηση δεν είναι αν θα καλυτερέψουνε τα πράγματα αλλά υπό ποίον φως και εντυπώσεις να τα χειροτερέψουμε. Να πεινάμε εξευτελιστικά έχοντας τηρήσει τις ευθύνες μας και τις υπογραφές μας, ή να πεινάμε εξευτελιστικά έχοντας σηκώσει μπαϊράκι; Δεν τα πάει καλά ο Έλληνας με το μπαϊράκι: το 1821-1825 άλλωστε, τα κάναμε θάλασσα και μας έσωσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις από Ναβαρίνο και μετά.
Δεν μπορώ να υποτιμήσω την νοημοσύνη μου, και την νοημοσύνη των γύρω μου, χάβοντας ότι υπάρχει θέμα "διαπραγμάτευσης" που δεν έκαναν οι μεν (που ήταν στα πράγματα και τους συνέφερε να την κάνουν για να κρατήσουν την εξουσία), και "θα" την κάνουν επιτυχώς οι δε (που δεν έχουν ιδέα τι τους γίνεται διεθνώς και ποντάρουν σε Ευρωπαϊκή αριστεροποίηση των πλειοψηφιών δια των μήντια).
Άρα, εφ' όσον αποχή 90% αποκλείεται, και εφ' όσον όποιος και να βγει πρώτος στο τέλος την ίδια πείνα θά 'χουμε, θα έμπαινα στο παραβάν και θα έγραφα στο Λευκό με το στυλό μου "ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ", και θα έγραφα για σταυρούς τον ΧΙΟΥΙ-ΛΟΙΟΥΙ και ΝΤΙΟΥΙ. Άκυρο.
Αν τελευταία στιγμή δεν μπορούσα να ρίξω άκυρο και έπρεπε σώνει και καλά να ψηφίσω πραγματικά, θα ψήφιζα το μόνο κόμμα που έχει μείνει έντιμο στην ταυτότητά του, όσο και να ΔΙΑΦΩΝΩ ριζικά μαζί του: το ΚΚΕ. (Παραδοσιακά, όσο υπήρχε ΝΔ, μόνο ΝΔ είχα ψηφίσει στο παρελθόν. Τώρα πια δεν υπάρχει ούτε αυτή από χρόνια).
Η πραγματική ερώτηση είναι πως προτιμάει ο καθένας να ζήσει; φτωχός με υπευθυνότητα, ή φτωχός με τσαμπουκά. Δηλαδή, το τι θεωρεί ο καθένας "έντιμο", σαν ικανοποιητικό τέλος του ονείρου. Πριν ξυπνήσουν οι καινούργιες γενεές σε κάτι που μπορούν να χτίσουν εκείνες, αν μπορέσουν...
...τελικά, η μόνη ψήφος πραγματικής διαμαρτυρίας, είναι η ψήφος που δεν θα ποντάρει να φέρει περισσότερα κόμματα στην Βουλή (ενισχύοντας έτσι το πρώτο), και δεν θα πάει στους απατεώνες, τους τυχοδιώκτες και τους φαντασιόπληκτους.
Διαγραφή