Όμως, όταν ένας Ρεπουμπλικάνος σας παρουσιάσει «States Rights» αντί για «Slavery» σαν τον λόγο για τον εμφύλιο, μπορείτε να του απαντήσετε ότι σε κάθε μία από τις έντεκα ξεχωριστές Διακηρύξεις Αποχώρησης από την Ένωση, η δουλεία, «Slavery», με αυτή την λέξη, αναφέρεται σαν τον λόγο για την αποχώρηση μεταξύ της πρώτης και τρίτης παραγράφου της κάθε Διακύρηξης.
3. George Washington (1789-1797)
Ο πρώτος πρόεδρος του έθνους έλαβε υψηλή θέση για την ηθική του εξουσία και τη συνολική του απόδοση στο πλαίσιο της εποχής του.
Η Ουάσιγκτον πάλεψε σκληρά για το Σύνταγμα, νιώθοντας ότι τα άρθρα της Συνομοσπονδίας δεν λειτουργούσαν καλά για τη χώρα. Ήταν απογοητευμένος που είδε τη χώρα να διχάζεται περισσότερο πολιτικά προς το τέλος της πρώτης του θητείας και δημιούργησε προηγούμενο επιλέγοντας να αποσυρθεί μετά τη δεύτερη.
Οι Ιδρυτές της Αμερικανικής Ένωσης δεν πίστευαν σε πολιτικά κόμματα. Θεωρούσαν ότι πολιτικά κόμματα είναι γόνιμο έδαφος για διχασμό. Οι Ιδρυτές είχαν προτιμήσει ο κάθε πολιτικός να είναι ανεξάρτητος. Σύντομα όμως στην Ιστορία της χώρας τα πολιτικά κόμματα ξεπήδησαν από ακάθεκτη φυσική εξέλιξη.
Πίστευαν, οι Ιδρυτές, στον απόλυτο διαχωρισμό μεταξύ Κράτους και θρησκείας και η Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος, το πρώτο άρθρο της απαρίθμησης των Δικαιωμάτων, ξεκινά με την απαγόρευση του να θεωρήσει το κράτος θρησκευτικά πιστεύω για την σύνταξη οποιασδήποτε νομοθεσίας.
4. Theodore "Teddy" Roosevelt (1901-1909)
Ο Θίοντορ Ρούσβελτ κατέλαβε υψηλή θέση για τη δημόσια πειθώ και άλλα προεδρικά χαρακτηριστικά.
Μόλις 42 ετών, όταν έγινε ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία του έθνους, είχε τον ενθουσιασμό και την ενέργεια να πείσει το Κογκρέσο να εγκρίνει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και μια ισχυρή εξωτερική πολιτική - όπως αποδεικνύεται από το σύνθημά του, «Μίλα απαλά και κράτα ένα μεγάλο ραβδί». Μανιώδης υποστηρικτής της φύσης και της ύπαιθρου, επέβλεψε την επέκταση των εθνικών πάρκων της Αμερικής.
5. Thomas Jefferson (1801–1809)
Ο Τζέφερσον κατέλαβε υψηλή θέση στην αξιολόγηση των προέδρων λόγω της συμμετοχής του στην ίδρυση του έθνους μας και του μοναδικού του οράματος ως προέδρου.
Ήταν ο κύριος συγγραφέας της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, γράφοντας ότι «όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι», παρόλο που συνέχιζε να έχει σκλάβους.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, η Αμερική απέκτησε την επικράτεια της Λουιζιάνα, διευρύνοντας κατά πολύ το μέγεθος της χώρας και μείωσε το εθνικό χρέος κατά το ένα τρίτο.
6. Dwight D. Eisenhower (1953-1961)
Ο Αϊζενχάουερ, αρχιστράτηγος των συμμαχικών δυνάμεων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφιέρωσε τις ενέργειές του ως πρόεδρος σε μεγάλο βαθμό στην έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.
Έκανε ανακωχή μετά από χρόνια πολέμου στην Κορέα, συνέχισε την επέκταση των ενόπλων δυνάμεων στην ισότητα μεταξύ λευκών, μαύρων και άλλων στρατιωτών και έστειλε ομοσπονδιακά στρατεύματα για να επιβάλουν δικαστική απόφαση για την συμμετοχή μαύρων μαθητών στα λευκά δημόσια σχολεία στο Λιτλ Ροκ του Αρκάνσας.
7. Harry Truman (1945-1953)
Ο Τρούμαν κερδίζει επαίνους από ιστορικούς για την ηγεσία του στην εξωτερική πολιτική. Αν και δεν ήταν δημοφιλής όταν άφησε το αξίωμά του, έχει γίνει όλο και πιο δημοφιλής από τους ιστορικούς με τα χρόνια.
Μετά την Ημέρα της Νίκης στην Ευρώπη, όταν η Ιαπωνία αρνήθηκε να παραδοθεί, διέταξε να ρίξουν ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, τερματίζοντας τελικά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στον Ειρηνικό. Λίγο αργότερα, ο Τρούμαν παρακολούθησε την υπογραφή του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που ιδρύθηκε για τη διατήρηση της ειρήνης.
Ο Τρούμαν ήταν ο άνθρωπος στον οποίον έτυχε να απαντήσει στο δίλημμα του να τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στον Ειρηνικό με 200.000 θύματα σε λίγες μέρες, ή να κρατήσει άλλα 1-2 χρόνια με τρία έως εφτά εκατομμύρια θύματα.
8. Lyndon Johnson (1963-1969)
Μεταξύ ορισμένων προεδρικών ιστορικών, ο Τζόνσον βρίσκεται στην κορυφή των charts για την επιδίωξή του για ίση δικαιοσύνη για όλους τους Αμερικανούς.
Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του μετά τη δολοφονία του Τζων Κένεντι, ο Τζόνσον εξασφάλισε τη θέσπιση του ορόσημου Νόμου για τα Πολιτικά Δικαιώματα. Προέτρεψε τη χώρα «να οικοδομήσει μια Μεγάλη Κοινωνία, ένα μέρος όπου το νόημα της ανθρώπινης ζωής ταιριάζει με τα θαύματα της ανθρώπινης εργασίας», που έγινε η ατζέντα του, με αποτέλεσμα το Medicare για τους ηλικιωμένους, την αύξηση της βοήθειας για την εκπαίδευση και τα προγράμματα κατά της φτώχειας.
Στον Νότο, επί 100 χρόνια μετά τον Εμφύλιο, οι Μαύροι διατηρήθηκαν σε θέση όπου το να ψηφίσουν ή να βρουν καλές δουλειές και μισθούς, ή να τους επιτραπεί να ζούνε σε λευκές συνοικίες ή να πηγαίνουν σε ανάμεικτα σχολεία ήταν αδύνατον μέχρι την δεκαετία των 1960 και των Κέννεντυ και Τζονσον, ιδιαίτερα του Τζονσον.
9. John F. Kennedy (1961-1963)
Οι ιστορικοί πιστώνουν στον Κένεντι τις δεξιότητές του στον δημόσιο λόγο και το όραμά του. Αξιολογεί επίσης καλά τη διαχείριση κρίσεων και τον χειρισμό των διεθνών σχέσεων.
Στάθηκε απέναντι στους Σοβιετικούς και εξουδετέρωσε με επιτυχία την κουβανική κρίση πυραύλων. Ενέπνευσε επίσης τους Αμερικανούς υποσχόμενος να στείλει άνθρωπο στο φεγγάρι και υποστήριξε την πρόοδο στα πολιτικά δικαιώματα.
Δολοφονήθηκε μετά από μόλις χίλιες μέρες στην εξουσία.
Η προεδρία του ονομάστηκε ρομαντικά: Κάμελοτ.
«Μην ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η χώρα σας για εσάς. Ρωτήστε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την χώρα σας»
10. James Madison (1809-1817)
Ο Μάντισον είχε ισχυρό ηθικό κύρος και εκτιμάται καλά από τους ιστορικούς.
Κήρυξε τον πόλεμο κατά της Μεγάλης Βρετανίας το 1812. Οι Αμερικανοί θεωρούσαν τον πόλεμο επιτυχημένο, οδηγώντας σε μια περίοδο έξαρσης του εθνικισμού.
11. Barack Obama (2009-2017)
Το χαρακτηριστικό επίτευγμα της εσωτερικής πολιτικής του Ομπάμα, ο νόμος για την προσιτή φροντίδα, γνωστός και ως Obamacare, δεν ήταν δημοφιλής στους Ρεπουμπλικάνους, αλλά επέκτεινε την ασφαλιστική κάλυψη υγείας σε 20 εκατομμύρια Αμερικανούς. Η κυβέρνησή του βοήθησε στην καθοδήγηση της χώρας στη Μεγάλη Ύφεση και έσωσε την αυτοκινητοβιομηχανία των ΗΠΑ.
Ένας εξαιρετικά δημοφιλής πρόεδρος, απομακρύνθηκε από το τοπ 10 για το 2022, εν μέρει λόγω των συναλλαγών του με το Κογκρέσο και τις διεθνείς σχέσεις.
12. James Monroe (1817–1825)
Οι ιστορικοί επαίνεσαν τον Monroe για τις δεξιότητές του στις διεθνείς σχέσεις.
Καθιέρωσε το Δόγμα Μονρό, το οποίο προειδοποιούσε τα ευρωπαϊκά έθνη να μην αποικίζουν ή να παρεμβαίνουν στο Δυτικό Ημισφαίριο.
13. Woodrow Wilson (1913-1921)
Ο Wilson ήταν εξαιρετικός στον καθορισμό της ατζέντας και είχε ένα ισχυρό όραμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες ως πρόεδρος.
Μετέφερε πολλά σημαντικά νομοθετήματα μέσω του Κογκρέσου και το 1917 έπεισε το Κογκρέσο ότι η Αμερική δεν μπορούσε πλέον να παραμείνει ουδέτερη στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
14. Bill Clinton (1993-2001)
Η Κλίντον ήταν ένας δημοφιλής πρόεδρος, αγαπητός στο κοινό και γνωστός για την αποτελεσματική οικονομική διαχείριση.
Ο πρώτος πρόεδρος Baby Boomer, ο Κλίντον ήταν ο πρώτος Δημοκρατικός μετά τον Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ που κέρδισε μια δεύτερη θητεία, και μεταξύ άλλων επιτευγμάτων, πρότεινε τον πρώτο ισοσκελισμένο προϋπολογισμό εδώ και δεκαετίες και έφτασε σε δημοσιονομικό πλεόνασμα.
Στη δεύτερη θητεία του αντιμετώπισε παραπομπή για την ανεντιμότητα του σχετικά με μια σχέση με έναν οικότροφο του Λευκού Οίκου, αλλά αθωώθηκε από τη Γερουσία.
Τα χρόνια του
Κλίντον θεωρούνται από όλους ως εκείνα της μεγαλύτερης ευημερίας από πριν από την
Μεγάλη Ύφεση. Από το 1994 ως το 2000.
Ήταν τότε που η καθημερινότητα της Αμερικής ήταν στο απόγειό της. Τότε που ξεκίνησα
δύο εταιρείες από το υπόγειο του σπιτιού μου. Τότε που μεγάλωσα το παιδί μου.
Ευημερία η οποία έληξε εκείνη την ημέρα του Δεκεμβρίου του 2000 όταν το Ανώτατο
Δικαστήριο έδωσε για μια ψήφο τις εκλογές στον Μπους μετά από την ισοψηφία στην
Φλώριδα.
15. James K. Polk (1845-1849)
Ο Polk κατατάσσεται σε υψηλό βαθμό για το όραμά του και τις ικανότητές του στον καθορισμό της ατζέντας.
Υπό την ηγεσία του Πολκ, οι ΗΠΑ απέκτησαν περισσότερα από 800.000 τετραγωνικά μίλια δυτικής γης, επεκτείνοντας τα όριά τους στον Ειρηνικό Ωκεανό. Μετά την τετραετή θητεία του δεν αναζήτησε άλλη.
16. John Adams (1797-1801)
Σημειώνοντας μόλις μία θέση υψηλότερα από τον γιο του, ο δεύτερος πρόεδρος της χώρας ήταν γνωστός για την ακεραιότητά του και τον χειρισμό των δικαστικών διορισμών.
Παρά τις αυξανόμενες εχθροπραξίες με τη Γαλλία, ο Άνταμς δεν ζήτησε ποτέ πόλεμο και εργάστηκε μέσω διαπραγματεύσεων για να επιτύχει μια ειρηνευτική συμφωνία.
17. John Quincy Adams (1825-1829)
Ο Άνταμς, ο πρώτος γιος ενός πρώην προέδρου που έγινε ο ίδιος πρόεδρος, ήταν γνωστός για την ηθική του εξουσία.
Υπηρέτησε σε μια περίοδο μεγάλου διχασμού στη χώρα και αντιμετώπισε ένα αμφιλεγόμενο Κογκρέσο, αλλά πολέμησε σκληρά για τις πολιτικές ελευθερίες και την ενοποίηση της χώρας.
18. Ronald Reagan (1981-1989)
Ο Ρίγκαν εξακολουθεί να είναι μια αγαπημένη προεδρική φιγούρα, αλλά η δημοτικότητά του μεταξύ των πολιτικών μελετητών έχει πέσει τα τελευταία χρόνια.
Πολλοί τον θυμούνται να εργάζεται με το Κογκρέσο για να περάσει νομοθεσία που επιτάχυνε την οικονομική ανάπτυξη και ενίσχυε την εθνική άμυνα, προωθώντας το όραμά του για «ειρήνη μέσω δύναμης» τα χρόνια πριν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
19. Joseph Biden
Είναι πάντα δύσκολο να αξιολογήσεις με ακρίβεια έναν πρόεδρο που εξακολουθεί να είναι στη θέση του, αλλά ιστορικοί όπως ο Μπάιντεν για την ακεραιότητά του, την ικανότητά του να συμβιβάζεται και τους διορισμούς του σε εκτελεστικούς και δικαστικούς λόγους.
Ωστόσο, έχει χαμηλότερα σκορ στη σχέση του με το Κογκρέσο και στην ικανότητα επικοινωνίας.
20. George H.W. Bush (1989-1993)
Οι ιστορικοί όπως ο χειρισμός του Πολέμου του Κόλπου από τον Μπους ο πρεσβύτερος.
Ο Μπους καθοδήγησε τη χώρα μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και ηγήθηκε ενός συνασπισμού για την απελευθέρωση του Κουβέιτ μετά την εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν. Όμως έχασε την υποψηφιότητά του για επανεκλογή εν μέσω οικονομικής ύφεσης.
21. Ulysses S. Grant (1869–1877)
Ο Γκραντ οδήγησε τον Βορρά στη νίκη στον Εμφύλιο Πόλεμο και θεωρείται ισχυρός υποστηρικτής των πολιτικών δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της εποχής του.
Αλλά μόλις ανέλαβε την προεδρία, είχε φτωχές διοικητικές δεξιότητες και δεν ήταν σε θέση να εφαρμόσει πολλές από τις πολιτικές τις οποίες υποστήριζε.
22. William McKinley (1897-1901)
Ο McKinley ήταν γνωστός για την ηγεσία του κόμματός του και τη σχέση του με το Κογκρέσο.
Έθεσε το υψηλότερο προστατευτικό δασμό στην ιστορία και υπό την ηγεσία του η Αμερική γνώρισε μια βιομηχανική άνθηση. Οδήγησε επίσης τη χώρα στον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο, στον οποίο οι ΗΠΑ κατέκτησαν τον ισπανικό στόλο στην Κούβα, κατέλαβαν τη Μανίλα στις Φιλιππίνες και κατέλαβαν το Πουέρτο Ρίκο.
Δολοφονήθηκε από έναν αναρχικό λιγότερο από ένα χρόνο μετά τη δεύτερη θητεία του.
23. Andrew Jackson (1829-1837)
Ο Andrew Jackson ήταν ένας ριψοκίνδυνος πρόεδρος που ήταν πολύ καλός στο να προσελκύει πλήθη και άρεσε πολύ στο μεγάλο μέρος του κοινού.
Μια πολωτική φιγούρα, ο Τζάκσον διεξήγαγε μια πολιτική μάχη εναντίον της Δεύτερης Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών, μιας ιδιωτικής εταιρείας που λειτουργούσε ουσιαστικά ως μονοπώλιο υπό την αιγίδα της κυβέρνησης. Πίεσε επίσης για τη βίαιη απομάκρυνση των ιθαγενών Αμερικανών, με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους. Το αμερικανικό εκλογικό σώμα του χάρισε μια τεράστια νίκη για τη δεύτερη θητεία του.
24. Jimmy Carter (1977-1981)
Ορισμένοι ιστορικοί έχουν εκφράσει θαυμασμό για την επιδίωξη του Κάρτερ για ίση δικαιοσύνη, αλλά αντιμετώπισε κρίσεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.
Του πιστώνεται η δημιουργία μιας εθνικής ενεργειακής πολιτικής για την αντιμετώπιση των ελλείψεων πετρελαίου και η συνένωση του Ισραήλ και της Αιγύπτου για τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ. Όμως η κυβέρνησή του αντιμετώπισε οικονομική στασιμότητα και γνώρισε οπισθοδρομήσεις όπως η κρίση ομήρων στο Ιράν. Έχασε την υποψηφιότητά του για δεύτερη θητεία.
25. William Howard Taft (1909-1913)
Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Taft είχε πολλή προεδρική ακεραιότητα.
Ο Ταφτ ευνόησε τον νόμο έναντι της πολιτικής και συνέχισε να υπηρετεί ως Ανώτατος Δικαστής των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τη θητεία του στον Λευκό Οίκο.
26. Grover Cleveland (1885-1889 και 1893-1897)
Το Κλίβελαντ άσκησε βέτο σε ένα νομοσχέδιο που θα έδινε χρήματα από την κυβέρνηση σε βετεράνους, αγρότες που επλήγησαν από την ξηρασία και άτομα με αναπηρίες και έστειλε ομοσπονδιακά στρατεύματα για να σπάσουν την απεργία των εργαζομένων στο σιδηρόδρομο.
Είναι ο μόνος πρόεδρος που εγκατέλειψε τον Λευκό Οίκο και αργότερα επέστρεψε για δεύτερη θητεία.
27. James A. Garfield (1881)
Ο Γκάρφιλντ, πρώην στρατηγός του Εμφυλίου Πολέμου και μέλος του Κογκρέσου από το Οχάιο, έχει αναποτελεσματικές δεξιότητες εξωτερικής πολιτικής, αλλά ήταν τυπικά δημοφιλής ως πρόεδρος.
Δολοφονήθηκε μόλις 200 ημέρες μέσα στην προεδρία του.
28. Richard Nixon (1969-1974)
Αν και δεν είναι αυτό για το οποίο είναι κυρίως γνωστός, ο Νίξον είχε μερικά επιτεύγματα που έχουν αξιολογηθεί ιδιαίτερα από τους ιστορικούς: τερματισμός του σχεδίου και θέσπιση πολιτικών για την προστασία του περιβάλλοντος. Διαπραγματεύτηκε τον έλεγχο των εξοπλισμών με τη Ρωσία και έκανε μια διπλωματική επανάσταση με την κομμουνιστική Κίνα.
Αλλά οι θρίαμβοι του Νίξον επισκιάστηκαν από το Γουότεργκεϊτ, tο οποίο προήλθε από μια διάρρηξη στα γραφεία της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για την επανεκλογή του. Στις 9 Αυγούστου 1974, ο Νίξον έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που παραιτήθηκε.
29. Martin Van Buren (1837-1841)
Ο Van Buren έλαβε χαμηλές βαθμολογίες για την οικονομική του διαχείριση.
Όταν ανέλαβε την προεδρία, η οικονομία βρισκόταν σε άνθηση, αλλά λιγότερο από τρεις μήνες αργότερα, οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες πτώχευαν, και οι ιστορικοί πιστεύουν ότι οι πολιτικές του έκαναν τα πράγματα χειρότερα.
30. Gerald Ford (1974-1977)
Ο Ford έχει αντιμετωπίσει κριτική από ιστορικούς για τη σχετική αδυναμία του να ορίσει μια ατζέντα ή να επιδιώξει ένα όραμα για τη χώρα του.
Αναλαμβάνοντας την προεδρία μετά την παραίτηση του Ρίτσαρντ Νίξον, ο Φορντ προσπάθησε να περάσει τη χώρα πέρα από την πολιτική κρίση, δίνοντας στον Νίξον πλήρη χάρη. Ο Φορντ κέρδισε το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων το 1976, αλλά έχασε τις εκλογές.
31. Rutherford B. Hayes (1877-1881)
Οι ιστορικοί έχουν επικρίνει το ιστορικό του Hayes σχετικά με την ισότιμη δικαιοσύνη καθώς επέβλεπε το τέλος της Ανασυγκρότησης.
Ο Hayes δεσμεύτηκε να προστατεύσει τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών στο Νότο, αλλά στη συνέχεια απέσυρε τα ομοσπονδιακά στρατεύματα, προτιμώντας αυτό που ήλπιζε ότι θα ήταν «σοφή, έντιμη και ειρηνική τοπική αυτοδιοίκηση».
Αντίθετα, οι νότιες πολιτείες επέβαλαν γρήγορα νόμους για τον Jim Crow.
32. Calvin Coolidge (1923-1929)
Ο Coolidge βαθμολογείται κακώς για την ηγεσία της κρίσης, την έλλειψη φαντασίας και την αποτυχία να εργαστεί για την ίση δικαιοσύνη για όλους τους Αμερικανούς.
Αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει την οικονομική άνθηση της χώρας για να βοηθήσει τους αγρότες και τους εργαζόμενους σε άλλες παρακμάζουσες βιομηχανίες.
33. Chester A. Arthur (1881-1885)
Μεταξύ ορισμένων ιστορικών, ο Άρθουρ λαμβάνει χαμηλές βαθμολογίες για την αποτυχία του να εξασφαλίσει ίση δικαιοσύνη για όλους.
Η κυβέρνησή του θέσπισε τον πρώτο νόμο για τη μετανάστευση, ο οποίος απέκλειε τους Κινέζους καθώς και τους «άπορους, εγκληματίες και τρελούς».
34. Benjamin Harrison (1889-1893)
Οι ιστορικοί έχουν κατηγορήσει τον Χάρισον για κακές επικοινωνιακές δεξιότητες και ελλιπή ηγετική ικανότητα.
Ο Χάρισον προσπάθησε επίσης να διορθώσει ένα πρόβλημα υψηλών δασμών, αλλά οι τιμές αυξήθηκαν και η ευημερία υπέφερε.
35. George W. Bush (2001-2009)
Ο Μπους πήρε τους χαμηλότερους βαθμούς του λόγω της πιο αμφιλεγόμενης απόφασής του: την εισβολή στο Ιράκ το 2003, με βάση την εσφαλμένη πεποίθηση ότι ο Ιρακινός Πρόεδρος Σαντάμ Χουσεΐν είχε όπλα μαζικής καταστροφής.
Όταν άφησε το αξίωμα του, οι ΗΠΑ βρίσκονταν στο αποκορύφωμα μιας οικονομικής κρίσης.
Λένε ότι τα τηλέφωνα των τμημάτων πωλήσεων των επιχειρήσεων σταμάτησαν να χτυπάνε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Δεν είναι όμως έτσι. Είχα και εγώ τότε μια εταιρεία δική μου με υπαλλήλους, και μπορώ, και εγώ και γνωστοί μου άλλοι επιχειρηματίες να βεβαιώσουμε ότι τα τηλέφωνα των πωλήσεων σταμάτησαν να χτυπάνε τον Δεκέμβριο του 2000 μόλις το Ανώτατο Δικαστήριο έδωσε, για μια ψήφο ενός από τους εννέα δικαστές, την νίκη στις εκλογές του 2000 στον Μπους, μια Μαριονέτα των πετρελαίων του Τέξας. Ο πραγματικός πρόεδρος και δύναμη πίσω από τον θρόνο ήταν ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσέηνι.
Και, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν κέρδισε την επιθεσή του και για πρώτη φορά στην Ιστορία τους τα Ενωμένα Κράτη γνώρισαν τον φόβο. Και κατέλυσαν πολλές ελευθερίες με τον καινούργιο Νόμο Πατριωτισμού.
36. Zachary Taylor (1849-1850)
Ο Τέιλορ, πρώην στρατιωτικός ήρωας, υπηρέτησε λιγότερο από ενάμιση χρόνο στην εξουσία πριν από το θάνατό του.
Όταν επρόκειτο για την έντονη συζήτηση για τη δουλεία, προσπάθησε να παρακάμψει το θέμα υποστηρίζοντας ότι τα κράτη μπορούσαν να διαχειριστούν τους νόμους της δουλείας μόνα τους.
37. Herbert Hoover (1929-1933)
Η αξιολόγηση οικονομικής διαχείρισης του Χούβερ μειώνει την κατάταξή του.
Μήνες μετά την εκλογή του, το χρηματιστήριο κατέρρευσε και οι ΗΠΑ έπεσαν στη Μεγάλη Ύφεση.
38. Millard Fillmore (1850-1853)
Ο Φίλμορ ανέβηκε στην προεδρία τον Ιούλιο του 1850 μετά το θάνατο του Προέδρου Ζάχαρι Τέιλορ.
Οι ιστορικοί κατηγορούν τον Fillmore για την υπογραφή του νόμου για τους φυγάδες σκλάβους, ο οποίος απαιτούσε να επιστρέφονται οι δραπέτευτοι σκλάβοι στους σκλάβους τους. Ο Χάρισον δεν ήταν υποψήφιος του κόμματός του για επανεκλογή.
39. John Tyler (1841-1845)
Ο Τάιλερ, ο πρώτος αντιπρόεδρος που ανέβηκε ποτέ στην προεδρία μετά τον θάνατο του προκατόχου του, ήταν ένθερμος υποστηρικτής των δικαιωμάτων των κρατών.
Αργότερα εντάχθηκε στη Νότια Συνομοσπονδία.
40. William Henry Harrison (1841)
Η προεδρία του Χάρισον χαρακτηρίστηκε από οργανωτικό χάος. Εκείνη την εποχή, ήταν σύνηθες για όσους αναζητούσαν εργασία να εμφανίζονται απλώς στον Λευκό Οίκο και να ζητούν συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο — και το έκαναν.
Σε ένα γράμμα, ο Χάρισον παραπονέθηκε: «Είμαι τόσο πολύ παρενοχλημένος από το πλήθος που με καλεί που δεν μπορώ να δώσω την κατάλληλη προσοχή σε καμία δική μου επιχείρηση».
Συνολικά, οι ιστορικοί δεν έχουν πολλά να κρίνουν τον Χάρισον, δεδομένου ότι πέθανε την 32η ημέρα της θητείας του.
41. Franklin Pierce (1853-1857)
Η προεδρία του Χάρντινγκ επωφελήθηκε από μια οικονομική ώθηση, που τροφοδοτήθηκε εν μέρει από την αυξανόμενη μαζική παραγωγή «μηχανοκίνητων αυτοκινήτων».
Όμως τα σκάνδαλα μάστιζαν την περίοδο του Χάρντινγκ στην εξουσία, ιδιαίτερα το περιβόητο σκάνδαλο Teapot Dome, στο οποίο οι φίλοι του επωφελήθηκαν από μυστικές συμφωνίες πετρελαίου, κρατώντας τον χαμηλά στην κατάταξη.
42. Warren G. Harding (1921-1923)
Η ιστορία έχει κρίνει τον Πιρς δυσμενώς για πολιτικές που βοήθησαν να τεθεί το έθνος στην πορεία προς τον εμφύλιο πόλεμο.
Υπέγραψε σε νόμο τον νόμο του Κάνσας-Νεμπράσκα, ο οποίος επέτρεπε στους κατοίκους νέων περιοχών να αποφασίζουν για τη νομιμότητα της δουλείας για τον εαυτό τους.
43. Donald Trump (2017-2021)
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει την αμφίβολη τιμή να είναι ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ που αντιμετώπισε παραπομπή δύο φορές.
Οι υψηλότερες βαθμολογίες του αφορούσαν την καλή του τύχη, την δημόσια πειθώ (δημαγωγία) και την προθυμία να πάρει ρίσκα - κατατάσσεται χαμηλά λόγω της αποδυνάμωσης που έφερε στο ίδιο το προεδρικό γραφείο και αξίωμα.
44. James Buchanan (1857-1861)
Οι ιστορικοί έχουν επικρίνει τον Μπιουκάναν για την κακή ηγεσία του στην κρίση.Φαινόταν ότι δεν μπορούσε να κατανοήσει το τεράστιο μέγεθος των διαιρέσεων της Αμερικής σχετικά με τη σκλαβιά, αγνοώντας τη διαμάχη και άφησε το ζήτημα να υποχωρήσει στα χρόνια που προηγήθηκαν του Εμφυλίου Πολέμου.
45. Andrew Johnson (1865-1869)
Οι ιστορικοί έδωσαν στον Τζόνσον τις χαμηλότερες βαθμολογίες συνολικά.
Ο Τζόνσον, ο οποίος έγινε πρόεδρος μετά τη δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν, συγκρούστηκε με άλλους Ρεπουμπλικάνους για την Ανασυγκρότηση στον απόηχο του Εμφυλίου Πολέμου. Συχνά προσπάθησε να παρακάμψει το Κογκρέσο και έγινε ο πρώτος πρόεδρος που αντιμετώπισε ποτέ παραπομπή, αλλά αθωώθηκε με μία ψήφο.
~~~
Και μια δική μου λίστα των 10 προέδρων που θεωρώ σημαντικούς και σπάνιους ηγέτες,
οι οποίοι έκαναν πράγματα που έφεραν θετικές αλλαγές οι οποίες ζουν μετά από εκείνους.
Παρουσιάζω την λίστα μου σε χρονολογική σειρά, χωρίς βαθμολογία.
1789-1797: George Washington
1805-1809: Thomas Jefferson
1861-1865: Abraham Lincoln
1901-1909: Theodore Roosevelt
1933-1945: Franklin D. Roosevelt
1945-1953: Harry S. Truman
1961-1963: John F. Kennedy
1963-1969: Lyndon B. Johnson
1993-2001: Bill Clinton
2009-2017: Barack Obama
~~~
Λίστα όλων των Προέδρων σε χρονολογική σειρά
χωρισμένες σε θητείες, και θητείες αντιπροέδρου
Σημ.: Ενώ οι εκλογές γίνονται σε ζυγό χρόνο,
ο όρκος και η αρχή της θητείας είναι λίγους μήνες αργότερα σε μονό χρόνο.
Φέτος, παραδείγματος χάριν, οι εκλογές είναι 5 Νοεμβρίου 2024 (πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου)
ενώ η ορκομωσία και η αρχή της θητείας θα είναι 20 Ιανουαρίου 2025.
Αστερίσκος (*) στα ονόματα των τεσσάρων προέδρων που δολοφονήθηκαν.
1789-1797: George Washington, John Adams
1797-1801: John Adams, Thomas Jefferson
1801-1805: Thomas Jefferson, Aaron Burr
1805-1809: Thomas Jefferson, George Clinton
1809-1812: James Madison, George Clinton
1812-1813: James Madison, office vacant
1813-1814: James Madison, Elbridge Gerry
1814-1817: James Madison, office vacant
1817-1825: James Monroe, Daniel D. Tompkins
1825-1829: John Quincy Adams, John C. Calhoun
1829-1832: Andrew Jackson, John C. Calhoun
1832-1833: Andrew Jackson, office vacant
1833-1837: Andrew Jackson, Martin Van Buren
1837-1841: Martin Van Buren, Richard M. Johnson
1841: William Henry Harrison, John Tyler
1841-1845: John Tyler, office vacant
1845-1849: James K. Polk, George M. Dallas
1849-1850: Zachary Taylor, Millard Fillmore
1850-1853: Millard Fillmore, office vacant
1853: Franklin Pierce, William R. King
1853-1857: Franklin Pierce, office vacant
1857-1861: James Buchanan, John C. Breckinridge
1861-1865: Abraham Lincoln*, Hannibal Hamlin
1865: Abraham Lincoln, Andrew Johnson
1865-1869: Andrew Johnson, office vacant
1869-1873: Ulysses S. Grant, Schuyler Colfax
1873-1875: Ulysses S. Grant, Henry Wilson
1875-1877: Ulysses S. Grant, office vacant
1877-1881: Rutherford B. Hayes, William A. Wheeler
1881: James A. Garfield*, Chester A. Arthur
1881-1885: Chester A. Arthur, office vacant
1885: Grover Cleveland, Thomas A. Hendricks
1885-1889: Grover Cleveland, office vacant
1889-1893: Benjamin Harrison, Levi P. Morton
1893-1897: Grover Cleveland, Adlai E. Stevenson
1897-1899: William McKinley, Garret A. Hobart
1899-1901: William McKinley, office vacant
1901: William McKinley*, Theodore Roosevelt
1901-1905: Theodore Roosevelt, office vacant
1905-1909: Theodore Roosevelt, Charles W. Fairbanks
1909-1912: William H. Taft, James S. Sherman
1912-1913: William H. Taft, office vacant
1913-1921: Woodrow Wilson, Thomas R. Marshall
1921-1923: Warren G. Harding, Calvin Coolidge
1923-1925: Calvin Coolidge, office vacant
1925-1929: Calvin Coolidge, Charles G. Dawes
1929-1933: Herbert Hoover, Charles Curtis
1933-1941: Franklin D. Roosevelt, John N. Garner
1941-1945: Franklin D. Roosevelt, Henry A. Wallace
1945: Franklin D. Roosevelt, Harry S. Truman
1945-1949: Harry S. Truman, office vacant
1949-1953: Harry S. Truman, Alben W. Barkley
1953-1961: Dwight D. Eisenhower, Richard M. Nixon
1961-1963: John F. Kennedy*, Lyndon B. Johnson
1963-1965: Lyndon B. Johnson, office vacant
1965-1969: Lyndon B. Johnson, Hubert Humphrey
1969-1973: Richard M. Nixon, Spiro T. Agnew
1973-1974: Richard M. Nixon, Gerald R. Ford
1974-1977: Gerald R. Ford, Nelson Rockefeller
1977-1981: Jimmy Carter, Walter F. Mondale
1981-1989: Ronald Reagan, George H. W. Bush
1989-1993: George H. W. Bush, Dan Quayle
1993-2001: Bill Clinton, Albert Gore
2001-2009: George W. Bush, Richard Cheney
2009-2017: Barack Obama, Joseph R. Biden
2017-2021: Donald J. Trump, Mike Pence
2021-…: Joseph R. Biden, Kamala Harris
~~~
Η ημερομηνία της εισαγωγής κάθε Κράτους στην Ένωση,
(πρώτα ο μήνας, μετά η ημέρα -πχ., 12/31)
το παρατσούκλι κάθε Κράτους, που μερικά βάζουν και στις πινακίδες αυτοκινήτων,
και ο πληθυσμός (οι χιλιάδες έχουν κομματα, όχι τελείες):
Delaware, 12/7/1787 -The First State: 1,031,890
Pennsylvania, 12/12/1787 -Keystone State: 12,961,683
New Jersey, 12/18/1787 -Garden State: 9,290,841
Georgia, 1/2/1788 -Peach State: 11,029,227
Connecticut, 1/9/1788 -Constitution State: 3,617,176
Massachusetts, 2/6/1788 -The Spirit of America: 7,001,399
Maryland, 4/28/1788 -Chesapeake State: 6,180,253
South Carolina, 5/23/1788 -Palmetto State: 5,373,555
New Hampshire, 6/21/1788 -Live Free or Die: 1,402,054
Virginia, 6/25/1788 -Mother of Presidents: 8,715,698
New York, 7/26/1788 -Empire State: 19,571,216
North Carolina, 11/21/1789 -First in Flight: 10,835,491
Rhode Island, 5/29/1790 -Ocean State: 1,095,962
Vermont, 3/4/1791 -Green Mountain State: 647,464
Kentucky, 6/1/1792 -Bluegrass State: 4,526,154
Tennessee, 6/1/1796 -Volunteer State: 7,126,489
Ohio, 3/1/1803 -Buckeye State: 11,785,935
Louisiana, 4/30/1812 -Bayou State: 4,573,749
Indiana, 12/11/1816 -Hoosier State: 6,862,199
Mississippi, 12/10/1817 -Magnolia State: 2,939,690
Illinois, 12/3/1818 -Land of Lincoln: 12,549,689
Alabama, 12/14/1819 -Heart of Dixie: 5,108,468
Maine, 3/15/1820 -Vacationland: 1,395,722
Missouri, 8/10/1821 -Show-Me State: 6,196,156
Arkansas, 6/15/1836 -The Natural State: 3,067,732
Michigan, 1/26/1837 -The Great Lakes State: 10,037,261
Florida, 3/3/1845 -Sunshine State: 22,610,726
Texas, 12/29/1845 -Lone Star State: 30,503,301
Iowa, 12/28/1846 -Hawkeye State: 3,207,004
Wisconsin, 5/19/1848 -Badger State: 5,910,955
California, 9/9/1850 -The Golden State: 38,965,193
Minnesota, 5/11/1858 -Land of 10,000 Lakes: 5,737,915
Oregon, 2/14/1859 -Pacific Wonderland: 4,233,358
Kansas, 1/29/1861 -America's Heartland: 2,940,546
West Virginia, 6/20/1863 -Mountain State: 1,770,071
Nevada, 10/31/1864 -Silver State: 3,194,176
Nebraska, 3/1/1867 -The Good Life: 1,978,379
Colorado, 8/1/1876 -Columbine State: 5,877,610
North Dakota, 11/2/1889 -Peace Garden State: 783,926
South Dakota, 11/2/1889 -The Mount Rushmore State: 919,318
Montana, 11/8/1889 -Big Sky Country: 1,132,812
Washington, 11/11/1889 -Evergreen State: 7,812,880
Idaho, 7/3/1890-Gem State: 1,964,726
Wyoming, 7/10/1890 -Cowboy State: 584,057
Utah, 1/4/1896 -Beehive State: 3,417,734
Oklahoma, 11/16/1907 -Native America: 4,053,824
New Mexico, 1/6/1910 -Land of Enchantment: 2,114,371
Arizona, 2/14/1912 -Grand Canyon State: 7,431,344
Alaska, 1/3/1959 -The Last Frontier: 733,406
Hawaii, 8/21/1959 -Aloha State: 1,435,138
Συνολικός πληθυσμός (συμπεριλαμβανομένης της Washington DC): 334,914,895
Άλλο το κράτος Washington και άλλη η Washington, District of Columbia,
όπου βρίσκεται η ομοσπονδιακή πρωτεύουσα σε ουδέτερο έδαφος εκτός των 50 κρατών.
Σημ.: Το Τέξας κήρυξε την ανεξαρτησία του από το Μεξικό στις 2 Μαρτίου 1836, μετά την πολιορκία και την μάχη του Άλαμο και ήταν ανεξάρτητο κράτος, ονομαζόμενο Δημοκρατία του Τέξας, επί 9 χρόνια μέχρι που στις 29 Δεκεμβρίου 1845 το Τέξας έγινε δεκτό σαν μέλος της Ένωσης των Κρατών της Αμερικής. Το Τέξας (695.662 τ. χλμ) έχει έκταση σχεδόν ίδια με την Γαλλία (547.557 τ. χλμ) συν την Νορβηγία (148.449 τ. χλμ) .
Η Ελλάδα έχει έκταση 131.957 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 10.413.982
για σύγκριση
Η Ελλάδα έχει έκταση μεταξύ του Μισσισσίπι (125.438 τ.χλμ) και Λουιζιάνα (135.659 τ.χλμ)
(Το κράτος της Νέας Υόρκης έχει έκταση 141.297 τ. χλμ, 9.340 τ. χλμ μεγαλύτερο από ην Ελλάδα)
και, η Ελλάδα έχει πληθυσμό μεταξύ του Μίσιγκαν (10.034.113) και της Βόρειας Καρολίνας (10.698.973)
Τα Ενωμένα Κράτη έχουν συνολική έκταση 9.826.675 τ. χλμ.
Η Ευρώπη έχει συνολική έκταση 10.180.000 τ. χλμ.
~~~
Παρεμπιπτόντως, όσον αφορά την θέση της Αμερικής κατά την Ελληνική Επνάσταση, ο Τζέημς Μονρό (πρόεδρος 1817-1825) ήταν πρόεδρος κατά τα πρώτα τέσσερα χρόνια της Επανάστασης και ο Τζων Κουίνσι Άνταμς (πρόεδρος 1825-1829) για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, και κατά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Ο Μονρό ανέφερε την Ελλάδα, αλλά μόνο με συμπάθεια, για να μην φανεί εχθρικός προς τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ο Πρόεδρος ευλόγησε ουσιαστικά την ελληνική υπόθεση, αλλά δεν υποσχέθηκε τίποτα περισσότερο από ηθική υποστήριξη. Όταν ξέσπασε ο Ελληνικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας το 1821, η Αμερική είχε ήδη καθιερωθεί ως παγκόσμιο σύμβολο ελευθερίας και δημοκρατίας στην ελληνική φαντασία. Αυτό το ισχυρό σύμβολο ενσωματώθηκε στο ελληνικό όραμα της ελευθερίας.
Η φιλελληνική στάση της Αμερικής δεν πέρασε απαρατήρητη στην Ελλάδα. Τον Φεβρουάριο του 1823, ο Ανδρέας Λουριώτης, εκπρόσωπος της ελληνικής επαναστατικής κυβέρνησης, παρέδωσε στον Ρίτσαρντ Ρας, τον Αμερικανό υπουργό και διπλωματικό εκπρόσωπο στο Λονδίνο, μια επιστολή που ζητούσε βοήθεια και διπλωματική αναγνώριση από την αμερικανική κυβέρνηση. Ο Πρόεδρος Μονρό και το υπουργικό του συμβούλιο συζήτησαν την έκκληση των Ελλήνων στις 15 Αυγούστου 1823. Ο Υπουργός Πολέμου και ο Υπουργός Οικονομικών, πιθανώς λόγω της δημοτικότητας της ελληνικής υπόθεσης και του γεγονότος ότι και οι δύο έθρεφαν προεδρικές φιλοδοξίες, ήταν υπέρ της ενεργούς υυμμετοχής των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης αμερικανικών πλοίων του πολεμικού ναυτικού. Ωστόσο, ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κουίνσι Άνταμς, ένας έμπειρος διπλωμάτης, δεν σκέφτηκε «και τόσο ελαφρά τον πόλεμο με την Τουρκία». Οι απόψεις του που επικράτησαν, η απάντησή του στο σημείωμα του Λουριώτη ήταν η εξής:
«Αλλά ενώ επευφημούν με τις καλύτερες ευχές τους την υπόθεση των Ελλήνων, τα Ενωμένα Κράτη απαγορεύεται από τα καθήκοντα της κατάστασης να λάβουν μέρος στον πόλεμο, με τον οποίο η σχέση τους είναι αυτή της ουδετερότητας…. Η καθιερωμένη πολιτική τους και οι υποχρεώσεις των νόμων των εθνών τους εμποδίζουν να γίνουν εθελοντικά βοηθοί σε μια υπόθεση που θα τους εμπλέκει σε πόλεμο».
Αρνήθηκε επίσης την αναγνώριση της Επανάστασης. Στις οδηγίες του προς τον Rush, ο Άνταμς σημείωσε ότι η Ελλάδα δεν πληρούσε ακόμη τα κριτήρια των Ενωμένων Κρατών για αναγνώριση. Η αμερικανική στάση απέναντι στην επαναστατική Ελλάδα επηρεάστηκε επίσης από το δόγμα Μονρό, θεμελιώδες δόγμα της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Στην Ευρώπη, μετά τους Ναπολεόντειους Πολέμους, η Ιερά Συμμαχία (οι απόλυτες μοναρχίες της Ρωσίας, της Πρωσίας και της Αυστρίας) ήταν αποφασισμένη να παρέμβει σε οποιοδήποτε μέρος της ηπείρου όπου η κατεστημένη τάξη απειλούνταν από επανάσταση.
~~~
