Στις 8 Ιανουαρίου, 2023, είχα δημοσιεύσει μια ανάρτηση με 100 από τις φωτογραφίες ανθρώπων που έχω πάρει περπατώντας την Γη. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στις φωτογραφίες ανθρώπων στην καθημερινή ζωή και σε αυτό το στυλ, σε αυτή την σχολή φωτογραφίας, ακολουθώ με θαυμασμό από μακριά τους γίγαντες του είδους που μιλάνε στον καθένα μας.
Σήμερα δημοσιεύω περίπου 150 φωτογραφίες μου από εκείνες που δεν συμπεριλαμβάνουν ανθρώπους. Τοπία, κτήρια, φύση... αγάλματα... συν μερικές δευτερεύουσες που μπήκανε παρεμπιπτώντως, συν μερικές με παιγνιδάκια στο φώτοσοπ.
Από τις χιλιάδες φωτογραφίες που μάζεψα στη ζωή μου ήταν πολύ πιο εύκολο να διαλέξω τις εκατό που ονόμασα «πορτρέτα» παρά να διαλέξω σήμερα από τις χιλιάδες άλλες.
Ξέρω ότι έχω παραλείψει πάρα πολλές που θα ήθελα να συμπεριλάβω και αυτές παρακάτω δεν είναι οι καλύτερες. Το βρισκω ενδιαφέρον πως ήταν πιο εύκολο να διαλέξω φωτογραφίες ανθρώπων από το να διαλέξω φωτογραφίες τοπίων, κτηρίων, φύσης…
Παρεμπιπτόντως, συγγνώμη για την υδατογραφία των δικαιωμάτων μου στην μέση των φωτογραφιών. Κανονικά αυτό μπαίνει διακριτικά, με μικρού μεγέθους γράμματα, κάτω-κάτω δεξιά. Αλλά κλέβανε την φωτογραφία από την ιστοσελίδα, κόβανε το κάτω μέρος με το © και το όνομα, και την δημοσιεύανε χωρίς εγώ να έχω ιδέα. Όταν το είδα κατά συμπτωση παραπονέθηκα σε συντάκτη Ιταλικής εφημερίδας, πριν πολλά χρόνια, ότι, όχι μόνο χρησιμοποίησε φωτογραφία μου χωρίς άδεια και στην ιστοσελίδα τους και σε έντυπο, και έκοψε και επί τούτου, προμελετημένα, το κάτω μέρος με το όνομά μου και το σύμβολο των πνευματικών δικαιωμάτων, μου είπε ότι στο ίντερνετ κάνει ότι θέλει και να πάω να… κάνω την πράξη διαιώνισης του είδους. Από τότε, χρόνια τώρα βάζω την υδατογραφία στη μέση της φωτογραφίας διαγώνια να καλύψει τα πάντα και με μεγάλα γράμματα. Και βγάζω την υδατογραφία μόνο όταν κάποιος την αγοράσει και τα λεφτά είναι στην τράπεζα.
Από την άλλη, στην Γερμανία, άλλη ιστορία. Ένας συντάκτης περιοδικού μου έστειλε email, με πληροφόρησε για κάπου έξι φωτογραφίες που ενδιέφεραν το περιοδικό από την ιστοσελίδα μου, με ρώτησε αν θα ενδιαφερόμουν να τις παραχωρήσω για την καθιερωμένη τιμή στην αγορά περιοδικών, περίπου 100 Ευρώ την μία και έγινε εντίμως και χαρούμενα η αγοροπωλησία. Και μου έστειλε ταχυδρομικά και κόπια του περιοδικού όταν τυπώθηκαν. Καλή εμπειρια από την Γερμανία. Όχι τόσο στην Ιταλία. Στα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής ούτε συζήτηση, όλοι ξέρουν τον νόμο. Αλλά στο Ευρώπη υπάρχουν Ευρωπαίοι και Ευροπέη, κι' όπου πέσεις.
Και επίσης αυτή, όπου υπάρχουν πολλές, και φωτογραφίες και εικόνες φτιαγμένες στο φώτοσοπ, που δεν έχω στην κυρίως ιστοσελίδα μου, και από όπου μπορούν να αγοραστούν και να σταλούν κατ’ ευθείαν τυπωμένες σε οποιοδήποτε μέγεθος, και με κάδρα και ως διάφορα αντικείμενα από κουβέρτες και κύπελα ως πουκαμισάκια και άλλα διάφορα: pixels.com/profiles/dimitris-sivyllis
Αν τις παρακάτω φωτογραφίες τις δείτε από οθόνη καλής ανάλυσης, 15 έως 24 ιντσών ή παραπάνω, μέχρι και 1920 x 1080 πίξελς ανάλυση ή περισσότερο, οι φωτογραφίες με κλικ μεγαλώνουν. Αν τις δείτε από σμάρτφων, δείτε ότι σας δείξει :-) Στις επιλογές του σμάρτφων πάντως, μπορείτε να το κάνετε έτσι ώστε όταν γυρίσετε το τηλέφωνο οριζόντια να γυρνάει και η γενική εικόνα που σας δείχνει.
Οι περισσότερες από τις παρακάτω είναι σχετικά πιο πρόσφατες, κυρίως από ψηφιακές μηχανές Nikon D300 (Half Frame) μετά το 2007 και mirrorless Nikon Z9 (Full Frame) το 2023, και ψηφιακές τσέπης Panasonic και Sony από 2004. Και μια από Olympus ψηφιακή τσέπης του 2000. Απλά από 1978-2004 τις πήρα σε φιλμ και δεν έχω αρκετές έτοιμες σκαναρισμένες για να βάλω εδώ.
Και, ενώ οι περισσότερες από τις παρακάτω φωτογραφιες είχαν 4200 ως 8300 πίξελς στην μακρύτερη πλευρά, αυτές τις έχω μικρύνει στις 1920 πίξελς ή λιγότερο, όπως πρέπει να γίνεται στο ίντερνετ για να είναι ελαφριές --φαίνονται όμως σαν υψηλής πιστότητας, HD, στις καλές ψηφιακές οθόνες.
Αντανάκλαση του καινούργιου πύργου One World πάνω στο γυάλινο κτήριο εισόδου στο Μνημείο της 9-11, Ground Zero, 2015
Το φως του Αρχαίου Πολιτισμού,
Δεν είναι τα ερείπια αλλά το πραγματικό φως του ήλιου στο σύννεφο, φως άστατο και φευγαλέο,
που επανέρχεται κάθε μέρα και διαφορετικό πάνω από τα ερείπια,
όσο είμαστε εδώ και επιλέγουμε να το δούμε.
Ναός του Ποσειδώνα, Σούνιο, 2016
(αυτήν την πήρα με την SLR Pentax, Half Frame της Μαργαρίτας)
Προσπαθώντας τον Απρίλιο του 2023 να χρησιμοποιήσω το Φώτοσοπ για να χειραγωγήσω την απελπιστική
κατάσταση κακης ποιότητας αυτής της φωτογραφίας που είχα πάρει τον Απρίλιο του 2008
με μια μικρούλα ψηφιακή τσέπης.
Περίπου δύο ώρες εργασίας αργότερα με ακυρώσεις αποφάσεων και λήψεις καινούργιων,
σιγά-σιγά, έφερα την φωτογραφία σε ένα σημείο που δεν είναι πια φωτογραφία
αλλά ψηφιακή εικόνα,
που σταμάτησα να την προχωρώ όταν μου θύμισε το Λονδίνο μου.
Αυτή είναι η αρχική φωτογραφία πριν την ανοίξω στο φώτοσοπ.
Η Αψίδα του Θριάμβου και Σαμπς Ελιζέ, Παρίσι, ηλιοβασίλεμα, 2006
Εκεί ο Κώστας είχε αγοράσει τα γυαλιά ηλίου του, Armani,
και τα ξέχασε σε ένα εστιατόριο στο Περού, στην Λίμα, το 2018.
Η αρπαγή των Σαβίνων γυναικών (Giambologna),
Piazza della Signoria, Φλορεντία, 2018
Ο βιασμός της Πολυξένης,
Piazza della Signoria, Φλορεντία, 2018
Μου αρέσει πάρα πολύ να φωτογραφίζω αγάλματα.
Είναι σαν να φωτογραφίζεις ανθρώπους σε μια παγωμένη στιγμή της ζωής,
η φωτογραφία μιας φωτογραφίας τριών διαστάσεων
επιχειρωντας να απελευθερώσεις την ζωή από μέσα τους.
Η πρόκληση είναι να επιλέξει ο φωτογράφος
γωνία, φακό, φωτισμό, σύνθεση, κάδρο, αισθανόμενος τον γλύπτη.
Παρακάτω, δωδεκα αγάλματα από Βερσαλίες, Φλορεντία και Μητροπολιτικό Μουσείο.
Αρισταίος και Πρωτέας, Sebastian Slodtz (1655-1726), Κήποι των Βερσαλιών, 2008
Η Απαγωγή της Περσεφόνης, Κήποι των Βερσαλιών, 2008
Πορτρέτο δεκάτου ενάτου αιώνα που παριστά τον γλύπτη Niccola Pisano (1220-1284),
Φλωρεντία, 2010
David (αντίγραφο -το πραγματικό του Μικελάντζελο είναι σε κλειστή αίθουσα), Φλωρεντία, 2010
Ο Πάτροκλος και ο Μεναίλαος, Φλωρεντία, 2010
Περσέας με το κεφάλι της Μέδουσας, Φλωρεντία 2010Τι διαφορά κάνει η γωνία;Αυτό είναι όλο το άγαλμα από ουδέτερη γωνία που βρήκα στο ίντερνετ:
Η μαμά μας συνομιλεί με την Νύδια, το τυφλό κορίτσι της Πομπηίας,
Randolph Rogers, 1859, Met, NY, 2016
Met, NY, 2016
Ο Ουγκολίνο και οι γιοί του, Jean Baptiste Carpeaux (1865–67), Met, NY, 2016
Ένας από τους Burghers Of Calais, Auguste Rodin, Met, NY, 2016
Η Ανδρομέδα και το θαλάσσιο τέρας, Domenico Guidi, 1694, Met, NY, 2016
Όμηρος, Met, NY, 2016
Αφροδίτη της Μήλου, Λούβρο, Παρίσι 2006Charlemagne, Άγιος Πέτρος, Βατικανό, 2008
"Χειμώνας", στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, 2016
Jean Antoine Houdon (French, 1741–1828). Winter, 1787. Bronze
Αυτό το μπρούτζινο άγαλμα του Χουντόν μου αρέσει πάρα πολύ
και βάζω εδώ από κάτω μια φωτογραφία από τον κατάλογο του Μουσείου
για να το δείτε από ουδέτερη γωνία στο σύνολό του, χωρίς να επηρεάζει η γωνία και σύνθεση
που επέλεξα να χρησιμοποιήσω στην παραπάνω:
(η δική μου γωνία είναι από χαμηλά, αριστερά, για την έκφραση του κοριτσιού)
(κλικ στο λινκ για λεπτομέρειες)
Ένα από τα αγάλματα στους κήπους των Βερσαλιών, 2008
Αυτό δεν είναι ιδιαίτερης σημασίας ή τέχνης άγαλμα, ούτε καλή φωτογραφία,
αλλά την κοιτάζω πάντα γιατί μου θυμίζει
μια σκηνή από την ταινία του Τρυφώ, L' Histoire d' Adelle H. (1975) με την Ιζαμπέλ Ατζανί.
Ο Άγιος Πέτρος μπροστά από τον Ναό του στο Βατικανό, 2008
Λεπτομέρια της βόρειας πλευράς του Ντουόμο, Santa Maria del Fiore, στην Φλορεντία, 2019
Empire State Building, Νέα Υόρκη, 2004
Αντανάκλαση του Empire State Building σε λιμουζίνα, 2004
Πανσέληνος, Ντεητόνα Μπητς, Φλόριδα, Νοεμβρίου 2016
Nikon D300 Half Frame, φακός 200 mm (Full Frame αντιστοιχία 300 mm), χωρίς τρίποδο.
Κάτω, Πανσέληνος, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, Ρομάνια, 6 Απριλίου 2023
Nikon Z9 Full Frame, φακός Ζ 800 mm, 150 scale, ISO 200, 1/125, f11.
Τα δέντρα απέχουν 3,35 χιλιόμετρα. Το φεγγάρι, 389.490 χιλιόμετρα
Bear Lake, Colorado Rocky Mountains, 2000 (ψηφιακή τσέπης Olympus)
Πρώτη φορά που πήγα σε πελάτες μου στο Λαβλαντ, Κολοράντο, Οκτώβριο του 2000...
Ήμουνα ο μόνος που έκανε μια ώρα να οδηγήσει από το αεροδρόμιο του Ντένβερ στο Λαβλαντ,
αλλά εννέα ώρες από Λαβλαντ στο Ντένβερ επειδή γύριζα μέσα από τα βραχώδη όρη...
με τον Τζων Ντένβερ στο CD να τραγουδάει Rocky Mountain High, μεταξύ άλλων.
Μετά πηγαίναμε κάθε χρόνο με τον Κώστα για σκι, και έχουμε κάνει όλα τα βουνά εκεί, σκι...
όλες τις κορφές του Κολοράντο, εκτός από το Τέλιουράιντ όπου έπεσε το αεροπλάνο του, 5/10/2020.
Μόνο στο Τέλιουράιντ δεν είχαμε πάει.
Δεν ξέρω γιατί αλλά ποτέ δεν είχα ενδιαφερθεί να πάμε στο Τέλιουράιντ...
Βραχώδη Όρη, 2006
Arapahoe Basin, Copper Mountain, Keystone, Breckenridge, Vail, Beaver Creek, Snowmass, Aspen...
Οι παραπάνω από Vail και Breckenridge.
Bear Lake, Colorado Rocky Mountains, 2015 (ψηφιακή Nikon D300, Half Frame),
15 χρόνια μετά την φωτογραφία του 2000, όταν ο Κώστας με έφερε στο Κολοράντο μας,
πρώτη θέση από την Ιταλία, καθώς έκανε εξάσκηση στα Μποίνγκ 767,
στους εξομοιωτές της Γιουνάιτεντ στο Ντένβερ.
Ένα Σαββατοκύριακο μπήκαμε στο αυτοκίνητο και επισκεφτήκαμε τα παλιά μας λημέρια.
Τραγουδώντας στο αυτοκίνητο, 2005
Τραγουδώντας στο αυτοκίνητο, δέκα χρόνια αργότερα το 2015
Φάρος στο Ponce Inlet, Φλόριδα, 2016
Εδώ αύξησα τον κορεσμό των χρωμάτων επί τούτου, με πολύ ένταση, στο φώτοσοπ,
πάντως είναι μια διδικασία που γινόταν και με φιλμ.
Φάρος στο Ponce Inlet, ηλιοβασίλεμα, Φλόριδα, 2016
Στο Ponce Inlet, απέναντι από την New Smyrna, μας πήγαινε παντα ο Κώστας από το σπίτι του
στο Spruce Creek, Port Orange, νότια της Daytona Beach στην Φλόριδα. Epping Forest, βορειοανατολικά του Λονδίνου, 1978
όπου πήγαινα με την μοτοσυκλέτα μου.
Οι τρεις παραπάνω φωτογραφίες, Abetone-Val di Luce, 2013
Δυό ώρες από το χωριό μας, το τελευταίο βουνό όπου πήγαινα για σκι πριν η πλανητική θέρμανση
τα τελευταία έξι-εφτά χρόνια εξαφανίσει το χιόνι από εκεί.
Οι έξι παραπάνω φωτογραφίες, Βραχώδη Όρη, Κολοράντο, 2015
Οι τρεις παραπάνω φωτογραφίες, Δολομίτες, 2009
Πάσο Σέλα, Δολομίτες, 2009
Άθροισμα τμημάτων από 18 διαφορετικές φωτογραφίες, η κάθε μία 24 mm Half Frame,
ενωμένες στο Φώτοσοπ, "στο χέρι" και με το μάτι, σιγά-σιγά,
για οπτικό βάθος και αίσθηση σύνθεσης στο τελικό αποτέλεσμα ισάξιο μιας Hasselblad,
.
Μιά ζωή στα Βραχώδη Όρη, το 2008 μετατοπιστήκαμε στις Άλπεις,
και το 2009 στους Δολομίτες...
Με το Τζηπ Τσεροκή με το οποίο πήγαινε νηπιαγωγίο στην Μασαχουσέτη το 1994.
Φωτογραφίζοντας την Βοστόνη, σούρουπο.
Αυτή είναι η φωτογραφία όπως βγήκε από την μηχανή:
Το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι το κρύσταλο των παραθύρων του ουρανοξύστη μας
είναι φυμέ, πρασινομπλε-γκρι σκούρο. Σαν γυαλιά ηλίου. Ενεργεί σαν ένα φίλτρο μπροστά στον φακό.
Με φιλμ θα επιλέγαμε κάποιο φίλτρο για τον φακό με χρώμα που να εξουδετερώνει το κρύσταλο του παραθύρου.
Ακριβώς την ίδια λειτουργία την κάνουμε με φίλτρα στο Camera Raw πρόγραμμα του Adobe Photoshop.
Τώρα έχουμε και άλλη δουλειά μπροστά μας, για να διορθώσουμε φωτεινότητες, χρώματα, κλπ.
Τέλος φτιάχνουμε λεπτομέρειες πχ., ρετουσάροντας τα φώτα στον ουρανό, αεροπλάνα που προσγειώνονται,
αλλά δεν φαίνονται για το τι είναι και τα νομίζουμε αντανακλάσεις ή UFO :-)
και φτιάχνουμε περισσότερο τα χρώματα, κορεσμό, κλπ., κλπ.
Αυτή η φωτογραφία πάρθηκε με:
Nikon D300, ISO-400, Half frame, Nikkor 18 mm (Full Frame equiv., 28 mm) 1/5 seconds, f/3.5.
Ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα θα μπορούσα να έχω και με φιλμ και εμφανιστήριο.
Τον φακό τον είχα ακουμπήσει στο παράθυρο, και για να αποφύγω αντανακλάσεις αλλά
και για να το χρησιμοποιήσω αντί τριπόδου για σταθερότητα.
Επίσης, χρησιμοποίησα Geometry controls στο Camera Raw για να φτιάξω καθέτους, οριζόντιους
και παραμόρφωση όπως θα μπορούσαμε με ειδικό πανάκριβο φακό αρχιτεκτνικής φωτογραφίας.
Βοστόνη, σούρουπο από τον πεντηκοστό δεύτερο όροφο του πύργου Prudential, 2016
Μπροστά μας ο πύργος John Hancock και οι περιοχές Back Bay και Beacon Hill,
Όταν ο Κώστας πήγε την μαμά μας, τον μπαμπά μας, την Μαργαρίτα και εμένα για δείπνο.
Παιγνίδι Μπέησμπωλ στο Fenway Park, Βοστόνη, 2016
Red Sox vs. Baltimore Orioles.Άθροισμα τεσσάρων φωτογραφιών στο φώτοσοπ, "στο χέρι" και με το μάτι.
Οι Red Sox μας και το Fenway Park είναι οικογενειακή παράδοση.
Στο ball park, ή από την τηλεόραση!
Ποταμός Άρνο και Πόντε Βέκιο, Φλορεντία, 2014
Δεξιά, η εκκλησία του ενδεκάτου αιώνα όπου παντρευτήκαμε, Ορθόδοξη απο το 2006.
Αρχαία Ρώμη, Φόρουμ, 2010
Άθροισμα οκτώ φωτογραφιών στο φώτοσοπ, "στο χέρι" και με το μάτι.
Βενετία, αυγή, 2008
Μια ευρυγώνια φωτογραφία με τον ορίζοντα στη μέση ώστε να μην υπάρχει παραμόρφωση,
μετά, με το πάνω μέρος κομμένο ώστε στο τελικό κάδρο να μην είναι ο ορίζοντας στη μέση.
Φθινόπωρο στην Λαβέρνα του Αγίου Φραγκίσκου, 2019.
Άθροισμα τριών φωτογραφιών στο φώτοσοπ, "στο χέρι" και με το μάτι.
Οι πέντε παραπάνω φωτογραφίες: Σούρουπο στα Απέννινα βουνά μας, 2017
Corfe Castle, Dorset, 2008
Lindisfarne Priory, Yorkshire, 1983
Στέρνα, Ρώμη, 2008
Το Άγαλμα της Ελευθερίας, Νέα Υόρκη, 2016
Διασκεδάζοντας Παρασκευή αργά το απόγευμα πάνω από το Spruce Creek, Φλορίδα, 2016
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: Αυγή στις Άλπεις καθώς προσεγγίζουμε το Μιλάνο, 2018
Οι παραπάνω τρεις φωτογραφίες: Σώζωντας το Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 5 Απριλίου 2021.
(είμαστε σίγουροι ότι ο Κώστας ήταν και στα τρία πιλοτήρια και βοηθούσε)
Το φεγγάρι ανατέλει, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2023
Οι παραπάνω οκτώ φωτογραφίες: Δύση πάνω από το Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2023
Δύση, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2012
Στον δρόμο για το πέρασμα του Μπούτσινε, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2023
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες, το Διαστημικό Λεωφορείο Enterprise πάνω στο Μπόινγκ 747 του,
Αεροδρόμιο Στάνστεντ, Λονδίνο, 1978
Πιετά, Εκκλησία στο Βιτέρμπο, 2018
Το Αββαείο μας, δυό πόρτες κάτω από το σπιτάκι μας, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2018
Κάτω από την πλάκα είναι η κρύπτη του αρχικού Αββαείου του 8ου αιώνα.
Το κτίσμα πάνω από την κρύπτη έπεσε πριν λίγους αιώνες παραμελημένο,
καθώς η Εκκλησία έστελνε όλα τα χρήματα στην Φλορεντία για την συνεχή οικοδόμηση του Ντουόμο.
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: το Μάτερχορν, σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας, 2008
Οι Άλπεις, θέα νοτιοδυτικά από το Μάτερχορν το οποίο είναι δίπλα μας δεξιά εκτός φωτογραφίας, 2008
Ατμομηχανή, Ντόρσετ, Αγγλία, 2008
Λεπτομέρεια της Πλατείας στην Εκκλησία Χριστιανικής Επιστήμης, Βοστόνη, 1990
Γέφυρα Τζωρτζ Ουάσινγκτον, Μανχάταν, 2015
Queensborough Bridge, Μανχάταν, 2009
Manhattan Bridge και World Trade Center, 1986Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: Ακρογιαλιές στο Cape Cod, Μασαχουσέτη, 2016
Ο Ναός του Δενδούρ, από την Αίγυπτο στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, 2016
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: Πομπηία, 2018
Αντανάκλαση σε λίμνη στο Κλιτούνο της Ούμπρια, 2015
Cesenatico, Romagna, 2019
Στάρι, Cesenatico, 2019
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: Φθινόπωρο στο χωριό μας, 2010
Δύση στα βουνά μας, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2023
Ο καταράκτης μας της Ακουακέτα, 2010
Το πάνω μέρος του καταρράκτη είναι Τοσκάνη και το κάτω Εμίλια-Ρομάνια, ύψος του καταρράκτη, 70 μέτρα, σύνορο των δύο επαρχιών. Η Επαρχία μας της Εμίλια-Ρομανια (Emilia-Romagna) είναι δύο επαρχίες, τώρα ενωμένες διοικητικά. Η Τοσκάνη έφτανε να συμπεριλαμβάνει και εμάς μέχρι το 1927 και τότε μπήκαμε στην Ρομάνια. Τα σύνορα με την Τοσκάνη τώρα είναι 3 χλμ δυτικά από το Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε στον δρόμο για την Φλωρεντία.
Το όνομα Romagna είναι από το Romània, το όνομα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που δώθηκε στην Ραβένα από τους Λομβαρδούς. Την Ραβένα την έκανε πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας του Ιουνστινιανού ο Βελισάριος, για τα δυτικά της Αυτοκρατορίας και την Ιταλική γωγραφία, και βρίσκεται σε απόσταση 50 χλμ βόρεια από το Ρίμινι και 40 χλμ βόρεια από το Φορλί. Στο Φορλί βρίσκεται η οικογένεια της Μαργαρίτας σήμερα από το 1200-τόσο την Κοινής Εποχής, (γι' αυτό η Μαργαρίτα και εγώ λέμε ότι Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά -και τ' ανάπαλιν), και το Emilia είναι από την (οδό) via Aemilia, τον Ρωμαϊκό δρόμο ονομασμένο για τον consul Marcus Aemilius Lepidus. Εμείς οι Ρομανιόλοι καμία σχέση δεν έχουμε ούτε με τους Εμιλιάνους ούτε με τους Τοσκάνους! Οι Τοσκάνοι μάλιστα στη ζύμη του ψωμιού τους δεν βάζουν αλάτι (γιάκ!). Δεν τρώγεται. Ο Δάντης που ήταν απ' την Φλορεντία, Τοσκάνη, και πέρασε τον πρώτο χειμώνα εξορίας εδώ, στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, στον δρόμο για την Ραβένα το 1302, έλεγε: τι πικρό (εννοούσε συναισθηματικά πικρό) να τρως το αλάτι των άλλων (των ξένων, στο ψωμί).
Τον καταρράκτη της Acquacheta και το χωριό μας τα ανέφερε και τα χρησιμοποίησε ο Δάντης στην Θεία Κωμωδία τον δέκατο τέταρτο αιώνα, μεταξύ του 1308 και 1320, τελειώνοντάς το έργο του ένα χρόνο πριν πεθάνει το 1321.
Εν τω μεταξύ, πιο πίσω, κατά τον καιρό της Ρώμης, εδώ ήταν Γαλατία. Η Γαλατία δεν άρχιζε βόρεια των Άλπεων όπως νομίζει ο περισσότερος κόσμος, αλλά βόρεια του ποταμου Ρουβικώνα, ο οποίος βρίσκεται στο Ρίμινι, 70 χλμ ανατολικά-νοτιοανατολικά από εμάς.
Ο Ρουβικώνας ήταν το σύνορο της Ρώμης, η οποία βρίσκεται 240 χλμ νότια του Ρουβικώνα, και, νότια του Ρουβικώνα δεν επιτρεπόντουσαν ένοπλες λεγαιώνες. Γι' αυτό και καθώς ο Καίσαρ περνούσε τον Ρουβικώνα με την ένοπλη λεγαιώνα του, για να πάει στην Ρώμη και τελικά να ανακυριχτεί Δικτάτορας από την Γερουσία, ανακοίνωσε ότι η απόφαση πάρθηκε, και το γεγονός της παρανομίας, του να περάσει τον Ρουβικώνα με ένοπλη λεγεώνα, συντελέστηκε («ο κύβος ερρίφθη» alea iacta est).
Acquacheta, San Benedetto in Alpe, 2010 (Nikon D300)
Τώρα με την καινούργια Nikon Z9 πρέπει να ξαναπερπατήσω τις δύο ώρες μονοπάτι, που το κάνω τρεις ώρες...
με το σακίδιο για τους φακούς, ΚΑΙ το τρίποδο...
“Come quel fiume c'ha proprio cammino
prima da Monte Veso inver levante,
dalla sinistra costa d'Apennino,
che si chiama Acquacheta suso, avante
che si divalli giù nel basso letto,
e a Forlì di quel nome è vacante,
rimbomba là sovra San Benedetto
dell'Alpe per cadere ad una scesa
ove dovria per mille essere recetto;
così, giù d'una ripa discoscesa,
trovammo risonar quell'acqua tinta,
sì che 'n poc'ora avria l'orecchia offesa”.
Dante Alighieri, Divina Commedia, Inferno, canto XVI (94-105)
1308-1320 (14ος αιώνας) της Κοινής Εποχής
"Even as that stream which holdeth its own course
The first from Monte Veso tow’rds the East,
Upon the left-hand slope of Apennine,
Which is above called Acquacheta, ere
It down descendeth into its low bed,
And at Forli is vacant of that name,
Reverberates there above San Benedetto
From Alps, by falling at a single leap,
Where for a thousand there were room enough;
Thus downward from a bank precipitate,
We found resounding that dark-tinted water,
So that it soon the ear would have offended.
Μετάφραση στα Αγγλικά: Henry Wadsworth Longfellow (1807–1882)
Ο Δάντης που θεωρείται πατέρας την νέας Ιταλικής γλώσσας, έγραψε «ove dovria per mille essere recetto» το οποίο δεν γίνεται επακριβώς κατανοητό και υπάρχει η διαφωνία μεταξύ ακαδημαϊκών ως προς το αν εννοούσε ότι
ο καταρράκτης λάμβανε νερό από χίλιους χειμάρρους ή είχε αρκετό νερό για να
υποστηρίξει χίλιους κατοίκους. Η Μαργαρίτα στην διατριβή για το διδακτορικό της
υποστηρίζει το πρώτο, και ο Longfellow είναι ο μόνος μεταφραστής στα Αγγλικά που το απέδωσε με αρκετή ασάφεια
ώστε να είναι πιστότερο στο πνεύμα του Δάντη. Όλες οι άλλες μεταφράσεις στα
Αγγλικά τείνουν προς την υποστήριξη χιλίων κατοίκων.
Ιστοσελίδα που έφτιαξα σαν δωρεά στο χωριό μας, στα Ιταλικά και στα Αγγλικά,
(για να επιλέξετε γλώσσα, σημαιάκι στο επάνω μενού),
με δικό μου κείμενο και πολλές φωτογραφίες:
Ο Δάντης γράφει ότι ο χείμαρρος «λέγεται Ακουακέτα πάνω, ψηλά, και κάτω στο Φορλί δεν έχει πια αυτό το όνομα». Εδώ από κάτω, μια φωτογραφία που πήρε ο φίλος μου ο Τομ Γκλάσμαν όταν μας επισκέφτηκε από το Όρεγκον το 2011. Εδώ, στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, βλέπετε στα δεξιά τον χείμαρρο Ακουακέτα, που έρχεται από τον καταρράκτη, και στα αριστερά τον χείμαρρο Ρίο Ντέστρο. Πριν την στροφή αυτή, το Ρίο Ντέστρο δέχεται και τον Χείμαρρο Τρονκαλόσο. Από εδώ και προς τα κάτω, το ποτάμι λέγεται Μοντόνε και μετά από το Φορλί βγαίνει στην Αδριατική. Το Ρίο Ντέστρο (Δεξής Ποταμός) λέγεται δεξιός επειδή το αριστερά-δεξιά ενός ποταμού καθορίζεται με την πλάτη μας προς την πηγή κοιτώντας την κατεύθυνση του νερού, και, για τον Μοντόνε, το Ρίο Ντέστρο έρχεται από την δεξιά όχθη :-)
Τομ Γκλάσμαν, 2011
Ακουακέτα, Μαργαρίτα, 2023
Ακουακέτα, Μαργαρίτα, 2023
Ακουακέτα, Μαργαρίτα, 2023
Μάσκες καρναβαλιού στην Βενετία, 2008
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: Βενετία, 2008
Ο Κώστας προσγειώνει ένα 767 για πρώτη φορά στην Ευρώπη, Βενετία, 8 πμ, 29 Ιουνίου 2015.
Του είπαν ότι η προσγίωσή του ήταν like butter.Στις Αμερικανικές εταιρίες οι πιλότοι πετάνε μαζί για ένα ταξίδι και αλλάζουνε ζευγάρια. Σε πτήσεις πάνω από 5 ώρες πετάνε δύο ζευγάρια για να ξεκουράζονται δύο πιλότοι στην μέση του ταξιδιού. Στο κάθε ταξίδι, ο ένας πετάει και ο άλλος κάνει ελέγχους και επικοινωνίες στον πηγαιμό και στην επιστροφή αλλάζουν ιδιότητες και πετάει αυτός που ήλεγχε στον πηγαιμό. «Κυβερνήτης» στην Αμερική σημαίνει περισσότερο μισθό αλλά όχι ιεραρχία όπως στην Ευρώπη. Το Ευρωπαϊκό στυλ της περικεφαλαίας με λοφίο δεν ισχύει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Αυτή η πτήση ήταν η πρώτη πτήση του για την Γιουνάιτεντ μετά από τέσσερα χρόνια στην US Αίργουαίης εντός Αμερικής. Τους τελευταίους μήνες πριν τον πάρει η Γιουνάιτεντ, ο Κώστας είχε γίνει Κυβερνήτης στην US Αίργουαίης. Στην Γουνάιτεντ άρχισε ως πρώτος αξιωματικός αντί κυβερνήτης λόγω αρχαιότητας άλλων, και ήταν ο κατά τέσσερα χρόνια νεότερος πιλότος από τους περίπου 12.000 πιλότους της Γιουνάιτεντ. Είχε αρχίσει να πετάει επιβάτες το 2012 έξι εβδομάδες πριν γίνει 22 χρονών.
Είχα οδηγήσει τις τρεις ώρες απ' το χωριό να είμαι εκεί.
Με το Τζιπ που τον πήγαινε Δημοτικό.
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: Ηλιοβασίλεμα πάνω από την Πάτρα 2013
Τράτα στο ηλιοβασίλεμα έξω από την Πάτρα 2013
Φύλακας, Tredozio 2008
Χειμώνας στο Χωριό μας, 2011
(πριν αρχίσει να δείχνει τα δόντια της η πλανητική θέρμανση)
Λεπτομέρεια, Σακρ Κερ, Παρίσι, 2008
Πιετά, Καθεδρικός της Μπολόνια, 2011
Λεπτομέρεια κολώνας εσωτερικού σε ναό, Σπολέτο, Ούμπρια, 2015One World, πύργος, δίπλα στις πατημασιές των διδύμων, ύψος 1776 πόδια (541 μέτρα), 2016
και η πατημασιά του βόρειου πύργου όπου οι δύο πατημασιές καταγράφουν τα σχεδόν 3.000 ονόματα των νεκρών.
One World, πύργος, ύψος 1776 πόδια (541 μέτρα), 2016
Εκπνοή Μεγάπτερης (Humpback) φάλαινας, Cape Cod, 2016
Ουράνιο τόξο στην εκπνοή Μεγάπτερης (Humpback) φάλαινας, Cape Cod, 2016
Μπαίνοντας στους πάγους του Αρκτικού Ωκεανού, περίπου 900 χιλιόμετρα από τον Βόρειο Πόλο,
Ιούλιος 1979
Εκεί γνώρισα την Κριστίν, την μητέρα του Κώστα, Παρασκευή 13 Ιουλίου 1979.
Είχανε πάει με την οικογένειά της κρουαζιέρα όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο και μετά έμεινε στο κρουαζιερόπλοιο να εργαστεί στο γραφείο πληροφορειών για λίγους μήνες. Μετά μπήκα εγώ για τζαμπέ κρουαζιέρα επειδή ο νονός μου εργαζόταν για την ναυτιλιακή εταιρία.
Όταν το πλοίο μπήκε στους πάγους, έκανε τρύπα και το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε στην Σπιτσβέργη με το πλοίο να γέρνει 6 μοίρες προς μια πλευρά και δύτες του Νορβηγικού ναυτικού να επιθεωρούν και να επιβλέπουν την επισκευή.
Τότε πήγα στο γραφείο πληροφοριών και ρώτησα αν είναι αλήθεια ότι σήμερα θα αλλάξουν την κινηματογραφική ταινία και αντί της προγραμματισμένης θα βάλουν την ταινία SOS Titanic. Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που έκανα ποτέ στην μητέρα του Κώστα.
Άλλη ερώτηση, τρία χρονια αργότερα, στο Αγγλικό αυτοκίνητό μου μεσάνυχτα έξω από τη εκκλησία της Μαντλαίν, στο Παρίσι, ήταν αν θα με παντρευτεί. Όταν την ξαναείδα στο Παρίσι το 1982, δεν την είχα δει τρία χρόνια, από το Άμστερνταμ το 1979.
Δεκαεφτά χρόνια γάμου και έναν υπέροχο Κώστα-11-ετών αργότερα, έφτασε στο αδύνατον το να προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό ένα γάμο ο οποίος δεν ήταν μεταξύ των δυό μας, αλλά με τους δυό μας από την μία μερια και τον πατέρα της από την άλλη. Η κατάσταση είχε μπει σε κόμα και κάποιος έπρεπε να τραβήξει την πρίζα για να αποκτήσει ο Κώστας λίγη εμπειρία νορμάλ ζωής τα Σαββατοκύριακα που ήταν μαζί μου, στο σπίτι μου.
Την Μαργαρίτα δεν χρειάστηκε να την ρωτήσω το 2008. Το σκεφτήκαμε και οι δυό την ίδια στιγμή, δυόμισι βδομάδες αφού έφτασα επί τέλους στο χωριό μας, και βρήκαμε ο ένας την άλλη μετά από 49 χρόνια περπατώντας (και οδηγώντας) την Γη, εγώ, και προσέχοντας το δάσος και το βουνό, όπως είχε ονειρευτεί όταν ήταν κοριτσάκι εκείνη. Παντρευτήκαμε 5 μήνες αργότερα και αργήσαμε τόσο, από την ημέρα που το αποφασίσαμε μέχρι την ημέρα που παντρευτήκαμε, επειδή έπρεπε να οργανώσουμε τα προγράμματα 125 καλεσμένων από έξι χώρες και τρεις ηπείρους.
Δύση στο Έσοπους, 200 χλμ βόρεια της πόλης της Νέας Υόρκης, Νέα Υόρκη, 2023
Πίσω από τον καταρράκτη μας της Ακουακέτα, 2008
Χειμώνας στο δάσος κοντά στο σπιτάκι μας, 2010
Ιταλικός τοίχος, Τοσκάνη, 2013
Δάσος στην Πάρνηθα, μετά από πυρκαγιά, 2015
Σπολέτο, Ούμπρια, 2015
Γλάρος στην νότια Αγγλία, 2008
Στα Βραχώδη Όρη, Ιούνιος 2005Μικρούλα Sony τσέπης
Υψόμετρο, 3.600 μέτρα
Υψόμετρο, 3.000 μέτρα
Σκάλα ξενοδοχείου κοντά στο αεροδρόμιο της Μπολόνια, 2018
Το Κτήριο Συναρμολόγησης Οχημάτων (Vehicle Assembly Building, VAB), 2018
στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, Φλόριδα, Διαστημικό Κέντρο Κέννεντυ.
Ο Κώστας μας πήγε εκεί σαν δώρο για τα γενέθλιά μου την ημέρα που έγινα 60 χρονών.
Ήταν η πρώτη φορά που πήρα μειωμένο εισιτήριο λόγω μεγάλης ηλικίας --senior citizen discount.
(ετσι του ήρθε και φθηνότερα!)
Είχα πάει για πρώτη φορά το 1989, 29 χρόνια πριν, με την Κριστίν, ενάμισι χρόνο πριν γεννηθεί...
Και μας είχε πετάξει εκεί το 2012 μετά την αποφοίτησή του.
To VAB έχει ύψος 160 μέτρα και χωρητικότητα 3.684.883 κυβικά μέτρα.
Χωράει όρθιος ο πύραυλος Saturn V που πήγε στο φεγγάρι,
ο οποιος έχει ύψος 110 μέτρα.
1969 - Apollo 11(
αυτή τη φωτογραφία δεν την πήρα εγώ --τότε ήμουνα 11 χρονών...)
(και δεν είχα τηλεφακό)
Στις 8 Φεβρουαρίου 2010, ο Κώστας, δεκαενίαμισι χρονών, ήταν καλεσμένος της NASA για την εκτόξευση
του Διαστημικού Λεωφορείου Endeavour, Αποστολή STS-130
υπό την ιδιότητά του, του Συντάκτη της εφημερίδας του πανεπιστημίου του,
Embry-Riddle Aeronautical University, το λεγόμενο «Χάρβαρντ των Ουρανών»,στην Ντεητόνα Μπητς, 95 χιλιόμετρα βόρεια από το Ακρωτήριο,
όπου τώρα, από το 2020, δίνουν κάθε χρόνο υποτροφίες στο όνομα του Κώστα.
Το ποσό επένδυσης στο όνομά του έχει φτάσει στις $50.000, από δωρεές 20 και 50 και 100 δολλαρίων
και τώρα τον Απρίλιο του 2023 κάνουν καινούργια εκστρατεία για περισσότερες δωρεές
ξεκινώντας με την εταιρία κατασκευής αεροπλάνων Bombardier,
που προσέφερε συμβολικά $5.000 στο Fund του Κώστα για να ξεκινήσουν το τριήμερο δωρεών.
Στην αίθουσα συναντήσεων του Πρύτανη της Αεροναυτικής έχουν μόνιμα στον τοίχο ένα πόστερ
του Κώστα με μια πλάκα αφιέρωσης. Μας στείλανε ένα αντίγραφο του πόστερ και το έχουμε στο σπίτι.
Τον Δεκέμβριο του 2022 συναντηθήκαμε με δύο από τους μέχρι τώρα τέσσερεις φοιτητές
που έλαβαν την υποτροφία του Κώστα.
(ναι, το ξανάγραψα αυτό, εδώ, μόλις τον Ιανουάριο, αλλά ποτέ δεν είναι αρκετά)
Νυχτερινή εκτόξευση, STS-130.
Η κολώνα των υδρατμών φαίνεται σαν να έχει κάνει γωνία επειδή οι άνεμοι κινούνται διαφορετικά
σε διαφορετικά υψόμετρα, και το κάτω μέρος της κολώνας ο αέρας το είχε ήδη σπρώξει, όχι όμως στο πιο πάνω μέρος της κολώνας.
Φωτογραφία: Κώστας,
από το παρατηρητήριο για Τύπο και καλεσμένους, πεντέμισι χιλιόμετρα από την πλατφόρμα εκτόξευσης.
(απόσταση περίπου Φλοίσβος-Σύνταγμα)
Στις 14 Μαΐου 2012 ο Κώστας μας πέταξε 10 μέτρα πάνω από τον διάδρομο προσγείωσης του Διαστημικού Λεωφορείου,
κατα όλο το μήκος πέντε χιλιομέτρων του διαδρόμου. Το VAB φαίνεται στο βάθος αριστερά σε απόσταση 3,8 χλμ.
Πήρα το βίντεο από την μπροστά-αριστερη θέση του Cessna 172, καθώς ο Κώστας πετούσε δεξιά θέση με 85 κόμβους.
Καθόμουνα αριστερά επειδή εκτός Ακρωτηρίου Κανάβεραλ πετούσα εγώ, με τον εκπαιδευτή μου στα δεξιά.
Για την προσέγγιση και πτήση ειχαμε ακριβώς την ίδια θέα από τα μπροστινά παράθυρα που είχαν από το Space Shuttle.
Το VAB από ψηλά, στο βάθος μια από τις δύο πλατφόρμες εκτοξεύσεως. Η άλλη είναι δεξιά εκτός φωτογραφίας.
Τα οχήματα πηγαίνουν από το VAB στις πλατφόρμες πάνω σε μια πλατφόρμα με ερπίστριες.
Φωτό: Μαργαρίτα, 2012
Ο Κώστας! από 5 Οκτωβρίου του 2020, πάντα.
Σαπουνόφουσκες. Πείτε ότι είναι η Γη και η Σελήνη.
Βέβαια, η Σελήνη εδώ φαίνεται μεγαλύτερη σε σχέση με την Γη απ' όσο είναι στην πραγματικότητα,
οπότε φανταστείτε ότι είμαστε κοντύτερα στην Σελήνη και είναι θέμα γωνίας και προοπτικής.
Λευκή μπουγάδα στην Σαντορίνι, 2004
Οι Παραπάνω τέσσερεις φωτογραφίες: Τέλος του χειμώνα του 2010, κοντά στο χωριό μας.
Οι παραπάνω τέσσερεις φωτογραφίες, Ο Ουρανός στην Δύση του ήλιου, Μάρτιος 2023,
φωτογραφημένος από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς μας.
Ιστός αράχνης στο δάσος, 2013
Διάβρωση εδάφους στα βουνά μας, 2023
Φαίνονται οι ρίζες του δέντρου.
Οι δύο παραπάνω φωτογραφίες: αντανάκλαση του ίδιου κλαδιού σε διαφορετικές μέρες,
στο ποταμάκι Spruce Creek στο Port Orange της Φλόριδας, 2016.
~~~
Ας παίξουμε λίγο στο φώτοσοπ με την την δεύτερη αντανάκλαση στο ποταμάκι...
Δεν το κάνουμε με αυτόματα φίλτρα αυτό. Μεμονωμένες κινήσεις και αποφάσεις ξέρωντας τι θέλουμε
και πως να το φτιάξουμε βήμα-βήμα.
Μπορεί να πάρει πέντε με τριάντα λεπτά η μία.
Και μερικές ακόμα, με λίγο (ή, πολύ) παιγνίδι για πλάκα, στο φώτοσοπ...
πάντα στο χέρι και με το μάτι χωρίς προκαθορισμένους αυτοματισμούς.
Φωτογραφία: Μαργαρίτα, Φώτοσοπ: Δημήτρης
Φωτογραφία: Κώστας, Φώτοσοπ: Δημήτρης
Φωτογραφία: Κώστας, Φώτοσοπ: Δημήτρης
Φωτογραφία: Κώστας, Φώτοσοπ: Δημήτρης
Φωτογραφία: Κώστας, Φώτοσοπ: Δημήτρης
Φωτογραφία: Κώστας, Φώτοσοπ: Δημήτρης
Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για την εικόνα στο ακριβώς από πάνω φώτοσοπ!
Th-th-th-that's All, Folks!
Και, μιλώντας για φώτοσοπ...
Όταν παντρευτήκαμε στις 27 Σεπτεμβρίου 2008, στην Φλορεντία,
Διαλέξαμε έναν επαγγελματία Ιταλό φωτογράφο αφού είδαμε το πορτφόλιό του, το οποίο δεν ήταν δικό του τελικά.
Στην Ελλάδα προσπαθούνε να σε πίσουνε ότι η δουλειά τους είναι απίθανη και ότι εσύ δεν ξέρεις τι σου γίνεται.
Στην Ιταλία σου δείχνουνε δουλειά άλλου και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το τίνος είναι, είναι λεπτομέρια.
Για 400 Ευρώ έκανε μια δουλειά που όταν την είδα έβαλα τα γέλια,
και ζήτησα από όλους τους φίλους να μου στείλουν φωτογραφίες δικές τους από τα κινητά και μηχανές τους.
Εδώ από κάτω, το πορτραίτο μας του υποτιθέμενου φωτογράφου στο Πόντε Βέκιο, και, από κάτω,
πως την έφτιαξα στο φώτοσοπ με δική μου φωτογραφία (ίδιο σημείο, μεταγενέστερη) πίσω από εμάς:
(Έσωσα ένα 20% των 420 φωτογραφιών του, στο φώτοσοπ, και οι υπόλοιπες για πέταμα)
(Σ' αυτό το πορτραίτο, εκτός από την ερασιτεχνική υπερέκθεση και λάθος γωνία αφ' υψηλού,
είχε βάλει και τα κεφάλια στην μέση της φωτογραφίας και του ορίζοντα)
(Ο Τζων Φορντ θα του είχε σπάσει τα δόντια, για τον ορίζοντα στη μέση και μόνο!)
(Βλέποντάς τον να φωτογραφίζει ήξερα ότι τα έκανε θάλασσα και έβραζα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα)
Αρχική φωτογραφία
Φώτοσοπ: Δημήτρης
Καινούργιο φόντο πίσω μας και αλλαγή γωνίας και καδραρίσματος(το καμπαναριό αριστερά είναι η Ορθόδοξη εκκλησία όπου παντρευτήκαμε)
(του ενδέκατου αιώνα, μας την έδωσαν το 2006 και την είχε εγκαινιάσει ο Πατριάρχης)
Ο Κώστας μόλις είχε κλείσει τα 18, 11 μέρες νωρίτερα.
~~~
...και κάτι ακόμα,
Έβλεπα, πρόσφατα, όπως κάθε μέρα πριν κοιμηθώ, το Late Show με τον Stephen Colbert της προηγούμενης νύχτας από την Νέα Υόρκη, από το Ed Sullivan Theater στο Broadway όπου μάλιστα πήγαμε με τον ανιψιό μου τον Ρικάρντο σαν μέλη του ακροατηρίου πέρσι τον Αύγουστο του 2022 και αποθανατιστήκαμε σε εκείνο το επισόδειο στην δεύτερη σειρά του εξώστη, στα πλάνα, με καλεσμένο τότε τον James Taylor... Σ' αυτό το επισόδειο λοιπόν που είδα τώρα, οι καλεσμένοι του Stephen ήταν ο Θρυλικός John Kander, 96 χρονών, που έγραψε καθοριστικά μιούζικαλ του Broadway όπως το Chicago, Cabaret και New York, New York, και ο επίσης θρύλος, πλέον, Lin-Manuel Miranda, 43 χρονών, που έγραψε τα μιούζικαλ In The Heights και Hamilton (το οποίο επίσης είδαμε στο θέατρο στο Broadway με τον Ρικάρντο). Οι δυό τους, αν και τους χωρίζουν τρεις γενεές, έχουν γίνει στενοί φίλοι και συνεργάτες και έγραψαν μαζί το καινούργιο New York, New York, που ανοίγει τώρα στο Broadway.
Σε μια στιγμή ο John Kander, ο οποίος είναι το καθοριστικό παράδειγμα του ορισμού «Καλλιτέχνης» στο πεδίο της τέχνης του, είπε κάτι για καλλιτέχνες, καθώς μιλούσε για τον Miranda και τον ίδιο, αλλά δεν θέλησε καν να χρησιμοποιήσει την λέξη και το είπε περιφραστικά ως «άνθρωποι που φτιάχνουν τέχνη αν θέλετε (να το πείτε έτσι)». Και την στιγμή που είπε την λέξη τέχνη, art, έκανε με τα δύο δάχτυλα του κάθε χεριού την χειρονομία που χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε και θέλουμε να βάλουμε σε εισαγωγικά μια λέξη την οποία λέμε. Στα Αγγλικά, κάνοντάς το αυτό εννοούμε ότι η λέξη που βάζουμε σε εισαγωγικά προτείνει μια έννοια εντελώς υποκειμενική και αόριστη. Κι' έτσι θυμήθηκα πως σ' αυτές τις αναρτήσεις προσπαθώ να διαχωρίσω μια κουλτούρα από μια άλλη, την Ελληνική, ως προς την σημασία της έννοιας της Τέχνης και του Καλλιτέχνη. Ο Καλλιτέχνης John Kander την έβαλε την λέξη «τέχνη» σε εισαγωγικά και αυτό με αντιπροσωπεύει απόλυτα ως προς το τι προσπαθώ να εκφράσω εδώ, γενικά: Πραγματικοί καλλιτέχνες στην κουλτούρα όπου μεγάλωσα, ποτέ δεν παίρνουν την λέξη στα σοβαρά για τους εαυτούς τους --δεν αποδίδουν βαρύτητα στην λέξη, πέρα μιας υποκειμενικής εντύπωσης τρίτων. Όχι από ευγένεια ή ψευτο-ταπεινοφροσύνη, αλλά ειλικρινά, πραγματικά, με συλλογισμό και σκεπτικό. Θα το θεωρούσαμε αστείο αν όχι λυπηρό να ακούσουμε κάποιον, οποιοσδήποτε και να είναι, να αποκελεί τον εαυτό του Καλλιτέχνη. Ο John Kander δεν το βρήκε δυνατό να αποκαλέση τον Lin-Manuel Miranda και τον εαυτό του ως ανθρώπους που φτιάχνουν «τέχνη» χωρίς να βάλει την λέξη σε εισαγωγικά.
Οι υπότιτλοι είναι του CBS
Κλιπς από το σόου του Αυγούστου που είμαστε κι' εμείς.
Έχω βάλει κόκκινα βελάκια που δείχνουν τον Ρικάρντο και εμένα :-)
Εγώ ειμαι με πουκάμισο χρώματος dusty rose, φυσικά.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι σε περίοδο κόκκινου και ροζ, μετά την περίοδο θαλασσί...
(το κίτρινο είναι μόνιμο μαζί με τα περιοδικά χρώματα)
~~~
Και έτσι, σας αφήνω για κανένα μήνα.
Πάμε στην Αθήνα να φάμε λίγο αρνάκι και κανένα κοκορέτσι, και επιστρέφουμε αρχές Μαΐου.
.jpg)
