Πόσα χρωστάμε
εμείς και πόσα οι άλλοι;
Πόσα παράγουμε εμείς και πόσα οι άλλοι;
Πόσοι είμαστε εμείς και πόσοι οι άλλοι.
Ποιό είναι το πραγματικό μας πρόβλημα,
από που ήρθε, και που θα μας πάει;
Ποιά είναι η θέση μας στον κόσμο;
Κι ο κόσμος; που πάει;
Πόσα παράγουμε εμείς και πόσα οι άλλοι;
Πόσοι είμαστε εμείς και πόσοι οι άλλοι.
Ποιό είναι το πραγματικό μας πρόβλημα,
από που ήρθε, και που θα μας πάει;
Ποιά είναι η θέση μας στον κόσμο;
Κι ο κόσμος; που πάει;
...και πως;
Σημ.1: Δείτε καινούργια πρόσθεση στην ανάρτηση, στο τέλος, μετά από σχόλια αναγνωστών, Σάββατο 19 Μαρτίου, 6:45 μμ, ώρα Ελλάδας.
Σημ.2: Δείτε καινούργια πρόσθεση στoν πίνακα,Κυριακή 20 Μαρτίου, 11:45 μμ, ώρα Ελλάδας.
Σημ 3:Την Δευτέρα 21 Μαρτίου, ο Epanechnikov έκανε μια ανάρτηση σχετικά με το Εξωτερικό Χρέος και την Χρεοκοπία μιας χώρας την οποία μπορείτε να βρείτε εδώ: http://epanechnikov.wordpress.com/2011/03/21/external-debt-and-country-bankruptcy
Μου αρέσει πολύ
αυτή η έκφραση που λέει "Αν κοιτάς μόνο τα δέντρα χάνεις την συνολική
εικόνα του δάσους". Δηλαδή, πρέπει να εξετάζει κανείς όχι μόνο μεμονωμένα
τμήματα μιας πραγματικότητας αλλά και όλη την πραγματικότητα, η οποία και δίνει
διαφορετικό φως στο κάθε ένα στοιχείο που την αποτελεί.
Σήμερα θα
προσπαθήσω να τα απλοποιήσω λίγο τα πράγματα και να δούμε το δάσος, χωρίς να
χάσει ουσία και ρεαλισμό η συζήτηση.
Παρακάτω θα δείτε
ένα πίνακα που έφτιαξα τις περασμένες μέρες ειδικά γι αυτή την ανάρτηση, συλλέγοντας στοιχεία από τις πιο καλές
πηγές που μπορούσα να βρω, με αριθμούς που είναι σωστοί κατά +/-5% (δηλαδή, οι
αριθμοί είναι ακριβείς κατά 5% πάνω κάτω, κατά την εκτίμησή μου).
Στον παρακάτω πίνακα
λοιπόν θα βρείτε, σε κάθε σειρά, το όνομα της χώρας και τον πληθυσμό της.
Ανάμεσα στο όνομα της χώρας και τον πληθυσμό της, μια κολώνα "Α", για "Ανάπτυξη". Αν ο αριθμός είναι αρνητικός και κόκκινος, τότε η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε ύφεση. Θετικά νούμερα δείχνουν ανάπτυξη.
Ανάμεσα στο όνομα της χώρας και τον πληθυσμό της, μια κολώνα "Α", για "Ανάπτυξη". Αν ο αριθμός είναι αρνητικός και κόκκινος, τότε η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε ύφεση. Θετικά νούμερα δείχνουν ανάπτυξη.
Όλοι οι αριθμοί
αντιπροσωπεύουν Ευρώ.
Υπολόγισα ένα
μέσο όρο 1,33 σαν διαφορά Ευρώ και Δολαρίου ΗΠΑ (€1=$1,33).
Όλες οι τιμές
είναι κατά κεφαλή, για να έχουν περισσότερο νόημα συγκρίνοντας χώρα με χώρα.
Μια χώρα σαν την Γερμανία, παράγει πολύ περισσότερα από την Ελλάδα, μια που
έχει έξι φορές πιο πολλούς κατοίκους, αλλά υπολογίζοντας τα νούμερα κατά
κεφαλή, καταλαβαίνουμε την διαφορά της παραγωγικής αξίας κάθε πολίτη μιας
χώρας.
Η πρώτη κολώνα
μετά από τον πληθυσμό είναι οι κατά
κεφαλή Εξαγωγές και η δεύτερη οι Εισαγωγές. Μια χώρα που εισάγει περισσότερα
από όσα εξάγει δεν έχει καλό δείκτη υγείας. Η τρίτη κολώνα είναι το ποσοστό
τοις εκατό, του πόσα εισάγει μια χώρα σε σχέση με το πόσα εξάγει. Δηλαδή μια
χώρα που εξάγει εκατό και εισάγει πενήντα, έχει δείκτη 50%, υγιέστατο, ενώ μια
χώρα που εξάγει εκατό και εισάγει εκατόν πενήντα, έχει δείκτη 150%, ανησυχιτικότατο!
Τα ποσοστά από 100% και επάνω έχουν χρώμα κόκκινο.
Η επόμενη κολώνα
δίνει το κατά κεφαλή ακαθάριστο Εθνικό προϊόν, δηλαδή τι παράγει μια χώρα το
χρόνο, και η επόμενη το κατά κεφαλή εξωτερικό χρέος, δηλαδή πόσα χρωστάει μια
δεδομένη στιγμή. Η τελευταία κολώνα είναι ένας δείκτης που θέλει προσοχή για να
τον καταλάβουμε. Είναι η διαφορά του πόσα παράγουμε και πόσα χρωστάμε ανά
κεφαλή. Δηλαδή, σαν να λέμε, αν ένας άνθρωπος παίρνει μισθό 10,000 Ευρώ τον
χρόνο αλλά χρωστάει 5,000 Ευρώ, πάει καλά. Αν όμως βγάζει 10,000 αλλά χρωστάει
15,000 Ευρώ, έχει, ας πούμε ...πρόβλημα
Εδώ χρειάζεται
προσοχή γιατί μιλάμε για μήλα και πορτοκάλια: Το Εθνικό προϊόν είναι τιμή ενός
έτους, ενώ, το χρέος, ξεπληρώνεται σε πολλά χρόνια, αποτελείται από κεφάλαιο
και τόκους, και πολλά μέρη τα οποία λήγουν σε διαφορετικές χρονολογίες στο μέλλον.
Επίσης, οι τόκοι, και τα καινούργια δάνεια το αλλάζουν συνεχώς.
Δηλαδή, η
τελευταία κολώνα πρέπει να ληφθεί σαν ένας αόριστος δείκτης υγείας, όπου αν,
κατά κεφαλή, χρωστάει ένα κράτος περισσότερα από ότι βγάζει κάθε χρόνο, τα
πράγματα δεν πάνε καλά. Γι αυτό και οι αρνητικοί αριθμοί στην κολώνα αυτή είναι
κοκκινη, εφ' όσον χρωστάμε περισσότερα απ' όσα βγάζουμε.
Ανάλυση κάτω από τον πίνακα!
Καλή διασκέδαση!
ΠΡΟΣΘΕΣΗ:
Μετά από σχόλια
του ManBlogg και Epanechnikov, προσέθεσα στον παρακάτω πίνακα, την
Κυριακή 20 Μαρτίου, 11:45 μμ, δύο καινούργιες κολώνες στα δεξιά, με τα ποσοστά Εξωτερικού και Δημοσίου χρέους επί Ακαθαρίστου
Εθνικού προϊόντος. Παρακαλώ διαβάστε τα σχόλια των ManBlogg και Epanechnikov, και δείτε τα λινκ που παραθέτει ο Epanechnikov, για επεξηγήσεις που είναι σωστότερες από
ότι θα μπορούσα να προσθέσω εδώ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Διορθώθηκαν τα νούμερα της Κούβας γιατί είχε γίνει τυπογραφικό λάθος.
Διορθώθηκαν τα νούμερα της Κούβας γιατί είχε γίνει τυπογραφικό λάθος.
Χώρα | A | Πληθυσμός | Εξαγωγές | Εισαγωγές | % Εισαγ., επί Εξαγ. |
GDP Χονδρικό Εθνικό Προϊόν |
Εξωτερικό Χρέος | Εθνικό Προϊόν μείον Εξωτερικό Χρέος |
ΕΞΩΤ/Ο ΧΡΕΟΣ |
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ |
2010 | € | € | % | € | € | € | % | % |
|
21 από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης Οι χώρες που χρησιμοποιούν το Ευρώ. σε πιο σκούρο γαλάζιο. |
Ελλάδα | -4.8 | 11.306.183 | 1.406 | 2.986 | 212% | 20.083 | 35.439 | - 15.355 | 165 | 144,0 |
Αυστρία | 2 | 8.396.760 | 14.094 | 13.969 | 99% | 32.800 | 67.606 | - 34.806 | 226 | 68,6 |
Βέλγιο | 1.6 | 10.827.519 | 19.388 | 19.562 | 101% | 32.033 | 88.580 | - 56.546 | 322 | 102,5 |
Βουλγαρία | 0 | 7.528.103 | 1.931 | 2.275 | 118% | 4.478 | 3.611 | 868 | 105 | 16,2 |
Γαλλία | 1.6 | 65.821.885 | 5.811 | 6.599 | 114% | 29.186 | 53.665 | - 24.479 | 188 | 83,5 |
Γερμανία | 3.3 | 81.802.000 | 12.289 | 10.294 | 84% | 30.387 | 43.319 | - 12.932 | 143 | 74,8 |
Δανία | 1.8 | 5.560.628 | 13.436 | 12.282 | 91% | 41.322 | 75.653 | - 34.331 | 274 | 46,6 |
Φινλανδία | 2.1 | 5.381.000 | 10.274 | 9.657 | 94% | 32.417 | 51.811 | - 19.394 | 200 | 45,4 |
Η.Β. (Αγγλία) | 1.6 | 61.792.000 | 4.935 | 6.650 | 135% | 27.487 | 109.280 | - 81.793 | 398 | 68,1 |
Ιρλανδία | -0.6 | 4.470.700 | 19.458 | 11.833 | 61% | 34.325 | 358.390 | - 324.065 | 1.224 | 98,5 |
Ισπανία | -0.4 | 46.152.925 | 4.371 | 5.288 | 121% | 22.400 | 35.286 | - 12.886 | 157 | 63,4 |
Ιταλία | 1.1 | 60.574.609 | 5.690 | 5.706 | 100% | 25.284 | 27.593 | - 2.309 | 124 | 119 |
Κύπρος | -0.6 | 801.851 | 2.093 | 7.466 | 357% | 21.332 | 30.812 | - 9.480 | 129 | 61,1 |
Ολλανδία | 1.7 | 16.655.300 | 20.373 | 18.437 | 90% | 34.774 | 105.830 | - 71.056 | 344 | 64,6 |
Ουγγαρία | 0.8 | 10.014.324 | 7.038 | 6.565 | 93% | 9.933 | 10.106 | - 173 | 70 | 72,1 |
Πολωνία | 3.3 | 38.092.000 | 3.174 | 3.304 | 104% | 8.663 | 4.992 | 3.671 | 47 | 50,5 |
Πορτογαλία | 1 | 10.636.888 | 3.271 | 4.822 | 147% | 15.812 | 35.188 | - 19.375 | 201 | 83,2 |
Ρουμανία | -1.9 | 21.466.174 | 1.818 | 2.096 | 115% | 5.548 | 3.814 | 1.734 | 59 | 34,8 |
Σλοβακία | 4 | 5.433.385 | 8.881 | 8.639 | 97% | 11.937 | 8.210 | 3.727 | 55 | 41 |
Σουηδία | 4.1 | 9.418.732 | 12.980 | 12.661 | 98% | 35.492 | 68.117 | - 32.626 | 241 | 40,8 |
Τσεχία | 1.8 | 10.515.818 | 8.330 | 7.808 | 94% | 13.957 | 6.205 | 7.751 | 39 | 40,0 |
Εκτός Ε.Ε.. αλλά με στενές σχέσεις |
Νορβηγία | 1.5 | 4.945.500 | 20.829 | 11.253 | 54% | 62.866 | 339.338 | -276.472 | 861 | 47,7 |
Ουκρανία | 4.3 | 45.778.500 | 816 | 879 | 108% | 2.244 | 1.601 | 642 | 90 | 38,4 |
Βαλκάνια. εκτός ΕΕ |
Αλβανία | 3.1 | 3.195.000 | 365 | 1.021 | 280% | 2.725 | 365 | 2.360 | 21 | 59,3 |
Κροατία | -1.4 | 11.240.841 | 770 | 1.400 | 182% | 4.008 | 3.993 | 15 | 94 | 55,0 |
FYROM | 1.5 | 2.052.722 | 1.161 | 1.873 | 161% | 3.509 | 2.022 | 1.487 | 59 | 25,7 |
Σερβία | 1.8 | 7.306.677 | 998 | 1.624 | 163% | 4.005 | 3.325 | 680 | 74 | 37,8 |
Ισχυρές χώρες |
Ελβετία | 2.8 | 7.782.900 | 22.471 | 21.292 | 95% | 50.467 | 114.962 | -64.495 | 364 | 39,6 |
ΗΠΑ | 2.8 | 310.997.000 | 3.070 | 4.601 | 150% | 35.346 | 34.796 | 550 | 97 | 58,9 |
Ιαπωνία | 3 | 127.370.000 | 4.344 | 3.759 | 87% | 31.824 | 13.258 | 18.565 | 51 | 196,4 |
Ινδία | 8.3 | 1.195.360.000 | 126 | 206 | 163% | 899 | 149 | 750 | 18 | 55,9 |
Κίνα | 10.1 | 1.341.000.000 | 844 | 733 | 87% | 3.221 | 228 | 2.993 | 4 | 17,5 |
Ρωσία | 3.8 | 141.914.509 | 1.996 | 1.257 | 63% | 7.825 | 2.544 | 5.281 | 21 | 9,5 |
Αραβικός Κόσμος. Μέση Ανατολή. Ζώνες πολέμου |
Αίγυπτος | 5.3 | 14.306.876 | 1.332 | 2.445 | 184% | 11.394 | 1.609 | 9.785 | 15 | 80,5 |
Αλγερία | 4.1 | 36.300.000 | 1.091 | 768 | 70% | 3.293 | 86 | 3.208 | 2 | 25,7 |
Αφγανιστάν | 8.9 | 29.117.000 | 14 | 137 | 969% | 429 | 70 | 360 | 23 | - |
Εμιράτα | 2.6 | 4.707.000 | 31.276 | 25.398 | 81% | 38.289 | 19.600 | 18.689 | 56 | 44,6 |
Ιράκ | 5.5 | 31.467.000 | 1.173 | 1.017 | 87% | 2.010 | 1.256 | 754 | 76 | - |
Ιράν | 3 | 75.078.000 | 788 | 591 | 75% | 3.384 | 129 | 3.255 | 3,7 | 16,2 |
Ισραήλ | 3.4 | 7.708.400 | 5.297 | 5.423 | 102% | 19.635 | 8.747 | 10.887 | 43 | 77,3 |
Κατάρ | 19.4 | 1.696.563 | 25.625 | 10.362 | 40% | 56.062 | 31.634 | 24.428 | 75 | 10,3 |
Λιβύη | 3.3 | 6.546.000 | 5.156 | 2.811 | 55% | 8.949 | 733 | 8.216 | 11 | 3,3 |
Μαρόκο | 4.2 | 32.090.000 | 340 | 801 | 236% | 2.149 | 532 | 1.617 | 22 | 58,2 |
Ομάν | 3.6 | 2.694.094 | 10.081 | 5.386 | 53% | 15.009 | 2.464 | 12.545 | 14 | 4,4 |
Σ. Αραβία | 3.8 | 27.136.977 | 6.519 | 2.748 | 42% | 12.036 | 2.297 | 9.738 | 20 | 16,7 |
Συρία | 4 | 20.972.000 | 460 | 487 | 106% | 2.138 | 275 | 1.862 | 15 | 29,8 |
Τηνισία | 3.4 | 10.549.100 | 1.148 | 1.427 | 124% | 3.126 | 1.337 | 1.789 | 39 | 49,5 |
Τουρκία | 7.3 | 73.722.988 | 1.197 | 1.696 | 142% | 7.436 | 2.761 | 4.675 | 45 | 48,1 |
Υεμένη | 5.2 | 22.492.035 | 249 | 279 | 112% | 1.004 | 239 | 765 | 25 | 39,1 |
Μέση και Λατινική Αμερική |
Αργεντινή | 7.8 | 40.091.359 | 1.275 | 987 | 77% | 6.583 | 2.412 | 4.171 | 35 | 50,3 |
Βραζιλία | 7.5 | 190.732.694 | 787 | 740 | 94% | 7.979 | 1.225 | 6.754 | 14 | 60,8 |
Χιλή | 5.3 | 17.204.000 | 2.809 | 2.370 | 84% | 8.706 | 3.693 | 5.012 | 38 | 6,2 |
Μεξικό | 5 | 112.336.538 | 2.028 | 2.048 | 101% | 6.720 | 1.422 | 5.298 | 20 | 41,5 |
Βενεζουέλα | -2.8 | 29.146.000 | 1.673 | 809 | 48% | 7.357 | 1.435 | 5.923 | 13 | 25,5 |
Άλλες χώρες |
Αυστραλία | 3.3 | 22.592.000 | 7.012 | 6.669 | 95% | 40.603 | 38.905 | 1.697 | 131 | 22,4 |
Καναδάς | 3 | 34.388.000 | 8.895 | 8.886 | 100% | 34.196 | 22.061 | 12.135 | 75 | 38,1 |
Κορέα Βόρεια | -0.9 | 23.991.000 | 63 | 97 | 155% | 878 | 392 | 486 | - | - |
Κορέα Νότια | 6.1 | 48.988.833 | 7.157 | 6.414 | 90% | 15.138 | 5.680 | 9.457 | 25 | 23,7 |
Κούβα | 1.5 | 11.204.841 | 222 | 688 | 310% | 3.858 | 1.325 | 2.533 | 34 | 34,4 |
Νέα Ζηλανδία | 2.1 | 4.404.900 | 5.674 | 5.162 | 91% | 23.555 | 10.981 | 12.575 | 50 | 25,5 |
Πακιστάν | 2.7 | 175.460.000 | 87 | 140 | 161% | 749 | 245 | 504 | 31 | 49,9 |
Ταϊβάν | 8.3 | 23.164.628 | 8.913 | 8.121 | 91% | 13.860 | 2.967 | 10.893 | 21 | 31,4 |
Γενική Ματιά Η Γη συμπεριλαμβάνει και χώρες που δεν έχουν καταγραφεί παραπάνω. Η Ε.Ε. συμπεριλαμβάνεται στα στοιχεία για την Γη. και. συμπεριλαμβάνει και χώρες που δεν έχουν καταγραφεί παραπάνω. |
Γη | 4.6 | 6.817.021.768 | 1.646 | 1.395 | 85% | 6.413 | 6.517 | -105 | 95 | 58,3 |
Ε.Ε. | 1.7 | 501.259.800 | 2.928 | 2.535 | 87% | 24.670 | 27.453 | -2.783 | 83 | 74,0 |
Κατά σύμπτωση, η πρώτη σειρά στον πίνακα είναι η Ελλαδίτσα μας! Ας την αναλύσουμε!
- Φτάσαμε τα 11 εκατομμύρια, 306 χιλιάδες νοματαίους, βοήθειά μας.
- Ο δείκτης ανάπτυξης είναι αρνητικός, στο "-4,8", που σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε ύφεση.
- Ο καθένας μας βγάζει 1.406 Ευρώ εξάγοντας προϊόντα και ξοδεύει 2.986 Ευρώ τον χρόνο εισάγοντας προϊόντα από το εξωτερικό.
- Εισάγουμε, κυρίες και κύριοι, δεσποινίδες και μάγκες, 212% πιο πολλά απ' όσα εξάγουμε.
Κι εις ανώτερα!
- Η κάθε Ελληνική κεφαλή παράγει 20.083 Ευρώ τον χρόνο, αλλά,
- Η κάθε Ελληνική κεφαλή χρωστάει στο εξωτερικό 35.439 Ευρώ.
Θα έλεγε κανείς ότι, επί χρόνια τώρα, κάποιος θα έπρεπε να είχε κάνει κάτι, να μην εισάγουμε τόσα πράματα, να οργανώσουμε τις εξαγωγές μας λίγο καλύτερα, να οργανώσουμε την αποδοτικότητα της εργασίας μας, και να υποφέρουμε λίγο στα περασμένα χρόνια, δανειζόμενοι λιγότερα, για να μην φτάσουμε να υποφέρουμε τόσο τώρα.
Αυτά, αγαπητοί μου, δεν ήταν, ούτε είναι, ευθύνη ούτε των κακών ξένων, ούτε των κακών τραπεζιτών, ούτε των διαστημόπλοιων και των Αριανών. Ούτε φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, ο παλαιοφιλελευθερισμός ή ο μεσαίος φιλελευθερισμός. Εμείς διαλέξαμε τι θέλαμε να εισάγουμε και να δανειζόμαστε. Και το προλεταριάτο θα μπορούσε να είχε πει, Στοπ αγορές! αβέρτα δουλειά! Αλλά δεν το είπε.
Αυτά όλα εξαρτιόντουσαν από ΕΜΑΣ. Όχι τους "άλλους". Δεν το κάναμε. Θέλαμε να εισάγουμε πιο πολλά από όσα εξάγαμε και θέλαμε να το πάμε ραχάτι στην παραγωγή και να δανειζόμαστε.
Ζητούσαμε δανικά από το 1980 για να χρηματοδοτήσουμε τα ζιβάγκο, τα ρουσφέτια, και τις διαμαρτυρίες κατά της κακής Δύσης. Και οι δανειστές, κοιτούσανε πόσο φερέγγυοι είμαστε και βγάζαν επιτόκια. Όσο πιο φερέγγυος θεωρείται κανείς τόσο καλύτερο επιτόκιο παίρνει, και τόσο περισσότεροι θέλουν να του δανείσουν.
Αλλά υπάρχουν ορισμένες εταιρείες που υπολογίζουν πόσο φερέγγυος είναι κάποιος. Στην Αμερική έχει το κάθε άτομο, και εγώ, ένα νούμερο-δείκτη, προσκολλημένο στον αριθμό του της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπου, με βαθμό κάτω από "600" πας για χρεοκοπία, και πάνω από "800" σου κάνουνε τεμενάδες και σου προσφέρουν λεφτά στο δρόμο. Εγώ φερ' ειπείν, με το που άργησα τρεις πληρωμές σε μια πιστωτική κάρτα μια φορά, είδα τον δείκτη μου να πέφτει αμέσως!
Ο δείκτης είναι παράγωγο μαθηματικών υπολογισμών βάσει στοιχείων. Δεν κάθετε κάποιος με το μολύβι στο στόμα να του έρθει έμπνευση τι δείκτη να βάλει σε κάποιον! Και, το ίδιο γίνεται με χώρες. Αν θέλετε να καταλάβετε που βρίσκεται η Ελλάδα, σκεφτείτε την όπως θα σκεφτόσαστε τα οικονομικά της οικογένειάς σας και του σπιτιού σας.
Η Ελλάδα αυτή την στιγμή οδεύει προς χρεοκοπία. Η μόνη ερώτηση είναι αν θα χρεοκοπήσουμε τους εαυτούς μας ή αν θα μας χρεοκοπήσουνε οι δανειστές μας. Αν χρεοκοπήσουμε από μόνοι μας, θα μας Π-Η-Δ-Η-Ξ-Ο-Υ-Ν-Ε. Αν μας χρεοκοπήσουν οι άλλοι, θα βοηθήσουνε να έχει λίγη ζάχαρη το δηλητήριο. Έτσι είναι δυστυχώς.
Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία Εθνών και τους χρειαζόμαστε, εκτός αν αποφασίσουμε να πάμε να ζούμε σε σπηλιές.
Για να δούμε τώρα και την θέση μας δίπλα στους άλλους: Πάμε πίσω στον πίνακα:
Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν αφήναμε τους εαυτούς μας να δανειζόμαστε χωρίς φρόνηση. Η κυρά Φρόνηση και η κόρη της η Γνώση απουσίαζαν εις διακοπάς. Συνεχίστηκε όταν δεν οργανωθήκαμε να είμαστε παραγωγικοί, και αρχίσαμε να εισάγουμε μια που αφ' ενός δεν παράγαμε και αφ' εταίρου θέλαμε ωραία πράματα να βάλουμε στην καλύβα. Πείτε μου: είναι πράγματι αναγκαίες και χρειαζούμενες όλες οι αντιπροσωπείες και εκθέσεις Πόρσε, Τζηπ, Μερσεντές και τα λοιπά; Ποιοί ανεύθυνοι Έλληνες ανάμεσά μας φέραν τις αντιπροσωπείες αντί να βάλουν τον κώλο τους κάτω να δουλέψουν;
Αυτά μας φέραν σε κρίσιμο σημείο. Δεν έφεραν όμως την καταστροφή που πάθαμε.
Για να μιλήσεις μπίζνες έξω από την Ελλάδα χρειάζεται να ξέρεις σε ποιούς μιλάς και πως να μιλήσεις. Έχω την πείρα να ξέρω ότι αυτά που σας γράφω τώρα είναι αληθινά γιατί έδωσε η Ζωή και η τύχη να επιβιώσω μόνος μου στις άίθουσες συμβουλίων του Μανχάταν έχοντας προσγειωθεί στην Αμερική με χίλια διακόσι πενήντα έξι δολάρια στην τσέπη. Και τα γράφω αυτά τώρα από το βουνό στο οποίο ζω, εργαζόμενος μέσω του αργού μου ιντερνέτ με την Νέα Υόρκη.
Λένε οι Αμερικάνοι: Money Talks and Bullshit Walks. Που σημαίνει ότι τα λεφτά μιλάνε και οι μαλακίες παίρνουν δρόμο. Όταν δεν έχεις λεφτά και δεν θέλεις να μπεις στην κατηγορία του Bullshit, το μόνο που σου μένει είναι να ξέρεις από Παρουσίαση, Πώληση, Διπλωματία... Πειθώ!
Οι τράπεζες, η παγκόσμια οικονομία, τελικά είναι αέρας κοπανιστός. Νούμερα που υπάρχουν μέσα σε κομπιούτερ, και βάζουν ανθρώπους αληθινούς να χύνουν αίμα αληθινό για πράγματα αερίσια.
Αυτό που χρειάζεται φίλοι μου, αυτό που χρειαζόμασταν όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα πριν 5-10 χρόνια, ήταν οι τέχνες της Παρουσίασης, της Συνεννόησης, της Διπλωματίας, της Πειθούς.
Χρειαζόμασταν ανθρώπους που να είναι διπλωμάτες, οργανωτές, χρηματιστές. Δεν τους είχαμε.
Χρειαζόταν να μπορούμε να μιλάμε την γλώσσα της Φρανκφούρτης και της Γουώλ Στρητ. Και δεν την μιλήσαμε.
Οι ξένοι, φίλοι μου, άσχετα με το τι τους σούρνουμε εμείς, μας θεωρούν Καραγκιόζηδες. Όταν κάποιος σε θεωρεί Καραγκιόζη έχεις δύο εκλογές:
1. Να τον πεις μαλάκα και να του δώσεις δυό μούντζες.
2. Να αποδείξεις ότι δεν είσαι Καραγκιόζης.
Κοιτάχτε τα νούμερα της Ιρλανδίας. Είναι χειρότερα από τα δικά μας. Κοιτάχτε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία. Κοιτάχτε Αγγλία. Ποιός όμως είναι στη γωνία τιμωρία; Η Ελλάδα. Γιατί;
Γιατί; Διότι δεν μπορούμε να ανοίξουμε το στόμα μας σε αίθουσα συμβουλίου στο εξωτερικό, σαν κράτος, και να μας πάρουν στα σοβαρά. Επειδή δεν ξέρουν οι αντιπρόσωποί μας πως. Δεν έχουμε πειθώ. Δεν πείθουμε. Δεν καθησυχάζουμε. Δεν κάνουμε φίλους. Δεν δημιουργούμε στον συνομιλητή μας την αίσθηση ότι θέλει να μας έχει φίλους του, να μας βοηθήσει. Αυτή μας η ανικανότητα σφραγίζει την μοίρα μας στον παγκόσμιο αυτό λαβύρινθο.
Το μόνο ρεαλιστικό πράγμα στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι παιδεία για το μέλλον, και, χαρισματικούς αντιπροσώπους στον έξω κόσμο. Μετά από αυτά ίσως να προχωρήσουμε στην τακτοποίηση των εισαγωγών και εξαγωγών, και στο πως και γιατί δανειζόμαστε, και πως και τι παράγουμε. Μετά από όλα αυτά, ίσως η υδροκέφαλη πρωτεύουσα μας να πάψει να έχει 5.000.000 που παράγουν υπηρεσίες, και να στείλει μερικά εκατομμύρια στην υπόλοιπη χώρα να παράγουν προϊόντα.
- Φτάσαμε τα 11 εκατομμύρια, 306 χιλιάδες νοματαίους, βοήθειά μας.
- Ο δείκτης ανάπτυξης είναι αρνητικός, στο "-4,8", που σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε ύφεση.
- Ο καθένας μας βγάζει 1.406 Ευρώ εξάγοντας προϊόντα και ξοδεύει 2.986 Ευρώ τον χρόνο εισάγοντας προϊόντα από το εξωτερικό.
- Εισάγουμε, κυρίες και κύριοι, δεσποινίδες και μάγκες, 212% πιο πολλά απ' όσα εξάγουμε.
Κι εις ανώτερα!
- Η κάθε Ελληνική κεφαλή παράγει 20.083 Ευρώ τον χρόνο, αλλά,
- Η κάθε Ελληνική κεφαλή χρωστάει στο εξωτερικό 35.439 Ευρώ.
Θα έλεγε κανείς ότι, επί χρόνια τώρα, κάποιος θα έπρεπε να είχε κάνει κάτι, να μην εισάγουμε τόσα πράματα, να οργανώσουμε τις εξαγωγές μας λίγο καλύτερα, να οργανώσουμε την αποδοτικότητα της εργασίας μας, και να υποφέρουμε λίγο στα περασμένα χρόνια, δανειζόμενοι λιγότερα, για να μην φτάσουμε να υποφέρουμε τόσο τώρα.
Αυτά, αγαπητοί μου, δεν ήταν, ούτε είναι, ευθύνη ούτε των κακών ξένων, ούτε των κακών τραπεζιτών, ούτε των διαστημόπλοιων και των Αριανών. Ούτε φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, ο παλαιοφιλελευθερισμός ή ο μεσαίος φιλελευθερισμός. Εμείς διαλέξαμε τι θέλαμε να εισάγουμε και να δανειζόμαστε. Και το προλεταριάτο θα μπορούσε να είχε πει, Στοπ αγορές! αβέρτα δουλειά! Αλλά δεν το είπε.
Αυτά όλα εξαρτιόντουσαν από ΕΜΑΣ. Όχι τους "άλλους". Δεν το κάναμε. Θέλαμε να εισάγουμε πιο πολλά από όσα εξάγαμε και θέλαμε να το πάμε ραχάτι στην παραγωγή και να δανειζόμαστε.
Ζητούσαμε δανικά από το 1980 για να χρηματοδοτήσουμε τα ζιβάγκο, τα ρουσφέτια, και τις διαμαρτυρίες κατά της κακής Δύσης. Και οι δανειστές, κοιτούσανε πόσο φερέγγυοι είμαστε και βγάζαν επιτόκια. Όσο πιο φερέγγυος θεωρείται κανείς τόσο καλύτερο επιτόκιο παίρνει, και τόσο περισσότεροι θέλουν να του δανείσουν.
Αλλά υπάρχουν ορισμένες εταιρείες που υπολογίζουν πόσο φερέγγυος είναι κάποιος. Στην Αμερική έχει το κάθε άτομο, και εγώ, ένα νούμερο-δείκτη, προσκολλημένο στον αριθμό του της Κοινωνικής Ασφάλισης, όπου, με βαθμό κάτω από "600" πας για χρεοκοπία, και πάνω από "800" σου κάνουνε τεμενάδες και σου προσφέρουν λεφτά στο δρόμο. Εγώ φερ' ειπείν, με το που άργησα τρεις πληρωμές σε μια πιστωτική κάρτα μια φορά, είδα τον δείκτη μου να πέφτει αμέσως!
Ο δείκτης είναι παράγωγο μαθηματικών υπολογισμών βάσει στοιχείων. Δεν κάθετε κάποιος με το μολύβι στο στόμα να του έρθει έμπνευση τι δείκτη να βάλει σε κάποιον! Και, το ίδιο γίνεται με χώρες. Αν θέλετε να καταλάβετε που βρίσκεται η Ελλάδα, σκεφτείτε την όπως θα σκεφτόσαστε τα οικονομικά της οικογένειάς σας και του σπιτιού σας.
Η Ελλάδα αυτή την στιγμή οδεύει προς χρεοκοπία. Η μόνη ερώτηση είναι αν θα χρεοκοπήσουμε τους εαυτούς μας ή αν θα μας χρεοκοπήσουνε οι δανειστές μας. Αν χρεοκοπήσουμε από μόνοι μας, θα μας Π-Η-Δ-Η-Ξ-Ο-Υ-Ν-Ε. Αν μας χρεοκοπήσουν οι άλλοι, θα βοηθήσουνε να έχει λίγη ζάχαρη το δηλητήριο. Έτσι είναι δυστυχώς.
Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία Εθνών και τους χρειαζόμαστε, εκτός αν αποφασίσουμε να πάμε να ζούμε σε σπηλιές.
Για να δούμε τώρα και την θέση μας δίπλα στους άλλους: Πάμε πίσω στον πίνακα:
Στην Ευρώπη, ανάμεσα σε 21 χώρες του πίνακα, η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών, κατά κεφαλή, εισάγοντας 212% αυτών που παράγουμε, και είμαστε δεύτεροι μόνο της Κύπρου η οποία έχει πρόβλημα 357%. Αμέσως πάνω από εμάς είναι η Πορτογαλία με 147% και η Αγγλία με 135%. Από το 212 στο 147 έχει μεγάλη διαφορά.
Οι καλύτεροι στην Ευρώπη είναι η ...Ιρλανδία με εισαγωγές 61% των εξαγωγών. Δεύτερη η Γερμανία με 84%, και ακολουθεί η Ολλανδία με 90% και η Δανία σε τέταρτη θέση με 91%
Στον κόσμο ερχόμαστε πεντηκοστοί έβδομοι. Ναί, η Ελλάδα είναι 57η από 62 χώρες στον πίνακα. Από κάτω μας σε χειρότερη θέση, Το Μαρόκο, Αλβανία, Κούβα, Κύπρος και Αφγανιστάν στον πάτο.
Στην κορφή του κόσμου είναι το Κατάρ με 40%, Σαουδική Αραβία με 42%, Βενεζουέλα με 48%, Ομάν, Νορβηγία, Λιβύη, και παραδόξως Ιρλανδία με 61%, ακολουθούμενη σε 8η θέση στον κόσμο από την Ρωσία. Δεν ξέρω τι κάνει στο νο. 7 η Ιρλανδία, αλλά όλες οι άλλες μυρίζουνε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Οι ΗΠΑ έρχονται στο νούμερο 49! η Αγγλία 46η και Ιταλία 33η, Ισπανία 44η, Πορτογαλία 48η με τα 147% της.
Για να δούμε τώρα τον δείκτη σχέσης Εθνικού προϊόντος και Εξωτερικού Χρέους κατά κεφαλή.
Στην Ευρώπη ερχόμαστε στο νούμερο 11 από 21. Στη μέση της λίστας όπου παράγει ο καθένας μας 20,083 Ευρώ, Χρωστάει ο καθένας 35,439 Ευρώ, και η διαφορά είναι ότι στο τέλος του χρόνου, αφού δώσουμε κάθε σεντς που βγάλαμε, χρωστάμε και άλλα 15,355 Ευρώ!
Πρώτη σε αυτό το δείκτη και καλύτερη στην Ευρώπη είναι η ...Τσεχία! δεύτερη η Σλοβακία, τρίτη η Πολωνία.
Στον Πάτο είναι η Ιρλανδία, όπου αφού αφαιρεθούν τα παραχθέντα, ο κάθε Ιρλανδός χρωστάει ακόμα €324,065, και από πάνω από την Ιρλανδία η ...Αγγλία! Προϊόν €27,487, χρέος €109,280 κατά κεφαλή! Η Γερμανία είναι 10η, ακριβώς από πάνω μας!
Στον κόσμο, η Ελλάδα έρχεται σε αυτόν τον δείκτη 50η από 62. Καλύτερο του πλανήτη είναι το Κατάρ, Δεύτερα τα Εμιράτα, Τρίτη η Ιαπωνία, μετά Νέα Ζηλανδία, Ομάν, Καναδάς, Ταϊβάν.
Πάτος στον κόσμο είναι η Ιρλανδία όπου ο κάθε Ιρλανδός χρωστάει 324,065 Ευρώ περισσότερα απ' όσα παράγει. Ακριβώς πάνω από την Ιρλανδία, η Νορβηγία, Αγγλία (Ναί, η Αγγλία είναι πάτος στην 60η θέση από 62), η Ολλανδία, Ελβετία (!) και πάει λέγοντας.
Ας δούμε όμως την κατά κεφαλή παραγωγή αυτή καθαυτή.
Στην Ευρώπη, η Ελλάδα σε 14η θέση. Από πάνω μας η Κύπρος και η Ισπανία, από κάτω η Πορτογαλία και η Τσεχία. Πρώτοι οι Δανοί! δεύτεροι οι Σουηδοί! Τρίτοι οι Ολλανδοί ακολουθούμενοι από την Ιρλανδία. Πάτος η Βουλγαρία και από πάνω της Ρουμανία, Πολωνία και Ουγγαρία.
Στον κόσμο όλο το καλύτερο κατά κεφαλή Εθνικό προϊόν το έχουν οι η Νορβηγία, μετά Κατάρ, Ελβετία, και Δανία. Η Ελλάδα έρχεται 24η από 62. Καλά είναι. 23η είναι η Κύπρος, και 22α η Ισπανία. 25η, από κάτω μας, Ισραήλ. ακολουθούμενο από Πορτογαλία και Νότια Κορέα. Τελευταία θέση σε παραγωγή κατά κεφαλή κρατά με περηφάνια το Αφγανιστάν, μια που το μεγαλύτερο προϊόν τους είναι οι λευκές παπαρούνες και αυτες δεν μετριούνται. 61η θέση έχει το Πακιστάν, μετά Βόρειος Κορέα, Ινδία, Υεμένη και Ιράκ, όλοι στον πάτο!
Και ας πάμε τώρα στο επίμαχο (χτυπάτε τούμπανα) Εξωτερικό χρέος (κατά κεφαλή)
Η Ελλαδίτσα μας στην Ευρώπη έρχεται 11η! Ακριβώς στη μέση της λίστας! από πάνω μας η Ισπανία και από κάτω μας η ...Γερμανία! Το κάθε Γερμανικό ανωτέρας φυλής κεφάλι χρωστάει €43,319, ενώ η κάθε Ελληνική μοσχαροκεφαλή €35,439. Ο κάθε Θπανιόλοθ θεωρεί τον εαυτό του αμέσως από πάνω μας χρωστώντας €35,286.
Στη κορφή της Ευρώπης με το λιγότερο χρέος η Βουλγαρία! €3,611 το άτομο. Μετά Ρουμανία, Πολωνία και Τσεχία. Η Ιταλία στην 7η θέση, η Γαλλία 14η, Σουηδία 15η. Πάτος στο νούμερο 21, ναι, η Ιρλανδία. Και αμέσως πάνω από τον πάτο η ευγενική Αγγλία με την Ολλανδία από πάνω της.
Στον κόσμο η Ελλάδα έχει το 48ο από 62 χειρότερο χρέος. Πρώτο το Αφγανιστάν, μετά Αλγερία, Ιράν, Ινδία, Κίνα, Υεμένη, όλη στην κορφή με ελάχιστο ανά κεφαλή χρέος. Στο βάθος κήπος με τους Ιρλανδία κάτω-κάτω στον κόσμο όλο! και μετά, Νορβηγία, Ελβετία, Αγγλία.
Οι καλύτεροι στην Ευρώπη είναι η ...Ιρλανδία με εισαγωγές 61% των εξαγωγών. Δεύτερη η Γερμανία με 84%, και ακολουθεί η Ολλανδία με 90% και η Δανία σε τέταρτη θέση με 91%
Στον κόσμο ερχόμαστε πεντηκοστοί έβδομοι. Ναί, η Ελλάδα είναι 57η από 62 χώρες στον πίνακα. Από κάτω μας σε χειρότερη θέση, Το Μαρόκο, Αλβανία, Κούβα, Κύπρος και Αφγανιστάν στον πάτο.
Στην κορφή του κόσμου είναι το Κατάρ με 40%, Σαουδική Αραβία με 42%, Βενεζουέλα με 48%, Ομάν, Νορβηγία, Λιβύη, και παραδόξως Ιρλανδία με 61%, ακολουθούμενη σε 8η θέση στον κόσμο από την Ρωσία. Δεν ξέρω τι κάνει στο νο. 7 η Ιρλανδία, αλλά όλες οι άλλες μυρίζουνε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Οι ΗΠΑ έρχονται στο νούμερο 49! η Αγγλία 46η και Ιταλία 33η, Ισπανία 44η, Πορτογαλία 48η με τα 147% της.
Για να δούμε τώρα τον δείκτη σχέσης Εθνικού προϊόντος και Εξωτερικού Χρέους κατά κεφαλή.
Στην Ευρώπη ερχόμαστε στο νούμερο 11 από 21. Στη μέση της λίστας όπου παράγει ο καθένας μας 20,083 Ευρώ, Χρωστάει ο καθένας 35,439 Ευρώ, και η διαφορά είναι ότι στο τέλος του χρόνου, αφού δώσουμε κάθε σεντς που βγάλαμε, χρωστάμε και άλλα 15,355 Ευρώ!
Πρώτη σε αυτό το δείκτη και καλύτερη στην Ευρώπη είναι η ...Τσεχία! δεύτερη η Σλοβακία, τρίτη η Πολωνία.
Στον Πάτο είναι η Ιρλανδία, όπου αφού αφαιρεθούν τα παραχθέντα, ο κάθε Ιρλανδός χρωστάει ακόμα €324,065, και από πάνω από την Ιρλανδία η ...Αγγλία! Προϊόν €27,487, χρέος €109,280 κατά κεφαλή! Η Γερμανία είναι 10η, ακριβώς από πάνω μας!
Στον κόσμο, η Ελλάδα έρχεται σε αυτόν τον δείκτη 50η από 62. Καλύτερο του πλανήτη είναι το Κατάρ, Δεύτερα τα Εμιράτα, Τρίτη η Ιαπωνία, μετά Νέα Ζηλανδία, Ομάν, Καναδάς, Ταϊβάν.
Πάτος στον κόσμο είναι η Ιρλανδία όπου ο κάθε Ιρλανδός χρωστάει 324,065 Ευρώ περισσότερα απ' όσα παράγει. Ακριβώς πάνω από την Ιρλανδία, η Νορβηγία, Αγγλία (Ναί, η Αγγλία είναι πάτος στην 60η θέση από 62), η Ολλανδία, Ελβετία (!) και πάει λέγοντας.
Ας δούμε όμως την κατά κεφαλή παραγωγή αυτή καθαυτή.
Στην Ευρώπη, η Ελλάδα σε 14η θέση. Από πάνω μας η Κύπρος και η Ισπανία, από κάτω η Πορτογαλία και η Τσεχία. Πρώτοι οι Δανοί! δεύτεροι οι Σουηδοί! Τρίτοι οι Ολλανδοί ακολουθούμενοι από την Ιρλανδία. Πάτος η Βουλγαρία και από πάνω της Ρουμανία, Πολωνία και Ουγγαρία.
Στον κόσμο όλο το καλύτερο κατά κεφαλή Εθνικό προϊόν το έχουν οι η Νορβηγία, μετά Κατάρ, Ελβετία, και Δανία. Η Ελλάδα έρχεται 24η από 62. Καλά είναι. 23η είναι η Κύπρος, και 22α η Ισπανία. 25η, από κάτω μας, Ισραήλ. ακολουθούμενο από Πορτογαλία και Νότια Κορέα. Τελευταία θέση σε παραγωγή κατά κεφαλή κρατά με περηφάνια το Αφγανιστάν, μια που το μεγαλύτερο προϊόν τους είναι οι λευκές παπαρούνες και αυτες δεν μετριούνται. 61η θέση έχει το Πακιστάν, μετά Βόρειος Κορέα, Ινδία, Υεμένη και Ιράκ, όλοι στον πάτο!
Και ας πάμε τώρα στο επίμαχο (χτυπάτε τούμπανα) Εξωτερικό χρέος (κατά κεφαλή)
Η Ελλαδίτσα μας στην Ευρώπη έρχεται 11η! Ακριβώς στη μέση της λίστας! από πάνω μας η Ισπανία και από κάτω μας η ...Γερμανία! Το κάθε Γερμανικό ανωτέρας φυλής κεφάλι χρωστάει €43,319, ενώ η κάθε Ελληνική μοσχαροκεφαλή €35,439. Ο κάθε Θπανιόλοθ θεωρεί τον εαυτό του αμέσως από πάνω μας χρωστώντας €35,286.
Στη κορφή της Ευρώπης με το λιγότερο χρέος η Βουλγαρία! €3,611 το άτομο. Μετά Ρουμανία, Πολωνία και Τσεχία. Η Ιταλία στην 7η θέση, η Γαλλία 14η, Σουηδία 15η. Πάτος στο νούμερο 21, ναι, η Ιρλανδία. Και αμέσως πάνω από τον πάτο η ευγενική Αγγλία με την Ολλανδία από πάνω της.
Στον κόσμο η Ελλάδα έχει το 48ο από 62 χειρότερο χρέος. Πρώτο το Αφγανιστάν, μετά Αλγερία, Ιράν, Ινδία, Κίνα, Υεμένη, όλη στην κορφή με ελάχιστο ανά κεφαλή χρέος. Στο βάθος κήπος με τους Ιρλανδία κάτω-κάτω στον κόσμο όλο! και μετά, Νορβηγία, Ελβετία, Αγγλία.
Η Ελλάδα σίγουρα δεν τα πάει καλά με το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών, και το κατά κεφαλή χρέος δεν είναι καλό. Αλλά δεν είναι τα πράγματα και τόσο μαύρα όσο τα υποφέρουμε. Τα νούμερα αποδεικνύουν ότι υπάρχουν και χειρότερα, μέσα μάλιστα στην Ευρώπη. Κοιτάξτε Ιρλανδία, Αγγλία (!). Κοιτάξτε τα νούμερα... ποιός ο λόγος που ειμασταν οι πρώτοι, και όχι κάποιος άλλος;
Αυτά μας φέραν σε κρίσιμο σημείο. Δεν έφεραν όμως την καταστροφή που πάθαμε.
Για να μιλήσεις μπίζνες έξω από την Ελλάδα χρειάζεται να ξέρεις σε ποιούς μιλάς και πως να μιλήσεις. Έχω την πείρα να ξέρω ότι αυτά που σας γράφω τώρα είναι αληθινά γιατί έδωσε η Ζωή και η τύχη να επιβιώσω μόνος μου στις άίθουσες συμβουλίων του Μανχάταν έχοντας προσγειωθεί στην Αμερική με χίλια διακόσι πενήντα έξι δολάρια στην τσέπη. Και τα γράφω αυτά τώρα από το βουνό στο οποίο ζω, εργαζόμενος μέσω του αργού μου ιντερνέτ με την Νέα Υόρκη.
Λένε οι Αμερικάνοι: Money Talks and Bullshit Walks. Που σημαίνει ότι τα λεφτά μιλάνε και οι μαλακίες παίρνουν δρόμο. Όταν δεν έχεις λεφτά και δεν θέλεις να μπεις στην κατηγορία του Bullshit, το μόνο που σου μένει είναι να ξέρεις από Παρουσίαση, Πώληση, Διπλωματία... Πειθώ!
Οι τράπεζες, η παγκόσμια οικονομία, τελικά είναι αέρας κοπανιστός. Νούμερα που υπάρχουν μέσα σε κομπιούτερ, και βάζουν ανθρώπους αληθινούς να χύνουν αίμα αληθινό για πράγματα αερίσια.
Αυτό που χρειάζεται φίλοι μου, αυτό που χρειαζόμασταν όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα πριν 5-10 χρόνια, ήταν οι τέχνες της Παρουσίασης, της Συνεννόησης, της Διπλωματίας, της Πειθούς.
Χρειαζόμασταν ανθρώπους που να είναι διπλωμάτες, οργανωτές, χρηματιστές. Δεν τους είχαμε.
Χρειαζόταν να μπορούμε να μιλάμε την γλώσσα της Φρανκφούρτης και της Γουώλ Στρητ. Και δεν την μιλήσαμε.
Οι ξένοι, φίλοι μου, άσχετα με το τι τους σούρνουμε εμείς, μας θεωρούν Καραγκιόζηδες. Όταν κάποιος σε θεωρεί Καραγκιόζη έχεις δύο εκλογές:
1. Να τον πεις μαλάκα και να του δώσεις δυό μούντζες.
2. Να αποδείξεις ότι δεν είσαι Καραγκιόζης.
Κοιτάχτε τα νούμερα της Ιρλανδίας. Είναι χειρότερα από τα δικά μας. Κοιτάχτε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία. Κοιτάχτε Αγγλία. Ποιός όμως είναι στη γωνία τιμωρία; Η Ελλάδα. Γιατί;
Γιατί; Διότι δεν μπορούμε να ανοίξουμε το στόμα μας σε αίθουσα συμβουλίου στο εξωτερικό, σαν κράτος, και να μας πάρουν στα σοβαρά. Επειδή δεν ξέρουν οι αντιπρόσωποί μας πως. Δεν έχουμε πειθώ. Δεν πείθουμε. Δεν καθησυχάζουμε. Δεν κάνουμε φίλους. Δεν δημιουργούμε στον συνομιλητή μας την αίσθηση ότι θέλει να μας έχει φίλους του, να μας βοηθήσει. Αυτή μας η ανικανότητα σφραγίζει την μοίρα μας στον παγκόσμιο αυτό λαβύρινθο.
Το μόνο ρεαλιστικό πράγμα στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι παιδεία για το μέλλον, και, χαρισματικούς αντιπροσώπους στον έξω κόσμο. Μετά από αυτά ίσως να προχωρήσουμε στην τακτοποίηση των εισαγωγών και εξαγωγών, και στο πως και γιατί δανειζόμαστε, και πως και τι παράγουμε. Μετά από όλα αυτά, ίσως η υδροκέφαλη πρωτεύουσα μας να πάψει να έχει 5.000.000 που παράγουν υπηρεσίες, και να στείλει μερικά εκατομμύρια στην υπόλοιπη χώρα να παράγουν προϊόντα.
ΠΡΟΣΘΕΣΗ, κατά
παραγγελιά σχολιαστών, Σάββατο 19 Μαρτίου, 6:45 μμ., ώρα Ελλάδας
Κατ' αρχάς, παραθέτω
εδώ ένα πίνακα τον οποίον συνέστησε ο Epanechnikov σε σχόλιό του. Είναι από το voceu.org, EEAG 2011, and provisional data (Ameco) for 2010 Κοιτάξτε και την πορεία της κόκκινης γραμμής του ελείματος σε συνδυασμό με ποιός ήταν κυβέρνηση σε κάθε ένα από τα παρακάτω χρόνια. Επίσης, δείτε το λινκ που δείνει ο Epanechnikov στο σχόλιό του...
Ένα πράγμα το οποίο είναι σημαντικό και δεν το άγγιξα στην παραπάνω ανάρτηση είναι το Δημόσιο Χρέος. Μίλησα μόνο για το Εξωτερικό Χρέος. Επίσεις δεν εξήγησα τι είναι το Έλλειμα και πως δημιουργείται, τι σχέση έχει με το χρέος και πως μας επηρεάζει.
Την απόφαση να μην το αγγίξω αυτό τώρα την είχα πάρει για δυό λόγους:
Πρωτον, έκρινα ότι έπρεπε να το κρατήσω απλό και εστιασμένο το θέμα, χωρίς να το επιμηκήνω σημαντικά σήμερα τουλάχιστον. Και δεύτερον, διάλεξα να μιλήσω για το Εξωτερικό χρέος, γιατι, στο πεζοδρόμιο αυτό συζητιέται περισσότερο, αυτό θεωρεί ο περισσότερος κόσμος σαν ένοχο, και θεώρησα καλό να ξεκινήσω από αυτό, και βλέπουμε.
Όμως, και ο ManBlogg και ο Epanechnikov έχουν απόλυτο δίκιο ότι η εισαγωγή του Δημοσίου χρέους και του Ελείματος υπό αυτή την έννοια στην συζήτηση, σίγουρα δημιουργεί μια εικόνα κάπως διαφορετική από την υπάρχουσα στην ανάρτηση.
Το Σάββατο αντέγραψα στα γρήγορα δύο πίνακες από την Βικιπαίδεια και τους παρέθεσα εδώ από κάτω, επιβαρύνοντας τον ηλεκτρονικό κώδικά κατά πολύ. Την Κυριακή βρήκα τον χρόνο να προσθέσω τα ποσοστά Εξωτερικού και Δημοσίου χρέους επί Ακαθαρίστου Εθνικού προϊόντος στον αρχικό μου παραπάνω πίνακα.
Αφού σε συγχαρώ για την πολύ εμπεριστατωμένη ανάρτηση και τον κόπο που έκανες να συγκεντρώσεις και να παρουσιάσεις την ανάρτησή σου, θα σχολιάσω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες ότι είμαι ρομαντικός. Ή πες ότι είμαι στον κόσμο μου. Αλλά όλα αυτά τα νούμερα με αφήνουν αδιάφορο. Ξέρω ότι είναι ίσως το ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ πράγμα οι οικονομικές συνδιαλλαγές και όλο αυτό το αλισβερίσι και ότι χωρίς αυτό είμαστε χαμένοι. Αλλά προτιμώ να βλέπω τον Άνθρωπο. Αυτόν θεωρώ περισσότερο σημαντικό από τους ισολογισμούς και τα χρεολύσια.
Ο Διογένης ο κυνικός όταν είδε ένα παιδάκι να πίνει νερό από τη χούφτα του θεώρησε τον εαυτό του αλαζόνα και πλούσιο γιατί είχε στην κατοχή του μια κούπα, την οποία πέταξε αμέσως. Ίσως να είναι ακραίο το παράδειγμα που αναφέρω, αλλά νομίζω ότι μόνοι μας έχουμε καταντήσει έτσι. Μας έχει φάει η πολυτέλεια και η ευκολία...
Σε κάθε περίπτωση πάντως, προτιμώ να σκέφτομαι τον Άνθρωπο κι όχι το χρυσάφι...
Υ.Γ. Θα επανέρθω κάποια στιγμή αύριο μάλλον γιατί έχω φιλοξενούμενους στο σπίτι και δε θα μπορώ να έρθω νωρίτερα.
Πολύ σωστές οι διαπιστώσεις σου μόνο που χρειάζεται για να αλλάξει η κατάσταση οι Ελληνες να διακατέχονται από συλλογικότητα και πατριωτισμό με την καλή έννοια και όχι την Καρατζαφέρειο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς όμως το πνεύμα του νεοέλληνα είναι εμποτισμένο από το σύνθημα αγωνίζεσθαι υπερ πάρτης και ας πάνε όλοι οι άλλοι να πνιγούνε!
*σεντόνι mode on*
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρότι δεν διαφωνώ ούτε με τα επιμέρους, ούτε με το τελικό συμπέρασμα, νομίζω ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη, διότι έχουν τη σημασία τους.
Όπως π.χ. το γεγονός ότι για να πείσεις ότι δεν είσαι καραγκιόζης, εκτός από το να μην είσαι, θα πρέπει να και μαν φαίνεσαι ως τέτοιος. Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι η χώρα που χρωστάει τα περισσότερα, ενώ παράλληλα να έχει ικανοποιητικό κατά κεφαλήν εισόδημα (με κάθε επιφύλαξη όμως διότι γενικά ο μέσος είναι ισοπεδωτικός), αλλά επίσης η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν τη μικρότερη παραγωγή (και κατ' επέκταση εξαγωγική δραστηριότητα). Οπότε όταν ο άλλος θέλει να σου δανείσει, όσο πειστικός κι αν είσαι, θα κοιτάξει αν και με τι ρίσκο θα πάρει τα λεφτά του πίσω και στην Ελλάδα αυτό που βλέπει είναι ότι λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν είναι και πολύ σίγουρος πως αυτό το εισόδημα μπορεί να διατηρηθεί για ικανό χρονικό διάστημα, ή τουλάχιστον μέχρι αυτός να πάρει πίσω τα χρήματα του.
(μικρή παρένθεση : φαντάζομαι ότι θυμάσαι την "αναπροσαρμογή" του ΑΕΠ του Αλογοσκούφη - αυτό ως ένσταση σχετικά με τους μέσους όρους).
Επίσης, η στρέβλωση - σε σημείο παραμόρφωσης - του εμπορικού ισοζυγίου μας οφείλεται στο γεγονός που αναφέρεις (ακριβά πολυτελή προϊόντα) επίσης όμως οφείλεται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα λείπει η πρωτογενής παραγωγή βασικών αγαθών (π.χ. αγόρασα την περασμένη εβδομάδα πατάτες Αργεντινής). Οφείλεται όμως και στο γεγονός ότι με τη συμμετοχή μας στην ΕΕ δεν μπορούσαμε πια να επιβάλλουμε δασμούς ή ισοδύναμου αποτελέσματος μέτρα στις εισαγωγές προϊόντων από τους φίλους μας τους Ευρωπαίους (γεγονός το οποίο εκμεταλλεύτηκε κατά κόρον η Γερμανία και η Γαλλία, ιδίως σε σχέση με προϊόντα που είχαν απέναντι τους τις ΗΠΑ, π.χ. αυτοκίνητα).
Τέλος, στη γωνία δεν τιμωρία μόνο η Ελλάδα και η Ιρλανδία. Εσχάτως έχουν βάλει και την Πορτογαλία, η οποία για να μην έχει την τύχη μας, έχει επιεικώς ξεσκίσει τους πολίτες της με νέα μέτρα. Προσωπικά δεν βλέπω να γλιτώνει εύκολα από τη μέγγενη (κυρίως διότι δεν υπάρχει βούληση να βοηθηθεί η Πορτογαλία, όπως αντίστοιχα δεν υπήρξε βούληση να βοηθηθεί η Ιρλανδία ή η Ελλάδα. Άλλος είναι ο στόχος των μηχανισμών της ΕΕ που στήνονται αυτή τη στιγμή και ο στόχος αυτός διαφοροποιείται ανάλογα με την ατζέντα του κάθε κράτος - π.χ. η Γερμανία θέλει τη δημοσιονομική πειθαρχία και τον οικονομικό έλεγχο της ΕΕ και εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να το πετύχει).
Αυτό το οποίο θέλω να πω είναι ότι και εμείς οι πολίτες ατομικά έχουμε μερίδιο της ευθύνης, όπως μερίδιο ευθύνης έχουν και οι αντιπρόσωποι μας - οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδων μας αντιπροσώπευαν κατόπιν δικής μας επιλογής. Δεν είναι όμως άμοιροι ευθυνών οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι, όπως δεν είναι αθώα περιστερά και το οικονομικό μοντέλο που ακολουθείται. Και για να μην παρεξηγηθώ παρακαλώ μην θεωρηθεί ότι έχω εμμονές εναντίον του καπιταλισμού, της ΕΕ, των κακών ξένων, των καλών ξένων και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να υποτεθεί, αντίθετα προσπαθώ να δω τη συνολική εικόνα όπως λες και σε αυτήν βλέπω όλους να εχουν βάλει το χεράκι τους για να δημιουργηθεί αυτό το μπλέξιμο.
*σεντόνι mode off* - αλλά επιφυλάσσομαι να επανέλθω
(χιχιχι, τρομάξατε ε;)
Αγαπητέ Δημήτρη του έδωσες και κατάλαβε του Excel απ'ότι φαίνεται! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάβασα γρήγορα και πιθανόν να κάνω λάθος οπότε ζητώ κατανόηση εξ'αρχής ;) αλλά μια παρατήρηση για τα στοιχεία. Αν καταλαβαίνω χοντρικά, σαν εξωτερικό χρέος, χρησιμοποιείς το συνολικό εξωτερικό χρέος, ιδιωτικό και κρατικό και όχι το κρατικό χρέος. Δεν ξέρω αν αυτό είχες σκοπό να κάνεις σε αυτή την ανάρτηση αλλά όταν μιλάμε για κρίση χρέους (sovereign debt) ειδικά αυτόν τον καιρό εννοούμε αυτό της γενικής κυβέρνησης. Αν χρησιμοποιήσεις αυτό τότε είμαι σίγουρος ότι να νούμερα θα αποκτήσουν νέο ενδιαφέρον.
Δημήτρη μου αρέσει ο τρόπος γραφής σου. Περιγράφεις το ένα εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα εύστοχα και με εξαιρετικά απλό τρόπο. Συμφωνώ πως το εξωτερικό χρέος αποτελεί σαφώς μια διάσταση του προβλήματος. Όταν δανείζεσαι για να καταναλώσεις (εισαγόμενα μάλιστα αγαθά!) και όχι για να επενδύσεις είναι δεδομένο πως δεν θα αποφύγεις τη χρεοκοπία. Ωστόσο στη παρούσα φάση το πρόβλημα μας είναι το δημόσιο και όχι τόσο το εξωτερικό χρέος* (αν και αυτά τα δύο συνδέονται). Θα σου πρότεινα και εγώ με τη σειρά μου να παραθέσεις στο τέλος του άρθρου σου τα νούμερα που σχετίζονται με το δημόσιο χρέος (σαν πηγή μπορείς να χρησιμοποιήσεις την έκθεση του διοικητή της ΤΤΕ).
ΑπάντησηΔιαγραφή*μου έδωσες την ιδέα να ετοιμάσω σχετικό άρθρο ;)
Σχετικό άρθρο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.voxeu.org/index.php?q=node/6242
Τι βλέπουμε στο πρώτο γράφημα; Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο όσον αφορά το δημόσιο έλλειμμα το αγγίξαμε μια μόλις φορά. Καμία χρόνια μετά το 1992 (έτος υπογραφής της συνθήκης του Μάαστριχ) το δημόσιο έλλειμμα μας δεν είχε πέσει κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Οι εθνικοί μας λογαριασμοί υπήρξαν αρκετά ισορροπημένοι το διάστημα 1974-1980. Τη δεκαετία 80-90 αντιθέτως παρατηρείται ραγδαία αύξηση του δημόσιου ελλείμματος και του δημόσιου χρέους (σαν %ΑΕΠ). Ισορροπία από το 1992-2004 και ραγδαία επιδείνωση μετά το 2004.
Τώρα σε σχέση με τα external balances (που σχετίζονται με το άρθρο του Δημήτρη) από σημαντική εθνική αποταμίευση ύψους 20% του ΑΕΠ το 1975 βρεθήκαμε στο -12% το 2009 (με τη σημαντικότερη πτώση από το 1995-2002). Τα γιγάντια post-2004 ελλείμματα στο λογαριασμό τρεχουσών συναλλαγών αύξησαν το εξωτερικό χρέος μισή φορά. Η περίοδος ταχείας συσσώρευσης εξωτερικού χρέους συνέπεσε με την πτώση των επιτοκίων και την άνοδο των κεφαλαιακών εισροών που η Ελλάδα γνώρισε ως αποτέλεσμα της εισδοχής της στην ευρωζώνη. Δυστυχώς, οι ευκαιρίες που προσφέρθηκαν από αυτή τη μείωση των πραγματικών επιτοκίων δεν χρησιμοποιήθηκαν με σύνεση με σκοπό τη μείωση του υπερβολικού δημόσιου χρέους. Αντιθέτως βουτήξαμε το χέρι μας βαθύτερα στο βάζο με το μέλι.
Ένα μπράβο για την προσπάθειά σου αυτή, Thinks, το άρθρο σου είναι πολύ ενημερωτικό. Αναμένω με εξαιρετικό ενδιαφέρον την συζήτηση που θα ακολουθήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να είσαι!
Κάποιες λεπτομέρειες που μου ξέφυγαν
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στον κόσμο όλο το καλύτερο κατά κεφαλή Εθνικό προϊόν το έχει η ...Κούβα! "
Δεν νομίζω Δημήτρη. Ποια είναι η πηγή σου;
http://www.google.com/publicdata?ds=wb-wdi&met=ny_gdp_pcap_cd&idim=country:CUB&dl=en&hl=en&q=cuba+gdp+per+capita
http://siteresources.worldbank.org/DATASTATISTICS/Resources/GNIPC.pdf
Επιπλέον στις συγκρίσεις σου κάνεις ένα λάθος. Το χαμηλό εξωτερικό χρέος σημαίνει σε αρκετές περιπτώσεις αδυναμία προσέλκυσης ξένων επενδύσεων/ξένων πηγών χρηματοδότησης. Δεν μπορείς δηλαδή να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα χρησιμοποιώντας σαν μοναδικό δείκτη το εξωτερικό χρέος. Το Λουξεμβούργο π.χ. έχει γιγάντιο εξωτερικό χρέος εξαιτίας του σημαντικού καταθέσεων των foreign-nationals στις τράπεζες του. Οι τράπεζες αποτελούν το σημαντικότερο λόγο ευημερίας του συγκεκριμένου κρατιδίου.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_sovereign_states_by_public_debt
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt
Όπως έγραψα και προηγουμένως το πρόβλημα της χώρας μας είναι το δημόσιο της χρέος. Το δημόσιο μας χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι το δεύτερο υψηλότερο στο δυτικό κόσμο (με πρώτο εκείνο της Ιαπωνίας το οποίο είναι κυρίως εσωτερικό).
"Μετά από όλα αυτά, ίσως η υδροκέφαλη πρωτεύουσα μας να πάψει να έχει 5.000.000 που παράγουν υπηρεσίες, και να στείλει μερικά εκατομμύρια στην υπόλοιπη χώρα να παράγουν προϊόντα."
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος διαχωρισμού της παραγόμενου προϊόντος για τους σκοπούς της ανάλυσης μας σε υπηρεσίες και προϊόντα. Το πρόβλημα δεν είναι πως κυρίως παράγονται υπηρεσίες αλλά το πως αυτές που παράγονται είναι χαμηλής προστιθέμενης αξίας. Δεν είναι δηλαδή google, facebook ή skype αλλά δημόσιο/γκισές τράπεζας/γραφειοκρατία.
Απαντώ συντόμως, και ευχαριστώ όλους. Πήρα λίγο ακόμη χρόνο να προσθέσω στο κάτω μέρος της ανάρτησης πίνακες που πρότειναν οι ManBlogg και Epanechnikov. Η ανάρτηση έγινε ήδη μεγάλη και ίσως να υπάρχει τεχνικό πρόβλημα με την πρόσθεση νέων σχολίων. Αν δείτε ότι το σχόλιό σας δεν δημοσιεύεται παρακαλώ στείλτε μου μέηλ στο dimitristhinks@thinkworks.com και πείτε μου να δώ τι μπορεί να γίνει. Χίλια Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη δυστυχώς χάθηκε ένα μεγαλούτσικο σχόλιο μου... (το οποίο δυστυχώς δεν έχω σώσει αλλού!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Epanechnikov,ιδού το σχόλιό σου! ήρθε κανονικά με μέηλ αλλά δεν το είδα δημοσιευμένο, γι αυτό και έγραψα το παραπάνω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφω απαντήσεις αλλα΄θα πάρει λίγη ώρα!
Ο/Η Epanechnikov άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή "Πλούσιοι και Φτωχοί", 5:59 μμ, CET:
Κάποιες λεπτομέρειες που μου ξέφυγαν
"Στον κόσμο όλο το καλύτερο κατά κεφαλή Εθνικό προϊόν το έχει η ...Κούβα! "
Δεν νομίζω Δημήτρη. Ποια είναι η πηγή σου;
http://www.google.com/publicdata?ds=wb-wdi&met=ny_gdp_pcap_cd&idim=country:CUB&dl=en&hl=en&q=cuba+gdp+per+capita
http://siteresources.worldbank.org/DATASTATISTICS/Resources/GNIPC.pdf
Επιπλέον στις συγκρίσεις σου κάνεις ένα λάθος. Το χαμηλό εξωτερικό χρέος σημαίνει σε αρκετές περιπτώσεις αδυναμία προσέλκυσης ξένων επενδύσεων/ξένων πηγών χρηματοδότησης. Δεν μπορείς δηλαδή να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα χρησιμοποιώντας σαν μοναδικό δείκτη το εξωτερικό χρέος. Το Λουξεμβούργο π.χ. έχει γιγάντιο εξωτερικό χρέος εξαιτίας του σημαντικού καταθέσεων των foreign-nationals στις τράπεζες του. Οι τράπεζες αποτελούν το σημαντικότερο λόγο ευημερίας του συγκεκριμένου κρατιδίου.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_sovereign_states_by_public_debt
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt
Όπως έγραψα και προηγουμένως το πρόβλημα της χώρας μας είναι το δημόσιο της χρέος. Το δημόσιο μας χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι το δεύτερο υψηλότερο στο δυτικό κόσμο (με πρώτο εκείνο της Ιαπωνίας το οποίο είναι κυρίως εσωτερικό).
"Μετά από όλα αυτά, ίσως η υδροκέφαλη πρωτεύουσα μας να πάψει να έχει 5.000.000 που παράγουν υπηρεσίες, και να στείλει μερικά εκατομμύρια στην υπόλοιπη χώρα να παράγουν προϊόντα."
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος διαχωρισμού της παραγόμενου προϊόντος για τους σκοπούς της ανάλυσης μας σε υπηρεσίες και προϊόντα. Το πρόβλημα δεν είναι πως κυρίως παράγονται υπηρεσίες αλλά το πως αυτές που παράγονται είναι χαμηλής προστιθέμενης αξίας. Δεν είναι δηλαδή google, facebook ή skype αλλά δημόσιο/γκισές τράπεζας/γραφειοκρατία.
Τελευταίε, φίλε μου, κατ' αρχάς ευχαριστώ! Να σου πω ότι αν με ΄χεις καταλάβει καθόλου, ιδιωτικά και προσωπικά συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, αλλά, όμως, δεν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να βάλει αυτό που εσύ αποκαλείς τον ρομαντισμό μας, και εγώ αποκαλώ την ευχή και προτίμησή μου, πάνω από την πραγματικότητα, αφαιρώντας με από την πραγματικότητα, και θα παρότρυνα και εσένα να σκεφτείς έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να σκεφτόμαστε όπως προτείνεις, αν και καλό και ευχής έργο ο κόσμος να το έβλεπε έτσι, και ο χρυσός να ήταν απλά άλλο ένα είδος πετρώματος χωρίς αξία, και τα λεφτά προσάναμμα για το τζάκι, το να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να αφαιρέσουμε τους εαυτούς μας από την πραγματικότητα γύρω μας, το να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να πούμε στις άλλες χώρες και στις τράπεζες "Δεν παίζουμε άλλο! Γεια σας!" είναι σαν να καθόμαστε στις θέσεις μας σε ένα αεροπλάνο που πέφτει και να λέμε "Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό! Εγώ θα βγω έξω και εσείς συνεχίστε να πέφτετε μόνοι σας!"
Φυσικά ο Άνθρωπος είναι πάνω από το χρυσάφι γιατί χωρίς τον άνθρωπο να του δίνει του χρυσαφιού αξία, το χρυσάφι από μόνο του δεν θα άξιζε τίποτα. Και ιδού το πρόβλημα: Ο άνθρωπος του δίνει αξία. Να πούμε στη φύση, στο επόμενό της πείραμα να τα καταφέρει λίγο καλύτερα ;-)
Αθεόφοβε, το μόνο θλιβερά καλό που θα βγει απ' όλα αυτά είναι ότι όλοι οι κύριοι και κυρίες στους οποίους αναφέρεσαι, σχετικά σύντομα θα αναγκαστούν εκ των περιστάσεων, που έρχονται, να φάνε ψωμί κι αλάτι και να πούνε κι ένα τραγούδι. Αργότερα, όταν τα εγγόνια μας θα μας δίνουν όλους και των τριών τρεχόντων γενιών από δυό μούντζες όποτε μας σκέφτονται, τότε, ελπίζω να είναι αυτοί οι κύριοι και κυρίες κάπου σε κάποιο καθαρτήριο να βλέπουνε.
Άλλοι προσπαθούν να χτίσουν μια χώρα σε μια γωνιά στον κόσμο. Εμείς την είχαμε και την κάναμε καμπινέ.
ESKARINA!
ΑπάντησηΔιαγραφή*I LOVE σεντόνι mode! (but you knew that!)*
Απόλυτα μαζί σου, στο ότι, αν και τα παραπάνω έχουν κάποιο ζουμί, η ευθύνη πέφτει στον καθένα μας. Άλλωστε τα λέμε και τα γράφουμε ακριβώς έτσι από μήνες. Αυτό που ήθελα να επιτύχω σήμερα ήταν να κατευθύνω λίγο την συζήτηση προς τα 'κει που συνήθως δεν πάει: τα νούμερα και τις συγκρίσεις. Το δάσος όλο, για μια στιγμή. Και ήθελα να καταλήξω στο ότι αυτό που παίζει σημαντικότερο ρόλο από όσο συνειδητοποιούν οι διάφορες συζητήσεις είναι το πως παρουσιαζόμαστε στο εξωτερικό, σαν business people.
Φυσικά και ο ξένος επενδυτής βλέπει ακριβώς αυτά που περιγράφεις. Αλλά βλέπει και ότι είπαμε ψέματα επί χρόνια ή ότι είμαστε τόσο ανεύθυνοι που δεν ξέραμε τι λέγαμε! Βλέπει ένα έθνος να χάβει τις μπούρδες που έλεγε ο Γιωργάκης στο Ντημπέητ με τον Κουρασμένο. Βλέπει ένα πρωθυπουργό να βγαίνει στη ζητιανιά και το παρακάλι και να πίνει ξύδι απ' όλους. Βλέπει διαδηλώσεις και ακούει ότι θέλει ο λαός να τους στείλουμε όλους αποκεί που ήρθανε και να τους φάμε τα λεφτά.
Δεν έγιναν αυτά ούτε στην Ιρλανδία ούτε στην Πορτογαλία. Η Ελλαδίτσα ήταν η πρώτη. Σήμερα δεν είναι η μόνη, όπως λες. Αλλά ήταν η πρώτη, και κατάφερε να γίνει τελευταία.
Στο τέλος της ανάρτησης μιλάω για παιδεία, ελπίζοντας ότι μια μέρα δεν θα τα καταλαβαίνουμε μόνο εμείς που τα γράφουμε αυτά. Μίλησα για χαρισματικούς ανθρώπους. Πίστεψέ με, έχει σημασία, όσο πεζό και ανόητο κι αν ακούγεται, το παρουσιαστικό, η ματιά, το body language αυτού που μας αντιπροσωπεύει σε ένα meeting εις τα εξωτερικά... το προβαλόμενο κύρος του. Ο Γιωργάκης να πάει να κάνει τραμπάλα!
Και φυσικά μιλάω όπως και εσύ για την παραγωγή και την αποδοτικότητα των συστημάτων μας (βλ. Δημήτρης θέλει να πληρώσει τους φόρους του και δεν τον αφήνουνε!) Λες ότι δεν υπάρχει βούληση να μας βοηθήσουνε και λέω Ναί! αυτό ακριβώς λέω κι εγώ.
Το σημαντικότερο, που το άφησες για τελευταίο είναι ότι φυσικά δεν είναι αθώες περιστερές ούτε οι καρδιακοί μας φίλοι έξω, ούτε το σύστημα. Αλλά, οι έξω κάνουν την δουλειά τους, και το σύστημα δυστυχώς είναι αυτό που ανέδειξε η Δαρβινική Εξέλιξη και η Υπερίσχυση του πιο Δυνατού. Αυτά είναι. Πρέπει να βρούμε τρόπο να ξεχάσουμε το αν εμείς είμαστε οι ποιό ...παμπόνηροι απ' όλους, με τα Καγιέν και τις βίλλες, και να μπούμε στο πρόγραμμα, ή να χαθούμε. Τα εγγόνια μας να δούμε τι θα πουν...
Έχουμε πλυντήριο σήμερα και δεχόμαστε σεντόνια με χαρά!!!
ManBlogg, Excel, Dreamweaver CS5, Notebook (μη ξεχνάμε και το html!) τους έδωσα και καταλάβανε! Και όπως βλέπεις ήδη απήντησα σε μέρος του σχολίου σου, και του Epanechnikov, δημοσιεύοντας μια πρόσθεση κάτω από την ανάρτηση. Στην αρχή της πρόσθεσης εξηγώ και γιατί χρησιμοποίησα το Εξωτερικό Χρέος και δεν έπιασα το Δημόσιο, το έλλειμμα υπ' αυτή την έννοια, κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά, για μένα, μια ανάρτηση από μόνη της δεν είναι τίποτα χωρίς τη συζήτηση που προκαλεί. Τα πιο ενδιαφέροντα φαίνονται συνήθως στη συζήτηση. Η ίδια η ανάρτηση πρέπει όσο είναι δυνατόν, κατά τη γνώμη μου, να είναι προσιτή από όλους, ανεξάρτητα του χρόνου που διαθέτουν, του ενδιαφέροντος ή την κατάρτιση. Και για αυτούς τους σκοπούς έκανα την επιλογή να το κρατήσω απλό στην αρχή.
Απλοϊκά, θα λέγαμε ότι το Εσωτερικό χρέος είναι εσωτερική υπόθεση του "σπιτιού και οικογένειας" της Ελλάδας, και το Εξωτερικό Χρέος είναι αυτό που καίει τους δανειστές. Αυτό δεν είναι βέβαια ακριβώς αλήθεια γιατί όλα είναι αλληλοεξαρτούμενα και επιδρούν άμεσα στην παραγωγή, εισαγωγές και εξαγωγές. Αλλά, οι περισσότερες συζητήσεις που διαβάζω μέχρι τώρα δεξιά και αριστερά, ιδίως ...αριστερά, κολλάνε στο Εξωτερικό, και όχι το χρέος, αλλά τους τόκους, και την κάθε πληρωμή, και νομίζουνε οι δύστυχοι ότι μπορούν απλά να μην τα πληρώσουνε και να την βγάλουν λαμπίκο.
Νομίζω ότι η περισσότερη δουλειά αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι εκπαίδευση περί του που βρισκόμαστε. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο ένα-ένα κοματάκι, σιγά-σιγά, αλλά όχι πολύ σιγά γιατί το ρολόι κάνει τικ-τακ!
Epanechnikov, επανέρχομαι με ιδιαίτερα σχόλια μετά το φαγητό! θα τσιγαρίσω γαρίδες και ψάχνω για λινγκουίνι! Η Μαργαρίτα βρίζει τον Μερλουσκόνι στην τηλεόραση! Σ' ευχαριστώ για όσα έχω να απαντήσω!
mastermeeple, νάσαι καλά και 'σύ, και βέβαια το ψαχνό είναι στη συζήτηση. Η ανάρτηση μόνο μια αφορμή για συζήτηση μπορεί να είναι!
Έστειλα και 2ο σχόλιο που δεν εμφανίστηκε Δημήτρη. Αν δεν έφτασε ποτέ πες μου και θα προσπαθήσω να το ξαναγράψω
ΑπάντησηΔιαγραφήManBlogg, συγγνώμη εκ μέρους του Google! κάτι τρέχει φαίνεται σήμερα! Δυστυχώς δεν ήρθε το 2ο σου. Μόνο το 1ο και αυτό το 3ο! Αν δεν σου κάνει κόπο σε παρακαλώ ξαναγράψτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλεγα λοιπόν ότι για να αποφευχθεί οποιαδήποτε παρανόηση, η σημερινή κρίση χρέους που έχει η χώρα είναι αποκλειστικά κρίση δημοσίου χρέους και όχι εξωτερικού. Οι αγορές δε δανείζουν (ή δανείζουν με επιτόκιο πιστωτικής κάρτας σχεδόν! ) στο Ελληνικό κράτος και όχι στις Ελληνικές επιχειρήσεις. Έχεις δίκαιο και 'γω είδα και αλλού σχόλια και αναρτήσεις που προσπαθούν ούτε λίγο ούτε πολύ να πουν ότι τα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας δεν είναι τα χειρότερα στην Ευρώπη και αν και αυτό έχει μια σχετική δόση αλήθειας ανάλογα τους δείκτες που κοιτάς, το δημόσιο χρέος της χώρας ως προς το GDP είναι με διαφορά το χειρότερο στην Ευρώπη (πίνακας wikipedia που παρέθεσε και ο Epanechnikov). Φυσικά συμφωνώ με τα συμπεράσματά σου όσον αφορά την ανικανότητα των κυβερνητικών και αξιωματούχων να σταθούν ως αξιόπιστοι συνομιλητές παντού στην υφήλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ένα ακόμα σχόλιο στο γράφημα που παρέθεσε ο epanechnikov και που ανάρτησες και συ. Αν το δει κανείς διαπιστώνει ότι το '99 είναι η μόνη χρονιά μετά το '80 που το δημόσιο χρέος ακούμπησε το 3% που ήταν και ο τελευταίος όρος για να μπούμε πανηγυρικά στην ΟΝΕ επίτευγμα της φανταχτερής κυβέρνησης Σημίτη.Προσωπικά αμφισβητώ την εγκυρότητα των στοιχείων που μαγείρευε η Ελληνική Στατιστική υπηρεσία, να πουμε λοιπόν ότι το κόστος αυτής της επιτυχίας το πληρώνουμε ανάμεσα σε όλα τ'άλλα ως μέρος του δημοσίου χρέους σήμερα, μιας και μιλάμε για τις ξακουστές λογιστικές αλχημείες με τα Swaps της Goldman Sachs που τα γράφανε ως έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό -και άρα ρίχνανε το έλλειμμα- τότε αλλά στην ουσία ήταν μεταχρονολογημένα δάνεια με σημαντικό επιτόκιο που πρέπει να πληρωθούν τα επόμενα χρόνια. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αρνήθηκαν να αποκαλυφθούν δημόσια οι συνταγές αυτές με πρόσχημα τη διατάραξη των αγορών. Η Ιταλία είχε δείξει τον δρόμο από πιο νωρίς βέβαια και πλέον η Ευρώπη τα απαγόρευσε.
Δημήτρη χαίρομαι που το σχόλιο μου δεν χάθηκε! Για άλλη μια φορά σημειώνω πως συμφωνώ με την ουσία του άρθρου σου. Κάποιες λεπτομέριες χρειάζονται λίγο ξεκαθάρισμα και για αυτό ίσως πρέπει να ετοιμάσω σχετικό άρθρο. Καλή όρεξη και φιλιά στη σύζυγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου Epanechnikov, σ' ευχαριστώ για όλα σου τα καλά λόγια που με κάνουν να ελπίζω ότι με τον καιρό θα υπάρχει ίσως τρόπος να δούμε τις επόμενες γενιές της χώρας που αγαπάμε και πονάμε να ξεφεύγουν από την πραγματικότητα των γονιών τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι το να προσπαθούμε να περιγράφουμε τέτοια σημαντικά και πολύπλοκα ζητήματα όσο πιο απλά γίνεται και να δείχνουμε και το δάσος και τα δέντρα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να επιχειρήσουμε.
Αυτός είναι ο λόγος που τα έγραψα αυτά, και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον προσπάθησα να το κρατήσω απλό όχι μόνο σε γλώσσα αλλά και σε αριθμό και πλοκή θεμάτων. Οπωσδήποτε η εθνική και διεθνής οικονομία μπορεί να αναλυθεί σε πολύ περισσότερο βάθος και λεπτομέρεια.
Η έμφασή μου είναι η εκπαίδευση του κόσμου μακριά από τα απλοϊκά τυποποιημένα συνθήματα, και Ελληνικό "τσαμπουκά" και προς την κατανόηση, πρώτον, ότι δεν είναι ρεαλιστικό να νομίζει κανείς πως μπορεί "να βγει από την αίθουσα" και να φύγει ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεύτερον ότι υπάρχουν τρόποι να συνεννοηθούμε καλύτερα σε διεθνές επίπεδο και πρέπει να μάθουνε πως.
Σχετικά με τις παρατηρήσεις σου, ως προς το Δημόσιο χρέος, έχοντας ήδη εξηγήσει τα κίνητρά μου για την παράλειψη, και στην πρόσθεση στην ανάρτηση και στην παραπάνω μου απάντηση στον ManBlogg, να προσθέσω πως αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή, επιλέγοντας να παρουσιάσω το διατυμπανισμένο εξωτερικό χρέος επειδή αυτό είναι το θέμα στο μυαλό όλων απ' ότι έχω δει, και σκέφτηκα ότι καλύτερα να ξεκινήσουμε από εκεί. Όπως είπες βέβαια, το Δημόσιο και το Εξωτερικό χρέος είναι πράγματι αλληλοεπηρεαζόμενα αλλά και συνδεδεμένα άμεσα με το σημαντικότατο θέμα της παραγωγής, της οργάνωσης, και των εισαγωγών-εξαγωγών. Πολλές κότες και πολλά αυγά, και ένα έθνος φωνάζει για το αν πρέπει να ...δεχτούν το μνημόνιο ή όχι. Παράνοια ή τύφλωση; ή παντελής έλλειψη εκπαίδευσης και κατανόησης απλούστατων προϋποθέσεων συνύπαρξης;
Ο πίνακας των τελευταίων 30 ετών που έδωσες το λινκ και τον έβαλα κάτω από την ανάρτηση μιλάει καθαρά, και με την επεξήγηση του παραπάνω σχολίου σου. Νομίζω ότι είναι κοινό μυστικό, ούτε καν μυστικό, ότι τα βιβλία είχαν μαγειρευτεί για να μπούμε στο Ευρώ.
Σχετικά με την Κούβα, και ενένα μου φάνηκε περίεργο. Η πηγή ήταν η 2010 List by the CIA World Factbook. Το δίνει σαν 57,490 million. /1,33 43225563909 Ευρώ, δια 142,180 κατοίκους: €304.020κατά κεφαλή.
Σχετικά με το μικρό εξωτερικό χρέος, αυτό είναι πολύμορφο και η κάθε περίπτωση εξαρτάται από τη χώρα, τι συνθήκες διαβιώνει, πολλούς παράγοντες. Φυσικά, όταν βλέπεις την Αλβανία να έχει μικρό χρέος συνεπάγεται ότι κάτι άλλο παίζει, και δεν είναι καλά τα πράγματα. Το μικρό χρέος όμως της Αιγύπτου, Βενεζουέλας, ή Ταϊβάν, συνεπάγεται, για την κάθε μία, άλλες πραγματικότητες από της Αλβανίας.
Και, όσο για το αν βοηθάνε την κατάσταση τα 50% του πληθυσμού που ζούνε στην Αθήνα παράγοντας όλοι υπηρεσίες, αντί να πάνε 2-3 εκατομμύρια να παράγουν προϊόντα έξω από την Αθήνα, δεν νομίζω ότι διαφωνούμε πως κάτι τέτοιο θα βοήθαγε και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, και θα αναβάθμιζε την ύπαιθρο, και θα ενίσχυε τις ποσότητες και είδη αγαθών που θα μπορούσαμε να εξάγουμε. Πιο εύκολα εξάγεις ένα αντικείμενο παρά μια υπηρεσία...
Συμφωνώ βέβαια απόλυτα, και ήταν και μέρος του σκεπτικού, ότι η παραγόμενες υπηρεσίες όχι μόνο δεν είναι για εξαγωγές αλλά ούτε για εσωτερική κατανάλωση... Θεωρητικά έχεις δίκιο απόλυτο ότι δεν έχει διαφορά αν το Εθνικό προϊόν είναι υπηρεσίες ή αγαθά. Αλλα στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως να σηκώνει λίγο συζήτηση το πράμα... ιδίως αν μπορούσαμε να παράγουμε εντός αυτά πουτώρα αγοράζουμε από εκτός.
Ο μανάβης κάτω στο Παλιό Φάληρο έχει πατάτες Αργεντινής, Ντομάτες Ολλανδίας, και πάει λέγοντας. Τα γάλατα και τα γιαούρτια της Φάγε και της Δέλτα είναι 100% Γερμανικό γάλα. Και το 2004 που ήθελα να φάει ο γιός μου καλαμαράκι τηγανητό σε μια ψαροταβέρνα στη Σαντορίνη, το καλαμάρι ήταν Ιουλίου Βερν κατεψυγμένο από την Ιαπωνία!
Manblogg, οπωσδήποτε, όπως είπα και στην ανάρτηση, το εξωτερικό χρέος δεν είναι τόσο τρομακτικό, ιδιαίτερα όταν το συγκρίνουμε με άλλους, και αυτό ήταν και ο σκοπός μου να πω, έχοντας ακούσει συνεχώς τον κόσμο να μιλάει λες και αυτό είναι το παν. Αλλά, αντί να παραθέσω το Δημόσιο χρέος, που θέλεις κάμποση προσπάθεια να καταλάβεις που διαφέρει, αν δεν ξέρεις ήδη, σκέφτηκα να δείξω το άλλο εξ' ίσου σοβαρό πρόβλημα (και τελικά αλληλένδετο με το Δημόσιο Χρέος, το Ισοζύγιο εισαγωγών εξαγωγών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι, διαβάζοντας το σχόλιό σου, βλέπω όι δεν διαφωνούμε σε τίποτα, παρά, και ευπρόσδεκτα, διευκρινίζεις ορισμένα πράγματα. Βέβαια, το σημαντικότερο είναι να μπορούν όλοι να πάρουν μέρος στη συζήτηση, και στη συζήτηση, το σημαντικότερο είναι να μην αναλύονται στη αρχή τα πράγματα σε σημείο που να ξεπηδούν επί μέρους ειδικευμένες συζητήσεις που πάνε γραμμή για τα δέντρα αλά Ελληνικά και αντίο Δάσος :-)
Συμφωνώ απόλυτα και το ότι τα βιβλία του 1999 ήταν μαγειρεμένα, και ότι στο μαγείρεμα χάσαμε τον έλεγχο και μας πήρανε χαμπάρι.
Στο τέλος έχουμε φτάσει σε μια κατηφόρα χωρίς επιστροφή. Και εκεί που οδηγεί θα κάνει πολύς κόσμος, ελπίζω, το ψάξιμο ψυχής που αν είμαστε τυχεροί μπορεί να αλλάξει κάτι από όσα φταίνε, τουλάχιστον για τις επόμενες γενεές...
Προσπάθησα δύο φορές να σου στείλω τις απόψεις μου αλλά δεν τα κατάφερα.Ελπίζω να σου ήρθαν με email γιατί ήταν μεγάλο το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλησπέρα μου.
Καλησπέρα mastermeeple! Δυστυχώς αυτό είναι το μόνο σχόλιό σου που έλαβα! Δεν ξέρω τι έχει πάθει το Google και πόσοι άλλοι μπορεί να σχολίασαν και να μην δημοσιεύτηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ, κρατάτε τα σχόλιά σας ξεχωριστά και αν δεν τα δείτε να δημοσιεύονται στέλνετέ μου τα με μέηλ στο dimitristhinks@thinkworks.com.
Για να δούμε τι λέει το παρακάτω γράφημα
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.nakedcapitalism.com/wp-content/uploads/2010/05/Picture-46.png
Τα Ελληνικά νοικοκυριά και οι Ελληνικές επιχειρήσεις έχουν πολύ λίγα χρέη. Με άλλο λόγια αυτό που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια είναι πως φορτώναμε το δημόσιο μας με χρέη για να ζούμε εμείς καλά. Μιλάμε δηλαδή για μια περίπτωση φτωχού κράτους με (σχετικά) πλούσιους (σε σχέση με τα θεμελιώδη οικονομικά της χώρας) πολίτες. Για αυτό είναι μια εξαιρετικά σημαντική διάσταση του προβλήματος.
Θυμάστε αλήθεια το λόγο για τον οποίο γίνονταν οι περισσότερες απεργίες τα τελευταία 30 χρόνια; Αν δεν κάνω λάθος το κυρίαρχο αίτημα των απεργών ήταν πάντα οι αυξήσεις...
------------------------------
Τα καλά της κρίσης
"Προς νέο ιστορικό ρεκόρ οι εξαγωγές"
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=104393158
"Πτώση ρεκόρ 70% στις πωλήσεις νέων ΙΧ στο πρώτο 15νθήμερο Μαρτίου" (πως έλεγαν εκείνο τον άσχετο Υπουργό της ΝΔ που είχε προσπαθήσει να τονώσει την αγορά του αυτοκινήτου παρέχοντας φορο-ελαφρύνσεις;)
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=16295&subid=2&pubid=104431157
Δημήτρη έχω επίσης την εντύπωση πως ο πληθυσμός της Κούβας είναι 11,204,180 (world bank)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή- Το Σάββατο αντέγραψα στα γρήγορα δύο πίνακες από την Βικιπαίδεια και τους παρέθεσα κάτω από την ανάρτηση, επιβαρύνοντας τον ηλεκτρονικό κώδικά κατά πολύ. Την Κυριακή βρήκα τον χρόνο να προσθέσω τα ποσοστά Εξωτερικού και Δημοσίου χρέους επί Ακαθαρίστου Εθνικού προϊόντος στον αρχικό μου παραπάνω πίνακα.
Τώρα μπορούμε να δούμε ότι από τις 62 χώρες στον πίνακα, του κόσμου, η Ελλάς έχει το δεύτερο χειρότερο ποσοστό Δημοσίου χρέους ως προς το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (GDP), με 144%. Μόνο άλλες δύο χώρες στον κόσμο έχουν το πσοστό τους πάνω από 99%: το Βέλγιο και η Ιαπωνία.
- Επίσης διόρθωσα παντού τα νούμερα της Κούβας. Όπως σωστά έπιασε ο Epanechnikov, είχα κάνει δακτυλογραφικό λάθος και είχα φάει εκατομμύρια ανθρώπους, πράγμα το οποίο είχε αλλάξει τραγικά τα νούμερα κατά κεφαλή!
mastermeeple είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο του mastermeeple χάθηκε, αλλά μου το έστειλε σε φωτογραφία από την οθόνη του. Είναι θαυμάσιο, και μεγάλο όπως μου αρέσει, και δεν το ξαναδακτυλογράφησα αλλά το αφήνω σε αυτο το λινκ να το διαβάσετε από jpg. Θα του απαντήσω σε λίγο, πιο κάτω.
http://www.thinkworks.com/Blog/RichAndPoor/mastermeeple.jpg
Συγχαρητήρια για την υπομονή και το κουράγιο σου να συντάξεις τους πίνακες. Σε συνδυασμό με την σύντομη ανάλυσή σου, αλλά και με τη λογική που διαθέτει ο καθένας μπορούν να εξαχθούν αρκετά συμπεράσματα. Και σίγουρα το πρώτο, θα στεναχωρήσει ενδεχομένως το συνομωσιολογικό κέντρο του ελληνικού εγκεφάλου, αφού είναι ξεκάθαρο πως τα μαύρα μας τα χάλια δεν ωφείλονται ούτε στους κακούς ξένους, ούτε στο κακό Κεφάλαιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ mastermeeple, σ' ευχαριστώ κατ' αρχάς για ένα θαυμάσιο σχόλιο. Να σου πω ότι συμφωνώ μαζί σου στις αρχικές παραγράφους απόλυτα, γιατί, και αν ακόμα οι σκέψεις σου βγαίνουν από την καρδιά και την λογική, και όχι από ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις, όπως λες, οι σκέψεις σου είναι σωστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μείνω όμως λίγο στην παράγραφο που λες "Δεν μπορώ να γνωρίζω το μέλλον...". Σε αυτή την παράγραφό είναι δυό-τρία σημεία που θα ήθελα να σχολιάσω.
- Τι θα γίνει στο μέλλον δεν χρειάζεται ούτε φαντασία ούτε υπάρχουν περισσότερες από μια πιθανότητες: Η Ελληνική Οικονομία πρόκειται να χρεοκοπήσει μέσα στους επόμενους 26 μήνες. Τελεία. Παύλα. (κι αν ακόμα γινότανε θαύμα και αποκτούσε ξαφνικά ο Έλληνας μυαλό, και πάλι, μαθηματικά αποδεικνυόμενο: είναι αργά)
- Η μόνη ερώτηση, όπως είπα και στην ανάρτηση είναι αν θα χρεοκοπήσουμε τους εαυτούς μας ή αν θα μας χρεοκοπήσουνε οι δανειστές μας. Οι δανειστές μας δεν είναι "κακοί άνθρωποι". Είναι επαγγελματίες. Και δεν μας βάλανε το μαχαίρι στο λαιμό να μας δανείσουμε. Εμείς πήγαμε και τα ζητήσαμε και τα πήραμε γιατί θέλαμε να παρκάρουμε BMW δίπλα στο χωράφι.
- "Αναδιάρθρωση του χρέους" μεταφράζεται από τα αλαμπουρνέζικα στα Ελληνικά ως "Χρεοκοπία". Όταν έρθει η αναδιάρθρωση αυτή, που οι δυστυχείς ανίδεοι νομίζουν ότι θα τους σώσει, τότε θα έχουμε αφήσει το πλοίο που βουλιάζει και θα κολυμπάμε στον μαύρο ωκεανό ψάχνοντας για σωσίβιο. Το θαύμα θα ήταν να ΜΗΝ γίνει αναδιάρθρωση. Είπα παραπάνω ότι ή θα χρεοκοπήσουμε τους εαυτούς μας ή θα μας χρεοκοπήσουνε οι άλλοι: Το ότι οι ξένοι μιλάνε για "Αναδιάρθρωση" σημαίνει ότι οι δανειστές μας έχουν αρχίσει να ψάχνουν να βρουν πως θα μας χρεοκοπήσουνε.
- Λες "αν μας αφήσουνε να βγούμε από την κρίση". Αυτό το σκεπτικό, του "αν θα μας αφήσουΝΕ" συμβολίζει θαυμάσια την ηλιθιότητα του Ελληνικού φολκλόρ που βγαίνει από στόματα ανθρώπων τους οποίους οι ακροατές τους πιστεύουν. Οι δανειστές μας, ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ και προσεύχονται, να βγούμε από την κρίση για να πάρουν τα λεφτά τους!!!! Το να πιστεύουμε ότι μας κρατάνε κάτω, όπως λένε μερικοί ότι γίνεται για να διώξουν από πάνω τους την ευθύνη, είναι εξωφρενικό!
- "Το γαϊδουράκι που λέγεται Ελλάδα". Ποιός το βαράει; πότε το βαρέσανε; ¨οταν περσι δεν είχαμε λεφτά να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας και μας δανείσανε άλλα 140.000.000.000 Ευρώ για να προσπαθήσουν να μας σώσουν; Τότε μας βαρέσανε; Ή μήπως μας βαρέσανε όταν παρατήρησαν ότι τους λέγαμε επί χρόνια ψέματα και μαγειρεύαμε τα βιβλία μας σαν μικροαπατεώνες; Ποιός το βάρεσε το γαϊδουράκι, πότε και πως;
- Δυστυχώς αγαπητέ mastermeeple, το χέρι το βαράμε στο τραπέζι όταν το άλλο μας χέρι, πίσω από την πλάτη, κρατάει κάποιο ατού. Μπορούσαμε να το είχαμε βαρέσει εντός Ελλάδος για να ξυπνήσουν οι κηφήνες πριν 20 χρόνια. Τώρα είναι αργά. Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε με το χέρι μας τώρα στο Εξωτερικό είναι να το βάλουμε στην καρδιά μας και να ζητήσουμε συγγνώμη και να πούμε ευχαριστώ.
Και σε παραπέμπω και στο σχόλιο από το Ellinaki, αμέσως από πάνω...
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα πια αγαπητέ, είναι να σώσουμε τα εγγόνια μας. τα παιδιά μας τα καταδικάσαμε ήδη.
Ellinaki μου, τα καλά κόποις κτώνται! και δεν ήταν και τόσο κόπος! το φχαριστήθηκα! Τα νούμερα δείχνουν, ιδίως με τις δύο καινούργιες κολώνες που προσέθεσα με το Εξωτερικό και Δημόσιο χρέος, ότι η "κρίση" δεν είναι και τόσο μεγάλη έξω. Τουλάχιστον δεν είναι τόσο "οικονομική". Η προσωπική μου γνώμη, πιο πολύ ένστικτο παρά γνώμη δηλαδή, είναι ότι το πρόβλημα βρίσκεται στον υπερπληθυσμό, ή, καλύτερα, στην ανεπάρκεια που δείχνει η ανθρώπινη οργάνωση να κουμαντάρει τα έξτρα 4.000.000.000 στόματα που εμφανιστήκαν τα τελευταία 50 χρόνια. Μαύρη πανούκλα; Θεομηνία; Πυρηνικός πόλεμος; Τι θα σκαρφιστεί η Ιστορία μια που από μόνος του ο Homo Sapiens δεν δείχνει θέληση να κάνει κάτι πρωτοφανώς καλό; Και με το πετρέλαιό μας που βρέθηκε κάτω από την άμμο τους τι γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντός όμως της Ελλαδίτσας το πρόβλημα εστιάζεται αλλού, και το ακούμπησε ελπίζω η ανάρτηση, και το ανέφερες και εσύ!
Epanechnikov, σ' ευχαριστώ για όλα τα λινκ, τις πληροφορίες, τις παρατηρήσεις, τα σχόλια! Η καλύτερη και πιο σχετική απάντηση αυτή τη φορά ήταν όχι τόσο το να σου γράψω κάτι εδώ, αλλά να διορθώσω αυτά που παρατήρησες στην ανάρτηση, να προσθέσω τις κολώνες στον κυρίως πίνακα για ποσοστά Εξωτερικού και Δημοσίου χρέους, και να κάνω όλα όσα προσέφερες όσο πιο προσιτά ήταν δυνατόν για όλους. Η ανάρτηση έγινε καλύτερη και σωστότερη και σ' ευχαριστώ γι αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα βασικά συμπεράσματα παραμένουν ότι δεν φταίει το κακό Κεφάλαιο αλλά η κακή διαχείριση. Δεν φταίνε οι κακοί ξένοι αλλά οι εντός. Η ανάληψη ευθυνών είναι κάτι που ο άνθρωπος το καταφέρνει με μεγάλη δυσκολία συνήθως, αλλά μέσα στην Ελλάδα αυτό φαίνεται πλέον ακατόρθωτο.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι στο διάλογο. Εξαιρετική ανάρτηση και σίγουρα απαιτούσε πολύ δουλειά. Τέλεια δουλειά. Μπράβο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Δήμο, νάσαι καλά, νάμαστε καλά όλοι να τα βγάλουμε πέρα μπας και μας συγχωρήσουν τα εγγόνια μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου Δημήτρη, δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω και να συμμετέχω στη συζήτηση λόγω υποχρεώσεων. Οι παρατηρήσεις που έγιναν στην κουβέντα που είχατε είναι πολύ εύστοχες και νομίζω ότι δεν μπορεί να συμπληρώσει κανείς πολλά πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανέρχομαι στο πρώτο σχόλιό μου και στην απάντησή σου. Σίγουρα όταν το αεροπλάνο πέφτει δεν μπορείς να πεις ότι βγαίνεις κι αφήνεις τους άλλους να πέσουν. Γνωρίζω ότι είναι ουτοπικό να μη λαμβάνει κανείς υπόψη τα τεκταινόμενα γύρω του, αλλά, τουλάχιστον εγώ, αρνούμαι να γίνω ένα με όσους σκέφτονται απλά και μόνο τους αριθμούς. Ή το χρήμα αν θες. Δεν είμαι πλούσιος, το αντίθετο συμβαίνει μάλιστα, αλλά ουδέποτε θεώρησα ότι το χρήμα είναι πάνω από εμένα ή την οικογένειά μου ή τους φίλους μου. Ποτέ δεν έρχεται στο μυαλό μου η οικονομική αξία κάποιου ως βάση για την αξιολόγησή μου απέναντί του. Την ίδια οπτική έχω και για την μακροοικονομία. Από το να βλέπω τους συνανθρώπους μου να ταλαιπωρούνται στις ουρές του ταμείου ανεργίας και να καταθέτουν τα όνειρά τους στο σωρό της απαξίας, καλύτερα θεωρώ ότι είναι να κηρύξουμε στάση πληρωμών και όλοι μαζί, αφού εξορίσουμε το σύνολο σχεδόν των αντιπροσώπων της πολιτικής στη χώρα, να βάλουμε τα θεμέλια για να ξεκινήσουμε από την αρχή. Και ουδόλως με ενδιαφέρει αν συμπαρασυρθούν μαζί μας οι δανειστές μας, οι οποίο σημειωτέων, δε θα μπορέσουν να μας κάνουν τίποτα απολύτως διότι πλέον θα είναι αδύναμοι και ανίσχυροι. Πρώτα, νομίζω, πρέπει να κοιτάξουμε τον άνθρωπο στα μάτια και μετά στην τσέπη…
Φίλε μου Τελευταίε, κάθεσαι στη βεράντα σου. Ο γείτονάς σου του σπιτιού στα αριστερά επιστρέφει σπίτι του, ένα πλούσιο σπίτι που το έφτιαξε με δανεικά, και παρκάρει την BMW γυρνώντας από το ταμείο ανεργίας. Σύντομα τη BMW θα την πάρει η τράπεζα, και ο γείτονας με την γυναίκα του και τα τρία παιδιά θα μετακομίσουν να ζουν με την πεθερά του. Κοιτώντας δεξιά το γείτονα στην άλλη μεριά, τον βλέπεις να γυρνάει κι αυτός στο φτωχικό του σπίτι με το λεωφορείο από το ταμείο ανεργίας, με δυό χάρτινες σακούλες ζαρζαβατικά που αγόρασε για την γυναίκα του και τα παιδιά τους με το έν τέταρτο των χρημάτων που του έδωσε το κράτος σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ποτέ δυνατόν να μην κάνεις κρίση βάσει χρηματικής διαχείρισης των γειτόνων σου όταν τα δεις αυτά;
Όταν πας εσύ στον μπακάλη δεν θα σκεφτείς, πόσα έχεις στην τσέπη σου, πόσα πρόκειται να ξαναπάρεις πότε, και πόσο κάνουν οι ντομάτες;
Αυτό Κώστα είναι το να σκέφτεσαι χρήματα και οικονομία. Αν δεν κάνεις για την χώρα σου το ίδιο που κάνεις για το σπίτι σου, απλά αφαιρείς τον εαυτό σου από το σύνολο της χώρας σου.
Λες "ποτέ δεν έρχεται στο μυαλό μου η οικονομική αξία κάποιου ως βάση για την αξιολόγησή μου απέναντί του." Και όταν βλέπεις τους δύο γείτονες στην παραπάνω εικόνα να επιστρέφουν δεν κάνεις καμία μα καμία αξιολόγηση;
Κώστα, η μεγαλύτερη φαντασίωση και πλάνη που κυριεύει αυτές τις μέρες τον πανικόβλητο Έλληνα είναι ότι αν σταματήσουμε να πληρώνουμε δεν μπορεί κανείς να μας κάνει τίποτα. Αν κοιμόμαστε μ΄ αυτό το πλευρό τότε το θέμα έχει πια λήξει γιατί έχουμε τυφλωθεί και στηριζόμαστε σε ονειρώξεις...
Δημήτρη, συγχαρητήρια για τον κόπο και από μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω από τη μεριά μου είναι ότι θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία, ό,που γίνεται στα μέσα συζήτηση για το εξωτερικό χρέος, και συνδυάζεται αυτό με την κρίση του δημοσίου χρέους που βιώνουμε, είναι εκτός θέματος και προκαλεί σύγχυση και αποπροσανατολισμό και χαίρομαι που υπάρχουν ευκαιρίες όπως αυτή στο blog σου να το συζητάμε πιο διεξοδικά. Και αυτό γιατί όταν μιλάμε για γενικό εξωτερικό χρέος, πρόκειται για ένα μέγεθος που περιέχει ανάμεσα σε άλλα μέρη και ένα μέρος του δημοσίου χρέους. Από την άλλη το δημόσιο χρέος, δεν είναι όλο εξωτερικό χρέος (όταν πχ εσωτερικές πηγές δανείζουν το δημόσιο). Συνεπώς, άποψή μου είναι να αποφεύγονται συζητήσεις που συγχέουν αυτά τα δύο αν ο σκοπός είναι να κατανοήσουμε για ποιο λόγο η Ελλάδα έχει περιέλθει στη σημερινή κατάσταση.
Από την άλλη βέβαια, δεν υπάρχει πουθενά κανένα μαγικό νούμερο όσον αφορά το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ (τελευταία στήλη στον πίνακά σου), πέρα από το οποίο, αυτόματα οι αγορές αποφασίζουν ότι σταματούν να σου δανείζουν με λογικά επιτόκια πλέον. Καλύτερο παράδειγμα από την Ιαπωνία που έχει μεγαλύτερο νούμερο σε σχέση με την Ελλάδα, δεν υπάρχει. Η κρίση δανεισμού είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και ο πιο σημαντικός κατά τη γνώμη μου είναι η συνολική αξιοπιστία σου ως δανειζόμενος στα μάτια του οποιουδήποτε δανειστή σου. Φυσικά αυτή η αξιοπιστία έχει χαθεί από καιρό για τους Έλληνες πολιτικούς, και ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή θα ανακτηθεί σύντομα. Όπως το λες και στο ποστ σου δηλαδή. Καραγκιόζηδες...
mastermeeple είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Δημήτρη,
αφού ζητήσω συγνώμη για τα συντακτικά μου λαθη στο σχόλιό μου θα ήθελα να παρατηρήσω κάτι στο δικό σου.
Λες ότι μας δανείσαν 140.000.000.000 euro για να μας σώσουν. Διαφωνώ στο εξής:όταν δεν μπορείς να ξεπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου , δεν ξαναδανείζεσαι μήπως και τα καταφέρεις, χωρίς να αλλάξεις άρδην την στρατηγική σου. Εφόσον βλέπεις ότι δεν τα καταφέρνεις τι τα δανείζεσαι.Αυτό αφορά το εσωτερικό.
Συμφωνώ μαζί σου ότι οι δανειστές μας είναι επαγγελματίες. Στην δουλειά μου όμως, και στο λέω τόσο απλά, όταν βλέπω ότι κάποιος πελάτης δεν μπορεί να με πληρώσει, ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΟΥΛΑΩ.Καλύτερα να έχω να τα βλέπω.Επομένως ο δανειστής γνωρίζοντας πολύ καλά την κατάσταση (οτι είμαστε απο κακοί διαχειρηστές έως κλέφτες στην χειρότερη) μας δάνεισε με σκοπό το κέρδος.
Εδώ είναι που συμφωνούμε ότι θα μας Π-Η-Δ-Η-Ξ-Ο-Υ-Ν-Ε όπως χαρακτηριστικά γράφεις.
Πραγματικά μου έρχονται στο μυαλό μερικοί δυστυχείς άνθρωποι που βγάζουν πιστωτικές κάρτες για να πληρώσουν άλλες πιστωτικές κάρτες που δεν μπορούν να πληρώσουν.Επομένως συμφωνούμε στα μαθηματικά.
Δεν είναι καιρός για ρομαντισμούς.Τώρα πια τα κεφάλια μέσα, όχι μήπως σώσουμε την κατάσταση,αλλά για να επιβιώσουμε.
Εξακολουθώ να αναφέρω για το γαϊδουράκι γιατί όπως και στην καθημερινή μας ζωή οι δανειστές είναι οι μόνοι εξασφαλισμένοι γιατί πουλάνε χρήμα.Και μας πουλήσαν πολύ καλά το χρήμα τους.
Μπορεί να είμαι και λάθος βέβαια, τα παραδείγματα είναι απο την καθημερινή μας ζωή όπως τράπεζες κλπ.
Κλείνοντας να συμφωνήσω μαζί σας στο ότι εμείς χρεωκοπήσαμε τους εαυτούς μας γιατί παίζαμε στο παιχνίδι με τους ίδιους κανόνες.
Την καλησπέρα μου!
ManBlogg, σ' ευχαριστώ, και συμφωνώ απόλυτα ότι και δεν είναι σωστό να νομίζουμε ότι μόνο το Εξωτερικό χρέος φταίει, ή ότι έχει και πολύ σημασία, ή να συγκρίνουμε με γενικότητες διεθνείς τα δύο, Εξωτερικό και Δημόσιο, και το Έλλειμμα, και να ψάχνουμε μαγικούς αριθμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια τέτοια ανάρτηση ελπίζει να φέρει στη συζήτηση, θεωρητικά τουλάχιστον, όλα τα ενδιαφερόμενα στρώματα. Και αυτό που ακούω εγώ συνεχώς από τα ..."στρώματα", είναι ότι το Εξωτερικό χρέος φταίει, γιατί αυτό βλέπουνε, τόσα καταλαβαίνουνε, αυτά πιστεύουνε... και μετά πιστεύουνε ότι αν η Ελλάδα σταματήσει τις πληρωμές ...δεν θα πάθει τίποτα, και απλά θα την φέρει στους κακούς δανειστές. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ούτε το Εξωτερικό,. ούτε το Δημόσιο. Το πρόβλημα είναι ότι ένας λαός πιστεύει τα παραπάνω και χάνει την ώρα του συζητώντας το Εξωτερικό χρέος και αν πρέπει να το αναδιοργανώσουνε, ή να σταματήσουνε τις πληρωμές! Ήμαρτον!
Στην αρχική ανάρτηση έδειχνα τα νούμερα που φαίνεται να ενδιαφέρουν τον κόσμο και ήλπιζα ότι θα μιλήσουν από μόνα τους για να πάει η συζήτηση στο επόμενο επίπεδο. Αφού πρόσθεσα τις δύο κολώνες με την πρόταση την δική σου και του Epanechnikov, η ανάρτηση βελτιώθηκε. Αλλά ακόμα πολλά σχόλια αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα πράγματι είναι η εκπαίδευση επί της πραγματικότητας πριν καν φτάσουμε στα οικονομικά.
Ένα είναι σίγουρο, όπως είπα στην ανάρτηση και όπως επαναλαμβάνεις και εσύ: "Η κρίση δανεισμού είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και ο πιο σημαντικός κατά τη γνώμη μου είναι η συνολική αξιοπιστία σου ως δανειζόμενος στα μάτια του οποιουδήποτε δανειστή σου. Φυσικά αυτή η αξιοπιστία έχει χαθεί από καιρό για τους Έλληνες πολιτικούς, και ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή θα ανακτηθεί σύντομα."
'Ασχετο με το θέμα αλλά σχετικό με το πρόβλημα εμφάνισης σχολίων. Έχω μια θεωρία του τι μπορεί να συμβαίνει. Παρατήρησα ότι κάθε φορά που είχα πρόβλημα να ποστάρω και τα κατάφερα με 2η προσπάθεια, υπήρχε και άλλο ένα σχόλιο αμέσως πριν ή μετά με διαφορά 1 λεπτού το πολύ σύμφωνα με την ώρα δημοσίευσης που δίνει ο blogger. Η θεωρία μου είναι ότι ο blogger έχει πιθανών κάποιου είδους πρόβλημα τύπου "race condition" που λέμε στον προγραμματισμό. Αυτό που κάνω πλέον είναι, πριν πατήσω τη δημοσίευση, ένα Ctrl+A και Ctrl+C και έχω τουλάχιστον ένα αντίγραφο του κειμένου στη μνήμη (clipboard) πριν το δημοσιεύσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα mastermeeple, και πάλι σ' ευχαριστώ, έβαλα το σχόλιό σου εδώ από πάνω. Δεν ξέρω γιατί για δεύτερη φορά υπήρξε πρόβλημα. Έχεις δοκιμάσει να χρησιμοποιήσεις διαφορετικό browser; Επίσεις δες το σχετικό σχόλιο του ManBlogg εδώ παραπάνω. Το ότι θέλει κλικ το Google συχνά δύο φορές το έχω προσέξει κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα απαντήσω στο σκεπτικό του αν και πως μας βοήθησαν:
Σε βλέπω στον δρόμο και λέω, καλημέρα mastermeeple, ωραία ημέρα σήμερα, κάνει και ζέστη επί τέλους! ά! και να σου θυμίσω ότι το κατοστάρικο που μου χρωστάς πρέπει να το επιστρέψεις αύριο πρωί-πρωί!
Εσύ βγάζεις τις τσέπες σου έξω και μου λες, Δημήτρη μου, δεν έχω δεκάρα τσακιστή! Προσπαθώ αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.
Σκέπτομαι καλά και σου λέω, κοίτα να δεις! Βγάζω από την τσέπη μου ένα κολλαριστό κατοστάρικο. Πάρτο αυτό και κράτα το καλά. Πρέπει να το επιστρέψεις την άλλη βδομάδα. Δώστο μου πίσω αύριο τοπρωί να καλύψεις αυτά που χρωστάς ήδη, και έχεις μια βδομάδα να δεις τι μπορείς να κάνεις να βρείς άλλο ένα να μου το επιστρέψεις τότε.
Μα, μου λες, κι αν δεν βρώ;
Είναι απλό απαντώ εγώ. Ή πας φυλακή αύριο το πρωί, ή χρησιμοποιείς την έξτρα εβδομάδα που σου έδωσα να σωθείς από μόνος σου, και εγώ εδώ ειμα, ότι βοήθεια θέλεις πάρε με στο κινητό. Αν όμως ούτε την άλλη βδομάδα δεν τα έχεις, τότε πας φυλακή σε εφτά μέρες, οπότε έχεις στην χειρότερη περίπτωση εφτά μέρες να κανονίσεις τα οικογενειακά σου πριν μπεις μέσα.
Mastermeeple, έτσι μας βοήθησαν. Αν από τον Ιούνιο του 2010 είχαμε σταματήσει τις ονειρώξεις και τις μαλακίες, και είχαμε βάλει τον κώλο μας κάτω να συγυρίσουμε το σπίτι μας, στο τέλος θα είχαμε σωθεί από μόνοι μας. Αλλά δεν το κάναμε, και τώρα κοιτάνε να μας αναδιοργανώσουν το χρέος, δηλαδή μας χρεοκοπούμε. Πρέπει να τους πούμε και ευχαριστώ και να ζητήσουμε συγγνώμη και από αυτούς και από αλλήλους.
ManBlogg, σίγουρα κάτι τέτοιο γίνεται, και η τρομερά μεγάλη ανάρτηση με τις κολώνες που υπήρχαν για 24 ώρες πριν τις φτιάξω δεν βοήθησαν τον κώδικα. Αυτά τα φτιάχνω με tables και έχω παρατηρήσει ότι του blogspot δεν του αρέσουν τα tables.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω προσέξει σε διάφορα μπλογκ ότι συχνά χρειάζονται δύο κλικ. Ότι γράφω εγώ, αναρτήσεις και σχόλια, το γράφω στο Outlook σαν email πρώτα, να έχω και spell check, και μετά μένει στο Outlook μέχρι να δω ότι είναι εντάξει.
Η δική συμβολή (σε σχέση με το εξωτερικό χρέος) ;) Δυστυχώς δεν μπόρεσα να αποφύγω μερικές μαθηματικές εξισώσεις. Είμαι ωστόσο διαθέσιμος για επεξηγήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://epanechnikov.wordpress.com/2011/03/21/external-debt-and-country-bankruptcy/
Αγαπητέ μου Epanechnikov, διαβάζω, και μου φαίνεται ότι σιγά-σιγά μπαίνω και στις εξισώσεις... will formulate comment soon! Εν τω μεταξύ θα βάλω το λινκ και στην αρχή αυτής της ανάρτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήThanks Δημήτρη. Χρειάζεται αρκετή συγκέντρωση (ειδικά σε όσους δεν είναι συνηθισμένη στις μαθηματικές σχέσεις) αλλά αξίζει πιστεύω το κόπο. Οι εξισώσεις που χρησιμοποιώ περιγράφουν σχέσεις που θα μπορούσαν να είχαν ειπωθεί με πολύ περισσότερα όμως λόγια. Λόγου χάρη η σχέση
ΑπάντησηΔιαγραφήCA_t=Y_t+rB_t-C_t-G_t-I_t
σου λέει πως η Current Account Balance είναι ίση με το ΑΕΠ πλέον της απόδοσης του ενεργητικού μας (rB_t) μείον ιδιωτική κατανάλωση, μείον δημόσιες δαπάνες. μείον επενδύσεις (οι οποίες αυξάνουν το ΑΕΠ - το Y_t - τις επόμενες περιόδους)... κ.ο.κ.
thinks-
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι θέλει κλικ το Google συχνά δύο φορές το έχω προσέξει κι εγώ
Εμένα ΠΑΝΤΑ θέλει δύο φορές !
Άλλο ένα χρήσιμο πινακάκι:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://img69.imageshack.us/img69/5620/taxesa.jpg
Μερικές φορές διαβάζω τα comments με reader και μόλις είδα το τελευταίο comment του epanechnikov αυτομάτως, λόγω του ονόματος του image file, θεώρησα ότι θα ήταν για το θέμα των γλάρων και των προβλημάτων των απο κάτω τους όταν αποφασίζουν να αδειάσουν τα ντεπόζιτά τους εν πτήση. Μάλλον χρειάζομαι reader που, ει δυνατόν, κατατάσει τα σχόλια κάτω από το αντίστοιχο θέμα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Epanechnikov, τα διαβάζω και τα δύο αλλά δεν καταλαβαίνω τι εννοούν; ποιά είναι η πηγή? κείμενο που πάει μαζί τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήManblogg οι γλάροι δυστυχώς δεν φορολογούνται ακόμα στην Ελλάδα αν και οι πίνακες αποδεικνύουν ότι σίγουρα αυτοί φταίνε για όλα!
Το συνοδευτικό....
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://ec.europa.eu/taxation_customs/resources/documents/taxation/gen_info/economic_analysis/tax_structures/2010/2010_full_text_en.pdf