Ακόμα και
τραγικές στιγμές της ζωής έχουν τα ευτράπελά τους, που κάνουν κάποιον να
ξεκαρδιστεί στα γέλια και μετά να σταματήσει απότομα να γελάει, αισθανόμενος
ένοχος και ντροπιασμένος για το ότι
γέλασε σε στιγμή σοβαρή, ή και τραγική.
Αυτές τις μέρες
πιάνω τον εαυτό μου να είναι ένοχος του γέλιου σε ακατάλληλη στιγμή όταν
διαβάζω αυτές τις γραφικές καινούργιες λεξούλες που εφευρίσκουν αυτοί που
προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν φρασεολογικά πυροτεχνήματα και δήθεν
διανοούμενους τόνους για να πουν κάτι, το οποίο οι απλοϊκοί ακροατές, και οι
πέρα του δέοντος αισιόδοξοι ανάμεσά μας, θαρρούν πως κάτι σημαντικό και με νόημα
αποδίδει.
Το γέλιο όμως
γυρνάει σε μαύρο δάκρυ όταν διαβάζω: "Δεν μπορεί αυτή η κυβέρνηση να
εγκαταλείψει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της..." (Καφενείο), ή "...οι
υπερασπιστές των νεοφιλελεύθερων επιλογών της κυβέρνησης..." (Δείμος).
Τι σημαίνει ορέ
"νεοφιλελεύθερος" και τι σχέση έχει με την πραγματικότητα; Υπάρχει
και παλαιοφιλελεύθερος, και υπάρχει άραγε και φιλελεύθερος-λίγο-μετά-από-τη-μέση-πριν-τις-εφτάμιση-το-βράδυ;
Τι σημαίνει, μπρε: "νεοφιλελευθερισμός", και τι νοήματα, μα τους 12
Θεούς του Ολύμπου, είναι δυνατόν να εξηγήσουν τέτοιες λέξεις μέσα στην δύνη της
καταστροφής μας; μπορείτε να βρείτε δέκα νοματαίους που να συμφωνήσουν σε μια ορολογία;
και μετά, που θα την βάλετε την ορολογία τη στιγμή που χρωστάμε λεφτά και δεν
έχουμε να τα πληρώσουμε;
Το καράβι βούλιαξε
ήδη, και οι διανοούμενοι μιλάνε στην γέφυρα, βγάζοντας μπουρμπουλήθρες μέσα στο
νερό από το στόμα, συζητώντας τι πρέπει να γίνει...
Από την άλλη
μεριά τι ψάχνουμε να βρούμε; όπως έγραψα και σε σχόλιό μου στον Δήμο, "Το θέμα είναι απλό. Ένας λαός
ανώριμος, από τη φύση του κλέφτης και εκμεταλλευτής, μπήκε στην ΕΕ, έφαγε,
έκλεψε, τους δούλεψε όλους για χρόνια, και τώρα πρέπει να πληρώσει, καθώς
εξαφανίζεται. Η συμβουλή μου; όλοι ξένες γλώσσες και διαβατήρια. Το πάρτι
τελείωσε. Τα φώτα κλείνουνε. Οι σκουπιδιάρηδες μπαίνουν να καθαρίσουν. Θα
περάσουν τουλάχιστον 2-3 γενεές".
Από τις 23
Μαρτίου 1821 στην Πάτρα, μέχρι σήμερα, αφής και σηκώθηκε από πάνω μας ο κώλος
του Σουλτάνου, πόσο ήμασταν ανεξάρτητοι; ίσως καμιά σαρανταριά χρόνια σύνολο,
εκ των οποίων τα περισσότερα ήταν μετά την μεταπολίτευση όταν παίρναμε δάνεια
αβέρτα για υποδομή και ανάπτυξη και τα τρώγαΝε όλοι, από τους βουλευτές μέχρι
τους αγρότες και τους ψαράδες, που παίρνανε για το χωράφι ή την ψαρόβαρκα και
χτίζαν αντ' αυτού βίλλα Κατίνα να δίνουνε "Rooms!-Rooms!" στους ξυπόλυτους τουρίστες -ή νοίκιαζαν Καγιέν να κάνουν το κομμάτι
τους μέχρι να το ξαναδώσουν στην τράπεζα.
Τα υπόλοιπα χρόνια,
μας είχαν κάτσει πρώτα τον ηλίθιο τον Όττο και την Αμαλίτσα, μετά τους Δανούς,
τις ΗΠΑ, την ΕΣΣΔ. Πότε, πείτε μου πότε η Ελλάδα ήταν Ελληνική; μέχρι και την
επανάστασή μας, μας την σώσανε οι ξένοι στο Ναβαρίνο όταν καταλάβανε ότι είχε
ψωμί και στρατηγική στα νότια Βαλκάνια. Και όταν στην Λωζάννη μας έδωσαν την
ακτή της Ιωνίας, σε δύο χρόνια είχαμε φαγωθεί μεταξύ μας και έκανε ο Ατατούρκ
συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης, τρομάρα να μας έρθει!
Τι ψαχνόμαστε με
οικονομολόγους, κοινωνιολόγους και διανοούμενους; Πήραμε λεφτά. Τώρα τα
χρωστάμε. Τέρμα. Με τα λεφτά μπορούσαμε να είχαμε δημιουργήσει υποδομή και
βιομηχανία που θα βοηθούσαν στο ξεπλήρωμα του χρέους. Δεν το κάναμε. Τώρα τα
λεφτά που χρωστάμε, μαζί με τους τόκους θα ξεπληρωθούν μα να χτυπηθούμε κάτω,
και μα να επικαλεσθούμε και τον Μαρξ και τον Έλβις μαζί.
Και τα λεφτά που
θα τα ξεπληρώσουμε θέλουμε δε θέλουμε, μια και δεν μπορούμε να τα
δημιουργήσουμε, θα τα πάρουν από εκεί που υπάρχουν: από τις σάρκες μας και τα περιουσιακά
μας στοιχεία, δηλαδή την ..."ανάπτυξη" που θα μας
"βοηθήσουν" να κάνουμε. Ο νοών νοείτω.
Ένα φως μόνο
βλέπω. Όταν τα πραγματικά νήματα αρχίσουν να τα κουνάνε, απ' ευθείας και
ανοικτά πλέον, οι Δυτικοί, δεν θα μας επιτρέπουνε πια τις απατεωνιές τις Ρωμαίικες
και θα αρχίσει να δουλεύει το καθεστώς σωστά, επί τέλους. Και μπορεί να βάλουν
και αληθινή αστυνομία να δίνει κανένα πρόστιμο και να παίρνει κανένα δίπλωμα
από τους ηλίθιους που οδηγάν στους δρόμους εκεί στα νότια Βαλκάνια, νότια της
...Μακεδονίας.
Τι να κάνω, τι να
πω ο δόλιος... εγώ δεν είμαι σπουδαγμένος στις μεγάλες λέξεις με πάνω από οχτώ
γράμματα, και δεν σκαμπάζω ο δυστυχής και πολλά. Μόνο που ξέρω είναι ότι αν δανείζεσαι
λεφτά, θα τα πληρώσεις με τόκο, με ένα τρόπο ή άλλο, μα να χτυπιέσαι στο
πάτωμα.
Και εμείς
χρωστάμε πάνω από 360 δις, και οι τόκοι το ανεβάζουν το ποσό συνεχώς.
Οι φωτογραφίες που επέλεξες γι'αυτό το άρθρο δε θα μπορούσαν να ήταν πιο αντιπροσωπευτικές της ουσίας του. Οι Ολυμπιακοί αγώνες που γίναν το 2004 ήταν η επιτομή της κατασπατάλησης των δανεικών με τα οποία βαυκαλιζόταν αυτή η χώρα ότι αύξανε τον πλούτο της. Μόνο γι'αυτό και μόνο το σκάνδαλο θα έπρεπε να λογοδοτεί όλος ο θίασος που συμετείχε στο τρελλό αυτό πάρτυ. Αν ο μέσος Έλληνας είχε δώσει τότε σημασία στο ελάχιστο στα νούμερα του μεγέθους του χρέους του κράτους, και διάβαζε για το κόστος, και κυρίως τη σπατάλη αυτού του στημένου καρακιτσαριού θα έπρεπε να κλείνει κάθε μέρα τους δρόμους προς τη βουλή να μην μπορούν να πάνε βουλευτές και να μη διοργανωθεί ποτέ αυτή η Eurovision του αθλητισμού. Αλλά δύσκολο να είσαι ο σπασίκλας που θα φωνάζει στη μέση του πάρτυ "ρε παιδιά μπας και είναι ωρα να αρχίσουμε να συμαζεύουμε;" Κάτι τέτοια δίνουν όμως αφορμές στον κάθε Πάγκαλο να έχει τα μούτρα να δηλώνει ευθαρσώς "όλοι τα φάγαμε" σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μιας που είπα Eurovision, ακόμα και σήμερα με χρεοκωπημένο κράτος και κομμένες συντάξεις, ο φορολογούμενος εξακολουθεί να χρηματοδοτεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ αυτό το εμμετικό σόου το οποίο δεν προσφέρει τίποτα σε κανένα επίπεδο, πέρα από ένα τσάμπα πάρτυ για ένα γκρουπ ανθρώπων. Έχει κανείς μια καλή δικαιολογία του γιατί αυτό θα πρέπει να πληρώνεται από το φορολογούμενο ακόμα και σήμερα;
ManBlogg, όταν έπαιρνα αυτές τις φωτογραφίες ήμουν υπερήφανος, έχοντας έρθει από τη Μασαχουσέτη να τις πάρω -τόσα ήξερα. Τώρα δεν είμαι πια περήφανος. Τις διάλεξα γιατί πιστεύω στο μοντάζ, το jaxta-positioning, και νομίζω ότι μπορεί αυτό να πει πάνω από χίλιες λέξεις, συνδυάζοντας δύο νοήματα. Και στόχευα ακριβώς σε αυτό το οποίο είδες, και το σχολίασες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αγώνες στην Αθήνα το 2004 δεν ήταν ούτε τα αίτια ούτε καν η αφορμή του σημερινού κακού. Ίσως μάλιστα μερικοί να πουν ότι ήταν εκείνοι οι αγώνες το μόνο σημείο της πρόσφατης ιστορίας μας όπου δείξαμε ένα καλύτερο εαυτό, και μετά ζητούσαν συγγνώμη εκείνοι που λέγαν πριν ότι δεν θα τα καταφέρουμε, και λέγαν ότι το 2004 θα γίνει μέτρο για το μέλλον. Έχεις δίκιο ότι δεν έπρεπε να τους κάνουμε γιατί δεν είχαμε τα λεφτά από τότε. Αλλά πιο δυνατά ακόμα μιλάει το τι κάναμε μετά από τους αγώνες. Τίποτα. Δεν εκμεταλλευτήκαμε τίποτα. Δεν διατηρήσαμε τίποτα. Όλα κάθονται και σκουριάζουν μαζί με την ψυχή μας.
Πάντως, αν και μπορούμε στους αγώνες του 2004 να βρούμε εικονογράφηση του προβλήματος, το πρόβλημα, αίτια και αφορμή, ξαπλώνεται από το 1980, αν όχι πρωτύτερα. Στις αρχές του 21ου αιώνα υπήρχε ήδη. Και τελικά, αυτό που προσπαθώ να πω στο κείμενο είναι ότι θα χρειαστεί πολύ αυτογνωσία, πολύ ψάξιμο ψυχής, να δούμε τι επί τέλους φταίει, γιατί διαπρέπουμε έξω και τα κάνουμε μαντάρα μέσα... Τι κατάρα κουβαλάει αυτός ο λαός στις σάρκες του, και τι σημασία έχει τι λένε οι ...νεοφιλελεύθεροι, ότι και να σημαίνει αυτή η γραφική λέξη.
Αφού προσπεράσω με φανερή ενόχληση τους χαρακτηρισμούς περί δήθεν διανοουμένου (λες και διεκδίκηση ποτέ κάποιο τίτλο από bloggers), θα σημειώσω την αδυναμία μου να προβώ σε χαρακτηρισμούς προσωπικούς. Βέβαια μπορώ να σχολιάσω τη αδυναμία ερμηνεία, αλλά δεν θα το κάνω. Μία απλή αναζήτηση στο google αποκαλύπτει ότι ο όρος νεοφιλελευθερισμός είναι δόκιμος πολιτικά. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντυπωσιάζομαι όμως από την απουσία αποδοχής της διαφορετικής άποψης. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς γίνεται να μη θέλει κάποιος να δει ότι υπάρχουν πάντα λύσεις πέρα από τις έτοιμες. Αρκεί να αναζητά. Δε σχολιάζω το υπόλοιπο κείμενο, η επιθετική ειρωνεία σε επίπεδο προσβολής αποτελειώνει κάθε διάθεση παράθεσης επιχειρημάτων. Βλέπει η διάνοιά μου (sic) δε μου το επιτρέπει...
Σύμφωνοι Δημήτρη. Σε καμία περίπτωση οι Ολυμπιακοί δεν ήταν αιτία ή αφορμή του φιάσκου της Ελληνικής οικονομίας. Δεδομένου του ότι η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη από πολύ πιο πριν ,εννοώ ότι αυτό το πάρτι ήταν πραγματικά αχρείαστο. Ακόμα και ισχυρή οικονομία να είχαμε για μένα οι μοντέρνοι Ολυμπιακοί είναι ένα πραγματικά υπερ-σπάταλο διαφημιστικό σόου πολυεθνικών που δεν αξίζει κανένα κράτος να το χρηματοδοτεί με λεφτά φορολογουμένων. Ας είναι καθαρά ιδιωτική υπόθεση. Αυτό το τέρας δεν αξίζει να διαχειρίζεται από κανένα κράτος στο επίπεδο που είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα τοπικά πάντως, πέρα από τα σημαντικά έργα της Αττικής Οδού και του Αεροδρομίου που βοήθησαν ένα μέρος της χώρας και που δύσκολα θα πει κανείς ότι ήταν αχρείαστα σαν έργα (δε μιλάω για τη διαχείριση και το κόστος) ασχέτως αγώνων, το υπόλοιπο πανηγύρι ήταν για μένα ένα καπρίτσιο. Ήταν η επιτομή της απάτης στημένης στο πείσμα ενός λαού σε παρακμή με ξεφτισμένη "περηφάνια" που έπρεπε να αποδείξει κάτι σε τρίτους και διάλεξε ένα από τα χειρότερα πεδία να το κάνει. Διότι όσο δύσκολο και να είναι ένα εγχείρημα, ξέρουμε όλοι ότι αν ρίξεις άπειρα λεφτά (από αυτά που δεν έχεις) είναι δύσκολο να μην τα καταφέρεις να το φέρεις εις πέρας έστω και στο παρά '1.
Φαντάσου πάντως πόσο μεθυσμένος από το άφθονο αλκοόλ του πάρτι θα πρέπει να ήσουν έτσι ώστε να μην μπορούσες να φανταστείς, δεδομένης της όπως λες πολύ σωστά πορείας και κουλτούρας των προηγούμενων δεκαετιών, το τι συμβαίνει γύρω σου και το πως θα καταλήξει αυτό το σόου. Ακόμα υπάρχει χρόνος πάντως για να βγάλουμε ίσως μερικά σπασμένα εκμεταλλευόμενοι τα ερείπια των εγκαταστάσεων. Αλλά μήπως ξέρει ακόμα κανείς ποια είναι, που είναι και τι αξίζουν;
Δείμος του Πολίτη, λυπάμαι που πήρες προσωπικά κάτι που δεν είχε εννοηθεί σαν προσωπική επίθεση. Στοιχειώδεις κανόνες επικοινωνίας θα μου είχαν απαγορεύσει να κάνω οποιαδήποτε προσωπική επίθεση. Στο σκεπτικό μου, τον γελοίο αυτό όρο, και όλους τους άλλους παρόμοιους όρους που ξεπετάγονται λες και μπορούν να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι είμαστε ένας λαός ανώριμος, τον παρουσίασα σαν παράδειγμα του πως ακόμα και τώρα κλείνουμε τα μάτια μας στην απλή πραγματικότητα νομίζοντας ότι υπάρχει διέξοδο μέσω φρασεολογίας. Σε αυτό το πλαίσιο, και οι δύο φράσεις που χρησιμοποίησα σε εισαγωγικά, του κυρίου από το Ελληνικό Καφενείο, και η δική σου, παραδειγμάτιζαν πως αυτές οι λέξεις, που κατά τη γνώμη μου είναι α-νόητες και χωρίς ουσία, αρχίζουν να αποκτούν ομιχλώδες κύρος όταν, αφού τις εφεύρουν οι "διανοούμενοι", αρχίζει να τις χρησιμοποιεί ο κόσμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω από τον τόνο σου ότι δεν θα δεχτείς την επεξήγηση που έκανα, πράγμα που με λυπεί.
Όμως, ότι και να πούμε ή να κάνουμε ο ένας στον άλλο, το πραγματικό πρόβλημα, πέρα από γραφικές λέξεις, παραμένει. Και ένα από αυτά που μπορούμε να επιδείξουμε την χρονική αυτή στιγμή, είναι η ιστορικά αποδεδειγμένη τάση μας σαν λαός για διχόνοια.
Αγαπητέ μου ManBlogg, είμαι εντελώς σύμφωνος με ακριβώς ότι λες. Και πράγματι, το 2004, και ερχόμενος από άλλη πραγματικότητα, αν και ήξερα ότι είχαμε μεγάλο χρέος, έδινα μεγαλύτερη υπόσταση από όση θα έπρεπε στην επιτυχία, και φυσικά δεν φανταζόμουνα ποτέ το τι θα επακολουθούσε ως μοίρα των εγκαταστάσεων. Αλλά, και πάλι, όσο σωστά και σχετικά είναι αυτά που συζητάμε στο πλαίσιο των αγώνων, θα ήθελα να μας κρατήσω μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της ανάρτησης το οποίο εστιάζει, στο τέλος, σε ένα θέμα του οποίου οι αγώνες, με το φως που τους δίνουμε στη συζήτηση, είναι μόνο ένα καλό παράδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δεχθώ την προσπάθεια διασκέδασης των εντυπώσεων, καλώ τω πνεύματι και μεγάλη τη επιθυμία για αρμονία στις σχέσεις μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον μη ασχολούμενος με την πολιτική ορολογία δε συναντάς τακτικά τον όρο νεοφιλελευθερισμός (new liberalism), τον οποίο προσπάθησα και παραπάνω να εξηγήσω σύντομα. Δεν πρόκειται για νεολογισμούς έμπνευσης, αλλά για δόκιμο όρο.
Αγαπητέ μου Δήμο, μου δίνεις χαρά με το σχόλιό σου αυτό, γιατί, παρ' ότι καμιά φορά διαφωνούμε ριζικά σε ορισμένα θέματα, ή τρόπους εκφράσεως και φρασεολογίας, ίσως ακριβώς επειδή διαφωνούμε, δίνω από την δική μου πλευρά, μεγάλη αξία σε αυτό που ονομάζω διαδικτυακή μας φιλία -η οποία πρωτίστως βασίζεται, για μένα, στον σεβασμό μου προς την ειλικρινή σου προσπάθεια αντιμετώπισης και εξήγησης καίριων προβλημάτων της κοινωνίας μας. Είχα πραγματικά λυπηθεί με την πιθανότητα της προοπτικής να αλλάξει αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι η ρίζα του κακού στην ανθρώπινη συνεννόηση είναι η μετάφραση των σκέψεων σε γλώσσα. Επίσης με απογοητεύει η επιπόλαια ονομασία όρων, όπως πχ., μοντέρνα, μεταμοντέρνα, κλπ: δηλαδή σε 100 χρόνια τι θα το λένε; μετα-μετα-μετα-μοντέρνο;
Η Ελληνική λέξη Φιλελεύθερος σημαίνει αυτό που σήμαινε από πριν την επανάσταση. Η αγγλική λέξη Liberal χρησιμοποιήθηκε στον 19ο αιώνα ως ονομασία ενός από τα δύο κόμματα της Βρετανίας. Στο τέλος του 19ου αιώνα σχηματίσθηκε ο χαρακτηρισμός New Liberal (όχι neoliberal αλλά new liberal) για να αποδώσει το πως οι αξίες των Liberals μετατοπίστηκαν από ελευθερία προς οικονομική διαχείριση σε ατομικό επίπεδο προς περισσότερη ανάμειξη της κυβέρνησης.
Ο όρος Neoliberal, άρχισε να χρησιμοποιείτε στις ΗΠΑ την δεκαετία του '30, σε σχέση με την Νιού Ντήαλ του Ρούζβελτ, χρησιμοποιώντας την έννοια της ελεύθερης επιχείρησης υποστηριζόμενης από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, για έξοδο από τα προβλήματα της Great Depression, με ουσία παράλληλη, αλλά όχι όμοια, με την έννοια που είχαν δώσει η Βρετανοί στο New Liberal thinking.
Στην Ελλάδα, όπου κάνουμε κακά μας πάνω σε μία από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου υιοθετώντας αγγλισμούς για να δείξουμε πόσο έξυπνοι είμαστε, βρήκαμε ότι Neoliberal μεταφράζεται σε Νεοφιλελεύθερο, και αρχίσαμε να το χρησιμοποιούμε... Ούτε Liberal Party του 19ου αιώνα έχουμε, ούτε ο Ρούζβελτ είναι πρωθυπουργός. Και αποδίδουμε στον όρο "Νεοφιλελεύθερη πολιτική" την ιδιωτικοποίηση η οποία είναι η βιτρίνα που επιβάλει το μνημόνιο για αυτό που στην πραγματικότητα είναι ξεπούλημα.
Προσωπικά, και υποκειμενικά, θα ήθελα να λέμε τα σύκα-σύκα, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας σαν λαός, και να παραδεχτούμε επί τέλους ότι πρέπει κάτι να αλλάξει στην σύνθεση της κοινωνίας μας, πολύ ριζικά. Επίσης να μην έχουμε φαντασιώσεις περί του τι πρόκειται να γίνει λόγω του χρέους που δημιουργήσαμε.
Με το παραπάνω σκεπτικό, εναντιώνομαι και στην χρήση μιας αγγλικής/αμερικανικής ορολογίας για Ελληνικά προβλήματα που δεν αντιπροσωπεύονται από την απατηλή μετάφραση, όπως επίσης εναντιώνομαι στο να συνεχίζουμε να μιλάμε σαν να έχουμε την πιθανότητα ελέγχου της κατάστασης, είτε με παλιές ιδέες, είτε με καινούργιες που μπορεί να προταθούν. Με αυτό το σκεπτικό πάντα, για μένα, θέλω επί τέλους να μιλήσουμε για το πραγματικό πρόβλημα, και να μην λέμε αλλά λόγια "μεγάλα" ν' αγαπιόμαστε. Πρέπει να σωθούμε από τον εαυτό του Ελληναρά, κάποια στιγμή, αν δώσουν οι Θεοί...
Δήμο μου, μια εμπειρία που δεν είναι δυνατόν να έχεις, είναι το να γυρνάς στην πατρίδα σου μετά από 25 χρόνια έξω, αγαπώντας την, λαχταρώντας την, και να την βλέπεις στα χάλια που πέφτει με γεωμετρική πρόοδο επιτάχυνσης, σε μια κατάντια στην οποία έφτασε όχι λόγω των κακών ξένων, αλλά λόγω της απατεωνιάς και εγωισμού του Έλληνα. Αν μπορούσες να είχες αυτή την εμπειρία, ίσως να έριχνες λίγο νερό στο κρασί της αντίδρασης σου διαβάζοντας ένα κείμενο σαν το σημερινό μου.
Δημήτρη, ξεχνάς ότι ο όρος φιλελευθερισμός είναι ελληνικός. Δεν αποτελεί μετάφραση του όρου liberalism, αλλά την εξελλήνισε. Ο όρος αναφέρεται σε όλο το πολιτικό πλέγμα (οικονομικό, πολιτικό-κυβερνητικό και με κοινωνικές προεκτάσεις) όσο και στην παγκόσμια οικονομική βιβλιογραφία. Ο όρος είναι σωστά τοποθετημένος. Έχεις άδικο που τον βλέπεις ως ανούσια μεταφορά. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι οικονομική έννοια, αλλά πολιτική (ορίζει τις κυβερνητικές επιλογές στο όραμα λιγότερου κράτους) με ισχυρές οικονομικές προεκτάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμο, σαφώς και ο όρος "φιλελευθερισμός" είναι Ελληνικός, όπως οι όροι "liberal", "new liberal", και "neoliberal" είναι Αγγλικοί και Αμερικανικοί. Τρία τελείως διαφορετικά πράγματα. Όχι μόνο δεν το ξεχνάω αυτό, αλλά το επισημαίνω στην παραπάνω μου απάντηση. Ανάμεσα στην ύπαρξη της Ελληνικής λέξης "φιλελευθερισμός" και του σχηματισμού της Ελληνικής λέξης "νεοφιλελευθερισμός", μεσολάβησε η Ιστορία και οι δύο αγγλόφωνες λέξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια λέξη που περιγράφει κυβερνητικές επιλογές με ισχυρές οικονομικές προεκτάσεις, έχει κατά την γνώμη μου αποκλειστικά οικονομική έννοια. Μιλώντας με βάση την παγκόσμια (αγγλόφωνη) οικονομική βιβλιογραφία, η λέξη, και στις δύο εκφράσεις της στην Ιστορία, εννοεί περισσότερο, όχι λιγότερο κράτος.
Η πραγματικότητα, πέρα της θεωρίας και του λεξικού, είναι ότι η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να ξεπουλήσει την Ελλάδα κάτω από την κάλυψη ιδιωτικοποίησης και ανάπτυξης (λιγότερο κράτος). Στην δική μου τη λογική, βάση των παραπάνω, η Ελληνική λέξη Νεοφιλελευθερισμός, απλά δεν βγάζει πραγματικό νόημα.
Διαπιστώνω και εγώ την ίδια τάση με τον αξιότιμο οικοδεσπότη. Της τάση αποποίησης των προσωπικών/συλλογικών μας ευθυνών μέσω της ανάθεσης τους σε αόριστους όρους και έννοιες άσχετες με την Ελληνική πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριοι συνειδητοποιείστε πως χρωστάμε επειδή έχουμε ένα ανεύθυνο κράτος με ανεύθυνους πολίτες.
Χωρίς να θέλω να μπω ανάμεσα και να διακόψω το διάλογό σου με το Δείμο, θα ήθελα Δημήτρη να τονίσω το γεγονός ότι αυτό το κουσούρι με τους χαρακτηρισμούς υπάρχει στην Ελλάδα και μάλιστα πολύ έντονο. Δυστυχώς τις περισσότερες φορές κολλάμε στην ορολογία και ξεχνάμε την ουσία. Θέλω να πω δηλαδή ότι οι "νεοφιλελεύθεροι" αρέσκονται στο να χρησιμοποιούν τον όρο, όπως και οι κεντρώοι τον σοσιαλισμό. Αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Πράγματι αυτοί οι άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα αυτό που θεωρητικά πρεσβεύουν; Είναι η Δεξιά στη χώρα τούτη τάχα μου νεοφιλελεύθερη; Ή το ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστικό κόμμα; Ή το ΚΚΕ αριστερό; Ο καθένας κοτσάρει ένα τίτλο που του γουστάρει, επέτρεψέ μου τον όρο, και μετά το παίζει ιδεολόγος! Και αντιπαρατίθεται με τον αντίπαλο τονίζοντας δήθεν τις διαφορές μόνο και μόνο για τα μάτια του κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος έχει μπουχτίσει κι από τις ακαταλαβίστικες ορολογίες κι από τις εξίσου ακαταλαβίστικες και χωρίς νόημα πολλές φορές τακτικές. Πιστεύω ότι θέλει ένα σοβαρό άνθρωπο να αναλάβει τα ηνία της χώρας, ο οποίος θα βάλει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, όχι για μάσες αλλά για σοβαρή δουλειά. Κι αυτός ο άνθρωπος είμαι σίγουρος ότι κάπου υπάρχει αλλά δεν εμφανίζεται στο προσκήνιο όσο εμείς, κι εγώ μέσα στο εμείς, ψηφίζουμε αυτούς τους ανάξιους για να μας κυβερνάνε.
Κλείνοντας, θα ήθελα να συμφωνήσω κι εγώ απόλυτα με τα όσα ειπώθηκαν στη συζήτηση σου Δημήτρη με τον ManBlogg
Θα έλεγα ότι αντί να μπλέκετε σε διάφορες νεφελώδεις επεξηγήσεις αν ξεκαθαρίσετε τι σημαίνει ο κάθε ένας όρος δεν θα υπήρχε πρόβλημα στο να συμφωνήσετε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλελευθερισμός λοιπόν είναι η πολιτική θέση που πιστεύει στην ελευθερία του ατόμου, την δημοκρατία και τον διαχωρισμό κράτους εκκλησίας θέσεις πουδεν ήσαν αυτονόητες τους πρόσφατους αιώνες στην Ευρώπη αλλά και σήμερα σε αρκετές χώρες.
Νεοφιλελευθερισμός όμως είναι σαφώς οικονομικός όρος που βασίζεται κυρίως στις θεωρείες του Φρίντμαν και είναι η πολιτική που εφάρμοσε η Θάτσερ και ο Ρήγκαν αλλά και ο Πινοσετ με τα γνωστά αποτελέσματα.
Καλύτερα θα μπορούσε να αποδοθεί με τον όρο μονεταρισμός.
Αθεόφοβε ο νεο-φιλελευθερισμός δεν ταυτίζεται με τον μονεταρισμό. O μονεταρισμός υπήρξε η βασική εναλλακτική του Κεϋνσιανισμού θεωρία διαμόρφωση τιμών η οποία προτάθηκε από τη σχολή τη Σικάγου. Η συγκεκριμένη θεωρία έχει ωστόσο αντικατασταθεί εδώ και δεκαετίες από εκείνη των ορθολογικών προσδοκιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον δεν κατάλαβα τι εννοείς ή το αντίστροφο. Ο νεοφιλελευθερισμός θέλει μικρότερο κράτος υπό την έννοια της κοινωνικής του παρέμβασης. Ο φιλελευθερισμός επέβαλε μικρή φορολόγηση και είχε μικρό κράτος στην έννοια του αριθμού των υπαλλήλων, αλλά με διάφορους τρόπους διατηρούσε τον έλεγχο των κοινωνικών παρεμβάσεων. Αντίθετα, ο νεοφιλελευθερισμός αυξάνει τη φορολογία, και παράλληλα μειώνει την κοινωνική του παρέμβαση κλπ. Το αν μειώσει τον αριθμό των υπαλλήλων του αυτό είναι δευτερεύον ζήτημα (που στην Ελλάδα τουλάχιστον είναι μία επιθυμία) προκειμένου να βελτιωθεί τάχα οικονομικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω, ωστόσο, με τον αθεόφοβο και με τον τελευταίο. Τόσο οι όροι συχνά δεν απηχούν την ελληνική πολιτική όσο και ο νεοφιλελευθερισμός είναι μία θεώρηση με οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις πάνω στο Φρίντμαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήEpanechnikov είπε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι οικονομολόγος αλλά όταν διαβάζω το παρακάτω κείμενο από σχετικούς με τα οικονομικά πιστεύω ότι ξέρουν τι γράφουν.
Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κάποιος τον Μίλτον Φρίντμαν χωρίς αυτόματα να του έρθει αμέσως στο μυαλό το πνευματικό του τέκνο που αναμφίβολα είναι ο Μονεταρισμός.
http://foititesoikonomikon.blogspot.com/2010/08/blog-post_10.html
Βέβαια ένα καυστικό ποστ με τα όσα έχουν σούρει στους οικονομολόγους είναι ένα που έχω γράψει με τίτλο ΔΩΣΤΟΥΣ SPREAD ΚΑΙ ΠΑΡΤΟΥΣ ΤΗΝ ΨΥΧH !
http://atheofobos2.blogspot.com/2010/02/spread-h.html
Από αυτό αντιγράφω το παρακάτω που σας δίνει με ενάργεια τις διάφορες απόψεις για την οικονομία!
Πόσοι οικονομολόγοι χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα στο ταβάνι;
Η απάντηση εξαρτάται από θεωρητική τους κατάρτιση.
Εάν είναι νεοκλασικοί, οκτώ. Ένας για να την βιδώσει και εφτά για να κρατούν όλα τα άλλα δεδομένα αμετάβλητα.
Εάν είναι νεοφιλελεύθεροι ,τότε εξαρτάται από τον μισθό.
Εάν είναι νεοκεϊνσιανοί όλοι. Επειδή έτσι θα δημιουργηθεί απασχόληση, περισσότερη κατανάλωση κτλ.
Εάν ανήκουν στην κεντρική τράπεζα, ένας, ο όποιος κρατά την λάμπα και όλη η γη γυρίζει γύρω του.
Εάν είναι μαρξιστές ,κανένας. Η λάμπα περιέχει μέσα της τον σπόρο της αλλαγής της!
Αγαπητέ Epanechnikov, είναι πάντα ευπρόσδεκτη η επιβεβαίωση ότι η ορατότητα από την γέφυρα στον ποταμό Καμ παραμένει άνευ εμποδίων και ακριβής. Και αναμενόμενο ότι το νέφος πάνω από την γέφυρα του Ιλισού φτάνει μέχρι και την μύτη του απλού διαβάτη... (στα Αγγλικά αυτό ακουγότανε πιο κομψό όταν το σκεφτόμουνα...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελευταίε, το πρόβλημα που περιγράφεις είναι το αποτέλεσμα της ανικανότητας του Έλληνα να μεταφράσει από ξένες γλώσσες και κουλτούρες (μια που η Ελληνική κουλτούρα είναι ανώτερη όλων και όλες οι γλώσσες έχουν ρίζες Ελληνικές), συνδυαζόμενο με το γεγονός πως ότι σκεφτεί ο Έλληνας είναι σωστό και ότι δεν συμφωνεί με την σκέψη του είναι λάθος. Αυτός ο συνδυασμός αυθόρμητα δημιουργεί ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο όλοι έχουν ταυτόχρονα δίκιο και άδικο, πράγμα που εκφράζεται σε γεωμετρική αύξηση της μάζας (m) της ομιλίας, κάθετη πτώση της τιμής της ενέργειας (Ε) της φαιάς ουσίας, και αρνητική τιμή της ταχύτητας (c) της ασχετικότητας στο τετράγωνο. Σαφής; Συμφωνώ!
Αυτό τον σοβαρό άνθρωπο τον χρειαζόμαστε. Αλλά αν είναι πράγματι σοβαρός, θα μας πει καλημέρα;
Αθεόφοβε, έχεις απόλυτο δίκιο και για αυτό κι εγώ, προβλέποντας το σχόλιό σου, χρησιμοποίησα τον χώρο των απαντήσεών μου για να παραθέσω το τι σημαίνει ο κάθε όρος. Ελπίζοντας να προχωρήσουμε επί της ουσίας. Πράγμα που κατ' επανάληψη αποδεικνύεται δύσκολο (το να προχωρήσουμε επί της ουσίας). Παραδείγματος χάριν. Γράφω χιλιάδες λέξεις περί φιλοσοφίας και θεολογίας τον Ιανουάριο και η βελόνα κολάει στο "δεν τους πάμε τους παπάδες, δεν τους πάμε, δεν τους πάμε! αμ δέ!"! Ανοίγω συζήτηση σήμερα για το απατεωνάκικο κράτος μας και τους πολίτες του που τα πήρανε όλα και τώρα το γυρίζουνε στην ορολογία για να μην πληρώσουνε, και η βελώνα κολάει στο τι σημαίνει νεοπωστονλένε και μια πατάτες χωρίς τζατζίκι. Νομίζω ο Epanechnikov στο πρώτο του σχόλιο και ο Τελευταίος έπιασαν ακριβώς τι έλεγα, και τυχαίνει μάλιστα να συμφωνούν!
Επίσης θέλω να σε ευχαριστήσω που επέστησες την προσοχή στο τι γράφει η Ελληνική Βικιπαίδεια για τον νεοφιλελευθερισμό. Όπως δεν είναι πολύ γνωστό στην Ελλάδα, πράγματι, τις Ελληνικές μεταφράσεις στην Βικιπαίδεια τις κάνουν Έλληνες μεταφράζοντας χαλαρά από τα Αγγλικά και προσθέτοντας ή αφαιρώντας κατά προσωπική γνώμη, έτσι ώστε να δημιουργείται τρομερό ενδιαφέρον παρατηρώντας ουσιαστικές διαφορές όταν διαβάζονται τα ίδια θέματα στην Αγγλική Βικιπαίδεια, συνδυαζόμενα με την Encyclopedia Britannica. Φοβού τους Δαναούς και μεταφράσεις φέροντες!
Και την ανάρτησή σου την θυμάμαι! μου είχε αρέσει -και τα καλαμπούρια.
Δήμο, κατάλαβες πολύ καλά ότι υπάρχει μπέρδεμα μεταξύ Ιστορίας, αγγλόφωνων και τωρινής Ελληνικής αντίληψης του τι σημαίνει η λέξη -η οποία έχει διαφορετική (ιστορική) ουσία ανάλογα με την γλώσσα, άρα και δεν είναι δυνατόν να την χρησιμοποιούμε ως αντιπροσωπευτική ενός παγκοσμίου επιπέδου, και να μπερδευόμαστε όταν αναλύουμε Ελληνικές πολιτικές τάσεις. Ακριβώς αυτό καυτηρίαζα στο κείμενο.
Στο δεύτερο σκέλος του σχολίου σου όπου συμφωνείς με Αθεόφοβο και Τελευταίο, δηλώνεις ακριβώς και αυτό που λέω και στο κείμενο και στις απαντήσεις: ότι είναι ώρα να μιλήσουμε επί της ουσίας και της πραγματικότητας χωρίς να μπερδευόμαστε σε ορολογίες θεωρητικές που μόνο οπισθοδρόμηση φέρνουν. Άρα, τελικά, συμφωνούμε.
αθεόφοβε δεν νομίζω πως η αδιαμφισβήτητη συμβολή του Friedman στη θεωρία του μονεταρισμού συνεπάγεται την ισοδυναμία μεταξύ των θεωριών του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού (ΝΦ). Ο μονεταρισμός υπήρξε απλά μέλος της τελευταίας θεωρίας (δηλαδή ο μονεταρισμός αποτέλεσε υποσύνολο του ΝΦ). Σήμερα όμως αποτελεί μια ξεπερασμένη θεωρία ή οποία έχει αντικατασταθεί από τους νεοκλασικούς με τις ορθολογικές προσδοκίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Δημήτρη οι γέφυρες που διασχίζουν το ποταμό Καμ δεν είναι λίγες. Θα επιλέξω να μεροληπτήσω. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ορατότητα από τη μαθηματική γέφυρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή...μία γέφυρα, Epanechnikov, αυτή των μαθηματικών, από την οποία πάντα ήθελα να δω την θέα, και θαύμαζα με την φαντασία μου το πόσο glorious θα πρέπει να είναι, έχοντας μια μικρή ιδέα του τι συνεπάγεται. Και πόση ικανοποίηση και χαρά, η συνομιλία με έναν που βρίσκεται εκεί -έστω και μέσω μέσων ηλεκτρονικών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη, αν και η μαθηματική γέφυρα είναι μια από τις ταπεινότερες που υπάρχουν η θέα από αυτή είναι σίγουρα θεσπέσια...
ΑπάντησηΔιαγραφή