Σοφία ορθή. Τέτοιο πράμα δεν υπάρχει, διότι, αγαπητοί, ο καθένας πιστεύει την Σοφία του ορθή, άρα καμία δεν είναι.
Σοφία: φίλος (της). Το να είσαι φίλος της Σοφίας είναι βέβαια πιθανό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καταφέρνεις να την κρατήσεις χεράκι-χεράκι, πόσο μάλλον να επιτύχεις οποιοδήποτε είδος ή βαθμό συνουσίας, με την Σοφία, ορθή ή μη. Μπορείς πάντως να λες ότι είσαι φιλόσοφος, και αυτό αρκεί.
Ο θεωρούμενος μέγιστος φιλόσοφος όλων των εποχών, μάλιστα, αυτοκτόνησε για να αποδείξει ότι εκείνος είχε δίκιο, ρε, κι’ όχι οι άλλοι που τον κατηγορούσαν ότι πασπάλιζε τους νέους της κοινωνίας, να τους κάνει κι’ εκείνους φιλόσοφους... Και δεν άφησε τίποτα γραπτό. Το τι έλεγε το θυμόμαστε γιατί ένας κολλητός του τα έγραψε όλα, όπως τα θυμότανε, μη και τα ξεχάσουμε.
Οι καθώς πρέπει φιλόσοφοι, ανεβάζουν τον δρόμο ψηλά γιατί αν τον άφηναν, τον δρόμο, κάπου χαμηλότερα που να μπορούσαν όλοι να τον διαβούν, τότε όλοι θά ‘τανε φιλόσοφοι και δεν θα είχε το επάγγελμα τίποτα το ιδιαίτερο να επιδείξει.
Έτσι και φιλόσοφος πει απλά πράματα όπως το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, να μοιράζεστε αυτά που έχετε με εκείνους που δεν έχουνε, και τέτοια, τότε δεν είναι φιλόσοφος, αλλά κουμούνι, ή Θεός.
Διότι το δύσκολο μπορείτε να το βάλετε σ’ ένα κάδρο κρεμασμένο ψηλά σ’ ένα ντουβάρι και να το θαυμάζετε, και να λέτε κιόλας «είδες ο παππούς τι έλεγε; Είμαστε από καλή οικογένεια, ρε! Όχι σαν τους άλλους που κρεμόντουσαν απ’ τα δέντρα όταν ο παππούς πασπάλιζε τους νέους…» Αλλά, το εύκολο, του να μοιράζεστε τα αγαθά σας και να τους αγαπάτε όλους, δε σφάξανε και κάποιο λάκκο έχει η φάβα, δηλαδή τι φιλόσοφος, ο τύπος, ταραχοποιός ξυπόλητος! Εκτός βέβαια αν καταφέρνετε να επαναλαμβάνετε εκείνα που έλεγε χωρίς να τα εφαρμόζετε, επιβάλλοντας σε άλλους να τα κάνουνε, οπότε και γίνεστε σοσιαλιστές.
Το αντίθετο του σοσιαλισμού είναι ο φασισμός, διαχωριζόμενος 1) στην επιθυμία να αναζωπυρώστε την αυτοκρατορία που είχατε πριν 2.000 χρόνια, ο οποίος είναι φασισμός του χιλίαρχου των λεγεώνων, ή, 2) στην εμμονή ότι συνδέεστε με γενεαλογικό δέντρο φιλόσοφων και ο κόσμος σας χρωστάει, ο οποίος είναι φασισμός του μαυρομάτη (Τουρκιστί: «Καραγκιόζ»).
Το σπέρμα που σε δυό μόνο αιώνες αφού γράφτηκε γέννησε την φιλοσοφία, αλλά και την δυτική λογοτεχνία, ήταν δύο ποιήματα που αφηγούνταν πως κάποιος έκλεψε κάποιου άλλου την γυναίκα και πήγανε όλοι να τον κυνηγήσουνε αλλά έπρεπε πρώτα να δολοφονήσει ένας αρχηγός την κορούλα του για να φυσήξει αέρας. Μετά δεν μπορούσανε δέκα χρόνια να μπούνε μέσα μέχρι που κάποιος σκαρφίστηκε να τους δουλέψει κάνοντάς τους ένα δώρο το οποίο βγήκε απάτη, και μετά ο έξυπνος έκανε άλλα δέκα χρόνια να γυρίσει σπίτι του όπου δολοφόνησε όσους γλυκοκοιτούσαν την γυναίκα του είκοσι χρόνια μόνη της… Αυτό γράφτηκε πριν 2.800 χρόνια.
Πριν 2.600 χρόνια εμφανίστηκαν οι φιλόσοφοι, οι οποίοι κράτησαν κάπου τρεισήμισι αιώνες, από τον Θαλή μέχρι τον Αρχιμήδη και τον Ερατοσθένη. Και σε αυτά τα 350 περίπου χρόνια εκεί στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης στηρίχθηκαν κάπου 800 χρόνια αρχαιότητας, 1.100 χρόνια σκοταδισμού, και κάπου 450 χρόνια αναγέννησης.
Η αναγέννηση μας επέτρεψε να 1) εφεύρουμε μια ύλη που ονομάζεται «πλαστικό» και γεμίσαμε τους ωκεανούς με πλαστικά μπουκάλια και σακούλες, 2) να χρησιμοποιήσουμε ορυκτά που τα καίμε για να γεμίσουμε τον αέρα διοξείδιο του άνθρακα ώστε να πάθουμε ασφυξία καθώς θα ιδρώνουμε από την ζέστη, και 3) να δημιουργήσουμε συσκευές βασισμένες στο άτομο του Δημόκριτου (φιλόσοφος), οι οποίες μπορούν να αφανίσουν την Γη σε δευτερόλεπτα αντί για τις δεκαετίες που χρειάζεται η πανούκλα.
Και, καθ’ όλα αυτά ζούμε με την περηφάνεια ότι το είδος έβγαλε φιλόσοφους.
Το Φέησμπουκ της Σοφίας έχει μιλιούνια φίλους και παίρνει πολλά «λάικ!» («Μου αρέσει!»).
Ας ακούσουμε όμως τι λέει ο βάρδος, σχετικά με το τι είναι η ζωή:
«Η ζωή δεν είναι παρά μια σκιά που περπατά, ένας φτωχός ηθοποιός,
Ο οποίος μεγαλόπρεπα περνά την ώρα του επί σκηνής
Και μετά δεν ακούγεται πια ποτέ: είναι μια ιστορία
Που την διηγείται ένας ηλίθιος, γεμάτος ήχο και στόμφο,
Χωρίς να σημαίνει τίποτα.»
- Μακμπέθ (Γουίλιαμ Σαίξπηρ, 1606)
Άξιο σημείωσης ότι ο ποιητής χρησιμοποίησε την λέξη «idiot» που για μας μεταφράζεται σήμερα ως «ηλίθιος», όμως όταν τό ‘γραψε, «idiot» σήμαινε «ιδιώτης» (idiot) με την Αρχαία Ελληνική έννοια εκείνου που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του ή τις δικές του μόνο απόψεις γεγονός που δεν αφήνει χώρο για γενικότερη γνώση ή σκέψη.
Βέβαια, παραπάνω εστίασα στους Αρχαίους Έλληνες Φιλοσόφους.
Western philosophers
Greek philosophers
600-500 BC
500-400 BC
400-300 BC
Hellenistic era philosophers
300-200 BC
200-100 BC
Roman era philosophers
100 BC - 1 AD
1-100 AD
- Cicero (c. 106 BC – 43 BC) Political theorist.
- Philo (c. 20 BC – 40 AD). Believed in the allegorical method of reading texts.
- Seneca the Younger (c. 4 BC – 65 AD). Stoic.
100-200 AD
200-400 AD
Medieval philosophers
500-800 AD
800-900 AD
900-1000 AD
1000-1100 AD
1100-1200 AD
1200-1300 AD
1300-1400 AD
1400-1500 AD
Early modern philosophers
1500-1550 AD
1550-1600 AD
1600-1650 AD
1650-1700 AD
1700-1750 AD
1750-1800 AD
Modern philosophers
1800-1850 AD
1850-1900 AD
- Sir William Hamilton, 9th Baronet (1788–1856).
- Sojourner Truth (c. 1797–1883). Egalitarian, abolitionist.
- Harriet Taylor Mill (1807–1858). Egalitarian, utilitarian.
- Mikhail Bakunin (1814–1876). Revolutionary anarchist.
- Elizabeth Cady Stanton (1815–1902). Egalitarian.
- Hermann Lotze (1817–1881).
- Karl Marx (1818–1883). Socialist, formulated historical materialism.
- Friedrich Engels (1820–1895). Egalitarian, dialectical materialist.
- Herbert Spencer (1820–1903). Nativism, libertarianism, social Darwinism.
- Susan B. Anthony (1820–1906). Feminist.
- Wilhelm Dilthey (1833–1911).
- Edward Caird (1835–1908). Idealist.
- T.H. Green (1836–1882). British idealist.
- Henry Sidgwick (1838–1900). Rationalism, utilitarianism.
- Ernst Mach (1838–1916). Philosopher of science, influence on logical positivism.
- Franz Brentano (1838–1917). Phenomenologist.
- Charles Sanders Peirce (1839–1914). Pragmatist.
- William James (1842–1910). Pragmatism, Radical empiricism.
- Peter Kropotkin (1942-1921). Anarchist communism.
- Friedrich Nietzsche (1844–1900). Naturalistic philosopher, influence on Existentialism.
- W. K. Clifford (1845–1879). Evidentialist.
- F.H. Bradley (1846–1924). Idealist.
- Vilfredo Pareto (1848–1923). Social philosopher.
- Bernard Bosanquet (1848–1923). Idealist.
- Gottlob Frege (1848–1925). Influential analytic philosopher.
- Cook Wilson (1849–1915).
- Hans Vaihinger (1852–1933). Specialist in counterfactuals.
- David George Ritchie (1853–1903). Idealist.
- Alexius Meinong (1853–1920). Logical realist.
- Henri Poincaré (1854–1912).
- Josiah Royce (1855–1916). Idealist.
- Andrew Seth Pringle-Pattison (1856–1931).
- Ferdinand de Saussure (1857–1913). Linguist, Semiotics, Structuralism.
- Émile Durkheim (1858–1917). Social philosopher.
- Giuseppe Peano (1858–1932).
- Edmund Husserl (1859–1938). Founder of phenomenology.
- Samuel Alexander (1859–1938). Perceptual realist.
- Henri Bergson (1859–1941).
- John Dewey (1859–1952). Pragmatism.
- Jane Addams (1860–1935). Pragmatist.
- Pierre Duhem (1861–1916).
- Karl Groos (1861-1946). Evolutionary instrumentalist theory of play.
- Alfred North Whitehead (1861–1947). Process Philosophy, Mathematician, Logician, Philosophy of Physics, Panpsychism.
- George Herbert Mead (1863–1931). Pragmatism, symbolic interactionist.
- Max Weber (1864–1920). Social philosopher.
- Miguel de Unamuno (1864–1936).
- J. M. E. McTaggart (1866–1925). Idealist.
- Benedetto Croce (1866–1952).
- Emma Goldman (1869–1940). Anarchist.
- Rosa Luxemburg (1870–1919). Marxist political philosopher.
- G.E. Moore (1873–1958). Common sense theorist, ethical non-naturalist.
- Martin Buber (1878–1965). Jewish philosopher, existentialist.
1900-2000 AD
- George Santayana (1863–1952). Pragmatism, naturalism; known for many aphorisms.
- H.A. Prichard (1871–1947). Moral intuitionist.
- Bertrand Russell (1872–1970). Analytic philosopher, atheist, influential.
- A.O. Lovejoy (1873–1962).
- Nikolai Berdyaev (1874–1948). Existentialist.
- Ernst Cassirer (1874–1945).
- Max Scheler (1874-1928). German phenomenologist.
- Giovanni Gentile (1875–1944). Idealist and fascist philosopher.
- Ralph Barton Perry (1876–1957).
- W.D. Ross (1877–1971). Deontologist.
- Pierre Teilhard de Chardin (1881–1955). Christian evolutionist.
- Hans Kelsen (1881–1973). Legal positivist.
- Moritz Schlick (1882–1936). Founder of Vienna Circle, logical positivism.
- Otto Neurath (1882–1945). Member of Vienna Circle.
- Nicolai Hartmann (1882–1950).
- Jacques Maritain (1882–1973). Human rights theorist.
- José Ortega y Gasset (1883–1955). Philosopher of History.
- C.I. Lewis (1883–1964). Conceptual pragmatist.
- Gaston Bachelard (1884–1962).
- Georg Lukács (1885–1971). Marxist philosopher.
- Walter Terence Stace (1886–1967)
- Karl Barth (1886–1968).
- C. D. Broad (1887–1971).
- Ludwig Wittgenstein (1889–1951). Analytic philosopher, philosophy of language, philosophy of mind, influential.
- Gabriel Marcel (1889–1973). Christian existentialist.
- Martin Heidegger (1889–1976). Phenomenologist.
- Antonio Gramsci (1891–1937). Marxist philosopher.
- Rudolf Carnap (1891–1970). Vienna Circle. Logical positivist.
- Walter Benjamin (1892-1940). Marxist. Philosophy of language.
- Brand Blanshard (1892–1987).
- F. S. C. Northrop (1893–1992). Epistemolog.
- Roman Ingarden (1893–1970). Perceptual realist, phenomenalist.
- Susanne Langer (1895–1985).
- Friedrich Waismann (1896–1959). Vienna Circle. Logical positivist.
- Georges Bataille (1897-1962).
- Herbert Marcuse (1898–1979). Frankfurt School.
- Xavier Zubiri (1898-1983). Materialist open realism.
- Leo Strauss (1899–1973). Political Philosopher.
- H.H. Price (1899–1984).
- Gilbert Ryle (1900–1976).
- Hans-Georg Gadamer (1900–2002). Hermeneutics.
- Jacques Lacan (1901–1981). Structuralism.
- Alfred Tarski (1901–1983). Created T-Convention in semantics.
- E. Nagel (1901–1985). Logical positivist.
- Karl Popper (1902–1994). Falsificationist.
- Mortimer Adler (1902–2001).
- Frank P. Ramsey (1903–1930). Proposed redundancy theory of truth.
- Theodor Adorno (1903–1969). Frankfurt School.
- Ernest Addison Moody (1903–1975).
- Jean-Paul Sartre (1905–1980). Humanism, existentialism.
- Karl Jaspers (1905–1982). Existentialist.
- Eugen Fink (1905–1975). Phenomenologist.
- Ayn Rand (1905–1982). Objectivist, Individualist.
- Kurt Gödel (1906–1978). Vienna Circle.
- Emmanuel Levinas (1906-1995).
- Hannah Arendt (1906–1975). Political Philosophy.
- H.L.A. Hart (1907–1992). Legal positivism.
- C.L. Stevenson (1908–1979).
- Maurice Merleau-Ponty (1908-1961). Influential French phenomenologist.
- Simone de Beauvoir (1908–1986). Existentialist, feminist.
- Willard van Orman Quine (1908–2000).
- Simone Weil (1909–1943).
- A.J. Ayer (1910–1989). Logical positivist, emotivist.
- J.L. Austin (1911–1960).
- Marshall McLuhan (1911–1980). Media theory.
- Alan Turing (1912–1954). Functionalist in philosophy of mind.
- Wilfrid Sellars (1912-1989). Influential American philosopher
- Albert Camus (1913–1960). Absurdist.
- Paul Ricœur (1913-2005). French philosopher and theologian.
- Roland Barthes (1915-1980). French semiotician and literary theorist.
- J. L. Mackie (1917–1981). Moral skeptic.
- Donald Davidson (1917–2003).
- Louis Althusser (1918-1990).
- R. M. Hare (1919–2002).
- P. F. Strawson (1919–2006).
- John Rawls (1921–2002). Liberal.
- Zygmunt Bauman (1925-2017). Polish sociologist and philosopher, who introduced the idea of liquid modernity.
- Frantz Fanon (1925–1961). Post-colonialism
- Gilles Deleuze (1925-1995). Post-structuralism
- Michel Foucault (1926–1984). Structuralism, Post-structuralism, Postmodernism, Queer theory.
- Hilary Putnam (1926-2016).
- David Malet Armstrong (born 1926).
- John Howard Yoder (1927–1997). Pacifist.
- Noam Chomsky (born 1928).
- Bernard Williams (1929-2003). Moral philosopher.
- Jean Baudrillard (1929–2007). Postmodernism, Post-structuralism.
- Jürgen Habermas (born 1929).
- Jaakko Hintikka (born 1929).
- Alasdair MacIntyre (born 1929). Aristotelian.
- Allan Bloom (1930–1992). Political Philosopher.
- Pierre Bourdieu (1930-2002). French psychoanalytic sociologist and philosopher.
- Jacques Derrida (1930–2004). Deconstruction.
- Guy Debord (1931-1994). French Marxist philosopher.
- Richard Rorty (1931–2007). Pragmatism, Postanalytic philosophy.
- Charles Taylor (born 1931). Political philosophy, Philosophy of Social Science, and Intellectual History
- John Searle (born 1932).
- Alvin Plantinga (born 1932). Reformed epistemology, Philosophy of Religion.
- Jerry Fodor (born 1935).
- Robert M. Pirsig (born 1935). Introduced the Methaphysics of Quality. MOQ incorporates facets of East Asian philosophy, pragmatism and the work of F. S. C. Northrop.
- Thomas Nagel (born 1937).
- Alain Badiou (born 1937).
- Robert Nozick (1938–2002). Libertarian.
- Tom Regan (born 1938) animal rights philosopher
- Saul Kripke (born 1940).
- Jean-Luc Nancy (born 1940) French philosopher.
- David K. Lewis (1941–2001). Modal realism.
- Joxe Azurmendi (born 1941). Basque Philosopher, Political philosophy, Social philosophy, Philosophy of language
- Derek Parfit (1942-2017).
- Giorgio Agamben (born 1942). state of exception, form-of-life, homo sacer, and the concept of biopolitics
- Gayatri Chakravorty Spivak (born 1942). Post-colonialism, Feminism, Literary theory
- Peter Singer (born 1946) Moral philosopher on animal liberation, effective altruism
- John Ralston Saul (born 1947).
- Slavoj Žižek (born 1949). Hegelianism, Marxism and Lacanian psychoanalysis
- Ken Wilber (born 1949). Integral Theory.
- Cornel West (born 1953).
- Judith Butler (born 1956). Poststructuralist, feminist, queer theory
- Alexander Wendt (born 1958). Social constructivist