Το πόδι μου πρωτοπάτησε στο Ιερό Μπετό του Μανχάταν Παρασκευή, 18 Φεβρουαρίου, 1983, Σαββατοκύριακο του George
Washington. Είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίον ο άνθρωπος μπορεί να πατήσει το πόδι του σε ένα άλλο πλανήτη.
Η ομορφιά, ζωτικότητα, δύναμη, καρδιά και ψυχή της πόλης...
Στοπ. Νομίζω κάποιος άλλος το έχει πει πολύ καλύτερα, τρία χρόνια πριν φθάσω εγώ.
Βάλτε την Ραψωδία Σε Μπλε του Τζώρτζ Γκέρσουϊν.
Η ομορφιά, ζωτικότητα, δύναμη, καρδιά και ψυχή της πόλης...
Στοπ. Νομίζω κάποιος άλλος το έχει πει πολύ καλύτερα, τρία χρόνια πριν φθάσω εγώ.
Βάλτε την Ραψωδία Σε Μπλε του Τζώρτζ Γκέρσουϊν.
όλες οι φωτογραφίες © 2004, 2007, 2009 Αποθήκη Σκέψης/thinkworks.com
Οι περισσότερες φωτογραφίες (συμπεριλαμβανομένων της πρώτης και δεύτερης) τραβηγμένες με μια Olympus ψηφιακή τσέπης του 2002 των 4 Megapixel, μια-δυό με Sony Cybershot τσέπης 7 Megapixel, και κάμποσες με Pentax DSLR 10 Megapixel
Τις περισσότερες τις έχω πάρει εγώ, και μερικές από το 2009 η γυναίκα μου (η Pentax είναι δικιά της).
Πριν του την δώσει, όταν ήταν στο απόγειο της δόξας του, πριν φτιάξει το τελευταίο του αριστούργημα Stardust Memories, ο Γούντυ Άλλεν, το 1980, αμέσως μετά το Annie Hall είχε γυρίσει την Ωδή στην Νέα Υόρκη, Manhattan.
Η ταινία ξεκίναγε με αυτά τα λόγια:
"Κεφάλαιο Πρώτο."
"Λάτρευε τη Νέα Υόρκη. Την εξιδανίκευε πέρα από κάθε πραγματικότητα."
Χμ, όχι. Το αλλάζω: "Την έβλεπε με ρομαντισμό, πέρα από κάθε πραγματικότητα."
"Γι 'αυτόν -δεν είχε σημασία η εποχή, ήταν ακόμα μια πόλη που υπήρχε σε ασπρόμαυρο, και η καρδιά της χτυπούσε με τους ρυθμούς της μουσικής του μεγάλου Τζώρτζ Γκέρσουϊν. "
Χμ ... όχι. Θα ξαναρχίσω.
"Κεφάλαιο Πρώτο."
"Ήταν πέραν του δέοντος ρομαντικός όσο αφορούσε το Μανχάταν, όπως ήταν και για όλα τα άλλα."
"Έβρισκε ζωή στο θόρυβο και τη φασαρία του πλήθους και της κίνησης."
"Γι 'αυτόν, τη Νέα Υόρκη σήμαινε όμορφες γυναίκες και έξυπνους μάγκες που ήξεραν τον τρόπο να κάνουν τα πάντα."
Μέτριο! Πολύ μέτριο για έναν άνθρωπο του γούστου μου. Θα προσπαθήσω να το κάνω πιο ...βαθύ.
"Κεφάλαιο Πρώτο. Λάτρευε τη Νέα Υόρκη."
"Για αυτον, ήταν μια μεταφορά για την παρακμή του σύγχρονου πολιτισμού."
"Η ίδια έλλειψη εντιμότητας, που προσκαλούσε τόσους πολλούς ανθρώπους να ακολουθήσουν την εύκολη διέξοδο ...
... είχε αρχίσει να μετατρέπει την πόλη των ονείρων του σε... "
Οχι. Πολύ του κατηχητικού. Θέλω να πω, πρέπει να πουλήσω και κανένα βιβλίο εδώ που τα λέμε.
"Κεφάλαιο Πρώτο. Λάτρευε την Νέα Υόρκη, αν και γι' αυτόν ήταν μια μεταφορά για την παρακμή του σύγχρονου πολιτισμού."
"Πόσο δύσκολο είναι να υπάρχει κανείς σε μια κοινωνία απευαισθητοποιημένη από φάρμακα, ναρκωτικά, δυνατή μουσική, τηλεόραση, η εγκληματικότητα, τα σκουπίδια ..."
Πάρα πολύ θυμωμένος. Δεν θέλω να είναι θυμωμένος.
"Κεφάλαιο Πρώτο."
"Είναι τόσο σκληρός, αλλά και ρομαντικός, όσο η πόλη που αγαπά."
"Πίσω από τα γυαλιά του με τον μαύρο σκελετό είναι κρυμμένη η σεξουαλική δύναμη ενός αίλουρου της ζούγκλας."
Μ' αρέσει αυτό.
"Η Νέα Υόρκη είναι η δική του πόλη, και πάντα θα είναι."
Η ταινία ξεκίναγε με αυτά τα λόγια:
"Κεφάλαιο Πρώτο."
"Λάτρευε τη Νέα Υόρκη. Την εξιδανίκευε πέρα από κάθε πραγματικότητα."
Χμ, όχι. Το αλλάζω: "Την έβλεπε με ρομαντισμό, πέρα από κάθε πραγματικότητα."
"Γι 'αυτόν -δεν είχε σημασία η εποχή, ήταν ακόμα μια πόλη που υπήρχε σε ασπρόμαυρο, και η καρδιά της χτυπούσε με τους ρυθμούς της μουσικής του μεγάλου Τζώρτζ Γκέρσουϊν. "
Χμ ... όχι. Θα ξαναρχίσω.
"Κεφάλαιο Πρώτο."
"Ήταν πέραν του δέοντος ρομαντικός όσο αφορούσε το Μανχάταν, όπως ήταν και για όλα τα άλλα."
"Έβρισκε ζωή στο θόρυβο και τη φασαρία του πλήθους και της κίνησης."
"Γι 'αυτόν, τη Νέα Υόρκη σήμαινε όμορφες γυναίκες και έξυπνους μάγκες που ήξεραν τον τρόπο να κάνουν τα πάντα."
Μέτριο! Πολύ μέτριο για έναν άνθρωπο του γούστου μου. Θα προσπαθήσω να το κάνω πιο ...βαθύ.
"Κεφάλαιο Πρώτο. Λάτρευε τη Νέα Υόρκη."
"Για αυτον, ήταν μια μεταφορά για την παρακμή του σύγχρονου πολιτισμού."
"Η ίδια έλλειψη εντιμότητας, που προσκαλούσε τόσους πολλούς ανθρώπους να ακολουθήσουν την εύκολη διέξοδο ...
... είχε αρχίσει να μετατρέπει την πόλη των ονείρων του σε... "
Οχι. Πολύ του κατηχητικού. Θέλω να πω, πρέπει να πουλήσω και κανένα βιβλίο εδώ που τα λέμε.
"Κεφάλαιο Πρώτο. Λάτρευε την Νέα Υόρκη, αν και γι' αυτόν ήταν μια μεταφορά για την παρακμή του σύγχρονου πολιτισμού."
"Πόσο δύσκολο είναι να υπάρχει κανείς σε μια κοινωνία απευαισθητοποιημένη από φάρμακα, ναρκωτικά, δυνατή μουσική, τηλεόραση, η εγκληματικότητα, τα σκουπίδια ..."
Πάρα πολύ θυμωμένος. Δεν θέλω να είναι θυμωμένος.
"Κεφάλαιο Πρώτο."
"Είναι τόσο σκληρός, αλλά και ρομαντικός, όσο η πόλη που αγαπά."
"Πίσω από τα γυαλιά του με τον μαύρο σκελετό είναι κρυμμένη η σεξουαλική δύναμη ενός αίλουρου της ζούγκλας."
Μ' αρέσει αυτό.
"Η Νέα Υόρκη είναι η δική του πόλη, και πάντα θα είναι."
όλες οι φωτογραφίες © 2004, 2007, 2009 Αποθήκη Σκέψης/thinkworks.com
Η φωτογραφία με τον γλάρο (;;) είναι όλα τα λεφτά,ότι πουλί και να είναι.Ωραίες όλες οι φώτος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Ύπνε! Το Μανχάταν το αγαπάω και το ξέρω πολύ-πολύ. Την φωτογραφία του γλάρου την πείρε η γυναίκα μου! της είπα ότι σου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ ανεβάζουμε φωτογραφίες, ή παίζουμε!
Καλά τι υλικό είναι αυτό, Δημήτρη!!!
Χάζεψα κατεβαίνοντας τις μία μία με το ποντίκι.
Εκπληκτικές!
Yeah, that's Manhattan...ή αλλιώς εκεί όπου ο ουρανός είναι ένα ορθογώνιο τετράπλευρο :)
Με ταξίδεψες. Να είσαι καλά :)
Tribute στο μεγάλο μήλο! Πανέμορφο υλικό. Θα μπορούσα να σχολιάζω κάτι που μου αρέσει σε κάθε φωτογραφία. Δεν ξέρω τι είναι ακριβώς αυτό που με τραβάει αλλά πιάνω τον εαυτό μου να σταματάει πιο συχνά σε αυτή που έχεις στην ταράτσα του Empire αν δεν κάνω λάθος (ή Rockefeller είναι;). Την ασπρόμαυρη που χωρίζει το κάδρο διαγώνια με το φράκτη και έχει τον ήλιο να γράφει φωτοστέφανο στα σύννεφα ενώ ο κόσμος μιάζει εγκλωβισμένος πίσω από το φράκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Το Πάσχα κατεβαίνουμε πιο κοντά σας. Θα είμαστε στο Τρεβίζο για μια βδομάδα. Έχουμε σκοπό να γυρίσουμε το Βένετο κυρίως και τα γύρω μέρη και ίσως να κατέβουμε και μέχρι Μπολώνια αν βολέψει. Ανυπομονώ να καταγράψω στην κάμερα το Απριλιάτικο φώς της γειτονιάς σου (σχετικά μιλώντας ;)
Scarlett μου έδωσες ένα χαμόγελο! σ' ευχαριστώ! Γράφοντας με το φως είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να κάνω έρωτα σε μια πόλη που αγαπώ και τις ανήκω διαφορετικά από οποιαδήποτε άλλη. Και όταν διάβασα και το δικό σου σήμερα ήλπιζα να έρθεις κι από 'δω να δεις αυτό το ορθογώνιο τετράπλευρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι νομίζω ότι το Manhattan του Γούντυ Άλλεν είναι από τα λίγα πραγματικά υπέροχα φιλμ για την πόλη. Η ταινία αρχίζει στο εστιατόριο Elaine's στην 2α δίπλα στον 88. Το πρώτο βράδυ που βρέθηκα ποτέ στη Νέα Υόρκη το '83, Παρασκευή, πήγα στο Elaine's και στο διπλανό τραπέζι έτρωγε ο Γούντυ Άλλεν με την Μια Φάρροου -μου έδωσε αυτόγραφο πάνω σε ένα φακελάκι ζάχαρης γιατί δεν είχαμε χαρτί. Τον πέτυχα στο Elaine's άλλες δύο φορές τα επόμενα χρόνια, μέχρι που σταμάτησε να πηγαίνει μετά από την ιστορία με την Σουν Γι. Οι φωτογραφίες αυτές είναι ένα μικρό δείγμα του πόσο πολύ *I love this town* και πόσο μ' αγαπάει κι εκείνη.
Στο εγγύς μέλλον μου φαίνεται θα ανταποκριθώ δεόντως στην πρόσκληση που μου έκανες στην απάντηση στο δικό σου μπλογκ. Μπορεί και στην επόμενη ανάρτηση!
ManBlogg, a song to the city that never sleeps. Εσύ περνάς τον Hudson για να δουλέψεις εκεί, αλλά εγώ δουλεύω σχεδόν καθημερινά στο Chelsea από το μόντεμ μου. Αν δεις με τα κυάλια σου από εκεί στο Jersey που είσαι μπορεί να με δεις να πετάω σα γλάρος κοντά στο sightseeing heliport! Όταν μια μέρα έρθει ADSL στο χωριό, θα μπορώ να κάνω και video conferencing. You know anybody who can use an expertly done Filemaker web-served database -or who needs terrific shots done?
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Και εγώ θα άκουγα τα σχόλια για την κάθε μία και θα έλεγα τα δικά μου. Η φωτογραφία είναι στην κορφή του Empire, 2004. Σκαρφάλωσα στα κάγκελα να βρω τη σωστή γωνία πριν με κατεβάσουνε οι φύλακες που τους είχε έρθει συγκοπή! Olympus τσέπης, 4 megapixel, και Photoshop χρησιμοποιημένο όπως θα είχα χρησιμοποιήσει ένα εμφανιστήριο.
Cool! Treviso!! Σε παρακαλώ ελάτε να φτιάξουμε ταλιατέλες και μένετε στο guestroom. Σου υπόσχομαι ότι τα βουνά μας θα είναι το highlight του ταξιδιού! Από Bologna είμαστε 2 ώρες. Νότια στον Α14, και στο Forli δεξιά στον SS67. San Benedetto in Alpe. Με το τραίνο είναι πιο γρήγορα και κατεβαίνουμε να σας πάρουμε με το Cherokee απ' την Μασσαχουσέτη, να πατήσετε και σε U.S. soil!
Έχω φτιάξει αυτό: www.SanBenedettoInAlpe.com και έχει google earth κάτω δεξιά.
Για αν΄σταση θα πάμε στη Φλωρεντία εκεί που παντρευτήκαμε και έχω φτιάξει του πάτερ Νικόλα αυτό: www.chiesaortodossa-firenze.org
Χμμ θα το καταγράψω για να το έχω υπ΄όψιν Δημήτρη. "expertly done Filemaker web-served database" . To "terrific shots" δε χρειάζεται να το ξανα-γράψω .
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις φώτο ήθελα να σε ρωτήσω στην επεξεργασία στο photoshop, όταν λες ότι κάνεις μόνο ό,τι θα έκανες και σε "παραδοσιακή" χημική επεξεργασία, αυτό σημαίνει ότι αποφεύγεις και το crop; Ο λόγος: Το μάτι μου βλέπωντας συνέχεια σε παραληλόγραμα κάδρα, όπου υπάρχουν ευθείες γραμμές σε ένα θέμα που τρέχουν παράλληλα σε αυτές του κάδρου, αυτόματα προσπαθεί να τις βάλει ακριβώς παράλληλα. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν υπάρχει ορίζοντας, κτίρια και κατασκευές γενικότερα. Βλέπωντας ας πούμε την 1η φωτογραφία σου δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την τάση του ορίζοντα να αδειάζει ανεπαίσθητα προς τα δεξιά του κάδρου. Αποφεύγεις πάντα να κάνεις rotate+crop ; Αν όχι τότε πότε επιλέγεις να ευθυγραμίσεις τον ορίζοντα και πότε όχι;
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως και εκτιμούμε την πρόσκληση για ταλιατέλες στα βουνά σας! Σύμφωνα με το πρόγραμμα που μας έχει ετοιμάσει ήδη για κάθε μέρα η αγαπημένη μας γιαγιά (βλέπεις διπλωματικά δε λέω για την εγγονή της κυρίως), οι μέρες και οι ώρες μας είναι πάρα πολύ μετρημένες. Έχουμε 1 βδομάδα παραμονή μόνο δυστυχώς να δούμε κοντινούς συγγενείς κυρίως και να χαλαρώσουμε (χα χα). Το ταξίδι προς τα βουνά σας θα χρειαζόταν τουλάχιστον μία μέρα με διανυκτέρευση απ'ότι είδα (μιας και είναι κανένα 8ωρο πήγαιν' έλα) οπότε δε θα έχουμε το χρόνο που θα άξιζε να διαθέσουμε για να το ευχαριστηθούμε. Αν πάμε Μπολώνια πάντως και μπορείτε να κατέβετε και σεις θα χαιρόμουν να βρισκόμαστε. Φαίνετε είναι στη μέση. Θα μπορούσα να στείλω ένα μήνυμα όταν κανονίσμουμε ακριβώς.
Καλά τι να πω για ΟΛΕΣ αυτές τις καταπληκτικές φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά με ενθουσίασαν ιδιάιτερα η πρώτη με την Brooklyn Bridge και εκέινη με την αντανάκλαση στην οροφή του πούλμαν της Virgin.
Το ψηφιδωτό με το Imagine είναι έξω από την πολυκατοικία που έμενε,γιατί δεν θυμάμαι να το έχω δεί;
Αγαπητέ μου ManBlogg, καταλαβαίνω το πρόγραμμα και είναι κρίμα γιατί έχεις δίκιο: από Veneto είμαστε 3-4 ώρες, με σίγουρη διανυκτέρευση. Θα είναι χαρά μας να σας δούμε στην Μπολόνια, και η Μαργαρίτα θα πάρει day off, αλλά μπορούμε μόνο έως και Μεγάλη Πέμπτη και από και Δευτέρα. Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή πρέπει να είμαστε εδώ. Επίσης, αντί για Μπολόνια σκέψου την Ραβέννα, να δούμε και τα ψηφιδωτά του Ιουστινιανού.
ΑπάντησηΔιαγραφήCropping καθορίζει το ratio του κάδρου. Όπως πάντα λέω, η φωτογραφία δεν είναι το σύνολο και ratio του viewfinder. Αυτό είναι το καταγραμμένο. Το κάδρο, και η φωτογραφία, βρίσκεται μέσα στο καταγραμμένο και είναι ατελής αν δεν "κοπεί" και εξαχθεί από το σύνολο της καταγραφής.
Η συμμετρία είναι ο εχθρός της σύνθεσης. Αν προσέξεις καμία φωτογραφία εδώ δεν έχει απόλυτα ευθείες και κάθετες. Αυτό είναι μέρος της τεχνικής του να δίνεις στο ανθρώπινο μάτι την αίσθηση της πραγματικότητας -που ποτέ δεν είναι τέλεια ευθεία η σταθερή, με παράδειγμα όπως πολύ σωστά πρόσεξες ότι ακόμα και στην πρώτη που όλα τα κτήρια είναι ευθυγραμμισμένα, ο ορίζοντας έχει μια ανεπαίσθητη απόκλιση. Στο εμφανιστήριο αυτό γίνεται με πλάγια προβολή του αρνητικού στο φωτογραφικό χαρτί. Στο Photoshop με distort, perspective και warp. Είναι καθαρά στο μάτι και την αντίληψη του δημιουργού της εικόνας. Φωτογραφία = 1.Ιδέα, 2.Έκθεση, 3.Εμφάνηση φιλμ/επεξεργασία ψηφιακού φακέλου για χρώματα, hue κλπ, 4.Εκτύπωση (κάδρο, brightness, contrast, κλπ), και 5. Presentation
Αθεόφοβέ μου σ' ευχαριστώ! Το ψηφιδωτό του Imagine, στο κέντρο της περιοχής Strawberry Fields του Central Park, είναι καθώς μπαίνεις στο πάρκο, μερικά βήματα μπροστά από το Dakota apartments όπου έμενε. Λέγεται ότι η Γιόκο δίνει στο πάρκο 1.000.000 δολάρια τον χρόνο για συντήρηση και δωρεές.
Η φωτογραφία της Brooklyn Bridge είναι και 'μένα από τις αγαπημένες μου. Και έχω χρησιμοποιήσει αντανακλάσεις, ιδιαίτερα στην Νεα Υόρκη, κάμποσες φορές. Από τις πολύ αγαπημένες μου είναι τοEmpire State Building που αντανακλάται στο παράθυρό και μετά ξανά στην πόρτα της μαύρης λιμουζίνας.
OK φίλε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠές της οτι είναι πολύ καλή φωτογράφος!
Φίλε Δημήτρη οι φωτογραφίες είναι καταπληκτικές, και έχουν για μένα μια ιδιαίτερη σημασία Εχω ζήσει σ' αυτή την πόλη, W 51st και Columbus, και η θέα απο το μικρό μου διαμέρισμα είναι η ίδια με τη φωτογραφία σου West 67th. Είναι μια ζωντανή και όμορφη πόλη, όχι "όμορφη" με την έννοια του Παρισιού ή της Ρώμης, αλλά με μια σπάνια αίσθηση μιας πραγματικά παγκόσμιας πόλης, που συνάμα διατηρεί κάποια αίσθηση "γειτονιάς". Νάσαι καλά φίλε μου. Με ταξίδεψες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες φωτογραφίες! Ξέρεις πολύ καλά πως να δημιουργείς συναισθήματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΎπνε, της το είπα και χαμογελά!
ΑπάντησηΔιαγραφήLocus μου, σ' ευχαριστώ! Τη φωτογραφία την πήρα από το δωμάτιο μας στο Comfort Inn, W71st ανάμεσα Central Park West και Colombus! Την ονόμασα "67th" γιατί τα κτήρια στο μέσο του κάδρου βρίσκονται γύρω στην W67th. Colombus και W51st είναι καλή τοποθεσία, εκεί που η 9th γίνεται Colombus, και η θέα βέβαια θα ήταν πολύ παρεμφερής, τα πέρα κτήρια τα ίδια!
Συμφωνώ ότι η ομορφιά και ζωτικότητά της δεν συγκρίνεται με Παρίσι, Ρώμη κλπ, όχι γιατί είναι καλύτερη, αλλά διαφορετική. Κάτι που δεν υπάρχει πουθενά αλλού και μόνο όταν την ζήσεις και την δουλέψεις το ξέρεις.
Epanechnikov, αυτά είναι λόγια πολύ όμορφα και τα διαβάζω με χαρά! Σ' ευχαριστώ!
Έγινε αγαπητέ Δημήτρη θα βάλω και τη Ραβένα στις επιλογές, αν και η Λάουρα μου λέει ότι αν έχουμε τη Μπολώνια μέσα τότε ούτε μια μέρα ολόκληρη δε φτάνει για να τη δούμε. Δεν ξέρω ακριβώς ακόμα πώς θα προγραμματιστεί η διαμονή μας. Όταν πηγαίνουμε Ιταλία αναλαμβάνω το ρόλο του ακολουθητή γενικώς ;) σε αντίθεση με το όταν πηγαίνουμε Ελλάδα. Οι μέρες μας είναι από 21 άφιξη ώς 29 αναχώρηση πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦωτογραφία: Συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα που περιγράφεις. Σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη, το κάδρο που καταγράφει ο φωτογραφικός σένσορας ή το φιλμ όταν πατάς το κουμπί τις περισσότερες φορές περιέχει "ακατέργαστη την αρχική ιδέα σαν πληροφορία" η οποία θέλει σκέψη και φροντίδα περεταίρω προκειμένου να δημιουργήσει το αντίκτυπο που θα ήθελε ο δημιουργός να έχει.
Ο λόγος που βάζω το cropping με την περιστροφή μαζί είναι διότι 100% των περιπτώσεων που περιστρέφω ένα κάδρο προκειμένου να με ικανοποιεί πάντα σύμφωνα με το αντίκτυπο της ιδέας που έχω στο μυαλό μου, αυτό θα συνοδευτεί και με κόψιμο των γωνιών που περισεύουν μετά της περιστροφής. Οπότε rotation+crop πάνε πάντα μαζί (όχι φυσικά το ανάποδο)
Επίσης, η εικόνα που έχει καταγραφεί στο σένσορα(φιλμ) η οποία έχει περάσει από το φακό, φέρει και τα χαρακτηριστικά προβολής του φακού. Ανάμεσα στα ωραία χαρακτηριστικά (πχ οξύτητα, χρωματική πιστότητα, αντίθεση κ.α.) υπάρχουν αναπόφευκτα και άλλα όχι πάντα τόσο επιθυμητά. Βλέπε δηλαδή οπτική/γεωμετρική παραμόρφωση ειδικά σε ευρυγώνιους/υπέρ ευρυγώνιους. Προσωπικά τόσο οι έντονα μη ευθυγραμμισμένοι ορίζοντες όσο και οι παραμορφώσεις των φακών (πχ barrel distortion όπως για παράδειγμα , ως πιο εμφανές, στη φωτογραφία σου της πόρτας του αιγυπτιακου ναού στο met) μου δημιουργούν αρνητικές αντανακλαστικές εντυπώσεις όταν υπάρχουν ακούσια βέβαια. Γι'αυτό και πάντα προσπαθώ να τις διορθώνω στην επεξεργασία μετά. Ειδικά οι ορίζοντες. Όταν δεν υπάρχουν εκκούσιοι λόγοι να την αφήσω, όπως για παράδειγμα θα ήταν η έμφαση της καμπυλώτητας ενός υπερευρυγώνιου φακού (ειδικά του fish) στην φυσική καμπυλότητα της γης την οποία ξέρουμε αλλά το μάτι μας δύσκολα βλέπει από τα συνήθη ύψη. Καλό παράδειγμα τέτοιας εντύπωσης είναι η φωτογραφία σου wounded skyline. Και εκεί ο ορίζοντας δεν είναι απόλυτα ευθυγραμισμένος αλλά αυτό για μένα δίνει έμφαση στην ευρύτητα του τοπίου. Μάλιστα ίσως να είχε ακόμα πιο δυνατό αντίκτυπο μια έκδοση με πιο έντονη καμπυλώτητα , στυλ barrel distortion.
Στην αντίθετη περίπτωση , δηλαδή την ακούσια μη ευθυγράμμιση του ορίζοντα για παράδειγμα, πιάνω τον εαυτό μου αυτόματα να πρέπει να κλίνει το κεφάλι για να την αντισταθμίσει γιατί αλλίως νομίζω ότι θα "χυθεί" η φωτογραφία δεξιά ή αριστερά ειδικά αν έχει θάλασσα και λίμνες :)
ManBlogg, έχει δίκιο η Λάουρα, ή Μπολόνια ή Ραβένα, και η Ραβένα μόνο δυό πράγματα έχει ενώ η Μπολόνια, ανάλογα με το τι ενδιαφέρει, έχει φυσικά πολύ περισσότερα. Πάντως, έχετε υπ' όψιν ότι με το γρήγορο τραίνο είσαστε σε εμάς στο Φορλί, για να σας πάμε στο βουνό, σε δύο ώρες, και νομίζω δυο-δυόμιση είναι για Φλωρεντία κιόλας. Οπότε, έχετέ το κι αυτό υπ' όψιν. Πάντως, εκτός από 4/22, 23 και 24, πείτε μας μέρα και μέρος και θα είμαστε εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με όλα όσα γράφεις για την φωτογραφία. Βασικά είναι θέμα ματιού του φωτογράφου. Και η πρώτη πάνω-πάνω και η Wounded Skyline αποφασίστηκαν έτσι, όπως και ο ναός διορθώθηκε λίγο αλλά επίτηδες όχι εντελώς. Μετά από τις σημειώσεις σου έτσι από περιέργεια έβαλα τις δύο (πρώτη και skyline) στο Photoshop και μέτρησα την ευθεία του ορίζοντα. Η απόκλιση είναι 0.5 degrees από την ευθεία, και οι δύο ακριβώς το ίδιο, και οι δύο αυτές πέρασαν αρχικά από Photoshop με 5 χρόνια διαφορά! Άρα, απόδειξη ότι το μάτι μου έτσι τον ήθελε τον ορίζοντα, που το βλέπω ενδιαφέρον! Δεν το είχα σκεφτεί ή συνδυάσει! Αναρωτιέμαι αν ήμουν αριστερόχειρας (left brain) αν θα ήταν -0.5 !!
Στη Wounded Skyline έχεις καταγράψει και το πρώην διαμέρισμά μας κάτω 'κει δεξιά στην όχθη του Hudson στο Jersey City! Αν την είχες πάρει μεταξύ 2004 και 2007 τότε δεν είναι απίθανο να με έχεις κυριολεκτικά στο κάδρο σου μιας και είχαμε βορειοανατολική θέα. Και για να το κάνουμε παιχνίδι συμπτώσεων, πες μου πότε πήρες τη φωτογραφία να κοιτάξω τις δικές μου να δούμε αν εντελώς τυχαία σημάδευα τη μεριά σου με το φακό μου ακριβώς την ίδια στιγμή :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου Δημήτρη, επήρθε η καταστροφή…
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κυρία μου περιδιάβηκε τις φωτογραφίες σου άπειρες φορές. Ξέρεις το όνειρό της είναι να βρεθεί κάποια στιγμή στο Μανχάταν. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί, αλλά κάτι περίεργο την τραβάει σ’ αυτό το μέρος. Κάποια στιγμή σίγουρα θα βρεθούμε εκεί, μόνο και μόνο για να εκπληρώσω το όνειρό της. Σήμερα λοιπόν, κοιτάζοντας τις υπέροχες φωτογραφίες σου, αντί να κάνω δουλειά (φτιάχνω ένα νέο πρόγραμμα για Η/Υ), άκουγα τη γυναίκα μου πότε να ονειρεύεται, πότε να θαυμάζει, πότε να χάνεται μέσα στις εικόνες και πάντα να παραπονιέται γιατί ακόμα δεν έχει πατήσει το ποδαράκι της στην 5th Avenue. Καταλαβαίνεις τι έχω τραβήξει σήμερα... Ευτυχώς, τώρα βάζει τα μικρά για ύπνο και ξεκόλλησε…
Βρε τι τραβάω ο καημένος…, άλλη φορά θα πέφτει λογοκρισία…
(Λέω να πάω στο κρεβάτι και να κάνω πως κοιμάμαι για να γλυτώσω τη μουρμούρα…)
ManBlogg, η φωτογραφία πάρθηκε μεσημέρι, 21 Ιανουαρίου 2009! Κοίταξα όλες τις φωτογραφίες μου από το Manhattan 2004-2007 και δεν βρήκα καμία στο ίδιο κάδρο! Πάντως μια που πας και ΄συ in the city δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να ήμουνα από πίσω σου στην ουρά σε κάποιο Starbucks να έμπαινα στο Blue Note καθώς έβγαινες, μια που εκεί ήταν το δεύτερο σπίτι μου. Έχω μείνει από το Waldorf μέχρι το Ho-Jo's και σε μια dive in Queens και σε διαμέρισμα in the village και σε άλλο στο Brooklyn, τόσα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελευταίε, η κυρία Τελευταίου έχει καλό γούστο σε ταξιδιωτικούς προορισμούς. Εγώ τις περισσότερες φορές από τις ντουζίνες φορές που έχω πάει πήγαινα για δουλειά με έξοδα πληρωμένα το Μανχάταν όπως είπα και στον ManBlogg είναι σαν δεύτερο σπίτι μου. Μετά από 17 χρόνια μεγαλώνοντας ένα παιδί στην Βοστώνη, η Νέα Υόρκη μου λείπει, τώρα, χρόνια μετά που έφυγα. Όταν πήγαμε με την μαργαρίτα (για δουλειά) ήταν ένα όνειρο. Μπορεί να ξαναπάω φέτος (για τον ίδιο πελάτη) -Είναι όμως από τους ακριβότερους προορισμούς. Δύο άτομα 8 μέρες από Ελλάδα, όλα τα έξοδα κλπ μαζί είναι πάνω από 3.000 Ευρώ το άτομο σε απλό ξενοδοχείο. Πάντως καλά θα ήταν να ήμασταν κι εμείς εκεί για να δείτε σε μια βδομάδα αυτά που άλλοι θα κάνανε ένα μήνα να δούνε :-) είμαι ο καλύτερος ξεναγός στην πόλη γιατί την αγαπάω κι είναι στο μεδούλι μου!
Φίλε μου Δημήτρη, όταν πάμε, θα κανονίσουμε να είμαστε μαζί! Για να μας ξεναγήσεις. Κι εγώ σε αντάλλαγμα θα σε μάθω πως βγάζουν καλές φωτογραφίες...χα, χα, χα...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου Τελευταίε, πάντα διψάω να μάθω ότι μπορώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη, πράγματι εκπληκτικές -όπως συνήθως- οι φωτογραφίες σου, αλλά βλέπω χτύπησες κι άλλες ευαίσθητες φλέβες, εκτός από τη δικιά μου. Γιατί κι εμένα το όνειρό μου είναι να επισκεφθώ κάποτε τη Νέα Υόρκη και ειδικά το Μανχάταν. Φυσικά έχει παίξει το ρόλο του και ο Γούντι Άλεν σε αυτό το όνειρο ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωτογραφία με τον τίτλο Lunch break, έχω την εντύπωση πως απεικονίζει σε μνημείο τη φωτογραφία των εργατών που τρώνε το κολατσιό τους πάνω στο δοκάρι, μια ιστορική φωτογραφία που είχα αναρτήσει στις 28 Φεβρουαρίου 2011. Αν ξέρεις κάτι περισσότερο θα σου ήμουν υπόχρεος, αν με πληροφορούσες.
Σ' ευχαριστώ Θωμά για τα καλά σου λόγια. Και εμένα μου θυμίζει το ίδιο η φωτογραφία αλλά την είχα πάρει στα γρήγορα το 2004 και δεν θυμάμαι αν ήταν μόνιμο μνημείο ή μέρος κάποιας εκδήλωσης, ή ακόμα και κάποιας διαφήμισης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Δημήτρη επετρεψέ μου να παρέμβω να δώσω τις πληροφορίες που ξέρω σχετικά με το γλυπτό των εργατών σε διάλλειμα για φαγητό. Πρόκειται για ένα γλυπτό του καλιτέχνη Sergio Furnari (λεπτομέρειες εδώ http://www.sergiofurnari.com/).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γλυπτό ήταν όσο το έβλεπα εγώ σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο στη γωνία των δρόμων W. Broadway και Prince, πολύ κοντα στο μαγαζί Girlprops φωτογαφία του οποίου έχεις σε αυτή τη συλλογή. Ήταν ένα έκθεμα μετακινούμενο, στημένο σε κάποιο φορτηγάκι ή πλατφόρμα. Δεν ξέρω αν εξακολουθεί να υπάρχει στο ίδιο μέρος.
Ευχαριστώ, Manblogg.
ΑπάντησηΔιαγραφήManBlogg, σ' ευχαριστώ κι εγώ! Οι φωτογραφίες όλες αυτές πάρθηκαν σε τρείς επισκέψεις τουειστικές, σύνολο 6 μέρες! Είναι οι μόνες φορές που γύριζα με οικογένεια για τουρισμό! όλα τα άλλα χρόνια έτρεχα από τον Μerrit Parkway ή το LaGuardia κατ' ευθείαν σε ξενοδοχεία και γραφεία, και φωτογράφιζα όσο φωτογραφίζουν οι Αθηναίοι την Ακρόπολη!!
ΑπάντησηΔιαγραφή