Χρώμα

Ο Ρατσισμός είναι νομίζω ένα από τα θέματα που εναποθέτουν τεράστια ευθύνη στους γονείς --γιατί η επόμενη γενιά ρατσιστών θα γαλουχηθεί, ή δεν θα υπάρξει, αποκλειστικά βάση του πως θα μεγαλώσουν οι γονείς τα παιδιά τους. Η δική μου ευθύνη ήταν ακόμα μεγαλύτερη από συνήθως γιατί τα μισά γονίδια του γιού μου προέρχονταν από ένα έθνος όπου ο ρατσισμός είναι τόσο συνυφασμένος στην ψυχή των ανθρώπων με την πίστη τους στο ότι βλέπουν τα πάντα σωστά, που δεν το αναγνωρίζουν καν, την Ελλάδα. Και τα άλλα μισά γονίδια προέρχονταν από το έθνος που μας προσέφερε το Άουσβιτς και την ανώτερη φυλή. Η δουλειά μπροστά μου ήταν πολύ και χρειαζόταν προσοχή.

Στο δεύτερο έτος στο πανεπιστήμιο στην Φλώριδα, ο γιός μου προσελήφθη από το πανεπιστήμιο του σαν Resident Advisor, που σημαίνει ότι είναι υπεύθυνος για έναν όροφο 38 φοιτητών σε 19 διαμερίσματα, οργάνωση και επιτήρηση. Ως αντάλλαγμα έχει δωρεάν διαμέρισμα, που του γλυτώνει 9.000 δολάρια το χρόνο, και παίρνει και 200 δολάρια το δεκαπενθήμερο, που το πανεπιστήμιο μεταφέρει αυτόματα στον λογαριασμό του στην τράπεζα.

Κατά τις αρχές του χρόνου, καθώς έτρωγε σε ένα από τα εστιατόρια του πανεπιστημίου, ένας φοιτητής, με τον οποίον δεν γνωριζόντουσαν ήρθε και κάθισε απέναντί του. Και, άρχισε να περιγράφει με στόμφο στον γιό μου πως εμπλούτισε την συλλογή του από καραμπίνες και ημιαυτόματα με ένα καινούργιο αυτόματο που έχει μόλις αγοράσει ταχυδρομικώς. Το καινούργιο όπλο έχει τόση δύναμη που απαγορεύεται να το πάει στο πεδίο εξάσκησης βολής της πόλης. Με αυτό το καινούργιο όπλο, όλοι πλέον πρέπει να τον σέβονται. Ο γιός μου άκουγε με φρύδια σηκωμένα μέχρι που σηκώθηκε και ο ίδιος και έφυγε.

Λίγο αργότερα συνάντησε κατά τύχη έναν άλλο Resident Advisor και του εξιστόρησε το περίεργο περιστατικό. Ο άλλος χτύπησε το κούτελό του και είπε πως ο συγκεκριμένος φοιτητής έχει μια βεντέτα με άλλο φοιτητή, τον οποίο συνεχώς απειλεί και ενοχλεί. Ο γιός μου και ο άλλος Advisor πήγαν στο Facebook του φοιτητή και βρήκαν φωτογραφίες των όπλων, και του καινούργιου όπλου, μια συζήτηση όπου ο φοιτητής καυχιόταν πως δεν θα ξεχάσουν το όνομά του ποτέ, και διάφορες άλλες απειλές, και μια συζήτηση όπου φίλος του τον παρακαλούσε να κάτσει φρόνιμα και να προσέχει.

Ο γιός μου και ο άλλος Advisor κατέθεσαν αμέσως γραπτώς, όπως είχαν υποχρέωση, μια αναφορά στην διοίκηση θεμάτων φοιτητών και στέγασης. Κατά σύπμτωση, την ίδια στιγμή, ο ψυχίατρος του εν λόγω φοιτητή κατέθετε αναφορά, όπως υποχρεώνει ο νόμος, ότι ο ασθενής του πιθανόν να βρίσκεται στα πρόθυρα βίαιης κρίσης η οποία να έθετε σε κίνδυνο την ζωή άλλων.

Το Νομικό Σύστημα του πανεπιστημίου κινήθηκε, έγινε προανάκριση και καθορίστηκε ακρόαση, κάτι σαν δίκη. Όλα αυτά έγιναν σε περίοδο τεσσάρων ημερών. Ο γιός μου και ο άλλος Advisor, περίμεναν την σειρά τους έξω από την αίθουσα για να καλεστούν να καταθέσουν. Τελικά δεν χρειάστηκε, γιατί μετά από μιάμιση ώρα ακρόασης με τον δικηγόρο του και το τμήμα ασφαλείας του πανεπιστημίου, ο εν λόγω φοιτητής απεχώρησε από το Πανεπιστήμιο οικιοθελώς για να μην υπάρξουν βαρύτερες επιπτώσεις και εγγραφές στο πολιτικό του μητρώο.

Τις μέρες αυτές μιλούσα συχνά με τον γιό μου στο τηλέφωνο και email. Ανησυχούσα φυσικά και του έκανα ερωτήσεις να μορφώσω καλύτερη γνώμη των λεπτομερειών. Τον ρώτησα από που είναι ο μαθητής και μου είχε πει Βόρεια Καρολίνα. Έχουμε ένα καλό φίλο που είναι Σερίφης σε μια πόλη της Βόρειας Καρολίνας. Του τηλεφώνησα και έψαξε τα κομπιούτερ να δούμε, για μας, μήπως ο φοιτητής με το οπλοστάσιο είχε κάποιο μητρώο ή ιστορία. Δεν είχε. Μιλήσαμε πολύ με τον γιό μου για αυτό όλο το θέμα καθώς ήταν σε εξέλιξη.

Μια βδομάδα αργότερα, ο γιός μου, μου έστειλε μια φωτογραφία της σελίδας Facebook για να δω τις φωτογραφίες των όπλων και να διαβάσω τα διάφορα που είχε γράψει ο φοιτητής. Η σελίδα είχε και μια φωτογραφία του φοιτητή αυτού. Όταν είδα την φωτογραφία ένοιωσα ένα στιγμιαίο ρίγος θαυμασμού για τον γιό μου. Σε όλες τις συζητήσεις, όλες τις λεπτομέρειες, τόσες μέρες, ο γιός μου δεν είχε κάνει καμία αναφορά στο γεγονός ότι ο φοιτητής αυτός ήταν Αφρικανικής-Αμερικανικής καταγωγής (Ελληνιστί, μαύρος).

Ο γιός μου έχει αχρωματοψία. Και εγώ είμαι κορδωμένος σαν παγώνι.

Στην Ελλάδα το πρώτο που λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι "ο μαλάκας είναι αράπης! βλάχος! Πόντιος! Εβραίος! ..."

Δεν μπορώ, θα το πω ξανά: Ο γιός μου έχει αχρωματοψία. Και εγώ είμαι κορδωμένος σαν παγώνι.



Πάντως ξέρει να καυτηριάζει τον ρατσισμό. Τα καλαμπούρια που μου λέει για τους κατοίκους του παλιού Νότου, όπου τώρα ζει, δεν λέγονται... ακόμα δεν το κατάπιανε ότι χάσανε τον πόλεμο και οι σκλάβοι είναι ελεύθεροι.

ΥΓ. Εκτός από Resident Advisor, ο γιός μου επίσης είναι:

- Μέλος της Orientation Team. Μετά ένα χρόνο τον κάνανε Captain, αλλά δεν το πήρε γιατί μπλεκόταν το πρόγραμμά του με άλλες υποχρεώσεις και έτσι έμεινε μέλος (παίρνει κι από κει ένα μισθουδάκι, κι έβγαλε και ένα πληρωμένο ταξίδι στην Λουιζιάνα στο Μπατόν Ρουζ για έμα σεμινάριο).

- Ήταν Συντάκτης Νέων της εφημερίδας Avion του πανεπιστημίου (Εγκεκριμένης εφημερίδας των ΗΠΑ) για ένα χρόνο, αφού έκανε πρώτα ένα χρόνο ρεπόρτερ. Την περασμένη βδομάδα εξελέγη Αρχισυντάκτης (Editor in Chief) και τώρα προσδιορίζει το διοικητικό του συμβούλιο. Από την εφημερίδα έβγαλε ένα ταξιδάκι στο Ακρωτήριο Κέννεντυ για μια εκτόξευση Space Shuttle, ένα σεμινάριο στο Χόλυγουντ όπου γνώρισε μια κοπελιά την οποία αργότερα επισκέφτηκε σε μια παραλία κοντά στην γειτονιά του ManBlogg, τρώει μπρέκφαστ τετ-α-τετ με τον πρόεδρο του Πανεπιστημίου κάθε 15, και είναι στο Student Body Board of Governors.

- Μετά από προσωπική ανάθεση της δουλειάς από τον Πρύτανη, έγραψε το καταστατικό, οργάνωσε, και προεδρεύει σε ένα καινούργιο κλάδο, τον οποίον ίδρυσε, αντιπροσώπευσης της Ένωσης Πιλότων Αερογραμμών, η οποία προετοιμάζει τα μέλη της για καριέρα, και οργανώνει συναντήσεις και διαλέξεις δύο φορές τον μήνα με επισκέπτες από όλη τη βιομηχανία στην Αμερική.

- Εκπαιδευτής πιλότων, αέρος, εδάφους, και οργάνων. Έχοντας πάρει όλα τα σχετικά διπλώματα που υπάρχουν για πιλότους, και τα διπλώματα εκπαιδευτή, εργάζεται ως εκπαιδευτής στην καλύτερη σχολή πιλότων του πλανήτη. Ένας φοιτητής που εργάζεται σαν εκπαιδευτής μπορεί να εργαστεί μόνο μέχρι 20 ώρες την εβδομάδα για έξτρα μαθητές άλλων που για κάποιο λόγο χάνουν κάποιες ώρες. Ο γιός μου δουλεύει 20-25 ώρες την εβδομάδα και έχει μέχρι τώρα τρεις εντελώς δικούς του μαθητές πέρα από τους έξτρα που του δίνουνε --ο πρώτος που έφτασε σε τέτοιο σημείο αποδοχής. Πληρώνεται φυσικά σαν εκπαιδευτής.

- Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά πρέπει να σπουδάζει και στο πανεπιστήμιο για το Bachelor of Science in Aeronautical Science, και μετά να προχωρήσει στο Masters καθώς τότε θα εργάζεται και full-time σαν εκπαιδευτής. Με όλες αυτές τις απασχολήσεις περίμενα ότι το τετραετές BSc θα το έβγαζε σε πέντε χρόνια. Όμως ετοιμάζεται να αποφοιτήσει στο τέλος του τρίτου χρόνου, ένα χρόνο νωρίτερα από το καθιερωμένο, να κάνει τέσσερεις μήνες internship με την Delta Airlines και να επιστρέψει για το Masters.

- Μέχρι τώρα, ο μέσος όρος βαθμολογίας του (GPA), είναι 3,25 στα 4,00 (Μόνο γύρω στα 20% των μαθητών έχουν πάνω από 3,00)

Τέλη Ιουνίου μας έρχεται να κοιμηθεί για τρεις βδομάδες. Πήρε την παρακάτω φωτογραφία πριν λίγες μέρες όταν πέταξε 2 VIP επισκέπτες πιλότους τεσσάρων σιριτιών, για να δούνε τα καινούργια όργανα της Cessna και να πάνε να φάνε σε ένα κοντινό αεροδρόμιο. Κάτω από την φωτογραφία έγραψε: "Δεν είναι και άσκημη δουλειά. Θα μπορούσα να την συνηθίσω..."