Blogγκινγκ!

I had a dream, that I was writing in my blog στα Αγγλικά.

Συγγνώμη σε όσους το βρήκαν δύσκολο να παρακολουθήσουν τους thinkικούς συλλογισμούς, αλλά φαίνεται ορισμένα πράγματα βγαίνανε καλύτερα έτσι. Αισθάνομαι καλύτερα τώρα!

Και για όσους χάσανε τις τελευταίες τρεις αναρτήσεις, μια σύντομη περίληψη:

Ήταν δέκα ενδιαφέρουσες μέρες! Μια και είχαμε βαρεθεί να συζητάμε για το πότε και πως θα χρεοκοπήσουμε και πως θα βάλουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας ενέχυρα, το αλλάξαμε, και συζητήσαμε όλοι για το πως θα παίζουμε με τα όργανά μας αφού τα κακαρώσουμε. Και διδαχθήκαμε, τώρα στο τέλος μάλιστα, ότι μιά και στην Ελλάδα για να γίνει κάτι χρειάζονται τρία χρόνια και δεκαεφτά υπουργοί, πρέπει  να περάσουμε το νομοσχέδιο στα γρήγορα, στη βράση κολλάει το σίδερο που λένε, να προλάβουμε, και να μην μας ενδιαφέρουν οι μελέτες που παίρνουν τόσο χρόνο να γίνουν, ή οι προσωπικές ελευθερίες που τι να τις κάνεις άμα χρειάζεσαι καποιανού κακομοίρη το νεφρό, μη μας ενδιαφέρουν όλα αυτά τα κουραφέξαλα, το νόμο να περάσουμε! το νόμο!

Και ουδείς φόβος ότι οι φακελάκηδες (που, Ελληνικά, αποκαλούνται "Ιατροί") θα βρούνε καινούργια πόρτα να θησαυρίζουνε: Δεν γίνονται κυρίες και κύριοι τέτοια πράματα στην Ελλάδα (Τα τιμολόγια και τις αποδείξεις που σας έδωσαν όλο το χρόνο οι Ιατροί, τα φυλάξατε για τη δήλωσή σας;).

Αλλά, από όλες τις χιλιάδες αράδες που γράφτηκαν περί αυτού του θέματος, από όλα τα σχόλια, το Χρυσό Βραβείο της Αποθήκης Σκέψης για την πιο σοβαρή αντιμετώπιση της συζήτησης πηγαίνει στο ακόλουθο σχόλιο που έκανε πρόσφατα Έλληνας μπλόγκερ σε γνωστό μπλογκ:

"Σκέφτομαι πάντως αφού τακτοποιηθώ με λίγα άρθρα που θέλω να γράψω να κάτσω να καταγράψω όλα όσα ακούστηκαν στα δικά μου άρθρα κι αλλού. Έχει πολύ πλάκα. Θα γελάσουμε."

Ο Μπλογκερ που το έγραψε σιωπά περί αυτού, αντί να δρέπει τις δάφνες του και το βραβείο.

Ο Οικοδεσπότης που το δέχτηκε, μώκο επί τούτου, άρα μώκο κι εμείς εκεί!

(Για περισσότερες πληροφορίες περί του Χρυσού Βραβείου διαβάστε [στα Ελληνικά] τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης)

Πρόσθεση Πέμπτη, 14 Απριλίου 2011, 6:30 μ.μ.:
Ο συγγραφεύς του σχολίου αυτού, σε σχόλιό του σε αυτή την ανάρτηση στις 5:41 μμ. διευκρίνισε πως όταν έγραψε ότι όσα ακούστηκαν στα δικά του άρθρα κι αλλού έχουνε πλάκα και θα γελάσουμε, εννοούσε ότι μόνο όσα θα θεωρούσε ως "συνωμοσιολογικές θεωρήσεις και αστικούς μύθους (...) και συκοφαντίες των ΜΜΕ", από όλα όσα είχαν γραφτεί, έχουνε πλάκα και θα γελάσουμε. Τα σχόλια του συγγραφέα βρίσκονται παρακάτω.

Πάντως η Υπέρτατη Σοφία δεν είναι καινούργιο φρούτο στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα. Όταν αρχές Δεκεμβρίου μια μπλόγκερ κατηγορήθηκε, μετά αποδείξεως, ότι είχε πει πως "έπρεπε ο Χίτλερ να τους είχε αποτελειώσει όλους τους κωλο-(ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ)", πάμπολλοι Έλληνες μπλόγκερς αποφάνθηκαν ότι συγχωρείται ο ρατσισμός, η λύσσα, και ο αντισημιτισμός εφ' όσον η καημένη η μπλόγκερ το έγραψε εν βρασμώ ψυχής αφού είδε φωτογραφίες από την Γκάζα! Μάλιστα!

- Με τσάντισε κύριε πρόεδρε, και μετά τον σκότωσα!

- Τι μου λέτε;!; Σας τσάντισε;!; Αθώος!

Έτσι δικαιολογείται στην Ελλάδα η μπλογκερ που θα ήθελε να είχε τελειώσει ο Αδόλφος τη δουλειά, κάπως έτσι περνάμε και νόμους φαίνεται, και σίγουρα αυτό πα να πει δημιουργική συζήτηση! Όχι παίζουμε!

Εδώ αυτοκτονήσανε τον Σωκράτη! την Παιδεία, τη Λογική και την Ανατροφή θ' αφήσουνε ζωντανές;

Όσο για τη συζήτηση, την κάνανε τόσο δημιουργική που μας έμεινε σε κώμα και κινδυνεύουν τα όργανά της απ' το πολύ παίξιμο.

Αρχές Ιανουαρίου έκανα πέντε ποστ περί φιλοσοφίας, θρησκείας, παραδόσεων και άλλα περίεργα τινά. Φιλοσοφία, έλεγα, Δεν τους πάμε τους παπάδες, άκουγα από εντός Ελλάδος και δη Αθήνας! Θρησκεία έλεγα, Τους παπάδες εν τους μπορούμε, φωνάζανε! Παραδόσεις μίλαγα, Μαύροι κι άραχνοι παπάδες, τσιρίζανε. Μπρε τζανέμ άστους τους παπάδες, πάμε λίγο φιλοσοφία! Οι παπάδες! οι παπάδες! Όπατσο! όπατσο! Να-να! ο Νονός! Ο Νονός! Ντάχτιρλί το λέγανε!

Καθρέφτη-καθρεφτάκι μου, ποιά είναι η ποιό όμορφη κενωνία; 
ε; 
πε μου καλέ μου μη και μου τη ματιάξουνε!

 

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος,

όταν, μετά την άλωση της Βαστίλης

βγήκε από τον Δούρειο Ίππο,

είπε,

Μολών Λαβέ

(και τον σουβλίσανε)