Παρόν

Όταν κοιτάζετε έναν άνθρωπο που στέκεται ένα μέτρο μπροστά σας δεν τον βλέπετε όπως είναι αυτή τη στιγμή αλλά όπως ήταν πριν 0,000000003 δευτερόλεπτα. Για την ακρίβεια, 0.00000000333564095198 δευτερόλεπτα. Και για να είμαστε ειλικρινείς, μια και η μύτη του είναι περίπου 25 εκατοστά κοντύτερα σε εσάς από το πίσω μέρος του κεφαλιού του, βλέπετε την μύτη του όπως ήταν πρίν 0.00000000333564095198 δευτερόλεπτα, και τα αυτιά του όπως ήταν πριν 0.00000000383598709478 δευτερόλεπτα. Διότι, το φως, το φωτόνιο, κινείται με ταχύτητα 299.792.458 μέτρα το δευτερόλεπτο.

Για να το καταλάβετε καλύτερα, το φεγγάρι βρίσκεται 363.104 χιλιόμετρα από την Γη όταν βρίσκεται στην κοντύτερη του θέση προς την Γη, και 405.695 χιλιόμετρα όταν βρίσκεται στην πιο απομακρυσμένη του θέση, δηλαδή, κατά μέσο όρο βρίσκεται 384.400 χιλιόμετρα από την Γη, άρα, όταν κοιτάτε το φεγγάρι το βλέπετε όπως ήταν πριν 1,28 δευτερόλεπτα. Για την ακρίβεια, όπως ήταν πριν 1,282219 δευτερόλεπτα (και οδηγώντας το αυτοκίνητό σας προς το φεγγάρι με ταχύτητα 120 χιλιόμετρα την ώρα θα χρειαζόσασταν 134 μέρες να φτάσετε στο φεγγάρι χωρίς στάση).

Αλλά, μια στιγμή… το φεγγάρι είναι μια σφαίρα με διάμετρο 3.474 χιλιόμετρα, άρα, όταν κοιτάτε το φεγγάρι, το κέντρο του  «δίσκου» είναι 1.737 χιλιόμετρα πιο κοντά σε εσάς από όσο είναι οι άκρες του «δίσκου». Δηλαδή, όταν κοιτάτε το φεγγάρι βλέπετε το κέντρο του όπως ήταν πριν 1,276426 δευτερόλεπτα, και τις άκρες του όπως ήταν πριν 1,282219 δευτερόλεπτα.

Για να το καταλάβετε ακόμα καλύτερα, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας βρίσκεται 2.500.000 έτη φωτός από εμάς και κινείται προς τα εμάς με ταχύτητα 396.000 χιλιόμετρα την ωρα. Όταν κοιτάτε τον γαλαξία της Ανδρομέδας τον βλέπετε όπως, και εκεί, που ήταν πριν 2.500.000 χρόνια. Και στην πραγματικότητα βρίσκεται 8.672.400.000.000.000 χιλιόμετρα κοντύτερα από εκεί που νομίζετε πως είναι όταν τον κοιτάτε.

Βλέπετε, όταν κοιτάτε τα άστρα (πολλά εκ των οποίων είναι γαλαξίες και όχι άστρα), κοιτάτε πίσω στον χρόνο. Κάθε φορά που κοιτάτε προς τον ουρανό το βράδυ, ταξιδεύετε στον χρόνο. Κάθε φωτεινή κουκίδα που βλέπετε πλανήτης, άστρο ή γαλαξίας (όλα σαν φωτεινές κουκίδες φαίνονται), την βλέπετε την κάθε μία όπως ήταν σε μια συγκεκριμένη ξεχωριστή, διαφορετική στιγμή του παρελθόντος. Α! και δεν τα βλέπετε εκεί που είναι τώρα, αλλά εκεί που ήταν τότε, το κάθε ένα.

Ο ουρανός, στην πραγματικότητα, την τωρινή στιγμή, είναι πολύ διαφορετικός από το τι βλέπουμε εμείς κοιτάζοντας την κάθε κουκίδα όπως και όπου ήταν στο παρελθόν, σε διαφορετικό παρελθόν η κάθε μία.

Όμως το ίδιο ισχύει και για το οτιδήποτε βλέπουμε μπροστά μας, ακόμα και την οθόνη όπου διαβάζετε τώρα. Αν το κομπιούτερ σας σταματήσει να λειτουργεί, εσείς δεν θα το αντιληφθείτε παρά 0,000000003 δευτερόλεπτα μετά το γεγονός. Τι σημασία έχει το αν βλέπετε έναν γαλαξία όπως ήταν πριν 2,5 εκατομμύρια χρόνια, τον ήλιο πριν 8 λεπτά, τον πλανήτη Άρη όπως ήταν πριν 3 λεπτά, το φεγγάρι πριν ένα δευτερόλεπτο ή ένα αγαπητό σας πρόσωπο πριν 0,00000000333564095198 δευτερόλεπτα;

Βλέπετε πάντα το παρελθόν.

Και ζείτε στο παρελθόν.

Για να συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχετε (ότι ζείτε), ή για να αντιληφθείτε οτιδήποτε δείτε μπροστά σας, αφότου το φως φτάσει στα μάτια σας, ηλεκτρικές εκκενώσεις πρέπει να ταξιδέψουν από ένα νευρώνιο του εγκεφάλου σας σε κάποιο άλλο νευρώνιο, και αυτό παίρνει κάμποσα κλάσματα του δευτερολέπτου παραπάνω.

Τι δηλαδή; Το απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου το θεωρείτε πολύ μικρό για να το υπολογίσετε σαν παρελθόν; Παρελθόν είναι. Μέχρι να συνειδητοποιήσετε ότι σας πήρανε φωτογραφία με φλας, φως έχει ταξιδέψει σχεδόν την μισή απόσταση από το φεγγάρι στην Γη, κάπου 150.000 χιλιόμετρα –γιατί κάνει περίπου μισό δευτερόλεπτο στον εγκέφαλό σας  για να συνειδητοποιήσετε, συνειδητά, ότι σας πήρανε φωτογραφία με φλας.

Η Ύπαρξη, η συνειδητή ύπαρξη, υπάρχει πάντα στο παρελθόν.

Τι και που, τότε, είναι το παρόν;

Το παρελθόν πέρασε, πάει, δεν υφίσταται πια, υπάρχει μόνο σαν ανάμνηση στην φαντασία σας και στην σκέψη σας, και, το μέλλον δεν υπάρχει παρά μόνο στην λογική σας σαν προσδοκία, μια προσδοκία που υπάρχει αυτή-καθ’αυτή στο παρελθόν (στην συνειδητοποίηση).

Το παρόν είναι απλά το σημείο όπου το παρελθόν αγγίζει το μέλλον.

Όμως είναι σημείο επαφής. Δεν έχει κανένα μήκος, καμία διάσταση ή υπόσταση.

Και εφ’ όσον ούτε το παρελθόν ούτε το μέλλον «υπάρχουν» εφικτά «τώρα», το παρόν είναι, όσον αφορά την ανθρώπινη συνειδητοποίηση, μια αυταπάτη.

Και εφ’ όσον το μέλλον απλά δεν υπάρχει, μέχρι να γίνει παρελθόν, το μόνο που υπάρχει σε γραμμικό χρόνο είναι το μηδέν (το τίποτα). Εκεί που το μηδέν είναι άπειρο και το άπειρο, μηδέν.

Ο γραμμικός χρόνος του πριν-τώρα-μετά, βλέπετε, είναι μια ανθρώπινη αυταπάτη –αποτέλεσμα της βιολογίας μας.

Στην κοσμική πραγματικότητα ο χρόνος δεν είναι γραμμικός.

Ο χρόνος και οι τρεις διαστάσεις, δηλαδή το πριν-τώρα-μετά-μπροστά/πίσω-πάνω/κάτω-δεξιά/αριστερά είναι ένα. Ένα το οποίο ονομάζεται χωροχρόνος (spacetime).

Όπου, όλα τα συμβάντα απ’ αρχής μέχρι τέλους της ζωής σας και του σύμπαντος, υπάρχουν …ταυτόχρονα.

Μπορείτε να φανταστείτε χωροχρόνο χωρίς διαχωρισμό μεταξύ χώρου και χρόνου; Δεν μπορείτε. Επειδή, αν μπορούσατε να το φανταστείτε, θα έπρεπε να φανταστείτε την ανυπαρξία, όχι μόνο του κατανοητού στον άνθρωπο σύμπαντος, αλλά και την ανυπαρξία του εαυτού σας (επειδή η «ύπαρξη» χρειάζεται γραμμικό χρόνο για να την συνειδητοποιήσει κανείς).

Αυτό που πραγματικά υπάρχει, χωρίς γραμμικό χρόνο πριν και μετά, είναι το εκπληκτικό θαυματούργημα που είναι το πραγματικό σύμπαν του χωροχρόνου.

Η ολική έκλειψη  της Σελήνης (Blood Moon) της 27ης Ιουλίου 2018,

πάνω από το σπιτάκι μας στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε.