Ρωμιοί

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Τελευταία εποχή των πάγων κράτησε περίπου 105.000 χρόνια. Οι πάγοι έλειωσαν και τραβήχτηκαν βόρεια περίπου 11.700 χρόνια πριν το σήμερα. Η τρέχουσα γεωλογική εποχή, το Ολόκαινο, ξεκίνησε πριν 11.500 χρόνια. Από τότε, το κλίμα του πλανήτη παρέμεινε ασυνήθιστα σταθερό και διευκόλυνε (αν όχι, οδήγησε) το είδος ζωής Χόμο Σάπιενς να αναπτύξει κοινωνική συμπεριφορά και πολιτισμούς, τέχνη, φιλοσοφία, και επιστήμη.

Το είδος μας, Χόμο Σάπιενς [«σοφός άνθρωπος»] εμφανίστηκε πριν περίπου 250.000 χρόνια). Δεν είμασταν μόνοι μας. Είχαμε και ξαδέλφια, τους Νεαντέρθαλ στην Ευρώπη, τους Ντενίσοβαν στην σημερινή ανατολική Ρωσία, και τους Φλορενσιένσις, ή Χόμπιτ, στον Ινδικό Ωκεανό. Ξεχωριστά είδη χόμινόιντ που χωρίστηκαν από το ίδιο «κλαδί» του οικογενειακού μας δέντρου το τελευταίο εκατομμύριο, περίπου, χρόνια. Ένα πέμπτο είδος ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια στο βάθος μιας σπηλιάς στην Νότιο Αφρική. Περισσότερα είδη ανθρώπινων συγγενών, κατά πάσα πιθανότητα, περιμένουν υπομονετικά να ανακαλυφθούν, στο μέλλον. 

Οι άλλοι εξαφανίστηκαν πρώτοι, και τελευταίοι εξαφανίστηκαν οι Νεαντέρθαλ πριν μόλις 40-45,000 χρόνια, όχι όμως πριν αναμιχθεί το DNA τους με το δικό μας. Περίπου 20% του DNA των Νεαντέρθαλ επιζεί στον Χόμο Σάπιενς. Ο καθε ένας από εμάς έχει περίπου 1,5% έως 2,1% συγκεκριμένο κώδικα DNA Νεαντερθάλ. Ο διαβήτης (ζάχαρο) παραδείγματος χάριν, είναι ασθένεια που κληρονομήσαμε από την μίξη με DNA  των Νεαντερθάλ. DNA των Ντενίσοβαν και των Φλορενσιένσις επίσης επιζούν στο δικό μας DNA. Και, καθώς η επιστήμη εξελίσεται, η ταυτότητα όλων των προγονικών ανθρωπίνων ειδών που γνωρίζουμε, ή που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα, βρίσκονται μέσα στο δικό μας, σημερινό DNA.

Οι Χόμο Σάπιενς πέρασαν τα τελευταία 30.000 χρόνια παγετώνων, και τα 11.500 χρόνια μετά τους παγετωνες, μόνοι τους. Είχαν επιβληθεί των τεσσάρων ή πέντε, η περισσότερων ειδών που αναμετριόντουσαν για υπεροχή διανόησης και επιβίωσης τα τελευταία δύο περίπου εκατομμύρια χρόνια. 

Η γενέτειρα όλων των ειδών, όλων μας, ήταν η Αφρική (και, πριν προσαρμοστεί το δέρμα μας στα διάφορα κλίματα του πλανήτη, είμασταν όλοι μαύροι). Τα πρώτα κόκκαλα προγόνων των ανθρώπινων φυλών βρέθηκαν στην Νότιο Αφρική και έχουν ηλικία περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια, 63 εκατομμύρια χρόνια μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων (οι δεινόσαυροι ήταν το κυρίαρχο είδος ζωής στην Γη επί περίπου 160 εκατομμύρια χρόνια πριν εξαφανιστούν). Τα θηλαστικά, μετά από τους δεινόσαυρους, εξελίχτηκαν επί 63 εκατομμύρια χρόνια πριν φτάσουν στους μεγάλους πίθηκους και στους προγόνους των ανθρωπίνων φυλών εδώ και τρία περίπου εκατομμύρια χρόνια.

Η πρώτη έξοδος από την Αφρική προς της Ευρασία θεωρείται ότι έγινε πριν περίπου 1.750.000 χρόνια. Το μέλλον μας, βρισκόταν παντού στον πλανήτη. Το είδος Χόμο Σάπιενς τελικά επέζησε και προσαρμόστηκε σε όλες τις κλιματικές και εδαφικές συνθήκες στην Γη, από τους παγωμένους πόλους στις καυτές ερήμους και από τις υγρές και ζεστές ζούγκλες στις σαβάνες και τις ήπιου κλίματος εκτάσεις, βουνά, δάση και νησιά, σαν μεμονωμένες ομάδες αποτελούμενες από Κυνηγούς/Συλλέκτες.

Αν τα 250.000 χρόνια της ύπαρξης του είδους μας, του Χόμο Σάπιενς, τα αναπαραστήσουμε σαν ένα χρόνο, από 1η Ιανουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου, αναπτύξαμε τον πρώτο πολιτισμό στις 23 Δεκεμβρίου. Η εποχή των «απογόνων του Έλληνα, γιού του Δευκαλίωνα», ξεκίνησε στις 26 Δεκεμβρίου.

Τα πρώτα αποδεικτικά στοιχεία Τέχνης, η οποία προϋποθέτει, φαντασία, νόηση, μεταφορική σκέψη εικονογράφησης και χρήση εργαλείων, και η οποία αποτελεί σπέρμα για την μετέπειτα δημιουργία πολιτισμού, βρέθηκαν στην Ευρώπη και χρονολογήθηκαν στα 45.000 χρόνια, περίπου, πριν σήμερα. Πρόσφατα, το 2018, επιστήμονες μετατόπισαν την ηλικία τέχνης που βρέθηκε στους τοίχους σπηλαίων της Ιβηρικής χερσονήσου στα 64.000 χρόνια. Αποδεικτικά στοιχεία τέχνης αποδίδονται όχι μόνο σε Χόμο Σάπιενς αλλά και σε Νεαντερθάλ. Μάλιστα, τα πιο πρόσφατα ευρήματα είναι κατά ίσως 20.000 χρόνια παλαιότερα της παρουσίας Χόμο Σάπιενς στην περιοχή, και αποδίδονται στους Νεαντερθάλ.

Ποια ήταν η κύρια αιτιολογία για την οποία οι Νεαντέρθαλ εξαφανίστηκαν από το αρχείο της Ζωής πριν σαράντα πέντε περίπου χιλιάδες χρόνια και οι Χόμο Σάπιενς παρέμειναν; Το γεγονός ότι 20% του DNA των Νεαντέρθαλ συνεχίζει να υπάρχει σήμερα στους Χόμο Σάπιενς αποδεικνύει ικανή μίξη μεταξύ των δύο ειδών επί χιλιάδες χρόνια συνύπαρξης. Επίσης το αρχαιολογικό αρχείο αποδεικνύει πολιτιστικές τάσεις των Νεαντέρθαλ πριν από εκείνες που έχουμε από τους Χόμο Σάπιενς. Η απάντηση, ως προς την επιβίωση των Χομο Σάπιενς αντί των Νεαντέρθαλ πιθανόν να βρίσκεται όχι στην εγκεφαλική ικανότητα διανόησης αλλά στην ελάχιστα διαφορετική, μεταξύ των δύο ειδών, βιολογική ικανότητα προσαρμογής σε κλίματα και γεωγραφικά πλάτη του πλανήτη. Βιολογική αντί πνευματική ευελιξία.

Ένα είδος, τελικά, συνέχισε την πορεία, κουβαλώντας μέσα στο DNA του και όλα τα προηγούμενα. 

Και... 6.000 χρόνια μετά τους τελευταίους παγετώνες, εδώ και 5.500 χρόνια... Πολιτισμοί.

Ένα γεγονός το οποίο είναι σημαντικό να συλλογιστούμε, είναι ότι όσον αφορά το κορμί μας, την βιολογία μας, τον εγκέφαλό μας και την νόησή μας, δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά, καμία απολύτως, μεταξύ των ανθρώπων που ζούσαν πριν 6.000 χρόνια και των ανθρώπων που ζουν σήμερα. Η νόησή μας, η ευφυία μας, οι σκέψεις μας, η λογική μας, η φαντασία μας είναι ακριβώς η ίδια σήμερα όπως ήταν τότε. Η μοναδική διαφορά είναι ότι σιγά-σιγά αναπτύξαμε, από την φαντασία μας, τεχνολογία, η οποία τώρα μας επιτρέπει να αποδεικνύουμε όσες είναι σωστές από τις θεωρίες που σκαρφίζεται η φαντασία μας. Όμως η τεχνολογία μας εξελίχθηκε πολύ πιο γρήγορα από όσο εξελίσσεται η νόησή μας, και χάνουμε συνεχώς όλο και περισσότερο την ικανότητα να διαχειριστούμε ασφαλώς και σωστά την τεχνολογία που η φαντασία μας εφευρίσκει. 

Ας συλλογιστούμε τους εαυτούς μας με την νόηση και γνώση που έχουμε, και ας συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς όπως είμαστε σήμερα είμαστε ακριβώς το ίδιο, χωρίς καμία διαφορά βιολογίας ή ικανοτήτων διανόησης, από τους ανθρώπους που βγήκαν από τους παγετώνες, ή που έξι χιλιάδες χρόνια αργότερα ζούσαν στην Μεσοποταμία. Η μόνη διαφορά είναι υλική, όχι βιολογική ή διανοητική, και έχει να κάνει με την τεχνολογία και την συνεπή γνώση, μέσω τεχνολογικής ικανότητας, να αποδείξουμε και να γνωρίσουμε. Ας κατανοήσουμε δηλαδή ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι, για να το παραθέσουμε με διαφορετική οπτική, το ίδιο με το να έχουν οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας πριν 5.500 χρόνια την τεχνολογία του εικοστού πρώτου αιώνα.

Τα πεπραγμένα μας ανά τις χιλιετηρίδες αποδεικνύουν ότι, αφ’ ενός, έχουμε μια μοναδική ικανότητα νοηματικής μεταφορικής σκέψης, και ότι αφ’ εταίρου είμαστε είδος ζωής που το βρίσκει εξ’ ίσου εύκολο να καταστρέψει όσο και να δημιουργήσει –και η ιστορία μας είναι γραμμένη με πολέμους. Ένα είδος ζωής ικανό για τόσο υπέροχα όνειρα και τόσο τρομερούς εφιάλτες -οδηγούμενο περισσότερο από ενστικτώδη βούληση παρά σκεπτικό και λογική.

• Ο πρώτος πολιτισμός Χόμο Σάπιενς αναπτύχθηκε στην Μεσοποταμία 6.000 χρόνια αφού έλειωσαν οι πάγοι. Πέρασαν 6.000 χρόνια ήπιου και σταθερού κλίματος για να εξελιχτούν οι περιπλανώμενοι αυτόνομοι και απομονωμένοι κυνηγοί/συλλέκτες σε οργανομένες μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες με σταθερή γεωγραφική βάση και να χτίσουν τον πρώτο μόνιμο οικισμό που εξελίχθηκε σε πόλη. Στην Μεσοποταμία, 5.000 χρόνια πριν σήμερα αναπτύχθηκαν οικισμοί, γεωργία, κτηνοτροφία, εμπόριο, χρήματα και οικονομία και πολιτισμός. Συγγραφή του Έπους του Γκιλγκαμές. Η απαρχή πρωτο-πολιτισμών χρονολογείται από το περίπου 7500 Προ Κοινής Εποχής, πριν 9.500 χρόνια.
• Εκείνη την εποχή, ξεκίνησε στα νησιά που σήμερα τα γνωρίζουμε σαν Βρετανικά, η κατασκευή κύκλων από τεράστιες πέτρες που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να να παρακολουθούν τις εποχές χρησιμοποιώντας την παρατήρηση της θέσης του ήλιου και των άστρων, ο πλέον γνωστός κύκλος των οποίων είναι το Στόουνχέντζ στην πεδιάδα του Σώλσμπερυ στην σημερινή Νότια Αγγλία.
• Αμέσως μετά, περίπου 5.300 χρόνια πριν σήμερα, αναπτύχθηκε ο τεχνολογικά προηγμένος πολιτισμός της κοιλάδας του ποταμού Ινδού.
• Πριν 5.150 χρόνια ξεκίνησε ο Αιγυπτιακός πολιτισμός. Πυραμίδες χτίζονταν από πριν 4,800 χρόνια έως πριν 4.200 χρόνια. Η κατασκευή της «Μεγάλης Πυραμίδας» στην Γκίζα τελείωσε πριν 4.580 χρόνια. Αντίθετα με την λανθασμένη κοινή αντίληψη, τις πυραμίδες δεν τις έχτισαν σκλάβοι αλλά εργαζόμενοι Αιγύπτιοι και η πολύπλοκη αυτή οργάνωση ήταν θεμελιώδης για την δομή της Αιγυπτιακής οικονομίας με κέντρο τον ποταμό Νείλο. Έχει λεχθεί ότι «δεν έχτισε η Αίγυπτος τις πυραμίδες αλλά οι πυραμίδες έχτισαν την Αίγυπτο».
• Πριν 5.000 χρόνια αναπτύχθηκε ο Μινωικός πολιτισμός στην Κρήτη (και το εμπόριο στην Μεσόγειο) ο οποίος διήρκεσε μέχρι πριν 3.500 χρόνια (μέχρι την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας κάποτε μεταξύ 1650 και 1500 Προ Κοινής Εποχής). Η επιστήμη και η αρχαιολογία δεν έχουν μπορέσει ακόμα να προσδιορίσουν ακριβή ημερομηνία για την έκρηξη του ηφαιστείου μεταξύ 1650-1500 ΠΚΕ. Η σεισμική και ηφαιστειακή δραστηριότητα πιθανόν να παρήγε σειρά γεγονότων επί δεκαετίες, αντί μια μόνο κοσμογονική καταστροφή. Οπωσδήποτε ήταν γεγονός ή γεγονότα που άλλαξαν την πορεία των πολιτισμών της εποχής στην Μεσόγειο και εμπεδώθηκαν στις μυθολογίες και θρησκείες. Έχουν προταθεί υποθέσεις, σχετικά με την ηφαιστειακή και σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή, που συμπεριλαμβάνουν το τέλος του Μινωικού Πολιτισμού, γεγονότα στην Αίγυπτο όπως οι «πληγές του Φαραώ» και η Έξοδος των Ισραηλιτών, μέχρι και σύνδεσμο με τον Πλατωνικό μύθο της Ατλαντίδας.
• Πριν 4.600 χρόνια ξεκίνησε στην μέση Αμερική ο πολιτισμός των Μάυα (που στα Ελληνικά αντικαθιστούμε το "Υ" με "Γ" και τους ονομάζουμε "Μάγια"). Η Αρχαϊκή εποχή του Πολιτισμού των Μάυα χρονολογείται από πριν 10.000 χρόνια μέχρι την Προκλασική εποχή τους, η οποία ξεκίνησε πριν περίπου 4,600 χρόνια και διήρκεσε μέχρι το 1511 της Κοινής Εποχής όταν ο πολιτισμός τους, των τριών χιλιάδων ετών, ήρθε σε επαφή με Ευρωπαίους τυχοδιώκτες που, ακολουθώντας τον Κριστόφορο Κολόμπο, έψαχναν για χρυσό. Περίπου 60.000.000 άνθρωποι στην Κεντρική Αμερική (πάνω από το 90%-95% του πληθυσμού) πέθαναν μέσα σε λιγότερο από 50 χρόνια λόγω επαφής με Ευρωπαϊκές ασθένειες για τις οποίες δεν είχαν φυσική άμυνα στο ανοσοποιητικό τους σύστημα.
• Πριν 3.600 χρόνια ξεκίνησε ο Κινεζικός πολιτισμός, η απαρχή του οποίου χρονολογείται πριν περίπου 5.000 χρόνια. Ο Κινεζικός πολιτισμός παρέμεινε σε απόσταση από την Ευρώπη μέχρι τον δέκατο τρίτο αιώνα όταν οι Ευρωπαίοι άρχισαν να αποκτούν γνώση της ύπαρξής του.
• Πριν 2.800 χρόνια, ξεκίνησε η περίοδος ανάπτυξης επιστήμης, τεχνών, λογοτεχνίας και φιλοσοφίας για την Ευρώπη στην ακτή της Μικράς Ασίας (ακτή της Ιωνίας) και τα νησιά, μετέπειτα επεκτεινόμενη και στα νότια Βαλκάνια, ιδιέταιρα στην Αθήνα και την σφαίρα επιρροής της που έγινε γνωστή σαν Ελληνική Εποχή, πριν αφομοιωθεί με τον Ρωμαϊκό πολιτισμό και αποκαλεστεί Ελληνιστική εποχή (Ελληνιστική εποχή θεωρείται η περίοδος από τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 Προ Κοινής Εποχής ως την απαρχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 22 ΠΚΕ).

Σήμερα, 2.042 χρόνια μετά το τέλος της Ελληνιστικής εποχής, οι άνθρωποι που ζουν τώρα στα νότια Βαλκάνια λένε στους άλλους λαούς... «εμείς ρε, γράφαμε την Οδύσσεια όταν εσείς κρεμόσασταν από τα δέντρα!» (και μετά παραγγέλνουν ένα γύρο-πίτα και μια μπύρα, να παρακολουθήσουν την εκπομπή σορβάιβορ). Και εκείνοι που ζουν στην γεωγραφική περιοχή που ονομάζουμε Ιταλία καυχούνται για το ότι έδωσαν στην Ευρώπη οργάνωση και νόμους, και μονοθεϊστική οργανωμένη θρησκεία. Έτσι, οι σημερινοί κάτοικοι της Μεσογείου, ο καθένας από την άποψή του, βρίσκει την αξία του σε εκείνους που θεωρεί προγόνους του οι οποίοι ζούσαν στην περιοχή πριν 2.000 με 3.000 χρόνια.

Η ζωή είναι υπέροχη αλλά σύντομη. Είναι κρίμα να την σπαταλά κανείς ζώντας σε αυταπάτες. Η κάθε κοινωνία καθ’ όλη την Ιστορία έπλεξε τις αυταπάτες της αλλά το βραβείο το παίρνει η νεοελληνική κοινωνία, που, αντί να βρίσκει την θέση της στον σημερινό κόσμο ονειρεύεται ότι είναι απόγονοι κάποιων για τους οποίους ο υπόλοιπος κόσμος τους χρωστάει.

Εν τω μεταξύ, δεν είμαστε καν απόλυτα σίγουροι ότι οι πρώτοι πολιτισμοί για τους οποίους γνωρίζουμε, στην Μεσοποταμία, την Κίνα, την Μέση Αμερική, τον Ινδό Ποταμό, ήταν οι μόνοι πολιτισμοί, ή οι αρχαιότεροι. Ήδη τα τελευταία χρόνια ανακαλύπτονται αρχαιολογικά ευρήματα ηλικίας  πάνω από πέντε χιλιάδων ετών, στην Σαρδηνία, την Ισπανία, και τις Αζόρες στον Ατλαντικό, όπου αποδυκνύεται ικανότατη ναυσιπλοΐα στον ωκεανό. Επίσης επιδεικνύεται πολιτιστική και αρχιτεκτονική συνοχή και συνέχεια μεταξύ τους, από την Σαρδηνία ως την Ισπανία και τις Αζόρες, και παρατηρούνται ακριβέστατες παράλληλοι με τις αρχιτεκτονικές και τεχνολιγικές περιγραφές που έδωσε ο Πλάτωνας αναφερόμενος σε ένα παλαιότερο πολιτισμό τον οποίον ονόμασε Ατλαντίδα.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

Δώσαμε, λέμε, την Δημοκρατία στον κόσμο. Εννοούμε το πολίτευμα της Πόλης της Αθηνάς, της Πολιτείας-Κράτους των Αθηνών, όπου κάθε απόφαση για τις υποθέσεις και νομοθεσία του κράτους την έπαιρναν οι πολίτες σε συνέλευση του Δήμου, ψηφίζοντας δια βοής ή δια ανάτασης χεριού, ή με άσπρα και μαύρα βότσαλα. Όμως αυτή η απ’ ευθείας διοίκηση των κοινών θεμάτων δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο σήμερα και δεν υπήρξε από τον καιρό της αρχαίας Αθήνας. Η Δημοκρατία που υπάρχει παντού σήμερα, ακόμα και στην νεότερη Ελλάδα, είναι παραλλαγές του συστήματος της αντιπροσωπευόμενης Δημοκρατίας όπου οι πολίτες ψηφίζουν αντιπροσώπους, κάθε μερικά χρόνια, και οι αντιπρόσωποί τους ψηφίζουν για την κάθε καθημερινή υπόθεση και νόμους του κράτους, αναγκασμένοι να ακολουθήσουν την γραμμή του κόμματος στο οποίο ανήκουν.

Λέμε ότι, εντάξει, η Δημοκρατίες είναι αντιπροσωπευόμενες αλλά εμείς οι Έλληνες δώσαμε την πρώτη ιδέα μέσω της αρχαίας Αθηναϊκής απ’ ευθείας Δημοκρατίας. Δυστυχώς όμως δεν είναι ακριβώς έτσι… 

Η οργάνωση της αντιπροσωπευόμενης Δημοκρατίας που υπάρχει παντού στις μέρες μας, γεννήθηκε και εξασκήθηκε στην αρχαία Ρώμη, πριν την Αθηναϊκή, και εξασκήθηκε στην Ρώμη επί 487 χρόνια, από το 509 ΠΚΕ ως το 22 ΠΚΕ (πριν γίνει αυτοκρατορία). Με την διαφορά ότι η αντιπροσώπευση στην Ρώμη προερχόταν από αρχές αριστοκρατίας και ολιγαρχίας, αντί από τον κάθε πολίτη. 

Οι σημερινές «Δημοκρατίες» ανά τον κόσμο είναι μεν χτισμένες με πρότυπο την Ρωμαϊκή αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία όσον αφορά την οργάνωση και δομή, αλλά οφείλουν την έμπνευση συμβολής του κάθε πολίτη, αντί μέσω αριστοκρατίας ή ολιγαρχίας, στην Αθηναϊκή ιδέα. 

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία στην μορφή που εννοούμε, υπήρξε μόνο για 185 χρόνια, από το 508 Προ Κοινής Εποχής (ένα χρόνο μετά την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία της Συγκλήτου της Ρώμης), όπως την εδραίωσε στην Αθήνα ο Κλεισθένης, έως ότου την αποδυνάμωσαν και την κατέλυσαν οι Μακεδόνες το 322 ΠΚΕ. Και κατά την διάρκεια των χρόνων αυτών είχανε και δυό τυράννους, και μην ξεχνάμε τον Πελοποννησιακό πόλεμο.

Ενώ όλα τα «Δημοκρατικά» κράτη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της νεότερης Ελλάδας, είναι οργανωτικά βασισμένα στην Ρωμαϊκή αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία, με αντιπροσώπους των πολιτών σε Κοινοβούλιο, συχνά με τον ανώτερο οίκο μιας Γερουσίας, όλοι μιλάν για την Αθηναϊκή Δημοκρατία, λέγοντας ότι η Αθήνα έδωσε στον κόσμο την Δημοκρατία. Κατά πόσον όμως είναι ακριβές, άραγε, το να εξασκούμε Ρωμαϊκή αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία και να την αποδίδουμε στην αρχαία Αθήνα;

Η απάντηση βρίσκεται ανάμεσα στα δύο. Είναι αδύνατο για ένα σώμα πολιτών μεγαλύτερο από μια μικρή πόλη, όπως ένα σημερινό κράτος πολλών εκατομμυρίων, να ψηφίζει για κάθε θέμα του κράτους, κάθε εβδομάδα ή δυο φορές τον μήνα, όπως γινόταν στην αρχαία Αθήνα. Είναι αναγκαστικό η βούληση των πολιτών να μεταφέρεται δια αντιπροσώπων κατά το Ρωμαϊκό σύστημα. 

Σημειωτέο επίσης ότι υπάρχει μια λέξη για την Ρωμαϊκή αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία, η λέξη Ρεπούμπλικα, η οποία δεν υπάρχει στην Ελληνική γλώσσα, παρά μόνο με την επεξηγητική έκφραση «αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία». Η λέξη Ρεπούμπλικα μας έρχεται από τις Λατινικές λέξεις Res publica Romana που σημαίνουν «Τα θέματα/υποθέσεις του Λαού/Κράτους της Ρώμης». Republica, Republic, Republique, κλπ. Στα Ελληνικά όμως δεν υπάρχει αυτή η λέξη παρά μόνο σαν μια επεξηγητική έκφραση.

Ενώ η Ευρώπη και ο πλανήτης οφείλουν στην Ρώμη την οργάνωση (της αντιπροσώπευσης), η Ρώμη οφείλει την Φιλοσοφία και Αξίες στην Ελληνική εποχή. Όσον αφορά όμως το σημερινό Δημοκρατικό πολίτευμα ανά τον πλανήτη, αν και ιδεολογικά εμπλουτισμένο με τις αξίες της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας (Αθήνας και Ιωνίας, όχι τόσο Σπάρτης και Μακεδόνων), η οργάνωση είναι Ρωμαϊκή, όχι Αθηναϊκή (με την αφαίρεση του βάρους της επιρροής που εξασκούσε η αριστοκρατία της Ρώμης στην αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία της). 

Στην πραγματικότητα, οι σημερινές Δημοκρατίες που υπάρχουν από το τέλος του δέκατου όγδοου αιώνα μέχρι σήμερα, και άνθισαν τον εικοστό αιώνα, οφείλουν την έμπνευση και οργάνωσή τους και στην Ρώμη και στην Αθήνα.

Και οφείλουν την δομή της νομοθεσίας τους στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιουστινιανό (482-548 KE) και στον βασιλιά της Αγγλίας Ιωάννη (1166-1216 ΚΕ) και την Μάγκνα Κάρτα (1215 ΚΕ) που απαίτησαν από τον Ιωάννη οι ευγενείς.

Αυτό το οποίο η Ευρώπη οφείλει αποκλειστικά στην αρχαία Αθήνα και συγκεκριμένα στον Θεμιστοκλή, είναι το ότι οι Αθηναίοι, στην Σαλαμίνα το 480 ΠΚΕ, σταμάτησαν οριστικά τους Πέρσες από το να επεκταθούν στην Ευρώπη και να αλλάξουν την Ιστορία της.

Εκείνες τις δύο μέρες, ο Θεμιστοκλής και οι διακόσιες Αθηναϊκές τριήρεις, στο στενό ανάμεσα στην Σαλαμίνα και το Πέραμα, καθόρισαν, απόλυτα και οριστικά, την μετέπειτα Ευρωπαϊκή και κατ' επέκταση παγκόσμια Ιστορία. Την δε ευκαιρία να το επιτύχουν αυτό τους την έδωσαν οι πολύτιμες μέρες που κέρδισαν γι' αυτούς στις Θερμοπύλες τριακόσιοι Σπαρτιάτες υπό τον Λεωνίδα.

Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. 

Αυτό, η Ευρώπη το οφείλει αποκλειστικά στους απόγονους των τριών γιών του Έλληνα και της Ορσηίδας.

Βέβαια, αν οι Πέρσες είχαν νικήσει στην Σαλαμίνα και αργότερα είχαν επεκταθεί στην Ρώμη και την Ευρώπη, ίσως να μην είχε υπάρξει ποτέ εκείνη η αίρεση του Ιουδαϊσμού που μετάλλαξε και πλάσαρε στην Μεσόγειο ο Σαούλ από την Ταρσό (Παύλος), την οποία αργότερα χρησιμοποίησε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Constantinus για να ενώσει την αυτοκρατορία, και έτσι ίσως να είχαμε γλυτώσει από τα 1.100 χρόνια σκοταδισμού… και τις σαδιστικές σωματικές και πνευματικές ακρότητες της πολιτικά, οικονομικά και ολιγαρχικά-οργανωμένης εκκλησίας του Επίσκοπου της Ρώμης… και τώρα να ταξιδεύαμε ήδη προς τα άστρα σε διαστημόπλοια που θα έφεραν ονόματα Ελληνικά, ή Λατινικά, ή, μάλλον, Περσικά --όμως ίσως τότε να μην είχαμε κανένα είδος Δημοκρατίας... Αλλά αυτό είναι για άλλη ανάρτηση.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 

Λέμε ότι «δώσαμε» στον κόσμο τον Πολιτισμό. Όχι «εμείς», δηλαδή, οπως φρασεολογικά καυχόμαστε, αλλά οι αρχαίοι Έλληνες δώσανε στον κόσμο τον πολιτισμό. Ποιόν «κόσμο»; Πρέπει να διευκρινίσουμε την Ευρώπη, τον σημερινό Δυτικό κόσμο, γιατί θα ήταν αμόρφωτο από μέρους μας να μην αναγνωρίζουμε τους διαφορετικούς, και μερικούς κατά πολύ αρχαιότερους, πολιτισμούς ανά τον πλανήτη --οι οποίοι αν μη τι άλλο οδήγησαν αδιάσπαστα και εξελικτικά, ο ένας με τον άλλον και στην Ελληνική και στην Ελληνιστική Εποχή. Ο πολιτισμός της λεγόμενης Ελληνικής Εποχής καλύπτει την Ιστορία της Μεσογείου και αναφέρεται περίπου στα 478 χρόνια από 800 ΠΚΕ ως το 322 ΠΚΕ. Μετά από τον Θάνατο του Αλέξανδρου, μεταλλάσσεται σε Ελληνιστική Εποχή που κράτησε για 300 χρόνια μέχρι την δημιουργία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 22 ΠΚΕ.

Και, τι είναι ακριβώς ο «πολιτισμός»;  Η λέξη αποδόθηκε και μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Αδαμάντιο Κοραή ο οποίος ξεκίνησε μεταφράζοντας την Αγγλική λέξη: Civilisation (Αμερικανικά Αγγλικά: Civilization). Πολιτισμός, στα Αγγλικά, σημαίνει την διαδικασία δια της οποίας μια κοινωνία καλλιεργεί κοινωνική και πνευματική ανάπτυξη και οργάνωση. Ο πολιτισμός εκφράζεται και διαδίδεται μέσω κρατικής οργάνωσης και κοινωνικής συγκυρίας, αλλά γεννιέται αποκλειστικά από την Φιλοσοφία, τις Τέχνες και την Επιστήμη που επηρεάζουν την πορεία και εξέλιξη μιας κοινωνίας. 

Η Επιστήμη και η Φιλοσοφία που σχετίζονται με τον σημερινό δυτικό πολιτισμό αναπτύχθηκαν μετά το 800 ΠΚΕ στην ακτή και τα νησιά της Ιωνίας (σημερινή Μικρά Ασία και νησιά του ανατολικού Αιγαίου), στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα και την σφαίρα επιρροής της, αλλά αφομοιώθηκαν και διαδόθηκαν στην Ευρώπη από την Ρωμαϊκή Ρεπούμπλικα και κατόπιν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Μετά, κατά την διάρκεια των περίπου χιλίων χρόνων σκοταδισμού στην Ευρώπη, η Επιστήμη, Φιλοσοφία και Λογοτεχνία των Ελληνικών και των Ελληνιστικών και των Ρωμαϊκών χρόνων διασώθηκε και επέζησε αφ’ ενός από την δίψα για γνώση κατά τον Χρυσό Αιώνα του Ισλάμ, στην Ισπανία, βόρειο Αφρική και Μέση Ανατολή, και αφ' εταίρου με την αντιγραφή και διατήρηση σε Χριστιανικά μοναστήρια στην Ευρώπη).

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ξεκίνησε το 22 ΠΚΕ με τον θετό γιό του Ιουλίου Καίσαρα, τον Οκτάβιο, ο οποίος μετονομάστηκε ως Αύγουστος Καίσαρ και, η αυτοκρατορία, διήρκεσε στην δυτική Ευρώπη ως το 476 της Κοινής Εποχής, με κέντρο την Ρώμη, και στην ανατολική Ευρώπη ως το 1453 ΚΕ, με κέντρο την Νέα Ρώμη (την Πόλη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, χτισμένη 335 ΚΕ). Μάλιστα, επειδή στην ανατολική αυτοκρατορία η επίσημη γλώσσα ήταν τα Ελληνικά μετά τον Έκτο Αιώνα, οι Ρωμαίοι πολίτες αυτοαποκαλούνταν Ρωμιοί, αντί για Romani.

Η Επιστήμη της Ελληνικής Εποχής, και της επόμενης Ελληνιστικής Εποχής, ξεκινώντας από τις ακτές και τα νησιά της Ιωνίας, φυλάχθηκε και οργανώθηκε στην Βασιλική Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Πτολεμαϊκή Αίγυπτο (μέχρι που ένας Χριστιανικός όχλος έκαψε την Βιβλιοθήκη και δολοφόνησε την Υπατία το 415 ΚΕ όταν ξεκίνησε στην δυτική Ευρώπη η εποχή των χιλίων χρονων σκοταδισμού).  Η επιστήμη ήταν η πρακτική κατανόηση και εφαρμογή των φυσικών νόμων και η εφαρμογή τεχνολογίας. Τι ήταν όμως η Φιλοσοφία;

Ένα πολύ όμορφο ορισμό του τι είναι «Φιλοσοφία» και πως γεννήθηκε, έδωσε για τον καθημερινό σημερινό άνθρωπο ο επιστήμονας Καρλ Σέηγκαν το 1980: Είπε ότι, στο σταυροδρόμι των πολιτισμών της αρχαίας εποχής, στα Νότια Βαλκάνια, τα νησιά του Αιγαίου και τις ακτές της Ιωνίας, ήταν εύκολο για οποιονδήποτε να παρατηρήσει πως επισκέπτες από κοντινά μέρη είχαν παρεμφερείς αλλά λίγο διαφορετικές ιδέες από τον ίδιο, και καθώς οι επισκέπτες ερχόντουσαν από μέρη μακρινότερα οι ιδέες τους άλλαζαν όλο και περισσότερο. Ο άνθρωπος συνέκρινε τις δικές του ιδέες με εκείνες των άλλων που ήταν περισσότερο διαφορετικές καθώς άλλαζε η απόσταση της καταγωγής τους. Και είπε ο άνθρωπος: «Εκείνου οι ιερωμένοι λένε ότι Θεός είναι ο Ρα, και του άλλου οι ιερωμένοι μιλάνε για τον Ζωροάστρα ενώ οι δικοί μου ιερωμένοι διδάσκουν τον Δία και το δωδεκάθεο. Δύο στους τρεις ιερωμένους πρέπει να κάνουν λάθος». Τότε, πρότεινε ο Σέηγκαν, έγινε το άλμα που γέννησε την Φιλοσοφία, όταν ο άνθρωπος σκέφτηκε: «Αν δύο στους τρεις ιερωμένους κάνουν λάθος, γιατί να μην κάνουν λάθος και οι τρεις;»

Κατά τον Σέηγκαν, «Φιλοσοφία» δεν είναι η γνώση αλλά η ερώτηση (σκεπτικό το οποίο παραπέμπει στην Σωκρατική μέθοδο ερώτησης-απάντησης). Για να υπάρχει Φιλοσοφία, η ερώτηση είναι περισσότερο σημαντική από οποιαδήποτε εφήμερη απάντηση. Το να κάνει κανείς πραγματικές και ουσιώδεις ερωτήσεις χρειάζεται όχι μόνο διορατικότητα και αντικειμενικότητα, αλλά, πολύ περισσότερο, χρειάζεται κουράγιο. Χρειάζεται κουράγιο γιατί η ερώτηση μερικές φορές μπορεί να προτείνει πως ότι ξέρουμε και ότι πιστεύουμε μπορεί να είναι λανθασμένο. Και χρειάζεται πολύ κουράγιο και δύναμη για να αναγνωρίσει κανείς την πιθανότητα ότι η κοινωνία μας, μας γαλούχησε με ανακρίβειες, προχειρότητες ή ανοησίες, ή και ψέματα. Κουράγιο το οποίο πρέπει να οδηγεί στην αναγνώριση αδιάσειστων γεγονότων, και το συμπέρασμα το οποίο τα γεγονότα προτείνουν.

Ας πάρουμε σαν παράδειγμα την Ιταλία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα νέο κράτος ηλικίας μόλις 59 ετών, που κατά το 1920 ήταν ακόμα βυθισμένο στην αμορφωσιά και την φτώχια, βουτηγμένο στην Μεσαιωνική νοοτροπία και παράδοση των πριγκιπάτων, των ευγενών και των δουλοπάροικων (νοοτροπίες από τις οποίες ακόμα μέχρι σήμερα δεν έχει εντελώς δραπετεύσει). Οι Ιταλοί του 1920 ήταν ώριμοι και έτοιμοι να δεχτούν τις προτάσεις ενός εκδότη σοσιαλιστικής εφημερίδας ο οποίος δείχνοντας προς την πάλαι-ποτέ ένδοξη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και τις λεγεώνες της που έφεραν πάντα μπροστά το σύμβολό τους, την «φάσια», μετέδωσε την επιθυμία και πεποίθηση ότι μπορεί να αναγεννηθεί η δόξα της Αρχαίας Ρώμης. Και έτσι ο Μπενίτο Μουσολίνι από την πόλη Πρεντάπιο της επαρχίας της Ρωμάνια, εδραίωσε τον Φασισμό.

Ο Ιταλικός Φασισμός του Μουσολίνι διαφέρει ριζικά από τον Γερμανικό Ναζισμό του Χίτλερ στο ότι ο φασίστας πιστεύει ότι είναι ανώτερος πολιτιστικά, ενώ ο ναζί πιστεύει ότι είναι ανώτερος βιολογικά. Οι Γερμανοί δεν είχαν Ιστορία στην οποία να βασίσουν την μισαλλοδοξία τους, ενώ οι Ιταλοί, είχαν (οι νεοέλληνες, εν τω μεταξύ, έρχονται από άλλο ανέκδοτο μισαλλοδοξίας, πιο θλιβερό) - (μισαλλοδοξία: το μίσος εναντίον όσων έχουν διαφορετική άποψη, πολιτική τοποθέτηση, θρησκεία κλπ. Συνώνυμα: αδιαλλαξία, φανατισμός).

Μόνο στην νεότερη Ιταλία μπορούσε να γεννηθεί και να ανθίσει ο φασισμός. Και μόνο οι νεότεροι Έλληνες μπορούν να πιστεύουν ότι αυτοί και μόνο αυτοί έδωσαν στον κόσμο πολιτισμό και δημοκρατία, και ότι όλοι πρέπει να μας σέβονται και να μας θαυμάζουν... και να μην κατανοούμε ότι το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να καλλιεργούμε μια Ελληνική έκδοση φασισμού, ή, για την πολιτιστική ακρίβεια, καραγκιοζοφασισμού (χωρίς τις λεγεώνες --στην νεοελληνική μυθολογία του καφενείου, τις λεγεώνες του Μουσολίνι τις αντικαθιστούμε με τον Αλέξανδρο, ενώ οι Μακεδόνες δεν μπορούσαν καν να λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες). 

~

Ποιοι, λοιπόν, είναι αυτοί οι περιβόητοι Έλληνες (τους οποίους κανείς εκτός Ελλάδας δεν τους λέει Έλληνες αλλά τους λένε Γραικούς [Greeks], ονομασία που μας έδωσαν οι Λατίνοι κάτοικοι της γεωγραφικής περιοχής που ονομάζουμε Ιταλία  --Ο Μέτερνιχ, σωστά είπε ότι «Ιταλία» είναι απλά μια γεωγραφική έκφραση);

Λεξικό της Οξφόρδης: Greeks (Γραικοί): Παλαιά Αγγλικά Grēcas από το Λατινικό Graeci, το όνομα που δόθηκε από τους Ρωμαίους σε εκείνους που αποκαλούσαν εαυτούς «Έλληνες», από το Ελληνικό «Γραικοί» το οποίο κατά τον Αριστοτέλη ήταν το προϊστορικό όνομα των Ελλήνων. Ο Αριστοτέλης, στα «Μετεωρολογικά» αναφέρθηκε σε περιοχή στην Ήπειρο μεταξύ Δωδώνης και Αχελώου ποταμού όπου κατοικούσαν οι Σελλοί και οι Γραικοί οι οποίοι έγιναν αργότερα γνωστοί ως Έλληνες. 

Οι Ρωμαίοι απεκάλεσαν όλους τους κάτοικους και φυλές των νοτίων Βαλκανίων Γραικούς και έτσι σήμερα όλος ο κόσμος μας ξέρει σαν Greeks.

Οι «Έλληνες» είναι οι απόγονοι του Έλληνα, του γιού του Δευκαλίωνα (ή του Δία, ανάλογα με την κάθε παράδοση) και της Πύρρας. 
Εδώ συνήθως η αφήγηση σταματάει στη καθημερινή συζήτηση, όμως έχει κι’ άλλο:
Οι γιοί του Έλληνα και της νύμφης Ορσηίδας ήταν ο Αίολος, ο Ξούθος (γιοί του Ξούθου ο Αχαιός και ο Ίωνας) και ο Δώρος, και από αυτούς κατάγονται οι φυλές (πληθυντικός) των «Ελλήνων», των απογόνων του Έλληνα μέσω των γιών του και των εγγονιών του.

Αυτό βέβαια, είναι Μυθολογία. Ποια είναι η πραγματικότητα;

Για ν’ αρχίσουμε από το τέλος, στις μέρες μας, στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, το 1828 είναι η πρώτη φορά που κράτος ονομάστηκε «Ελλάδα» και όλοι οι Ελληνόφωνοι πληθυσμοί ονομάστηκαν Έλληνες ως μια «φυλή».

Εν τω μεταξύ, και ο Αθανάσιος Διάκος από την Φωκίδα, ο δύστυχος «Ρωμιός» [Ρωμαίος] αυτοαποκαλείτο. Για να ακριβολογούμε όμως… Σχετικά με τον Αθανάσιο Διάκο… Άλλοι λένε ότι είπε «Εγώ Γραικός εγεννήθηκα, Γραικός θε να αποθάνω!» και άλλοι λένε ότι είπε «Εγώ Ρωμιός εγεννήθηκα, Ρωμιός θε να αποθάνω!» Δεν μπορεί να αποδείξει κανείς ποτέ αν ο Διάκος χρησιμοποίησε «Γραικός» ή «Ρωμιός», αλλά γνωρίζουμε ότι εκείνοι που γράφουν την Ιστορία στην νεότερη Ελλάδα πασχίζουν επιμελώς, όσο μπορούν, να διαχωρίσουν τους Ρωμιούς της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης και της ακτής της Ιωνίας από τους κατοίκους των νοτίων Βαλκανίων, ώστε να δοθεί έμφαση διαφοροποίησης στο παραμύθι που πούλησε η Φιλική Εταιρεία στην Δύση περί Ελλήνων. Η διάσωση της Αρχαίας Ελλάδας από τα χέρια των Οθομανών κόλλαγε καλύτερα στην δύση αν απελευθερώνανε Γραικούς, οπως τους έλεγε ο Αριστοτέλης, παρά Ανατολικούς Ρωμαίους, που τους είχε αφορίσει ο Πάπας το 1054.

Σκεφτείτε το: Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των Ελληνόφωνων των νοτίων Βαλκανίων και των νησιών του Αιγαίου από την μία, και των Ελληνόφωνων της Κωνσταντινούπολης και της ακτής της Ιωνίας από την άλλη. Ενώ από τον τρίτο αιώνα Προ Κοινής Εποχής ως το 1453 της Κοινής Εποχής ήταν όλοι Ρωμαίοι και από το 1453 ως το 1828-1912 όλοι κάτω από τους Οθωμανούς. Που είναι η πραγματική διαφορά εκτός από την πολιτική του παραμυθιού;

Δηλαδή, νεοέλληνές μου, έχετε και παίρνετε: Από Αριστοτέλη, είστε Γραικοί και από 1720 χρόνια μετέπειτα ιστορίας, θρησκείας και 368 χρόνια Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είστε Ρωμιοί. Ότι σας κάνει να χαίρεστε, πείτε το, ελεύθερα. Τον Αθανάσιο Διάκο πάντως τον σουβλίσανε στις 24 Απριλίου του 1821 στην Λαμία χωρίς να τους πολύ-ενδιαφέρει αν θεωρούσε τον εαυτό του Ρωμιό ή Γραικό, ή αν υπάρχει πραγματική διαφορά ανάμεσα στα δύο. Όσο για τους Ρωμιούς πρόσφυγες από την Μικρασιατική καταστροφή  του 1922, οι Γραικοί (πρώην Ρωμιοί κι’ εκείνοι αλλά δεν το λένε σε κανέναν) τους δέχτηκαν στην Αθήνα σαν δεύτερης κατηγορίας Έλληνες.

Κατά τα προηγούμενα δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια οι πληθυσμοί της περιοχής θεωρούσαν εαυτούς απογόνους των γιών του Έλληνα, αλλά ποτέ δεν θεώρησαν εαυτούς ίδια φυλή καθώς το μυθολογικό «κλειδί» βρισκόταν στους γιούς του Έλληνα από τους οποίους κατάγονταν οι διαφορετικές φυλές. 

Κατόπιν, οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούσαν εαυτούς Ρωμαίους πολίτες επί περίπου 1.720 χρόνια μέχρι το 1453 και απόγονους της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων αφότου έπεσε η Πόλη. Είναι όμως αστείο να υιοθετούμε το όνομα «Βυζάντιο», για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. «Βυζάντιο» ονόμασε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (η οποία από το 467 ΚΕ ήταν η μόνη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που είχε απομείνει) ο Γερμανός Ιστορικός Ιερώνυμος Γουλφ το 1557 ΚΕ, 104 χρόνια μετά την Άλλωση. Ο Γουλφ απλά επισημοποίησε επί τέλους την τακτική της Δύσης που από πριν τον Καρλομάγνο επέμεινε να διαφοροποιήσει την Ανατολική Ελληνόφωνη Αυτοκρατορία από την δυτική Ευρώπη και την αρχαία Ρώμη για πολιτικούς και πολιτιστικούς και θρησκευτικούς σκοπούς. Τακτική η οποία επίσης οδήγησε και στο Σχίσμα των Εκκλησιών το 1054. Το όνομα «Βυζάντιο», της παλιάς αποικίας του Βύζα από τα Μέγαρα πάνω στην οποία έχτισε ο Κωνσταντίνος την Νέα Ρώμη, ενώ το πρωτοχρησιμοποίησε ο Γουλφ τον δέκατο έκτο αιώνα, δεν άρχισε να χρησιμοποιείται από τους Ευρωπαίους παρά μόνο από τον δέκατο ένατο αιώνα. Αυτό, επειδή η δύση είχε φτιάξει κατάσταση διώχνοντας τους Οθωμανούς για να γλυτώσει τους ...Έλληνες, και ήταν πολύ πιο βολικό η αυτοκρατορία των 1100 ετών να λέγεται Βυζαντινή, για το χωριό του Βύζα από αποικεία της Αθήνας, παρά να λέγετα Ρωμαϊκή. Και οι νεοέλληνες μάθανε κι’ αυτοί να το λένε Βυζάντιο ενώ ακόμα αυτοαποκαλούνται «Ρωμιοί» (Ρωμαίοι).

Εν τω μεταξύ, οι πληθυσμοί που έχτισαν τον πρώτο πολιτισμό της Ευρώπης στο νησί της Κρήτης, τον Μινωικό πολιτισμό, περίπου 2500 ως 1500 Προ Κοινής Εποχής, έφτασαν στην Κρήτη από την Μέση Ανατολή και την Ανατολία. Ομως, οι πληθυσμοί που κατέβηκαν στην Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου και την Ακτή της Μικράς Ασίας, χίλια χρόνια αργότερα από εκείνους της Κρήτης, ήρθαν από τα βορειοανατολικά της Ευρώπης και ήταν Ινδοευρωπαϊκοί πληθυσμοί. Εκείνοι κατέβηκαν, επί χίλια χρόνια, σε τρία κύματα: Αιολείς, Ίωνες και Δωριείς. Επίσης αναφέρονται οι Πελασγοί («πρόγονοι όλων των απογόνων του Έλληνα»), Δαναοί («απόγονοι του Δαναού, γιού του βασιλιά της Αιγύπτου Βήλου, απογόνου της Ιούς, και της Αγχινόης ή Αγχιρρόης, κόρης του Νείλου, και δίδυμος αδελφός του Αιγύπτου») και Αχαιοί (ένα τέταρτο φύλο, κατά την Μυκηναϊκή εποχή, καταγόμενο από Αιολείς της Μακεδονίας).

Είναι ενδιαφέρον το πως, ενώ η λεπτομερής Ιστορία της πόλης της Αθήνας ξεκινά πριν περίπου 3.400 χρόνια, ένα ή περισσότερο αιώνα μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, κατά την παρακμή και τέλος του Μινωικού Πολιτισμού, η περιοχή της Αθήνας κατοικείτο ως οικισμός, ή πόλη, συνεχώς από τουλάχιστον πριν περίπου 5.000 χρόνια. Τα πρώτα κτίσματα πάνω στην Ακρόπολη της Αθήνας ήταν ένα Μινωικό παλάτι. Ο μύθος του Θησέα και του Μινώταυρου διαδραματίζεται όταν ο Μινωικός πολιτισμός άκμαζε ακόμα, δηλαδή, πέρασαν περίπου χίλια χρόνια από την εποχή του μύθου του Θησέα ως τον χρυσό αιώνα της Αθήνας –μια χρονολογική, πολιτιστική και φυλετική διαφορά η έκταση της οποίας δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή σήμερα όταν Έλληνες μιλάν για την Αθήνα, τον Μινώταυρο (μέσα δεύτερης χιλιετηρίδας Προ Κοινής Εποχής) τον Θησέα, γιό του Αιγέα (ισως ένατος ή όγδοος αιώνας Προ Κοινής Εποχής αν ήταν πράγματι ιστορικό πρόσωπο), τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο (χτισμένος 444-440 ΠΚΕ) και τον σχετικό μύθο.

Ακρόπολη Αθηνών, Μινωικό Παλάτι, Μυκηναϊκή Εποχή, 1500-1300 ΠΚΕ

Ακρόπολη Αθηνών, Εποχή Περικλή, Παρθενώνας, 438 ΠΚΕ

Η Αρχαία Ελλάδα της Ιωνίας, της Αθήνας και της Σπάρτης, μετά το 800 ΠΚΕ «συνδέεται» με τον Μινωικό πολιτισμό της Κρήτης πιο άμεσα μέσω του Μυκηναϊκού πολιτισμού της Πελοποννήσου, και υπάρχει ανάμεσά τους και η περίοδος 400 σκοτεινών χρόνων μεταξύ του 1200-800 ΠΚΕ. Σημειωτέο ότι οι κάτοικοι της Τροίας (Ίλιον, του Ομηρικού Έπους) θεωρούνταν και εκείνοι απόγονοι του Έλληνα. Με την νίκη των Δαναών οι κάτοικοι της Τροίας πήγαν στην Ιταλική χερσόνησο όπου και σήμερα στα σχολεία της Ιταλίας διδάσκεται στα Δημοτικά ότι οι Ιταλοί της Ρώμης ήταν απόγονοι και του Αινεία, ανιψιού του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου, ο οποίος έφτασε στην Ιταλική χερσόνησο από την Τροία μετά τον Τρωικό πόλεμο.

Οι λεγόμενοι «Αρχαίοι Έλληνες» οι οποίοι ανήκαν σε διαφορετικά φύλα μετατόπισης επί δύο χιλιάδες χρόνια πριν τα χρόνια του Ομήρου,  ταυτίζονταν περισσότερο με την εκάστοτε Πολιτεία τους και την μυθολογική καταγωγή τους  παρά ως Έλληνες με την σημερινή έννοια. Ταυτίζονταν ως διαφορετικές φυλές κοινής μυθολογικής καταγωγής και όχι σαν μία φυλή. Και, ανάμεσα στους «Αρχαίους Έλληνες» και τους Έλληνες της μετα-1828 νεότερης Ελλάδας, από το 268 Προ Κοινής Εποχής έως το 1821 της Κοινής Εποχής, επί 2,100 χρόνια περίπου, οι πληθυσμοί των νοτίων Βαλκανίων, των νησιών του Αιγαίου και της ακτής της Ιωνίας, ταυτίζονταν ως Ρωμαίοι πολίτες (Ελληνιστί «Ρωμιοί» μετά τον Ιουστινιανό), ιδιέταιρα και λόγω της Χριστιανικής θρησκείας που μετά το Σχίσμα έγινε ιδιέταιρα «Ελληνική» ταυτοποίηση θρησκείας της «Ρωμιωσύνης». 

Οι Ρωμιοί των Νοτίων Βαλκανίων πέρασαν από την Ρωμαϊκή Ρεπούμπλικα (268-22 ΠΚΕ), την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (22 ΠΚΕ – 335 ΚΕ), την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (335-1453 ΚΕ, με τον λόξιγκα της 4ης Σταυροφορίας 1204-1261 και την μετέπειτα παρακμή), και την Οθωμανική Αυτοκρατορία (1453-1828) με επήρεια και από την Βενετία, στα νησιά. Αυτοί οι Ρωμιοί, τον δέκατο ένατο αιώνα ξαφνικά γίνανε «Έλληνες» (φαεινή ιδέα της Φιλικής Εταιρείας) και απ ‘ευθείας κληρονόμοι της δόξας της Αρχαίας Ελλάδας και της Αθηναϊκής Δημοκρατίας (ώστε να βρουν πολιτιστική δικαιολογία στην δυτική Ευρώπη να βοηθήσουν να σπρωχτούν οι Οθωμανοί ανατολικά).

Χρειάζεται κουράγιο το να ρωτήσει κανείς ποιοι ακριβώς είναι οι Έλληνες από τον δέκατο ένατο αιώνα και μετά, και τι πρόσφεραν, από τον δέκατο ένατο αιώνα, στον δυτικό πολιτισμό. Και ποια είναι η πραγματική τους σχέση με τον Μινωικό πολιτισμό, τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, τον πολιτισμό των Ελληνικών χρόνων και των Ελληνιστικών χρόνων. Και γιατί αυτοαποκαλούνταν «Ρωμαίοι» από το 268 ΠΚΕ ως σήμερα, πριν όλως εξάφνως γίνουν "Έλληνες" στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Χρειάζεται κουράγιο να αξιολογήσει κανείς τι σημασία μπορεί να έχει η Φιλοσοφία όταν λείπει από αυτήν η αμφισβήτηση την οποία εκ φύσεως προτείνουν οι ερωτήσεις και τα γεγονότα, σε αντίθεση με τον μύθο και τα παραμύθια.

Χρειάζεται κουράγιο να πετάξει κανείς θυμωμένα ένα γύρο-πίτα και μια μπύρα στην οθόνη της Τηλεόρασης όποτε οι εκφωνητές αναμιγνύουν Αγγλικές λέξεις στα Ελληνικά που μιλάνε.

Ποιοι είμαστε, πραγματικά, εμείς οι λεγόμενοι Έλληνες;  Γιατί  αυτοαποκαλούμαστε «Ρωμιοί» και εκλαμβάνουμε ως έκφραση «Ελληνικότητας» το να λέμε ότι είμαστε Ρωμαίοι; Σε ποια λογική, βασισμένη σε ποιά γεγονότα, εδραιώνεται η ονομασία «Ρωμαίοι» («Ρωμιοί») και εννοεί «Έλληνες»; 

Σταματήστε μια στιγμή και σκεφτείτε: οι σημερινοί κάτοικοι της χερσονήσου όπου βρίσκεται η Ρώμη αποκαλούν τους εαυτούς τους Ιταλούς και οι κάτοικοι των νοτίων Βαλκανίων πιστεύουν ότι Έλληνες και Ρωμιοί (Ρωμαίοι) σημαίνει το ίδιο πράγμα.

Τι έχουμε να επιδείξουμε για το υποτιθέμενο έθνος μας και την κουλτούρα μας σήμερα; τι έχουμε δώσει εμείς στον σημερινό κόσμο, εκτός του να κοροϊδεύουμε όλους τους άλλους σαν υποδεέστερους χαζούς μπροστά στην δική μας καταπληκτική ευφυία, καθώς αυνανίζονται τα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης κάθε φορά που ανακαλύπτουν άνθρωπο Ελληνικής καταγωγής που έκανε κάτι στο εξωτερικό; και διατυμπανίζουν οποιανού την θεωρία που λέει ότι τα είπαν όλα πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες;

Γιατί υφίσταται αυτός ο νευρωτικός ψυχοκαταναγκασμός να φωνάζουμε συνέχεια σώνει και καλά ότι οι «αρχαίοι Έλληνες» τα είπαν όλα και τα έκαναν όλα και ότι εμείς (οι αυτοαποκαλούμενοι Ρωμαίοι) είμαστε οι απ’ ευθείας κληρονόμοι τους; Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε ένα μέρος της ανθρωπότητας και της Ιστορίας και πρέπει να είμαστε όλα μαζί, και το παγωτό και το καϊμάκι και το κερασάκι από πάνω;

Οι λεγόμενοι αρχαίοι Έλληνες ήταν τρεις διαφορετικές φυλές που επί 600 χρόνια ανακάλυψαν τον θησαυρό που ήταν κρυμμένος στο σταυροδρόμι των πολιτισμών: την φιλοσοφία που οδήγησε στην δυτική επιστήμη και την τέχνη. Δώρα τα οποία συνδέθηκαν με την οργανωτική ικανότητα και πολιτική-στρατιωτική δύναμη της Ρώμης για να μπουν στην μήτρα της ιστορίας και μετά από κύηση χιλίων σκοτεινών χρόνων να γεννήσουν την Ευρώπη της Αναγέννησης, και μετά τον Νέο Κόσμο πέρα από τον ωκεανό…

...και το Χόλυγουντ –την πιο επιτυχημένη και διαδεδομένη ανθρώπινη βιομηχανία κατασκευής και παραγωγής ονείρων που είναι προσιτά σε όλους, απομακρύνοντας τις σημερινές κοινωνίες από τα γεγονότα, την πραγματική Ιστορία και την μόρφωση... Τον εικοστό αιώνα, το Χόλυγουντ αντικατέστησε την Μυθολογία. Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ μιας ζωγραφιάς σε σπήλαιο και μιας υπερπαραγωγής του Χόλυγουντ; Η διαφορά είναι... Τεχνολογία!

Μην σκέφτεστε μικρά (στενά), σκεφτείτε μεγάλα (πλατιά): Απόγονοι του Έλληνα, του Δευκαλίωνα και της Πύρρας ήταν όλοι, και οι Ρωμαίοι μαζί (από την Τροία)! Είχαμε δίκιο δύο χιλιάδες χρόνια να αυτοαποκαλούμαστε Ρωμιοί γιατί πράγματι είμαστε εμείς οι Ρωμαίοι. Οι Ρωμαίοι της Ανατολικής Αυτοκρατορίας. Και μέσα μας κουβαλάμε την Ιωνία, την Αλεξάνδρεια, την Αθήνα, την Ρώμη και την Νέα Ρώμη.

Δεν το βλέπουμε όμως γιατί προτιμάμε το κοντόφθαλμο, το μικρό παραμύθι. Προτιμάμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες και όλοι οι άλλοι είναι χαζοί και μας χρωστάνε.

Και πάλι, η απάντηση, όπως πάντα και για όλα, δεν πρέπει να είναι αφαιρετική ή αρνητική, αλλά προσθετική, βρίσκοντας την μεσαία οδό. Το τι συνέβη και το τι επιτεύχθηκε, στην Μεσόγειο και στην Ευρώπη (ξεχωριστά από τους πολιτισμούς της υπόλοιπης Γης) από το 800 Προ Κοινής Εποχής και τον Όμηρο ως το 335 της Κοινής Εποχής με την ίδρυση της Πόλης του Κωνσταντίνου και της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όλα όσα επιτελέστηκαν σε αυτά τα 1.135 χρόνια, από την ακτή της Ιωνίας μέχρι την Αθήνα, την Αλεξάνδρεια και την Ρώμη, έχτισαν το οικοδόμημα το οποίο αργότερα χρησιμοποιήθηκε σαν το θεμέλιο της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου.

Δεν είναι παράλογο να πει κανείς, σήμερα τον εικοστό πρώτο αιώνα, με την στιγμιαία επικοινωνία και απόλυτη σμίκρυνση των αποστάσεων ταξιδιού ανά την Γη, και τα οικονομικά και κυβερνητικά συστήματα που προέρχονται από την Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική, και την άμεση ή έμμεση διείσδυση δια αποικιοκρατικού τύπου επιρροής, ότι ο δυτικός πολιτισμός και επιστήμη υπερίσχυσαν όλων των άλλων, όπως οι Χόμο Σάπιενς υπερίσχυσαν των Νεαντέρθαλ, όμως, ακριβώς όπως 20% των Νεαντέρθαλ επιζεί σήμερα μέσα μας, στο DNA μας, και ακριβώς όπως έχουμε αρχαιολογικά ευρήματα τέχνης των Νεαντέρθαλ πριν από τους Χόμο Σάπιενς, έτσι ακριβώς όλοι οι πολιτισμοί, φιλοσοφίες, κοινωνική ηθική πολλών κοινωνιών, φυλών, ρατσών, χρωμάτων δέρματος, των τελευταίων έξι χιλιάδων χρόνων σε όλο τον πλανήτη, επιζούν και επηρεάζουν το ποιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα, κι’ ας θεωρούνται τα πάντα, φαινομενικά, σαν να υπερισχύουν από την Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική προς τον υπόλοιπο πλανήτη.

Η πραγματικότητα είναι ότι το σήμερα δεν προέρχεται από μια μόνο πηγή ή μια οδό αλλά από την σύζευξη και εξέλιξη του συνόλου, αδιαίρετα...

… και, είτε λεγόμαστε Γραικοί (Αριστοτέλης), είτε λεγόμαστε Έλληνες (Μυθολογία που ενώνει τρεις διαφορετικές φυλές), είτε λεγόμαστε Ρωμιοί, είμαστε ένα μέρος του συνόλου που κατά την εξέλιξη της ανθρωπότητας έφτασε με αλληλοεπιδράσεις στις μέρες μας. Μέρες όταν η παγκοσμιοποίηση λόγω πλανητικής οικονομίας απαιτεί μια καινούργια αντιμετώπιση του ποιοι είμαστε όλοι. Αντιμετώπιση η οποία βρίσκει αντίδραση σε τοπικά επίπεδα που επιμένουν στην δική τους σημαντικότητα. Ίσως επειδή προτιμά, ο καθένας, να είναι φαντασιακά σημαντικός από το να είναι συλλογικά απαραίτητος. Κάτι το πολύ ανθρώπινο, μια και, ακριβώς όπως λέμε ότι εμείς οι Έλληνες τα κάναμε όλα και όλοι μας χρωστάνε, έτσι οι άνθρωποι όλοι σαν είδος λένε επίσης ότι όλο αυτό το υπέροχο και απέραντο Σύμπαν «δημιουργήθηκε» μόνο γι’ αυτούς. Η Γη όμως δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος περισσότερο από όσο οι «Έλληνες» είναι το κέντρο των πολιτισμών.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ

Ηλικία των σημερινών Αντιπροσωπευμένων Δημοκρατιών (Ρωμαϊκού τύπου με Αθηναϊκά ιδανικά) με συνεχές πολίτευμα χωρίς διακοπή ή αλλαγή μέχρι σήμερα:

1. Ενωμένα Κράτη της Αμερικής: Σύνταγμα 1787 μετά την Επανάσταση του 1776, εφαρμόζεται από το 1789
2. Ελβετία: 1848
3. Καναδάς: 1867
4. Ηνωμένο Βασίλειο: 1885
5. Λουξεμβούργο: 1890
6. Νέα Ζηλανδία: 1893
7. Βέλγιο: 1894
8. Ολλανδία: 1897
9. Νορβηγία: 1900
10. Αυστραλία: 1901
11. Δανία: 1901
12. Σουηδία: 1911
13. Φινλανδία: 1917
14. Ισλανδία: 1918
15. Ιρλανδία: 1922
16. Σαν Μαρίνο: 1945
17. Αυστρία: 1946
18. Γαλλία: 1946
19. Ιταλία: 1946
20. Ισραήλ: 1948
21. Κόστα Ρίκα: 1949
22. Ινδία: 1950
23. Ιαπωνία: 1952
24. Κολομβία: 1958
25. Τζαμάικα: 1962
26. Ελλάδα: 1974

Το μοναδικό παράδειγμα στον κόσμο όπου εξασκείται απ’ ευθείας Δημοκρατία που πλησιέστερα, σε διαφορετικούς βαθμούς, μοιάζει με το πολίτευμα της αρχαίας Αθήνας είναι τα Εβραϊκά Κιμπούτζ, με το πρώτο Κιμπούτζ του Ντεγκάνια Αλεφ να οργανώνεται στην Παλαιστίνη το 1909. Σήμερα, στο κράτος του Ισραήλ υπάρχουν περίπου 230 Κιμπούτζ. Σαν μια θεωρητική επέκταση αυτού του γεγονότος, της ύπαρξης των Κιμπούτζ, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι Αθηναϊκή απ’ ευθείας Δημοκρατία θα μπορούσε να υπάρξει σε ένα σημερινό κράτος μόνο ως πολλοί «Δήμοι», κάτι σαν τα Εβραϊκά Κιμπούτζ, στον κάθε ένα των οποίων πολίτες ψηφίζουν όχι μόνο για τοπικά αλλά και για κρατικά θέματα. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν πολύ χρονοβόρο και θα κόστιζε πάρα πολύ, οικονομικά.

 ~

Σήμερα, οι πληθυσμοί των πρωτευουσών της Ευρώπης είναι οργανωμένοι ως εξής:

Αθήνα: πληθυσμός 35% του πληθυσμού της Ελλάδας
Λονδίνο: πληθυσμός 13% του πληθυσμού του Ενωμένου Βασιλείου
Μαδρίτη: πληθυσμός 7% του πληθυσμού της Ισπανίας
Ρώμη: πληθυσμός 5% του πληθυσμού της Ιταλίας
Παρίσι: πληθυσμός 3% του πληθυσμού της Γαλλίας

Ορεινές χώρες, σαν την Ελλάδα ή περισσότερο:

Βέρνη: πληθυσμός 1,6% του πληθυσμού της Ελβετίας (Ζυρίχη: 4,7%)
Οσλο: πληθυσμός 11% του πληθυσμού της Νορβηγίας
Λάσα: πληθυσμός 8% του πληθυσμού του Θιβέτ
Κατμαντού: πληθυσμός 3,6% του πληθυσμού του Νεπάλ

Σαντιάγκο: πληθυσμός 30% του πληθυσμού της Χιλής

Λίμα: πληθυσμός 35% του πληθυσμού του Περού

Φαίνεται ότι η Ελλάδα ανήκει στο κλαμπ της Χιλής και του Περού, περισσότερο από το της Ευρώπης ή των Ιμαλαΐων, όσον αφορά την συγκέντρωση πληθυσμού στην περιοχή πρωτεύουσας...

Φανταστείτε η Αθήνα να είχε, όπως ο μέσος όρος σε άλλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, γύρω στο 6% του πληθυσμού της χώρας, δηλαδή 650.000 νοματαίους αντί για 3.750.000. Φανταστείτε, δηλαδή, πόσο διαφορετική θα ήταν η παραγωγή μας και η οικονομία μας, αν 3.100.000 Ρωμιοί ζούσαν και εργαζόντουσαν σε μικρές πόλεις και στην ύπαιθρο, αντί να ζούνε στο πνίξιμο της Αθήνας και να κρατάνε το σπίτι της γιαγιάς ή του παππού στην ύπαιθρο σαν …«εξοχικό». 

Τώρα είναι πια πολύ αργά –την έχουμε ήδη βάψει, ανεπανόρθωτα. Και να φύγουν σήμερα 3.100.000 Ρωμιοί από την Αττική, πρώτον δεν θα έχουν που να πάνε, και δεύτερον θα μείνουν κάπου 770.000 άδεια διαμερίσματα και σπιτάκια στην Αττική. Θα μου πείτε δεν φταίνε οι καταπληκτικοί Έλληνες που άδειασαν η ύπαιθρος και οι άλλες πόλεις από την δεκαετία των 1950 ως την δεκαετία των 1970, αλλά φταίνε οι κακές κυβερνήσεις τους . Υποθέτω εννοείτε τις κακές κυβερνήσεις που εσείς εκλέξατε, ή/και ανεχθήκατε εφ’ όσον δίνανε μποναμά στους ημετέρους.

~

Οι τρεις επαναστάσεις της σύγχρονης εποχής που οδήγησαν στην σημερινή αντίληψη ελευθερίας του πολίτη και αντιπροσωπευόμενης Δημοκρατίας:

1. Αμερικανική Επανάσταση Ανεξαρτησίας (κατά του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας με αφορμή και αίτημα την κατάλυση άδικου συστήματος φορολογίας χωρίς αντιπροσώπευση στο Κοινοβούλιο του Λονδίνου): 1776. Συνεχές χωρίς διακοπή πολίτευμα από την υιοθέτηση του Συντάγματος των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής από το 1789 μέχρι σήμερα. Το σύστημα κυβέρνησης αποτελείται από τρεις αλληλο-ελεγχόμενους πόλους εξουσίας, το Εκτελεστικό, το Νομοθετικό και το Νομικό, συν έναν τέταρτο πόλο ελέγχου, τον τύπο και τα μέσα ενημέρωσης. Το σύστημα αυτό είναι το ίδιο για την κυβέρνηση κάθε ενός από τα πενήντα ανεξάρτητα αλλά Ενωμένα Κράτη, όπως και για την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση που τα ενώνει.
2. Γαλλική Επανάσταση (κατά της αυλής του Βασιλιά και την Βασιλεία με αφορμή οικονομική κατάσταση του λαού): 1789. Οδήγησε σε λουτρά αίματος και δικαστήρια-κουκλοθέατρα, καταλήγοντας σε αυτοκρατορία υπό τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Διαδοχικές αλλαγές και μικρο-επαναστάσεις, όπως και πόλεμοι έφτασαν στο 1946, 157 χρόνια μετά την επανάσταση, πριν υιοθετηθεί Δημοκρατικό Πολίτευμα που ισχύει μέχρι σήμερα χωρίς περεταίρω διακοπή ή αλλαγή.
3. Ελληνική Επανάσταση (κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην οποία ανήκαν τα νότια Βαλκάνια από το δεύτερο ήμισυ του δέκατου πέμπτου αιώνα μετά την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στους Οθωμανούς): 1821. Δάνειο από τις Μεγάλες Δυνάμεις του 1825 τέθηκε υπό χρεοκοπία το 1826. Η επανάσταση έχασε την αποτελεσματικότητά της και διασώθηκε με την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης. Κράτος το 1828. Μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη οι Μεγάλες Δυνάμεις επέβαλαν Ευρωπαίους Βασιλείς. Μετά από περιόδους βασιλείας, πολέμους και δικτατορία, το πολίτευμα σταθεροποιήθηκε σαν αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία το 1974, 153 χρόνια μετά την επανάσταση. Το Ρωμαϊκού τύπου πολίτευμα αντιπροσωπευόμενης Δημοκρατίας της Ελλάδας έχει έναν αχυράνθρωπο που λέγεται πρόεδρος (για να καταθέτει στεφάνια) και έναν πρωθυπουργό που λέει και όλοι κάνουν. Κάτω από τον πρωθυπουργό είναι ένα κουκλοθέατρο 300 αντιπροσώπων οι οποίοι αντιπροσωπεύουν 10.000.000 πολίτες, και ανήκουν σε ένα από καμιά εικοσπενταριά κόμματα, μόνο εφτά έως τέσσερα των οποίων καταλήγουν να αντιπροσωπεύονται στην Βουλή. Και αν κανείς ψηφίσει διαφορετικά από το τι του λέει ο κομματάρχης, διαγράφεται από το κόμμα. Και κανένα κόμμα, ποτέ, δεν ψηφίζει το ίδιο με το πλειοψηφικά κυβερνόν κόμμα. Και το πλειοψηφικά κυβερνόν κόμμα ψηφίζει ότι πει ο κομματάρχης (τι ρόλο δηλαδή παίζουν οι 300 βουλευτές αν ότι λέει ο κομματάρχης του πλειοψηφούντος κόμματος γίνεται και δεν μπορούν να ψηφίσουν κατά συνείδηση;)

 

Οι ντροπές της νεότερης Ελλάδας:

• Αποτυχία της Επανάστασης που σώθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις
• Δολοφονία του Καποδίστρια
• Φυλάκιση του Κολοκοτρώνη
• Αποδοχή Ευρωπαίων βασιλέων
• Διαμάχη Βενιζελικών και Βασιλικών, Μικρασιατική Καταστροφή
• Μεταχείριση προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής σαν δεύτερης κατηγορίας πολίτες
• Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949
• Δύο Δικτατορίες 1936-1941 και 1967-1974
• Πολλαπλές χρεοκοπίες

.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Και μην ξεχνάμε: 

Ένας χρόνος = Μια περιστροφή ενός «βότσαλου» γύρω από ένα άστρο
Σύμπαν: 12.800.000.000 χρόνια
Γη: 4.500.000.000 χρόνια
Ζωή: 3.500.000.000 χρόνια
Δεινόσαυροι: 160.000.000 χρόνια
Πίθηκοι: 5.000.000 χρόνια
Ανθρωποειδή: 3.000.000 χρόνια
Χομο Σάπιενς: 250.000 χρόνια
Πολιτισμοί: 5.500 χρόνια
Βιομηχανική επανάσταση: 200 χρόνια
Πυρηνική εποχή: 75 χρόνια
Διαστημική εποχή: 60 χρόνια
Υπολογιστές (κομπιούτερ) για όλους: 30 χρόνια 

Πως μού ‘ρθαν τώρα όλα αυτά…

Να: σκέφτηκα ότι αν εμείς οι «νεοέλληνες» είμαστε τόσο έξυπνοι και καταπληκτικοί, ίσως θα έπρεπε να επιβάλουμε στην δομή του Κράτους μας να σταματήσει να μας θεωρεί όλους απατεώνες (και να απαιτεί να μπορέσουμε να αποδείξουμε εμείς μόνοι μας ότι δεν είμαστε απατεώνες, χρησιμοποιώντας εγκρίσεις με πολλαπλές σφραγίδες διαφόρων χρωμάτων), και ίσως να μπορούμε να απλοποιήσουμε τις κρατικές διαδικασίες ώστε η γραφειοκρατία μας, του βεζιρη και του Χατζηαβάτη να μην μοιάζει με τον Λαβύρινθο του Μινώταυρου που του στέλνουμε παρθένες και έφηβους να φάει.

Και τι μ’ έκανε να το σκεφτώ;

…Τέλη Ιουλίου πούλησα ένα διαμερισματάκι στην ζούγκλα τσιμέντου, αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής ασυναρτησίας και αυθαιρεσίας που την λένε Αθήνα, σήμερα. Μπήκε κιόλας το σωτήριο έτος 2021 και ακόμα οι διάφορες κρατικές υπηρεσίες και νόμοι δεν έχουν επιτρέψει να φτάσει να γίνει το τελικό συμβόλαιο. Ά! Και όταν ήμουνα έξι χρονών όταν χτίστηκε το διαμέρισμα, ο πολιτικός μηχανικός που το έχτισε έβαλε μια εντειχισμένη ντουλάπα στο σχέδιο η οποία δεν χτίστηκε ποτέ, και τα ίδια τετραγωνικά του σχεδίου απλά δεν είχαν ποτέ ντουλάπα σε εκείνο το σημείο. Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, αναγκάστηκα να πλερώσω 220 Ευρώπουλα για την αυθαιρεσία που έκανα όταν ήμουν έξι ετών, και 850 Ευρώπουλα στον μηχανικό που μου είπε να πλερώσω το πρόστιμο για να καταθέσει το πράμα το πως το λένε με τις σφραγίδες.

Επίσης, όταν μου έκλεψαν και το Αμερικανικό και το Ελληνικό διαβατήριο στα Σπάτα το 2007, η Αμερική μου εξέδωσε και μου έδωσε καινούργιο σε μια βδομάδα, ενώ το Ελλαδιστάν έκανε τρία χρόνια και με πήγε και τριμελές πλημμελειοδικείο γιατί λέει έκανα ψευδή δήλωση όταν υπέγραψα ότι δεν είχα διαβατήριο γιατί μου το είχαν κλέψει, και με στείλανε τελικά στο σπίτι μου, αθώο, μετά από δέκα πέντε λεπτά ακρόαση. Οπότε, όσο με αφορά, η Ελλάδα μπορεί να βάλει το διαβατήριό της στον κώλο της. Δεν το ανανεώνω πια.

Ναι, πράγματι, προφανώς, δυστυχώς είμαι αρνητικά διατεθειμένος ως προς το Καραγκιόζ-μπερντέ, όπως και ως προς την Αυτοκέφαλη και Ανεγκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδας, αλλά ας βρει κάποιος έστω και μια ανακρίβεια στο σημερινό μου κείμενο, η κάτι σημαντικό που να λείπει το οποίο θα άλλαζε τα οφθαλμοφανή συμπεράσματα. 

Εν τω μεταξύ, αρχές Νοεμβρίου, πριν λίγο, έκανα αίτηση να πάρω την σύνταξή μου Κοινωνικής Ασφάλισης από τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής, για την οποία έχω τον Ρούζβελτ να ευχαριστήσω. Έκανα 20 λεπτά στο ίντερνετ να συμπληρώσω μια φόρμα. Λίγες μέρες αφού έκανα κλικ στο ίντερνετ μου τηλεφώνησαν από την Πρεσβεία μου στην Ρώμη για μερικές ερωτήσεις και μετά από οκτώ λεπτά στο τηλέφωνο μου είπαν «συγχαρητήρια» ότι η αίτησή μου εγκρίθηκε και ήδη μπαίνει αυτόματα, όσο ζω, στον λογαριασμό μου στην τράπεζα μου κάθε μήνα.

Δεν ξέρω πως να περιγράψω το πως σε κάνει να αισθάνεσαι το να είσαι μέρος ενός έθνους και κράτους που σε σέβεται σαν άτομο, δεν προϋποθέτει ότι είσαι απατεώνας, δίνει καθημερινή προτεραιότητα στους νέους αντί στους στρογγυλοκαθούμενους γεροξεκούτηδες και λειτουργεί αποτελεσματικά και με ταχύτητα στην οργάνωσή του. Σταματάς να αισθάνεσαι τον νευρωτικό ψυχικό καταναγκασμό να παριστάνεις τον έξυπνο πιστεύοντας ότι όλοι οι άλλοι σ' όλα τα άλλα έθνη και κράτη είναι χαζοί και συνωμοτούν εναντίων σου καθώς εσύ τους έδωσες την Δημοκρατία και τον Πολιτισμό --το περίφημο και φημισμένο κατ' εξοχήν νεοελληνικό δυαδικό κόμπλεξ ανωτερότητας-κατωτερότητας του Καραγκιόζη.

Το στερεότυπο του Έλληνα σήμερα αναπνέει με το να λέει ότι η Ελλάδα έδωσε τον Πολιτισμό και την Δημοκρατία, με το να ψάχνει να βρει Ελληνικής καταγωγής ανθρώπους που έκαναν κάτι στο εξωτερικό διατυμπανίζοντάς το στα μέσα ενημέρωσης και με το να διαστρεβλώνει και να απλοποιεί έννοιες για να ισχυριστεί πως ότι ανακαλύπτεται ή προτείνεται σήμερα από επιστήμονες το πρωτοείπαν αρχαίοι Έλληνες.

Και οι περισσότεροι από όσους δραπετεύουν στο εξωτερικό και χτίζουν ζωή εκεί, παραμένουν συνεχώς συγκρίνοντας την χώρα στην οποία επέλεξαν να ζήσουν με την Ελλάδα της φαντασίας τους και να αισθάνονται και να λένε ότι ζουν «στα ξένα», στην «ξενιτιά». Δεν είναι ζωή αυτό, γι' αυτούς, γαμώτο. 

Αλλά, κι’ εγώ που ξεκουμπίστηκα όταν ήμουν δεκαεφτά χρονών και δεν αισθάνθηκα ούτε μια μέρα της ζωής μου ότι ήμουνα στην «ξενιτιά», γεννήθηκε και μεγάλωσα το παιδί μου στην χώρα που επέλεξα σαν πατρίδα μας… κι’ εγώ ακόμα, που σκέφτομαι πια στα Αγγλικά και μεταφράζω στα Ελληνικά… κι’ εγώ ακόμα για κάποιο λόγο διατηρώ αυτό το μπλογκ να βγάζω τα απωθημένα μου στα Ελληνικά –το μόνο μέρος όπου χρησιμοποιώ ακόμα την Ελληνική γλώσσα. Ποιος ξέρει γιατί. Βαριά μπαγκάζια το να ‘σαι Έλληνας, υποθέτω. Δεν τα ξεφορτώνεσαι εύκολα…

 

Σημειώσεις:

Η εικόνα πάνω από το κείμενο είναι ο γνωστός πίνακας του Γερμανού ζωγράφου Φίλιπ Φολτζ (1805-1877), ο οποίος απεικονίζει τον Περικλή να απαγγέλει τον Επιτάφιο, 430 ΠΚΕ, όπου ο Περικλής απευθύνεται στους Αθηναίους σχετικά με τους νεκρούς του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Η εικόνα κάτω από το κείμενο αναπαριστά την Ρωμαϊκή Σύγκλητο, επίσης γνωστή ως Γερουσία. Η Σύγκλητος της Ρώμης λειτουργούσε από το 753 Προ Κοινής Εποχής, την εποχή των βασιλέων στην Ρώμη, δια μέσου της Ρεπούμπλικας και μετά της Αυτοκρατορίας, μέχρι το 395 της Κοινής Εποχής, σύνολο συνεχούς λειτουργίας με διαφορές ισχύος: 1.148 χρόνια.

Ίσως να έχετε προσέξει ότι δεν λέω πια «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ)», αλλά: «Ενωμένα Κράτη της Αμερικής (ΕΚΑ)». Ο λόγος για αυτή την αλλαγή είναι διαφορετικός για κάθε μια από τις δύο πρώτες λέξεις. Είναι «Ενωμένα» και όχι «Ηνωμένες» επειδή δεν μιλάμε την καθαρεύουσα γλώσσα που εφηύρανε για να κάνουν τα νέα Ελληνικά κυριλέ αλλά ποτέ δεν έπιασε. Και δεν είναι Πολιτείες, ούτε ήτανε ποτέ. Κράτη είναι! (States). Εμείς τις λέμε λανθασμένα «Πολιτείες» γιατί έχουμε την πετριά της αρχαίας Ελλάδας μπαμ στο κατακούτελο. Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα (δηλαδή στα Νότια Βαλκάνια όπου κατοικούσαν οι Αιολείς, οι Αχαιοί, οι Ίωνες και οι Δωριείς) είχαν Πόλεις και Πολιτείες-Κράτη. Στην Βόρειο Αμερική σήμερα, πενήντα κράτη έχουνε με πενήντα κυβερνήσεις, μία για το καθένα, ενωμένα με μια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση. Ενωμένα Κράτη είναι (United States), όχι πολιτείες, ούτε πολιτείες-κράτη, είτε μας αρέσει εμάς είτε όχι.

Την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε στην UNESCO υποστηρίζοντας ότι το θέατρο σκιών «Ο Καραγκιόζης» δεν αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά των Οθωμανών, αλλά της Ελλάδας (Karagöz σημαίνει, κυριολεκτικά, μαυρομάτης και αναφέρεται σε έναν Τούρκο εργάτη που με τον φίλο του τον Χατζη-Αβά, στην Μέση Ανατολή, αστειευόντουσαν καθυστερώντας τις εργασίες του Βεζίρη υπό τον Σουλτάνο Σελίμ [1512-1520 ΚΕ]. Ο Βεζίρης καταδίκασε τα ιστορικά αυτά πρόσωπα σε θάνατο και από τότε γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν οι ιστορίες τους στο θέατρο σκιών, το οποίο επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διαδόθηκε και στα νότια Βαλκάνια). Η UNESCO δεν συμφώνησε με την Ελλάδα ως προς την καταγωγή του Karagöz και της σχετικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Έφτασε 8.724 λέξεις μαζί με τις λεζάντες, 26 σελίδες κειμένου συν φωτογραφίες, αλλά άξιζε τον κόπο! το φχαριστήθηκα.

Στην σημερινή ανάρτηση, μεταξύ άλλων πρωταγωνιστούν:

Μεσοποταμία, από πριν το 3000 ΠΚΕ, ξεκινώντας γύρω στο 7500 ΠΚΕ

Stonehenge, Salisbury plain, Wiltshire, southern England, 3000-1600 ΠΚΕ

Πολιτισμός των Μάυα, Κεντρική Αμερική, 2000 ΠΚΕ - 1511 ΚΕ

Κινεζικός Πολιτισμός, από πριν το 2070 ΠΚΕ

Η Πυραμίδα του Χέωπα στην Γκύζα, 2580-2560 ΠΚΕ

Μινωικός Πολιτισμός, 3000-1450 ΠΚΕ

Έκρηξη του Ηφαιστείου της Θήρας, κάποτε μεταξύ 1650-1500 ΠΚΕ

Μυκηναϊκός Πολιτισμός, 1600-1100 ΠΚΕ

JUSTINIANUS
Αύγουστος, αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
από την 1η Απριλίου 527 ως τον θάνατό του, 14 Νοεμβρίου 565

Η Αγία του Θεού Σοφία, στην Νέα Ρώμη, Κωνσταντινούπολη
των Ισίδωρου και Ανθέμιου επί Ιουστινιανού
Χριστιανική Εκκλησία 562-1054 (492 χρόνια)
Εκκλησία της Ανατολικής Χριστιανικής Πίστης 1054-1204 (150 χρόνια)
Εκκλησία της Ρωμαιοκαθολικής Χριστιανικής Πίστης 1204-1261 (57 χρόνια)
Εκκλησία της Ανατολικής Χριστιανικής Πίστης 1261-1453 (192 χρόνια)
Εκκλησία της Ρωμαιοκαθολικής Χριστιανικής Πίστης 1453 (6 μήνες)
Τέμενος του Ισλάμ 1453-1931 (478 χρόνια)
Μουσείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας 1931-2020 (89 χρόνια)
Τέμενος του Ισλάμ 2020-…

Ο βασιλεύς της Αγγλίας Ιωάννης υπογράφει την Magna Carta
15 Ιουνίου 1215

Βόμβα του Βενετού αρχιστράτηγου Φρανσέσκο Μοροζίνι ανατινάζει τον Παρθενώνα,
22 Σεπτεμβρίου 1687, πριν 333 χρόνια, αφού στάθηκε ανέπαφος επί 2.125 χρόνια.
Στην αναφορά του, ο Φρανσέσκο Μοροζίνι το χαρακτήρισε "τυχερή βολή".

Η υπογραφή του Συντάγματος των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής
17 Σεπτεμβρίου 1787

Γαλλική Επανάσταση
1789-1792

Ελληνική Επανάσταση
1821-1828

Ιωάννης Καποδίστριας
18 Ιανουαρίου 1776 - 11 Φεβρουαρίου, 1831
Πρώτος Κυβερνήτης του Κράτους της Ελλάδας 1828-1831
Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας 1816-1822

Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, νικητής της Ελληνικής Επανάστασης,
φυλακισμένος από Ελληνικές φατριές 7 Σεπτεμβρίου 1833, καταδικασθείς εις θάνατο το 1834,
αποφυλακίσηκε από τον βασιλιά Όθωνα το 1835.
Πέθανε 73 ετών, 4 Φεβρουαρίου 1846, υπασπιστής του Βαυαρού βασιλιά της Ελλάδας. 

Η Αθήνα, το 1869

Η Αθήνα, σήμερα.

~