Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Alumna







Τώρα, γυρίζουμε και ταινίες για να προωθήσουμε το πανεπιστήμιο απ το οποίο αποφοιτήσαμε...


































Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Eagle











Έχουμε εκδώσει συνολικά 5 κινηματογραφικές ταινίες από την ζωή μας, από το 2005, 2006 και 2007, μακράς διαρκείας, από 95 έως 170 λεπτά η κάθε μία. Με κανονικό, επαγγελματικό μοντάζ που έπαιρνε μήνες συνεχούς δουλειάς για κάθε ταινία, μουσική επένδυση, πλοκή... τα πάντα --πρέπει να είμαι ο μόνος κινηματογραφιστής που πήρε πτυχίο μόνο-και-μόνο για να έχει καλές αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια ο γιός του.

Rocky Mountain Dreaming (2005) Σκι στα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο,
A Fistful of Moments (2005) Καλοκαίρι στα Βραχώδη Όρη,
Summit County Dreaming (2006) Σκι στα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο,
Summerwinds (2006) Με την γιαγιά και τον παππού στην Ελλάδα, οι δυό μας στο Παρίσι,
Crosswinds (2007) Η γιαγιά και ο παππούς πεθαίνουν, ο μπαμπάς μετακομίζει στην Αθήνα.

Η οικογενειακή ζωή δεν ήταν εύκολη για τον Κώστα, σε μία οικογένεια χωρισμένη από τα δέκα του χρόνια, με προσωπικά προβλήματα της μητέρας του που επηρέαζαν την ζωή του και, κατά την γνώμη μου, χρειαζόταν προσοχή και προσπάθεια από μέρους μου να δημιουργήσω μια προστατευτική ασπίδα που να αφήνει την ψυχή του καθαρή, και, κυρίως, κατάδικιά του και κανενός άλλου... Οι ταινίες αυτές ήταν "μηνύματα σε ένα μπουκάλι" που θα μπορούσαν ίσως να του παρέχουν κάποια πυξίδα ή/και θεμέλεια στην ζωή του καθώς μεγάλωνε...

Και τώρα, όταν τις βλέπει, σπίτι του, έχοντας μαγειρέψει πρώτα κάτι να φάει όπως τον έμαθα να μαγειρεύει όταν είμασταν οι δυό μας, μου στέλνει καμιά φορά email να μου πει ότι κάθε φορά που βλέπει τις ταινίες μας ανακαλύπτει ένα ακόμα μήνυμα που είχα αφήσει γι' αυτόν, που χρειαζόταν να μεγαλώσει λίγο για να αρχίσει να τα ανακαλύπτει...

Τελευταία φορά που φύγαμε από το Κολοράντο για να επιστρέψουμε σπίτι μας στην Μασαχουσέτη ήταν 2 Μαρτίου του 2006. Στις τελευταίες σκηνές της ταινίας Summit County Dreaming ο Κώστας λέει "Γειά σου Κολοράντο! Θα σε ξαναδούμε του χρόνου!" Αλλά τα επόμενα χρόνια, αφού η μητέρα του ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2006 περιπέτειες που μας κράτησαν στην Μασαχουσέτη, και εμμέσως προκάλεσαν την κατρακύλα των γονιών μου, δεν ξαναπήγαμε εκεί που το αποκαλούσαμε "σπίτι μας, στα βουνά"... Χρόνια αργότερα καθώς βλέπαμε την ταινία και ο Κώστας άκουγε τον εαυτό του να λέει "Γειά σου Κολοράντο! Θα σε ξαναδούμε του χρόνου", γελώντας γλυκόπικρα συμπλήρωνε: "...ή, όχι".

Εχθές, 22 Ιουλίου του 2014, είμασταν πάλι μαζί, εγώ στο κομπιούτερ και email, εκείνος ταξιδεύοντας από το Ορλάντο της Φλώριδας... και, ανάμεσα στα email, έβλεπα στο κομπιούτερ μου το Summit County Dreaming... και προς το τέλος της ταινίας, καθώς έλεγε ο Κώστας: "Γειά σου Κολοράντο! Θα σε ξαναδούμε του χρόνου", απαντούσα στο 15χρονο παιδί στην ταινία:
...όχι ακριβώς ένα χρόνο...
...θα ξανάρθουμε, φίλε μου, μετά από 8 χρόνια, 4 μήνες, 20 μέρες και 12 ώρες...
...εγώ μαζί σου στο κομπιούτερ, και 'σύ θα επιστρέφεις προσκεκλημένος της αεροπορικής εταιρίας Γιουνάιτεντ, ως πιλότος της Γιου-Ες Αίργουέης και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για Θέματα Παιδείας της Ένωσης Πιλότων Αερογραμμών, για να τους προτείνεις, μετά από αίτησή τους, το πως να εφαρμόσουν μέσα στην Γιουνάιτεντ το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ανέπτυξες εσύ από το 2009 μέχρι σήμερα...
...κι εγώ θα είμαι μαζί σου, από τα email και SMS  που μου στέλνεις συνεχώς με την πορεία σου, επιστρέφοντας σπίτι μας στα βουνά, στο Ντένβερ, στην Γιουνάιτεντ, και θα τραγουδάω...

και εκείνος, σε κάποια από τα μηνύματα του έγραφε...
... Μόλις παρκάρισα στο Ορλάντο... Δεν είναι ανατολή στην Βοστώνη, αλλά ο ήλιος ανατέλλει εδώ στην Φλώριδα καθώς επιστρέφω σπίτι μας στα βουνά....
... Στ' αλήθεια αρχίζω να συνειδητοποιώ πόσο άλλαξε η ζωή από την τελευταία φορά που είμασταν εκεί. Φύγαμε μετά από δύο βδομάδες σκι στα ψηλότερα βουνά, κρατώντας το κεφάλι μας ψηλά, και επιστρέφουμε, με το κεφάλι μας ψηλά...
...
(παράφραση στοίχων ενός τραγουδιού που τραγουδούσαμε τότε): "Είναι ώρα να πούμε, σ'αγαπώ μπαμπά, για όλα όσα κάναμε, ο ένας για τον άλλον, είναι ώρα να πούμε σ' αγαπώ, και τώρα ας καθίσουμε, να συναντηθούμε με την Γιουνάιτεντ. Ο Αετός προσγειώθηκε."

Ναι, τον Σεπτέμβριο γίνεται 24 ετών.
Κι' εγώ απαντούσα όσο καλύτερα μπορούσα, ευτυχισμένος, δικαιωμένος, απολαμβάνοντας μια ζωή όπου και οι δυό μας ...τα καταφέραμε.






 





























Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Σκοτάδι









Είναι ενδιαφέρον το πόσα ένας άνθρωπος θα παραδώσει από τον εαυτό του μόνο και μόνο για να κρατήσει την αυταπάτη ότι ανήκει κάπου.

Οι λέσχες συνήθως απαιτούν κάποια ετήσια πληρωμή για την κάρτα μέλους. Υπάρχουν όμως και λέσχες οι οποίες δεν απαιτούν χρήματα: απαιτούν ψυχή και νου.

Σ' εκείνες τις λέσχες, σ' εκείνα τα κλαμπ, η πληρωμή για την κάρτα μέλους είναι η παράδοση της ψυχής και του νου σε βαθμό που άμεσα απαιτεί τον περιορισμό της ανεξάρτητης ελεύθερης σκέψης ή ακόμα και την διαγραφή γνώσεων και εκπαίδευσης: την υποβάθμιση της ίδιας της νοημοσύνης.

Λέσχες όπως ο Κομμουνισμός, η Θρησκεία, η Άρνηση της Θρησκείας... και οι τάσεις όπως εθνικισμός, ρατσισμός και μίσος. Ιδιαίτερα διαδεδομένη και εμπεδωμένη είναι η λέσχη του μίσους. Μίσος για κάτι, οτιδήποτε, που απελευθερώνει τα ένστικτα της ανάγκης για διαμάχη.

Μία λέσχη δεν έχει μόνο μέλη. Έχει και γενικότερους οπαδούς που δεν είναι οι ίδιοι μέλη αλλά θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν. Εκείνοι είναι οι οποίοι δέχονται τα θέσφατα οποιασδήποτε δεδομένης λέσχης αν όχι σαν γεγονότα τουλάχιστον σαν πιθανότητα προς ανάλυση.

Οι παραδοσιακές λέσχες, όπως κομουνισμός, θρησκεία, άρνηση θρησκείας, ρατσισμός (στον ίδιο κουβά τα βλέπω αυτά), είναι ευκολότερο να αναγνωριστούν. Υπάρχουν βέβαια και άλλες λίγο πιο δύσκολο να τις ξεχωρίσει κανείς: παραδείγματος χάριν η λέσχη που πιστεύει ότι οι λεγόμενοι "Παλαιστίνιοι" είναι υπαρκτή ομάδα και όχι εφεύρεση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας του 1918-1948, και ότι το κράτος του Ισραήλ θα έπρεπε να δέχεται επιθέσεις από ρουκέτες καθημερινά
χωρίς να απαντά (και μάλιστα, επιθέσεις από ομάδες που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμά του Ισραήλ να υπάρχει).

Υπάρχει και η λέσχη των μαχητών για την ελευθερία. Οποιωνδήποτε μαχητών για οποιαδήποτε "ελευθερία". "Ελευθερία" να αποκαλείται, και λέσχη δημιουργείται για να την υποστηρίξει. Στις εξυπνότερες και καλύτερα στημένες περιπτώσεις η ελευθερία ντύνεται με την αύρα της "Ανεξαρτησίας".

Όσο πολεμούν οι μαχητές για την ελευθερία (ή την ανεξαρτησία --εξαρτάται από τον συγγραφέα του διαφημιστικού υλικού), οι γνώμες διχάζονται ως προς το αν είναι ήρωες ή τρομοκράτες. Αν κερδίσουν στο τέλος, μπορεί και να δημιουργήσουν κάτι όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αν δεν κερδίσουν παραμένουν στην ιστορία ως τρομοκράτες-δολοφόνοι (μιά που την ιστορία την γράφουν οι νικητές).

Που άραγε εισέρχεται η ανάγκη της υποβάθμισης της νοημοσύνης ως ζητούμενη για να μπορεί κανείς να ανήκει σε κάποια λέσχη; Δεν μιλώ βέβαια για τα οφθαλμοφανή, όπως οι λέσχες που πιστεύουν ότι δεν πήγαμε στο φεγγάρι, ότι μας επισκέπτονται εξωγήινοι, ότι ο Μπους έριξε του δίδυμους πύργους, ή ότι ο Έλβις ζει. Μιλάω για τις πλέον ευφυής λέσχες όπως εκείνων που πιστεύουν ότι είναι δυνατόν το αεροπλάνο των Μαλαισιανών αερογραμμών να το έριξαν οι ίδιοι οι Ρώσοι ή οι Ουκρανοί της κυβερνητικής πλευράς.
Και η Ρωσική στρατιωτική μηχανή και η Ουκρανική στρατιωτική μηχανή κατάγονται, απ' ευθείας, από την στρατιωτική μηχανή της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι το έριξαν οι Ουκρανοί και εκείνοι που λένε ότι το έριξαν οι Ρώσοι. Και έτσι υποβαθμίζουν την ίδια τους την νοημοσύνη εξισώνοντας δύο πολύπλοκες και έμπειρες στρατιωτικές μηχανές με ένα μάτσο "μαχητές της ελευθερίας ανεξαρτησίας" που αφού δέχθηκαν από τους Ρώσους έναν πύραυλο τον εκτόξευσαν προς ένα επιβατικό αεροπλάνο νομίζοντας ότι είναι Ουκρανικό στρατιωτικό.

Τι λόγο είχαν οι Ουκρανοί να εκτοξεύσουν έναν πύραυλο;  άραγε οι εχθροί τους (οι μαχητές της ελευθερίας ανεξαρτησίας) έχουν μεγάλα αντικείμενα τα οποία να μπορούν να πετούν στα 33,000 πόδια; Έχουν οι αντάρτες αντικείμενα προς κατάρριψη στα 33.000 πόδια; Τι; Ιπτάμενα πρόβατα; αγελάδες; ή ιπτάμενους δεινόσαυρούς;

Τι λόγο έχουν οι Ρώσοι να εκτοξεύσουν έναν πύραυλο; Ο έξυπνος διαχειριστής δεν εκτοξεύει πυραύλους: τους δίνει να τους εκτοξεύσουν άλλοι.

Λέτε ή οι κυβερνητικοί Ουκρανοί ή ο Ρώσικος στρατός να εκτόξευσαν τον πύραυλο ξέροντας ότι δολοφονούν επιβάτες αερογραμμών μόνο και μόνο για να ρίξουν την ευθύνη στους άλλους; Βέβαια! Και, ο Έλβις ζει! Στο φεγγάρι.

Από την άλλη μεριά, τι λόγο είχαν οι μαχητές της ελευθερίας ανεξαρτησίας να το ρίξουν; Ίσως νόμιζαν πως είναι της Ουκρανικής κυβέρνησης και έκαναν ...λάθος; (όπα! σόρυ! ένα μικρό λαθάκι κάναμε! Ντασβιτάνια!)
Αντάρτης: Το αεροπλάνο διαλύθηκε στον αέρα ... βρήκαμε τα πρώτα 200 πτώματα. Είναι επιβατικό

Συνομιλητής: Πως πάνε τα πράγματα εκεί;

Αντάρτης: Είμαστε 100% σίγουροι ότι ήταν επιβατικό αεροπλάνο.

Συνομιλητής: Έχει πολλούς ανθρώπους;

Αντάρτης: Γαμώτο! τα συντρίμμια έπεφταν στις αυλές (σπιτιών)! Έχει συντρίμμια από την άτρακτο, καρέκλες, πτώματα...

Συνομιλητής: Υπάρχουν όπλα; (στα συντρίμμια)

Αντάρτης: Τίποτα απολύτως. Πολιτικά προσωπικά αντικείμενα, πετσέτες, χαρτί τουαλέτας...

...και λίγο αργότερα:
Αντάρτης: Στην τηλεόραση λένε ότι ήταν Ουκρανικό Αντόνοφ 26, μεταγωγικό. Αλλά στα κομμάτια της ατράκτου γράφει "Μαλαισιανές Αερογραμμές". Τι έκανε πετώντας πάνω από Ουκρανικό έδαφος;

Συνομιλητής: Έ, τότε φαίνεται ότι μετέφερε κατασκόπους. Γιατί στο διάολο πετούσαν; γίνεται πόλεμος!
(από πραγματική, ηχογραφημένη συζήτηση)



Κοιμήσου κόσμε, με όνειρα γλυκά, καθώς υποστηρίζεις την λέσχη της προτίμησής σου...


Ο χρόνος --η ιστορία, κυλά ασταμάτητα, νωχελικά, γρήγορα, με υπομονή, χωρίς να δίνει σημασία σε τίποτα το συγκεκριμένο περισσοτέρου από κάτι οτιδήποτε άλλο. Εμείς όμως, όλοι, ο καθένας από οποιαδήποτε γωνία, ηλικία, εκπαίδευση, διανοητικό επίπεδο, "πιστεύω" και εντυπώσεις, βλέπουμε ανά πάσα στιγμή μόνο μια μικρή φευγάτη λεπτομέρεια της Ιστορίας διαστρεβλωμένη ανάλογα με την επίδραση της βαρύτητας της θέσης μας.







Πρόσθεση 21/7/2014, 19:30

Γιά να δούμε τι λένε και οι έγκυρες εφημερίδες...


Η ΑΥΓΗ:
Μετά την ευθεία επίθεση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι κατά της Μόσχας για συνενοχή στην κατάρριψη του αεροσκάφους, ο Ρώσος πρεσβευτής στην Αυστραλία Βλαντιμίρ Μοροζόφ δήλωσε ότι η Μόσχα θα στηρίξει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απόφαση που ζητεί απρόσκοπτη πρόσβαση στον τόπο της πτώσης του αεροσκάφους της Malaysia Airlines εφόσον δεν επιρρίπτει σε κάποια πλευρά την ευθύνη για την κατάρριψη της πτήσης MH17

(...αναρωτιέμαι: γιατί να μην θέλει η Μόσχα να επιρριφθεί ευθύνη σε κάποια πλευρά; Άνευ ευθύνης όλοι; Έλληνες είναι;)


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ:
Η πτώση του «Μπόινγκ 777» των «Μαλαισιανών Αερογραμμών» στην Ανατολική Ουκρανία αποτελεί ζήτημα που αξιοποιείται στην ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα ΗΠΑ - ΕΕ και Ρωσίας που οξύνεται, ειδικά μετά τις αποφάσεις ΕΕ και ΗΠΑ για νέες κυρώσεις στη Ρωσία. Το Κίεβο συνεχίζει αμείωτα την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» βομβαρδίζοντας πόλεις και χωριά.

(Αμ πως και δεν το είχα σκεφτεί από μόνος μου! Η αναζήτηση της αλήθειας είναι ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα! Δίκιο έχουν λοιπόν εκείνοι που λένε ότι ο Ομπάμα το έρριξε! Α!, και, μην ξεχάσετε να προσέξετε την λεπτομέρεια: Κατά τον Ριζοσπάστη, το αεροπλάνο έπαθε... "πτώση", δηλαδή, δεν το κατέρριψε κανείς. Απλά, ...έπεσε.)









Ένας αρρενωπός μαχητής της ελευθερίας ανεξαρτησίας [ονομασία αγνού σκοπού και ιδανικών αναμένεται από το γραφείο τύπου --παρακαλώ περιμένετε] κρατά ένα τρόπαιο από πρόσφατη νίκη στον δίκαιο αγώνα, για να το δούνε όλοι και να θαυμάσουν την ανδρεία του.





Πρόσθεση 22/7/2014, 15:50

Σύμφωνα με το BBC, iPhones, δαχτυλίδια γάμου και αρραβώνων, και άλλα προσωπικά αντικείμενα που έκλεψαν οι φιλορώσοι από τα πτώματα των επιβατών, πωλούνται σε τοπικές λαϊκές αγορές.












Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Εγκυρότητα











Μία σελίδα του Φέησμπουκ δημοσίευσε μια "Επαίσχυντη φωτογραφία ενός κυνηγού αναψυχής ο οποίος, ευτυχής, ποζάρει δίπλα σε ένα, Τρικέρατο τον οποίον μόλις έσφαξε". Η δημοσίευση παρακαλεί να "διαδοθεί η φωτογραφία έτσι ώστε ο κόσμος να αναγνωρίσει και να ντροπιάσει αυτόν τον κατάπτυστο άνθρωπο."


Η σελίδα ανήκε στον χιουμορίστα Τζέη Μπράνσκομπ και η φωτογραφία ήταν μια διαφημιστική φωτογραφία πρωτοδημοσιευμένη προ 20 ετών όπου ο Στήβεν Σπήλμπεργκ είχε φωτογραφηθεί δίπλα σε έναν πλαστικό δεινόσαυρο την εποχή της ταινίας Τζουράσικ Παρκ.


Μέχρι τις 2:00 μμ στις 16/7/2014 η φωτογραφία έχει μοιραστεί 43.011 φορές και υπάρχουν από κάτω από την αρχική ανάρτηση 10.991 σχόλια. Την δε αρχική αυτή ανάρτηση την έχουν σημειώσει ως "Μου αρέσει" 17.415 χρήστες.

Το ενδιαφέρον είναι ότι από τους ανθρώπους που μοίρασαν την ανάρτηση 43.011 φορές και από τους 10.991 σχολιαστές, σημαντικός αριθμός αναγνωστών το πήρε σοβαρά και άρχισαν να ωρύονται κατά του κακού κυνηγού που σκότωσε το δύστυχο ζώο μόνο και μόνο για αναψυχή. Από αυτούς που δεν αναγνώρισαν τον δεινόσαυρο και πίστεψαν ότι επρόκειτο για πραγματικό ζώο που "δολοφονήθηκε", κάμποσοι που αναγνώρισαν τον Στήβεν Σπήλβπεργκ τον έβρισαν με τα αίσχιστα και ορκίστηκαν να μην ξαναδούν ταινία του.

Σχεδόν κάθε ιστοσελίδα Νέων ανά τον κόσμο έγραψε την ιστορία και ανέφερε εκείνους που πίστεψαν ότι η φωτογραφία και η ανάρτηση ήταν αλήθεια. Παρά όμως τις δημοσιεύσεις περί της ηλιθιότητάς τους από έγκυρες ιστοσελίδες νέων, πολλοί συνέχισαν να πιστεύουν ότι η φωτογραφία ήταν αληθινή.

...κάμποσοι χρήστες θα υποστηρίξουν και θα τους "αρέσει" οτιδήποτε, φτάνει να νομίζουν ότι υποστηρίζουν και τους "αρέσει" κάτι που θα τους τοποθετήσει σε κάποια πλειοψηφία, ή "ηθικά σωστή" θέση.



Το δίδαγμα είναι ότι πολλοί χρήστες την σήμερον ημέρα βρίσκονται, κάπου, στο φάσμα ανάμεσα σε "ηλίθιο" και αμόρφωτο".


Το ανησυχιτικό είναι ότι όλοι αυτοί έχουν γνώμη και ψηφίζουν σε εκλογές.

Και η πραγματική ερώτηση είναι πόσοι από αυτούς ψήφισαν τσίπρα (για να σταματήσει η σφαγή των δεινόσαυρων).















Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Επιδόσεις









Επί τέλους κατάλαβα γιατί οι πολιτικοί δεν κάνουν ποτέ τίποτα. Θα ήταν ανόητοι και να προσπαθήσουν (προσπάθειες ισχύουν μόνο από τον καναπέ μπροστά στα Νέα των 10, ή από το μπλογκ). Είμαι πολύ ικανοποιημένος που μου δόθηκε η ευκαιρία να το ανακαλύψω από μόνος μου: να μπω μέσα στην πισίνα και να δω από μόνος μου πως κολυμπάνε. Μόνο στον δεύτερο μήνα, και ήδη ξέρω ότι αν προσπαθήσω να κάνω κάτι, οτιδήποτε (εκτός από τετριμμένες διαιωνίσεις), θα βρεθώ σε πραγματικό και άμεσο κίνδυνο, ενώ αν δεν κάνω τίποτα, και απλά μιλάω, θα είμαι αγαπητός απ' όλους (γιατί αυτό που θέλει ο κόσμος είναι η φαντασία -όχι η πραγματικότητα -και εκεί είναι το σημείο όπου χάνεται το όνειρο).

Τι λέτε να διαλέξω να κάνω;

  
Η συνέχεια στο (κάποιο) επόμενο



























Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

07041776-B




Σήμερα μου έδωσε ο μπαμπάς μας και τις δικές του φωτογραφίες από την τετάρτη Ιουλίου!!



































Κάθε Τρίτη πρωί, μάθημα φωτογραφίας για το καλοκαιρινό σχολείο μας...










Βρήκαμε Βρετανικό βλήμα από τον πόλεμο στον χίμαρρο!






Το φουσκωτό δεν χωρούσε στον χείμαρρο...