Σκοτάδι και Φώς

Τελικά υπάρχουν τόσοι Θεοί όσοι άνθρωποι που έζησαν, σκέφτηκαν και πέθαναν, ή θα πεθάνουν. Οι Θεοί υπηρέτησαν τους δημιουργούς τους πιστά και το μόνο που ζήτησαν σαν αντάλλαγμα ήταν η αθανασία.

Οι άνθρωποι, εν τω μεταξύ, αυτές τις χιλιετηρίδες μετά από την τελευταία εποχή παγετώνων, έκαναν άλματα που έφτασαν στο φεγγάρι.

(ναι, οι Γερμανοί Ναζί επιστήμονες των Αμερικανών κατάφεραν να στείλουν ανθρώπους στο φεγγάρι πιο γρήγορα από τους άλλους Γερμανούς Ναζί επιστήμονες που προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο για τους Ρώσους -μην ακούτε τις συνομοσιολογίες: οι προσσεληνώσεις έγιναν).

Η ανθρωπότητα δεν έφτασε  ίσαμε 'κει μονορούφι όμως. Κουράστηκε, κοιμήθηκε, ξανά-ξεκίνησε, κουράστηκε, και πήγε λέγοντας. Η προ τελευταία φορά ήταν γύρω στο 1200 ΠΚΕ (ΠΚΕ = Προ Κοινής Εποχής). Πήρε έναν υπνάκο, καθώς οι λεγόμενοι "Άνθρωποι της Θάλασσας" λεηλατούσαν την Μεσόγειο, και ξύπνησε πάλι με τον Όμηρο γύρω στο 800 ΠΚΕ.

Μετά, βάλε Αθήνα, ρίξε Ελληνιστικό πνεύμα, άντε Ρώμη και πήγε λέγοντας μέχρι που η ανθρωπότητα παρά λίγο να πάθει έμφραγμα και έριξε έναν ύπνο τρικούβερτο από την δολοφονία της επιστήμονος Υπατίας και τη λεηλασία της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας το 415 ΚΕ, μέχρι το 1452, όταν στο μικρό χωριουδάκι Βίντσι, κοντά την Φλωρεντία, γεννήθηκε ένα μωράκι που το βαφτίσαν Λεονάρδο.

Και η ανθρωπότητα ξύπνησε πάλι.

Αυτά τα χίλια χρόνια της τελευταίας σκοτεινής περιόδου, που τα λέμε μεσαίωνα, χαρακτηρίστηκαν από τον διαγωνισμό στο ποιός θα φτάσει τα τσίσα του μακρύτερα: Ο άρχων του Λατερανού που είχε σεντούκια, στρατό και πρίγκιπες του κεφιού του, ή ο πτωχότερος συνάδελφος του στη Νέα Ρώμη που έπρεπε να καλοπιάνει τον αυτοκράτορα κάθε φορά που πείναγε να φάει κάτι.

Τον διαγωνισμό κέρδισε η παλαιά Ρώμη, αλλά το κακό είχε ήδη γίνει:

Μια θρησκεία που είχε εφευρεθεί από 320 νοματαίους τους οποίους είχε διατάξει ο Κωνσταντίνος το 325 ΚΕ να του την φτιάξουνε και να του την δώσουνε, μια θρησκεία που είχε κρυμμένο στον κόρφο της το απόγειο της ανθρώπινης γνώσης, χρησιμοποιώντας έναν κακομοίρη Εβραίο, που είχαν σταυρώσει οι Ρωμαίοι, για να ενώσουν νοηματικά τον άνθρωπο και τον Θεό, εξηγώντας στον άνθρωπο ότι είναι ένα, αδιαίρετο, με το σύμπαν, αυτή η Θρησκεία που επρόκειτο να ενώσει τη μεταφυσική και την επιστήμη σε έναν θρίαμβο του Ελληνορωμαϊκού πνεύματος... κακόπεσε.

Έπεσε πάνω στην ώρα που η ανθρωπότητα είχε κουραστεί και χασμουριότανε να πέσει για ύπνο. Και αντί γι' αυτό, έγινε το άλλο. Και φτάσαμε στην ιερά εξέταση (αντί για όνειρα γλυκά στον ύπνο της η ανθρωπότητα είδε εφιάλτες).

Λένε ότι ο Χριστιανισμός φταίει για τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα. Μα νομίζω ότι ο σκοταδισμός του Μεσαίωνα φταίει που το Δόγμα δεν βρήκε αυτιά να το δουν και μάτια να το ακούσουν. Ο Κόσμος συνήθως ακούει αυτά που βλέπει. Το Δόγμα της Νίκαιας έφτασε στο σωστό τόπο, σε λάθος χρόνο.

Η ειρωνεία πάντως είναι ότι η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός ξεπήδησαν από το Ελληνιστικό πνεύμα το οποίο είχε διατηρηθεί, καταγραφεί και σωθεί από ποιούς; τους Χριστιανούς μοναχούς στα μοναστήρια της Ευρώπης.

Με το που άρχισε να ξυπνάει η ανθρωπότητα μιά και δυό έφτασε να μπορεί σιγά-σιγά να αποδεικνύει επιστημονικά αυτά που πάντα ήταν μόνο υποθέσεις.

Δηλαδή, για το άτομο, φερ' ειπείν, είχε μιλήσει ο Δημόκριτος, αλλά μόλις τον τελευταίο αιώνα ο άνθρωπος μπόρεσε να αποδείξει ότι υπάρχει πράγματι αυτό που είχε μυριστεί ο αρχαίος ημών πρόγονος. Και αφού το βρήκε, ο άνθρωπος, το διέσπασε και έγινε στην Ιαπωνία της πουτάνας.

Η θρησκεία της Νίκαιας του Κωνσταντίνου ήταν κομμένη και ραμμένη για να φέρει την ανθρωπότητα εκεί που έφτασε τον 19ο και 20ο αιώνα, παίρνοντας τον άνθρωπο από την δεισιδαιμονία, τον φόβο, και την ανάγκη ενός ή περισσοτέρων υπέρτατων όντων και φέρνοντας τον στην συνειδητοποίηση ότι όχι μόνο το σύμπαν είναι πιο μεγαλειώδες από οποιονδήποτε θεό, αλλά στην κατανόηση ότι το σύμπαν, ο άνθρωπος, και οι νόμοι της φύσης είναι η τρισυπόστατη ενότητα της ύπαρξης. Η Θρησκεία που θα έφερνε τέλος στην ανάγκη για θρησκείες...

Έπρεπε να είχε φτάσει εκεί πολύ πιο σύντομα ο άνθρωπος, αλλά κάτι πήγε τρομακτικά στραβά. Και στο τέλος η ανθρωπότητα έφτασε εκεί που έφτασε μέχρι τώρα, όχι λόγω του τι έκρυβε μέσα της εκείνη η θρησκεία, που δεν κατάφερε ποτέ να το παρουσιάσει, αλλά αντιδρώντας εναντίων του τι την είχαν καταντήσει την θρησκεία αυτή μερικοί-μερικοί.

Τέλος πάντων. Στο ίδιο σημείο φτάσαμε, αλλά καθυστερημένα και από άλλο δρόμο... όλα καλά που τελειώνουν καλά. Ή όχι; ...κάτι χασμουρητά ακούω πάλι απ' όλη την υφήλιο... πολύ κούραση βλέπω και ύπνος καινούργιος προμηνύεται, μου φαίνεται...

Σημ. Άν έχει κανείς 28-30 λεπτά να διαβάσει, κοιτάξτε εδώ...