Η Μυθολογία, οι Θρησκευτικές παραδόσεις, η έρευνα για πραγματικά γεγονότα στην προϊστορία, και οι αφηγήσεις από διαφορετικής πολιτιστικής ταυτότητας συγγραφείς που έζησαν και ταυτόχρονα με τα γεγονότα στην δεύτερη Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδα αλλά και στην πρώτη Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδα όταν ήδη έγραφαν για γεγονότα που συνέβησαν χίλια χρόνια πρωτύτερα, και τέλος τις αποδόσεις ημερομηνιών από Αιγυπτιακές στήλες και πλάκες, όπως και από ανάλυση του άνθρακα (radiocarbon dating) που γίνεται τώρα, όλα αυτά μας έρχονται από γεγονότα που συνέβησαν. Όμως, δεν γνωρίζουμε την φύση και λεπτομέρεια των πραγματικών γεγονότων, ούτε τις ακριβείς ημερομηνίες.
Ψάχνοντας να στοιχειοθετήσουμε μια αφήγηση περισσότερο αντικειμενική από αυτές που έχουμε πρέπει να είμαστε επιστημονικά προσεκτικοί ώστε να μην αλλάζουμε ημερομηνίες για να τις ταιριάξουμε στην δική μας αφήγηση. Μην ξεχνάμε ότι ψάχνουμε για όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη ερμηνεία και όχι απλά για άλλη μια αφήγηση.
Μεσοποταμία και Εγγύς Ανατολή, δέκατος τρίτος αιώνας Προ Κοινής Εποχής
- Ισραηλίτες στην Αίγυπτο:
Είναι, πιστεύω, πολύ σημαντικό να διαχωρίσουμε στον χρόνο τον λαό αποκαλούμενο «Ισραηλίτες» από τον λαό αποκαλούμενο «Εβραίοι».
Οι Ισραηλίτες ήταν σημιτικός λαός, γενικότερα Άραβες, από την δυτική Ασία και ειδικότερα την γη Καναάν που μετατοπίσθηκαν στο ανατολικό μέρος του Δέλτα του ποταμού Νείλου γύρω στο 2000 Προ Κοινής Εποχής και κατά το 1800 ΠΚΕ είχαν καθιερώσει την πόλη Αβάρις ως πρωτεύουσά τους. Δεν λεγόντουσαν εξ’ αρχής Ισραηλίτες, όπου Ισραήλ σημαίνει «ο Λαός του (ενός) Θεού» (μάλιστα, το προφέρουμε λάθος: η σωστή προφορά είναι Ισραέλ, όπου Ελ σημαίνει θεός). Οι πρόγονοι των Ισραηλιτών πίστευαν ότι κατάγονταν από τον πατριάρχη Αβραάμ ο οποίος ζούσε στην Μεσοποταμία και από εκεί μετακινήθηκαν δυτικά στην γη Καναάν, και μετά, μέρος από αυτούς μετακινήθηκε στο Δέλτα του Νείλου, στην Αίγυπτο.
Ενώ, αργότερα, οι «Εβραίοι», οι ταυτισμένοι με την θρησκεία του Ιουδαϊσμού, από την Ιουδαία, έφτασαν στην τελική ταυτότητά τους μετά την Αιχμαλωσία στην Βαβυλώνα, μετά το 500 περίπου ΠΚΕ. Η πολιτιστική και θρησκευτική εξέλιξή τους από Ισραηλίτες σε Εβραίους αναπτύχθηκε από περίπου το 2000 ΠΚΕ ως το 500 ΠΚΕ με κύρια γεωγραφική τοποθεσία την Αίγυπτο μέχρι περίπου το 1300 ΠΚΕ και μετά, γύρω στο 1000 ΠΚΕ στην Ιερουσαλήμ, Ιουδαία και Γαληλεία, με τους βασιλείς Δαυίδ και Σολομώντα. Τα δύο βιβλία της Ιουδαϊκής θρησκείας, Τορά και Ταλμούντ, συμπληρώθηκαν στην τελική τους μορφή και γράφτηκαν μετά την απελευθέρωση από την αιχμαλωσία 100 ετών στην Βαβυλώνα γύρω στο 500 ΠΚΕ.
Βόρεια της Ιουδαίας και της Γαληλαίας ζούσαν οι Φιλισταίοι στην Φιλιστήνη. Ο Γολιάθ ήταν Φιλισταίος και τον σκότωσε με την σφεντόνα του ο μικρός Δαυίδ, ο πρώτος μεγάλος βασιλειάς των Ισραηλιτών και πατέρας του Σολομώντα. Παλαιστίνη δεν υπήρχε μέχρι που την ονόμασαν έτσι οι Ευρωπαίοι από τους Βιβλικούς Φιλσταίους. Εκείνοι δε τους οποίους ονομάζουμε Παλαιστίνιους σήμερα είναι εφεύρεση της θνήσκουσας Βρετανικής αυτοκρατορίας (διαίρει και βασίλευε, όπως εφηύραν και το Πακιστάν) μεταξύ 1917 και 1947.
- Λαός Ύκσος:
Εκείνον τον «ξένο» προς τους Αιγύπτιους λαό που εγκαταστάθηκε στην πόλη Αβάρις στο ανατολικό μέρος του Δέλτα του ποταμού Νείλου και γύρω περιοχές οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «Ύκσος» που σημαίνει «βασιλείς-βοσκοί, και, από ξένη καταγωγή».
δίνοντάς του το περίφημο από την Παλαιά Διαθήκη ένδυμα ποικίλων χρωμάτων.
Δεξιά: Αιγυπτιακή αναπαράσταση από τον τύμβο του φαραώ περίπου 1900 ΠΚΕ ενός Ύκσος
με ομάδα δυτικο-Ασιατών ( από το Λεβάν, Γη Καναάν).
Ο λαός Ύκσος παραστάθηκε από τους Αιγυπτίους να φορά πολύχρωμο ρουχισμό.
Οι Ύκσος έφτασαν να κυβερνούν την ίδια την Αίγυπτο, ξεκινώντας γύρω στο 1650 ΠΚΕ ή νωρίτερα επί περίπου 108 χρόνια κατά τον Αιγυπτιακό πάπυρο Turin King List, ή 149 χρόνια κατά τον Kim Ryholt, ή 180 χρόνια κατά τον Thomas Schneider. Η κυβέρνηση της Αιγύπτου από βασιλείς Ύκσος συμπίπτει με την συνεχιζόμενη κατ’ αυτήν την περίοδο βασιλεία Αιγυπτίων Φαραώ νοτιότερα, στις Θήβες, στην άνω Αίγυπτο.
Από τις Θήβες, ο Αιγύπτιος Φαραώ Τατμόσε (Βασίλευσε γύρω στα 5 χρόνια, περίπου 1555-1550 ΠΚΕ) ξεκίνησε έναν πόλεμο «απελευθέρωσης» εναντίων των Ύκσος, ο οποίος πόλεμος συνεχίστηκε από τον διάδοχό του τον Φαραώ Αχμοσε (Βασίλευσε γύρω στα 25 χρόνια την μέση προς το τέλος του 16 αιώνα ΠΚΕ, περίπου 1550-1525 ΠΚΕ) ο οποίος τελικά νίκησε και εξεδίωξε τους κυβερνώντες Ύκσος από την Αίγυπτο γύρω στο 1540 ΠΚΕ αφού είχαν μείνει στην περιοχή κάπου 400 χρόνια από το 2000 ή 1900 ΠΚΕ.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι ο λαός τον οποίον οι Αιγύπτιοι και η Ιστορία ονομάζει Ύκσος, προερχόταν από την γη Καναάν και ότι είναι ο ίδιος λαός που επίσης αποκαλούμε Ισραηλίτες.
Οι γνώμες επιστημόνων στην διεθνή κοινότητα διχάζονται, από περίπου πριν το 1600 ΠΚΕ μέχρι το 1500 ΠΚΕ ως προς το πότε εξεράγη το ηφαίστειο της Σαντορίνης.
Ένα μέρος των επιστημονικών μελετών με radiocarbon dating για το έτος της έκρηξης:
- Hammer et al, 1987: 1675-1525 ΠΚΕ
- Manning et al., 2020: 1576-1545 ΠΚΕ
- Şahoğlu et al., 2022: 1565-1501 ΠΚΕ
- Ehrlich et al., 2021: 1624-1528 ΠΚΕ
- Pearson et al., 2023: 1602-1502 ΠΚΕ
- Μερικές από τις μελέτες βασισμένες σε δακτύλιους δέντρων: 1561-1524 ΠΚΕ
Οι παραπάνω μελέτες προτείνουν ότι η περίοδος γύρω στο 1560-1540 ΠΚΕ είναι μια καλή πιθανή χρονική εστίαση βάση των παραπάνω για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Πράγματι, η Στήλη του φαραώ Αχμόσε, στο Αιγυπτιακό Μουσείο, περιγράφει μια μεγάλη καταστροφή, κατακλυσμικά γεγονότα που έπληξαν την Αίγυπτο γύρω στο 1550 ΠΚΕ. Ο Αχμοσε ήταν ο Φαραώ που συνέχισε τον πόλεμο του πατέρα του, Τατμόσε, εναντίων των Ύκσος και τους έδιωξε από την Αίγυπτο γύρω στο 1540 ΠΚΕ.
- Οι δέκα Πληγές του Φαραώ:
Αναφέρεται στην ΕβραΙκή παράδοση και την Χριστιανική Παλαιά Διαθήκη ότι οι δέκα πληγές ήταν οι εξής σε χρονολογική σειρά, όπου οι περιγραφές των πληγών προτείνουν μια χρονική περίοδο όχι ημερών αλλά εβδομάδων ή μηνών, και ίσως και πάνω από χρόνο:
- Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα, με αποτέλεσμα να πεθάνουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου νερού.
- Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, μπαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων.
- Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες και άλλα μικρά πλάσματα παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα.
- Σμήνος από αλογόμυγες εισέβαλε σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες».
- Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων, ώστε «κάθε είδους ζωντανά της Αιγύπτου άρχισαν να ψοφούν».
- Άνθρωποι και ζώα γέμισαν εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές.
- Έπεσε πολύ βαρύ χαλάζι ανάμεικτο με φωτιά από τον ουρανό, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε, τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση.
- Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού με αποτέλεσμα να καταστραφούν τελειωτικά οι σοδειές.
- Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια, σκοτάδι που «μπορούσε κανείς να το ψηλαφίσει» σαν να επρόκειτο για πολύ πυκνή ομίχλη.
- Σκοτώθηκαν όλοι οι πρωτότοκοι γιοι των Αιγυπτίων < περιλαμβανομένου και του γιου του Φαραώ καθώς και τα πρωτότοκα των ζώων τους.
- Το 1984 στην λίμνη Μανού και το 1986 στην λίμνη Νύος στο Καμερούν, τα νερά έγιναν κόκκινα όταν υπόγειες θήκες αερίου αναμείχθηκαν με υλικά από τον βυθό της λίμνης. Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα.
- Υδρόβια ζωντανά, όπως ψάρια, θα πεθάνουν. Μόνο βάτραχοι επιζούν και αυτοί θα εγκαταλείψουν το περιβάλλον τους όταν αυτό μολυνθεί. Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου.
- Ένα τέτοιο γεγονός θα προκαλέσει αύξηση εντόμων. Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες και άλλα μικρά πλάσματα παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα.
- Σμήνος από αλογόμυγες εισέβαλε σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες».
- Αυτό το γεγονός επίσης θα φέρει ασθένειες και μολύνσεις. Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων.
- Το 1986 στην λίμνη Νύος στο Καμερούν άνθρωποι γέμησαν αποστήματα και μολύνσεις σαν αποτέλεσμα της διαφυγής αερίου που έκανε τα νερά κόκκινα και το γεγονός εξελίχθηκε όπως στα παραπανω σημεία. Άνθρωποι και ζώα γέμισαν εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές.
- Ο Αιγυπτιακός πάπυρος Ιπουουερ χρονολογημένος στην περίοδο των Ύκσος αναφέρει ότι η Αίγυπτος πλήχθηκε από ένα παράξενο χαλάζι ανάμεικτο με φωτιά. H Meteorolog;ia to anagnvr;izei ayt;o vw Accretionary lapilli, Ηφαιστειακό χαλάζι, ενα μείγμα ηφαιστειακής στάχτης και υγρασίας στα επάνω στρώματα της ατμόσφαιρας που μετά πέφτει προς την γη σε μεγάλες αποστάσεις από την ηφαιστειακή έκρηξη. Έπεσε πολύ βαρύ χαλάζι ανάμεικτο με φωτιά από τον ουρανό, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε, τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση.
- Ακρίδες μπορεί να ταξιδέυουν και σε σμήνη 40 έως και 80 εκατομμύρια ακρίδες ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Οι ακρίδες κατεβαίνουν στο έδαφος όταν αισθανθούν κρύο. Τα παραπάνω φαινόμενα, και το Ηφαιστειακό Χαλάζι, ήταν αρκετά για να προσγειωθούν τα σμήνη ακρίδων που είναι κοινά και συνήθη στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου. Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού με αποτέλεσμα να καταστραφούν τελειωτικά οι σοδειές.
- Η τελευταία φάση από την έκρηξη της Σαντορίνης: Σκοτάδι. Επίκαιρό πριν την έκρηξη η Αφρικανική πλάκα σερνόταν προς τα κάτω από την Ευρωπαϊκή. Όταν η έκρηξη συναιβει, εξαπέστειλε ένα πυκνό ηφαιστειακό σύνεφο 40 χιλιόμετρα ψηλό και 200 χιλιόμετρα πλατύ. Όταν έφτασε στο Δέλτα του Νείλου, το σύνεφο σκέπασε όλη την βόρεια Αίγυπτο. Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια σαν πολύ πυκνή ομίχλη. Στην πόλη Αβάρις ανακαλύφθηκε πρόσφατα τέφρα από την Σαντορίνη.
- Τα γεωλογικά γεγονότα που ξεκίνησαν πιθανόν και έξι μήνες πρωτύτερα, απελευθέρωσαν τελικά το αέριο που κρυβόταν κάτω απο΄την επιφάνεια. Το CO2 ήταν θανατηφόρο μολις βγήκε στην επιφάνεια αλλά σύντομα μείχθηκε με την ατμόσφαιρα και δεν ήταν πια επικύνδυνο λίγα μέτρα πάνω από την επιφάνεια. Η Αιγυπτιακή παράδωση ήταν ότι οι πρωτότολοι γιοί μιας οικογένειας, τιμητικά, κοιμόντουσαν σε κρεβάτι στο ισόγειο, ενώ η υπόλοιπη οικογένει στον δεύτερο όροφο ή και στην ταράτσα. Σκοτώθηκαν όλοι οι πρωτότοκοι γιοι των Αιγυπτίων περιλαμβανομένου και του γιου του Φαραώ.
- Έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο:
Η Εβραϊκή παράδοση και θρησκεία, από περίπου το 500 ΠΚΕ, όπως και αργότερα η Χριστιανική Παλαιά Διαθήκη, αναφέρει και περιγράφει την Έξοδο ως εξής:
Ο Ιωσήφ, δωδέκατος γιός του Ιακώβ και της Ραχήλ, πουλήθηκε σαν σκλάβος στην Αίγυπτο, όπου εξηγώντας σωστά τα όνειρα του Φαραώ ανέβηκε σε περίοπτη θέση δίπλα στον Φαραώ. Κάλεσε την οικογένειά του να τον ακολουθήσει και περίπου 80 άντρες πήγαν από την Καναάν στην Αίγυπτο. Το σύνολο μαζί με γυναίκες, παιδιά και υπηρέτες πρέπει να ήταν μερικές εκατοντάδες. Έζησαν στη Αίγυπτο ειρηνικά επί 400 χρόνια αλλά κατέληξαν να είναι σκλάβοι. Ο Μωυσής, γιός Ισραηλιτών τον οποίον είχε βρει μωρό να πλέει σε ένα καλάθι στον Νείλο μια Αιγύπτια πριγκίπισσα και τον υιοθέτησε, μεγάλωσε σαν αδελφός ενός συνομήλικου μελλοντικού Φαραώ. Νέος έφυγε από την Αίγυπτο προς τα ανατολικά και έζησε σαν βοσκός. Μετά από εντολή του ενός Θεού του Αβραάμ επέστρεψε στην Αίγυπτο και απαίτησε από τον Φαραώ να ελευθερώσει τους Ισραηλίτες από σκλάβους για να επιστρέψουν στην Γη Καναάν. Ο Φαραώ αρνήθηκε και ο Θεός του Ισραήλ τον τιμώρησε με δέκα πληγές μέχρι που ενέδωσε να αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν.
Οι ισραηλίτες, τότε, αριθμούσαν δυόμισι εκατομμύρια. Ο Μωυσής τους οδήγησε από το Δέλτα του Νείλου στο Σινά χωρίζοντας την θάλασσα ώστε να περάσουν, και όταν ο στρατός του Φαραώ τους ακολούθησε, η θάλασσα έκλεισε πάλι και έπνιξε τον στρατό. Ο Μωυσής έλαβε τον Νόμο (τις δέκα εντολές) από τον Θεό του Ισραήλ στο όρος Σινά και μετά από περιπλάνηση (νομαδική ζωή;) σαράντα ετών, οι Ισραηλίτες έφτασαν στην γη Καναάν και έμειναν εκεί αφού πρώτα πολιόρκησαν και κατέλαβαν την πόλη της Ιεριχώ.
- Μυκηναϊκή Ελλάδα:
Η Μυκηναϊκή Ελλάδα (1750-1050 ΠΚΕ), με κέντρα τις Μυκήνες την Πύλο και το Άργος είναι ο σύνδεσμος μεταξύ του Μινωικού Πολιτισμού (3100-1100 ΠΚΕ) και του Ελληνικού Πολιτισμού (1100-323 ΠΚΕ).
Οι σκοτεινοί αιώνες της πολιτιστικής και οικονομικής κατάρρευσης της ανατολικής Μεσογείου (1200-800 ΠΚΕ) τελείωσαν με τα Ομηρικά έπη, Ιλιάδα και Οδύσσεια, γραμμένα γύρω στο 800 ΠΚΕ που περιέγραφαν τον Τρωικό Πόλεμο ο οποίος έγινε πιθανώς μεταξύ του 1300 και του 1150 ΠΚΕ.
Στην Ιλιάδα οι Αχαιοί αναφέρονται 598 φορές, οι Αργίοι (από το Άργος) 182 φορές, οι Δαναοί 138 φορές και οι όροι Πανέλληνες και Έλληνες από μια φορά.
Η Μυκηναϊκή Ελλάδα έδρασε σαν μια μακροχρόνια πορία που ένωσε, ύφανε μεταξύ τους σε πολιτιστική εξέλιξη τους Μινωικούς (αρχικά από το Λεβάν και Ανατόλια), τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες, Αιολείς (που ήταν Ινδοευρωπαϊκές φυλές από νότιοανατολικά του Καύκασου) και τους Δαναούς υπό τον κοινό μεταξύ τους μύθο καταγωγής από το μυθικό πρόσωπο Έλληνας ονομάζοντας τους διαφορετικούς αυτούς λαούς και φυλές συλλογικά Έλληνες.
- Δαναοί:
Όταν μεγάλωνα στην Ελλάδα την δεκαετία των ’60 και αρχές ’70, σε καλό σχολείο, θυμάμαι ότι είχα διδχθεί πως οι «Δαναοί» του Τρωικού Πολέμου ήταν άλλη μια ονομασία για τους Έλληνες. Αργότερα έμαθα ότι κατά την Ελληνική παράδοση και μυθολογία «οι Δαναοί ήταν Ελληνική φυλή, απόγονοι του Δαναού. Ο Δαναός ήταν γιος του βασιλιά της Αιγύπτου Βήλου, απογόνου της Ιούς, και της Αγχινόης, κόρης του Νείλου, και δίδυμος αδελφός του Αιγύπτου. Ο Ευριπίδης αναφέρει ότι ο Βήλος πριν πεθάνει όρισε τον Δαναό ως βασιλιά της Λιβύης. Ο Δαναός ναυπήγησε πλοίο με 50 κουπιά, και με αυτό έφυγε από την βόρειο Αφρική μαζί με τις 50 κόρες του».
Άρα, κατά την ίδια την Ελληνική μυθολογία, οι Δαναοί ήρθαν στην Ελλάδα από την βόρειο Αφρική, σχετισμένοι με την Αίγυπτο και πιθανώς με κυβερνητικά στρώματα της Αιγύπτου. Όλες οι αναφορές δείχνουν την άφιξη των Δαναών στις Μυκήνες και το Άργος πριν τον Τρωικό Πόλεμο.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα
κάτω: εφτά Μινωικά κεφάλια ταύρου με διπλό πέλεκι.
Στη μέση: τρία σκαλιστά κοσμήματα.
Άλλωστε η Βίβλος γράφει ότι στο όρος Σινά ο Μωυσής έγραψε τους νόμους. Τις δέκα εντολές.
Και οι Ισραηλίτες τις έβαλαν σε μια χρυσή κοιβωτό την οποία κατασκεύασαν μέλη της φυλής που λεγόταν Δαν.
Δαναοί;
Επίσης, ο Σλίμαν ανακάλυψε στς Μυκήνες Αιγυπτιακά χρυσά αντικείμενα.
Το 1972 ανακαλύφθηκε στην Σαντορίνη μια απεικόνηση ταξιδιού από μια πόλη στην Αίγυπτο προς το Μινωικό Αιγαίο,
που αποδεικνύει επαφή μεταξύ του Μινωικού Πολιτισμού και της πόλης Αβάρις στην Αίγυπτο.
Ο καθηγητής Δούμας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου το ονομάζει ως τον αρχαιότερο χάρτη που έχει ανακαλυφθεί.
άνθρωποι από το Μινωικό Αιγαίο έκαναν εμπόριο με τους Ύκσος και Μινωικοί ζούσαν και στην Αβάρις.
- Τρωικός Πόλεμος: Η εποχή του τέλους της Προϊστορίας και της αρχής της Ιστορίας:
Οι Τρώες, αν και Έλληνες, είχαν οικονομική και πολιτική επιρροή από την αυτοκρατορία των Χετταίων που βρισκόταν στην σημερινή Τουρκία. Τους επιτέθηκαν οι Αχαιοί και Δαναοί. Ο Τρωικός Πόλεμος έγινε, κατά τον Ερατοσθένη το 1194 με 1184 ΠΚΕ. Ημερομηνίες που συμπίπτουν με τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Τροία και την καταστροφική πυρκαγιά της Τροίας VII.
Οι Θεοί Απόλλων, Αφροδίτη, Άρης, Άρτεμις ήταν με το μέρος των Τρωών.
Οι Θεοί Αθηνά, Ήφαιστος, Ήρα, Ποσειδών και Ερμής ήταν με το μέρος των Αχαιών.
Ο Δίας το έπαιζε ουδέτερος μέχρι που έμαθε ότι η Τροία πρόκειται να πέσει και τότε απαγόρευσε στους θεούς να βοηθούν πλέον την Τροία.
Η Δήμητρα και ο Άδης δεν υποστήριξαν κανέναν.
Ο Τρωικός Πόλεμος πιθανόν να είναι μια συλλογή ποικίλων συμπλοκών στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Χρονολογικά βρίσκεται στην απαρχή της Κατάρρευσης της Ανατολικής Μεσογείου και την απαρχή των Σκοτεινών Χρόνων.
- Λαοί της Θάλασσας:
Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι Λαοί της Θάλασσας και από που ήρθαν και γιατί. Γνωρίζουμε μόνο ότι οι επιδρομές τους που κράτησαν ίσως επί 100 ή 200 χρόνια μετά από περίπου το 1200 ΠΚΕ κατέστρεψαν πολλές σημαντικές πόλεις στην Ανατολική Μεσόγειο και επιτέθηκαν και στην Αίγυπτο από όπου έχουμε τις λιγοστές πληροφορίες που υπάρχουν για αυτούς.
- ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:
Πως μπορούν τα παραπάνω να αποδοθούν σε αντικειμενική ιστορική συνέχεια,
χωρίς να αλλαξουμε ημερομηνίες και ουσία γεγονότων;
Σημ.: Ενώ τα παραπάνω είναι εξακριβωμένα και διεθνώς αποδεκτά, τα παρακάτω ειναι δική μου πρόταση, στην οποία έχω καταβάλει κάθε προσπάθεια να ακολουθήσω τα παραπάνω χωρίς να αλλάξω υφή, ουσία, ημερομηνίες ή έννοια, βάζοντάς τα όλα αυτά σε μια αντικειμενική και λογική συνοχή.
- Προς το τέλος της τρίτης χιλιετηρίδας Προ Κοινής Εποχής δύο πολιτισμοί είχαν ήδη εδραιωθεί στην ανατολική Μεσόγειο: Ο Αιγυπτιακός, στην βορειοανατολική Αφρική, και ο Μινωικός στο νησί της Κρήτης, ο οποίος ήταν ο πρώτος Ευρωπαϊκός Πολιτισμός.
- Στην αρχή της δεύτερης χιλιετηρίδας Προ Κοινής Εποχής, σημιτικοί πληθυσμοί από το Λεβάν (σημερινές γεωγραφικές περιοχές Συρίας, Ισραήλ, Παλαιστίνης, Αραβίας) μετατοπίσθηκαν στο Δέλτα του ποταμού Νείλου, μεταξύ του 2000 και 1900 ΠΚΕ όπου είχαν εδραιωθεί γύρω από και μέσα στην πόλη Αβάρις από όπου, γύρω στο 1650 ΠΚΕ, περίπου 300 χρόνια μετά την άφιξή τους, άρχισαν να κυβερνούν την κάτω Αίγυπτο σε ανταγωνισμό με τους Φαραώ στις Θήβες στην άνω Αίγυπτο.
- Η σήμερα ήδη-απαρχαιωμένη έκφραση του 19ου αιώνα «Σημίτες» ουδέποτε σχετιζόταν με ράτσα ή φυλή, αλλά ήταν γλωσσικός προσδιορισμός που συμπεριελάμβανε Αραβικούς πληθυσμούς. Τον εικοστό αιώνα η έκφραση «αντισημιτισμός» εξελίχθηκε να σημαίνει το μίσος κατά Εβραϊκών πληθυσμών. Όσον αφορά την δεύτερη Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδα, η έκφραση Σημιτικοί πληθυσμοί, στην Αίγυπτο, αναφέρεται στους πληθυσμούς που εξελίχθηκαν αργότερα με την έκφραση «Ισραηλίτες» τους οποίους οι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν «Ύκσος».
- Από το 1550 ΠΚΕ οι Φαραώ των Θηβών εξαπέλυσαν επιθέσεις και πόλεμο εναντίων των Ύκσος που κυβερνούσαν από την πόλη Αβάρις στο Δέλτα του Νείλου και τελικά ο Φαραώ Αχμόσε νίκησε τους Ύκσος το 1540 ΠΚΕ και τους εξεδίωξε προς το Σινά και την γη Καναάν.
- Την ίδια εποχή γύρω στα μέσα του δέκατου έκτου αιώνα ΠΚΕ, η Αίγυπτος υπέφερε επί περίοδο χρόνου από τα γεωλογικά και φυσικά φαινόμενα σχετιζόμενα με το πριν και το μετά από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, όπως και με την ίδια την έκρηξη, όταν έγινε. Τα φαινόμενα σχετιζόμενα με την έκρηξη πιθανότατα συνέπεσαν με την σύγκρουση μεταξύ Φαραώ και Ύκσος. Ο πόλεμος μεταξύ Φαραώ και Ύκσος και τα φαινόμενα από την έκρηξη της Σαντορίνης θα συνδιάστηκαν στην αντίληψη των Αιγυπτίων της εποχής, και πιθανώς τα φαινόμενα (μετέπειτα με απόδοση ως πληγές) να προκάλεσαν τον πόλεμο κατά των Ύκσος ή να θεωρήθηκαν οι Ύκσος η αιτία για τα καταστρεπτικά φαινόμενα.
- Οι Ύκσος γύρω στο 1540 ΠΚΕ αριθμουσαν κοντά στα τρία εκατομμύρια. Όταν ο Αιγύπτιος Φαραώ Αχμόσε τους νίκησε και τους έδιωξε να επιστρεψουν στην γη Καναάν υποθέτουμε ότι έφυγαν οι κυβερνούντες, οι υθήνοντες, οι πλούσιοι και πολλοί άλλοι, αλλά όχι όλοι οι Ύκσος. Όσοι έμειναν στην Αίγυπτο θα έχασαν την ζωή που ήξεραν και θα κατέβηκαν στο χαμηλότερο κοινωνικο επίπεδο, τελικά ως υπηρέτες και σκλάβοι.
- Γύρω στα 200 χρόνια αργότερα, γύρω στο 1300 ΠΚΕ πιθανώς οι απομένοντες Ύκσος, Ισραηλίτες πλέον, να μετακινήθηκαν προς την γη Καναάν, πιθανώς βοηθούμενοι από έναν Ισραηλίτη γνωστό ως Μωυσής.
- Είναι πολύ πιθανό η ιστορική πραγματικότητα του μύθου της Εξόδου να προτείνει μια περίοδο 300 ετών, περίπου 1600-1300 ΠΚΕ, ξεκινόντας με την έκρηξη της Σαντορίνης, τον πόλεμο κατά των Ύκσος/Ισραξλιτών από τους φαραώ Τατμόσε και Αχμόσε, το εκδιωγμό των Ύκσος προς την γη Καναάν, την κατά συνέχεια υποδούλωση στην Αίγυπτο των απομεινάντων Ισραηλιτών οι οποίοι τελικά έφυγα νπρος την γη Καναάν γύρω στο 1300 ΠΚΕ. Ο μύθος της Εξόδου και ο Μωυσής πρωτοαναφέρθηκαν από τους προφήτες του Ισραέλ Άμος και τον Χοσέα τον όγδοο αιώνα ΠΚΕ, και μετά από τον Μίκα τον έβδομο αιώνα ΠΚΕ, περισσότερο από 600 χρόνια μετά το 1300 ΠΚΕ και τουλάχιστον 300 χρόνια μετά τους βασιλείς Δαυίδ και Σολομώντα.
- Οσον αφορά το αν υπήρξε ο Μωυσής σαν ιστορικό πρόσωπο, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο και ιστορικό William G. Dever «Ένα πρόσωπο που ταιριάζει με εκείνο του Μωυσή πιθανόν να έζησε κάπου στη νότια Υπεριορδανία στα μέσα του τέλους του 13ου αιώνα ΠΚΕ».
- Ένα μικρό μέρος των Ύκσος/Ισραηλιτών που επέστρεψε στην γη Καναάν γύρω στο 1540-1500 ΠΚΕ από την Αίγυπτο, πιθανώς απόγονοι του πατριάρχη Δαν μετακινήθηκε βορειότερα στον σημερινό Λίβανο και από εκεί στην Μεσόγειο, πιθανώς σαν μέρος των Λαών της Θάλασσας, και κατέληξαν ως Δαναοί στο Άργος και τις Μυκήνες, περιοχές που γνώριζαν από την εποχή του εμπορίου πριν την καταστροφή.
Είναι δηλαδή πολύ πιθανόν, για να συζεύξουμε τα γεγονότα όπως είναι ακαδημαϊκά δεκτά, η Βιβλική Έξοδος να αναφέρεται σε δύο πραγματικά γεγονότα με απόσταση δύο αιώνων, τον εκδιωγμό των Ύκσος/Ισραηλιτών μετά την έκρηξη της Σαντορίνης γύρω στο 1550-1500 ΠΚΕ, και την μετακίνηση των απομείναντων Ισραηλιτών γύρω στο 1300 ΠΚΕ. Μέρος των οποίων κατέληξαν ως Δαναοί στα γεγονότα που η μυθολογία ενώνει με τα Ομηρικά Έπη ως τα δέκα χρόνια του Τρωικού Πολέμου και τα δέκα χρόνια της περιπλάνησης του Οδυσσέα στην θάλασσα, που θυμίζει και τις επιδρομές και την ζωή των Λαών της Θάλασσας.
Λίγο γνωστό γεγονός: Υπήρχαν τρία Ομηρικά Έπη, η Ιλιάδα, η Οδύσσεια (επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη) και η επιστροφή των άλλων αρχηγών στις πόλεις τους. Το τρίτο Έπος δεν έχει διασωθεί.
~~~
Οι λεγόμενοι «Αρχαίοι Έλληνες» εξελίχθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο από πληθυσμούς με αλληλεπίδραση και συγκατοίκηση από το 3100 ως το 800 ΠΚΕ. Πληθυσμοί που συμπεριελάμβαναν, σε περίοδο περίπου 1300 χρόνων ως το 800 ΠΚΕ, πληθυσμούς και φυλές από την Ανατόλια, το Λεβάν, την βόρειο Αφρική από όπου οι ‘Υκσος/Ισραηλίτες/Δαναοί, και τις τέσσερεις ινδοευρωπαϊκές φυλές από νοτιοανατολικά του Καύκασου, τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες και Αιολείς, όπου όλοι οι πληθυσμοί αυτοί ανέπτυξαν κοινή αφήγηση ως προς θρησκεία και μυθολογική κοινή καταγωγή στον Ελλαδικό χώρο.
Ο Ελληνικός Πολιτισμός (1200-323 ΠΚΕ) γεφυρώνει την Προϊστορία με την δυτική Ιστορία και τον μετέπειτα Ευρωπαϊκό Πολιτισμό: τον Δυτικό Πολιτισμό.
Κρίμα μόνο που οι Ιταλοί τους έβαλαν όλους να μας λένε Greeks. Αυτό δεν τους το συγχωρνάω με τίποτα. Και ας ήταν οι Δωριείς-Γραικοί αληθινοί ενώ ο Έλλην ήταν (και είναι) παραμύθι. Το παραμύθι που έχτισαν όλοι εκείνοι οι λαοί και οι φυλές το βρίσκω πιο όμορφο, πιο ποιητικό από τους πραγματικούς Γραικούς που συνάντησαν οι Ιταλοί (Ετρούσκοι) πεντακόσια χρόνια πριν γίνουν Ρωμαίοι.
~~~
ΥΓ. Συνήθως, στην Ιστορία, οι Πολιτισμοί αναπτύσσονται, ακμάζουν σε μια «χρυσή εποχή» και μετά «πέφτουν» και εξαφανίζονται. Οι Πολιτισμοί των Σουμερίων, των Ασιρίων, των Ναβαταίων, των Αζτέκων, Μάυα και Ίνκα, και τόσοι άλλοι, άνθισαν και μετά κατέρρευσαν (ιδιαίτερα τους Πολιτισμούς της Κεντρικής και Νότιου Αμερικής τους εξαφάνησαν με γενοκτονία τα καθήκια οι φιλάργυροι τυχοδιώκτες οι Κονκισταδόροι από την Ισπανία... Ο Πιζάρο φερ' είπείν ούτε ανάγνωση-γραφή δεν ήξερε, το κάθαρμα που έκαιγε τους Ίνκα ζωντανούς) …
Όμως ο Ελληνικός Πολιτισμός (1200-323 ΠΚΕ) δεν έπεσε και δεν εξαφανίστηκε αλλά μετάλλαξε και εξελίχθηκε. Από Ελληνικός Πολιτισμός μετάλλαξε σε Ελληνιστική Εποχή (323-32 ΠΚΕ), μετά στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (32 ΠΚΕ έως 335 ΚΕ), Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (335 έως 468 ΚΕ) και Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (335 έως 1453 ΚΕ).
Οι πληθυσμοί του Ελλαδικού χώρου αυτοαποκαλέστηκαν «Ρωμαίοι» («Ρωμιοί») μετά τα μέσα του τρίτου αιώνα ΠΚΕ και συνέχισαν πάντα να μιλάνε τα εξελισσόμενα Αρχαία Ελληνικά τα οποία έγιναν και η επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στα μέσα του έκτου αιώνα ΚΕ υπό τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό (527-565 ΚΕ).
Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ονομάστηκε «Βυζαντινή», τον δέκατο ένατο αιώνα χρησιμοποιώντας το όνομα το οποίο είχε δώσει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 1557 ο Γερμανός ιστορικός Ιερώνυμος Γουλφ λόγω του ότι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας «Imperator Caesar Flavius Valerius Constantinus Augustus» (Κωνσταντίνος ο Μέγας) μετέφερε την πρωτεύουσά του από την Ρώμη στην πόλη που έχτισε και ονόμασε Νέα Ρώμη, εκεί που πριν 800 περίπου χρόνια ο Βύζας από τα Μέγαρα είχε χτίσει αποικία ονομασμένη «Βυζάντιο».
Η Νέα Ρώη παρέμεινε γνωστή ως η πόλη του Κωνσταντίνου: Κωνσταντινούπολη. Μετά την άλωση από τους Οθωμανούς το 1453 η πόλη του Κωνσταντίνου παρέμεινε γνωστή με την ελληνική φωνητική ονομασία «Εις την Πόλη», «Istanbul».
ΥΓ2. Με ένα καλό φίλο Τούρκο, με τον οποίον γνωριστήκαμε στο Πανεπιστήμιο στο Λονδίνο το 1976, πάντα λέω ότι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας ήταν γείτονες γιατί οι δικοί του ζούσαν στην Istanbul και οι δικοί μου στην Κωνσταντινούπολη.
~~~
Η ομορφιά και το μεγαλείο των πολιτισμών είναι τα μεταξύ τους παράληλα (ιδίως τα κοινά, όπως παραδείγματος χάριν οι Δαναοί), που δεν είναι καθημερινά γνωστά, η αλληλεπίδραση, η συνοχή στην μεταξύ τους εξέλιξη και η συγγένεια, εγγύς και μακρά, και όχι οι διαφορές και τα μίση και οι εθνικιστικές αφηγήσεις ανωτερότητας των μεν ή των δε (η οποία φαντασίωση ανωτερότητας είναι ο προσδιορισμός του όρου φασισμός και ο προσδιορισμός της άγνοιας. Ναι, και στην Ιταλία και στην Ελλάδα υπάρχουν και καθηγητές ακόμα που επιλέγουν να ζουν στην άγνοια της αφήγησης εθνικιστικής ανωτερότητας).
Η Ιστορική και Αρχαιολογική και Επιστημονική πραγματικότητα δεν χρειάζεται να καταρρίπτει τον μύθο και την πίστη. Η Μυθολογία είναι η γεύση της Ιστορίας. Η γεύση που έχει μείνει στους ανθρώπους που έζησαν την Ιστορία.
Ξεκινώντας από την Μεσοποταμία, μέσω γης Καναάν και Αιγύπτου οι μετέπειτα ονομασμένοι Ισραηλίτες έδωσαν στους Πολιτισμούς τις τρεις λεγομενες Αβρααμικές Θρησκείες, ξεκινώντας με τον Ιουδαϊσμό στην Ιουδαία, που μετέπειτα εξελήχθηκε στον Χριστιανισμό με κύριο καταλύτη τον Παύλο από την Ταρσό, και το Ισλάμ μέσω του Μωάμεθ από την Μέκα και Μεδίνα.
Οι Αβρααμικές θρησκείες σήμερα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από 50% του πληθυσμού του πλανήτη, κάπου τέσσερα δισεκατομμύρια πιστούς, οι οποίοι με την σειρά τους αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη των πολιτισμών που ξεκίνησαν στην ανατολική Μεσόγειο πριν 5.000 χρόνια.
Η ιστορική πραγματικότητα, η μυθολογία, oi θρησκείες, η εθνική ταυτότητα και η πολιτιστική ταυτότητα είναι συνυφασμένες στην ανθρώπινη εξέλιξη και ο διαχωρισμός τους, έστω και ακαδημαϊκά, είναι αδύνατος χωρίς να αλλοιώσει την ουσία της κάθε συνιστώσας του υφάσματος. Προσωπικά, θεωρώ ότι αναρτήσεις όπως οι προηγούμενες τρεις και η παρούσα είναι απαραίτητες όχι για να καταρρίψουν την Μυθολογία ή την Πίστη αλλά για να φωτίσουν την Ιστορία.
~~~
~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου