Ο Κώστας μας και η Λίντσι μας παντρεύτηκαν την 1η Οκτωβρίου, 2020
Ο Κώστας αγόρασε αυτό το Μπήτσκραφτ Μπονάνζα 35 του 1964,μοντέλο συλλέκτη, τον περασμένο Ιανουάριο.
Με το κόβιντ αποφασίσανε, αντί να περιμένουν να παντρευτούνε στην Τήνο τον Ιούνιο του 2021, να πάνε οι δυό τους, μόνοι τους στο αγαπημένο τους Τέλιουράιντ στα Βραχώδη όρη του Κολοράντο, και να παντρευτούν σε μια βουνοκορφή με παρόντες μόνο δύο φωτογράφους.Είχαν ήδη κάνει τον γύρο όλων των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής με το ιδιωτικό αεροπλάνο τέσσερεις βδομάδες τον Ιούλιο και είχαν αγαπήσει στο Τελιουράιντ. Η Λίντσι είχε γεννηθεί στο Ντένβερ του Κολοράντο. Ο Κώστας υπεραγαπούσε το Κολοράτο από τότε που ήταν μικρός και πηγαίναμε για σκι μαζί.Αφού παντρευτήκανε μας τηλεφώνησαν στην Αθήνα όπου είχαμε πάει για δυό βδομάδες διακοπές και η Λίντσι μου είπε:"Έχω καινούργιο μπαμπά!"
Στις 6 Οκτωβρίου το πρωί ξύπνησα από τα φωναχτά κλάματα της Μαργαρίτας. Στα δυνατά της αναφυλιτά δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε και τι έγινε. Καθώς προσπαθούσα να ξυπνήσω, ακόμα μέσα στον ύπνο μου, διέκρυνα την λέξη "Κώστας" και εκείνο το δευτερόλεπτο ήξερα, ξυπνώντας, ότι δεν θα ξαναδούμε τον Κώστα μας.
Ένα αεροπορικό ατύχημα δεν οφείλεται ποτέ σε ένα μόνο παράγοντα. Πάντοτε, τρία, τέσσερα ή περισσότερα πράγματα συμβαίνουν για να οδηγήσουν στην καταστροφή. Ο Κώστας και η Λίντσι απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο του Τέλιουράιντ, υψόμετρο 2.767 μέτρα. Οκτώμισι λεπτά μετά την απογείωση το αεροπλάνο δεν πρόλαβε να κάνει δεξιά στροφή 180 μοιρών και, στην μέση της στροφής έχασε γωνία στροφής και ύψος, και συνετρίβη στο έδαφος με ταχύτητα 116 χλμ την ώρα, με κάθετη ταχύτητα 1.340 μέτρα το λεπτό, σε υψόμετρο 3.595 μέτρα, σε μια ράχη μέσα σε μια χαράδρα. Το αεροπλάνο έχασε την ελάχιστη ταχύτητα πτήσης, μάλλον λόγω μηχανικής βλάβης, και έπεσε. Η Αμερικανική υπηρεσία που ερευνά ατυχήματα έστειλε ειδικούς στο σημείο, και μετέφεραν τα συντρίμια του αεροπλάνου για ανάλυση. Το πόρισμα θα εκδοθεί σε ένα-δύο χρόνια. Είναι πολύ σπάνιο να γίνεται τέτοιου βάθους έρευνα ξεκινώντας επί τόπου, για ιδιωτικά αεροπλάνα.
Οι κίτρινες "καρφίτσες" δείχνουν το στίγμα της πορείας του αεροπλάνου.Οι "καρφίτσες" βρίσκονται στο έδαφος.Το αεροπλάνο πετούσε περίπου 80 με 150 μετρα πάνω από την κάθε "καρφίτσα".Στην παρακάτω εικόνα, η πτήση 15 χιλιομέτρων από το αεροδρόμιο του Τέλιουράιντ, ως το Τέλος.
Η επάνω εικόνα στο #1 δείχνει μια κλειστή δεξιά στροφή που έκανε ο Κώστας στην προηγούμενη πτήση του στο σημείο εκείνο, δύο ώρες πριν το ατύχημα. Πήγαινε με 104 κόμβους, με ανοδική ταχύτητα 384 ποδιών το λεπτό, σε υψόμετρο 10.850 πόδια. Όπως είναι φυσικό σε τέτοια στροφή, στην μέση της στροφής το αεροπλάνο απέκτησε καθοδική ταχύτητα μείον-512 πόδια το λεπτό, και συνέχισε.
Η κάτω εικόνα δείχνει ότι δευτερόλεπτα πριν το ατύχημα, δυό ώρες αργότερα, λίγο πιο ανατολικά, μέσα σε κοιλότητα χαράδρας, ο Κώστας ξεκίνησε την ίδια στροφή. Σε αυτή την περίπτωση είχε υψηλότερο υψόμετρο (άρα και αραιότερη πυκνότητα ατμόσφαιρας) στα 11.950 πόδια, σιγανότερη ταχύτητα 82 κόμβων και λιγότερη ανοδική ταχύτητα 256 ποδιών το λεπτό. Η γωνία της στροφής ήταν πολύ πιο «ανοικτή». Οι δύο κόκκινες γραμμές είναι το τι κατεύθυνση θα είχε ακολουθήσει (και δεν θα είχε συμβεί ατύχημα) αν η στροφή είχε γίνει ακριβώς ίδια όπως εκείνη που είχε κάνει δυό ώρες νωρίτερα. Όμως η στροφή ήταν πιο ανοικτή, η ταχύτητα μειώθηκε στους 63 κόμβους και η κάθετη ταχύτητα έφτασε τα 1.472 πόδια το λεπτό και δευτερόλεπτα αργότερα 4.400 πόδια το λεπτό έχοντας χάσει την μίνιμουμ ταχύτητα που θα μπορούσε να δώσει άνωση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο όταν η μηχανή ξαφνικά σταματά να δίνει, την κρίσιμη στιγμή, την ώθηση που ζητά ο πιλότος, άρα, κατά πάσα πιθανότητα, μηχανική βλάβη λειτουργίας μηχανής η παροχής καυσίμου στην μηχανή.
Η τελική ανάλυση και αναφορά των αρχών για τα αίτια του ατυχήματος θα εκδοθεί σε ένα ή δύο χρόνια.
~
Η Λίντσι γεννήθηκε στο Κολοράντο και μεγάλωσε στο Μίσιγκαν. Αποφοίτησε με Μάστερς στην Νομική και, μετά από μερικά χρόνια εργασίας στον τομέα, αποφάσισε ότι θα ζούσε την ζωή της στον ουρανό και έγινε Αεροσυνοδός για την Γιουνάιτεντ.
Συναντήθηκαν με τον Κώστα στις 4 Μαΐου του 2016 σε μία πτήση από την Νέα Υόρκη στο Μπίρμινχαμ της Αγγλίας. Άρχισαν να ζουν μαζί στο σπίτι του Κώστα σε ιδιωτική κοινότητα κοντά στην Ντεητόνα Μπητς της Φλώριδας τον Φεβρουάριο του 2018. Αρραβωνιάστηκαν στην Βρετανική Κολούμπια τον Σεπτέμβριο του 2019 και παντρεύτηκαν στο Τέλιουράιντ του Κολοράντο την 1η Οκτωβρίου 2020.
 |
| Μόλις αρραβωνιάστηκαν ήρθαν να μας βρουν στην Αθήνα όπου είμασταν διακοπές. Πήρα αυτή την φωτογραφία γύρω στις 1 τοπική ώρα, 5 Οκτωβρίου 2019. Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, έφυγαν 1:03 τοπική ώρα, 5 Οκτωβρίου 2020 |
Ο Κώστας δεν λεγόταν Κωνσταντίνος. Στο πιστοποιητικό γεννήσεως του στις 7 Σεπτεμβρίου του 1990 στην Βοστώνη της Μασαχουσέτης, γράψαμε Κώστας με λατινικά γράμματα, και Κώστα είπα να τον πει ο παππάς στην βάπτισή του στην Μεγαλόχαρη στην Τήνο. Τον μεγαλώσαμε στο Νόρτον της Μασαχουσέτης όπου τελείωσε δημοτικό και γυμνάσιο και αντιπροσώπευε την πόλη μας στην ομάδα νεανικού Μπέησμπωλ. Τελείωσε το τετραετές πτυχίο πανεπιστημίου σε τρία χρόνια, το 2012, στο Πανεπιστήμιο Αεροναυτικής Έμπρυ Ριντλ στην Ντεητόνα Μπητς, το λεγόμενο «Χάρβαρντ των ουρανών».
- Ήταν Συγκυβερνήτης Μπόινγκ 757 και 767 για την Γιουνάιτεντ, την δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου, από το αεροδρόμιο Νούαρκ της Νέας Υόρκης προς την Ευρώπη, την Νότιο Αμερική και τον Ειρηνικό, αφού είχε προηγουμένως φτάσει τον βαθμό του Κυβερνήτη για την Γιου Ες Αίργουαιης Εξπρές που αργότερα έγινε μέρος της Αμέρικαν Αίρλάινς.
- Εκπαιδευτής Πτήσεως σε μονοκινητήρια και σε αεροπλάνα με δύο ή περισσότερους κινητήρες.
- Είναι ο ιδρυτής της Λέσχης προετοιμασίας μελλοντικών πιλότων σε πανεπιστημιακό επίπεδο της Ένωσης Πιλότων Αερογραμμών, ξεκινώντας από το Έμπρυ Ριντλ η οποία σήμερα είναι ενεργή σε εφτά πανεπιστήμια και ήταν πρόεδρος από το 2010 ως τον θάνατό του.
- Μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Βιομηχανία Αερομεταφορών του Πανεπιστημίου Έμπρυ Ριντλ.
- Μέλος της Νομοθετικής Επιτροπής της Ένωσης Πιλότων Αερογραμμών, συνεργαζόμενος με την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον.
- Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Παιδείας (για τις ΗΠΑ) της Ένωσης Πιλότων Αερογραμμών, διορισμένος στην Ουάσιγκτον το 2014 και πάλι το 2019.
 |
| Ο Κώστας, στις 28 Φεβρουαρίου, 2016, μπροστά στο αεροπλάνο του, Μπόινγκ 767, στην Γενεύη. Η Φωτογραφία αυτή χρησιμοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιό του, την Γιουνάιτεντ, την ΑΛΠΑ και όλο το διαδίκτυο μετά τον θάνατό του. |
Η Γιουνάιτεντ μας πέταξε παντού από την Ευρώπη, γύρω στις ΗΠΑ και πίσω, πρώτη θέση. Οι Κυβερνήτες, Συγκυβερνήτες και οι αεροσυνοδοί ήταν στην πόρτα των αεροπλάνων να μας περιμένουν με συλλυπητήρια. Η Διευθυντής Εξυπηρέτησης Πελατών στο Λονδίνο Χήθροου έκλαιγε στην αγκαλιά μας. Η πτήση Νούαρκ-Ορλάντο κρατήθηκε με καθυστέρηση στην πύλη για να μας περιμένει μετά από καθυστέρηση ερχόμενοι από το Λονδίνο. Ο Αρχιπιλότος της Γιουνάιτεντ μας περίμενε στην πύλη με αξιωματικούς διαβατηρίων και μας συνόδευσαν με ειδικό όχημα περνώντας μας από τα διαβατήρια ως την πτήση για το Ορλάντο. Αν και υπήρχε απαγόρευση εισόδου σε Ιταλούς πολίτες, στην Μαργαρίτα δόθηκε ιδιαίτερη άδεια εισόδου ως σύζυγος Αμερικανού πολίτη.
Η Γιουνάιτεντ έθεσε μια ειδική άδεια πτήση σε ένα Airbus A320 για να μεταφέρει την σωρό του Κώστα από το Μόντροουζ του Κολοράντο στη Βοστώνη, μέσω του Ντένβερ, το φέρετρό του ήταν τυλιγμένο σε μια σημαία της Γιουνάιτεντ και συνοδευόταν από τους φίλους του εν στολή και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο Παιδείας Πιλότων της Γιουνάιτεντ, με περισσότερους πιλότους να περιμένουν στα αεροδρόμια.
Στο Ντένβερ απέδωσαν στον Κώστα την πολύ σπάνια τιμή να περάσει το αεροπλάνο του κάτω από ένα υδάτινο τόξο, εκτοξευμένο από κανόνια νερού σε δύο πυροσβεστικά οχήματα, σχηματίζοντας ουράνιο τόξο στην αψίδα.
Κατόπιν αιτήματος ενός Μέλους της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, τέσσερις αμερικανικές σημαίες υψώθηκαν πάνω από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον για να τιμήσουν τον Κώστα και τη Λίντσεϊ και κάθε ένας από τους τέσσερις γονείς θα λάβει μία από τις σημαίες.
Η Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Χάντερ, κοντά στη Σαβάνα της Γεωργίας, πραγματοποίησε ένα λεπτό σιγής του Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας, κατά τη διάρκεια της οποίας ένα μήνυμα απευθύνθηκε στον Κώστα.
Το μήνυμα προς τον Κώστα το απεύθυνε ο εικονιζόμενος δίπλα του, Κόντυ, και στο μήνυμα του αφιέρωσε την ειδική πτήση από την οποία έστελνε την μετάδοση, και του θύμισε την ημέρα πριν δυό χρόνια που ο Κώστας είχε πετάξει ένα 767 στην βάση αυτή για να μεταφέρει στρατιώτες από το Αφγανιστάν.
Άγνωστοι μου γράφουν να μου πουν πως ο Κώστας άλλαξε ή εμπλούτισε την ζωή τους…
Είπα ότι από 'δω και μπρος ο Κώστας και η Λίντσι θα παίζουν στα ασημένια βέλη στον αγαπημένο τους ουρανό, και κάποιος άγνωστος πήγε στο σημείο που παντρεύτηκαν, κοντά στο σημείο που έφυγαν, φωτογράφισε ένα ασημένιο βέλος στον ουρανό και μου έστειλε την φωτογραφία.
 |
| Ο Κώστας μας και η Λίντσι! |
Το Πανεπιστήμιο Αεροναυτικής Έμπρυ Ριντλ ίδρυσε Κεφάλαιο για την Υποτροφία Κώστας Σιβύλλης που θα παραχωρείται εσαεί σε μαθητές για τα έξοδα εκπαίδευσης πτήσης. Το κεφάλαιο είχε στόχο 25.000 δολάρια αλλά ξεπέρασε τα 42.500 δολάρια τις πρώτες τρεις εβδομάδες.
Λινκ:
Η κηδεία του Κώστα έγινε στην Μασαχουσέτη, στον Ευαγγελισμό του Μπρόκτον, στις 17 Οκτωβρίου. Ο πατήρ Ιωάννης (δεξιά) ήξερε τον Κώστα από 2 ετών. Η Γιουνάιτεντ απένειμε στον Κώστα τέταρτη χρυσή μπάρα Κυβερνήτη.
Εορτασμός Ζωής στο Μίσιγκαν στις 24 Οκτωβρίου.
Στις 18 Οκτωβρίου, το Πανεπιστήμιο φιλοξένησε ένα δίωρο Εορτασμό για την Ζωή του Κώστα και της Λίντσι στην Ντεητόνα Μπητς, όπου μίλησαν ο Πρύτανις, Διοίκηση της Γιουνάιτεντ, φίλοι του Κώστα και εγώ… και παρακολουθήθηκε σε λάιβ-στρημ από πολλούς επιπλέον των, λόγω κόβιντ μόνο πενήντα ατόμων που βρισκόντουσαν στην αίθουσα.
- Ο Εορτασμός αρχίζει στο λεπτό 17:14 μετά την εισαγωγή.
- Το σλάιντσόου αρχίζει στο λεπτό 35:20 (η μουσική είναι εκείνη που ακούγαμε με τον Κώστα όταν ήταν παιδί και παίζαμε προσομοιωτή πτήσης)
- Μίλησα μετά και πριν, σάντουιτς ανάμεσα στους δύο καλύτερους φίλους του Κώστα, όπως παρακάλεσα να γίνει, και αρχίζω στο λεπτό 53:10
- Ο Διευθύνων Σύμβουλος Εκπαίδευσης Πιλότων της Γιουνάιτεντ, στο λεπτό 1:12:19
- Ο επίλογος μετά από το λεπτό 1:57:10
Αλλά αξίζει να το παρακολουθήσετε όλο και να τους ακούσετε όλους.
~
Λινκ:
Όπως είπε η Μαργαρίτα, και το υιοθέτησαν όλοι,
UNITED FOREVER
Αυτή είναι η κάρτα που έφτιαξα με την καθοδήγηση των φίλων του Κώστα,
ένας εκ των οποίων είναι σαν γιός μου και ο πατέρας του "αδελφός" μου.
~
Σαν κεραυνός το σημερινό σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σου πω Δημήτρη, από αυτά τα συνηθισμένα λόγια που λένε σε αυτές τις περιπτώσεις....;
Σε θυμήθηκα πριν από μέρες, λίγο μετά τη γιορτή σου, ήθελα να μπω, να αφήσω ένα "χρόνια πολλά" , μετά άλλες προτεραιότητες με έκαναν και το ξέχασα και πάλι, ώσπου σήμερα δεν είναι για "χρόνια πολλά".
Σε διαβάζω από το πρώτο ποστ σου κι όσο και αν δε γνωριζόμαστε, μέσα από τις προσωπικές σου αναρτήσεις ήταν σα να σε ήξερα...εσένα, την όμορφη Μαργαρίτα και ένα από τα πιο αξιοθαύμαστα νεαρά άτομα που εσύ μας γνώρισες, τον γιο σου. Τον Κώστα.
Τον Κώστα σου, που τον έκανες τον αγαπημένο πιλότο, όσων τύχαινε να σε διαβάζουν. Το παιδί που θα ήθελε ο κάθε γονιός. Όμορφος, έξυπνος, ταλαντούχος, έβλεπες το όμορφο πρόσωπό του και έβλεπες την ευγένεια που αυτό ανέδυε.
Ίσως Δημήτρη, το άστρο του να ήταν υπερβολικά λαμπρό κι αυτά τα άστρα καίγονται γρήγορα. Έτσι σκέφτομαι για ανθρώπους σαν τον Κώστα. Έφυγε νωρίς, αλλά έκανε τόσα πράγματα στη σύντομη ζωή του και φαινόταν τόσο χαρούμενος! Αυτό να θυμάσαι από εκείνον. Κι ότι έφυγε μαζί με την αγάπη του σε μια στιγμή μεγάλης ευτυχίας.
Για σένα φυσικά...δεν ξέρω τι να πω. Δεν υπάρχουν λόγια σε έναν πατέρα που χάνει τον μονάκριβό του.
Μόνο ότι σε νοιαζόμαστε. Όλοι όσοι σε ξέρουμε. Και κράτα σφιχτά τη Μαργαρίτα.
Από την αρχή αυτό το μπλογκ ήταν σχεδόν γεμάτο από την παρουσία του. Συνέχισε να το κάνεις.
Αγαπητή μου Scarlett, σ’ ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά. Πράγματι δεν υπάρχουν λόγια, μόνο αισθήματα και σκέψεις, και τα λόγια σου ακριβώς μεταδίδουν το τι αισθανόμαστε αυτή την στιγμή.
ΔιαγραφήΜετά από την περίοδο από το πρωί 6 Οκτωβρίου στην Αθήνα, πίσω στην Ιταλία και στην Αμερική μέχρι την 1 Νοεμβρίου, ξεκινά αυτό το καινούργιο κεφάλαιο στην ζωή. Όλες αυτές τις εβδομάδες μέσα μου ήταν μια ομίχλη, σαν να έβλεπα ταινία, φοβούμενος την διάλυση που θα έφερνε το να άφηνα τις αισθήσεις μου ελεύθερες, και, απ’ έξω χωρίς να το σκοπεύω, αυθόρμητα, καθρέπτιζα την δύναμη και το σθένος που αξίζει στον Κώστα μας. Τώρα, σιγή, θα έλεγε η Π. Σ. Δέλτα, όμως σιγή δεν σημαίνει τίποτα: η ζωή πρέπει να συνεχιστεί, ευτυχισμένα κιόλας, καθώς μόνο έτσι μπορούμε να αισθανόμαστε τον Κώστα μας και την καταπληκτική αγάπη για την ζωή που μετέδιδε στον καθένα. Πράγματι, έκανε σε 30 χρόνια περισσότερα από όσα άλλοι κάνουν σε 90.
Και, όπως λέω πάντα, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν τον γιό μου.
Να ‘σαι καλά, Scarlett μου.
Μπαίνω και ξαναμπαίνω στο μπλογκ σου, Δημήτρη, βλέπω αυτές τις καταπληκτικές φωτογραφίες του γάμου του γιου σου και ακόμη και τώρα μου είναι δύσκολο να πιστέψω πως αυτό το γεμάτο ζωή πρόσωπο δεν υπάρχει πια. Όλη την ημέρα προσπαθώ να το χωνέψω, αλλά δυσκολεύομαι.
ΔιαγραφήΓια μας που σήμερα το μάθαμε, σήμερα έφυγε.
Και όχι δεν χρειάζεται να γίνεις σαν το γιο σου. Γιατί εσύ τον βοήθησες να γίνει ό,τι έγινε. Και κυρίως τον βοήθησες να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή.
Scarlett μου, κι' εγώ το ίδιο... μπαίνω και ξαναπμαίνω εδώ που για πρώτη φορά έγραψα για το τι συνέβη... και όπως κάθε φορά που ακού τον εαυτό μου να λέει τις λέξεις "ο γιός μου σκοτώθηκε" σε κάποιον... συνεοδητοποιώ, από το τι ακούω τον εαυτό μου να λέει και τι διαβάζω ... τι έχει συμβεί. Κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα, που ξεκινά με την συνειδητοποίηση της πραγματικότητας...
ΔιαγραφήΤι κάνετε Δημήτρη; Υποθέτω πως στα βουνά σας θα κάνει πια αρκετό κρύο και θα έχετε κάνει τις ανάλογες ετοιμασίες. Ο covid σας έχει βρει εκεί ψηλά και ήσυχα που είσαστε ;
ΔιαγραφήΔε θέλω να μιλήσω για το όμορφο νιόπαντρο ζευγάρι, μπαίνω όμως πολύ τακτικά να θαυμάσω αυτά τα νιάτα και την ομορφιά.
Να περνάτε όμορφα Δημήτρη. Μόνο η αγάπη μένει. Και μόνο αυτή τα νικά όλα.
(ήθελα να αφήσω δυο λέξεις, ίσα ίσα για να ξέρεις ότι υπάρχουμε αρκετοί που σε σκεφτόμαστε και ότι όποτε θέλεις και αν θέλεις μπορείς να μου μιλήσεις για οτιδήποτε)
Καλησπέρα σου αγαπητή μου Scarlett. Οι μέρες περνάνε και προσθέτουν στην απόσταση από τις 5 Οκτωβρίου. Μερικές είναι καλύτερες από άλλες. Χθες και σήμερα είμαι λίγο «κάτω». Σήμερα και η Μαργαρίτα έκλαψε πολύ. Σιγά-σιγά θα φτάσουμε να συνεχίσουμε να φέρνουμε στην ζωή το χαμόγελο, και το δικό μας και εκείνο που ο Κώστας είχε συνέχεια στο πρόσωπό του.
ΔιαγραφήΈρχεται χειμώνας στο βουνό και έχουμε το τζάκι μας συνέχεια, αλλά για κάποιον που έχει συνηθίσει χειμώνες του μείον-δέκα (Φάρενάιτ) δεν είναι τίποτα :-)
Έρχομαι και εγώ εδώ συχνά και όλο προσθέτω κάτι, όπως ίσως να έχεις δει. Σήμερα, προς το τέλος, πρόσθεσα το καινούργιο άρθρο που δημοσίευσε η τοπική εφημερίδα της Ντεητόνα, και δύο ωραίες φετινές φωτογραφίες του Κώστα στο πανεπιστήμιο.
Αισθάνομαι ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Το αισθάνομαι και βοηθά, με μία ζεστασιά και ειρήνη και συμπαράσταση. Δεν είμαι ακόμα έτοιμος να συζητήσω ή να γράψω πολύ. Έχω αρκετά email στο inbox στα οποία δεν έχω απαντήσει ακόμα μετά τις πρώτες ανταλλαγές…
Προσπαθώ να βρω τον δρόμο ανάμεσα σε ενστικτώδεις σκέψεις και αισθήματα, θετικά και αρνητικά… Τα πέντε στάδια της στεναχώριας: Άρνηση, Θυμός, Διαπραγματεύσεις, Κατάθλιψη, Αποδοχή, έρχονται μπερδεμένα όσον αφορά την …σειρά τους… και μερικά, ταυτόχρονα. Επίσης, είναι και άλλα, που δεν τα έχω γράψει εδώ, σχετικά με τις οικογένειες και το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά τις 5 Οκτωβρίου, άλλα όμορφα, άλλα περίεργα και άλλα εξοργιστικά, που δεν ξέρω ακόμα αν και πως θα τα γράψω εδώ… Όσον αφορά την αντίδρασή μου σε αυτά, όπως λέει και η Μαργαρίτα, το πρωταρχικό και τελευταίο είναι να συμπεριφερθούμε και να κάνουμε όπως θα έδινε/δώσει χαρά στον Κώστα και όχι απαραίτητα όπως θα αντιδρούσα από μόνος μου. Και έχει δίκιο η Μαργαρίτα.
Γι'αυτό κι εγώ δεν θέλω να κουράζω, Δημήτρη , ούτε και να σε αναγκάζω σε απαντήσεις που μόνο στεναχώρια θα σου φέρουν.
ΔιαγραφήΑπλά , αν ήμουν κοντά στα μέρη σου, θα πέρναγα πού και πού από την αυλή σου και θα ρώταγα :"Γεια σου Δημήτρη, τι κάνεις ; Χρειάζεσαι κάτι ;"
Να έχετε ένα γαλήνιο βράδυ σήμερα, φιλιά στη γλυκιά Μαργαρίτα!
Καθόλου δε με κούρασες, ήταν χαρά να απαντήσω, και όπως βλέπεις έγραψα και αρκετά :-)
ΔιαγραφήΝά 'σαι καλά, και φιλιά κι' απ' τους δυό μας, εδώ από το τζάκι...
Καλημέρα Δημήτρη
Διαγραφήσήμερα εδώ έχουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Άκουσα λοιπόν ένα τραγούδι που αν και γράφτηκε για άλλους λόγους δεν μπόρεσε να μη με κάνει να σκεφτώ τον Κώστα
Αφιερωμένο λοιπόν εξαιρετικά
https://www.youtube.com/watch?v=YltjBONMwE4
Πήγα και το άκουσα, Scarlett μου. Έτσι ζει ο Κώστας, όταν κάτι στην καθημερινή ζωή μας, μας κάνει να τον σκεφτόμαστε.
ΔιαγραφήΔυό άλλα κομμάτια που με κάνουν, και από ‘δω και πέρα, θα με κάνουν πάντα να τον σκέφτομαι όταν τα ακούω, είναι εκείνο που βάζαμε στο κομπιούτερ όταν πετούσαμε με τον εξομοιωτή, το Banana Wind, https://www.youtube.com/watch?v=zGyNsSgnaT8 αλλά, περισσότερο, το Beach House on the Moon, το οποίο του το είχα δώσει εγώ όταν ήταν μικρός, 11 χρονών, και παρ’ ότι πάντα μου το έλεγε ο ίδιος, ήταν τόσο όμορφο όταν ανακάλυψα προς το τέλος της ομιλίας του φίλου του, του Μπλέηκ, που μίλησε αμέσως μετά από εμένα, το πόση σημασία είχε αποκτήσει το τραγούδι αυτό για τον Κώστα… https://www.youtube.com/watch?v=Lx41lCFAo7Q
Ο Τζίμι το έγραψε για τον γιό του τον Κάμερον το 1999. Επίσης, «Admiral of the Ocean» είναι ο Κολόμβος και «Lone Eagle in the sky» είναι ο Τσαρλς Λίντμπεργκ –και «Vulkan» είναι ο Κος Σποκ από τον πλανήτη Βώλκαν
"Beach House On The Moon"
Jimmy Buffet
Cameron's getting logical,
A Vulcan in disguise,
The mysteries of the night are
Putting sparkles in his eyes.
He's looking for sound reasoning,
But the best that I can do,
Is this transcendental story,
That I'll pass along to you.
Past the falls they call Victoria,
Down the river named the Nile,
Drifts a tiny little handmade boat,
It's shaped just like a smile.
And steered by a magician,
With the knowledge that he needs,
To keep him on his destined course,
Past the crocodiles and reeds.
He's the Admiral of the ocean,
The Lone Eagle in the sky,
He gave me my first sextant,
And he taught me how to fly.
It's been quite a lengthy passage,
From the dawn of time till now,
He has weathered the infernal storms
In his trusty petite dow.
He has soared about colossal waves,
Sailed the endless sea.
Sometimes he resembles you,
Sometimes he looks like me.
I saw him through my telescope,
On a cloudless night in June,
As he rested between voyages
At his beach house on the moon.
There are windows to the galaxies
And hallways to the past.
There are trapdoors to the future
And a splintered ancient mast.
There are relics from Apollo trips,
When the earthmen came to play,
And a hammock from a distant star,
Out in the Milky Way.
He's the Admiral of the ocean
The Lone Eagle in the sky.
He game me my first sextant
And he taught me how to fly.
I saw him through my telescope
On a cloudless night in June
As he rested between voyages
At his beach house on the moon.
A stripped bass breaks the surface
As the sunset fades away
And our journey from the Sea of Storms
Takes us home beside the bay.
We go fishing in the ocean
We go traveling back in time
Like the song says 'teach your children'
To go fishing with their minds.
Cameron's contemplating
I'm not sure just what he thinks
"Is my dad some kind of lunatic
With his stories and high hi-jinks".
Then he says when I get old and gray
And feel like I'm marooned,
He will take me in his rocket ship
To that beach house on the moon.
Τι να γράψω Δημήτρη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαίω από σήμερα το πρωί που το διάβασα. Γράφω, σκέφτομαι "τι χαζομάρες γράφεις", το σβήνω...
Από την άλλη μεριά, δεν θέλω να μείνω σιωπηλός σε κάτι τέτοιο, μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχουν λόγια, δεν χωράνε οι λέξεις.
Είχα γνωρίσει τον Κώστα σου μέσα από τα δικά σου γραφτά. Θαύμαζα αυτά που είχε καταφέρει και χαιρόμουν μαζί σου, έβλεπα την (100% δικαιολογημένη) περηφάνεια του πατέρα που είχες.
Λύπη και απελπισία. Δεν ξέρω τι να πω σε σένα και την Μαργαρίτα.
Να είσαστε καλά, αυτό μόνο
Υ.Γ Πόσο μικρά και ασήμαντα γίνονται ξαφνικά ΟΛΑ τα άλλα...
Jolly Roger μου, μπορώ άραγε να πω, με τρόπο που να είναι αναμφισβήτητος ακόμα και σε τέτοιες στιγμές, πόση χαρά μου έδωσες που έγραψες και σε «άκουσα» μετά από τόσο καιρό; Να ‘σαι πάντα καλά.
ΔιαγραφήΠράγματι, λόγια δεν υπάρχουν όμως η παρουσία και μόνο αρκεί για να αισθανθεί κανείς και να μοιραστεί την στιγμή, πέρα από λόγια.
Και, πράγματι, μετά από τόσα χρόνια καθημερινής ανησυχίας, πόσο δευτερεύουσα φάνηκε η επί τέλους λήξη του εφιάλτη του Τραμπ. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν νά ‘ταν ο Κώστας εδώ πόσο θα χαιρόταν, που τόση απελπισία είχε νοιώσει ζώντας στην μεσο-βόρεια Φλώριδα, αλλά, καθώς ανακοίνωνε την τελική έκβαση η τηλεόραση η Μαργαρίτα χαρούμενα είπε ότι «ένοιωσε» τον Κώστα και είναι χαρούμενος. Και σήμερα, από τότε που το δημοσίευσα, κάνω συνέχεια μικροδιορθώσεις ορθογραφίας ή περιγραφής και προσθέτω εικόνες…
Μια υπέροχη, περισσότερο από γεμάτη ζωή, έκλεισε έναν τέλειο κύκλο και μόνο εμείς που μένουμε πίσω αισθανόμαστε την λύπη του να μην τους ξαναδούμε μπροστά μας. Όμως, όπως είπε και ο Άρλο Γκάθρι όταν έφυγε ο Πητ Σήγκερ, He may be dead but that does not mean he’s gone.
Μια αγκαλιά, αγαπητέ μου Jolly Roger, είναι πάντα χαρά να μιλάμε και σου εύχομαι ότι καλύτερο!
Αγαπητε Δημητρη, ειναι απιστευτο που διαβασα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπαρχουν λόγια παρηγοριας
Ο γιος σου τωρα πια θα συνεχιζει να ταξιδευει
στους μακρινους ουρανούς που παντα αγαπουσε
Αυτη τη φορα μαζι με την αγαπημενη του
Δεξου τα βαθύτατα συλλυπητηρια μου
Αγαπητέ μου Velvet, σ' ευχαριστώ με όλη μου την καρδια που στέκεσαι δίπλα μας... Ο Κώστας μας και η Λίντσι μας απογειώθηκαν από το Τέλιουράιντ και το αεροπλάνο τους και εκείνοι συνεχίζουν να ανεβαίνουν στο υπέροχο βαθύ μπλέ, πάνω από τα βουνά που έχουν στην καρδιά τους. Αυτό, μόνο.
ΔιαγραφήΠοτέ δεν φανταζομασταν τον σεβασμό προς τον Κώστα, και την αγάπη, και την υποστήριξη που βρήκαμε στην Αμερική, και στις οικογένειές μας και τους φίλους μας...
Σ΄ευχαριστώ, Velvet...
Κι εγώ που μπήκα περιμένοντας να διαβασω για τον Τραμπ... κεφάτα συνέχισα με το να χαζευω το νυφικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυλλυπητήρια.
Σ' ευχαριστώ, smag...
ΔιαγραφήΚάτι που το περιμέναμε χρόνια... μήνες τώρα ήταν το μόνο πράγμα στην σκέψη μας... ο Κώστας που ζούσε στην μέση της Φλώριδας δεν άντεχε άλλο... περιμέναμε τις εκλογές πως και πως...
Και, τελικά, τέλειωσε ο εφιάλτης και είμαι μουδιασμένος από άλλα, και αυτό έπεσε σε μακρυνή δεύτερη θέση. Μακάτι να μπορούδσαμε να το γλεντάμε με τον Κώστα... Τέλος πάντων, ο παλιάτσος φεύγει σαν ...παλιάτσος και δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι τον απολύσαμε.
Όχι βρε φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν γονιός και 'γω, speechless...
Κουράγιο.
Σ' ευχαριστώ, spacefreak... Η ζωή, που τόσο αγάπησαν ο Κώστας και η Λίντσι, θα προχωρήσει.
ΔιαγραφήΔημήτρη μου, όταν μου το έγραψες, εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, έμεινα ως αργά να βλέπω και να ακούω εσένα στο βίντεο, μετά κοιτούσα τις φωτογραφίες του Κώστα που ήταν σαν να τον είχα γνωρίσει διαβάζοντας για εκείνον τόσα χρόνια εδώ στο blog σου. Ξέρω πως τίποτα δε θα είναι ίδιο, να σταθείτε δυνατοί και να ζείτε σαν να είναι εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιώθω ότι τα λόγια είναι μικρά. Όμως η ζωή αποφασίζει.
Κ εγώ σε σκέφτηκα, με τις εκλογές στην Αμερική, με όλα όσα κατακλύζουν τις μέρες και τις ζωές των ανθρώπων, μα όντως πόσο δεύτερα μοιάζουν όλα, μπροστά σε μυστήρια που όλοι αγνοούμε.
Θερμά συλλυπητήρια σε σένα, την Μαργαρίτα και όλη την οικογένεια, να μείνει πάντα ζωντανός μέσα σας και να σας περιβάλλει.
Δύναμη.
ΑπάντησηΔιαγραφή:(
Δύναμη, αγαπητή μου Roadartist, και στους δυό μας, μια και έτυχε να μοιραστούμε εκείνη την Τρίτη και δεκατρείς... Να είναι πάντα οι αγαπημένοι μας ζωντανοί μέσα μας και να μας περιβάλλουν...
ΔιαγραφήΉσουνα ο πρώτος άνθρωπος έξω από τον κύκλο και τις οικογένειές μας στην Ευρώπη που σου το είπα, και αυτό όταν πρώτα διάβασα την δική σου ανάρτηση.
Όπως είπε και ο Μαρκ Τσάμπιον στο βίντεο, ο Κώστας και η Λίντσι έφυγαν την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους και δεν αισθάνονται πόνο. Ο μόνος πόνος είναι μέσα σε εμάς επειδή δεν θα τους βλέπουμε μπροστά μας, αλλά αυτό αφορά εμάς, όχι εκείνους… Εκείνοι έμειναν σε εκείνη την στιγμή αιωνιότητας και θα είναι πάντα χαρούμενοι και χαμογελαστοί, και θα είναι πάντα μέσα μας και γύρω μας. Η ύλη που τους αποτελούσε θα παραμείνει ενεργό μέρος της φύσης για πάντα, και η οντότητα τους απλά ξέφυγε από τον γραμμικό χρόνο και είναι τώρα μέσα μας, εκτός φυσικού τόπου και χρόνου. Μια οντότητα που ήταν και θα είναι μέρος και της δικής μας ύπαρξης.
Να ‘σαι καλά πάντα αγαπητή μου Roadartist, να ‘μαστε καλά και να είναι πάντα οι αγαπημένοι μας μέρος της Ζωής…
Ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες μέσα στη δική σου απώλεια. Το εκτιμώ και δε σου κρύβω ότι σας σκέφτομαι πολύ όλες αυτές τις μέρες. Δε σου κρύβω ότι κάποιες φορές σκέφτηκα να σου στείλω ένα μήνυμα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου που με κατακλύζουν, αλλά το άφησα γιατί τώρα είναι σημαντική η ηρεμία και η σιωπή. Έτσι είναι Δημήτρη, είναι απελευθερωμένοι από τα ανθρώπινα, πέρασαν σε ένα άλλο επίπεδο, γεμάτοι με αγάπη.
ΔιαγραφήΝα είμαστε καλά, δύναμη και στους δυο μας.
Είμαι και είμαστε πάντα εδώ, ότι ώρα θέλεις... είναι ανθρώπινο και όμορφο και το να μοιραζόμαστε σκέψεις και η ηρεμία και η σιωπή. Ότι είναο καλύτερο, κάθε στιγμή. Μη διστάσεις να μιλήσουμε. Υπάρχει πάντα ώρα για το κάθε τι...
ΔιαγραφήΚύριε Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στη δίνη της πανδημίας όλο ξεχνούσα να περάσω από τη γειτονιά σας να μάθω νέα σας. Μπήκα μόλις σήμερα, πριν από μισή ώρα, και μόνο που δεν άρχισα να χορεύω με το που με καλοδέχτηκαν, πάνω-πάνω, τα νέα του γάμου του Κώστα και της Λίντσι! Κι έπειτα συνέχισα να διαβάζω...
Δεν έχω λόγια. Αν υπάρχουν, δεν τα κατέχω. Μόνο σοκ και δάκρυα. Κι έναν απέραντο, βαθύ σεβασμό στη δύναμη της ψυχής σας. Μεγαλουργήσατε στην ανατροφή του Κώστα σας δίνοντας τα πρώτα φτερά στον αξιόλογο αυτό άνθρωπο, που η ωριμότητα και οι κατακτήσεις του υπερέβαιναν σε βαθμό απίστευτο το νεαρό της ηλικίας του. Μεγαλουργείτε και τώρα με το σθένος και την αξιοπρέπεια που χαρακτηρίζουν τον αποχαιρετισμό σας.
Ο Κώστας και η Λίντσι ήταν και είναι φως.
Συγχωρέστε μου την ανεπάρκεια του λόγου και δεχθείτε, από τα βάθη της καρδιάς μου, τα θερμά μου συλλυπητήρια.
Αγαπητή Λευκή, σ’ ευχαριστώ, και σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’ αυτά σου τα λόγια… Είναι τώρα δέκα μέρες που έχουμε επιστρέψει σπιτάκι μας στα βουνά της Ιταλίας και προσπαθούμε να ξεκινήσουμε αυτό το καινούργιο κεφάλαιο στην ζωή –και, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Κώστας και η Λίντσι δεν θέλουν στεναχώρια και δάκρυα αλλά την χαρά και αγάπη για την ζωή που μοιράστηκαν όλη τους την ζωή μαζί μας.
ΔιαγραφήΑπό την στιγμή που γεννήθηκε ποτέ δεν τον είδα σαν «μωρό» ή «παιδί» αλλά πάντα σαν μια ανεξάρτητη και ιδιαίτερη οντότητα, και το μόνο που έκανα ήταν να του προσφέρω με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που μπορούσα την συμπαράστασή και βοήθειά μου όπως την ήθελε και της χρειαζόταν εκείνος και όχι όπως ήθελα εγώ. Δεν ήταν για «εμένα» αλλά για εκείνον. Ο Κώστας μου μόνο περηφάνεια μας έδωσε, και χαρά. Το αισθάνομαι σαν τιμή να πω ότι είμασταν φίλοι. Θα είμαι πάντα ο μπαμπάς του, αλλά δεν μπορώ πια να δω τον φίλο μου μπροστά μου…
Πράγματι ήταν και είναι φως, και οι δυό τους. Σ’ ευχαριστώ, αγαπητή Λευκή.
Πέρασα ν' αφήσω ένα 'γεια', να δω τι κάνετε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα στάδια του πόνου θα χτυπούν και θα υποχωρούν παλιρροϊκά. Δεν έχει τάξη η οδύνη, ούτε γραμμικότητα. Μόνο σκαμπανεβάσματα.
Σας σκέφτομαι συνέχεια.
Έτσι είναι, Λευκή. Και τα σκαμπανεβάσματα σιγά-σιγά θα ησυχάσουν...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε.
Πέρασα και εγώ να αφήσω εδώ μια καληνύχτα. :) Είδα ξανά το βίντεο, σε άκουσα ξανά όπως και τους κολλητούς του. Διάβασα και τα σχόλια όλων εδώ. Η αξιοπρέπεια, η σοφία, η ευγένεια σου και η απίστευτη δύναμη της ψυχής σου Δημήτρη δεν έχει όρια. Μεγάλη αγκαλιά. Είσαι υπέροχος άνθρωπος, δεν είναι τυχαίο που ο Κώστας ήταν γιος σου. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκέψη μου εδώ. Καλό βράδυ να έχετε εσύ και η Μαργαρίτα.
Σ’ ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά, Roadartist μου, αγαπητή, έστω και καθυστερημένα –τώρα μάλλον καλή σου μέρα!
ΔιαγραφήΤα ξαναβλέπω κι’ εγώ, που και που, και δεν είχα ετοιμάσει τίποτα για να μιλήσω… πριν φτάσουμε έγραψα τρεις φράσεις σαν επικεφαλίδες κεφαλαίων, και ούτε θυμάμαι να μιλάω. Το βλέπω τώρα και λέω, α! μίλησα. Και τί είπα, τελικά; Αυτό που έλεγα και σ’ εκείνον όταν ήταν μικρός. Think. Of. Others.
Αγαπώ την ζωή, Roadartist μου, με κάθε ένα από τα άτομα και τα κβάντα του γαλαξία που με αποτελεί, γι’ αυτά τα λίγα χρόνια πριν πάνε πάρα πέρα να φτιάξουν άλλους γαλαξίες, άλλες οντότητες, αργότερα. Δεν κάνω τίποτα το ιδιαίτερο πέρα από το να προσπαθώ να είμαι σίγουρος ότι κάθε βήμα που κάνω είναι όσο πιο σταθερό και δίκαιο όσο μπορώ. Κάθε άνθρωπος, κάθε ζωντανό όν, κάθε είδος ζωής είναι ένα σύμπαν. Μέσα στο δικό μου σύμπαν πάντα προσπαθούσα να κάνω τους γονείς μου περήφανους μέσω της αγάπης και της ανατροφής που μου έδωσαν, και τώρα εύχομαι να σταθώ αντάξιος του Κώστα.
Φυσιολογικά έπρεπε να είναι ο Κώστας εδώ να μιλάει για μένα αντί να είμαι εγώ εδώ να μιλάω για εκείνον. Αλλά τα πάντα έχουν δύο όψεις: Πόσοι dads ζούνε αρκετά για να φτάσουνε να μπορούν να δουν με περηφάνεια και σεβασμό την πλήρη και ολοκληρωμένη σφαίρα της ζωής του παιδιού τους… Είναι μια ευλογία αυτό, το ότι μπορώ τώρα να δω την ύπαρξη του Κώστα στο σύνολό της και, αυτό, μόνο χαρά πρέπει να μου δίνει για το τι θαυματουργεί ζωή έζησε. Πόσα κατάφερε, χωρίς καν να σκέφτεται ότι κάνει τίποτα το ιδιαίτερο. Αν έβλεπε τι έγινε αφού έφυγε δεν θα πίστευε ότι γίνονται και λέγονται για αυτόν όλα τούτα –και εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερή του αξία: στο ότι δεν είχε ιδέα πόσο μεγάλη και σημαντική ήταν η προσφορά του στους συνανθρώπους του.
Καλή σου μέρα αγαπητή μου Roadartist. Κάθε μέρα, το σύμπαν ξεκινά από την αρχή.
Παρότι δεν με πείθει, σημειώνω τα λόγια σου
ΑπάντησηΔιαγραφή¨Η ηρωίδα μας αποφάσισε να φέρει στον κόσμο την κόρη της κι ας ήξερε ότι θα πεθάνει νέα, γιατί για εκείνη η ύπαρξη του ανθρώπου, του σκεπτόμενου και δημιουργικού ατόμου που ήταν η κόρη της, ήταν πιο σημαντική, στο να υπάρξει, από το για πόσο γραμμικό χρόνο θα υπήρχε, παρά την θλίψη του θανάτου της.¨
Καλησπέρα tsounisd και σ’ ευχαριστώ για την υπενθύμιση και την ευκαιρία.
ΔιαγραφήΝα διευκρινίσουμε ότι αναφέρεσαι στην ανάρτησή μου της 26ης Ιανουαρίου 2017 “Arrival”,
https://dimitristhinks.blogspot.com/2017/01/arrival.html
όπου παράθεσα την ανάλυσή μου της ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας στην πλοκή της οποίας η ηρωΐδα, που την παίζει η Amy Adams, έχοντας υπερβεί τους περιορισμούς του γραμμικού χρόνου, και μπορώντας να γνωρίζει το παρελθόν και το μέλλον σαν μια σφαίρα και όχι σαν γραμμή, αποφασίζει να μείνει έγκυος ξέροντας ότι η κόρη της θα πεθάνει σε νεαρή ηλικία από μια ανίατη ασθένεια --και το κάνει αυτό γιατί βρίσκει την αξία στο σύνολο της ύπαρξης, όχι στο γραμμικό της μήκος.
Ο παραλληλισμός που προτείνεις στην σκέψη και τα αισθήματα, τώρα που και εγώ γνωρίζω ότι η ύπαρξη του γιού μου επρόκειτο να έχει μήκος 30 ετών και τεσσάρων εβδομάδων, είναι σωστός, και θα έλεγα υπέροχος παραλληλισμός (η μόνη διαφορά είναι ότι στην ταινία η κόρη της είχε προδιαγεγραμμένο μήκος ζωής λόγω εκ γενετής βιολογικής ασθένειας, ενώ ο γιός μου σκοτώθηκε από απρόσμενο ατύχημα που μπορούσε να έχει αποφευχθεί εύκολα).
Στην ερώτηση του τι θα έκανα το 1989 αν γνώριζα το μέλλον του γιού μου, ο οποίος θα γεννιόταν το 1990, δεν χρειάζεται καν να σκεφτώ για να δώσω απάντηση –ξέρω ήδη την απάντηση: δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικό. Όπως έγραψα προχτές σε email στην μητέρα του, όταν εκείνη μου είπε ότι κάθε της μέρα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη, «Maybe we can’t see him, but he is not gone. He does not want us to be in pain, he wants us to be joyful, looking at the entirety of his completed, perfect circle of Life.» (ίσως να μην μπορούμε να τον δούμε αλλά δεν έχει φύγει. Δεν θέλει να πονάμε, θέλει να έχουμε χαρά, κοιτώντας το σύνολο του ολοκληρωμένου του, τέλειου κύκλου της Ζωής)
--και… τι Ζωή!
Συλληπητήρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ :-)
ΔιαγραφήΑγαπητέ Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου πήρε πολλή ώρα να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς διάβαζα. Είχα μήνες να μπω σε αυτές τις σελίδες αλλά, εσύ, ο Κώστας, η οικογένεια σου, όπως τους έχει αναφέρει και προβάλει στο ιστολόγιό σου έγιναν και δικοί μας οικείοι άνθρωποι. Ότι και να γράψω θα φανεί λίγο και αδύναμο μπροστά στη στιγμή, αλλά πέρα από τα τετριμμένα που λέγονται σε αυτές τις περιπτώσεις, ένα είναι το μόνο βέβαιο. Οι άνθρωποι μας φεύγουν μόνο όταν τους ξεχνάμε.
Ας ελπίζουμε ότι το αποτύπωμα που άφησε το πέρασμα του Κώστα από αυτο τον κόσμο, να παραμείνει δυνατό για όσους εμπνεύστηκαν από αυτόν, αλλά και για όσους θα το κάνουν στη συνέχεια. Ακούγεται άγριο και άδικο, αλλά κάποιες φορές η δύναμη των ανθρώπων είναι πιο ισχυρή χωρίς την φυσική τους παρουσία.
Εύχομαι δύναμη στην οικογένεια σου
Αγαπητέ μου Τζων Μπόη, σ' ευχαριστούμε με όλη μας την καρδιά. Και αυτή είναι η λήθεια, ότι οι άνθρωποί μας φεύγουν μόνο όταν τους ξεχνάμε... και είναι τόσοι άνθρωποι και ιδρύματα και εταιρείες που θα θυμούνται τον Κώστα μας. Και πάντα θα υπάρχει η Υποτροφία στο όνομά του και όλο και κάποιοι νέοι άνθρωποι αργότερα θα ρωτάνε ποιός ήταν αυτός ο Κώστας...
ΔιαγραφήΟ Κώστας είχε μια δύναμη που πρώτος ο ίδιος δεν την γνώριζε ή την συνειδητοποιούσε και ίσως αυτός να ήταν και ένας από τους λόγους που η δύναμη αυτή έφτασε τόσο πλατιά και μακριά.
Νά 'σαι πάντα καλά, και πργματικά μου έδωσες χαρά με το μήνυμά σου.
Αφήνω τη σκέψη και την έγνοια μου. Ώρες γαλήνιες να έχετε εσείς και η γλυκιά Μαργαρίτα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝά 'σαι καλά, αγαπητή Λευκή.
ΔιαγραφήΘα ήθελα να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια σε εσάς και στις οικογένειές σας! The memories of Kostas will always be in our hearts! GOD BLESS!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε πάρα πολύ, Evie, νά 'σαι καλά.
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήi carry your heart with me(i carry it in
my heart)i am never without it(anywhere
i go you go,my dear;and whatever is done
by only me is your doing,my darling)
i fear
no fate(for you are my fate,my sweet)i want
no world(for beautiful you are my world,my true)
and it’s you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you
here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life;which grows
higher than soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart
i carry your heart(i carry it in my heart)
[i carry your heart with me(i carry it in]
BY E. E. CUMMINGS
Be
ΔιαγραφήNeil Diamond
(Jonathan Livingston Seagull)
Lost
On a painted sky
Where the clouds are hung
For the poet's eye
You may find him
If you may find him
There
On a distant shore
By the wings of dreams
Through an open door
You may know him
If you may
Be
As a page that aches for words
Which speaks on a theme that's timeless
While the Sun God will make for your day
Sing
As a song in search of a voice that is silent
And the one God will make for your way
And we dance
To a whispered voice
Overheard by the soul
Undertook by the heart
And you may know it
If you may know it
While the sand
Would become the stone
Which begat the spark
Turned to living bone
Holy, holy
Sanctus, sanctus
Be
As a page that aches for word
Which speaks on a theme that is timeless
While the Sun God will make for your day
Sing
As a song in search of a voice that is silent
And the one God will make for your day
Είναι δεύτερη φορά που πληροφορούμαι μέσα από ιστολόγιο τον θάνατο ανθρώπων που είχα γνωρίσει μόνο "εικονικά", αλλά τους ένιωθα κοντά παρακολουθώντας την πορεία και τα έργα τους. Το τραγικό στη ζωή μας είναι συχνά αλληλένδετο με το ευχάριστο. Θερμά συλλυπητήρια, ο Θεός να τους αναπαύσει και τους δύο. Μαζί για πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε πάρα πολύ, αγαπητέ φίλε. United forever...
ΔιαγραφήΔημήτρη καλημέρα, δε σε γνωρίζω προσωπικώς, ούτε εσένα ούτε τον Κώστα γνώριζα, αλλά σας έχω "γνωρίσει" (και εσένα και την οικογένειά σου) μέσα από τις αναρτήσεις σου και έχω "ταξιδέψει" μαζί σας εκεί που είστε κι εσείς. Είχα καιρό να μπω στον rss reader μου και μου πήρε ώρα να συνειδητοποιήσω τί ακριβώς διάβαζα σήμερα. Κρίμα, πολύ κρίμα. Τα θερμά μου συλληπητήρια Δημήτρη. Κουράγιο. Κουράγιο και καλή δύναμη. Να είστε πάντα καλά, να ζήσετε να τον θυμόσαστε, και τον Κώστα και την Lindsay.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πάρα πολύ, Πάνο.
ΔιαγραφήΝά 'σαι πάντα καλά.
δεν έχω λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήσήμερα βρήκα λίγο χρόνο να σουλατσάρω στα μπλογκ και έπεσα από τα σύννεφα. κλαίω εγώ που δεν τον ήξερα τον κώστα, κλαίω για τα νειάτα και τη λεβεντιά του, για την κουκλίτσα του που δεν πρόλαβαν να χαρούν το γάμο τους, κλαίω για σένα και τη μαργαρίτα που τους λατρεύατε. τα πιο ειλικρινή μου συλλυπητήρια, δημήτρη, δεν έχω τίποτα άλλο να πω... κουράγιο...
Νά 'σαι καλά Ρία μου, σ' ευχαριστούμε.
ΔιαγραφήΟ Κώστας μας έζησε μια υπέροχη και ολοκληρωμένη σφαίρα ζωής, ευτυχισμένος, επιτυχημένος και σεβαστος από όλους. Πραγματοποίησε όλα του τα όνειρα και με το παραπάνω, και έκανε σε 30 χρόνια πράγματα που άλλοι δεν φτάνουν σε 90. Το άλλο να ποθεί γονιός για το παιδί του, ή κάποιος σαν κι' εμένα για τον καλύτερό του φίλο...