Η λάμπα φθορισμού πάνω από το κεφάλι του Τσίπρα άναψε, και καθώς τρεμόσβηνε με το πρασινομωβ φως της, το παιδί μίλησε και είπε: "Ενωμένη η Αριστερά μπορεί να γίνει πρώτο κόμμα. Η συνεργασία μπορεί να στερήσει από τη ΝΔ το μπόνους των 50 εδρών."Κατά τον Τσίπρα τα εμπόδια του να υπάρξει ενωμένη Αριστερά είναι, λέει, η Παπαρήγα και ο Κουβέλης. Λαμπρό συμπέρασμα. Δώστε στο παιδί μια μπομπότα!Μπορεί βέβαια δέκα συζητήσεις να προτείνουν εκατό λόγους και χίλιες ιδέες περί της υφής και βιωσιμότητας της Ελληνικής αριστεράς. Ας μην εξετάσουμε καν το γεγονός ότι και να ενωθούν όλες οι δυνάμεις που μέσα-έξω θεωρούν εαυτόν "Αριστερά", για να κατέβουν μαζί σε εκλογές θα πρέπει να έχουν αποφασίσει μεταξύ τους ποιός θα παίξει τον Πρωθυπουργό. Έχετε δει και ακούσει πωλητές πατάτας σε Λαϊκή Αγορά να προσπαθούν να πείσουν τους περαστικούς ποιός έχει τις φρεσκότερες πατάτες;Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο Τσιπράκος δεν έχει πιάσει ακόμα μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της λεγόμενης Ελληνικής "Αριστεράς": Και αυτή η πτυχή είναι ότι κανένας σκεπτόμενος "Αριστερός" δεν φαίνεται να θέλει να γίνει κυβέρνηση η "Αριστερά". Γιατί δεν είναι έτοιμη. Ή ακόμα δεν έχει ωριμάσει, ή πέρασε ο καιρός και σάπισε. Και δεν είναι έτοιμη γιατί δεν έχει ενδιαφερθεί να παραθέσει βιώσιμες αντιπροτάσεις, προτάσεις, ή πρόγραμμα. Το μόνο που έχει επιδείξει η Ελληνική "Αριστερά" στην ιστορία της και τις πολλές ...εκφράσεις της, είναι η ικανότητα της Άρνησης, η οποία φαίνεται να είναι και το μόνο της πρόγραμμα.Εγώ τουλάχιστον, εκτός από κριτική του οτιδήποτε βρίσκουν μπροστά τους, δεν έχω ακούσει από καμιά "Αριστερά" καμιά σοβαρή πρόταση επί της ουσίας και πραγματικότητας για πράξεις κυβέρνησης. Σοβαρά: μπορεί κανείς να φανταστεί, ή να φαντασιωθεί, τις πράξεις της πρώτης Αριστεράς κυβέρνησης της Ελλάδας στις πρώτες εκατό μέρες;Κάποια μέρα ο Τσίπρας θα πάρει χαμπάρι ότι το όχημα που επέλεξε υπάρχει μόνο ως δεύτερος (και πίσω) τροχός ποδηλάτου αντιπολίτευσης. Είμαι περίεργος τι θα κάνει όταν το καταλάβει.Πάντως εγώ λέω ότι το φόρεμα της πάει της Αλέκας...
Το λέω εδώ και χρόνια: η αριστερά όπως είναι κομματικά περιχαρακωμένη δε θέλει να αναλάβει την εξουσία. Τη φοβάται. Τη φοβάται επειδή ακριβώς προτιμά την άρνηση και την εμμονή στο στρατηγικό στόχο, όπως κι αν το ορίζει κάθε φορέας (σοσιαλισμό, κομμουνισμός, επανάσταση, χέσε μέσα Ταμτάκο...). Δεν προβαίνει σε ρεαλιστικές, του παρόντος, προτάσεις επειδή θα πρέπει να υποχωρήσει σε πολλές διακηρύξεις της. Και δεν είναι θέμα μόνο της σημερινής κρίσης, αλλά γενικότερα μιας πλήρους άρνησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αριστερός διάλογος περικλείεται στείρα γύρω από ιδεολογικά ζητήματα για το μαρξισμό κλπ κλπ, και ποτέ δε βγαίνει πιο έξω σε επίπεδο κοινωνικών λύσεων. Η Αριστερά δεν είναι δυνατόν να ενωθεί ούτε σε επίπεδο κινήματος και αντιπολίτευσης, επειδή τότε θα πρέπει να φανούν ότι ακόμα και στο έλασσον συμφωνούν με εκείνον που χρόνια κατηγορούν και λοιδορούν.
Δήμο, συμφωνούμε απόλυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα συμφωνούσαμε στις περισσότερες κρίσεις... Εσύ απλά θυμάσαι μόνο τις διαφωνίες (εγώ δεν μπορώ να τις ξεχάσω, είναι μέρος του γονιδιώματός μου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον, Δήμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρέπει να αναφέρεσαι σε μία συγκεκριμένη διαφωνία, όπου βρισκόσουν στην μειοψηφία, σχετικά με ένα νομοσχέδιο, και, αν θυμάμαι καλά, το μόνο σου επιχείρημα ήταν "μα είναι τόσο ωραίο το νομοσχέδιο, πρέπει να είσαι άκαρδος για να μη σου αρέσει". Και το μόνο επιχείρημα κάποιου άλλου ήταν ότι για να μην συμφωνεί ο κόσμος μαζί του πρέπει να είναι αγράμματοι και είχε βαλθεί να μας εξηγήσει πως οργανώνονται και γίνονται οι μεταμοσχεύσεις, με όπλο για ανταπαντήσεις την ειρωνία.
Αν πράγματι σε εκείνη την διαφωνία αναφέρεσαι, να σου διευκρινίσω ότι όσον αφορά εμένα, η διαφωνία, η οποιαδήποτε διαφωνία, είναι εποικοδομητική γιατί προσκαλεί τον διάλογο (όταν υπάρχουν επιχειρήματα). Το πρόβλημά μου ουδέποτε ήταν η διαφωνία, κάτι που φαίνεται δεν το είχες πιάσει τότε, ή τώρα.
Το δικό μου πρόβλημα είχε να κάνει με ένα σχόλιό σου και μόνο:
Τω καιρώ εκείνω, και συγκεκριμένα στο τρίτο εκείνο μπλογκ, την Παρασκευή, 8 Απριλίου, 2011 στις 12:00:00 μμ, έγραψες, αναφερόμενος στις απόψεις που ήταν αντίθετες με την δική σου:
"Σκέφτομαι πάντως αφού τακτοποιηθώ με λίγα άρθρα που θέλω να γράψω να κάτσω να καταγράψω όλα όσα ακούστηκαν στα δικά μου άρθρα κι αλλού. Έχει πολύ πλάκα. Θα γελάσουμε."
Δεν θα αναφέρω θέματα ανατροφής, ή ετικέτας συμπεριφοράς σε ιστολόγια. Θα σου προτείνω όμως κάτι που είμαι σίγουρος ότι δεν το έχεις σκεφτεί:
Ανακοινώνοντας δημοσίως την πρόθεσή σου να γελάσεις, εσύ και οι φίλοι σου, με αυτά που έγραψαν στο μπλογκ σου και αλλού εκείνοι που έχουν διαφορετικές απόψεις από εσένα, τη στιγμή που έκανες αυτό το σχόλιο έδωσες το ισάξιο και αντίστοιχο δικαίωμα σε άλλους να γελάνε μαζί σου και με τις δικές σου απόψεις.
Δεν είχα ούτε έχω ποτέ την πρόθεση να γελάσω με αυτά που γράφεις εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος, άρα η σωστή απάντηση για μένα ήταν αυτή που έπραξα. Περίμενα τον καιρό να δείξει αν μπορούμε να συζητάμε, πράγμα το οποίο θα χαρώ να γίνει, και, εξαρτάται όχι τόσο από μένα.
Καλό σου απόγευμα.
Τώρα για να πω την αλήθεια δεν το είχα δει έτσι. Αν και φυσικά άλλο το νόημα της φράσης (χάνει επειδή ακριβώς δε φαίνεται το ύφος του γράφοντος και άρα οι λέξεις εισπράττονται συναισθηματικά όπως τις αντιληφθεί κάποιος), ίσως έχεις δίκιο. Βέβαια, από εκεί και πέρα κι άλλα θα μπορούσαμε να βρούμε που στηρίζουν τον ένα ή άλλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό με τις διαφωνίες (σου λέω τις έχω εντάξει στο γενετικό μου κώδικα. Είμαι τόσο βέβαιος, που μου το επιβεβαιώνει η μεγάλη μου κόρη) είναι ότι εύκολα οδηγούν σε παρεξηγήσεις κι ενοχλήσεις και θυμούς ίσως. Και τούτο σε περιπτώσεις άμεσης επικοινωνίας. Πόσο μάλλον όταν μεσολαβούν χιλιόμετρα και μίλια απόστασης και σκέτες λέξεις... Και φυσικά η διαφωνία και η αμφισβήτηση είναι η πεμπτουσία όχι της δημοκρατίας και της ελευθερίας, αλλά την ίδιας της προόδου και βασική της προαπαιτούμενο.
Δήμο, όπως είπα, το είχα φανταστεί ότι δεν το είχες δει έτσι, και χαίρομαι που μου έδωσες την ευκαιρία να το διευκρινίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ επίσης, γενικά, ότι " Το κακό με τις διαφωνίες (...) είναι ότι εύκολα οδηγούν σε παρεξηγήσεις κι ενοχλήσεις και θυμούς ίσως. ". Όμως εδώ δεν ήταν αυτή η περίπτωση. Και, αν και ίσως να μην εννοούσες ακριβώς αυτό που διάβασα, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσεις πως διαβάζοντας σήμερα την ροή των σχολίων σε εκείνη την ανάρτηση τρίτου, το συμπέρασμά μου δεν απέχει σχεδόν καθόλου από τα φαινόμενα, πράγμα το οποίο παραπέμπει στην έκφραση του γράφοντος περισσότερο από τον κίνδυνο παρεξήγησης γενικότερα. Η δική μου τελευταία κουβέντα πάνω στο θέμα που έγινε αφορμή για το συγκεκριμένο σου σχόλιο βρίσκεται εδώ:
http://dimitristhinks.blogspot.com/2011/09/blog-post_24.html
Έστω, ας αφήσουμε τα κοιμώμενα σκυλιά να κοιμούνται, ιδίως τώρα που ελπίζω πως τους κλείσαμε την πόρτα.
Δημήτρη μου θα συμφωνήσω με το άρθρο σου 100% και το μοναδικό πράγμα που ίσως να προσέθετα είναι το γεγονός ότι με τη στάση της η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει ζημιά στη χώρα. Αυτή είναι η άποψή μου και είναι δεκτή κάθε διαφωνία. Το χειρότερο όμως πράγμα είναι ότι αυτή η μόνιμη άρνηση της Αριστεράς για όλους και για όλα, έχει γίνει πια καθεστώς για τους ίδιους τους αριστερούς που παλεύουν (κατ' ευφημισμό) για να ρίξουν από τα πράγματα το καθεστώς! Και είναι κρίμα, γιατί μια δημιουργική Αριστερά σίγουρα θα μπορούσε να προσθέσει πολλά πράγματα στο δημόσιο βίο της χώρας, ανεξαρτήτως αν συμφωνούμε ή όχι με την κοσμοθεωρία και τη φιλοσοφία της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διαφωνία σας με το Δήμο από την άλλη, κατά τη γνώμη μου κι έτσι όπως έχουν εκτεθεί τα γεγονότα, νομίζω ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή αντιπαράθεση απόψεων. Είναι κάτι το διαφορετικό να παραθέτει κάποιος επιχειρήματα έναντι μιας διαφορετικής άποψης και άλλο πράγμα να ακούγονται εκφράσεις του τύπου "θα γελάσουμε με τις απόψεις του άλλου". Θεωρώ ότι ο Δήμος υπερέβαλε, ίσως δε να υπερέβη και τα εσκαμμένα. Βεβαίως, το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης δεν πρέπει να στερείται από κανέναν άνθρωπο, αρκεί αυτός να μην ξεχνά ότι μέσω του δικαιώματος αυτού και της χρήσης του, φανερώνει το χαρακτήρα και τα πιστεύω του. Ως εκ τούτου, κατά την άποψή μου η οποία ενδεχομένως να μην είναι η σωστότερη, έχω την άποψη ότι ο Δήμος καλό θα ήταν να εξηγήσει με ποιο σκεπτικό έκανε εκείνο το σχόλιο και για ποιους αναφερόταν. Διότι, ο χαρακτήρας και τα γραφόμενά του, επουδενί δεν προδίδουν άνθρωπο υπερόπτη που υποτιμά και κοιτάει αφ’ υψηλού τους συνομιλητές του. Εύχομαι ολόψυχα να λήξει αυτή η παρεξήγηση, θα είναι προς όφελος όλων…
Στο τελευταίο, Δημήτρη, θα συμφωνήσω. Η διελκυστίνδα δεν πάντα ευχάριστο παιχνίδι, ειδικά όταν πρόκειται για διαφωνίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, επανερχόμενος στο άρθρο, και με αφορμή το σχόλιο του τελευταίου, δε θέλω να μηδενίσω το ρόλο της αριστεράς. Όχι σαν άρνηση, αλλά σαν οραματική που πρόσφερε τόσα και τόσα στην ελληνική κοινωνία. Και το λέω μεταξύ μας επειδή όλη η σχετική επίσημη αρθρογραφία μένει μόνο στη στείρα άρνησή της και δε βλέπει τα θετικά (βολεύονται απλά να την πυροβολούν νοιαζόμενοι τάχα για αυτήν).
Φίλε μου Κώστα, πραγματικά η πρώτη σου παράγραφος εικονογραφεί και νοηματικά και λεκτικά και την δική μου αντίληψη για το θέμα. Και συμφωνώ ότι η "αριστερά" στην οποία αναφερόμαστε έχει πράγματι κάνει πολύ κακό μέχρι σήμερα. Και πράγματι είναι κρίμα, όπως παραθέτω στην παρακάτω απάντηση στον Δήμο, ότι τα δημιουργικά στοιχεία μπερδεύονται και αφαιρούνται μέσα στο συνονθύλευμα της πολιτικής άρνησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης συμφωνώ, και σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες την γνώμη σου, για το θέμα που συζητήσαμε παραπάνω με τον Δήμο. Οπωσδήποτε, όπως εξήγησα στο σχόλιό μου παραπάνω, δεν το είχα δει σαν διαφωνία ή παρεξήγηση, και δεν το είχα πάρει προσωπικά: περισσότερο σαν θέμα συμπεριφοράς και προσδοκιών γενικότερα: Και σε αυτό ακριβώς το επίπεδο βρίσκεται και το σχόλιό σου, το οποίο οπωσδήποτε αντανακλά αυτονόητες ερωτήσεις αν όχι απαιτήσεις.
Δέχομαι απόλυτα ότι ο Δήμος δεν το είχε δει έτσι όπως το παρουσίασα, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι μια έκφραση σαν εκείνη του σχολίου του, τότε, αφήνει ουσιαστικές εντυπώσεις κι ας μην τις εννοούσε συνειδητά. Αν αποφασίσει να σου απαντήσει θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για μένα η απάντησή του, στο θετικό πνεύμα που έχει η συζήτησή μας σε αυτή την ανάρτηση.
Δήμο, χρειάζεται λίγο προσοχή νομίζω, γιατί ενώ συμφωνώ με τα μεμονωμένα θέματα του σχολίου σου δεν μπορώ να συμφωνήσω με το σύνολό τους -σαν να έχουμε βάλει μήλα, πορτοκάλια και μπανάνες στο ίδιο καλάθι:
Οπωσδήποτε, κάθε κοινωνία, πάντα είχε, έχει και θα έχει το οραματικό στοιχείο που πρόσφερε τόσα και τόσα. Το προοδευτικό στοιχείο που κάνει ερωτήσεις και δίνει απαντήσεις, το στοιχείο που επιζητά την συνεχή εξερεύνηση, αυτογνωσία και αλλαγή.
Λέμε ότι το στοιχείο αυτό ανήκει στην, ή είναι η, "Αριστερά". Όμως η ¨Αριστερά" επίσης είναι το συνονθύλευμα που επικαλείται, ανάλογα με την ιδιαίτερη ταυτότητά του, κομουνισμό, σοσιαλισμό, επανάσταση, Μαρξ, Λένιν, και δε συμμαζεύεται όπως εσύ ο ίδιος έγραψες σε παραπάνω σου σχόλιο, και, αυτή η "Αριστερά" εκφράζεται και επικοινωνεί μόνο με άρνηση. Και η άρνηση φυσικά δεν συνεπάγεται απαραιτήτως ούτε όραμα ούτε πρόοδο.
Από την άλλη, δεν είναι άραγε δυνατόν ποτέ να υπάρχουν μη "αριστεροί" που να πιστεύουν σε οράματα, πρόοδο, αναζωογόνηση, κλπ., ; Θα ήθελα να πιστεύω ότι εγώ φερ' ειπείν είμαι σε αυτή την κατηγορία, δεν μπορώ όμως να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου "αριστερό", τουλάχιστον αλλά Ελληνικά...
Αναρωτιέμαι μήπως έχει έρθει πια η ώρα νε ξεχωρίσουμε την "πολιτική" αριστερά από την ιδεολογική "αριστερά", και να εξετάσουμε μήπως το όνομα "αριστερά", αυτό καθ' αυτό ανήκει πλέον μόνο στην πολιτική πλευρά που τίποτα ποτέ δεν έχει επιτύχει παρά άρνηση και κόντρα -βασισμένη σε ξεπερασμένες από τον χρόνο οπτικές.
Μήπως η πρόοδος θα υπηρετηθεί πιο αποτελεσματικά, και θα την φοβηθούν λιγότεροι, αν σταματήσουμε ορολογικά να μπερδεύουμε τα μήλα και τις μπανάνες (ή και πατάτες).
Φυσικά και δεν είσαι αριστερός (με την ευρωπαϊκή έννοια), εφόσον δεν έχεις κάποιο μαρξιστικό γονίδιο στις θέσεις σου. Δεν είναι έτσι ακριβώς... Ας μην ξεχνάμε ότι η πρωτοπορία στο συνδικαλιστικό κίνημα, το απελευθερωτικό και δημοκρατικό μέτωπο ήταν αριστερή. Οι κατακτήσεις του κοινωνικού κράτους πρόνοιας προήλθαν από τα αριστερά οράματα (σοσιαλδημοκρατικές επιτυχίες συμβιβασμού της αστικής δημοκρατίας με τα αριστερά/σοσιαλιστικά οράματα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, Δήμο, σηκώνει νερό ο ορισμός του Μαρξιστικού γονιδίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μαρξ είπε και έπραξε Μόρφωση για τον εργαζόμενο. Ο Μαρξ οραματίστηκε συμμετοχή ΔΙΑ ΨΗΦΟΥ του εργαζόμενου (εργατικής και μεσαίας τάξης) στις οικονομικές αποφάσεις. Ο Μαρξ οραματίστηκε την κατά το πλέον δυνατόν σμίκρυνση των καθέτων αποστάσεων μεταξύ των τάξεων. Αυτό πουθενά δεν επετεύχθη πλήρως στον εικοστό αιώνα. Σου προβάλω όμως το επιχείρημα ότι η κοινωνία του εικοστού αιώνα που προσέγγισε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη αυτά τα οράματα ήταν οι ΗΠΑ της δεκαετίας του 50.
Αν αυτό το επιχείρημα σηκώνει έστω και ελάχιστο νερό τότε αναπόφευκτα πρέπει να γίνει η ερώτηση περί ποίων γονιδίων ομιλεί η αριστερά, και τι καρνάβαλο τα έχει κάνει ενθυμούμενη μόνο ότι θέλει από αυτά που παρατήρησε και οραματίστηκε ο πραγματικός Μαρξ.
http://dimitristhinks.blogspot.com/2011/11/blog-post_18.html
Επίσης ο Μαρξ προείδε ότι ο καπιταλισμός θα εκραγεί σαν μπαλόνι, και θα εκλείψει όπως θα εκλείψει ΚΑΙ ο σοσιαλισμός, δίνοντας την θέση τους σε κάτι καινούργιο.
Και το τέλος του σχολίου σου αναφέρεται σε ιστορικό με το οποίο συμφωνώ, δεν αντιπροσωπεύει όμως απαραιτήτως πλέον την σημερινή πραγματικότητα. Άλλο το χθες, και το τι μας έφερε εδώ, και άλλο το εδώ και το μέλλον. Την εποχή του Μαρξ, ή το 1950, 100 χρόνια αργότερα, ο εργάτης δεν γύρναγε σπίτι του από την απεργία να δει Βουλή στην έγχρωμη τηλεόρασή του...
Άρα η ερώτησή μου παραμένει. Μπορούμε να πούμε ότι πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι δεν είναι προοδευτικοί επειδή δεν θεωρούν τους εαυτούς τους αριστερούς ή Μαρξιστές;
Είχα διαβάσει το ποστ για το μαρξισμό, αλλά δεν ήμουν έτοιμος ακόμα να απαντήσω (δεν είχε έρθει ο καιρός). Κάνεις λάθος και περιορίζεις το μαρξισμό στο Μαρξ αφήνοντας εκτός λίγο τον Έγκελς και όλους τους συνεχιστές τους (πχ Χόμπσμάουμ, Βέμπερ κλπ). Σε εκείνους σαφώς κάποιοι εντάσσουν και το Λένιν κλπ, αλλά αυτό είναι μία αυστηρή πολιτική θέση, ενώ οι προηγούμενοι αναγνωρισμένοι δίπλα σε άλλους (ακόμα και ο Τσόμσκυ είναι μαρξιστής) επιστήμονες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμο, να σου πω, από την δική μου σκοπιά χρησιμοποιώ το σκεπτικό ότι εφ' όσον μιλάμε για ένα πολύ πρόσφατο Ιστορικό πρόσωπο (και όχι κάποιο "Χριστό" χαμένο στα βάθη των μύθων των αιώνων), πρέπει να αποδώσουμε στο όνομά του αυτά που ο ίδιος είπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά διαφωνώ κάθετα και εξ' αρχής, με το να συμπεριλαμβάνουμε στον όρο "Μαρξισμός" αυτά που είπαν και άλλοι, είτε επηρεάστηκαν από αυτόν είτε επηρέασαν αυτόν, και αυτά που ήταν αποτέλεσμα ερμηνείας και εξέλιξης των γεγραμμένων και λεχθέντων από αυτόν.
Άρα, για μένα, δεκτός ο όρος "Μαρξισμός-Λενινισμός" παραδείγματος χάριν, αλλά ο όρος "Μαρξισμός" πρέπει να ανήκει στον Μαρξ και μόνο. Αν και αυτό είναι προσωπική μου άποψη, χωρίς να είμαι ο μόνος που την υποστηρίζω, το σημαντικό είναι η ουσία των εννοουμένων μας και ως εκ τούτου, οι ορισμοί, και πάλι, αδικούν την ουσία της συζήτησης.
Πάντως η παρατήρησή σου εικονογραφεί θαυμάσια το μήνυμα που ήθελα να δώσω με εκείνη μου την ανάρτηση, ότι δηλαδή τον πραγματικό Μαρξ το έχουμε χάσει ανάμεσα σε όλους τους άλλους ανθρώπους και τα γεγονότα που αναφέρεις ως μέρος της ερμηνείας που υποστηρίζεις εσύ για τον όρο Μαρξισμός. Σ' ευχαριστώ γι αυτό -αυτό ήθελα να δώσω ως προβληματισμό.
Και, ενώ η συζήτηση είναι καλή, ακόμα δεν έχουμε καταλήξει σχετικά με το αν προοδευτικοί μπορούν να θεωρούνται μόνο όσοι ανήκουν στην αριστερά.
Για να ξεκινήσω από το τελευταίο φυσικά και ναι. Δεν κατάλαβα τον σχετικό προβληματισμό. Η πρόοδος δεν είναι μόνο αριστερή όπως και το να είναι κάποιος προοδευτικός δεν τον εντάσσει απαραίτητα στην αριστερά. Αλλά θα δημιουργήσουμε σύγχυση -να ξέρεις- σχετικά με το τι εννοεί προοδευτισμό ο καθένας. Ο δογματικός αριστερός μπορεί να μη ως προοδευτικό εκείνον που θεωρώ εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς προς το πρώτο ζήτημα έχουμε διαφορετική θέση. Βλέπεις ο μαρξισμός δεν είναι ένα στενό φιλοσοφικό δόγμα αλλά μία πολιτική φιλοσοφία και ως εκ τούτου ζωντανός οργανισμός. Βλέπω το μαρξισμό ως μία μεγάλη ενότητα επιστημονικών, πολιτικών και φιλοσοφικών στοιχείων (φυσικά κάποιοι άλλοι αριστεροί όχι).
Δήμο, έχουμε οπωσδήποτε διαφορετική θέση ως προς τον Μαρξισμό. Από την δική μου πλευρά δεν μπορώ να αφαιρέσω από τον Μαρξ το δικαίωμα να τον θυμούμαστε με το όνομά του για την γνώμη του και τις ιδέες του ίδιου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά θα μου πεις, τις διδαχές που έμειναν στην Ιστορία ως να έχουν λεχθεί από κάποιον Εβραίο, που μπορεί ή όχι να υπήρξε σαν άτομο, τις στολίσαμε σαν "Χριστιανισμό" με τις αιρέσεις του και τις υποδιαιρέσεις του, και τα λοιπά του, καθώς ο Χριστιανισμός ξέφυγε από ένα στενό φιλοσοφικό δόγμα και έγινε ένα πολιτικό εργαλείο και ως εκ τούτου ζωντανός οργανισμός, ιδίως τον μεσαίωνα... Γιατί να μην στείλουμε και τον Μαρξισμό στον ίδιο δρόμο εκμετάλλευσης. Καταλαβαίνω την πολιτική αναγκαιότητα της άποψής σου. Απλά δεν πρόκειται ποτέ να την ασπαστώ, από σεβασμό στον Μαρξ.
Τώρα, όσο για τους προοδευτικούς και αριστερούς, δέχομαι την απάντησή σου, σαν διευκρίνηση από μέρους, σου των διαφορών μεταξύ του πρώτου σου σχολίου των 12:09:00 ΜΜ, και το τέταρτό σου σχόλιο, όπου απάντησες εν μέρη μόνο στον Κώστα, στις 1:58:00 ΜΜ. Για αυτές τις μικρές διαφορές στην ουσία των δύο αυτών σχολίων σου άλλωστε συζήτησα το κατά πόσον η πολιτική αριστερά και η προοδευτικοί άνθρωποι συσχετίζονται αφαιρετικά ή προσθετικά.
Καλό βράδυ.