Γράφει στο Βήμα ο Γρηγόρης Καφέλης: "Καλά Χριστούγεννα. Μια ψεύτικη ευχή; Μπορεί η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» να έχει εφέτος ένα αληθινό νόημα; Ή υποκρινόμαστε μεταξύ μας φρικτά και ασύστολα; Όταν η φτώχεια κτυπάει πλέον αλύπητα την πόρτα πολλών Ελλήνων;"
Μα... τουναντίον αγαπητέ Γρηγόρη. Ο άνθρωπος που είπε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και εμείς πρώτα τον εκτελέσαμε και μετά ανοίξαμε πολυεθνικές επιχειρήσεις και στήσαμε αδελφοκτόνους πολέμους στο όνομα του, γεννήθηκε πάμπτωχος, έζησε πάμπτωχος, και πέθανε πάμπτωχος, καθώς οι δήμιοι παίζαν στα ζάρια τα μόνα ρούχα που είχε.
Ίσως και να μην υπήρξε, και οι διδαχές να είναι απλά συλλογές της εποχής. Ουδεμία σημασία όμως έχει αυτό. Τα Χριστούγεννα που γιορτάζουμε με στολισμένα δέντρα Γερμανικής παραδόσεως και Αμερικάνικα έθιμα δώρων και αγορών που επιδεικνύουν την στάθμη στην κοινωνία του προσφέροντος, καμία σχέση δεν έχουν με την φτωχική φάτνη που στολίζουμε στο σπίτι.
Τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση της αγάπης μέσα στην φτώχεια, σε ένα πεπρωμένο αποδιοπομπής και μαρτυρικού θανάτου. Τα φετινά Χριστούγεννα, και τα επόμενα, ίσως να είναι τα πιο πραγματικά, που θα ΄χουμε ζήσει γενεές τώρα. Αν μπορέσουμε να τα ανακαλύψουμε μέσα στην στεναχώρια του κυρίου Γρηγόρη για την φετινή έλλειψη της οικονομικής στάθμης που είχαμε συνηθίσει.
Και πάλι, Καλά Χριστούγεννα, και ας σταθούμε όλοι μια στιγμή να συλλογιστούμε τι σημαίνουν και τι συμβολίζουν. Και όσοι νομίζουν ότι μιλάω θρησκευτικά, να αντιγράψουν την ανάρτηση με μολύβι και χαρτί δέκα φορές :-)
Σας αφήνω με μερικές εικόνες μητέρας και βρέφους, της σχολής του εικοστού και εικοστού πρώτου αιώνα.
Μα... τουναντίον αγαπητέ Γρηγόρη. Ο άνθρωπος που είπε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και εμείς πρώτα τον εκτελέσαμε και μετά ανοίξαμε πολυεθνικές επιχειρήσεις και στήσαμε αδελφοκτόνους πολέμους στο όνομα του, γεννήθηκε πάμπτωχος, έζησε πάμπτωχος, και πέθανε πάμπτωχος, καθώς οι δήμιοι παίζαν στα ζάρια τα μόνα ρούχα που είχε.
Ίσως και να μην υπήρξε, και οι διδαχές να είναι απλά συλλογές της εποχής. Ουδεμία σημασία όμως έχει αυτό. Τα Χριστούγεννα που γιορτάζουμε με στολισμένα δέντρα Γερμανικής παραδόσεως και Αμερικάνικα έθιμα δώρων και αγορών που επιδεικνύουν την στάθμη στην κοινωνία του προσφέροντος, καμία σχέση δεν έχουν με την φτωχική φάτνη που στολίζουμε στο σπίτι.
Τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση της αγάπης μέσα στην φτώχεια, σε ένα πεπρωμένο αποδιοπομπής και μαρτυρικού θανάτου. Τα φετινά Χριστούγεννα, και τα επόμενα, ίσως να είναι τα πιο πραγματικά, που θα ΄χουμε ζήσει γενεές τώρα. Αν μπορέσουμε να τα ανακαλύψουμε μέσα στην στεναχώρια του κυρίου Γρηγόρη για την φετινή έλλειψη της οικονομικής στάθμης που είχαμε συνηθίσει.
Και πάλι, Καλά Χριστούγεννα, και ας σταθούμε όλοι μια στιγμή να συλλογιστούμε τι σημαίνουν και τι συμβολίζουν. Και όσοι νομίζουν ότι μιλάω θρησκευτικά, να αντιγράψουν την ανάρτηση με μολύβι και χαρτί δέκα φορές :-)
Σας αφήνω με μερικές εικόνες μητέρας και βρέφους, της σχολής του εικοστού και εικοστού πρώτου αιώνα.
Δημήτρη καλημέρα, με τις καλύτερες ευχές μου για τις ημέρες που έρχονται, σε πείσμα των όσων γράφει ο αρθρογράφος του Βήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ευχές που δίνουμε ο ένας στον άλλον τις γιορτινές μέρες, όποιες κι αν είναι αυτές οι ευχές, κατά την άποψή μου δεν είναι ούτε αόριστες ούτε απλώς λέγονται από συνήθεια, αν κι έτσι φαίνεται να έχουν καταντήσει. Νομίζω τις λέμε πρωτίστως για να τις ακούμε εμείς οι ίδιοι. Το να πεις "Καλή χρονιά" δε σημαίνει ότι επικαλείσαι μια μαγική δύναμη που θα κάνει την επόμενη χρονιά ιδανική και χωρίς προβλήματα. Σημαίνει πρώτα απ' όλα ότι αυτός που εκφέρει την ευχή πρέπει να προσπαθήσει ο ίδιος, με τις ενέργειές του, με τον προγραμματισμό του, με τη δουλειά του κλπ, κλπ, κλπ, να κάνει τη νέα χρονιά καλύτερη. Κανένας μα κανένας δεν έχει ένα μαγικό ραβδί να κάνει τα πράγματα καλύτερα, παρά μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος με ότι κάνει.
Η απαισιοδοξία, ακόμα και αυτές τις γιορτινές μέρες, το μόνο που γεννάει είναι απαισιοδοξία. Κατά τη γνώμη μου, κάθε μέρα που περνάει και κατ' επέκταση κάθε χρονιά που περνάει κι έρχεται η επόμενη, σημαίνει μια νέα γέννηση και μια νέα αρχή. Κι εγώ ως άνθρωπος, έχω πει πολλές φορές το γνωστό "κάθε πέρυσι και καλύτερα". Δεν είναι όμως έτσι. Προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Σε όλες τις εποχές και όλους τους αιώνες. Οφείλουμε να ξεχωρίζουμε όμως τα πραγματικά προβλήματα από εκείνα που μοιάζουν να είναι πραγματικά μέσα στο θολωμένο μας μυαλό. Ας μην μεγαλοποιούμε τα πράγματα. Τι θα έλεγε πχ. κάποιος που έκανε σκοπιά στα χαρακώματα του Στάλινγκραντ την 1/1/1943 μέσα στον πόλεμο και τις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες αν μας άκουγε σήμερα να μοιρολογούμε επειδή μας έκοψαν το επίδομα;
Την καλημέρα μου σε όλους.
Φίλε μου Κώστα τα Χριστούγεννα που αρχίζουν αρχές Δεκεμβρίου και είναι γεμάτα από δώρα και όλα τα καλά και φαγητό και γλυκά του σκασμού είναι ένα πλούσιο τέλος του χρόνου όπου ο κόσμος επιθεωρεί τα καλά του και αυτοσυχγαίρεται, και, με αυτή την έννοια φέτος χτυπάει ένα ξυπνητήρι. Το κουδούνισμα όμως ενώ θυμίζει την κατάντια της σημερινής μας κοινωνίας, και πάλι δεν πετυχαίνει να θυμίσει ότι τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε πως το τι έχουμε δεν έχει σημασία. Η σημασία της μέρας είναι να θυμηθούμε ότι μόνο η αγάπη έχει αξία, και η ελπίδα της νέας ζωής. Και αυτό δεν το βλέπει η κοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελληνική παράδοση μάλιστα, μέχρι που ήμουνα έφηβος, δεν συνέδεε ποτέ δώρα και Χριστούγεννα. Αυτό είναι δυτικό, του Σάντακλως. Στην Ελλάδα τα δώρα τα έφερνε ο Άγιος Βασίλης στην γιορτή του την πρωτοχρονιά. Καμιά σχέση με Χριστούγεννα, εκτός της μιας εβδομάδας απόσταση. Αλλά και αυτό το αλλάξαμε, πολλοί, επαναπρογραμματίζοντας τον Αη Βασίλη να πειθαρχεί με τους πιο πλούσιους κοκκινοντυμένους δυτικούς χοντρούληδες με τα ιπτάμενα έλκηθρα που διασχίζουν τους ουρανούς στους ήχους του Ντην Μάρτιν και του Μπινκ Κρόσμπυ.
Γιατί αυτό... ίσως γιατί τίποτα Ελληνικό δεν μας ικανοποιεί αν μπορούμε να αντιγράψουμε την δύση. Και έτσι, η χλωμή σκιά της σκέψης σκεπάζει την αγάπη που έπρεπε να φέρνουν τα Χριστούγεννα στην καρδιά για τον διπλανό μας και τα παιδιά, και την αντικαθιστά με την χρεοκοπημένη ώθηση για αγαθά. Και έτσι ξεχνάμε ότι η μάνα με το βρέφος αντιπροσωπεύει την κάθε μάνα και την κάθε νέα ζωή, δείχνοντας μας όχι πλούτη αλλά οικογένεια και την ανεπάρκεια των επιτάξεων της χρεοκοπημένης κοινωνίας. "Καλά Χριστούγεννα" θα έπρεπε να εννοούσε μια ευχή να βρούμε όλοι μέσα μας τον πλούτο της απλότητας, της αγάπης για τον πλησίον και την ελπίδα για τα παιδιά...
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, και ευτυχία, και υγεία για όλους, με την αγάπη μας!
Μα έπρεπε να χτυπήσει η ανέχεια την πόρτα για να επανεξετάσουμε την εθιμοτυπική παπαγαλία; Αλλά έτσι είναι η ανθρώπινη φύση... Πιστεύω πως οι χριστουγεννιάτικες παραδόσεις είναι κατεξοχήν μιμίδια. Τουλάχιστον για τη μάζα. Ας είναι λοιπόν η ατομική ενδοσκόπηση και αυτογνωσία ένα καλό που θα βγει μέσα από τόση αναμπουμπούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστικές οι αντιπαραθέσεις μητρότητας που επέλεξες...
Καλό σας απόγευμα!
Οι ευχές δεν παύουν να είναι ευχές. Είναι η λεκτική ελπίδα του λέγοντος για κάτι καλύτερο από το υπάρχον.
ΑπάντησηΔιαγραφήσ.σ. Εξαιρετικό το κολάζ.
καλά χριστούγεννα δημήτρη. να χαίρεσαι τη μαργαρίτα σου και τον πιλότο σας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριμένουμε φωτογραφίες με χιόνια από το ονειρεμένο χωριό σας!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Δημήτρη, εμείς πάντως δώρο παίρναμε Παραμονή Πρωτοχρονιάς :) γιόρταζε και ο παππούς με τον αδελφό μου, οπότε ήταν μια πιο χαρούμενη μέρα για όλους. Το δύσκολο πλέον δεν είναι τόσο η φτώχεια, όσο η έλλειψη προοπτικής. Το να έρχεται νέο έτος και να μην ελπίζεις σε κάτι καλύτερο. Όλοι ξέρουμε πως έρχονται δύσκολοι καιροί. Η διάψευση της ελπίδας και η έλλειψη οράματος είναι νομίζω το χειρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ'άλλα συμφωνώ απόλυτα, μάλιστα αν σκεφτώ τα προηγούμενα χρόνια ποτέ δεν χαιρόμουν τις γιορτές των Χριστουγέννων, ακριβώς επειδή μου μετέδιδαν μια ψεύτικη χλιδή και μια υποκριτική αγάπη.
Αν έχεις διάθεση διάβασε ένα πόστ του Δεκεμβρίου του 2007, πόση διαφορά με το σήμερα... :
http://roadartist.blogspot.com/2007/12/blog-post_20.html
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ψευτικες ευχες
ΑπάντησηΔιαγραφήτις δινουν οι ψευτικοι ανθρωποι καθε μερα
Τα χριστουγεννα γιορταζουμε
την γεννηση ενος μοναδικου "ανθρωπου"
που δεν εμοιαζε με τους συνηθισμενους "ανθρωπους"
Ο Ιησους ηταν ενας αληθινος επαναστατης
που δεν μεταχειριστηκε καμμια βια
ουτε οδηγησε στρατους
Αλλα κατακτησε τις καρδιες μας
με την δυναμη της Αγαπης
Αυτος ειναι και ο λογος που ευχομαι
Καλα Χριστουγεννα...
-
Αγαπητή μου Λευκή, καλό σου απόγευμα, και πάλι καλές γιορτές! Πράγματι, δυστυχώς, όταν έρχονται τα δύσκολα συνειδητοποιούν πολλοί ότι ξέμειναν από αυτά στα οποία ήταν συνηθισμένοι και η αυτογνωσία είναι τέχνη ξεχασμένη. Δεν έχω πρόβλημα να υπάρχει μια εμπορικοκοιονωνικοχαρούμενη εποχή όπως είχε γίνει... κρίμα όμως που δεν ενδιαφερόντουσαν τόσο πολλοί να θυμηθούν από τι αφετηρία είχε ξεκινήσει όλο αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμο, αυτό είναι ωραίο: "η λεκτική ελπίδα του λέγοντος".
Αναρωτιέμαι, αν υπήρχαν φωτογραφικές μηχανές εδώ και 2.000 χρόνια, πως θα είχε εξελιχτεί η εικονογραφία, και τι φωτογραφίες θα είχαν γίνει μέρος του καθεστώτος αντί για εικόνες. Υποτίθεται ότι οι εικόνες είναι συμβολικές αναπαραστάσεις των αξιών που αντιπροσωπεύουν τα πρόσωπα που απεικονίζονται. Αλλά σε μια φωτογραφία δεν χωράει τέτοιου είδους συμβολισμός. Αν υπήρχε λοιπόν πραγματική φωτογραφία του πραγματικού βρέφους με τη μάνα του (αν υποθέσουμε ότι ήταν ιστορικό πρόσωπο), πως θα τις είχε δεχτεί η κοινωνία ξέροντας ότι βλέπουν το πρόσωπο των πραγματικών ανθρώπων; θα απέδιδαν και πάλι θαυματουργές ιδιότητες στο χαρτί της Κόντακ, ή θα το έβλεπαν όπως βλέπουμε τώρα μια φωτογραφία του Τσε; Η οποία φωτογραφία του Τσε είναι πλέον λογότυπο αναγνωρίσιμο όπως αυτό της Κόκα Κόλα... Το παραπάνω κολάζ πράγματι νομίζω δίνει την πλησιέστερη εντύπωση της καρδιάς του θέματος.
Ρία μου, χιόνια τίποτα μέχρι τώρα αλλά περιμένουμε κάμποσο αύριο! Οψόμεθα! Και πάλι καλά Χριστούγεννα και σε εσένα και στον πρωτοετή σου!
Αγαπητή μου Roadartist, το διάβασα και μου θύμισε τα χρόνια τα ΠΚ (προ κρίσης)... Εκείνα τα Χριστούγεννα ήμουνα στην Αθήνα μάλιστα. Ιούλιο 07-Φεβρουάριο 08. Κι εμείς πάντα πρωτοχρονιά τα δώρα του Αη Βασίλη! Αλλά ο Κώστας όταν γεννήθηκε στην Αμερική έπεσε στην δικαιοδοσία του Σάντα Κλως! Όταν ήταν μάλιστα 9 χρονών περάσαμε Χριστούγεννα με αδελφικό φίλο στο Λονδίνο για το 1999-2000 και τότε ο Σαντα και ο Σαιντ Νίκολας μπερδέψανε δικαιοδοσίες και περιοχές όπως μπορείς να δεις εδώ: http://dimitristhinks.blogspot.com/2010/12/normal-0-false-false-false-en-us-x-none.html
Πράγματι, είναι το τι μπορεί να βλέπει μπροστά για να ελπίζει κανείς... η έλλειψη οράματος... αλλά, στο τέλος εξαρτάται από τις προτεραιότητες και σε τι δίνει κανείς σημασία. Πρέπει βέβαια να αλλάξουν πολλά μέσα μας που είχαν εμπεδωθεί σαν εικονογράφηση του τι να ελπίζουμε και ποιός θα έπρεπε να ήταν ο δρόμος... Η ελπίδα όμως υπάρχει στην καρδιά μας. Και η αισιοδοξία, και η αγάπη. Τώρα μόνο πρέπει να βρουν καινούργια έκφραση, αντικείμενο και εικονογράφηση...
Αγαπητέ Velvet, πόσο συμφωνώ με ότι έγραψες... προσπάθησα να τα αποδώσω όλα αυτά σε έξι μακρήγορες αναρτήσεις από πρώτη μέχρι 15 Ιανουαρίου 2011 (πάνω αριστερά στην Αρχειοθήκη). Εσύ τα απέδωσες σε δέκα σειρές, και συμφωνώ μαζί σου με την καρδιά μου. Αληθινός επαναστάτης. Γιατί, στον κόσμο πάντα, η αγάπη ήταν και είναι μια επανάσταση σε ένα κατεστημένο που δεν την περιλαμβάνει στις κοινωνίες που χτίζουμε.
Καλά Χριστούγεννα!