Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Ψυχοσύνθεση










Και καθώς το πλοίο έτριβε την καρίνα του πάνω στις ξέρες, όλοι φοβόντουσαν, μα όλοι ήξεραν και ποιός φταίει, για τον καθένα κάποιος άλλος -αλλά κανείς δεν έπιανε το τι φταίει.

Το σημερινό τοπίο της Ευρώπης είναι τόσο πεντακάθαρο. Η κινητήρια δύναμις, η μόνη που έχει ακόμα λεφτά, είναι η πειθαρχημένη Γερμανία. Το Ηνωμένο Βασίλειο ετοιμάζεται πάλι για την Μάχη της Αγγλίας, Ευρώπη-αλλά-όχι-εντελώς-Ευρώπη. Οι μικρές απειθάρχητες, φτωχότερες χώρες, που τράβηξαν το καράβι προς τις ξέρες -όπως είχε προβλέψει η κοινή λογική, είναι οι πρώτες που θα γδαρθούν πάνω στα βράχια.

Και η Γαλλία, η Γαλλία, παίζει τώρα τον τζοτζέ της Γερμανίας.

Η Ελλάδα πως τα κατάφερε να είναι το πρώτο ντόμινο που έπεσε; Θέλω να προτείνω δύο αίτια για τα οποία δεν ακούω να συζητούν πολλοί -έτσι για να ακούσω την γνώμη σας.


Πρώτον: Το κόστος ζωής στην Ελλάδα, επί καμιά δεκαετία είναι το ίδιο αν όχι λίγο ακριβότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη. Σίγουρα πιο ακριβό από της Αμερικής. Μιλάω για τα τρόφιμα, βενζίνη, ρούχα, κόστος ηλεκτρικού, νερού, φυσικού αερίου, αυτοκινήτων, και λοιπά. Μόνο τα νοίκια είναι χαμηλότερα από παντού στην Ευρώπη, ενώ τα ακίνητα, όταν άξιζαν κάτι, πουλιόντουσαν κι αυτά το ίδιο ή και ακριβότερα από άλλες χώρες. 

Οι μισθοί των απλών ανθρώπων όμως, πάντα ήταν μεταξύ του μισού έως και του ενός τετάρτου των μισθών της υπόλοιπης Ευρώπης. Και αυτό έκανε το κόστος της ζωής για τον κάθε άνθρωπο να φαίνεται δύο έως τέσσερεις φορές πιο ακριβό από όσο το ένοιωθε ο Γερμανός, ο Γάλλος, και λοιποί.

Πως είναι δυνατόν να περίμενε κανείς ότι ένας λαός που υπήρχε επί τουλάχιστον δεκαετία σε τέτοια σχέση κόστους ζωής/αποδοχών, θα πλήρωνε όλους τους φόρους του, θα υπάκουε νόμους, δεν θα δημιουργούσε παραοικονομία, και δεν θα ερχόταν στην θέση που ήρθαμε. Και τα κομματόσκυλα άλλωστε, και οι πολιτικοί, σε αυτήν την πραγματικότητα υπήρχαν και δρούσαν. Αυτή η πραγματικότητα έκανε το έδαφος εύφορο για το πελατειακό κράτος και τα συνεπαγόμενά του. Ο πλούσιος Έλληνας του φτωχού κράτους ήταν στην πραγματικότητα ανέκαθεν πάμπτωχος χωρίς να συνειδητοποιεί πως και γιατί.

Γιατί λοιπόν, και πως, χτίστηκε η εν Ευρωζώνη οικονομία της Ελλάδας με ίσο ή ακριβότερο κόστος ζωής αλλά τόσο μικρότερους μισθούς;


Δεύτερον: δεν ξέρω πως να το πω περισσότερο απλά: η ψυχοσύνθεση/νοοτροπία που σκέπτεται με δεκατέσσερις μισθούς είναι μια ραγιάδικη νοοτροπία δουλοπάροικου φεουδαρχικής εποχής. Πρώτον, δίνει στους φεουδάρχες την δυνατότητα να μειώσουν τις αποδοχές των δουλοπάροικων κατά 15% χωρίς να πουν ότι μειώνουν τον "μισθό" μια που ο μηνιαίος μισθός παραμένει ο ίδιος. Αν δε, πουν ότι μειώνουν τον μηνιαίο μισθό (ή σύνταξη) κατά 20% και κόβουν και τον δέκατο τέταρτο μισθό, τότε η πραγματική μείωση είναι 26%.

Οι αποδοχές ενός ανθρώπου έχουν να κάνουν με την εργασία του, και η εργασία του μετριέται σε χρόνο: ώρες, λεπτά... και ο χρόνος έχει 12 μήνες, όχι 13 ή 14. Οι αποδοχές έπρεπε να μετριούνται σε ετήσιο μισθό ή ωριαίο μισθό για να σημαίνουν κάτι πραγματικό. Υπάρχουν 2.080 εργάσιμες ώρες τον χρόνο εκ των οποίων οι διακοπές που είναι δικαίωμα του εργαζόμενου είναι μεταξύ 80 και 160 ώρες τον χρόνο.

Χωρίς να συνειδητοποιεί αυτήν την πραγματικότητα, και με το να "βλέπει" 14 μισθούς, πως μπορεί ο Έλληνας να μην σκέφτεται σαν δουλοπάροικος;

Προσθέτοντας δε, το κόστος της ζωής σε συνδυασμό με τις χαμηλές αποδοχές, πως να λειτουργήσει αυτό το κράτος.

Μιλάω για την κοινωνία και οικονομία μέχρι 2009. Από εκεί και πέρα μέχρι σήμερα, τα πράγματα έχουν κατρακυλήσει πολύ από τις παραπάνω περιγραφές.

Αν οι μισθοί από 1990 έως 2009 είχαν φτάσει τα 28.000 Ευρώ τον χρόνο, και ο κόσμος πληρωνόταν 1.076 Ευρώ κάθε δύο εβδομάδες, χοντρικά, και από αυτά τα 1.076 Ευρώ, τα 176 πήγαιναν από τον εργοδότη κατ' ευθείαν στην εφορία στο όνομα του εργαζομένου, αφήνοντας 900 Ευρώ στον εργαζόμενο κάθε δύο βδομάδες:
- Θα υπήρχε φοροδιαφυγή;
- Θα υπήρχε ανάγκη για ρουσφέτι και πελατειακό κράτος;
- Θα υπήρχε κανάλι για τόσα δάνεια που κατέληγαν στις τσέπες των επιτήδειων;
- Θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε με τον τρόπο που φτάσαμε.

Αν οι εργοδότες σε άλλες χώρες με το ίδιο κόστος ζωής και τις ίδιες αγορές (μια Κοινή Αγορά της ΕΕ) μπορούσαν να δίνουν τέτοιους μισθούς, γιατί δεν μπορούσαν στην Ελλάδα;

Ίσως ο Έλληνας, μην ξέροντας τι σημαίνει να πιάνει μια απλή δουλειά της σειράς και να πληρώνεται 20-30.000 Ευρώ τον χρόνο, στο χέρι κάθε δυό βδομάδες, δεν φαντάστηκε ποτέ ότι το δικαιούταν, αν και άλλοι λαοί στην ίδια οικονομική ένωση το επιτύχαιναν. Δεν ήξερε τι έπρεπε να προσδοκεί και να απαιτεί. Ίσως, αντί να ψήνει πίτα στον Άγιο Φανούριο η γιαγιά για την δουλειά στην Ολυμπιακή, να έπρεπε η μαμά και ο μπαμπάς να απαιτούσαν απο το πελατειακό κράτος τους, συλλογικά, κάτι περισσότερο από τα ψίχουλα που τους ικανοποιούσαν.

Βέβαια το καθεστώς της δουλοπαροικίας των δεκατεσσάρων χαμηλότατων μισθών ήταν εις ώφελος των φεουδαρχών, αλλά μη μου πείτε ότι φταίγαν οι φεουδάρχες και όχι οι δουλοπάροικοι που δεν είχαν καταλάβει και απαιτήσει, εν τέλει εικοστού αιώνα, ποιά ταυτότητα και προσδοκίες έπρεπε να είχαν από μια κοινωνία μέλος της Κοινής Αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης! 


Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε σαν Κοινή Αγορά. ΕΟΚ. Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

Ο στόχος ήταν αποφυγή πολέμων και ευημερία.

- Έπρεπε να καταργηθούν τα σύνορα. Καταργήθηκαν.
- Έπρεπε να υπάρξει κοινό νόμισμα. Έγινε.
- Έπρεπε να υπάρξει κοινό Υπουργείο Οικονομικών. Δεν έγινε.

πάνω απ' όλα:

- Έπρεπε να απαιτηθούν κοινοί νόμοι, ή ένας παν-Ευρωπαϊκός νόμος, μισθολογίου, αποδοχών και κατώτατων ορίων, σε όλη την περιοχή που λειτουργούσε με το ίδιο νόμισμα και τις ίδιες τιμές αγαθών.

Δεν έγινε.










Κατά τ' άλλα, ο Βενιζέλος είναι εξουθενωμένος, και πιστεύει ότι το μνημόνιο είναι αδιέξοδο.






11 σχόλια:

  1. κάθε μήνα μου κρατάνε 273 ευρώ για την εφορία και μου ηρθε το εκκαθαριστικό και ένας ακόμη φόρος 2684 ευρώ...

    μη μου το θυμίζεις τώρα, σήμερα ηρθε ο φόρος επητηδεύματος. τι σκατά είναι αυτό;;;

    γιατί εγώ είμαι επιτήδεια και πληρώνω κιόλας και ο ροβέρτος σπυρόπουλος που έκανε δεξίωση για 1000 άτομα στο πεντελικό και πλήρωσε τουλάχιστον 100.000 ευρώ για το γάμο της κόρης του στο πεντελικό δεν πληρώνει το φόρο αυτό;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ο μισθός μου το μήνα δε φτάνει τις δυο χιλιάδες ευρώ...

    για να μην παρεξηγιόμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν μπορω να ξερω τι ακριβως εγινε, ουτε τι ακριβως φταιει. Μαλλον δεν φταινε 1-2 πραγματα, αλλα 20-30 (σε διαφορετικο βαθμο το καθενα).
    Σιγουρα, τα 2 δεδομενα που αναφερεις ειναι συνυπευθυνα για την κατασταση της Ελλαδας σημερα. Δεν ξερω ομως αν ειναι τα μονα, ουτε αν ειναι τα πιο καθοριστικα.

    Ενα (αλλο) λαθος π.χ. ειναι οτι δεν φροντισαμε να δημιουργησουμε υποδομες. Με τα λεφτα που επεσαν στην Ελλαδα το '80 και το '90 (20 χρονια τρωγαμε δις) θα επρεπε σημερα οι νεοι μας επιστημονες να ειχαν στησει σουβλακερι και μπαρ στον Αρη.
    Φυσικα και υπαρχουν μερικες μοναδες, μερικοι (πολλοι ισως) ελληνες επιστημονες, που ειναι αστερια και διακρινονται στο εξωτερικο (κανοντας τους ξενους πλουσιους). Αλλα εδω, σ' αυτον τον τοπο δεν υπαρχει αυτο το *γενικο* επιπεδο που θα μας εβγαζε απο την μιζερια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με τέτοιες δηλώσεις και νοοτροπίες σαν του καθ'υλιν αρμόδιου υπ.Οικ/κων,είμαι πλέον πεπεισμένος οτι οι αιματηρές θυσίες στις οποίες υποβάλλεται ο ελλην.Λαός θα πιάσουν...τόπο!
    Θα 'εχουμε επανάληψη της φαρσοκωμωδίας του Σεπτεμβρίου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρία μου, η δουλειά σου στις ΗΠΑ και στην περισσότερη βόρεια Ευρώπη θα πληρονότανε κάπου 40.000 με 50.000 Ευρώ τον χρόνο, και θα τα έπαιρνες κάθε 15, και θα σου κρατούσαν κάπου 300 Ευρ'ω το δεκαπενθήμερο για εφορία. Η ερώτηση εδώ είναι γιατί οι μισθοί σε ένα κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κοινή αγορά και ίδιο κόστος ζωής είναι τόσο χαμηλότεροι. Ίσως γιατί έτσι έμαθε και ήξερε ο ραγιάς και δεν του είπε κανείς διαφορετικά. Όταν οι δραχμές γίναν Ευρώ όλες οι τιμές ανέβηκαν στρογγυλεύοντας προς τα πάνω αλλά οι μισθοί κατέβηκαν. Ποιά η οικονομική λογική αυτού;



    Αγαπητέ Jolly Roger, φυσικά και έχεις δίκιο, δεν φταίνε δύο (ή αυτά τα δύο) πράγματα μόνο, και συμφωνώ με όλα όσα αναφέρεις και σύ. Αλλά όλα τα συζητάμε πάνω κάτω. Αυτό που δεν έχω ακούσει ή διαβάσει πουθενά είναι αυτά τα δύο συγκεκριμένα θέματα τα οποία αν και βεβαίως όχι τα μόνα, είναι και αμέσως στην οικονομία και εμμέσως στην ψυχοσύνθεση, αρκετά αποκαλυπτικά. Όλοι απαιτούν να έχει ο χρόνος τους 14 αντί για 12 μήνες για τα "δώρα" τους. Ποιά δώρα; σε ποιόν δουλοπάροικο κοιανού φεουδάρχη; Και κανείς δεν ρώτησε πως σε μια κοινή αγορά χωρίς σύνορα με το ίδιο νόμισμα, ένα κομμάτι της "επικράτειας" έπαιρνε μισθούς κατά τόσο πολύ χαμηλότερους. Κι ακόμα δεν έχω ακούσει αυτά τα δύο θέματα να συζητούνται ή να γίνεται καν η ερώτηση...



    Φίλε Squarelogic, περνάμε μια περίοδο μηνών ή ετών για να φανεί εν οδό τυπική αυτό που είναι γνωστό εδώ και ένα-ενάμιση χρόνο τώρα. Μας κρατάνε διασωληνομένους για τα μάτια. Αλλά η νοοτροπία των 14 μισθών εκεί, κολλημένη. Και η απλή ερώτηση του γιατί επί δέκα χρόνια τόσο χαμηλότεροι μισθοί, μώκο! Η φαρσοκωμοδία, τι να επαναληφεί: Συνεχίζεται. Πότε σταμάτησε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δημήτρη, το κωμικό και συνάμα τραγικό, είναι πως για τους περισσότερους ακόμη και τα "28.000 Ευρώ τον χρόνο" είναι πολλά λεφτά. Εννοώ πως οι μισθοί είναι χαμηλότεροι και η φορολογία πλέον κάνει αβίωτη τη ζωή αρκετών ανθρώπων, που δεν τα έφαγαν προφανώς (!) μαζί με τον Πάγκαλο (μέχρι και το όνομα του..ειρωνικό είναι!) :)

    Βλέπω καθημερινά πράγματα που θα ήθελα να είχα το βήμα να αλλάξω, μα δεν μου δίνεται η δυνατότητα. Αμφιβάλλω πλέον για το εάν αυτή η συγκεκριμένη πολιτική (Ελλήνων, ξένων και τεχνοκρατών) έχει κάποιο σκοπό ή λογική. Το ελληνικό δημόσιο είναι για κλάμματα, το ερώτημα όμως είναι γιατί αλλού που τα κράτη είναι πιο καλά συγκροτημένα βρίσκονται σε μια κοντινή μοίρα. Όταν πριν λίγο καιρό η Μέρκελ παρουσίαζε ως υποδείγματα εφαρμογής του προγράμματος την Ισπανία και την Πορτογαλλία, τότε για ποιο λόγο τους εγκαλούν να πάρουν νέα σκληρά μέτρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητή μου Roadartist, δυστυχώς, και με λύπη, ξέρω πόσο πολλά ακούγονται τα 25-30.000 τα τελευταία 10 χρόνια και φυσικά ιδίως τώρα για την Ελλάδα. Ενώ οι Έλληνες κάνουν την ίδια δουλειά στην ίδια αγορά με τους άλλους. Ήταν κάτι που απ' έξω φαινόταν εύκολα και αμέσως, και μας ανησυχούσε, ενώ από μέσα δεν υπήρχε η συνειδητή κατανόηση, ότι όλοι οι "εταίροι" απλοί άνθρωποι στις άλλες χώρες της ίδιας αγοράς και νομίσματος, αυτά τα νούμερα τα είχαν σαν δεδομένα. Πριν 20 χρόνια, σαν υπάλληλος στην Αμερική, έβγαζα στην πρώτη δουλειά 32.000 και στην δεύτερη 42.000 πριν κάνω δική μου δουλειά. Κάποιος με πανεπηστιμιακή μόρφωση άρχιζε από τέτοια λεφτά χωρίς καμία σκέψη.

    Αυτό πιστεύω αποδεικνύει κάτι το ενδιαφέρον: Ούτε η Ευρώπη, ούτε η Ελλάδα, συλλογίστηκαν (ή επέτρεψαν να τους ενδιαφέρει) το 2000-2002 πως είναι δυνατόν μια κοινωνία να υπάρξει σε τέτοια ανισότητα με τους γείτονές τους. Χωρίς κοινή οικονομική πολιτική, χωρίς μίνιμουμ όρια μισθού και μισθούς εξισωμένους, έστω και στο περίπου σε όλες τις χώρες. Αυτό ήταν το τσιμέντο που θα κράταγε τα τούβλα στην θέση τους. Αλλά αφήσαν τα τούβλα χωρίς τσιμέντο. Μια τέτοια Ευρώπη ήταν καταδικασμένη από την αρχή. Από πριν τους Ολυμπιακούς λέγαμε ότι η Ελλάδα θα ξεπουληθεί για να ξεπληρώσει.

    Roadartist μου, οι Μερκελ, και οι ιθύνοντες είναι ώρα να καταλάβουμε ότι είναι πιο τρομαγμένοι από εμάς. Ιδέα δεν έχει κανείς τι κάνει. Πρωτοετείς των Οικονομικών θα σου πουν ότι αυτά που γίνονται μας οδηγούν βαθύτερα στο μηδέν. Τα μέτρα, ο φόροι δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Το έμαθα στο πρώτο έτος οιονομικών.

    Όσοι φύγουν τώρα να πάνε να βρουν την τύχη τους Γερμανία, Γαλλία Αγγλία, ώσπου να φτάσουν θα είναι και κει τα ίδια. Ο μόνος τόπος για να ζήσουμε με τους αγαπημένους μας μια αξιοπρεπή ζωή που να είναι δικιά μας και ειρηνική είναι οι αγροτικές εκτάσεις, τα βουνά, και τα χωριά της βορείου Αμερικής, ΗΠΑ, Καναδά. Κι ας ελπίσουμε σε μερικά χωριουδάκια στα βουνά της Ιταλίας.

    Δεν ξέρουν τι να κάνουν σαν επόμενο βήμα. Γιατί αυτή η γενιά ιθυνόντων δεν έχουν μόρφωση, γνώση, όραμα ή κότσια.

    Το μόνο που έχει αξία τώρα είναι η υγεία μας, η καρδιά μας, το μυαλό μας, και το να βρούμε μια δύναμη ξεχωριστή και πρωτόγνωρη που να μπορεί να βασίζεται μόνο στον εαυτό μας και τους γύρω μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δημήτρη, ακόμη μια φορά ταυτίζομαι απόλυτα με τη σκέψη σου. Έγραψες ακριβώς ότι σκέφτομαι και όπου καταλήγω. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητή μου Roadartist, εγώ σ' ευχαριστώ που κάνεις τις σκέψεις μας να φαίνονται τόσο σαν κοινή λογική... Αν ο κόσμος στις μέρες "ευημερίας" σκεφτόταν περισσότερο την τύχη των κάστρων στην άμμο και τι τους συμβαίνει με τον πρώτο αέρα και κύμα, ίσως να ήταν πιο έτοιμοι για την αναπόφευκτη βροχή που πάντα έρχεται. Ο εφησυχασμός (complacency) που φέρνει η λιακάδα ήταν πάντα η Νέμεση των κοινωνιών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χριστάκη μου, σ' ευχαριστώ και μακάρι να μην είχα δίκιο -αλλά, λέμε τόσο καιρό για το ένα και το άλλο, τον ΓΑΠ, τους κακούς της δύσης... πως και κανείς δεν έδωσε φωνή στις σκέψεις αυτές: και για αποδοχές παρεμφερείς παντού σε μια αγορά, και για την νοοτροπία του "δώρου" και των 14 μηνών τον χρόνο...

    Αύριο είναι πάντα μια άλλη μέρα. Μακάρι να βρούμε πως να χτίσουμε ένα πιο ανθεκτικό αύριο. Φοβάμαι όμως πως οι κοινωνίες μαθαίνουν τα μαθήματα της ιστορίας πολύ-πολύ σιγά... και συνήθως βάση του πως να προσαρμόσουμε το μάθημα στα συμφέροντα αντί τα συμφέροντα στο μάθημα...

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή