Μέλλον

Έρχεται κάποια στιγμή σε κάθε πολύπλοκο πρόβλημα όταν η λύση γίνεται απλούστερη απ' ότι θα περίμενε κανείς.

Στην προκειμένη περίπτωση το πρόβλημα δεν είναι απλά ότι η Ελλάδα πρόκειται, αργά ή γρήγορα να χρεοκοπήσει. Οι δρόμοι που μας οδήγησαν στο σημερινό σημείο συνέκλιναν από πολλές κατευθύνσεις οι οποίες συνεπάγονται και ευθύνες.

Από την πλευρά του κράτους της Ελλάδας,

- Η χώρα έζησε επί 30 χρόνια σαν ένας άνθρωπος που ξόδευε μονίμως περισσότερα από αυτά που έβγαζε, και συμπλήρωνε με δανεικά μέχρι που έφτασε στο σημείο να μην μπορεί πλέον ούτε τους τόκους να πληρώνει στην ώρα του.

- Η χώρα δεν ανέπτυξε τις πηγές εσόδων, όπως τον ακριβό τουρισμό κάποιας ποιότητας, και την στήριξη του αγρότη, της αλιείας, της υπαίθρου και της οποιασδήποτε βιομηχανίας στο σημείο το οποίο θα μπορούσε να τα εξελίξει.

- Κανείς δεν έκανε τις σωστές ερωτήσεις από τότε που το 1980 το ΠΑΣΟΚ άρχισε να δημιουργεί υπέρογκο χρέος που ήδη είχε φτάσει στα σημερινά επίπεδα

- Το κράτος δεν βοήθησε την ανάπτυξη της οικονομίας με κατάλληλους νόμους, μηχανογράφηση, διαφάνεια, εξυπηρέτηση πολιτών και λειτουργούντα δημόσιο τομέα.

- Οι πολίτες της χώρας επέλεξαν την φοροδιαφυγή, τα μαύρα λεφτά, την παραοικονομία, σαν καθημερινή πραγματικότητα.

- Οι πολίτες της χώρας επέλεξαν να αφήνουν τις "μικρές" και απεχθείς εργασίες στους αλλοδαπούς που δεν ντρέπονταν να εργάζονται, και επέλεξαν να πληρώνουν, στους αλλοδαπούς, μισθούς οι οποίοι έβγαλαν από τα "χαμηλά" επαγγέλματα όσους Έλληνες είχαν μείνει σε αυτά.

Από την πλευρά του Δυτικού κόσμου, και ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από όπου ερχόντουσαν τα δανεικά,

- Κανείς μέχρι πέρσι αλλά ούτε και τώρα, σκέφτηκε, ή σκέφτεται, το μέλλον το οποίο είναι αλληλένδετο με τις μικρές και αδύναμες χώρες, και την συνεπαγόμενη διαχείριση δανείων και επιτοκίων.

- Δέχτηκαν μια χώρα σαν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη το 2000-2002, ενώ ήταν κοινό μυστικό ότι η Ελλάδα είχε μαγειρέψει τα λογιστικά της βιβλία.

- Η Άνγκελα Μέρκελ με την στάση της, πέρσι και τώρα, βοήθησε να τρυπήσει το μπαλόνι, το οποίο θα τρύπαγε ούτως ή άλλως -όμως ίσως να μπορούσε να είχε τρυπήσει λίγο πιο διακριτικά με περισσότερη κάλυψη και διορατικότητα για το μέλλον όλης της Ευρωζώνης.

Όμως το ίδιο το Οικονομικό Σύστημα του Δυτικού κόσμου δεν μπορεί να σταθεί άνευ κριτικής.

- Ένα οικονομικό σύστημα που μένει στάσιμο στην λειτουργία, προσδοκίες και εφαρμογή του, δεν μπορεί, από την φύση του, να παρακολουθήσει και να υπηρετήσει κοινωνίες οι οποίες έχουν ήδη εξελιχθεί πέρα από αυτό. Όπως ο Κομμουνισμός των αρχών του 20ου αιώνα ξεπεράστηκε και ετέθη άνευ επαφής με την πραγματικότητα, έτσι και ο Καπιταλισμός του 20ου αιώνα βασίζεται σε θεμέλια και διαδικασίες που οι κοινωνίες έχουν πλέον ξεπεράσει.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι μεγάλο και πολύπλοκο, δημιουργημένο όχι μόνο από μια ανεύθυνη χώρα με τυφλούς πολίτες, σπρωγμένους δεκαετίες μπροστά από την κοινωνική τους ικανότητα λειτουργίας, αλλά και από κράτη που άργησαν να πατήσουν φρένο, όλα κάτω από ένα άσχετο πλέον και "χρεοκοπημένο" σύστημα.

Πιστεύω ότι και εκείνοι ακόμα που δεν θέλουν να το δουν ή να το παραδεχτούν ξέρουν ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, ή τον Ιούλιο του 2011, ή λίγο αργότερα, ή λίγο παρακάτω. Πιστεύω ότι η ερώτηση δεν είναι "Αν" θα χρεοκοπήσουμε, αλλά "Πότε;" και, ίσως, "Πως;".

Η σωστή προετοιμασία και επιλογή του "Πότε;" και του "Πως;" μόνο την Ευρώπη μπορεί να βοηθήσει. Οι καθημερινοί πραγματικοί Άνθρωποι που ζουν και παλεύουν μέσα στην Ελλάδα, οι Έλληνες, το 80-90% των Ελλήνων, θα υποφέρουν το ίδιο ότι και όποτε και να γίνει. Μάλιστα, όσο πιο πολύ καθυστερεί η Τελευταία Πράξη της Εθνικής Τραγωδίας, τόσο περισσότερο θα υποφέρουν.

Η ερώτηση δεν είναι πλέον αν μπορούμε να ξεπεράσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα και τα γενικότερα πάμπολλα προβλήματά μας. Δεν είναι δυνατόν, πρώτον γιατί δεν είναι στην φύση του Έθνους μας να κάνουμε ενωμένοι τις ενέργειες που θα βοηθούσαν, αλλά και γιατί δεν εξαρτάται πλέον μόνο από εμάς. Ότι και να κάνει πλέον η Βουλή, και να ενωνόντουσαν οι 300 σε μια φωνή, εκείνη η ώρα πέρασε πια και είναι αργά για αυτό. Πρέπει να δούμε τι είναι το επόμενο πράγμα που μπορούμε ακόμη να κάνουμε.

Πιστεύω ότι έχει έρθει πια η στιγμή που οι καθημερινοί Άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να πάρουν την μοίρα τους στα χέρια τους. Δεν έχει πλέον σημασία το ότι φταίνε πρωτίστως οι ίδιοι που φτάσαμε εδώ. Τώρα είμαστε εδώ, και έχουν δικαίωμα και απαίτηση τα παιδιά τους να ζήσουν σε ένα μέλλον που θα το καθορίσουν οι ίδιοι και οι γονείς τους, και όχι οι ανίκανοι αντιπρώσωποί τους, οι ξένοι, ή ένα πεπαλαιωμένο οικονομικό σύστημα.

Για αυτό ελπίζω το Κίνημα των Αγανακτισμένων να συνεχίσει να αυξάνεται, να καθορίζεται, και να μεγαλώνει σε όγκο, μάζα και αδράνεια. Όχι γιατί πιστεύω ότι μπορεί να σώσει πλέον τίποτα, αλλά γιατί πιστεύω, από πλευράς ηθικής και ιστορικής στιγμής ότι είναι πια ώρα να μιλήσουν και να πράξουν οι ίδιοι οι Άνθρωποι που πρόκειται να προσπαθήσουν να επιβιώσουν στον καινούργιο κόσμο που περιμένει τις μέρες της χώρας μας.

Για καλύτερο, ή χειρότερο, είναι πλέον ή Ώρα των καθημερινών Ανθρώπων.

Όπου είναι να πάμε, ας πάμε ενωμένοι, χωρίς πλέον επάνω μας τα χρώματα των Πράσινων ή των Βενέτων, των ξένων, ή του συστήματος του Εικοστού αιώνα που έχει ξεπεραστεί από τον Εικοστό Πρώτο. Αν δεν μπορεί να νικήσει πλέον η Οικονομία, ας νικήσει, ηθικά και θεωρητικά τουλάχιστον, η Ζωή.