Φίλοι μου Roadartist και Κώστα, Ίσως να είναι το τετέλεσται, ίσως ακόμα ο Γολγοθάς, όσοι και να φταίνε, που αν και ίσως να μην φταίνε όλοι οι Έλληνες είναι όλοι υπεύθυνοι... το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται τώρα στην ηγεσία. Όταν μπει άλλη ηγεσία και αν είναι μια από τα ίδια, αλλάζει και το λογότυπο... Αλλά όσο και να αλλάξει το λογότυπο, από πίσω, μπροστά το φανταράκι μένει.
Μια Κυριακή που η μάνα Ελλάς έπαιζε πρέφα... ποιό τραγούδι είναι αυτό;
Τι θα κάνουν οι άνθρωποι... τι θα κάνουν τα παιδιά... Να ξαναχτίσουνε; τι; μετά από πυρηνική έκρηξη έχει ραδιενέργεια για χρόνια...
Πες μου μωρό μου Τι θέλεις να σου παίξω Τη λαίδη Μάκβεθ ή την Ηλέκτρα Μες στο παιγνίδι μου Κοιτάζω να σε μπλέξω Μα το σκηνικό μου είναι φτωχό Κι εγώ σπαράζω και πονώ
Τζουμ ταρατατζούμ Αμάν αμάν και τρις αλί Πάντα σ' αγαπούσα Μα δεν ήξερα γιατί Τζουμ ταρατατζούμ Αμάν αμάν και τρις αλί Έζησα σε άλλη αποχή
Έλα βρε Τάσο μου Κι η Γκόλφω σου σε ψάχνει Έχει χαθεί σ' άλλον αιώνα Κάνει φινάλε Κι η φωνούλα της σε φτιάχνει Όμως δεν μπορεί να θυμηθεί Και ξαναρχίζει απ' την αρχή
Μια Κυριακή που η μάνα Ελλάς έπαιζε πρέφα έξω απ' τη Θήβα έχασα τα λογικά μου Γυρνούσα σαν τη Γενοβέφα Κι έπιασα τον ίδιο τον σκοπό Σαν τον παλιό καλό καιρό
Κώστα μου, το θυμήθηκα γατί το ακούω συνέχεια μια και είναι σε ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της δεκαετίας του '80, το Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ, της φίλης μας της Άλκηστης. Το κάθε τραγούδι σ' εκείνο το άλμπουμ διαλεγμένο...
Τον Ιανουάριο βράδυ περνώντας από το Σύνταγμα είχα πει στην Μαργαρίτα "κοίτα την πλατεία. Θα τη ξαναδούμε φέτος στην τηλεόραση και θα είναι καλυμμένη με δακρυγόνα"... και θυμήθηκα το Σύνταγμα της δεκαετία των '60 και '70... αμαν, αμαν και τρις αλί, Έζησα σε άλλη εποχή...
Είχαμε ένα καφενείο κι ένα πράσινο θρανίο κι ήρθαν κάτι γεγονότα κι άλλαξε η ζωή. Κυριακή στην εκκλησία "-Τι είναι ρε λογοκρισία;" "-Άμα ακούσεις Θεοδωράκη μπαίνεις φυλακή".
Είχε ένα πουλί στα σπίρτα ζωγραφιά κι ένα μαύρο φανταράκι μέσα στη φωτιά
Είχαμε έναν αστυνόμο, μια πλατεία κι ένα δρόμο κι όταν θέλαμε γυναίκα τρέχαμε μ' ορμή. Έξω από την κάμαρά της γυάλιζαν τα βλέφαρά της μια κοτούλα η Ουρανία πέντε οι πετεινοί.
Είχε ένα πουλί στα σπίρτα ζωγραφιά κι ένα μαύρο φανταράκι μέσα στη φωτιά
Είχε ο γάιδαρος σαμάρι και πατούσε στο φεγγάρι μ' ένα πόδι ο αστροναύτης μαύρο κι ασημί. Κι όπως έπεφτε ησυχία ξαφνικά στην επαρχία ένα αστέρι έπεσε στη Γη.
Με το Φώτη του μπακάλη το Φανούρη του παπά Ηρακλή και Αχιλλέα κι ένα αμίλητο Θωμά... Είχαμε ψηλά ταβάνια κι απ' τις δέκα στα ντιβάνια, τηλεόραση "uranya" κι ήτανε πρωί που ΄φυγε για την Αθήνα, όμορφη σαν ελαφίνα αγκαλιά με κάποιον άλλο- μάνα μου, η ζωή! Κι έκλαψα πολύ για κείνα τα φιλιά που ποτέ δε σου 'χα δώσει- άδεια μου αγκαλιά!
Τετέλεσται...
ΑπάντησηΔιαγραφή155 καρφιά στο φέρετρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μια πρόταση. Αντί για το σήμα του ΠΑΣΟΚ, ίσως καλό θα ήταν να βάλεις και των υπολοίπων κομμάτων τα σήματα... Όλοι είναι υπεύθυνοι!
Φίλοι μου Roadartist και Κώστα, Ίσως να είναι το τετέλεσται, ίσως ακόμα ο Γολγοθάς, όσοι και να φταίνε, που αν και ίσως να μην φταίνε όλοι οι Έλληνες είναι όλοι υπεύθυνοι... το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται τώρα στην ηγεσία. Όταν μπει άλλη ηγεσία και αν είναι μια από τα ίδια, αλλάζει και το λογότυπο... Αλλά όσο και να αλλάξει το λογότυπο, από πίσω, μπροστά το φανταράκι μένει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια Κυριακή που η μάνα Ελλάς έπαιζε πρέφα... ποιό τραγούδι είναι αυτό;
Τι θα κάνουν οι άνθρωποι... τι θα κάνουν τα παιδιά... Να ξαναχτίσουνε; τι; μετά από πυρηνική έκρηξη έχει ραδιενέργεια για χρόνια...
Οι στίχοι του τραγουδιού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες μου μωρό μου
Τι θέλεις να σου παίξω
Τη λαίδη Μάκβεθ ή την Ηλέκτρα
Μες στο παιγνίδι μου
Κοιτάζω να σε μπλέξω
Μα το σκηνικό μου είναι φτωχό
Κι εγώ σπαράζω και πονώ
Τζουμ ταρατατζούμ
Αμάν αμάν και τρις αλί
Πάντα σ' αγαπούσα
Μα δεν ήξερα γιατί
Τζουμ ταρατατζούμ
Αμάν αμάν και τρις αλί
Έζησα σε άλλη αποχή
Έλα βρε Τάσο μου
Κι η Γκόλφω σου σε ψάχνει
Έχει χαθεί σ' άλλον αιώνα
Κάνει φινάλε
Κι η φωνούλα της σε φτιάχνει
Όμως δεν μπορεί να θυμηθεί
Και ξαναρχίζει απ' την αρχή
Μια Κυριακή
που η μάνα Ελλάς έπαιζε πρέφα
έξω απ' τη Θήβα
έχασα τα λογικά μου
Γυρνούσα σαν τη Γενοβέφα
Κι έπιασα τον ίδιο τον σκοπό
Σαν τον παλιό καλό καιρό
Που το θυμήθηκες; Μπράβο, πολύ εύστοχο...
Κώστα μου, το θυμήθηκα γατί το ακούω συνέχεια μια και είναι σε ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της δεκαετίας του '80, το Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ, της φίλης μας της Άλκηστης. Το κάθε τραγούδι σ' εκείνο το άλμπουμ διαλεγμένο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Ιανουάριο βράδυ περνώντας από το Σύνταγμα είχα πει στην Μαργαρίτα "κοίτα την πλατεία. Θα τη ξαναδούμε φέτος στην τηλεόραση και θα είναι καλυμμένη με δακρυγόνα"... και θυμήθηκα το Σύνταγμα της δεκαετία των '60 και '70... αμαν, αμαν και τρις αλί, Έζησα σε άλλη εποχή...
Σ' ευχαριστώ για τα λόγια Κώστα...
Είχαμε ένα καφενείο κι ένα πράσινο θρανίο
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ήρθαν κάτι γεγονότα κι άλλαξε η ζωή.
Κυριακή στην εκκλησία
"-Τι είναι ρε λογοκρισία;"
"-Άμα ακούσεις Θεοδωράκη μπαίνεις φυλακή".
Είχε ένα πουλί στα σπίρτα ζωγραφιά
κι ένα μαύρο φανταράκι μέσα στη φωτιά
Είχαμε έναν αστυνόμο, μια πλατεία κι ένα δρόμο
κι όταν θέλαμε γυναίκα τρέχαμε μ' ορμή.
Έξω από την κάμαρά της γυάλιζαν τα βλέφαρά της
μια κοτούλα η Ουρανία πέντε οι πετεινοί.
Είχε ένα πουλί στα σπίρτα ζωγραφιά
κι ένα μαύρο φανταράκι μέσα στη φωτιά
Είχε ο γάιδαρος σαμάρι και πατούσε στο φεγγάρι
μ' ένα πόδι ο αστροναύτης μαύρο κι ασημί.
Κι όπως έπεφτε ησυχία ξαφνικά στην επαρχία
ένα αστέρι έπεσε στη Γη.
Με το Φώτη του μπακάλη το Φανούρη του παπά
Ηρακλή και Αχιλλέα κι ένα αμίλητο Θωμά...
Είχαμε ψηλά ταβάνια κι απ' τις δέκα στα ντιβάνια,
τηλεόραση "uranya" κι ήτανε πρωί
που ΄φυγε για την Αθήνα,
όμορφη σαν ελαφίνα αγκαλιά με κάποιον άλλο-
μάνα μου, η ζωή!
Κι έκλαψα πολύ για κείνα τα φιλιά που ποτέ δε σου 'χα δώσει-
άδεια μου αγκαλιά!
Ωραίες εποχές ε;
ΑπάντησηΔιαγραφή(Χαριτολογώ βεβαίως!!!)
Πάντως τηλεόραση uranya είχαμε κι εμείς παλιά!
λεφτά - ελευθερία = χούντα / ελευθερία - λεφτά = μνημόνιο => ελευθερία ≠ λεφτά
ΑπάντησηΔιαγραφή