Αγανάκτηση;

Πρότεινα μέχρι τώρα ότι:

1) Το κράτος υπό τις τωρινές συνθήκες είναι ακυβέρνητο, και λίγη διαφορά θα φέρει όποιος και να γίνει "αρχηγός".

2) Δεν φταίει μόνο η εκλεγμένη κυβέρνηση για την κατάντια μας αλλά, κυρίως, και το 80% περίπου από των πολιτών που εξέλεξαν τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών με στόχο την τσέπη και το βόλεμά τους.

3) Υπάρχει ένα σοβαρό θέμα που κανείς δεν έχει θίξει ακόμα: Τα Ελβετικά στεγαστικά δάνεια του 2006-2009 αυτή τη στιγμή χρεοκοπούν οικογένειες, οι τράπεζες πιθανόν να έπραξαν στα όρια της παρανομίας με τα επιτόκια και τον διαχωρισμό του ενός ποσού σε δύο δάνεια, και η υπόθεση αυτή αργά ή γρήγορα θα βγει στην επιφάνεια, και θα είναι μεγάλη.

Καθώς περνάν οι μέρες βλέπω το "κίνημα" των "αγανακτισμένων" να αποκτά όγκο, μάζα και κύρος. Ποιοί είναι αυτοί; Είναι όλοι, από όλες τις κατευθύνσεις που ενώνονται σε ένα μόνο κοινό σημείο: Είναι αγανακτισμένοι. Πόση κοινή συμφωνία σε αποφάσεις μπορεί να φέρει αυτό το ένα κοινό σημείο της αγανάκτησης; αγανάκτησης για διαφορετικούς λόγους και σκεπτικό για τον καθένα; Πόσοι από τους αγανακτισμένους αγανακτούν απλά επειδή δεν μπορούν να συνεχίσουν να ξεπληρώνουν τα Ελβετικά δάνεια;

Τι μπορεί να φέρει αυτό το κίνημα; Το ellinaki πρότεινε κάτι που εγώ μετέφρασα υποκειμενικά διαβάζοντας το ως ότι αυτός που θα ξεπηδήσει από το κίνημα, αν αναδειχθεί κανείς, ίσως να μην είναι Βενιζέλος ή Φραγκλίνος Ρούζβελτ, αλλά Μουσολίνι ή Χίτλερ. Συμφωνώ, και, αγανακτισμένος ων, ανησυχώ.

Γράφω αυτή την ανάρτηση, την τρίτη και τελευταία της ενότητας, για να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες παρατηρήσεις.

Οι πρώτες δύο αναρτήσεις ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και τα Φράγκα. Είχαν δε προλογιθεί από την ανάρτηση Λύσεις.

Τώρα, σκέφτομαι, εν τέλει, ότι:

Μια χώρα που θέλει δε θέλει, της αρέσει δεν της αρέσει, είναι μέρος μιας κοινότητας και αλληλοεξαρτάται με χώρες διαφορετικής νοοτροπίας, κουλτούρας και στάθμης, και υπόκειται σε διεθνείς νόμους και τρόπους του πράττειν, και δεσμεύεται από υπογραφές, και χρωστάει λεφτά που ανήκουν σε τρίτους, χρειάζεται διαχείριση η οποία απαιτεί γνώση των οικονομικών, της νομικής, και της διεθνούς πολιτικής. Και χρειάζεται αυτές οι γνώσεις να εφαρμόζονται με μια ενεργή κοινή γραμμή του λαού. Οι άνθρωποι που θα αναδειχθούν από οποιαδήποτε επιτυχία των αγανακτισμένων θα έχουν τέτοιες ικανότητες; υπάρχουν; Ή θα αναδειχθούν άνθρωποι που θα ικανοποιήσουν τους αγανακτισμένους με το λέγειν τους και διεθνώς και οικονομικά θα τα κάνουν περεταίρω θάλασσα;

Αν πάμε αυθαίρετα, υπό την σκέπη της λαϊκής αγανάκτησης και λαϊκής δικαιοσύνης, να δημεύσουμε περιουσίες και να φυλακίσουμε πρώην κρατικούς λειτουργούς, και να αναδιοργανώσουμε ή να ακυρώσουμε χρέη, θα μπει το διεθνές δίκαιο των εταίρων μας να μας σταματήσει. Αμφιβάλετε;

Από την άλλη μεριά, ας υποθέσουμε για ένα λεπτό ότι βλέπουμε τη Γη από ένα διαστημόπλοιο χωρίς να έχουμε ιδέα για κράτη, οικονομίες και πολιτεύματα. Αυτό που βλέπουμε, κοιτώντας την Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, είναι ότι άρχισε αγανάκτηση... στην Τυνησία, την Αίγυπτο, την Συρία, την Λιβύη, την Υεμένη, την Ελλάδα. Σε κάθε μέρος για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικά συμβάντα και αποτελέσματα.

Αλλά, στο σύνολο της εικόνας, παντού, από Τυνησία σε Υεμένη σε Ελλάδα, ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ. Στην Μεσόγειο και Μέση Ανατολή.

Πως το βλέπουν άραγε αυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις ΗΠΑ. Γερμανία/Γαλλία, Ρωσία, Κίνα...

Κάτι βράζει και δεν μυρίζει καθόλου καλά.

Γράφει το ANT1,

http://www.ant1online.gr/Ereuna/Pages/20116/0dd6ba74-0e81-48e1-97b1-e699b8bb5af9.aspx  

"Ο Παναγιώτης Θεοδωρίδης, μέλος του 300ellines.org, εξηγεί τους λόγους της παρουσίας του στο Σύνταγμα. «Δημιουργήσαμε τους 300ellines πριν από περίπου δύο μήνες. Ήμασταν τότε μία ομάδα δέκα ατόμων που ζητάμε επιτέλους να αλλάξει το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό της χώρας». Η ομάδα έχει εικοσιτετράωρη παρουσία στο Σύνταγμα, με τα μέλη της να κρατούν τέσσερις εξάωρες βάρδιες. «Ζητάμε να ενωθούμε όλοι γύρω από τα δίκαια αιτήματα του κόσμου, την άρνηση του χρέους, την άρση της βουλευτικής ασυλίας και την αλλαγή του Συντάγματος με μία συντακτική εθνοσυνέλευση»."

Με πιο ακριβώς τρόπο προτείνουν οι "αγανακτισμένοι" να ανακοινώσουμε στην Ευρώπη και τους δανειστές ότι παίρνουμε πίσω τις υπογραφές της χώρας μας και "ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ";
...και ...πως λέτε να μας απαντήσουν, από την Ευρώπη, οι δανειστές;

Στην ίδια σελίδα στο ΑΝΤ1,

"Αυτόνομες ομάδες υπάρχουν πολλές. Μία από αυτές το «Δίκτυο Επισφαλών και Ανέργων», που διεκδικούν περισσότερα δικαιώματα για τους εργαζομένους. Ο Θεοδόσης Βάικος από την ομάδα την youtubers, δηλαδή των Ελλήνων χρηστών της γνωστής υπηρεσίας Youtube, δηλώνει την αγανάκτηση του απέναντι στα νέα μέτρα. «Ίσως τώρα να καταλάβουν. Δεν φεύγουμε μέχρι να δικαιωθούμε», αναφέρει ο κ. Βάικος. Έκτος από νέους ανθρώπους, δυναμικό παρόν δίνει και η τρίτη ηλικία."

Πως ακριβώς, και αφού γίνουν τι ενέργειες, από ποιόν, θα θεωρήσουν ότι "δικαιώθηκαν";;;

Στο ΑΝΤ1 πάντα,

http://www.ant1online.gr/Society/General/Pages/20116/77a99ae0-cfbd-4d27-9c30-d2b0fcd0898a.aspx

"Στα «ορεινά», επί της Αμαλίας, Έλληνες πολίτες όλων των ηλικιών διαμαρτύρονταν, κρατώντας ελληνικές σημαίες, κατά των πολιτικών, του μνημονίου, των τραπεζών και της Τρόικας."

Α-Χα! Πρωτοαναφέρθηκε η λέξη "Τράπεζες"! Ο όρος "Ελβετικά Στεγαστικά Δάνεια" δεν θα αργήσει...




Θυμάμαι μια παλιά ταινία με τον Robert Redford που λεγόταν The Candidate, όπου ο νεαρός Redford έκανε αγώνα με βάση οικολογία και αντι-κατεστημένο, να γίνει Γερουσιαστής. Χωρίς να το περιμένει κανείς, ούτε, περισσότερο από όλους ο ίδιος, κέρδισε τις εκλογές. Στο πάρτι της νίκης παίρνει τον πολιτικό του Μάνατζερ φοβισμένος μέσα σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου, μακριά από το ενθουσιασμένο πλήθος, και, στα λίγα δευτερόλεπτα ησυχίας πριν τον ξαναβρεί το πλήθος, προλαβαίνει να ρωτήσει τον μάνατζέρ του: "Τώρα τι κάνω;"