Αγανακτισμένοι!

Αγανακτισμένοι!


Η Ώρα δεν έρχεται ποτέ σε μια στιγμή. Κάνει Μέρες, Μήνες, Χρόνια, από την Στιγμή που θα λεχθεί το Άλφα ενός γεγονότος μέχρι να λεχθεί το Ωμέγα. Αλλά όσο σιγά και βασανιστικά και να περάσει, η Ώρα έρχεται Πάντα.

Και τώρα, δεν είναι η ώρα των κομμάτων, των οικονομικών δυνάμεων, του κράτους, ή των ολίγων. Τώρα είναι η Ώρα των Ανθρώπων που επιτρέπουν στα κόμματα, τις οικονομικές δυνάμεις, στους ολίγους, να υπάρχουν!

Τώρα, για καλύτερο ή χειρότερο, για δίκιο ή άδικο, είναι η Ώρα των Λαών. Και είτε βγει καλύτερο ή χειρότερο, είτε βγει δίκιο, είτε άδικο, θα είναι Σωστό, γιατί θα το έχουν αποφασίσει και πράξει οι καθημερινοί άνθρωποι που αποτελούν τους Λαούς.

Η Βουλή είναι η Εκκλησία της Δημοκρατίας και ανήκει στον Λαό. Εκείνοι που βρίσκονται μέσα στη Βουλή, από τον Πρωθυπουργό μέχρι τον Κλητήρα, είναι υπάλληλοι των Ανθρώπων που βρίσκονται τώρα έξω από την Βουλή.

Οι υπάλληλοι δεν έχουν δικαίωμα ή δύναμη να βάλουν τα ΜΑΤ να κλείσουν τις πόρτες. Τα Aφεντικά τους θέλουν να μπουν μέσα και να πάρουν την Μοίρα τους στα χέρια τα δικά Τους.

Να βγάλουν τα κράνη τα ΜΑΤ και να σταθούν δίπλα στα Αδέλφια τους, τους γονείς τους και τα παιδιά τους.

Να φύγουν αυτοί που είναι μέσα στη Βουλή. Αυτοί είναι οι υπάλληλοι και απέτυχαν. Απολύονται. Να βγουν κι αυτοί έξω και να πάρουν την θέση τους ανάμεσα στους συμπολίτες τους.

Και όλοι μαζί, Άνθρωποι, να σκίσουμε τον νοητό μανδύα που δίνει υφή στον αέρα τον κοπανιστό και να φωνάξουμε, η αξία του χρήματος είναι Μηδέν. Τα επιτόκια είναι αυθαιρεσίες των χρηματεμπόρων. Τα νούμερα είναι το όπλο των επιτηδείων και το όπλο αυτό δεν έχει σφαίρες μέσα πια.

Το νούμερα και οι αριθμοί μέσα στους υπολογιστές των τραπεζών δεν σημαίνουν πια τίποτα. Το μόνο που έχει υφή είναι η αλήθεια του ιδρώτα εκείνου που εργάζεται για την οικογένειά του.

Αδέλφια είμαστε όλοι! Ας πιάσουμε από το χέρι τούτη την Στιγμή κι ας την κάνουμε την Καλύτερη μας Ώρα, επί τέλους. Οι δυνάστες έχουν δύναμη μόνο όσο πιστεύουν οι δυναστευόμενοι ότι η δύναμη είναι αληθινή. Καιρός να τους το πούμε ότι τα συστήματά τους είναι αέρας κοπανιστός και μας είναι αδιάφορα.

Με μια φωνή, αδελφωμένοι.

Ανοίξτε την πόρτα της Βουλής. Οι ιδιοκτήτες θέλουν να μπουν στο σπίτι τους!

the Angry!

An Hour never comes to pass in one moment. It takes Days, Months, Years, from the Moment an event will begin to the moment it will end. But, as tortuously and slowly as it may pass, the Hour always comes.

Now is no longer the hour of political parties, forces of finance, the state and of the few. Now is the Hour of Human Beings, the men and women who allow for the political parties, the forces of finance, for the few, to exist!

Now, for better or for worse, for right or for wrong, is the Hour of the People. And, be it for better, or for worse, be it for right or for wrong, it will be Correct, for it will come to pass of the decisions and of the acts of the everyday men and women who are the People.

The Parliament is the Chapel of Democracy and it belongs to the People. They who are inside the Parliament, from the Prime Minister to the Janitor, are but employees of the People who are now standing outside the house.

Employees do not have the right or the power to use the Police in locking down the doors. Their Employers wish to enter and to take their fate into their Own hands.

Let the Police take off their helmets and come stand next to their brothers and sisters, their parents, their children.

Let those who are inside Parliament leave. They are the employees and they failed. They are fired. Let them too come out and take their place amongst their fellow citizens.

All together, Human Beings all, Men and Women, let us tear down the imaginary cloak that gives substance to the emptiness it conceals and let us shout, the value of money is Zero. The interest rates are the arbitrary inventions of the money merchants. The numbers are weapons of the cunning and those weapons are no longer loaded with real bullets.

The numbers and digits inside the computers of the banks mean nothing. The only substance is in the truth of the sweat of the Human Beings who labor for their family.

We are Brothers and Sisters all! Let us take this Moment by the hand and make it our Finest Hour, at long last. The oppressors have power only for as long as the oppressed believe the strength to be real. The Hour has come to say that their systems are empty, unimportant without substance and we are no longer interested.

With one voice, united.

Open the doors of Parliament. The owners wish to come in to their House!