Macedonia

Με τον τίτλο Macedonia δεν εννοώ την Μακεδονία, αλλά το κράτος που όλος ο κόσμος αποκαλεί Macedonia καμιά δεκαετία τώρα αντί να χρησιμοποιεί το επίσημο μακρύ και δύσκαμπτο όνομα του κράτους, το οποίο είναι Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM).

Το ότι όλος ο κόσμος το αποκαλεί το κράτος αυτό Macedonia είναι επίτευγμα της απύθμενης ηλιθιότητας του Ελληνικού κράτους και της Ελληνικής νοοτροπίας κατά την οποία είμαστε οι πιο έξυπνοι, τα ξέρουμε όλα, και όποιος δεν συμφωνεί μαζί μας είναι εναντίων μας και μας κατατρέχει. Μονίμως.

Ο έξω κόσμος μιλάει με συντομεύσεις. Former Yugoslav Republic of Macedonia, γίνεται Republic of Macedonia, γίνεται Republic of Macedonia, γίνεται Macedonia. Γιατί; Επειδή όσο είχαμε καιρό δεν συμφωνήσαμε σε ένα όνομα που θα ήταν ευκολότερο και αποδεχτό και σε εκείνους. Όποια και να είναι τα κίνητρά τους, σημασία έχει το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι τα κάναμε θάλασσα.

Δεν θέλαμε "Northern Macedonia" ή κάτι τέτοιο παρόμοιο, και δεν σηκώναμε συζήτηση. Ας φάμε τώρα το Macedonia. Συγχαρητήρια θερμά στους μεγάλους διπλωμάτες, άξιους απόγονους του ...του ...του... δε μού 'ρχεται τώρα ποιανού. Μπορούσε να είχε γίνει North Mac. Τώρα τρώμε το Big Mac.

Προσπαθούσα από τα '90, και στις αρχές της τωρινής δεκαετίας να εξηγήσω στους Αμερικανούς, Άγγλους, Σουηδούς, κλπ. ... να εξηγήσω ποιό ήταν το πρόβλημα και γιατί δεν μας άρεσε το όνομα που ήθελε εκείνο το κράτος. Έλεγα ότι παραδείγματος χάριν, έχουμε το Βερμόντ που είναι Πολιτεία των ΗΠΑ που συνορεύει βόρεια με το Κεμπέκ του Καναδά, και, σκεφτείτε το Κεμπέκ να ανεξαρτητοποιούταν από τον Καναδά και να ήθελε να ονομαστεί Βερμόντ, και να λέει κιόλας ότι η ιστορία του πραγματικού Βερμόντ είναι δικιά του. Το καταλαβαίνανε. Χαζοί δεν είναι οι άνθρωποι, το καταλαβαίνανε και επίσης καταλαβαίνανε ότι στα Βαλκάνια δεν είναι τόσο απλό γιατί υπάρχει και πολύ ισχυρότερη εθνική ταυτότητα στον κάθε λαό, και πολύ μακρύτερη ιστορία. Και όμως, και που το καταλαβαίνανε, με κοιτούσανε με απορία σαν να έλεγαν "έ! και; και τι έγινε;". Και μάλιστα μερικοί είχαν το θάρρος να με ρωτάνε: "έ! και; και τι έγινε;"

Και σκεφτόμουνα ότι: ή αυτοί οι δυτικοί δεν καταλαβαίνουν το ηθικό και ιστορικό και πολιτικό βάθος του προβλήματος, ή εμείς δημιουργούμε πρόβλημα εκεί που θα έπρεπε αν είχαμε ευκολότερη λύση. Ή τουλάχιστον πιο ευφυή λύση. Ένα ήταν σίγουρο: Πρόβλημα-ξεπρόβλημα, κατανόηση και βοήθεια από κανέναν δεν έπρεπε να περιμένουμε. Όχι γιατί δεν το καταλαβαίνανε, αλλά γιατί δεν βλέπανε γιατί εμάς μας καίει τόσο. Πιο πολύ εντύπωση έκανε το μουλάρωμά μας παρά το σκεπτικό μας. 

Κι αν οι καθημερινοί άνθρωποι δεν βλέπανε λόγο επιμονής στο πρόβλημα μας, τι θα κάνανε οι κυβερνήσεις που είχανε και την Τουρκία από την άλλη να συνορεύει με το Ιράκ; Και που μας κατέβηκε εν τη σοφία μας, τρομάρα μας, να είμαστε το μόνο κράτος και έθνος στον κόσμο που υποστήριζε την Σερβία με τις ακρότητες που διέπρατε; Το είχα πάρει απόφαση πια από καιρό ότι η ΠΓΔΜ είναι πια Macedonia ντεφάκτο.

Και τα σκεφτόμουνα τώρα αυτά και είπα να τα γράψω επειδή είδα πάλι για πολλοστή και πολλοστή φορά σε δορυφορικά και Ευρωπαϊκά κανάλια τα χαριτωμένα τουριστικά διαφημιστικά σποτάκια της Macedonia, με την εύθυμη μουσική, τους εύθυμους ντόπιους, τα υπέροχα τοπία, τις βυζαντινές εκκλησιές, και όλα τα καλά που μια φορά δεν είδα ποτέ ο δόλιος να διαφημίζουν οι Αθηναίοι διαφημιστές για την Ελλάδα.

Καταλάβετέ το επί τέλους αγοράκια και κοριτσάκια: Φωτογραφίες από δυό εκκλησίες στη Σαντορίνη και τη Μύκονο, και μπούρδες του στυλ "ελάτε να ζήσετε τον μύθο σας" δεν είναι αρκετές να σας φέρουνε τουρίστες. Κοιτάξτε αυτά τα σποτάκια της Macedonia.

Και σκεφτόμουνα τι διάολο πια είναι αυτό το θέμα! Τι κακό σπυρί στον κώλο μας μας πόνεσε να τα κάνουμε τόσο θάλασσα, και γιατί δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον εκτός από εμάς.

Ας ξεκινήσουμε από το τι μας διδάσκουν οι Αρχαίοι Ημών Πρόγονοι, οι οποίοι κάθονται εκεί στο Πάνθεον Των Πολιτισμών με τους άλλους, και κοιτάνε κάτω, μαζί με τους άλλους, και αισθάνονται μειονεκτικά στην ομήγυρη, και ντρέπονται γιατί οι μακρινοί απόγονοί τους βγήκαν καθυστερημένοι. Τι μας διδάσκουν λοιπόν;

• Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης
• Χρόνος καθαίρει πάντα γηράσκων ὁμοῦ
• Νικᾳ δ’ ὁ μείων τόν μέγαν δίκαι’ ἔχων
• Άξιος της νηός ο ναύκληρος
• Πιθανώτεροι (πειστικότεροι) οι απαίδευτοι εν τοις όχλοις
• Τό φυλάξαι τ’ αγαθά χαλεπώτερον τοῦ κτήσασθαι
• Ήσυχος καιρῷ σοφός
• Ουκ αεί θέρος έσσεται, ποιείσθε καλιάς
• Ευλαβού τας διαβολάς καν ψευδείς ώσιν
• Ό μή ἀδικῶν μηδενός δεῖται νόμου
• Οὐκ ἐν τῇ κτήσει τῶν ἀγαθῶν ἀλλ’ ἐν τῇ χρήσει τό μέγ’ἐστιν
• Άρχεσθαι μαθών ἄρχειν ἐπιστήσῇ
• Πάταξον μεν, άκουσον δε

και το αγαπημένο μου του Θουκυδίδη από τον Επιτάφιο του Περικλή:
Φιλοκαλούμεν γαρ μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας.

Τελικά ο Ρωμιός, δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα είναι ένα "ζώον δίπουν άπτερον" που κατάφερε να ξεχάσει όλα τα παραπάνω, εντελώς, στην εφαρμογή τους, παρά τα θυμάται μόνο για να παπαγαλίζει ακαταλαβιστί τι λέγαν οι παππούδες του, κρύβοντας κάτω από το χαλί τους γονείς του (τα παιδιά των παππούδων του) όπως και τον λόγον δια τον οποίον εκτός από Έλληνας, σήμερα λέγεται και "Ρωμιός".

Ακόμα και το τελευταίο του Θουκυδίδη το εφαρμόζει ο Ρωμιός του σήμερα στρεβλά, αλλάζοντας θέσεις στο "άνευ" και στο "μετά", ως: "Φιλοκαλούμεν γαρ άνευ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν μετά μαλακίας", όπου εν αντιθέσει με τις κοινές αντιλήψεις, "μαλακία" επισημαίνει την (πνευματική) "μαλθακότητα", και όχι εκείνη την άλλη διαδεδομένη πρακτική.

Και συγγνώμη που σας θυμίζω πράγματα τόσο ενοχλητικά, αλλά, "δεν είμαι αθηναίος, ούτε έλληνας πολίτης, αλλά πολίτης του κόσμου". Ποιός τό 'πε αυτό; ποιός θα μας πει, να δω χεράκια; Να σας βοηθήσω λίγο: ήταν κάποιος που πίστευε ότι η ερώτηση, η απάντηση, η ερώτηση και η απάντηση οδηγούν προς την αλήθεια (εννούσε νομίζω "απάντηση", όχι σοφιστεία για να αποφεύγεται η απάντηση).

Ας πάμε κάπου αλλού μια στιγμή: Στην Πόλη, στην Αγιασοφιά. Στον Ναόν της του Θεού Σοφίας. Σήμερα είναι μουσείο, μνημείο, που ανήκει στην ανθρωπότητα. Σαν χώρος λατρείας χρησιμοποιήθηκε ως εξής:

• 522 χρόνια Χριστιανική Εκκλησία (532-1054)
• 150 χρόνια Εκκλησία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (1054-1204)
• 57 χρόνια Εκκλησία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1204-1261)
• 192 χρόνια Εκκλησία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (1261-1453)
• Κάτι μήνες Εκκλησία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας το 1453
• 482 χρόνια Τέμενος του Ισλάμ (1453-1935)
• Μουσείο από το 1935

Μπορεί η τρίτη αυτή κατασκευή του ναού της του Θεού Σοφίας να κτίστηκε το 532 από τους Ρωμαίους της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι μιλώντας πλέον Ελληνικά από Ιουστινιανού και μετά αυτοαποκαλούνταν Ρωμιοί αντί για Ρωμαίοι (Romani) αλλά η συνολική Ιστορία του κτίσματος δεν μπορεί αντικειμενικά να θεωρηθεί ότι ανήκει σε μία μόνο θρησκεία. Αν ήθελε κανείς να λειτουργήσει ξανά μέσα στην Αγιασοφιά θα έπρεπε να φτιάξει δύο χώρους: ένα παρεκκλήσι Χριστιανικό, σε μια γωνία, και ένα τέμενος του Ισλάμ σε άλλη. Και οι μεν και οι δε, και φυσικά οι τουρίστες που δεν θα πήγαιναν για λειτουργία αλλά στο μουσείο, θα έβλεπαν το σύνολο της πολιτιστικής ιστορίας του χώρου. Τελεία και παύλα. Σκεφτείτε το αυτό.

Πάμε πίσω στην Macedonia.

• Πράγματι, οι Μακεδόνες του Αλέξανδρου και οι σημερινοί κάτοικοι της περιοχής είναι από διαφορετικές φυλές. Οι σημερινοί Νότιοι Σλάβοι των Βαλκανίων πρωτοέφτασαν στα Βαλκάνια, από βόρεια, τον 5ο αιώνα σε μικρούς αριθμούς, και δεν έγινε σημαντικά αισθητή η παρουσία τους για άλλους τρεις αιώνες μέχρι τον 8ο έως 10ο αιώνα.
• Πράγματι, η γεωγραφική περιοχή της σημερινής ΠΓΔΜ δεν ήταν ποτέ, στο μεγαλύτερο ποσοστό της έκτασής της, μέρος της καθαυτού αρχαίας Μακεδονίας αλλά εδάφη υπο την επιρροή της Μακεδονίας.
• Και πράγματι, υπάρχει ιστορία στα εδάφη αυτά που πηγαίνει πίσω χιλιάδες χρόνια, εκ των οποίων μόνο κατά τα τελευταία χίλια-χίλια διακόσια χρόνια περίπου βρισκόντουσαν εκεί οι πρόγονοι των σημερινών κατοίκων.

Αλλά για να πάμε λίγο στην Ελλάδα

Η "Μακεδονία" την οποία επικαλούμαστε εννοεί, κατά βάση, την ιστορία της γενικότερης εκείνης περιοχής μεταξύ περίπου 390 και 290 Προ Κοινής Εποχής, με κορωνίδα τα χρόνια του Αλέξανδρου, 336-323 ΠΚΕ. Όλη μας η πρεμούρα με την ΠΓΔΜ βασίζεται σε καμιά 'κατοσταριά χρόνια πριν 2.300 χρόνια.

Ας σκεφτούμε μια στιγμή τους Κρητικούς που μπορούν να είναι περήφανοι, και πρέπει να είναι περήφανοι, για το νησί τους και έχουν περισσότερο δικαίωμα από κάθε άλλον να αισθάνονται απόγονοι του Μινωικού Πολιτισμού. Οι Αθηναίοι μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για τον Χρυσό Αιώνα, και οι Σπαρτιάτες για τα δικά τους, και οι της ακτής της Ιωνίας μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για τον Όμηρο και για τις επιστήμες και τον Πυθαγόρα. Οι εκ Θράκης μπορούν να είναι περήφανοι για τον Δημόκριτο που ήταν από τα Άβδηρα της Θράκης.

Οι Κρητικοί θα είχαν κάθε λόγο να μας θυμίζουν ότι πάνω στην Ακρόπολη κάποτε, 800 και βάλε χρόνια πριν τον Παρθενώνα, βρισκόταν Μινωικό παλάτι. Και οι Κρητικοί θα είχαν τον καλύτερο λόγο από όλους στα νότια Βαλκάνια να θέλουν την ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κρήτης. Είναι μάλλον οι μόνοι που επί 3.500 χρόνια έμειναν οι πιο ατόφιοι και αντιστάθηκαν στα κύματα των κατακτητών περισσότερο από όλους τους άλλους.

Οι Έλληνες εν γένη δεν φημίζονταν ποτέ τόσο για την αίσθηση ταυτότητας Εθνικής, όσο Κρατικής. Ακόμα και τα χρόνια του Αλέξανδρου, ο Μακεδόνας έγραψε ο άνθρωπος: "Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων", στην καρτ βιζίτ που έστειλε μαζί με το δώρο του στην Αθήνα. Αυτό το "και" τι σημαίνει ακριβώς όσον αφορά την ταυτότητα που απέδιδε στον εαυτό του ο Μακεδών Αλέξανδρος γιός του Φιλίππου; "και οι Έλληνες"; Κατά πόσον θεωρούσε εαυτόν Έλληνα αν έπρεπε να γράψει ότι ήταν μαζί του "και" οι Έλληνες; Ίσως να εννοούσε εαυτόν πρώτα Μακεδόνα -όπως και οι Λακεδαιμόνιοι θεωρούσαν πάντα εαυτόν πρώτα Σπαρτιάτη.

Κοιτώντας τα τελευταία δυόμισι χιλιάδες χρόνια στην γεωγραφική περιοχή των νοτίων Βαλκανίων, με οποιαδήποτε προσπάθεια αντικειμενικότητας, πρέπει να σκεφτούμε ότι:
1. Υπήρξαν μέγιστες πολιτιστικές και φυλετικές μείξεις, αλλαγές και εξελισσόμενες ταυτότητες, και, ότι,
2. Τα γεγονότα και πεπραγμένα ανά τους αιώνες ανήκουν στους σημερινούς κατοίκους περισσότερο για φύλαξη κληρονομιάς της ανθρωπότητας παρά σαν κληρονομιά από τον παππού και την γιαγιά.

Τελικά, οι ΠΓΔΜίτες δεν έχουν περισσότερη αξίωση στο όνομα Μακεδονία, από όσο έχουν οι Αθηναίοι στον Μινωικό πολιτισμό. Και μια και ο Μινωικός και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός είναι αναπόσπαστα μέρη της Ιστορίας της περιοχής και κτήμα των κατοίκων ανά τους αιώνες, πρέπει να αποδείξουμε με ιστορικά, πολιτιστικά και κοινωνιολογικά επιχειρήματα στους ΠΓΔΜίτες γιατί πιστεύουμε ότι δεν έχουν δικαίωμα σήμερα, μετά από χίλια χρόνια στην περιοχή τους, να θεωρούν εαυτούς φύλακες και κληρονόμους της ιστορίας του τόπου όπου ζουν.

Και εμείς το ίδιο δεν κάνουμε;
Ποιοί είμαστε εμείς;
Ποιοί είναι ανθρωπολογικά και πολιτιστικά οι πρόγονοί μας;

Δωριείς,
Έλληνες,
Κρητικοί
Μακεδόνες,
Αιγύπτιοι
Ρωμαίοι
Βυζαντινοί
Σλάβοι,
Σαρακηνοί,
Άραβες,
Οθωμανοί,
Ιταλοί,
Ευρωπαίοι...

Είναι δυνατόν ποτέ σοβαρός άνθρωπος να ισχυριστεί ότι οι σημερινοί Έλληνες, πολιτιστικά και ανθρωπολογικά και κοινωνιολογικά δεν επηρεάστηκαν από κανέναν από τους παραπάνω, την στιγμή που οι σημερινοί Έλληνες, σε διαφορετικά ποσοστά, είναι όλοι οι παραπάνω;

Είναι δυνατόν να παρουσιάζουμε την Αρχαία Ελλάδα σαν άμεσο γενεαλογικό κτήμα μας αντί να παρουσιαζόμαστε σαν φύλακες της κληρονομιάς της; Και, αν είμαστε φύλακες της κληρονομιάς της, με ποιά επιχειρήματα θέλουμε να απαγορεύουμε στους ΠΓΔΜίτες να θεωρούν εαυτούς φύλακες της κληρονομιάς της δικής τους Γης.

Καθώς καβαλάμε το καλάμι με τους Αρχαίους Ημών Προγόνους πότε θα αναγνωρίσουμε για μια στιγμή την ιστορία που μας αφορά από το 290 ΠΚΕ έως το 325 ΚΕ, και 325 με 1453, και 1453 με 1821. Υπήρξαν , ξέρετε και εκείνοι οι πολλοί αιώνες, που τους περνάμε συνέχεια στο ντούκου, λες και έιναι άσχετοι.

Στο κάτω-κάτω, καλύτερο μάρκετινγκ κάνουνε στην παρουσίαση της ιστορίας του τόπου τους οι ΠΓΔΜίτες απ' όσο κάνουμε εμείς τα σαΐνια για την δική μας ιστορία. Πιό καλή διαφήμιση μας έκανε ο Άντονυ Κουήν με τον Ζορμπά παρά ο ΕΟΤ με τις κυρίες και δεσποσύνες του Κολωνακίου.

Ας αρχίσουμε να συζητάμε αντί να μουλαρώνουμε με περικεφαλαίες, και μετά όλο και κάποιος θα μας ακούσει (την μαλθακίαν πολλοί ηγάπησαν, αλλά, την μαλακίαν ουδείς).

Τώρα, δείτε αυτό το ντοκυμαντέρ εννιάμιση λεπτών για το πως οι ΠΓΔΜίτες διαφημίζουν τον τουρισμό τους, τον τόπο τους, και τους ίδιους.

Και αυτό το ντοκυμαντέρ του CNN πέντε λεπτών: "Macedonia, η ρίζα του Χριστιανισμού" (ναι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος: "του Χριστιανισμού", κυρίες και κύριοι!)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δημόσιες Σχέσεις, λέγονται αυτά τα σποτάκια στην TV.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε Δημόσιες Σχέσεις
γιατί ακόμα παίζουμε τη σχέση μας με το δημόσιο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~