Έλξατε!

Πόσα μυαλά χρειάζονται σ' αυτόν τον τόπο για να ανοίξουν, σπρώχνοντας, μια πόρτα που γράφει "Έλξατε";

Ναι, είναι εξευτελιστικός ο τρόπος με τον οποίον μας αντιμετώπισε η Ευρώπη αυτή την εβδομάδα, μόλις τελείωσαν οι εκλογές στις ΗΠΑ. Και λέμε, εμείς ψηφίσαμε αυτά που μας είπατε, εσείς δώστε μας τη δόση μας!

Μια λεπτομέρεια: Δεν τους ενδιαφέρει ποσώς τι ψηφίζουμε, αλλά, τι ΚΑΝΟΥΜΕ στην πράξη. Και τους ενδιαφέρει το τι πιστεύει, τι νομίζει, τι λέει και τι δεν κάνει ο λαός ο οποίος θα κληθεί να πράξει τα ψηφισμένα.

Δεν στεκόμαστε μια στιγμή να συλλογιστούμε τι είναι αυτό που αντιμετωπίζουν οι άλλοι απ' έξω όταν μας κοιτάνε. Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που παρακολουθώντας την Βουλή και την ψηφοφορία, και τον αναβρασμό στους δρόμους, και ακούγοντας την ρητορική των "έντιμων θυμάτων", έδωσε οποιαδήποτε βάση στο ότι, οτιδήποτε ψηφίζανε 'κει μέσα, πρόκειται να γίνει πράξη στο μέλλον των χρόνων που έρχονται; σοβαρολογείτε;

"Κάνανε λάθος με τα μέτρα που ζητούσαν". Ε, βέβαια κάνανε λάθος: Κάνανε λάθος που ζητήσανε οτιδήποτε περιμένοντας ότι θα εφαρμοστεί. Ποια μέτρα που ζητήσανε εφαρμόσαμε εμείς ποτέ; Στην αρχή νομίζανε ότι τους δουλεύαμε. Τώρα έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι δουλεύουμε τους εαυτούς μας.

Βγείτε για μια στιγμή έξω από την ομίχλη της άρνησης πάσης ευθύνης, βγείτε απ΄ έξω, κοιτάξτε μας, και σκεφτείτε: εσείς θα δίνατε πλέον οποιαδήποτε εμπιστοσύνη ότι πρόκειται να συνεργαστεί σε οποιοδήποτε επίπεδο η Ελλάδα, με οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα;

Εσείς θα δίνατε τίποτα σε ένα λαό που συνεχώς και για τα πάντα δηλώνει ότι δεν ευθύνεται, ότι ευθύνονται οι άλλοι, και ότι έχει δικαιώματα αλλά όχι υποχρεώσεις;


Παραθέτω εδώ, από την Καθημερινή, αποσπάσματα απαντήσεων που έδωσε κάποιος σε δημοσιογράφο. Δεν έχει σημασία ποιός μιλάει. Σημασία έχει αν μπορεί κανείς να βρει ψεγάδι ή λάθος στα παρακάτω λεχθέντα:

• Υπάρχει για την Ελλάδα δρόμος εντός Ευρωζώνης, αλλά είναι δύσκολος, διότι πρέπει να καλύψουμε παραλείψεις πολλών δεκαετιών.
• Όταν κράτη έρχονται αντιμέτωπα με μεγάλες δυσκολίες, συνήθως πρόκειται για αποτυχία των ελίτ και, κανονικά, δεν πρόκειται για ευθύνη των «μικρών» ανθρώπων. Και η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα με τις ελίτ της, αυτό αληθεύει. Βεβαίως είναι ενοχλητικό όταν πολλοί πλούσιοι Έλληνες δεν πληρώνουν φόρους. Αλλά μην έχουμε ψευδαισθήσεις: δεν θα μπορέσεις να εξυγιάνεις την χώρα με τους φόρους μερικών ευκατάστατων. Για να ανακτήσεις την ανταγωνιστικότητά σου, είναι απαραίτητη μια επώδυνη και συνολική διαδικασία προσαρμογής, η οποία συμπεριλαμβάνει όλους τους τομείς. Και αυτό σημαίνει ότι επηρεάζεται η μεγάλη μάζα του πληθυσμού. Αυτό είναι οδυνηρό, αυτό είναι εν μέρει άδικο, αυτό σε μεμονωμένες περιπτώσεις σίγουρα είναι συνδεδεμένο με πόνο και οδύνη και αυτό απαιτεί τον σεβασμό μας και την συμπόνια μας, αλλά η διαδικασία είναι αναπόφευκτη.
• Η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε δύσκολη κρίση προσαρμογής. Το επίπεδο χρέους δεν κινείται στην σωστή κατεύθυνση. Αλλά γι' αυτό μπορείς να βρεις λύσεις. Σημαντική είναι πρώτα η βούληση των Ελλήνων να θέλουν πραγματικά να αλλάξουν κάτι στις δομές.
• Ο Ελληνικός λαός πρέπει να αποφασίσει εάν θέλει να σηκώσει τα βάρη. Δεν μπορούμε εμείς να τον απαλλάξουμε.

Εδώ μιλάμε για τον λαό, όχι την κυβέρνηση και τις ...ψηφοφορίες της, γιατί, έξω από την Ελλάδα, με άλλα μυαλά από τα Ελληνικά, ο κόσμος κοιτάει τον λαό για αποτελέσματα, όχι την κυβέρνηση, η οποία στο κάτω-κάτω είναι από τον λαό, και χωρίς τον λαό δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Που στα παραπάνω βλέπει κανείς ανθελληνικά και εξευτελιστικά ψέματα;

Ευτυχώς, σε λίγο φεύγει ο τωρινός τυχοδιώκτης, να φέρετε τον επόμενο τυχοδιώκτη, να τελειώνουμε, μπας και κάποια μέρα αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός, με βαριά καρδιά, ότι μόνο εκείνος μπορεί να καθορίσει τις τύχες του, όχι κυνηγώντας δικαιώματα, αλλά, μέσω αναγνώρισης των ευθυνών και των υποχρεώσεων που απαιτεί από το κάθε άτομο και από το σύνολο των ατόμων η Ελευθερία...