Αλλαγές

Η Ελλάδα άλλαξε (και πάλι) την Ευρώπη, για πάντα!

Ότι και να γίνει.

Είναι μιά στιγμή που θα μας κάνει υπερήφανους, και γιατί όχι; Όλοι έχουν το δικαίωμα μιας τέτοιας στιγμής, και αυτή είναι η στιγμή της Ελλάδας. Είμαι και εγώ υπερήφανος για αυτή την στιγμή, πρώτιστα γιατί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σεισμός της τάξης των 62 ποσοστιαίων μονάδων, που στηρίζει ενότητα και ομοψυχία (άσχετα επιλογής --το τι επιλέξαμε είναι άλλου παπά βαγγέλιο) και επίσης επειδή η επιλογή μας πήγε κόντρα σε κάθε κατεστημένο, και με ηθικά δίκαιο λόγο (Ηθικά. Λογικά, είναι άλλο θέμα).

Μέχρι στιγμής δύο απώλειες που θα βοηθήσουν την χώρα και έπρεπε να συμβούν: Απολύθηκε από τους Έλληνες ο Σαμαράς, και απολύθηκε από όλους ο Βαρουφάκης. Οι παραιτήσεις τους, δεκτές.

Το τι γίνεται μετά από την χαρμόσυνη στιγμή το λέμε παρακάτω. Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ας σταθούμε στο γεγονός του ότι η Ελλάδα άλλαξε (και πάλι) την Ευρώπη, για πάντα.

Ότι και να γίνει.

Αν η Ευρώπη κρατήσει την στάση του ότι δεν μπορούν να αλλάξουν οι κανόνες και οικονομικές πρακτικές, δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί η Ελλάδα με τους όρους που απαιτεί και πρέπει η Ελλάδα να βγει από το Ευρώ, τότε, εκτός του ότι η Ευρώπη θα αποκαλύψει εαυτόν ως απάνθρωπη οικονομική δικτατορία, επίσης ξεγυμνώνεται από τον μύθο της Ένωσης, μιά που επιτρέπει την διάσπασή της, και την εξόντωση ενός λαού εκτός Ευρώ. Και υποφέρει οικονομικά από την χρεοκοπία και αναχώρησή μας. Αλλαγή για πάντα, που πιθανώς θα είναι το πρώτο βήμα προς διάλυση της ΕΕ μετά από κάμποσα χρόνια.

Αν η Ευρώπη καταθέσει τα όπλα στα πόδια της Ελλάδας, και κουρέψει/αναδιαρθρώσει το χρέος, και βάλει πιο ήπια μέτρα, προσθέτοντας επενδύσεις για ανάπτυξη, χάνουν την πυγμή τους κυβερνήσεις με πρώτη της Γερμανίας (και ανοίγουν εαυτόν για πολιτική αποκαθήλωση). Ανοίγουν οι πόρτες για αγανάκτηση των Ιρλανδών, Ιταλών, Ισπανών και Πορτογάλων που ήταν καλά παιδιά και είχαν κάνει ότι τους είχαν πει. Τσαντίζονται μερικά μικρά κράτη που έχουν χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις από εμάς... Λυσσάει η Φινλανδία. Και, το σημαντικότερο, η καινούργια "σοσιαλιστική" οικονομική πολιτική αποδυναμώνει σύντομα το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή οικονομία (όπως έχουν το συνήθειο να κάνουν οι σοσιαλιστικές οικονομικές πολιτικές). Αλλαγή για πάντα, που πιθανώς θα είναι το πρώτο βήμα προς διάλυση της ΕΕ μετά από λίγα χρόνια ή και συντομότερα.

(Ποιο από τα παραπάνω βλέπετε να παίζει;)

Η Ελλάδα άλλαξε την Ευρώπη για πάντα, αλλά ότι και να έρθει, η αλλαγή αυτή σημαίνει την εν καιρώ και σε στάδια διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι που η Ελλαδίτσα άλλαξε την Ευρώπη.
Το προς ποια κατεύθυνση την άλλαξε, και γιατί... είναι άλλο θέμα.

Μπορεί άραγε να συμβεί κάτι ενδιάμεσο ή διαφορετικό από τα παραπάνω δύο σενάρια, και να μην φέρει η αλλαγή την εν καιρώ διάλυση; Όλα είναι πιθανά αλλά δεν βλέπω τρίτο σενάριο.

Βλέπω μόνο τα παραπάνω Ευρωπαϊκά αδιέξοδα που βλέπουν μπροστά τους και οι Ευρωπαίοι καθώς περιμένουν την ...Επιστροφή των Ελλήνων στο τραπέζι.

Τώρα, ας αφήσουμε την Ευρώπη και ας σκεφτούμε τι θα γίνει η ίδια η Ελλάδα.

Ας το σκεφτούμε λίγο.

Γίνεται άραγε να προχωρήσουμε με οποιοδήποτε σενάριο, μόνοι μας ή με την Ευρωζώνη, χωρίς να αλλάξουμε το πελατειακό κράτος, την διαφθορά, την ανομία, την φοροδιαφυγή, τα συνδικάτα, τα κλειστά επαγγέλματα, το ασφαλιστικό... Τις πρακτικές της τουριστικής οικοτεχνίας (μην την λέμε και βιομηχανία, ε;) στα νησιά, όπου γίνεται της πουτάνας από το κλέψει-κλέψει; Αξιολόγηση με κυρώσεις στο Δημόσιο. Να χτίσουμε παιδεία και να κλείσουν τα φροντιστήρια; Να μειώσουμε τις εισαγωγές παράγωντας περισσότερα, και να αυξήσουμε τις εξαγωγές; Όχι. Πρέπει να τα αλλάξουμε, αλλιώς, πάλι στα ίδια θα καταλήξουμε, και σύντομα.

Αλλά... αν τα αλλάξουμε... γιατί δεν τα αλλάζαμε πριν πέντε χρόνια (όπως είχαμε υπογράψει στα μνημόνια αλλά ποτέ δεν το κάναμε) να γλυτώναμε από όλη αυτή την περιπέτεια;

Κι αν δεν τα αλλάξουμε;

Κι αν δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε;