Εκδοχές

Όσο πιο πολύπλοκη και πολύμορφη είναι μιά κατάσταση τόσο πιο εύκολο είναι να συνοψισθεί σε μία πολύ απλή φράση.

Όλα τα βάσανα της Ελλάδας τους τελευταίους δώδεκα μήνες συνοψίζονται στην ερώτηση: "Ευρώ, ή δραχμή".

Για οποιουσδήποτε λόγους, η Ελλάδα χρωστούσε περισσότερα από όσα μπορούσε να αποπληρώσει, τα μνημόνια δεν λειτουργούσαν, και η ζωή των καθημερινών ανθρώπων χειροτέρευε. Η μόνη λύση ήταν η χρεοκοπία και η δραχμή. Έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος που να οδηγήσει την Ελλάδα στην δραχμή, από τον ασφαλέστερο για όλους δρόμο.

Ότι έγινε τους τελευταίους δώδεκα μήνες έγινε για να φτάσει η Ελλάδα στην δραχμή. Η στρατηγική είχε δύο σκέλη: 

- Πρώτον, έπρεπε να προετοιμαστούν θεμέλια για το καινούργιο νόμισμα, ώστε να έχει κάποια αξία και οι άμεσες υποτιμήσεις να μην είναι βαθμού καταστροφικού. 

- Δεύτερον, η χρεοκοπία που θα οδηγούσε στην δραχμή έπρεπε να είναι συντεταγμένη, συμφωνημένη από όλες τις πλευρές.

Ότι είδαμε τους τελευταίους δώδεκα μήνες ήταν προσπάθειες να στηθούν τα δύο αυτά σκέλη της στρατηγικής. Το έδαφος στο οποίο θα στέκονταν τα σκέλη αυτά μπορούσε μόνο να είναι η υποστήριξη της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Πρέπει να υποσχεθείς σε ένα λαό, και να πιστέψει ο λαός στην Γη της Επαγγελίας (ή στην εκδίκηση, ή στο "δίκαιο" --ότι πιάσει) πριν θελήσουν να περάσουν την θάλασσα και την έρημο.

Το λεγόμενο "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" τον Σεπτέμβριο, και η ενορχηστρωμένη μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου "νίκη" του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, ήταν σχεδιασμένα για να κερδηθεί η υποστήριξη του Ελληνικού κοινού. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την κατάλληλη εικονογράφηση για να γίνουν δεκτές στο εσωτερικό, και στο εξωτερικό, οι ενέργειες που έπρεπε μετά να γίνουν. Κανένα άλλο κόμμα δεν θα μπορούσε να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες χωρίς να κινήσει υποψίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η εθελόντρια παρθένα για την θυσία, χωρίς οι περισσότεροι, ούτε καν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, να το ξέρουν.

Όμως, τον Ιούλιο κάτι συνέβη, και τα δύο σκέλη της στρατηγικής κατέρρευσαν. Ξαφνικά, η χρεοκοπία δεν ήταν δυνατόν πλέον να είναι συντεταγμένη αλλά θα ήταν άτακτη και καταστροφική για όλους, με υποτιμήσεις άμεσες τεράστειες και κταβαραθρωτικές, χωρίς υποδομή για το καινούργιο νόμισμα.

Άλλη μιά ένδειξη ότι έτσι έγιναν τα πράγματα είναι το πως οι συντηρητικότεροι και πιο υπάκουοι σε προσχεδιασμένες ενέργειες των εμπλεκομένων πλευρών, οι Γερμανοί, προς το τέλος έδωσαν όλες τις αποδείξεις ότι εκείνοι όδευαν προς την δραχμή σαν σχέδιο, και δυσκολεύτηκαν τρομερά να το αποχωριστούν, όταν το σχέδιο κατέρρευσε. Ακόμα και σήμερα το προτείνουν και το ελπίζουν. Αυτό τους έκανε να φαίνονται  σαν τους "κακούς και εμπαθείς Γερμανούς", αλλά οι Γερμανοί, ότι και να είναι, ένα πράγμα που δεν είναι, είναι πως δεν είναι χαζοί. Δεν θα φερόντουσαν έτσι τις τελευταίες δυό βδομάδες χωρίς να έχουν κάποιον άλλον λόγο. Στη πραγματικότητα ήταν οι μόνοι που συνέχιζαν το σχέδιο το οποίο είχαν ξεκινήσει όλοι μαζί από πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο. 

Τι συνέβη και γιατί απέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ να χτίσει τα δύο αυτά σκέλη της προμελετημένης στρατηγικής επιστροφής στην Δραχμή (υποχωρώντας κακήν-κακώς σε τρίτο και χείριστο μνημόνιο);

Όλα ξεκίνησαν τον δέκατο ένατο αιώνα όταν ένας Γερμανός Εβραϊκής καταγωγής και ο κολλητός του έγραψαν σχετικά με την βιομηχανική επανάσταση στην Βρετανία. Τα γραπτά τους θα είχαν μείνει στις βιβλιοθήκες αν κάποιος ονόματι Βλαντιμίρ Λένιν δεν τα είχε εισάγει στην μητερούλα Ρωσία. Αναρωτιέμαι αν ο Μαρξ θα είχε αποφασίσει να κάψει τα γραπτά του πριν τα δει κανείς αν του είχαν πει τι πρόκειται να τραβήξει εξ' αιτίας του ένα φτωχό μικρό κράτος στα νότια Βαλκάνια.

Σε ένα κράτος ανήμπορο να διαχειριστεί δυτική οικονομία, σφηνωμένο ανάμεσα σε δύση και ανατολή, ένα ποσοστό των κατοίκων πάντα έβλεπε την Ρωσία σαν την τέλεια δικαιολογία για το προς τα που μπορούνε να πάνε ώστε να δουν άσπρη μέρα και οι φτωχοί. Όχι ότι θα ήταν η ζωή τους καλύτερη αλλά θα υπήρχε κάποια εγωιστική ανακούφιση στο να μην υπάρχουν πλούσιοι, ή άνθρωποι στην χώρα τους σε καλύτερη κατάσταση από εκείνους. Όταν δεν μπορείς να φτάσεις τους άλλους, κατάστρεψέ τους για να μην τους βλέπεις. Ο πυρήνας στην καρδιά του κομουνισμού.

Όμως, η Ρωσία τους ξεπούλησε, τους Έλληνες, χωρίς να τους δώσει σημασία, δύο φορές. Μιά το 1945, στην συμφωνία για την μεταπολεμική γεωγραφία, και μιά το 2015, για την Ουκρανία.

Όταν παίζοντας το παιγνίδι της Ουκρανίας ο Πούτιν γύρισε την πλάτη του στον Τσίπρα, το παιγνίδι της Ελλάδας είχε χαθεί. Χωρίς οικονομική υποστήριξη από την Ρωσία για την δραχμή, χωρίς "ασφαλές λιμάνι" για τους ...θαλασσοπόρους Ρωμιούς... η δραχμή θα ήταν η τελική και απόλυτη καταστροφή. Όλο αυτό έγινε επειδή ο Πούτιν πούλησε-αντάλλαξε τον Τσίπρα για την Ουκρανία.

Ευτυχώς, ο Αλέξης Τσίπρας, έστω και για μιά στιγμή, σκέφτηκε και ενήργησε σαν ηγέτης έθνους, όλων. Και η Ελλάδα σώθηκε από την καταστροφή, λόγω του Τσίπρα.

Βέβαια, ανάμεσα στο 22% των εγγεγραμμένων στις 25 Ιανουαρίου, και το 62% των μπερδεμένων από την διατύπωση της ερώτησης του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο, υπάρχουν αρκετοί που αισθάνονται ότι ο Τσίπρας τους απογοήτευσε.

Το ενδιαφέρον είναι ότι αν τους ρωτήσεις τι συγκεκριμένες ενέργειες έπρεπε να είχε κάνει ο Τσίπρας για να μην τους απογοητεύσει (όχι φιλοσοφικές ή συναισθηματικές αερολογίες, αλλά συγκεκριμένα, τι άλφα, βήτα, γάμα ενέργειες) δεν μπορούν, ή δεν θέλουν να απαντήσουν. 

Ότι και να γίνει, πληρώσαμε τα δίδακτρα και η Ελλάδα σώθηκε, πάλι, για λίγο. Και το κοπάδι συνεχίζει να βόσκει σε όση από την πλαγιά έχει σωθεί από τις πυρκαγιές που πιάνουνε συνέχεια είτε λόγω εμπρησμών, είτε λόγω ηλιθιότητας.