Την ανάπτυξη πολλοί ηγάπησαν... τους αναπτυξίες, κανείς.
Την ανάπτυξη δεν την χτίζουν τα τσιτάτα ούτε οι κυβερνητικές ανακοινώσεις. Την χτίζουν οι επιχειρηματίες. Πλούσιοι επιχειρηματίες που ρίχνουν λεφτά για να βγάλουν περισσότερα, και νέοι, φτωχοί έξυπνοι άνθρωποι που δημιουργούν επιχειρήσεις από το μηδέν, με επενδύσεις από τους πλούσιους, για να βγάλουνε λεφτά. Δεν το κάνουν για την ψυχή της γιαγιάς τους. Για να βγάλουνε λεφτά το κάνουνε.
Για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να υπάρχει αγορά. Χωρίς αγορά κανένας επιχειρηματίας δεν θα βγάλει δεκάρα. Ούτε θα τολμήσει να επενδύσει. Δεκάρα.
Μόνο ένα συστατικό μπορεί να χτίσει αγορά: Καταναλωτές με λεφτά.
Μόνο ένα συστατικό μπορεί να χτίσει βιώσιμη αγορά σε βάθος χρόνου: Καταναλωτές με πραγματικά, δικά τους λεφτά.
Αυτό δεν σημαίνει να έχουν πολλά λεφτά οι κλαταναλωτές. Σημαίνει το κόστος ζωής να συμβαδίζει με τις αποδοχές των καταναλωτών.
Όταν επιχειρήσεις διαθέτουν προϊόντα στους Έλληνες τα οποία είναι πολύ ακριβά για τον μισθό τους, τότε πρέπει να κατεβαίνει η τιμή των προϊόντων. Γιατί δεν κατέβηκε ποτέ η τιμή των προϊοντων στην Ελλάδα; Ίσως γιατί ήθελαν να αρπάξουν ότι αρπάξουν, δείνοντας όση πίστωση όση σηκώνει και όσο πάει.
Αυτό δεν σημαίνει να έχουν πολλά λεφτά οι κλαταναλωτές. Σημαίνει το κόστος ζωής να συμβαδίζει με τις αποδοχές των καταναλωτών.
Όταν επιχειρήσεις διαθέτουν προϊόντα στους Έλληνες τα οποία είναι πολύ ακριβά για τον μισθό τους, τότε πρέπει να κατεβαίνει η τιμή των προϊόντων. Γιατί δεν κατέβηκε ποτέ η τιμή των προϊοντων στην Ελλάδα; Ίσως γιατί ήθελαν να αρπάξουν ότι αρπάξουν, δείνοντας όση πίστωση όση σηκώνει και όσο πάει.
Ένα κράτος δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων, με 25% ανεργία και 50% στους νέους, όπου οικογένειες και νέοι άνθρωποι ζου από τις συντάξεις του παππού και της γιαγιάς... που θα βρει, αυτό το κράτος, καταναλωτές με λεφτά, για να δημιουργήσουν αγορά; Έχουμε κρίση επειδή ενώ ποτέ δεν είχαμε υγιή αγορά και ανάπτυξη, χρησιμοποιήσαμε δανεικά για να προσποιηθούμε ότι είχαμε αγορά. Και ανάπτυξη. Αλλά δεν είχαμε. Είχαμε μόνο ζήτηση για εισαγωγές, και πιστωτικές κάρτες.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει αγορά. Γι' αυτό δεν υπάρχει ανάπτυξη. Ήταν φούσκα. Και έσκασε.
Και τώρα, η λεγομένη κρίση, το Ελληνικό χρέος, που χτίστηκε για να προσποιούμαστε ότι είχαμε αγορά "σκότωσε" τον Έλληνα καταναλωτή.
Τι είναι τέλος πάντων το περίφημο Ελληνικό Χρέος των 340.000.000.000 Ευρώ; Να το καταλάβουμε λίγο ποσοτικά... Το Ελληνικό χρέος είναι περίπου 9.380 τόνοι χρυσάφι, δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι χρυσού 488 κυβικά μέτρα: 10 μέτρα πλάτος επί 10 μέτρα μήκος επί 4,88 μέτρα ύψος. Αν το βάλουμε στο Σύνταγμα, θα είναι ένα κομμάτι χρυσός, από τον ένα εύζωνο ως τον άλλο και από τα σκαλάκια τους μέχρι την φλόγα του άγνωστου στρατιώτη, 5 μέτρα ψηλό.
Ή, αν το υπολογίσουμε σε διαμάντια, αντιστοιχεί σε περίπου 23 εκατομμύρια διαμάντια ενός καρατιού. Περίπου ένα κιλό χρυσάφι, ή 2-3 διαμάντια 1 καρατιού για κάθε Έλληνα. Αυτά είναι τα δανεικά, και οι τόκοι των δανεικών, που χρησιμοποιήσαμε για να χτίσουμε την αυταπάτη ευημερίας και αγοράς.
Αν θέλει η Αριστερά ανάπτυξη, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να απελευθερώσει την αγορά από τα βάρη της Αριστερής ιδεοληψίας. Κάποτε ήταν ιδεολογία. Εδώ και δεκαετίες δεν είναι πια τίποτα παραπάνω από ιδεοληψία.
Το όνειρο της λεγομένης Ελληνικής "Αριστεράς", πέθανε το 1945, 4-11 Φεβρυαρίου, στην Γιάλτα, όταν ο Στάλιν πούλησε τους αντάρτες στον Τσώρτσιλ. Το ΚΚΕ ακόμα αναρωτιέται γιατί από το 1990 έχει να λάβει οδηγίες από την Μόσχα. Και οι πρώην Ευρωκομουνιστές, νυν ΣΥΡΙΖΑ, ψάχνονται, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν πραγματικά ξέρουν τι είναι αυτό που ψάχνουνε.
Σαν μερικούς Γιαπωνέζους που πέρασαν πολλά χρόνια σε νησιά του Ειρηνικού πριν μάθουν, χωρίς να θέλουν να το πιστέψουν, ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει και ότι είχανε χάσει, οι Έλληνες σκληροπυρηνικοί Αριστεροί ακόμα πολεμάν για κάτι που έχει ξεπεραστεί και από την κοινωνία και από την ιστορία.
Ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με ευχολόγια, όνειρα ή προπαγανδιστικές δηλώσεις και με τεράστιο κράτος-χταπόδι. Ανάπτυξη μπορεί να γίνει μόνο όταν έχουν λεφτά οι καταναλωτές για να δημιουργήσουν αγορά, ελεύθερη αγορα, στην οποία να επενδύσουν οι πλούσιοι ανταποκρινόμενοι στην ζήτηση με παραγωγή και μισθούς.
Αυτό σημαίνει ελάχιστο κράτος με ελάχιστους δημόσιους υπαλλήλους, και ελάχιστη ανάμειξη στην αγορά. Ίσα-ίσα αρκετό κράτος για να υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας για εκείνους που έχουν ειλικρινή ανάγκη, και για να κουμαντάρει ένα βιώσιμο ταμείο συντάξεων, τα δικαστήρια και τον στρατό και την αστυνομία.
Επίσης σημαίνει λογική αντιμετώπιση από μορφωμένο καταναλωτή, αγοράζοντας Ελληνικά προϊόντα.
Στην Ελλάδα, ο μεγαλύτερος εχθρός της Αριστεράς, είναι η Αριστερά. Η Δεξιά απέδειξε ότι δεν έχει την υπευθυνότητα να χτίζει βιώσιμες λύσεις. Αν η Αριστερά είναι πράγματι ο χώρος των ιδεών και της προόδου, τώρα είναι η ευκαιρία να το αποδείξει.
Ίσως τώρα είναι η ώρα για την Ελλάδα να πρωτοπορήσει ξανά, και να χτίσει πραγματική ανάπτυξη ξεχνώντας τις θεωρίες του 19ου αιώνα και κοιτώντας κατάματα την σημερινή πραγματικότητα με όλα τα όμορφα και όλα τα άσχημα που πλαισιώνει. Οι μεταρρυθμίσεις που επί τέλους μας επέβαλαν οι δανειστές είναι μια καλή αρχή, αν το πάρουμε χαμπάρι.
Ναι... είναι πράγματι τραγικό να το συνειδητοποιήσει κανείς: η υπευθυνότητα για το άτομό μας δεν βρίσκεται στο κράτος αλλά σε εμάς τους ίδιους.
Δημήτρη καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούμε πως την ανάπτυξη τη χτίζουν οι επιχειρηματίες, πλην όμως, το περιβάλλον και η στρατηγική χαράζονται από το κράτος και ενδεχομένως και τους διεθνείς οργανισμούς (π.χ. οι έλληνες αγρότες δεν είναι ελεύθεροι να επιλέξουν είδος καλλιέργειας ή σπόρους που θα χρησιμοποιήσουν γιατί δεσμεύονται από κοινοτικές οδηγίες). Οι επιχειρηματίες δεν επιτρέπεται να κυνηγούν το κέρδος χωρίς νομικό πλαίσιο γιατί η απληστία είναι σίγουρο πως θα μετατρέψει το κέρδος σε αισχροκέρδεια.
Για την ιστορία, σαφώς κι ο κόσμος μοιράστηκε στη Γιάλτα από τους ισχυρούς του πλανήτη, αλλά ο εμφύλιος ξεκίνησε με εντολή του Τσώρτσιλ που με τη βοήθεια του Γ. Παπανδρέου όπλισε τους φυλακισμένους δοσίλογους (αυτούς που εκτελέστηκαν στις άλλες χώρες που αντιστάθηκαν) εναντίον του ΕΑΜ που αποτελούσε μάλλον την αποκλειστική αντιστασιακή οργάνωση κατά των Γερμανών. Και βέβαια το ΕΑΜ ιδρύθηκε από το ΚΚΕ αλλά έγινε κάτι πολύ ευρύτερο συμπεριλαμβάνοντας όλο το δημοκρατικό κόσμο πλην των δεξιών.
Και μετά ήρθε ο ψυχρός πόλεμος και το σχέδιο Μάρσαλ. Όπου η μόνη χώρα που δεν ωφελήθηκε από αυτό ήταν η Ελλάδα. Γιατί τα χρήματα μοιράστηκαν στους νικητές του εμφυλίου (παρά τις αντιδράσεις και τις καταγγελίες των επιβλεπόντων Αμερικάνων) αντί να δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης της χώρας. Όπως γινόταν πάντα στην Ελλάδα, όλα τα αναπτυξιακά δάνεια καταχράστηκαν και τότε από μια μικρή ομάδα ανθρώπων που κινούσε τα νήματα. Αυτή η ομάδα λοιπόν και οι σημερινοί της απόγονοι, έχει το θράσος να αποπροσανατολίζει διαχρονικά τη συζήτηση μιλώντας παλιότερα για κομμουνιστικό κίνδυνο (από τους νεκρούς, εξορισμένους ή φυλακισμένους αριστερούς δηλαδή) και προσφάτως για την αριστερή ιδεοληψία που απειλεί ή καταστρέφει τη χώρα. Μα η μόνη –κι αυτή στα λόγια- αριστερή κυβέρνηση της χώρας είναι η τωρινή. Από το 2ο παγκόσμιο και μετά, τη χώρα την κυβερνούν Δεξιοί και Κεντρώοι.
Αυτό λοιπόν που μας έχει καταστρέψει είναι η διαφθορά και η έλλειψη δικαιοσύνης. Κι η διαφθορά ξεκινούσε και ξεκινάει από κάποιους «επιχειρηματίες» ελληνικής κοπιάς.
Για να έρθουμε στο σήμερα, μετά την πρόσφατη συμφωνία, οι συγκεκριμένοι «επιχειρηματίες» έκαναν τρελές χαρούλες.
Προφανώς κατάλαβαν πως εξασφάλισαν την ατιμωρησία τους.
Νομίζω πως εστην ανάρτησή του ο Δημήτρης μίλησε περισσότερο θεωρητικά. Και για να έρθω στα ειδικά που αναφέρετε. Μαζί σας! Εκτός από κανόνες πρέπει να ανακαλύψουμε και επιχειρηματίες στην Ελλάδα.
ΔιαγραφήEpistrefw kata tis 6. Eimai stin poli katw :-)
ΔιαγραφήΚαλησπέρα σου Nefosis μου.
ΔιαγραφήΣαφώς, την ανάπτυξη την χτίζουν οι επιχειρηματίες, και σαφώς, και δυστυχώς, οι διεθνείς οργανισμοί συνεχίζουν να είναι ανεπαρκείς ως προς την στρατηγική που χαράζουν. Οι αγρότες έπρεπε να μορφώνονται (βλ. Ρούζεβελτ, δεκαετία των '30) και όχι να τους επιβάλλεται κάτι από ένα γραφείο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Και οι Ευρωπαϊκοί σχεδιασμοί και προγράμματα πρέπει να λαμβάνουν υπ' όψη τους τις τοπικές πραγματικότητες και όχι τους στρατηγικούς χάρτες. Ελπίζουμε ότι αυτό θα βελτιωθεί, αν και ξέροντας την Ευρώπη, αμφιβάλω.
Τώρα, ως προς το τι χαράζεται από το (κάθε) κράτος, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην διατύπωσή μας... Το κράτος πρέπει να ελέγχει ως προς τα νόμιμα, και να παρέχει ποικίλα βοηθήματα, αλλά δεν πρέπει να αναμιγνύεται, ούτε ευθέως, ούτε μέσω συνδικάτων. Μία κατευθυνόμενη οικονομία, σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι το δηλητήριο της παραγωγής και της αγοράς.
Το μέγιστο (δυνατόν) κέρδος είναι η φύση του επιχειρηματία. Το πότε αυτό υπερβαίνει το νομικό πλαίσιο, εξαρτάται από το νομικό πλαίσιο, την ορθότητα-διορατικότητα των νόμων και την υποδομή επιβολής νόμων. Το πότε λέγεται "αισχροκέρδεια", αφ' ενός είναι εντελώς υποκειμενικό, και αφ' εταίρου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Η ίδια πρακτική μπορεί να θεωρηθεί αισχροκέρδεια σε ένα μέρος/περίπτωση και όχι σε άλλο.
Το οποίο με φέρνει στην "ατιμωρησία" στην οποία αναφέρθηκες στο τέλος του σχολίου σου. Σαφώς χρειάζεται και εδώ προσοχή ώστε τα κίνητρα της χρήσης αυτής της λέξης να μην βασίζονται σε "εκδικητικότητα" αλλά σε γεγονότα με άμεση σύνδεση στο νομικό πλαίσιο. Και πάλι, και πάντα κατά την γνώμη μου, ο ένοχος σε περιπτώσεις ατιμωρησίας δεν είναι ο δράστης αλλά το κράτος που επιτρέπει να υπάρχει ατιμωρησία, είτε λόγω ελλιπών νόμων, είτε λόγω ελλιπούς αστυνόμευσης, είτε λόγο διαφθοράς στο κράτος... αλλά πάντα η ατιμωρησία είναι υπαιτιότητα του κράτους. Εκεί που τα πράγματα μπερδεύονται είναι σε νεφελώδεις οικονομίες της δεκάρας σαν την Ελληνική, όπου αν τιμωρηθούν οι "δράστες" θα πάψει να υπάρχει αγορά/μισθοί/οικονομία.
Με ένα κράτος σαν το Ελληνικό, σε ένα μέγεθος αγοράς σαν την Ελληνική, με καταναλωτές "αμόρφωτους-ως-προς-κατανάλωση" σαν τους Έλληνες, είναι φυσικά δύσκολο να ανθίσουν επιχειρηματίες. Εγώ ξέρω μόνο έναν, τον οποίον τον γνωρίζεις και εσύ καλά ;-) και έναν άλλον ο οποίος έπρεπε να φύγει από την Ελλάδα για να κάνει κάτι, και ...το έκανα.
Κάτι άλλο... είτε το διατυπώσουμε όπως το διατύπωσα εγώ είτε όπως το διατύπωσες εσύ, το γεγονός είναι ότι στην Γιάλτα αποφασίστηκαν οι τύχες και οι πίστες του μεταπολεμικού κόσμου. Αλλά νομίζω είναι ακριβές να πούμε ότι ενώ ο Τσώρτσιλ μπορεί να έδωσε ή/και να υπονόησε διαταγές ως προς το τι να κάνει το Ελληνικό κράτος σαν απάντηση σε συγκεκριμένες ενέργειες άλλων, το ότι έφτασαν τα πράγματα σε εμφύλιο έγινε επειδή υπήρχαν εκείνοι που συνέχισαν να πολεμούν παρά την Γιάλτα. Η Βάρκιζα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την τοπική υπενθύμιση του τι αποφασίστηκε στην Γιάλτα. Δεν παίρνω μεριά, ούτε λέω πως ήταν δίκαιο. Έτσι νομίζω πως ήταν τα γεγονότα. Γι' αυτό ενώ σφαιρικά δεν διαφωνώ, νομίζω πως δεν μπορούμε να γράψουμε ότι "ο εμφύλιος ξεκίνησε με εντολή του Τσώρτσιλ". Χρειάζονται δύο για να χορέψουνε ταγκό. Και να είχαν νικήσει οι αντάρτες δεν θα τους είχε υποστηρίξει μετά η Μόσχα (όπως δεν έδωσε δεκάρα ο Πούτιν στον Αλέξη). Οι αντάρτες είχαν χάσει τον πόλεμό τους πριν τον ξεκινήσουν.
Επιστρέφοντες στο αν έκαναν χαρούλες λόγω συμφωνίας οι συγκεκριμένοι "επιχειρηματίες", ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στην ΕΡΤ είπε την Τρίτη κάτι πολύ σωστό, ότι η συμφωνία, αν και έχει υφεσιακά μέτρα, μπορεί να φέρει ανάπτυξη γιατί δίνει αίσθηση μακρόχρονης σταθερότητας στους επενδυτές. Από στόματος Τσίπρα, και με πλήρη συμφωνία δική μου, οι χαρούλες των "επιχειρηματιών" μόνο ανάπτυξη μπορούν να προοιωνίζουν... Εγώ εύχομαι οι επιχειρηματίες να ακονίζουν τα χαρούμενα δοντάκια τους, και το κράτος να ετοιμάζει σωστούς και αστυνομευόμενους νόμους.
Spacefreak, ακριβώς έτσι :-)
ΔιαγραφήΝα προσθέσω ότι εκτός από ένα Κράτος Δικαίου και επιχειρηματίες χρειαζόμαστε βασικά επιχειρηματική κουλτούρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα της Ελλάδας σε σχέση με την επιχειρηματικότητα είναι ότι η χώρα δεν ανέπτυξε ιστορικά μια αξιόλογη και αξιόπιστη αστική τάξη, καύσιμο είχε, καλή μηχανή δεν είχε.
Καλό απόγευμα!
Επιχειρηματιλή κουλτούρα χρειάζεται παιδεία και απομάκρυνση από τα "ιδεώδη" την φυλής (χρειάζεται σοβάρεμα και κοινωνική ευθύνη). Και πράγματι, ακριβώς έτσι: η χώρα δεν ανέπτυξε αξιόλογη και αξιόπιστη αστική τάξη. Δηλαδή δεν δημιούργησε πραγματικές αγορές. Δηλαδή δεν υπήρξαν καταναλωτές με πραγματικά λεφτά. Γιατί ποτέ δεν υπήρχαν μισθοί σε επίπεδα που να φέρνουν την εξίσωση αποδοχών-κόστος ζωής, σε επίπεδα δυτικού κόσμου.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Τζων :-)