Αντίδραση

Υπάρχει διαφορά μεταξύ αντίστασης και αντίδρασης.

Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες ξέροντας ότι έλεγε ψέματα (ή μήπως είναι ηλίθιος και τα πίστευε και ο ίδιος), και το έκανε αυτό πολύ έξυπνα. Πήγε σε ένα λαό σε απόγνωσή και του είπε ότι φταίνε όλοι οι άλλοι. Νομιμοποίησε την έλλειψη ευθύνης.

Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκε στην αντίδραση αντί στην αντίσταση. Στο τι θα ήθελε ο κόσμος να έχει αντί στο τι μπορεί να έχει.

Στο τέλος, κολλημένος στον τοίχο, βρήκε την τέλεια λύση. Το διχαστικό και άνευ νοήματος δημοψήφισμα όπου ο Τσίπρας κερδίζει είτε με ΟΧΙ είτε με ΝΑΙ, αλλά όπου και με τις δύο επιλογές καταβαραθρώνεται ο Ελληνικός λαός.

Με ΟΧΙ δικαιώνεται και γίνεται ήρωας των πνιγμένων πάνω από το νεκροταφείο που έχτισε.

Με ΝΑΙ επιβιώνει η κυβέρνηση γιατί δεν χρειάζεται να πείσει τους βουλευτές του, επικαλούμενος την βούληση του λαού.

Η τέλεια λύση για τον Τσίπρα και το τελειωτικό αδιέξοδο για την Ελλάδα.

Το 1821 και το 1940 ήταν αντίσταση. Το 2015 είναι αντίδραση.

Μιά τρύπα στο νερό που θα ξεπλύνει τα χέρια του Τσίπρα είτε έτσι είτε αλλιώς, και δεν θα προσφέρει τίποτα σε κανέναν παρά μόνο μιζέρια ή μιζέρια.

Μόνο το γεγονός ότι δεν υπάρχουν χαρτονομίσματα ούτε τράπεζες...

Και το γεγονός ότι κανείς στην Ευρώπη δεν πρόκειται πλέον να μιλήσει σοβαρά στον Αλέξη Τσίπρα. Ήδη δεν δέχονται να μιλήσουν στον Βαρουφάκη.

Αλλά τα κλειδιά της πραγματικότητας δεν τα κρατάει ούτε ο Τσίπρας ούτε ο λαός. Τα κρατάνε οι Ευρωπαίοι, και η πραγματικότητα είναι ότι για εκείνους τίποτα δεν θα αλλάξει μιά που είτε το ΟΧΙ είτε το ΝΑΙ θα κερδίσει με ελάχιστες ποσοστιαίες μονάδες διαφορά.

Μια τρύπα στο νερό.

Και από αύριο περιμένουμε τις τακτικές καθυστέρησης από την Ευρώπη και την ακόμα μεγαλύτερη δημαγωγία και ψέματα από την Ελλάδα.

Οι τράπεζες θα ανοίξουνε Τρίτη.

Δεν ξέρουμε ακόμα πια Τρίτη, ποιου μήνα, και με τι νόμισμα.