Τσέπρας

«Σεβασμό των κανόνων» και «μεταρρυθμίσεις έναντι βοήθειας»

ζητούν οι Ευρωπαίοι από τον Τσίπρα.

Πως τολμάνε;

Να μας βάζουνε κανόνες μόνο και μόνο επειδή θα ζούμε με τα λεφτά τους;

Να θέλουνε να κάνουμε μεταρρυθμίσεις για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια;

Τρομοκράτες!

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!

ΟΧΙ, ρε!

***

Ο Τσίπρας λέει ότι κατέθεσε προτάσεις αλλά οι Ευρωπαίοι λένε ότι δεν έλαβαν προτάσεις.

Πως αυτό;

***

Όταν ο Φιντέλ σου γράφει:
"Σας συγχαίρω θερμά για τη λαμπρή πολιτική σας νίκη,"
"Σας ευχόμαστε, εντιμότατε σύντροφε, Αλέξη Τσίπρα τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία."
Έχεις εκπληρώσει το όνειρο μιας ολόκληρης Ζωής, με δάκρυα συγκίνησης.
Θα μου πεις... Οι Έλληνες τι φταίνε;
Συγγνώμη, αλλά... στην Κούβα, πως λειτουργεί η οικονομία και η κοινωνική ασφάλιση;

***

Ας διευκρινίσω πάλι μερικά πράγματα, για να μην υπάρχει ποτέ παρεξήγηση...

Δεν είμαι ούτε "μνημονιακός" ούτε "αντιμνημονιακός".

Πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν θα επιζήσει ούτε με, ούτε χωρίς μνημόνιο, ούτε με Ευρώ, ούτε με δραχμή,

αν δεν αναδιαρθρώσει ριζικά το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό της σύστημα.

Δεν υποστήριζα ούτε το ΟΧΙ ούτε το ΝΑΙ αλλά το άκυρο,

επειδή πιστεύω ότι η ερώτηση του δημοψηφίσματος ήταν διατυπωμένη λάθος.

Χάρηκα για το 61%, όχι επειδή ήταν ΟΧΙ αλλά επειδή με τέτοιο ποσοστό αποφύγαμε άμεση διχόνοια και πιθανό εμφύλιο.
Εντάξει. Χάρηκα γιατί παραιτήθηκε ο Σαμαράς. Και γι αυτό μόνο, άξιζε!

Πιστεύω ότι σοφά έπραξε ο Αλέξης και έπεσε το πρώτο παπούτσι, ο Γιάνης.

Περιμένω το δεύτερο παπούτσι, την Ζωή [Μακάρθυ].
...μακάρι να έφευγε και ο Ντάισελμπλουμ που το αξίζει να τον παραιτήσουνε, ώστε να δεθούν τα χέρια του Σόιμπλε.

Και πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει πολύ δουλειά μπροστά της, την οποία αμφιβάλω αν θα την κάνει.

(Μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει ή διαβάσει πουθενά, ούτε εδώ, παραδοχή ή ανάλυση των όσων η Ελλάδα δεν έκανε τα τελευταία 5 χρόνια για να διορθώσει την οικονομική, πολιτική και κοινωνική βάση επί της οποίας να εφαρμόσει οποιαδήποτε λύση.)

***

Επανεκκίνηση!

Ψηφίσαμε, είπαμε Όχι στους Ευρωπαίους που ήτανε Ναι στο Ευρώ, επιστρέφουμε στην Ευρώπη να μας (ξανα-) δώσει δανεικά να σωθούμε, και προσφέραμε και θυσία στους θεούς τον Γιάνη "Ιφιγένεια" Βαρουφάκη. Και για τσόντα έκοψε και τις φλέβες του ο Σαμαράς. Καιρός ήτανε. Τώρα που είμαστε;

Η Ευρώπη μας έδωσε δύο προγράμματα τους όρους των οποίων βαφτίσαμε μνημόνια. Όταν μας έδωσε το δεύτερο πρόγραμμα το 2012, κούρεψε σχεδόν το μισό χρέος και είπε, η Ευρώπη, φέρτε το παιδιά εις πέρας το προγραμματάκι, όταν το φέρετε εις πέρας θα αξιολογήσουμε αν πράγματι τα κάνατε όπως συμφωνήσαμε, και μετά το κλείνουμε σαν επιτυχές και μιλάμε για τα περαιτέρω, να κουρέψουμε λίγο χρέος ακόμα, να πάρετε και κάτι τις ακόμα, να βγείτε πάλι στις αγορές, και εδώ είμαστε.

Αλλά τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2014 τα μαντάτα δεν ήταν καλά. Δεν είχαμε κάνει αυτά που έπρεπε να είχαμε κάνει, και έπρεπε να τα κάνουμε, και δεν είχαμε και καιρό ούτε τρόπο να τα κάνουμε. Η αξιολόγηση δεν θα έβγαινε. Ο Σαμαράς βρήκε την λύση. Πήρε δυό μήνες παράταση και έστησε τις εκλογές για να τα φορτώσει στον Τσίπρα.

Ο Τσίπρας πήγε στο Μαξίμου όπου δεν βρήκε ούτε χαρτί τουαλέτας, έκανε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ρολό και το έβαλε στον ...στο συρτάρι, όπου δεν υπήρχε χαρτί τουαλέτας, και έστειλε τον Βαρουφάκη στην Ευρώπη να το παίξει τρελός για να κερδίσει χρόνο.

Ότι ζήταγε η Ελλάδα, οι δανειστές έλεγαν, βεβαίως, θα δούμε, αλλά πρώτα να γίνει η αξιολόγηση για να κλείσουμε το τρέχον πρόγραμμα και μετά να συζητήσουμε ότι ποθεί η καρδιά σας.

Έλα όμως που η Ελλάδα ούτε επί Σαμαρά ούτε επί Τσίπρα μπορούσε να επιτρέψει αξιολόγηση! Γιατί δεν είχε γίνει τίποτα να αξιολογηθεί. Γι' αυτό ακτριβώς δε θέλαμε να πατήσει στην Αθήνα η τρόικα, μη και γίνει καμιά αξιολόγηση, και την βαφτίσαμε θεσμούς. Το ήξεραν αυτό και οι Ευρωπαίοι,  και το ήξερε και ο Τσίπρας. Κι ο Βαρουφάκης... Και συνεχίσανε να το παίζουνε τρελοί μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να εκπνεύσει το πρόγραμμα σε αποτυχία, αλλά χωρίς αξιολόγηση! Και τραβήξανε και μία στάση πληρωμών στο ΔΝΤ, και κλείσανε τις τράπεζες, για να μην έχει κανείς αμφιβολία.

Το πρόγραμμα (το μνημόνιο) απέτυχε γιατί οι Έλληνες δεν έκαναν τις αναδιαρθρώσεις και αναπροσαρμογές που επέβαλε το πρόγραμμα. Τι ήταν αυτά; Λεπτομέρειες, όπως να πάνε σπίτια τους οι Φωτόπουλοι, να ελέγχεται η ποιότητα εργασίας στο Δημόσιο, να παταχτεί η φοροδιαφυγή... να ανοίξουνε τα επαγγέλματα... να στυλαρηστεί το κρατικό πορτφόλιο, να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας... να αναδιοργανωθεί το ασφαλιστικό για να έιναι βιώσιμο... Τέτοια τερπνά. Αλλά τέτοια πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα, και το πρόγραμμα είχε αποτύχει από Νοέμβριο του 2014 και επισήμως με την εκπνοή και της τελευταίας παράτασης 30 Ιουνίου 2015.

Αλλά καθώς το παίζαμε τρελοί από τις 26 Ιανουαρίου καταγγέλλαμε ότι το πρόγραμμα απέτυχε επειδή ήταν κακό πρόγραμμα κακών τοκογλύφων! Τρομοκρατών! Που επιβουλεύτηκαν τα πάχη και τα κάλλη του αγνού Ελληνικού λαού.

Οι κακοί τοκογλύφοι κοιτάζονταν απορημένοι και λέγανε, τι λέτε καλέ παιδιά; ελάτε να αξιολογήσουμε ότι κάνατε αυτά που υποσχεθήκατε ότι θα κάνετε, και μετά να σας δώσουμε και ψωμί και παντεσπάνι.

Όχι σε τα μας αυτά, αποκρίθηκε ο περήφανος λαός. Θα αυτοκτονήσουμε να σας τιμωρήσουμε και θα φταίτε εσείς! Όχι στους δανειστές! Ναι στο Ευρώ! Και να είναι σε κολλαριστά!

Κι έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας, ένα παιδί του τσαμπουκά από την κουνουέ και τις καταλήψεις, που αναρριχήθηκε στον συνασπισμό, πήρε τις συνιστώσες, τις έβαλε στο γύψο και υποσχέθηκε στην Ελλάδα μία απέραντη φάρμα με λαγούς και ένα εργοστάσιο που να φτιάχνει πετραχήλια, κοίταξε στον καθρέφτη και είδε τον Τσε, που τον είχε πάνω από το κρεβάτι του καθώς μεγάλωνε... Και ένα πρωί έλαβε γράμμα και γραφή από τον σύντροφο Φιντέλ. Και την επομένη είναι να πάει στο παλάτι των επισκόπων με ένα μεγάλο Όχι του λαού να τους ζητήσει να του τα δώσουνε όλα (ο προσδιορισμός τους άτοπου και του παραλόγου --όμως, παρά την αυστηρή ρητορική της Ευρώπης, είναι πιθανόν το παιγνίδι φαινομενικής αυτοκτονίας εν ψυχρώ του Αλέξη Τσίπρα να σώσει τελικά την Ελλάδα. Προσωρινά. Αυτό σε επόμενη ανάρτηση).

Η Ιστορία ενός τυχοδιώκτη που βιάστηκε και πήρε στον λαιμό του εκείνους που τον πίστεψαν

(και εκείνους που δεν τον πίστεψαν αλλά δεν είχανε άλλη επιλογή),
ή,
η Ιστορία ενός λαϊκού ήρωα για τον οποίον θα γράφουνε τραγούδια, με νταούλια;

Ίσως και τα δύο.
Συνήθως, το ένα δεν πάει χωρίς το άλλο...

***

Η Ελλάδα μαγείρεψε τα λογιστικά της βιβλία για να μπει στο Ευρώ το 2002. 

Όταν ο Καραμανλής ο μικρός παρέλαβε την κυβέρνηση το 2004, ανακάλυψε έλλειμα όχι 1,5% όπως είχε δηλώσει το ΠΑΣΟΚ αλλά 8,3%, πέντε φορές μεγαλύτερο. Με τους Ολυμπιακούς να επιστρέφουν στην γενέτειρά τους, το έκρυψε.

Το 2007-2008 η κρίση ξεκίνησε από τις ΗΠΑ όπου τεράστιοι οικονομικοί οργανισμοί είχαν κρύψει τοξικά στεγαστικά δάνεια, που δεν θα αποπληρωνόντουσαν, ανάμεσα σε υγιή δάνεια για να κερδίσουν χρήματα από τις μεταπωλήσεις μεγάλων πακέτων δανείων. Η κρίση χτύπησε όλον τον κόσμο, αλλά χειρότερα την απροετοίμαστη και ήδη κρυφά παραπαίουσα Ελλάδα.

Το 2010 η Ελλάδα χρεοκόπησε. Αντί ο Γιωργάκης να το θέσει σαν ντεφάκτο και να επιβάλει στους Ευρωπαίους να αντιδράσουν, αντέδρασε ο ίδιος πρώτος, ζητώντας βοήθεια και δάνεια για να ξεπληρώσει τα δάνεια. Στο Καστελόριζο το θέμα έπαψε να είναι κοινωνικό και έγινε πολιτικό (αλλά παρουσιάστηκε σαν οικονομικό).

Η κρίση ξεκίνησε από τις ΗΠΑ το 2007. Στην Ελλάδα η κρίση έπιασε επειδή το ΠΑΣΟΚ είχε πει λογιστικά ψέματα και η ΝΔ τα έκρυψε όταν είχαμε ακόμα καιρό να κάνουμε κάτι.

Μέχρι το 2015 η Ελλάδα είχε αποτύχει να κάνει έστω και ελάχιστες αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις στους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί η κυβέρνηση, η οικονομία, η νομιμότητα, το δημόσιο, η αγορά, η φορολογία οι "ημέτεροι" και το ασφαλιστικό. Χωρίς αυτές τις αλλαγές τα οποιαδήποτε διασωστικά προγράμματα (μνημόνια) απέτυχαν. Φτάσαμε σε στάση πληρωμών και κλειστές τράπεζες.

Με τέτοια κατάσταση προ των πυλών ο λαός είχε ψάξει τον Ιανουάριο να βρει διέξοδο σε πρόσωπα καινούργια, διαφορετικής ιδεολογίας και αρχών. Αντί να βρει πρόσωπα που θα οδηγούσαν την χώρα ρεαλιστικά σε ανοικοδόμηση με την εργατική συμβολή όλων (και να παραδεχτούν ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό-κοινωνικό και όχι οικονομικό), τα οποία πρόσωπα δεν υπήρχαν ούτε υπάρχουν, βρήκαν πρόσωπα τα οποία υποσχέθηκαν πράγματα που κανείς ενήλικας, ούτε οι ίδιοι, δεν είναι δυνατόν να πίστεψε πραγματικά ότι μπορούσαν να γίνουν. Αντί να προχωρήσει σε ανοικοδόμηση, η Ελλάδα προχώρησε με άρνηση της πραγματικότητας, περιμένοντας τους βαρβάρους που ποτέ δεν έμελλε να έρθουν.

Η πραγματική εικόνα της αξίας της Ελληνικής κοινωνίας, μας κοιτά κατάματα από το πως εκμεταλλευτήκαμε τα δισεκατομμύρια επενδύσεων στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, σαν παράδειγμα, στα 11 χρόνια μετά από τους Ολυμπιακούς. Κακιά σκουριά στα μάρμαρα --τα τραγούδια δεν λένε πάντα την αλήθεια.

***

Ξέρετε γιατί καμία κυβερνηση δεν έκανε μεταρρυθμίσεις για να είναι βιώσιμη η οικονομία;

Επειδή θα τους κρέμαγε ο δημοκρατικός λαός στο Σύνταγμα.

Αν δεν μεταρρυθμίσει πρώτα ο λαός τον εαυτό του,

όλα αυτά που γίνονται 5 χρόνια και 5 μήνες είναι κουραφέξαλα.

***

Εν τω μεταξύ,

Συγγνώμη, αλλά αυτά είναι γελοιότητες.

Αν η ΕΕ είναι ο Καίσαρας και οι Έλληνες ανυπότακτοι Γαλάτες,

τότε...

γιατί τους παρακαλάμε να μείνουμε στο Ευρώ και δεν φεύγουμε ως ανυπότακτοι;

Ο υπουργός που έκανε αυτήν την εικόνα τουίτ ανήκει στην κυβέρνηση που παρακαλάει για συμφωνία;;;

Α.. και... τα πνευματικά δικαιώματα για την χρήση της εικόνας του Αστρερίξ και του Οβελίξ,

τα παραχώρησε ο Γαλλικός εκδοτικός οίκος;

ή το κλέψαμε και αυτό;

Ψεκασμένε μου, οι "κουτόφραγκοι" δεν ξέρουν τι σημαίνει ARISTERIX!

Έπρεπε να γράψεις SINISTRIX, ή LEFTIX, τα οποία βέβαια δεν κολλάνε στο "Αστερίξ"

Διαπραγμάτευση, ε; Να τους χαιρόμαστε!

Μαλάκες! και εκείνοι που τα κάνουνε και εκείνοι που τα επιτρέπουνε!

Συγγνώμη, ε;

***